 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
28 november om 16:17 |
| |
Un groat Jouster is nyt mear onder oans: Ynte Kuindersma overleden
Gistermòrren is un ikoan fan Joure overleden: Ynte Kuindersma. In augustus 2023 mocht ik Ynte interviewe foar de Friesland Post. Dat interview staat hieronder as earbetoan fan disse mear as markante man. Ynte was in myn ogen un kearel út één stuk, un man dy’t heel feul foar Joure betekend het, òrganisatoarys sterk. Un ferbiner bij útstek. Ok un échte frynd, un naaste fan mij weet der alles fan.
Un paar weken leden kwam ik Ynte nòch teugen, noait docht dat dy freesleke (kanker) sykte hem al su rap te pakken had. Rust sacht Ynte!
It ferhaal fan Ynte Kuindersma uit Joure
Elk dorp en elke stad had vroeger zijn verhalenverteller. In Fryslân zijn ze er nog altijd. Storytellers kennen hun omgeving vaak heel goed, de natuur en de aard van de mensen. Sommigen ingrediënten berusten op werkelijkheid, andere worden overtrokken, maar boeiend zijn ze altijd. Deze keer gingen we op bezoek bij Ynte Kuindersma (75) in Joure, waar hij z’n ‘hele leven’ al woont. Kleine correctie Ynte kwam in 1948 in Westermar ter wereld.
Westermar
‘Net op’e Jouwer berne?’ “Nee, dat sil ik dan fuortendaliks even útlizze hoe’t dat sit”, fertelt Ynte dy’t wilens de kofje mei in plakje keek foar ús delset. “Yn myn paspoart stiet echt Westermar en gjin Joure. Ik bin de iennige soan fan Tjeerd Kuindersma en Anne Gorter. Heit is berne op Stobbegat, dat no fan Vegelinsoord hyt. Mem is wol in echte Jouster. De Kuindersma’s komme eins de kant fan Boazum út. Mem is berne yn’e Pottebakkerstege mar se ferhúzen al gau nei de Jordaan fan’e Jouwer en dat is in offisjele namme. Heit yn tsjinst bij it Wetterskip, hij wie ferantwurdelik foar it ûnderhâld fan’e Haskfeanpolder. Mar goe, no myn berteplak. Ik bin berne op Luchtenfeld, de Vegelingsdyk út, dêr’t healwei in wyt húske stiet. Dat foel krekt ûnder Westermar, doe wie Westermar noch grutter as de Jouwer. Ik bin yn augustus 1948 berne, yn 1950 is Westermar bij de Jouwer kaam, mar yn myn paspoart stiet ‘geboren in Westermeer’, leit Ynte út.
Dat Ynte iennichst bern is, wol net sizze dat hij iensume jongesjierren hân hat. Hij giet nei de iepenbiere skoalle op’e Jouwer. Op 200 meter fan it hûs fan’e Kuindersma stiet de pleats fan Hendrik en Sytske de Jong, dêr’t in jier foar Ynte syn berte in jonkje berne is: Willem.
“Willem en ik bin maten wurden. Willem is no 76 jier en ik in jier jonger en we binne noch altyd maten fan mekoar. Willem wie myn hâldfêst, we sieten op deselde skoalle en foar de kattegisaasje gingen we tegeare nei de Doopsgesinde Tsjerke. We binne dit jier dus 75 jier maten. Willem treau myn bernewein al. Elk jier gean wij noch mei ús froulju op fakânsje.”
At Ynte 9 jier is wurdt syn heit masinist op it gemaal fan Haskerhoarne. De lêste legere skoalle jierren giet Ynte dan ek yn dat doarp nei skoalle. Nei syn trouwen mei Hinke Dijkstra út’e Hommerts ( ‘ik wie noch mar 21 jier’) komt it pear op’e Jouwer te wenjen.
Ambachtsskoalle
Nei de legere skoalle giet Ynte nei de Ambachtsskoalle yn It Hearrenfean, dêr’t hij foar ‘de metaal’ kiest. Nei de Ambachtsskoalle wurket Ynte bij Smit’s Wagen- en Carrosseriefabriek ( ‘Jan Wiel’) om nei trije en in heal jier bij syn omke Johannes Anne Cornel, dy’t in timmerbedriuw hie, oan’e slach te gean. Hij sil dêr syn hiele libben bliuwe en ‘komt der elke dei noch oer de flier’. Ynte en syn frou wenje no noch altyd yn it hús fan âlde Cornel.
Militêre tsjinst
“Of ik ek yn militêre tsjinst west bin”, herhellet Ynte de fraach, om meiien mei in moaie anekdoate te ferfolgen. “Ja, ien dei. Se koene mij net brûke, ik iet tefolle en ik woe klaai jirpels ha. We moasten nei Deventer ta foar de keuring. It wie de tiisdeis nei de Jouster Merke, dy’t fan woansdeitejûn oant en mei moandeitejûn duorret. Op dy tiisdeitemoarn, moasten wij al om seis oere de moarns bij de graazje fan Bertus IJdel melde. Dêr wurden we troch de bus oppikt. Der ha guon in hiele nacht yn it portyk lein, sa út’e kroech. Doe’t we yn Deventer oankamen krigen we sa’n bierpultsje wêr’st yn pisje moast. Al dy Jousters hiene in blaas fan hjir oant ginter. Doe’t we dy folle bierpullen oan dy kearel achter it lûkje oerjoegen skold hij ús de bealech fol: ‘Van wat voor dorp komen jullie’, raasde hij. Middeis om fjouwer oere mochten we noch in kear de urine ynleverje, doe wie de measte alkohol der wol út.”
Solex
Ynte is de ongekroande kening fan’e Solex. Hoe sit dat no krekt, wêr begûn de leafde foar de Solex?
“Doe’t ik wat âlder wurde gong ús mem bij D.E. yn it tabaksfabryk oan it wurk, dat wie yn dy jierren dochs wol wat bysûnder. Der wurken op in gegeven stuit wol 600 froulju. Mem krige fan heit in Solex fan ús heit, dy’t in Berini hie. Ien kear yn’t jier gongen we in dei der op út. Ik hie de fuotten yn it fytstaske fan mem har Solex. Ik kin mij noch goed herinnerje dat we nei Urk ta west binne, prachtich no?! Doe is de leafde foar de Solex begûn. Doe’t ús mem letter it plysjeburo yn’e Midstrjitte skjinmeitsje mocht, gong se der alyd hinne op har Solex . Se sette de Solex neist de moter fan dikke plisy Tol en de brommer fan wite Hindrik. Letter hearde mem dat ús heit de fersekeringsplaatsjes fan’e Solex altyd regele. No dat dy hij letterlik. Mei it pinsiel skildere hij de plaatsjes elk jier oer yn’e kleur dy’t dat jier jilde.”
Stik foar stik binne it moaie ferhalen oer Ynte syn oantinkens oan’e Solex, mar syn leafde foar it ferfiermiddel komtnoch folle mear nei foaren as oprjochter fan’e Solex-klup dy’t de Wrâldkampioenskippen Solex-riden organisearret.
“Ja, dat is al wer sa’n 35 jier lyn dat wij it earste WK Solex Racen organisearren. Us freoneploech ‘De Vlecke’ begûn op in gegeven momint mei de organisaazje fan’e ballonfeesten, dat naam sa’n flecht dat se it WK Solex Racen der net mear bij dwaan koene. Doe ha ik mei noch in pear freonen de Solexclub A.O.W. oprjochte: Altijd Onder Weg! We ha wol mear as 300 leden oer hiel Nederlân hân, no binne it der noch sa’n 100 man. It WK ha we net mear, mar we ha noch wol gesellige ritsjes en besykje de Solexen ridende te hâlden.”
Oan’e ein fan ús ynterview lit Ynte ús syn ynponearjende samling oer de Solex sjen, der is werklik gjin nee te keap, werklik alles en dan ek alles oer de Solex, ynklúsyf hiele bysûndere eksimplaren fan it ferfiermiddel hat Ynte. Simpelwei in pronkje fan in Solex-museum, want dy namme mei it ha. En Ynte fertelt mar en fertelt mar wat hij en syn maten mei de Solex belibbe ha. “We hawwe wol mei de popgroep Normaal op it poadium stien. Inderdaad oerend hard!”
Mark Rutte
Tusken noas en lippen troch fertelt Ynte ek noch even oer syn bysûndere moetings dy’t hij mei politikus Mark Rutte hân hat. “Hij hie in sprekbeurt op’e Jouwer en doe ha’k him útnoege om bij mei in bakje te dwaan. Dy útnoeging naam er oan. Letter ha’k noch bij him yn it Torentje west. Tegearre mei Hinke. Ja, dat wie wol moai, al bin ik net fan syn politike kleur.” |
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
