 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
Henk van der Veer wurdt op 24 oktober 1954 geboaren as soan fan Benedictus van der Veer (1911-1990) en Cornelia Petstra (1913-1991). Ut Griffermeard Ferpleechhús in ut hartsje fan Sneek is ut geboarteplak. Hij is un nakommerke en sal dat later ok in één fan syn fersen anhale:
|
|
|
Nakommerke
op un sundachmòrren
de laaste week
fan oktober fier en 50
hewwe se
myn plesenta
achter in 'e tún
fan ut griffermeard ferpleechhús
begraven
myn suster
huppelde
dy dach
deur
de gysbert japiksstraat
en skreeude
teugen idereen
'k hew un broerke krege
'k hew un broerke kregen
omdat ik
un nakommerke was
deed oans fader
wat minder lúdruchtech
trouwens
de hele buert
wist ut ok al
al dacht
oans moeke
fan nyt
|
|
|
Miskien omdat ut jonkje un stem het as un klok, en ok hore laat, wurdt ie fan de saal op'e gangen fan ut Ferpleechhús riden. Bij disse dwongen ferhúzing blieft ut nyt, al gau gaat ie met syn moeke naar de Gysbert Japiksstraat.
Dêr in'e Noarderhoek het ie in de krúdeniershúshouding, ut gesin bestaat naast fader en moeke út noch twee susters en un broer, un rike kyndertiid. Na de kleuterskoal an 'e Bloemstraat, gaat hij as late learling in 1961 naar de Eben Haëzerskoal an ut Oud Kerkhof in syn geboarteplak:
|
|
|
Eben Haëzer
achter bij moeke
op 'e fyts
foar ut earst
naar de groate skoal
de Hoge Brugge over
de Parkstraat deur
stiif sittend in
un houten bankje
met ut moaie meiske
Willy Weerts
en tussen de geraniums
útsicht op 'e Groate Kerk
boven ut skoalhek
de onbegrypleke woarden
'Eben Haëzer'
tot su fer het de Heere oans holpen
mar dat wist ik
toen noch nyt
|
|
|
In 'e earste klas bij juffrouw Van der Werf leart ie ut skrieven noch met un orizjinele kroantsjespen. Nyt allienech ut skrieven het al gau syn belangstelling, ok ut lezen opent un nieuwe weareld foar um. W.G. van de Hulst, Hotse de Roos en P.Nowee binne de favorite skrievers. De echte literatuer wurdt de jonge Henk àlle middachs en avòns met de brijlepel ingeven. Na ut middach- en avònseten leest syn fader un stuk út 'e Bibel, met fraaie stem in de Tale Kanaäns. Ok ut statege bidden, in faste patroanen, dreunt jaren na de tiid noch na. Ut wurdt noait overslagen. En sundachs ferplicht twee kear naar de Noarder, om preken an te horen fan onder anderen de handsjewrievende ds.Van Loo. Ut levert gyn traumatise jeugdervaringen op, miskien un paar moaie fersen. Later.
Na de ULO wil de jonge Van der Veer naar de School voor Journalistiek in Utrecht. Mar syn fader fynt dat gyn plak foar fatsoënleke mênsen en hij stuurt junior naar de Kweekskoal an'e Parallelwech en over de foarkeur fan de soan wurdt nyt mear praten. En ut argument 'datst tussen de middach thús moai warm ete kanst' speult ok un rol in de úteindeleke keuze.
Na de Pedagogische Akademy de Him, mut de jonge onderwizer in diënst. Hij gaat naar de Johannes Post kazerne in Havelte, mar wurdt al binnen un week naar hús stuurt. Swithannen en un groate bek, dus nyt geskikt foar Hare Majesteit. Na wat tideleke baantsjes in ut onderwiis, folgt in september 1978 de anstelling as 'volledig bevoegd onderwijzer' an de Van Haersma Buma Skoalle in Hommerts. Nyt earder dan in 2003 neemt hij dêr ouskied met un daverend feest.
In augustus fan datselde jaar gaat Henk van der Veer un nieuwe útdaging an bij un skoal foar 'voortgezet speciaal onderwijs' in Sneek. Hij is wear thús, mar bliëft in de Hommerts woanen.
In de Hommertster perioade leart hij nyt allienech ut Frysk ferder, mar begint hij ok te publisearen foar kranten en tydskriften. Syn poadiums wurde ut Sneeker Nieuwsblad, Wijd & Zijd, Boer en Bedrijf, de Strikel, HJIR en Trotwaer, de Moanne ( dêr hij één fan de redakteuren is), Friesland Post, tematydskriften fan de Afûk en su nau en dan us un artikel in de beide provinsiale Friese dachbladen. Ferder un soad optredens in kroegen en tehúzen.
In 1989 ferskynt de earste boekpublikasy:'Skrousk', un Frystalege dichtbundel. Na ut overlijden fan syn ouders en na aanleiding fan dy gebeurtenissen ferskynt noch un bundel in ut Frys, deagewoandea. Mar de toan is met ut Snekers in 'Je mutte hore wie ut seit', út 1992, al setten.
'Dàt ok noch' en 'Melkboerehonnehaar' wurde ok in dy taal skreven. Sinds 2000 werkt hij regelmatech samen met fotograaf en ontwerper Paul van Goor. Samen brenge se 'Kajapoetoaly' op 'e merk. Ut wurdt un groat sukses. De nieuwste produksy wurdt in herfst fan 2003 lanseart: Spoetnik, un kalender en posters met twaalf fersen over de maanden fan ut jaar.
De dichter is troud en het twee kyndes, un soan en un dochter. Rike lui dus!
Somer 2003
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
