 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
26 júly om 13:27 |
| |
Altyd boven op ut nieuws út Sneek
Bruin Café It Skûtsje verkocht
SNEEK- Afgelopen week werd bekend dat het vermaarde bruine Café It Skûtsje, Oosterdijk 72, van Joke Posthuma (73) verkocht is. Nieuwe eigenaar van het pand wordt vastgoedondernemer Martijn Ezinga, van ACE-Vastgoed uit Bloemendaal.
Joke zegt tevreden te zijn dat het café nu verkocht is. “Maar eerst nog even mijn 50ste Sneekweek draaien als horecaonderneemster. Hoe mooi wil je het hebben.”
Ezinga heeft aangegeven dat de naam ‘It Skûtsje’ op de gevel blijft en dat hij het pand zoveel mogelijk in authentieke staat blijft, wel met een upgrade. Ezinga, van oorsprong een Groninger, zoekt nog een nieuwe uitbater.
Boven het café, wil de vastgoedondernemer zorgen voor twee moderne appartementen die als short-stay kunnen dienen, laat Ezinga weten.
 |
| |
|
25 júly om 15:55 |
| |
Skriëver dichter Willem Abma overleden
Skriëver/dichter Willem Abma ( syn pseudonym was Daniël Daen) is eargister overleden, su las ik fandaach op’e Omrop Fryslân-site. Langsamerhaan ferdwynt de ene na de andere auteur/dichter út’e Fryske Lettertún. Su’n 25 jaar leden was ik aardech aktyf in’e Fryske literatuer en had un soad kontakten met Frysk-skriuwende dichters en skriëvers. Nòch altyd bewaar ik feul haanskreven briëven, kaarten en andere paperassen fan’e groatheden út’e Fryske literatuer.
Ok fan Willem Abma. De laatste jaren fòlch ik nòch altyd wat der in’e Fryske literatuer te rêden is, mar self bin ik nyt mear aktyf as Frysk dichter òf Frysktalech prozaïst. At ik siën wat ik un kwart eeuw (‘fearnsieu’) leden allemaal wel nyt ouskreven hew. In myn argyf tròf ik ok un lang Trotwaer-interview met Willem Abma an. Dat públisear ik fandaach as earbetoan an Willem hier nòch mar us. At 1 òf 2 ut leze, het ut doël hat!
Willem Abma dy't mij oait us opslúte wú in syn studearkamer....
R.I.P. Willem!
Willem Abma: Distânsje is foar my it biedwurd wurden
As ik op tiisdei 5 septimber 2000 yn 'e bibleteek fan Koudum de skriuwer/dichter Willem Abma (58) in ynterview ôfnommen ha, freegje ik him nei ôfrin in opdracht yn Te fûnling te skriuwen, doe noch syn nijste bondel (1999). Abma krijt syn pinne en foldocht oan myn fersyk: ‘Yn Koudum wie de waarmte dy't men net misse kin.’
Mei passy draacht Abma foar út syn nijste wurk. Iepenhertich jout er antwurd op myn fragen. It folk yn 'e seal hinget him oan 'e lippen en achterôf baal ik der fan dat it petear net opnommen is. Abma is lykwols ree om mei te wurkjen oan in ynterview foar Trotwaer. Hij docht mij in útstel om dat te dwaan yn de foarm fan in soarte fan performance yn fjouwer stappen:
‘1. De bondel Kuiers of definysjes fan in ik, dy't koartlyn presintearre waard, te lêzen. 2. Swijend in kuier fan ien of twa oeren mei my te meitsjen troch De Griene Stjer. Healwei soe ik dy dan in fers út de bondel foarlêze kinne dêr't De Griene Stjer as kuiergebiet in rol yn spilet. 3. Oanslutend swijend in fytstocht fan in oere oer Alddiel, Louwsmarwei en Lytse Geast te meitsjen. Healwei soe ik yn fersfoarm myn leafde foar de ko belide kinne. Myn grutte leafde foar de ko as metafoar fan feiligens spilet in rol yn Kuiers of definysjes fan in ik. 4. Dêrnei soe ik dy “opslute” op myn studearkeamer. Dy dêr ynbouwe mei poëzij dy't my leaf is en dy myn essay “Odyssee en queeste, zwerftocht en zoektocht, uiterlijk en innerlijk” fersykje te lêzen.’
Foarearst gean ik net op Abma syn foarstel yn, mar lis him àl in tal fragen foar. Foar it beäntwurdzjen lûkt er alle tiid út. It stilswijen wurdt nei jierren ferbrutsen.
Ik ha de arena ferlitten. Gjin polemyk mear. Ik ha murken dat de polemyk him net ferdraacht mei myn wêzen. Begjin jierren njoggentich haw ik in rige polemyske fersen skreaun. Yn it earste skift fan Te fûnling is dêr in part fan opnommen. Dêrnei is it oer. It fers ‘Werwurd’ wurke befrijend en is dêrom ek in slotwurd.
As oaren elkoar de grûn yn wâdzje, belibje ik dêr gjin wille oan. Myn appresjaasje fan W.F. Hermans bygelyks is net mear dy fan foarhinne. Sjoch ik in foto fan dy man, dan begruttet it my suver om him, al dy ûnfoarstelbere ferbittering om 'e mûlshoeken. Dêr komt by dat foar my it biedwurd distânsje wurden is. It skreaune wurd sels is it wurk. Lit dêrom it wurd it wurk dwaan en it wurk it wurd.
Wat brocht my ta dy distânsje? Lit my gjin nammen neame. Ik ha de arena ommers ferlitten. Mar ik fersykje dy om sels in blomlêzing gear te stallen fan markante c.q. ferneatigjende útspraken út kritiken dy't ik sûnt 1973 hân haw op myn wurk. Dan krijst antwurd op dyn fraach. Wêrom sil ik my dêr langer oan bleatstelle? Ik hie der gjin nocht mear oan om der yn mei te draaien troch it te ûndergean en werom te slaan. Stadich waard ik ta in nulpunt redusearre. Yn kritiken waard ik ôfskildere as in prutser, myn wurkbeurs waard ta nul werombrocht, addisjoneel honorarium waard wegere, it Literair Produktie- en Vertalingenfonds wegere útjeftesubsydzjes. Oer de hiele liny bliek ik behalven ûnbetsjuttend as skriuwer in ek nochal abjekt persoan te wêzen.
Dan komt it der op oan. Joust dy dêr by del as werklik alle befêstiging weifalt of giest troch? Oaren krije dy net op, silst it sels dwaan moatte. It is in útdaging om as alles oan dyn omjouwing ôfwizing liket dy net it swijen oplizze te litten. Ek al hast dêr in seker isolemint foar nedich.
Werwurd
bliuw mei dyn dwylsin fan myn fersen ôf
fan dat wat my it dierberst is
ja, hoe pathetysk ek: in libbensplicht
(ik neam it sa om't ik sûnt Slauerhoff
net wenje meiyn in gedicht)
dyn maniakale moker fol amok
sloech blyn satanysk yn op 't reach
dat tear en fyn in libben spûn:
persoan en poëzij ta web ferbûn
al wat ik wie, it moast kapot
mar, freon, do bist myn fijân net
al bin ik blykber dinen;
ik fiel dyn dwylsin en dyn pinen
dat fijânskip oan freonskip stjert
wy witte beide, do en ik
dat watst ferniele woest
net wiene my en poëzij
mar wat it wekker rôp yn dy
De briefwiksel mei, mar mear noch de persoan fan Philippus Breuker is foar my enoarm stimulearjend. Oer de ynhâld fan in brief praatst net tsjin tredden. Dat is net korrekt. It feit fan de brievewiksel wyt stadichoan elkenien fan. Dy duorret no trije jier. Wy sizze elkoar de wierheid, sparje elkoar net, mar alles ferrint yn grutte konstruktive freonskip. Dat is fuort ek wat ik mis yn literêr Fryslân: konstruktive krityk dy't net op 'e man spilet.
Fan kritiken hoech ik neat te ferwachtsjen hat bliken dien. Ik lês dêrom al jierren gjin kritiken op myn wurk mear. It ynteressearret my net mear. Ek net as se posityf wêze soene. De praktyk wiist wol út dat ik net skriuw om de befêstiging en it net lit om de ôfwizing. Dan hie ik al lang neat mear op papier set. De Gysbert Japicxspriis [1973] wie yn 't earstoan in stimulâns, mar waard stadichoan mear in obstakel omdat ik by in oantal minsken sûnt gjin goed mear dwaan koe.
Neist Philippus Breuker is der in twaddenien dy't stimulearjend foar my is. Dat is Goasse Brouwer, myn útjouwer. Hy hat in eigen stâl fan skriuwers dy't er oer alle boegen mei leafde hoedet en noedet. Sa as Bert Bakker dat foarhinne die. Breuker en myn útjouwer binne yn literêr Fryslân de iennichsten mei wa't ik kontakt ûnderhâld. It is goed sa. It is genôch.
Poëzij is foar my persoanlik fan in heger oarder as proaza sa't muzyk, Bach en Mozart bygelyks, foar my fan in heger oarder is as poëzij. Spitigernôch kin ik muzyk allinne mar passyf belibje. Hie it my jûn west om fioele te spyljen, ik hie wierskynlik noait in gedicht skreaun. Mei de saksofoan is de fioele it ynstrumint dat prate kin, de taal fan de siele dy't djipper trochkringt as hokker wurd yn in gedicht ek. De fioele is dêrby noch fijner as de saksofoan.
Gefoeliger
Wol ik my útdrukke dan haw ik inkeld de pinne ta myn foldwaan. Skriuwen is foar my te wichtich. En wêrom? Want it makket my selden gelokkich; as ik der mei dwaande bin net en as ik it dien ha net. Mar as ik net skriuw, bin ik noch minder gelokkich. Blykber slút it dochs oan by wat yn myn inerlik libbet. Oft ik no wol of net, der is in soarte ferlet om te skriuwen.
It ultime fers skriuw ik net, libje ik net, mar stjer ik as ik de lêste siken útblaze sil. Do wytst dat siken en siele yn in soad talen itselde wurd foarmje. Nim it Hebrieusk dat foar beide begripen it wurd nefes brûkt. It ultime fers wurdt dêrom stoarn, net libbe of skreaun. Dêr't azem en siele gearfalle ta in uterste, lêste, it sublime sa't Longinus yn syn traktaat oer it sublime bedoelt.
Der is lykwols in fers dat se my yn it sin bringe meie. Dat is ‘Heechsân’ út de bondel Dieden [1986]:
Heechsân
hjir riuwe ieuwen har ta ivichheid
doarmet de oertiid oer it âlde paad
de tiid lûkt spoaren ûnfergonklikheid
hjir bernet oarsprong út it eigen skaad
ramten fan beamwâl om greide en kij
hâlde finzen de skientme yn it kwadraat
mar bûn oan gjin grinzen en ûnbeskaat
fleane flinters it niis beheinde frij
tsjin dit dekor in pearke hân yn hân
flijt him dêr del en pearet yn it sân
en it ivige yn wat flitst, hâldt stân
wat kin in hân mear hâlde as in hân?
Safolle ieuwen yn ien eagenblik
Hjir tusken de beamwâlen fan Heechsân
Ik ha my ûnder oaren ynspirearje litten troch Wislawa Szymborska. Wat my yn har wurk oansprekt is dat ienfâld in briljant poëtysk gehalte hawwe kin; dat it ûnsin is om te ferkundigjen dat poëzij kryptysk wêze moat om kwaliteit te hawwen. Wislawa makket alle ûnbegryplike heechdraverij mei har briljante ienfâld yn ien kear oerstallich. Se wjerleit it.
Folle mear bin ik lykwols ynspirearre troch de Sweedske dichters Tranströmer en Gustafsson. Der binne noch mannich oaren, ik neam Pessoa en Drummond de Andrada. Fryske dichters dy't ik bewûnderje binne Spanninga, Tamminga en Wytsma en Breuker bringt my tichter by Obe Postma. Fierders bliuw ik in grut bewûnderer fan Achterberg, Gerhardt, Bloem,
Gerlach, Hertmans, Kopland, Vasalis.
It ferskil tusken it wurk fan Daniël Daen en Willem Abma is rûchwei sein: fan ‘Look back in anger’ nei ‘Sadder and wiser.’ Oait sil der miskien ien wêze dy't it de muoite wurdich achtet dy ûntjouwing te beljochtsjen. It is logysk dat in man fan hast sechtich net mear fersen skriuwt fan in adolescent fan tweintich of in John Osborne-fan fan hast tritich.
Motto, motyf en tema fan Kuiers of definysjes fan in ik [de begjin novimber by Utjouwerij Frysk en Frij ferskynde bondel] is it idee dat de minske dy't kuieret troch libben en lânskip, komponearret. Hy komponearret de kuier dy't er docht en hy komponearret it lânskip dat er sjocht en feroveret mei syn kuier. Fanselssprekkend giet it hjir sawol om in inerlik as uterlik lânskip. En dêrmei komponearret er ek himsels. En mei dat alles jout er definysjes fan himsels.
De earste wiffe stap en de lêste wisse stap, dy fan de dea, en de stappen dêr tuskenyn, odyssee en kweeste, inerlik en uterlik, swerftocht en syktocht. It giet yn dizze bondel om proazagedichten, in sjenre dat my fral by Zbigniew Herbert tige oansprekt. Lês syn sammele fersen der mar op nei.
Folsgeare is tige wichtich. Dêr bin ik programmearre foar myn lettere libben, dêr kom ik noait los fan, dêr gean ik ek wer hinne as ik dea bin. Folsgeare giet my troch moarch en bonken, sit my yn ieren en sinen. Slaan de fersen dy't direkt of yndirekt oan dat doarpke wijd binne, der mar op nei.
I
Op in reed. Immen. Sylhûet yn beweging.
Dize hinget him yn flarden by de hûd del.
Flues fan kontoeren dat him krekt net ferskine lit
In read opgloedzjen ferriedt in ûndergean fan
sinne-omgong. Unsichtberens. Rinnendewei lykop
stadich tsjusterjen dat beweging opslokt.
Hy jout him del by de daam. It fallen fan 'e jûn.
Splinters yn in skeve lânhikke.
Under him brûst wetter troch oplutsen skuven.
Glinsterjende jildstikken, nee fiskjes,
sjitte fuort oer de drompel fan de dei.
De nacht komt mei de wjukslach fan in fûgel dy't er
net ken, syn byltnis yn skerpe fûgeleagen meinimt.
Lutsen út it ljocht. Willeas foar de nacht. Proai.
IX
Yn it lânskip pleatsen mei hôven dêr't
grêften omhinne rinne. Hege wâlen mei
stammen dêr't ûnbidige krunen út oprize.
Dy't de pleatsen oan it each ûntlûke.
De daam oer de homeie troch:
eat dat ieuwenâld is, leit te
slûgjen op in ynbannich hiem.
Hy krûpt de ieuwen oan yn in ko dy't
stadich en nijsgjirrich oankuierjen komt.
As ik op de lêste fearnsieu weromsjoch falt my op dat der sprake is fan twa poalen: in hichtepunt en in djiptepunt. Tusken de Gysbert Japixcpriis fan 1973 en it jier 1999, doe't in ûnbehearskbere stream fan ôfwizingen op myn paad kaam. Dêr tuskenyn in proses. Hoe hantearrest sa'n probleem dêrst ek sels in oandiel yn hast? Want, dêr is gjin twivel oer. Ik haw keazen foar distânsje dy't my bytiden in eufoar gefoel jout fan los en ûnôfhinklikens.
Is dan it yngean op dyn fersyk ta dit ynterview net ynkonsekwint? Nee, want ik kies foar distânsje en net foar in type isolemint sa't Salinger dat hat. ‘Die Tat ist alles, nichts der Ruhm’, moat Kant sein hawwe. En Longinus seit op side 29 fan syn traktaat oer it sublime:
‘Neat is werklik grut as it ferachtsjen derfan grut is: rykdom bygelyks, earbewizen, reputaasjes, machtsposysjes en al it oare dat eins ien grutte fertoaning neamd wurde kin. Al dy dingen sille yn 'e eagen fan in wiis man net útsûnderlik weardefol wêze, want krekt it lytsachtsjen derfan is fan bysûndere betsjutting. Folle mear as foar minsken dy't sokke dingen berikke, hat men respekt foar dyjingen dy't se wol berikke kinne mar út gruttens fan geast ferspije.
Sa is it eins ek mei sublime poëzij en proaza: ek dêre moatte wy neigean oft wy miskien net te meitsjen hawwe mei in fertoan fan yndrukwekkendheid dêr't in soad oan fêst sit dat der foar de gelegenheid mar by skuord is en, neier besjoen, gewoan gjin ynhâld blykt te hawwen. Soks fertsjinnet earder minachtsjen as bewûndering. Want ús siele ferheft him, ûnwillekeurich, troch wat werklik sublym is. Se nimt in hege flecht en wurdt fan freugde ferfolle, freugde en grutskens, as hie se wat se hearde sels makke.’
Dat sprekt my tige oan. Dêr hâldst it mei út. Miskien moat ik efterôf besjoen myn ferspijers wol tankber wêze om ta sok ynsjoch te kommen. Dit ynterview bygelyks. As it pleatst wurdt, is it bêst, mar as it der net komt, is it ek bêst. Ik bin fanwege dy foar my needsaaklike distânsje, gjin abonnee op Trotwaer of Hjir, gjin lid mear fan it Skriuwersboun, it Literêr Histoarysk Wurkferbân of it Frysk Letterkundich Museum en Dokumintaasjesintrum. Ik sil dit ynterview net út mysels mear ûnder eagen krije. It is sa wol goed.
Wat is in fers fan in Frysk dichter mear as in speet yn in amer molke en lost ek de dichter sels net op, wurdt er net wei yn it eigen lânskip? Wat soe er dan betsjutte yn grutter ferbân? Ast mei súkses debutearrest, setst alles by it skriuwen allinne op; it is part fan en foarmet dyn identiteit. Do giest fan hichtepunt nei hichtepunt. Sa bliuwt it net. It makket dy tige kwetsber. Yn 1999 siet ik as Job op 'e jiskebult. Doe kamen syn trije freonen Elifaz de Temanyt, Bildad de Sjûchyt en Sofar de Naämyt en sjoch: yn 2000 kearde it tij ûnferklearber en ûnomkearber. Sela!
Yn safier't skriuwen helpt my te ferwurklikjen, haw ik ambysjes. Foar mysels en net om oaren. It soe in misferstân wêze te tinken dat ik oergeunstich bin sa't ik noch net sa lang lyn út Súd-Frankryk opfong. Ik gun elk syn literêre súkses. Súkses is moai op it momint. Op langere termyn hat it syn falkûlen. Dy krijst der ier of let op ta.
Kollegaskriuwers: alle súkses mei jimme krewearjen en lit my mar mei rêst.
 |
| |
|
24 júly om 20:32 |
| |
Ut Snekers ok op bierfiltsjes bij 'de Puis'
‘k Was ut self al wear fergeten, mar un skoft leden kreech ik fan’e pr oudeling Poiesz Súpermarkten ut fersoek foar Sneker teksten op bierfiltsjes te skriëven en even na te kieken òf ut ok wat was. Uteraard is ut altyd wat!
Fanmiddach kreech ik ut resultaat onder ogen! Su komme wij de 87ste Sneekweek wel deur en salle disse bierfiltsjes ‘collector items’ (écht Snekers…) wurde. Foar toeristen seker de moeite weard, foar Snekers hopelek ok.
Ik wú mar sêge, Snekers onder andacht brenge!
|
| |
|
23 júly om 17:39 |
| |
De geur fan drukinkt
Fanmiddach op besoek weest bij un Koaninklek bedriëf in Sneek, wêr't je nòrmaal sproken nyt su gau binnen komme.
Later wel mear. Hoop ik!
|
| |
|
22 júly om 08:42 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Groate fakaansy & Sansefieria’s
Fandaach is ut de earste dach fan ’e somerfaaksy foar de learlingen fan ’e skoalen in Noard Nederlaan. As oud-learkracht was dat altyd un dach met dubbele gefoëlens foar mij, seker de laatste tien jaar fan myn loopbaan in ut Praktykonderwies.
Op ’e laatste skoaldach foar de Groate Fakaansy waren der dan altyd learlingen dy’t mar hangen bleven in ut klaslokaal. Dat waren kyndes dy’t der as un berch teugen op sagen om 6 lange weken thús sitte te mutten.
Kyndes dy’t in dy lange somsers perioade letterlek niks deden, om de doadeenfoudege reden dat de ouwelui ok niks ondernamen. Gesinnen wêr’t gyn dubbeltsje te besteden was an útstapkes, laat staan op fakaansy gaan. Nou wil ik dat laatste nyt helemaal dramatiseare, want de somerfakaansy’s as skoaljonge dy’t ik mij herinner gingen ok nyt ferder as un paar dagen naar tante Jo op ’e Smilde.
Fan de kyndes dy’t dan bij mij in ut klaslokaal omdangelen bleven waren der ok bij dy’t 6 weken lang in un situasy ferkearden dy’t nyt feilech was. Der is un heel soad ellende achter de foardeur wêr’t je mar moeilek fat op krije. Foar dy kyndes begroatte mij dat enòrm. Dy kyndes sagen dus helemaal nyt út naar de somerfakaansy.
Teugenwoardech doët de gemeente dêr’t ik woan der un soad an om gesinnen met kyndes dy’t rondkomme mutte fan un minium der fan alles an te fermaken met gesellege aktiviteiten. Dat gebeurt onder de noemer Simmer in Súdwest, utselde as Somer in Súdwest.
De kyndes kanne foetballe, tennise, sile, suppe en selfs naar ‘chilplekken’ op een fan ’e buurtkampings in ’e gemeente. Der is selfs un mobile pumptrack, un baan wêr’t kyndes mountainbike, skate òf op stuntsteppe omfliëge kanne.
Uteraard fyn ik dat un moaie ontwikkeling wêr’t ik graach reklame foar maak en ferwies ok naar de infòrmasy over Simmer yn Súdwest op ’e gemeente-site.
Nòch wel even un moaie herinnering an’e week foar de de Groate Fakaansy, dy’t foar mij anders altyd feulste kòrt was, is dissen. Wij kregen as lagere skoal kyndes altyd un plant út’e fênsterbank fan ut klaslokaal met. Meastal waren dat fan dy Sansevieria’s. Ik foëlde mij dan heel ryk at ik thús kwam met su’n plant. Myn moeke fond ut prima, ommers Sansevieria’s hoefden je mar 1 kear in’e ses weken water te geven, dat was foldoënde!
https://www.omropfryslan.nl/fy/nijs/16685135/de-toan-fan-henk-van-der-veer-groate-fakaansy-en-sansefierias
|
| |
|
21 júly om 19:15 |
| |
Rustege sundach
Ut was un hearleke rustege sundach, oplade foar de dingen dy't komme salle. Alles onder foarbehoud, úteraard! |
| |
|
20 júly om 19:01 |
| |
'Photoproject Sneeker Psalmen', fan Sjaak Verboom gaat deur!!
Fanmiddach mailtsje kregen dat un prachtech projekt met de topfotograaf Sjaak Verboom deurgaat.
Op saterdach 31 augustus wurdt ut bútendeur ‘Photoproject Sneeker Psalmen’ open dan ut Oud Kerkhof. Ik bin der heel blij met, dat de gemeente Súdwest-Fryslân dit projekt oppakt het en Sjaak en de dichters su letterlek un kaans geeft om te eksposearen an ’e foet fan’e Groate Kerk in hartsje Sneek.
Foar mij is dit un artistyk rendez-vous met ut onfergeteleke projekt Spoetnik, dat ik tegare met fotograaf Paul van Goor doën mocht. Dy ekspo wurdde op 24 júly 2004 onthuld deur toen nòch burgemeester fan Sneek, Arno Brok.
Twintech jaar later opnieuw su’n fraaie eksposisy! Ik hew der spesiaal un fers foar skreven.
|
| |
|
19 júly om 13:41 |
| |
Aanbieding heruitgave boek ‘Jopie Huisman Schilder van het medeogen’
WORKUM- Gistermiddag vond in het Jopie Huisman Museum de aanbieding van een heruitgave van het boek ‘Jopie Huisman Schilder van het medeogen’ plaats. Voorzitter van het Jopie Huisman Museum, Lutz Jacobi, overhandigde het eerste exemplaar van het prachtig uitgevoerde boek aan Eelke Lok, die de herziene tekst schreef.
Eelke Lok schrijft voorin het boek in twee zinnen kort en krachtig: ‘Schrijvers verbinden hun naam aan een boek. Dat doe ik niet, want dit is het verhaal van Jopie.’ Uitgever Steven Sterk van Noordboek heeft van deze nieuwe uitgave inderdaad een prachtig boek gemaakt.
Info over het boek
Jopie Huisman werd beroemd omdat hij het vak van voddenboer combineerde met schilderen. Het (her)gebruiken van oude goederen werd voor hem belangrijk toen hij zijn eigen leven spiegelde in een versleten melkersbroek. Hij schilderde die broek met een gevoel van mededogen.
Het gaf hem de stimulans om de maatschappij in die weggegooide goederen te verbeelden, met een precisie en concentratie die verbluffend was. Daarmee maakte hij een belangrijke stap als schilder; eerder schilderde hij vooral het landschap rond zijn geboorteplaats Workum.
Dit boek bevat het verhaal over Jopie en toont alle belangrijke schilderijen uit de collectie van het Jopie Huisman Museum in Workum.
Te bestellen bij www.noordboek.nl; https://www.jopiehuismanmuseum.nl of in de boekhandel.
 |
| |
|
18 júly om 10:59 |
| |
Tryst nieuws foar Sneek
Sukrekt onderstaand bericht plaatst:
Na 199 jaar sluit Zandstra Sport de deuren
SNEEK- Al sinds 1825 is de winkel van Zandstra (Sport) gevestigd op het ‘mooiste plekje in Sneek aan het Schaapmarktplein’. Maar per 1 november gaat de winkel definitief op slot. De zaak is niet langer rendabel meer.
Dat de sluiting net voor het jubileumjaar zal plaatsvinden maakt het extra triest. De huidige eigenaren, de erven van Wouter Zandstra die in 2019 overleed, zien geen andere mogelijkheid meer.
De sluiting van de winkel in het karakteristieke witte pand in hartje Sneek staat los van de schaatsenfabriek die in 1983 van Sneek naar Joure verhuisde. Er werken 4 mensen in de winkel van Zandstra.
|
| |
|
17 júly om 17:43 |
| |
Un berichtje, mear is ut nyt òf...
Un berichtje, mear is ut nyt òf...set ik fandaach met ut plaatsten fan onderstaan bericht minsen even, heel even an ut denken? Krekt su as myn Omrop Fryslân kollum fan eargister? Ik hoop ut, ut is ut minste wat ik doën kan. Fond ut moai dat myn gemeente de moeite nommen had de flach halfstòk út te steken fanou de koepel fan'e Groat Kerk in Sneek. Ja, ik hew fanmiddach rond de klòk fan 4 uur bewust twee minúten stilte in acht nommen.
Nederlandse vlag halfstok: 10 jaar na de moord op de passagiers van de MH17
SNEEK- Vandaag is het tien jaar geleden dat vlucht MH17 boven het oosten van Oekraïne neergeschoten werd. Vanmiddag werd de ramp herdacht in Vijfhuizen. Bij de moord, want dat was het, kwamen alle 298 inzittenden om het leven, onder wie 196 Nederlanders. In Sneek hing vanaf de koepel van de Martinikerk de Nederlandse vlag halfstok.
Het was de eerste openbare herdenking, die werd bijgewoond door zo'n 1300 mensen, onder wie nabestaanden, premier Schoof, koning Willem-Alexander en vertegenwoordigers uit Maleisië, het VK, Australië, België en Oekraïne.
Bij de herdenking werden de namen van de slachtoffers voorgelezen. Premier Schoof hield een toespraak en er is twee minuten stilte gehouden. Over vijf jaar is weer een openbare herdenking.
|
| |
|
16 júly om 21:18 |
| |
Amsterdam
Astou in Amsterdam de ogen goëd de kost geefst, dan siëst overal poëzy! Ok in Oud-West!
|
| |
|
15 júly om 08:25 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Jacques Monasch 10 jaar leden over de moard op ’e MH17 passagiers
Woënsdach anstaande, 17 júly, is ut op’e kòp ou 10 jaar leden dat de MH17 boven Oekraïne delskoaten wurdde met un Russise raket. Alle 298 insittenden kwamen om ut leven, 196 hadden de Nederlaanse nasjonaliteit. Al was ut de dach fan gister.
At der sukke histoarise momenten binne, dan skriëf ik dat altyd op, in een fan myn dachboeken, al òf nyt digitaal.
Dat deed ik ok op 18 júly 2014. Ik socht dy dach kontakt met Jacques Monasch, un mear as goeie bekende fan mij. Toen nòch Tweede Kamerlid en Oekraïne deskundege. Monasch had op 14 desember 2013 al un emoasjonele toespraak houden op ut Onafhankelijkheidsplein in Kiev, dêr’t doadeleke slachtòffers fielen na protesten fan pro-Westerse demonstranten. Monasch, un kritise fòlger fan’e gebeurtenissen in Kiev, was fan mening dat ut Westen te laat reagearde op de toestaan in ’e Oekraïne.
Toen ik froech wat kan ik nou doën, antwoardde Jacques: Schrijf maar een gedicht. Selfs dat deed ik nyt! Ik deed niks. En met mij heel feul Nederlanders nyt, regearingsleiders inklúsyf.
Rúm un half jaar later fòlgde de anslach fan ’e Russen op de MH17. ‘Moord’, kopte De Telegraaf de fòlgende dach. En dat was ut.
Fisonêrs as Monasch sagen tien jaar leden al ut Kwaad in de persoan fan Poetin en ut Tweede Kamerlid fan toen waarskúwde foar eskalasy fan wat toen in feite ok al oarlòch was. Ik sitear Sneker Jacques Monasch út myn dachboek fan 18 júly 2014:
“Nu is het zaak om het hoofd koel te houden. En kunnen we zorgen dat de nabestaanden van de slachtoffers zo goed mogelijk worden bediend, maar tegelijkertijd ben je als politicus ook heel erg bang dat het internationaal helemaal uit de hand gaat lopen.”
Dy sombere foarspelling fan Jacques Monasch is útkommen. Op dit moment is de oarlòch heel dichtbij, woane der Oekraïense fluchtelingen in myn stad en sterve der alle dagen jonge minsen op ’e slachfelden. Oarlòch is waansinnech en mislekmakend.
Un plan fan nabestaanden foar un MH17 infòrmasysentrum in Vijfhuizen, wêrbij’t mogelek ok de beskadegde foarkant fan ut fliechtúch tentoansteld wurdt, ondersteun ik fan harte.
Dat gedenkteken mut der komme! Wees woënsdach 17 júly twee minúten stil om de slachtòffers fan ’e moard te herdenken. Uteraard besef ik dat je al dy onskuldege oarlòchslachtòffers der nyt met teruch krije.
Mar nòch langer futsiën fan’e oarlòch in Oekraiene sú skaamteloas weze.
|
| |
|
14 júly om 17:10 |
| |
Onder skútsjesilers...
Fanmiddach even op'e E-bike naar de Sneekermear, was bij de Beachclub un Sponsordag fan skûtsje Gerrit de Vries. Mar even un ferslachje fan skreven foar GrootSneek-site. Hele gastfrije lui!
Geslaagde sponsordag Skûtsje Gerrit de Vries trekt veel bezoekers
SNEEK- Onder ideale weersomstandigheden en op een prachtige locatie (Beachclub Sneek) aan het Sneekermeer vond vanmiddag de jaarlijkse sponsordag van het IFKS-skûtsje Gerrit de Vries plaats.
Tijdens het evenement was er gelegenheid om het skûtsje Gerrit de Vries van dichtbij te bekijken en om de schipper en bemanning persoonlijk te ontmoeten. Verder waren er activiteiten als fokhijssen en kon er mee gedaan worden aan een quiz.
Geen wonder dat schipper Gerrit de Vries aan het einde van de sponsor dag van oor tot oor straalde.
Successen
“Het was superleuk, dat er zoveel mensen waren die ons een warm hart toe dragen. Met deze sponsordag bedanken wij de mensen voor het vertrouwen en uiteraard ook voor hun financiële bijdrage. Drie jaar geleden organiseerden wij ook al zo’n evenement, maar dit is mega”, aldus een blijde schipper.
Een verklaring voor het succes van de dag had Gerrit de Vries ook wel. “Het heeft zeker te maken met onze prestaties van het afgelopen seizoen en ook door het leuke team. We zijn vorig seizoen tweede geworden in de C-klasse en daardoor gepromoveerd. Tijdens Lemmer Ahoy, afgelopen voorjaar, hebben we uitstekend meegedaan. We hopen dat we straks in de B-klasse ook mooie resultaten kunnen behalen. We gaan voor een topklassering, daar gaan we met elkaar wel voor.”
De draad weer oppakken als schipper
Gerrit de Vries is sinds 2016 officieel schipper, maar na het overlijden van z’n vader Johannes is hij even gestopt als roerganger. Vorig jaar echter was Gerrit weer aan het helmhout te vinden.
“Vorige jaar was mijn eerste jaar weer met een hele nieuwe ploeg, waarvan jongens die zelfs nog nooit gezeild hadden. We hebben nu fantastische mensen op de juiste plekken. Bovendien hebben we een uitstekende adviseur, Gijs Vlas, aan boord. Nog zo’n man die ik even wil noemen is fokkenist Marco van der Meulen, die ook bemanningslid van de Sneker Pan is geweest. Ik ben dan ook heel optimistisch en durf dat ook wel uit te spreken, het gevoel is gewoon heel goed. Met al die sponsors achter ons, kunnen we ook niet anders. We leggen de lat hoog.”
Did It
Die hoofdsponsor is Did It uit Barneveld, van Poppe Braam, een geboren en getogen Fries. Het bedrijf levert een belangrijke transitie van een duurzame, biologische landbouw- en voedselsector in Nederland en andere landen.
Gerrit de Vries, tegare met prima gasthear en útbater fan'e Beachclub Sandor van der Heide |
| |
|
13 júly om 22:39 |
| |
Herst in júly
Ok fandaach was ut wear bar en boas met de somer, simpelwech herst in júly.
Paar miny-interviews deen foar Sneekweek Magazine en ferder lekker thús sitten.
Ok nòch un kaatsferhaal útskreven. Foar de rest fandaach gyn spektakulêre òf bysondere dingen metmaakt.
|
| |
|
12 júly om 19:28 |
| |
Sumar un frij troasteloase frijdach
Fanmòrren an ut harddraven weest met ’e faste ploech, onder toen nòch prima wearsomstandechheden. Fanmiddach kwam ut hemelwater ( òf komt ut út’e hel, liekt mij nyt waarskynlek, want dat is ‘de poel des vuurs…’) met bakken naar beneden. Ferder sêch ik niks mear over ut wear.
Fanmiddach nyt broad eten, mar lekkere pannekoeken op kantoar fan GrootMedia, ik bin gek op disse lekkernij! Was al met al wel un dach om te skriën. Wat ik dus ok mar deen hew, interviews útskriëve en de Omrop Fryslân kollum foar maandach anstaande.
Ferder druk besech met ut GrootSneek Magazine 2024. Hew o.a. kòrte interviews met ondernimmers deen.
Dat was ut wel su’n bitsje.
|
| |
|
11 júly om 21:21 |
| |
Over & Ut
BAMMM! In un splitsecond spatte de oranjedroom fan miljoënen Nederlaanse foetballiefhewwers gisteravend út mekaar. In'e 90ste minút skoarde Engelaan de 2-1 en ut was over & út met Oranje.
Gyn analizes fan myn kant. Wel dat we un paar prachtege spòrtweken achter de ruch hewwe.
Dat soan B. gister met un maat naar Dormunt weest het en dêr un onfergeteleke dach beleefde is un understatement. Ok foar hem kwam de útskakeling heel onferwacht, teminsten ut moment. Nòch us Nederlaan snakt naar súksessen en positieve ervarings.
Wat nou rest binne de foto's. Over twee jaar hopelek WK! En straks de Olympise Speulen, kan ik ok fan geniete.
 |
| |
|
10 júly om 19:54 |
| |
Oranjestòrm
De stilte foar ut onwear dêr bleef ut gisteravend bij! Nou ja één ontwurtelde boom in’e Kanadezenstrjitte dan.
Ut is te hopen dat fanavend ut Nederlaans Elftal teugen de Engelsen wel un Oranjestòrm weet te ontketenen in’e halve finale fan ut EK.
Soan B. is fanmòrren met un maat fan um naar Dortmund ousetten, anfankelek om allinech de Oranjemars met te maken. Tòch is ut de beide mannen lukt om twee kaarten te skoaren. En úteraard teugen nòrmale prizen. Fraach nyt hoe’t ut lukt is, mar se sitte in ut stadion.
De sfear is fantastys, un seldsem fòlksfeest wêr’t wij de hele dach fan op’e hoogte houden binne, de spanning stijgt! Der binne mar liefst hondert dúzend (100.000!) Nederlanders in en bij ut stadion. Ongekend.
Nederlaan hunkert naar sufeul positiviteit! Eigenlek kan ut nou al nyt mear stukken. Hearlek.
 |
| |
|
9 júly om 19:40 |
| |
Stilte foar ut onwear
Hew sukrekt yts deen, wat ik nòch nyt earder deed: de auto in parkearkelder Boschplein setten. Ik kreech filmkes út Eindhoven, dêr't ut noadwear was. Hagelstienen as dúve-eiers!
Maat Age nimt ok gyn halve maatregels.
En ok Kees P. het foarsòrgsmaatregels nommen:
 |
| |
|
8 júly om 12:37 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, 8 júly 2024
Optimisten
Wie’t de debatten over de regearingsferklaring un bitsje fòlgt het, kan gyn andere konklúsy trekke dat ut un soadsje was. Beter kan ik ut nyt onder woarden brenge en doën der foar de rest mar ut swijgen toe. Je wurde der in elk gefal nyt fleureger fan. Wat ik op sukke momenten doën is soeke naar lichtpuntsjes, selfs as de hemel inktswart is.
Harddrave is altyd un probaat middel, ommers de gelukshormoanen fliëge je deur de bealech sêge de lui dy’t der foar deurleard hewwe. Allienech de oulopen 3 weken hew ik de harddravers nyt anhad, ik had nòch tefeul last fan twee knoerten fan blaren, letterlek oplopen tidens de laatste Slachter Marathon.
Soms hoef ik helemaal nyt om optimisten te soeken, dan kom ik se simpelwech op myn alledaagse interviewpaden teugen. Foarege week sat ik an tafel met Jeroen B. en Erwin H. te koffy- en teedrinken.
De beide kompanjons binne de útbaters fan Club 1841 in Sneek. In ’e froege mòrren fan 26 mei ging dy Sneker útgaansgelegenheid in flammen op. Un ferwoestend inferno sòrgde foar un ramp fan ongekende omfang.
Un kertier na útbreken fan ’e braan, stond ik naast Jeroen. Ik foëlde de hitte fan ut fuur mar had ut kipefel op ’e arms. Jeroen was ogenskynlek rustech, belde met de pandeigenaar en fertelde dat iedereen feilech was, mar dat ut dak as un fakkel brande. Der bleef niks mear fan over.
Un dikke maand later sat ik wear bij Jeroen en Erwin, oprecht benieuwd over de aktuele staan fan saken. Seker met de Sneekweek foar de deur. Wêr gaan al dy jonge Sneker stappers straks naar toe tidens de Moeke aller Feestweken?
Jeroen en Erwin konden mij fertelle dat der krekt as alle jaren wear un múzykpoadium foar de Club komt, dat se alle steun krije fan un andere Sneker horekagelegenheid. Dat gaf ok un kipefelgefoël, dy saamhorechheid in ’e stad.
De groatste optimistise opkikker deed Jeroen an ut end fan ut ferhaal. “Weet je”, dat sêge feul jonge minsen, ‘weet je’. Toen ik ‘van de week’ in het pand was ben ik nog op kantoor geweest. Daar stond mijn bureaustoel. Ik ben er even op gaan zitten en zag omhoog, naar de zwartgeblakerde balken. Ik kon zo de blauwe lucht zien. Wel een beetje bizar, maar ik moest glimlachen. Het gaf mij moed, die blauwe lucht!”
Jeuminikkus, wat un prachtege metafoar foar optimisme: De lucht is blau fan dagen! |
| |
|
7 júly om 19:39 |
| |
Saffieren
Gisteravend un geweldech feest had! Wie't der bij weest hewwe salle ut, en dat deden fandaach al un soad, onderstrepe. Sommege dingen hewwe je nyt in'e haan, mar soms héél soms laat geluk um blykber oudwinge!
Ferder mar moai privé houwe! Bovenstaande foto geeft alles in één oochslach wear.
We gaan fleurech op foar GOUD!
|
| |
|
6 júly om 16:34 |
| |
Herdruk Pake Sytse klassiker fan Rink van der Velde
Pake Sytse is in klassiker yn it wurk fan Rink van der Velde (1932-2001). It is de bjusterbaarlike histoarje fan Sytse Cavelier, dy’t as jongkeardel samar ferdwûn. It ferhaal wurdt ferteld troch pakesizzer Jehannes.
‘Pake is jong weirekke, sa waard letter sein as it te praat kaam en wy ús mem of beppe fregen wêrom’t der net in pake by ús beppe wie. De rike Fryske taal stelde harren yn steat om de wierheid achter te hâlden sûnder dat men it ligen neame koe.’
Fjirtich jier letter is pake Sytse ynienen werom. Hy set him ta wenjen yn in âld wenskip yn it romme fjild fan De Deelen, tusken De Tynje en Aldeboarn. Dêr is er begûn en dêr wol er de ein besile. Dat soks hjoed de dei net mear kin, wol him mar min oan. As er foar it ferstân krijt dat er de slach ferlieze moat, docht er syn dingen.
|
| |
|
5 júly om 16:28 |
| |
Moai!
Just JP restaurant op nieuwe locatie in Sneek officieel geopend
SNEEK- Sinds 1 mei van dit jaar draait het restaurant van Just JP aan de Wijde Noorderhorne in Sneek. Op 27 april jl. sloot het restaurant haar deuren van oude locatie aan de Leeuwarderweg in de Waterpoortstad. Vanmiddag opende wethouder Marianne Poelman samen met medewerkster Carlijn officieel de deuren van het prachtige nieuwe restaurant. Dat deden ze door een roze lint door te knippen. De andere medewerkers gingen vervolgens achter de wethouder en hun collega aan over de drempel van het prachtige nieuwe onderkomen.
Zichtbaar
“Deze locatie is veel zichtbaarder dan de oude locatie en wij hebben boven het restaurant ook een mooiere kantoorruimte en gelegenheid om zo nu en rustig met onze medewerkers te praten en te overleggen. We zijn in totaal een jaar bezig geweest om dit hier te realiseren. De bereikbaarheid is aan de Wijde Noorderhorne ook veel beter in vergelijking met de Leeuwarderweg. We zijn dan ook superblij dat we hier nu mogen zitten. De eerste maand is het al erg druk geweest, eigenlijk doorlopend vol en drukker dan verwacht, iets wat onze medewerkers erg fijn vinden. Zij willen het liefst de hele dag door gasten bedienen. We hebben om en de bij veertig zitplaatsen in ons restaurant. De ontvangst in de buurt is ook hartverwarmend”, zegt locatie coördinator Nicole Boersma
Lokaal JP is een onderdeel van JP van den Bent stichting en biedt een leer-, werk- en/of stageplek aan mensen met een afstand tot de reguliere arbeidsmarkt. Zij komen uit Sneek en omgeving, zoals Joure, Heerenveen
 |
| |
|
4 júly om 21:02 |
| |
Debatten regearingsferklaring: Wat un soadsje!
Der is mar eentsje dy't su gau moogelek de stekker út ut Kabinet hewwe wil en dat is Wilders G. Uteraard met mar één doël nieuwe ferkiëzings en dan nòch mear stemmen foar syn partij met ferderfeleke staanpunten over de Nederlaanse samenleving. Ik fyn ut walgelek.
Ut is werklek nyt te loven wat un soadsje fandaach tidens de debatten over de regearingsferklaring.
Ministerpresident Dick Schoof tolde letterlek temidden fan dy gekkeboël, wêr't mar een skuldech an is, de al earder noemde Wilders G. en syn trawanten.
Mar trap der nyt in, laat dit kabinet earst mar moai even sitte, nou opnieuw ferkiëzings sú koaren op'e moalen fan de rechts ekstrimisten weze.
|
| |
|
3 júly om 18:51 |
| |
Der is altyd blau
'k Bin en bliëf un optimistys mins, ok at der us wòlken foarbij driëve. Der is immer wear blau te siën!
En foar de goeie òrde, dizze regel slaat op ut wear, niks mear en niks minder. Ondertussen gisteravend genoaten fan ut Nederlaans XI-tal. Fandaach an ut interviewen weest foar de Friesland Post. Ok nòch un interview útskreven.
|
| |
|
2 júly om 21:07 |
| |
Oranje wint
Krekt onderstaand artikeltsje plaatst! Oranjekoarts stijgt..
Eerste Oranje Kolkspringers melden zich!
SNEEK- Na een prima 0-3 overwinning op Roemenië is het Nederlands XI-tal door naar de kwartfinale.
Het duurde even, maar vanavond waren de eerste Oranje Kolkspringers bij de Waterpoort present om een feestduik te nemen in het nog steeds niet al te warme water. Fotograaf Jan Douwe Gorter was paraat en maakte de foto’s.
Hopelijk zal het niet bij deze eerste sprongen blijven. Zaterdagavond speelt het Nederlands XI-tal of tegen Oostenrijk òf tegen Turkije.
|
| |
|
1 júly om 08:17 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Ouwe mannen & Ouwe mannen
De ene ouwe man is de andere nyt, dat geldt ok foar Amearikanen, at su nou Joe Biden hite òf Bruce Springsteen. Donderdachavend 27 júny was ik bij un konsert fan The Boss en syn E-Streetband in ‘Hello Nijmegen!’
Ik was nyt allienech. Met nòch su’n 60- dúzend waren we naar ut Goffertpark kommen. Foarou an ut konsert waande ik mij wear even teruch in ’e sixty’s en seventies. Dachdrome. De geur fan sticky’s, bierdrinke met ’e kont op ut gras onder ideale wearsopmstandechheden, 28 graden. Hearlek. En Bruce kwam hieltyd mear op gang, ut leek ferdomd wel su’n ouwe diesellokomotyf, ‘dy’t de roest fan syn stembanden klòpte’, las in ’e Tubantia.
Ondertussen was dy andere ouwe Amearikaan ok besech met un optreden. Joe B. stond in ’e politieke arena teugenover de Groate Jokkebròk, wie syn naam ik weiger út te spreken. Joe arme Joe dy’t hakkelde en stammerde der núter in om, un man dy’t ut spoar helemaal bijster was. Un rampsalege begroatleke fertoaning.
En de Amearikaanse flach wapperde mar en dy wapperde mar, boven un kolkende grasfeld fan ut Goffertpark. Ik stond met de neus foaran, met links en rechts súver wat hysterise frouwen, dy’t de haan fan The Boss anrake wúden. Ik met myn duurbetaalde roaie polsbandsje ok met ’e neus foaran.
En The Boss, hij speulde en song mar, hast 3 uur achtermekaar. Sú ut de laatste kear weze dat ik um live siën hew? Hij wurdt tenslotte 3 kwart eeuw in september. Un maand later krij ik de seuven krúskes op’e ruch.
Foarlopech foële Bruce en ik oans nòch as jonge goaden en dat straalden we naar alle kanten út, at we ‘Dancing in’e Park’ singe met oans donkerbrúne stemmen.
Krekt as Bruce betrap ik mij der self al regelmatech op dat ik begin te preken, dat doët de Amearikaan ok, selfs met ondertiteling op ’e ultra groate skerms. De jaren beginne te tellen. ‘Preken is wat foar ouwe mannen, nyt mear doën’, sêch ik teugen Bruce en myn spiegelbeeld.
Dy nacht kan ik mar min in’e slaap komme, ik draai fan’e ruch op’e búk, fan links naar rechts, mar nyt as un Snollebolleke in Oranje. Ik denk an Jill, The first lady fan’e Joe Es Ee, kanstou dyn Joe nyt foargoëd naar hús hale, foardat ut te laat is?
We need another hero! Un type as The Boss: Born in the USA!
|
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
