 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
29 maart om 21:07 |
| |
Kanadesen
Fandaach druk besech weest met ut útskriëven fan twee groate artikels over Sneek/Ysbrechtum Tweede Weareldoarlòch. Dêrbij staan de Kanadesen sentraal. Beide stukken komme in'e aprilútgave fan GrootSneek-krant.
Nou even un poaske skoft. Mut kanne!
|
| |
|
28 maart om 11:01 |
| |
Eelke Dotinga (1965-2025) voetbalicoon Waterpoort Boys overleden
Afgelopen nacht overleed Eelke Dotinga, secretatis en erelid van voetbalvereniging Waterpoort Boys. Op 19 mei zou Eelke zijn zestigste verjaardag mogen vieren, het mocht helaas niet zo zijn, de veel te vroege dood kwam eerder.
Op 6 november 2024 krijg ik een onheilspellend berichtje van Eelke (onze contacten dateren van een halve eeuw terug toen ik bij c.v.v. ONS zijn voetballeider mocht zijn), dat hij opgenomen is in het ziekenhuis in Groningen.
“Begin dit jaar ontdekten ze een non Hodgkin Lymphoon in de darm en die is uitgezaaid naar het hoofd. Chemo’s hebben hun werk gedaan alleen niet voldoende. Nu in een innovatief traject genaamd CarT cells. Een type immunotherapie hierbij worden een soort witte bloedlichaampjes aangepast om kankercellen beter te herkennen en aan te vallen. ’t Is kop of munt, Henk!”
Vanmorgen dus het bericht dat Eelke niet meer onder ons is. Dat komt keihard binnen, uiteraard voor zijn vrouw en kinderen maar ook binnen de Sneker voetbalgemeenschap. Eelke was een uitermate positief mens, die alle keren als ik voor GrootSneek bij WPB op bezoek kwam hartelijke ontving. Altijd nam hij mij mee naar de bestuurskamer: ‘Even un bakje nyt Henk?!’ Gastvrij was Eelke en hij werd in de loop van de jaren hét bestuurlijk gezicht van zijn Wé Pé Bé.
Op 17 oktober 2023 mocht ik Eelke voor GrootSneek interviewen en toen vroeg ik hem ook hoe hij de overstap van ONS naar WPB had gemaakt.
“Ik heb mijn hele jeugd bij ONS gevoetbald. Toen ik op een gegeven moment de overstap naar de senioren maakte behoorde ik bij de A-selectie die onder Hans Westerhof trainde. Toen ik daarna in de B-selectie terechtkwam verliep dat niet allemaal even plezierig. Ik ben daarna met voetballen gestopt. Toen ik bij Tonnema kwam werken waren daar onder andere WPB’ers Klaas van der Meer en Aalt de Wit. Ze vroegen of ik niet bij de WPB wilde voetballen, dat was in 1986. Ik wilde na anderhalf jaar wel weer los. Mijn eerste trainer was Gerrie Hofstra. Na vijf wedstrijden stond ik in het eerste en ben er nooit weer uit geweest. Dat duurde een jaar of veertien. Ik heb alle hoogte- en dieptepunten meegemaakt.”
Na zijn actieve voetbalcarrière werd Eelke actief als bestuurslid van de Sneker volksclub WPB en in het jubileumjaar werd hij op dinsdagavond terecht benoemd als erelid. Niet lang erna openbaarde de bovengenoemde ziekte zich bij hem.
Op 2 november 2024, voorafgaand aan de wedstrijd WPB-SDS was er een imponerend moment toen de spelers van WPB hun erelid een hart onder de riem staken. Gehuld in prachtige witte shirts met de naam van hun geliefde voetbalvriend en een rood hart lieten de spelers weten mee te leven met het icoon van de Waterpoort Boys. Een ingelijst shirt met de namen van de spelers en de staf werd Eelke later aangeboden.
Eelke Dotinga is niet meer onder ons, maar blijft in het hart van de Sneker voetbalfamilie. Heel veel sterkte voor zijn vrouw en de overige familieleden bij de verwerking van dit grote verdriet.
|
| |
|
27 maart om 18:55 |
| |
Print
Foto Martin de Jong, interviewe foar SKS Skûtsje Journaal
Ja. Su hyt dat in ut Engels at yts drukt is. Fandaach lagen de GrootSneek maart 2025 op’e kokòsmat, tegare met de Friesland Post fan april en ut magazine ‘Rabo & Co’ ,fan’e Rabobank. In alle bladen interviews, artikels en un tweetalech fers. Ik hew ut de oulopen perioade mar druk met had, mar ut is en bliëft moai om te públisearen.
Ondertussen al wear an ut útskriëven fan’e interviews dy’t ik disse week houden hew. Tegare werke met fotografen, opdrachtgevers, eindredakteuren, kroechbazen en kleurrike minsen an moaie dingen werke. Ut befalt mij heel goëd!
Fanmiddach ok nòch even bij Boekhandel Van der Velde weest, der is nòch un klein bultsje fan'e Sneekgefoël Jaardachskalender over. Da's moai!
 |
| |
|
26 maart om 21:54 |
| |
Bòlsert het ok wel wat!
Fanmiddach in Bòlsert weest om onthulling nieuw beeldmerk fan'e stad bij te woanen. Uteraard foar de krant. Ut is en bliëft moai om te doën.
|
| |
|
25 maart om 21:46 |
| |
Unike lokasy in Staveren om te interviewen foar de SKS
Fanmiddach mocht ik op un únike lokasy in Staveren 4 minsen interviewe foar ut ‘Skûtsje Journaal’, ut magazine fan’e SKS. Ik was in Café de Schans, ut froegere Café Max an Schans 23 in Staveren. In myn wilde jaren, ergens in’e pré-histoary, was ik dêr wel us weest, ok toen al fond ik ut un súpermoaie kroech.
Fòlgens de ferhalen hoart ut mear as 100 jaar ouwe kafé bij de geskiedenis fan Staveren, su as de Waterpoart bij Sneek. Heel lang leden was ut kafé ut faste honk fan sleepboatkapiteins dy’t in’e stad an ut werk waren. Ut ademt nòch un autentike maritieme sfear.
Ik hew fanmiddach praten met mede-útbaatster Bo Ruigrok van der Werve, Jolanda de Roos en Kyung Dijkstra-de Jong & Marjolein Veldstra-Heersema. Stuk foar stuk frouwen dy’t moaie ferhalen hewwe over ut skútsesilen. Un kwartet bútenstaanders dy’t heel betrokken binne, laat ik ut su mar noëme.
En kastleinske Bo is bysònder gastfrij! Tòp.
|
| |
|
24 maart om 21:16 |
| |
Hessel Bouma
Fanmiddach ut interview met Hessel Bouma útskreven. Fanmòrren onder ideale wearsomstandechheden fanmòrren met un hele groate gesellege groep over de Groëne Dyk an ut draven weest. Foarjaar is tòch un prachtyd. Onderwech al wear twee ooievaars op ut nêst siën. Dêr wurdt un mins fleurech fan. Beter as de oproep an jongeren om hun an te melden foar un baantsje bij defensy. Ut is wel dúdelek we sitte midden in un nieuwe Kouwe Oarlòch! |
| |
|
23 maart om 19:14 |
| |
Un luilakdach in Sneek
Ik fersòrch ut eten fanavend. Ferder niks te melden.
|
| |
|
22 maart om 19:19 |
| |
Trompettist in Auschwitz is een adembenemende voorstelling
Zelden, ik durf wel te stellen ‘nog nooit’, was het zo stil in de Tüöttenzaal van Theater Sneek tijdens een voorstelling. Ik zat gisteravond op het balkon van de Sneker schouwburg bij het theaterstuk ‘Trompettist in Auschwitz’. Een adembenemende voorstelling van twee topacteurs, Soy Kroon en Thomas Cammaert die samen op indrukwekkende manier (integer!) het script van Allard Blom, naar het boek van Dick Walda speelden.
Nog voordat de gordijnen opengaan wordt het publiek in het uitverkochte theater al de voorstelling ingetrokken. Het monotone geluid van een trein, onheilspellend. Als de gordijnen worden geopend ziet het publiek een indrukwekkend decor, van Joris van Veldhoven.
Het publiek wordt gevangen achter prikkeldraad en betonnen palen. Het is donker. Het maakt op mij meteen grote indruk, hier is ontsnappen niet meer mogelijk. Dit decor raakt. Als de twee acteurs plaats nemen vertellen de acteurs het verhaal van Lex van Weren, een Joodse man uit Amsterdam. Lex van Weren (Den Haag, 13 maart 1920- Amsterdam, 31 juli 1996), het is zijn levensverhaal. Of dat levensverhaal goed wordt weer gegeven, kan ik niet beoordelen, ik heb Van Weren niet gekend.
Ik maak daarom meteen de aantekening dat de naam Lex van Weren voor mij ook metafoor is voor andere Joodse mensen die hetzelfde lot ondergingen als Van Weren. Het is schokkend en emotioneel, hoe een mens door anderen mensen, die de aanduiding ‘mens’ eigenlijk niet meer verdienen, gedwongen worden om te verworden tot een nummer. De tatoeage 163848 wordt letterlijk in de arm gekerfd. Het gaat gepaard met een noodkreet.
Lex wordt opgepakt, verdwijnt naar Westerbork en wordt op transport gezet naar vernietigingskamp Auschwitz. Een trompet redt zijn leven, hij komt in het kamporkest. Wat bijzonder is dat beide acteurs de rol, het personage Lex van Weren spelen. In het begin is dat even wennen en schakelen.
De hele lijdensweg komt voorbij, in retroperspectief. Terugblikkend op het verleden als er een bezoek aan Auschwitz wordt gebracht.
Als Thomas Cammaert in de rol van een Duitse kampbeul kruipt is dat akelig en ijzingwekkend. Diezelfde Duitse officier die sympathie koestert voor Lex, omdat hij iets kan, wat anderen niet kunnen. Fenomenaal goed op een trompet spelen. ‘Als je iets kan wat niemand anders kan, ben je waardevol’, wordt er gezegd. De scene die Lex van Weren terugbrengt naar kerstavond 1944, waar hij trompet speelt terwijl 4 mannen opgehangen worden. Om dan te overleven moet je wel wegkijken. Iets dat onmogelijk is, jaren laten komen deze beelden in nachtmerries terug.
De hele voorstelling duurt 1 uur en 20 minuten. Het maakt grote indruk op mij. Helemaal met de wetenschap dat het nu nog elke dag gebeurt. ‘En in Auschwitz of in Gaza, in Oekraïne of in Syrië, het maakt geen verschil, het maakt geen verschil, voor wie op de vlucht zijn.’
Foto: Annemieke van der Togt
Acteurs: Soy Kroon en Thomas Cammaert
Uitvoering muziek:
Pol Vanfleteren (trompet)
Medewerkers
naar ... van: Lex van Weren (gebaseerd op zijn herinneringen aan Auschwitz van)
Auteur: Dick Walda
Bewerking: Allard Blom (script)
Decor: Joris van Veldhoven en Fred Höppener
Regie: Eddy Habbema
Licht: Coen van der Hoeven
|
| |
|
21 maart om 19:52 |
| |
Flaggeparade Nauwe Noorderhorne Sneek
Frijdachmiddach op’e earste dach fan ut foarjaar 2025 fond de flaggeparade plak in’e Nauwe Noorderhorne in Sneek plak. Wat un prachtech ynisjatyf, met galeryhoudster en kunstenares Louise Schoon as anjager, om disse straat un feestleke útstraling te geven.
Wethouwer Bauke Dam fan’e gemeente Súdwest-Fryslân gan an blij te wurden fan dergeleke ynisjatieven en prees de ‘mienskiplike’ ondernemers hierfoar:: ‘Met mekaar maken we Sneek moaier!’ De wethopuder deed syn toespraak helemaal in ut Snekers en noemde de Nauwe Noorderhorne ‘ut Momatre fan Sneek.
Stadsdichter Henk van der Veer skreef foar disse gelegenheid un fers en droech ut foar. Der kwamen su’n fyftech minsen op de happening ou, wêronder de kersferse binnenstadsmanager Jan Siep van den Bos. Hij gaf de wethouwer de suggesty met om ut fers fan Henk van der Veer an ut begin fan’e straat op un muur te befestegen.
Nauwe Noarderhorne
su’n fergeelde ansichtkaart met fan dy kartelrandsjes
tòppunt fan nòstalgy à la ut Túnpad fan oans fader
siën ik de Nauwe Noarderhorne un straat fan allure
dêr flakbij nòch altyd myn statege dekoarearde geboartehús
pronkjúweel met un gevel in onferfalste Loadewyk XVI -styl
Nauwe Noarderhorne as un geboartekanaal met útsicht op’e terp
un sachte foarjaarswyn streelt de swart-goudgele banieren
dachdroom ik muurskilderingen in un palet fan bonte kleuren
huppelende kyndes met roaie ballonnen an un toutsje & su
ut begin is der, nou earst nòch un paar ròtte kiezen trekke
want ik wil nyt fersúpe in un stinkende poel fan false romantyk
ondertussen fliege de earste swaluwen
om’e koepel fan ’e Groate Kerk
ut sal altyd wear somer wurde!
 |
| |
|
20 maart om 20:24 |
| |
Altyd anders
Interviewe is foar mij machtech om te diën en dan brúk ik ut moadewoard ‘PASSY’even nyt, mar ut is wel su. Ik kom werklek overal, fanmòrren bij un oalybaron en fanavend sat ik an tafel met ut bestuur fan IJVC. De klup út Drielst fiert dit jaar ut eeuwfeest.
Fanmòrren hew ik ‘alles’leard over wat HVO 100 nou presys is. Ik kreech súver un kolleezje fan Harold Veenema. Ferrekte interessant, omdat ik nòch amper wat ou wist fan disse 100 % duursame dieselbraanstòf.
En bij IJVC? Gedreven en entûsiaste bestuurders, minsen dy’t folkomen frijwillech wat foar de gemeenskap over hewwe. At ik de interviews opnomen hew, mach ik ut later allemaal wear útwerke, foar mij ok noait strafwerk.
|
| |
|
19 maart om 23:15 |
| |
Komt mij bekend foar disse tekst
Snekers het ok wel wat! |
| |
|
19 maart om 20:18 |
| |
Tranen
Earlek? Ik bin un frij emoasjoneel mins, mar gúle doën ik selde. ‘k Hew ut al faker skreven, an jankers hew ik ut mier. Dêr hew ik nyt sufeul met. Gúle is 100% anders as janke & eekmiege!
Fanmòrren moest ik even slikke toen ik bovenstaand foto in’e LC (copyright afp) sach. Un Palestijnse frou draacht har kyntsje in ut oasten fan’e Gazastrook. Ik wurdde der súver even beroerd fan, su’n onskuldech wesentsje. Ik skat like oud as myn eigen jongste kleinsoan, dy’t fanmòrren met syn ‘groate’ broer an ut speulen was in’e saanbak. Ergens in Amsterdam. Toren tòt in’e seuvende hemel bouwe. Onbekommerd, in alle frijheid.
Wat un kontrast met ut kyntsje út Gaza. Ondertussen is de sufeulste wapenwedloop in folle gang en rachele en ròchele oarloòchsuchtege presidenten en andere enge mantsjes stoere taal in mikrofoans.
Ik kan der wel fan spuie. Oarlòch het nòch noait en dan ok nòch never noait un oplossing weest om konflikten op te lossen.
Altyd wear is de gewoane frou en man ut slachtòffer fan rike stinkers dy’t allienech mar 1 ding wille: Macht en ut liefst nֳòch mear macht!
 |
| |
|
18 maart om 21:42 |
| |
Foetbalidoal út myn jongesjaren: Klaas Berswerda
Hieltyd faker kom ik rou-advertênsy's teugen over wat ik dan mar noem as jeugdhelden. Klaas Berswerda, dy't bij oans in'e straat woande was der su'n eentsje.
R.I.P. Klaas! |
| |
|
18 maart om 19:53 |
| |
Ut gòlft altyd
Der is bij mij, krekt as bij sufeul andere minsen, noait un dach utselde. Ik hew wel un regelmatech leven en faak doën ik dingen ok fol passy en met fuur. Over fuur sproken. Ik sachfanmiddach twee brandwearauto’s de Krúsebroederstraat inride, terwyl ik self onderwech was. Dan kan’k ut nòch altyd nyt nalate om even gau un foto met myn mobyltsje te maken.
En at ik de jonges ( meiden sach ik nyt su gau) fan de gemeente besech siën om de bomen op’e Prins Hendrikkade te snoeien dan is ut ok ‘knip’. Ik bin wat dat angaat wel un junky fan ut kleine nieuws.
Fanmòrren bij un Krasse Knar in Liwwarden weest foar un Friesland Post onterview. Syn naam Willem de Boer, hij is 83 jaar en sylt nòch elk jaar met in un 12-voetsjol. Un bysònder aardege man, dy’t nòch folop in ut leven staat. Sukke lui geve mij ok enerzjy!
Louise Schoon
Fanmiddach kennis maakt met Louise Schoon. Sij is één fan’e òrganisatoaren fan un beskeiden feestje rond ut flaggefertoan in’e Nauwe Noarderhorne, dêr’t frijdachmiddach un spesiaal foar dy gelegenheid skreven fers sal foarleze en nòch wat! Ok al su’n entûsiaste frou.
Ondertussen begonnen met ut interviewen fan skippers/bemanningsleden foar ut Skûtsje Journaal! Ja, dat komt ok elk jaar teruch.
Ut leven gòlfde fandaach dus wear!
|
| |
|
17 maart om 18:27 |
| |
Wònderskoane dach
Ut was fandaach wear un wònderskoane dach, dy’t fanmòrren begon met un groate groep harddravers onder ideale wearsomstandechheden. Nyt koud mar hearlek fris! Ut sosiale aspekt fan disse maandachmòrrengroep is heel groat. Fanmòrren taart fan Kees bij de koffy. Su hoart ut ok wel un bitsje.
Fanmiddach met Tom Coehoorn op interview. Diskear waren we bij amateurhistoarikus en ferhaleferteller Hessel Bouma in Hoanstersweach. Ik was der nòch noait fan myn levensdagen weest. Ut wurdde un moai interview over Hessel syn leven (1940). Ut komt in’e Friesland Post rúbryk Fertellers yn Fryslân.
80 Jaar Frij en 500 jaar Handelstad Sneek
Ondertussen wappere de banieren 80 Jaar Frij en 500 jaar Handelstad Sneek boven de graach an ut Groatsaan! De kommissy dy't hier met besech binne: Diepe búging foar al jum frijwilligerswerk!
|
| |
|
16 maart om 22:06 |
| |
Moaie dingen
Ok disse week wear un antal moaie dingen in’e agenda.
Fandaach un lekkere rustege dach had, fanmiddach wat foetbal fòlgt en in ut fraaie júbileumboek fan Zandstra omsneupt en lezen.
Ferder gyn skokkende dingen bij oans in ’e straat. |
| |
|
15 maart om 15:49 |
| |
Wear even aktyf as website-redakteur
Fanmiddach even aktyf weest as website-redakteur fan GrootSneek. Hieronder:
Schaatsproducent Zandstra krijgt predicaat Koninklijk
SNEEK- Schaatsproducent Zandstra Sport in Joure mag vanaf vandaag, 15 maart 2025, de titel Koninklijk voeren. Vanmiddag reikte commissaris van de Koning in Fryslân drs. A.A.M. Brok het Koninklijke predicaat uit aan het iconische Friese familiebedrijf dat dit jaar het 200-jarig bestaan viert. Zandstra is een van de oudste familiebedrijven in onze provincie.
Inmiddels staat de zevende generatie aan het roer. De uitreiking vond plaats in het Fries Scheepvaartmuseum in Sneek. Ook werd het eerste exemplaar van het boek ‘Zandstra sinds 1825- Historie achter het merk’ overhandigd. Het jubileumboek is geschreven door Willeke Jeeninga en Laura Jonkhoff
Zandstra sinds 1825
De roots van Zandstra liggen in Sneek, waar het in 1825 begon met een zeilmakerij en touwslagerij. Vanaf eind jaren twintig van de vorige eeuw legde het bedrijf zich steeds meer toe op kampeerartikelen, (water)sportartikelen en schaatsen. De Elfstedentochten van 1954, 1956 en 1963 betekenden Zandstra’s definitieve nationale en internationale doorbraak in de schaatswereld.
In 1983 verhuisde het bedrijf vanwege ruimtegebrek van Sneek naar Joure. Het bedrijf maakte naam met tal van innovaties, denk aan de Comfort Noor, de Nylon Noor en de Click Noor die de schaats- en skeelersport toegankelijker maakten voor een breder publiek.
Twintig medwerkers
Zandstra heeft 20 medewerkers in vaste dienst, werkt samen met sociale werkplaatsen en is maatschappelijk betrokken. Het bedrijf is internationaal actief. Bij slechte winters moet het bedrijf het met name hebben van de export naar bijvoorbeeld Scandinavië, Noord-Amerika en Canada.
Zijne Majesteit de Koning kent de titel Koninklijk toe aan ondernemingen die tot de top van de sector in Nederland behoren, minstens 100 jaar bestaan en een goede reputatie hebben opgebouwd. Het Predicaat wordt slechts ter gelegenheid van een bijzonder jubileum (100- of 125-jarig bestaan en verder bij een veelvoud van 25 jaar) verleend.
 |
| |
|
14 maart om 19:37 |
| |
Nieuwe glazen & Drave & African Mamas
Ut was natuurlek un bitsje un sneue bedoëning toen ik op 14 november oulopen jaar nieuwe brilleglazen en un trendy montuur anmeten kreech. Sneu, omdat ik un etmaal later un spoedoperasy in ferbaan met netflysloslating ondergaan moest.
Nou eksakt 4 maanden later het oud-learling en tòp ‘brilleman’ bij Dikoff & Schurer Opticien eindsje ferderop in’e straat, nieuwe glaze anmeten. Ut is dan eindelek un eind an ut trajekt ‘met ut ooch op mòrren’.
Fanmòrren wear hearlek an ut draven weest, diskear as fanouds in ut Burgemeester de Hooppark, lekker onder un frisse maartson.
Fanavend naar Theater Sneek om Súd-Afrika memories op te halen bij de African Mamas:
The African Mamas brengen in hun nieuwe voorstelling een ode aan vijf bijzondere artiesten, The Big Five van de Zuid-Afrikaanse muziek.
Miriam Makeba heeft op onnavolgbare wijze de muziek van Zuid-Afrika voor het voetlicht van de internationale muziek-arena gebracht. ‘Pata Pata’, ‘Malaika’, ‘The Click Song’, de lijst met hits is eindeloos. Maar behalve Mama Africa heeft nog een aantal doortastende Zuid-Afrikaanse zwaargewichten hun stempel op het culturele leven gedrukt. Brenda Fassie was één van die artiesten, met hits als ‘Kuyoze Kuyovalwa’ en het emotionele ‘Too Late For Mama’. Ook na haar doorbraak als artiest is ze in de townships blijven wonen.
Bushi Mlongo schreef vooral nummers over het dagelijks leven in Soweto en stond erom bekend meestal blootvoets het podium te betreden. Haar vaak scherpe teksten werden beloond met een verbanning uit haar geboorteland, die ze deels in Nederland heeft doorgebracht. Ook Hugh Masekela heeft een groot gedeelte van zijn leven in ballingschap doorgebracht, maar natuurlijk kennen we hem vooral van een groot aantal indrukwekkende hits, zoals waaronder ‘Stimela (Coal Train)’, ‘Don’t Go Lose It Baby’ en ‘Bring Him Back Home’. Last but not least het duo Letta Mbulu en Caiphus Semenya, met onsterfelijke nummers als ‘Nomalanga’ en ‘Not Yet Uhuru’.
The African Mamas nemen ons mee op een reis door het Zuid-Afrikaanse muzieklandschap, waarin tal van verschillende muziekstijlen aan bod zullen komen. Met hun tomeloze energie en muzikaliteit maken The African Mamas van elke voorstelling een feest. Een muzikale belevenis die het publiek nog lang bij zal blijven.
|
| |
|
13 maart om 19:37 |
| |
De Volkskrantfyts
Wist écht nyt dat de Volkskrant ok al fytsen het. Sach der fanmòrren eentsje staan op ut plak dêr’t oait de Waach fan Sneek stond. Omdat ik fandaach druk met allemaal sjoernalistieke besechheden weest hew, fond ik dit wel un toepasleke foto.
En wat dy werksemheden waren? Earst un redaksyfergadering fan GrootMedia en ferder twee interviews foar GrootSneek. Met wie? Dat lese jum later wel, ut het te maken met de Brdriëvefestival Súdwest-Fryslân op 12 april anstaande.
|
| |
|
12 maart om 19:21 |
| |
Onder ondernimmers
Fanmòrren mocht ik 3 oud-ondernimmers interviewe. Ik foël mij dan in myn element om lui dy’t met beide foëten op’e groan bleve binne terwyl se un soad súkses had hewwe. Alle disse 3 hearen, Jan Wouter Jellema ( Hanewacker), Anton Smit (Poiesz Supermarkten) en Jan van der Wal (Stienstra-Van der Wal) wete ut alle 3: ‘Je kanne ut nyt allienech!’
Dizze mannen hewwe ut ok nyt over ‘personeel’, mar over ‘medewerkers’ en late sich nergens op foarstaan.
Ok heel opfallend dat ut trio nòch altyd aktyf is. De ene golft twee kear weeks, de andere gaat der op út met ’e boat en de derde geeft op syn 89ste (!!) nòch stadswandelingen in Drielst. Make un fitale indruk.
It interview was bij transpòrtbedrëf Hoekstra o’e Hemmen. Christien Lycklama à Nijeholt sal de oud-ondernimmers op 12 april live interview tidens ut Súdwest-Fryslân Bedrijvenfestival.
 |
| |
|
11 maart om 19:39 |
| |
Sêch ut met bloemen
Fandaach drukke dach had! Met mekaar 3 interviews deen, stuk foar stuk met minsen dy’t wat te fertellen hewwe. Ok al twee interviews útskreven, allemaal foar de papieren GrootSneek. Alle kearen wear an moai werk om te doën.
En fan één fan’e geïnterviewden kreech ik un moai bloemstukje. Ut maakt ut leven letterlek fleureger.
Ok nòch moaie mailtsjes kregen na anleiding fan eardere públikasy’s in o.a. de Friesland Post en op de site fan Ensafh. Skriëve is met anderen kommuniseare!
|
| |
|
10 maart om 19:15 |
| |
Maandach
Su as fanouds disse werkweek wear begonnen met hardlopen over de moaie Groën Dyk, met as ekstra un prachtech konsert fan fogels, fan groat tòt klein. Moaier kan un dach, un week foar mij nyt beginne.
Fanmiddach an ut interview útskriëven weest. Ik mach dat altyd graach doën en helemaal ut ut wat lukke wil. En dat deed ut blykber, want foar públikasy stuur ik de interviees altyd op naar de geïnterviewde. Ik fyn dat simpelwech netsjes en ut het niks te maken met suks as ‘ik fertrou mij self nyt’.
Ik betrap mij der self hieltyd faker op dat ik aktualiteitenprogramma’s en seker de ‘talkshows’ nyt mear fòlch. Ik hew ut su langsamerhaan wel had met al dy ellende. Noëm ut de kop in ut saan steke metoade, mar ut is foar mij ok un fòrm fan selfbehoud. Un heel soad opinymakers binne wel su seker fan hun eigen gelyk, dat ik ut amper mear ferdage kan.
Dêr staat teugenover dat ik momenteel tefeul naar foetbal sit te siën, dat is de kearsijde fan’e medalje. Ik weet nyt wat beter is. Op maandachavend op ut pc-skerm Cambuur-Dordrecht fòlge, dat is tòch wel un bitsje de doad in’e pòt. En tòch doën ik ut. Sòrgelek?
Ondertussen speult N. lekker in un moderne saanbak en graaft kúlen om 'U' teugen te sêgen. Der is altyd hoop sulang’t der kyndes binne!
|
| |
|
9 maart om 19:23 |
| |
Bergen
Rekòrdwarmte foar de tyd fan ut jaar. Dat sach ik frijdachmiddach al ankommen en in dy sin was ut dan nyt su ferwònderlek om foar ut weekend wat moais te òrganisearen. Ut wurdde un tripke Bergen en omgeving. Heel apart om minsen in winterklearen deur ut moaie sentrum fan Bergen te siën kuieren, terwyl ut kwik aardech richting 20 graden liep.
Ut foëlt na al dy sombere maanden tòch wel héél héél héél joppech an om su wear fan’e son te genieten. Disse omgeving, de dúnen én de terrassen ik hou der fan. Mar op 9 maart un groate rij foar un Italiaans ijsje bliëft tòch wel opfallend. Foar de rest privé.
 |
| |
|
8 maart om 10:12 |
| |
Internasjonale Frouwedach
Fijf jaar leden al wear, mar nòch altyd aktueel! Der plat foar alle frouwen dichtbij en un bitsje ferder fut!
Gryp je kaansen! |
| |
|
7 maart om 11:42 |
| |
Persberichtop GrootSneek-site: Ut wurdt wear foarjaar!
Feestelijke onthulling ‘Straatvlag’ in de Nauwe Noorderhorne op vrijdag 21 maart
SNEEK - Op vrijdag 21 maart wordt om 13.00 uur een prachtige ‘Straatvlag’ onthuld in de Nauwe Noorderhorne, het gezelligste dwarsstraatje van Sneek. Daarmee krijgt de stad een kleurrijke toevoeging!
Deze unieke vlag, ontworpen door kunstenares Louise Schoon van Loiss.Art (Nauwe Noorderhorne 9), zal dagelijks wapperen bij meer dan 20 woningen en winkelpanden in de straat. De vlag staat symbool voor de levendige en creatieve sfeer van deze bijzondere straat en maakt binnenkomen in de binnenstad nóg feestelijker!
Goodiebag
De feestelijke onthulling wordt verricht - met het declameren van een toepasselijk gedicht - door niemand minder dan onze Stadsdichter Henk van der Veer, tevens aanwezig zijn vertegenwoordigers van Ondernemend Sneek en wethouder Bauke Dam. Ter ere van deze bijzondere gebeurtenis bieden de deelnemende winkels bezoekers een goedgevulde Goodiebag aan. Dit is dé perfecte gelegenheid om de Nauwe Noorderhorne te (her)ontdekken en te genieten van alles wat deze straat te bieden heeft.
Feestelijk moment
Mis het niet en kom op 21 maart om 13.00 uur naar de Nauwe Noorderhorne voor een feestelijk moment vol kleur, kunst en gezelligheid! Een bezoek aan Sneek begint hier!
|
| |
|
6 maart om 18:47 |
| |
Twee ikoanen fan’e stad interviewe
Fanmòrren moai interview met Jan Brandsma en Kees Poiesz had. Ut ikoanise duo is foardroegen as Waterpoorter 2025. Dik en de dik ferdënd at je onder ogen krije wat se de oulopen jaren as frijwilleger deen hewwe foar de stad.
Hoe anders as al dy kaansloasen dy’t altyd foaran staan op’e sosiale media platfòrmen en mar eekmiege en mar eekmiege. Oulopen weekend was ut wear raak met de meest stompsinnege reaksy’s op de herstart fan’e Groatsaanmerk.
Hoe’t der reageard wurdde op influencer Debby van der Zande. Nyt nòrmaal mear. Ik krij der plakferfangende skaamte fan, su stúpide!
Mar des te fijner om dan fanmòrren met twee fan sukke positievelingen an tafel te sitten in un hele plezierege omgeving!
|
| |
|
5 maart om 16:59 |
| |
Friesland Post
In ut maartnummer fan'e Friesland Post staat un soad te lezen en te siën. Altyd blij at ut glossyblad fan Fryslaan op'e kokosmat leit. Diskear ok wear ferskillende bijdragen dy't ik skriëve mocht.
De interviews met minsen út heel Fryslaan dy't ferhalen met mij dele wille, alle kearen is ut bysònder.
In disse útgave interviews met Theo de Haan over syn passy foar ut skilderen fan miniatúrfiguren. Ut tweetalech ferhaal fan Henk Dillerop, fiarmalech sjef Criminele Inlichtingendienst.
En opnieuw un interview met Krasse Knar Petrus Johannes Maria Visser, in'e gelyknamege rúbryk.
Standert in'e Friesland Post un paginagroate resênsy fan un boek, foar disse edisy bespreek ik 'Friezen op Zee- De Gouden eeuw van de koopvaardij in Friese steden en dorpen', fan Jan Auke Walburg.
Kòrtom: Haal de Friesland Post in hús! |
| |
|
4 maart om 16:59 |
| |
Interview
Su as ik kòrtleden al skreef, hierbij ut interview dat ik met un Oekraïense oarlòchsfeteraan foar GrootSneek had. Ut is aktuele as oait!
Oekraïense oorlogsveteraan Serhyi Galgan: Koester het leven en niet het materiele
De Oekraïense oorlogsveteraan majoor Serhyi Galgan was van woensdag 29 januari tot 2 februari op bezoek in Sneek. Hij revalideert in Utrecht voor een been amputatie en gehoorbeschadiging. Sinds 2 jaar heeft de familie Talsma uit de Domp in Sneek contact met een aantal revaliderende soldaten in Utrecht. Op 24 februari jl. was het 3 jaar geleden dat het Russisch leger Oekraïne binnenviel.
Ontmoeting met Serhyi Galgan en de familie Talsma-Lebedyuk uit Sneek
Op de laatste dag van januari 2025 hadden we een ontmoeting met Serhyi Galgan en de familie Talsma. Iryna Talsma-Lebedyuk was onze tolk, zij en haar man Pieter interviewden we eerder in april 2022 voor GrootSneek. Inmiddels woedt de oorlog tussen Rusland en Oekraïne al meer dan 1000 dagen in het geboorteland van Iryna. Zoals tijdens elke oorlog vallen er slachtoffers en gewonden. Het blijven getallen van mensen zonder gezicht. Hoe anders als je tegenover iemand komt te zitten die daadwerkelijk oorlogsslachtoffer is en zijn persoonlijke verhaal doet.
Serhyi Galgan zit buiten, hij rookt een klein sigaartje, als we bij Iryna aanschuiven aan de keukentafel. Even later komt Serhyi Galgan er ook bij zitten en we maken kennis met hem. Serhyi Galgan, majoor in het Oekraïense leger, gekleed in grijze joggingbroek en legergroene trui met op de rechterarm de blauw gele Oekraïense vlag. Het blauw staat voor de hemel en het geel voor de graanvelden.
Klein ondernemersgezin
“Ik ben de enige zoon uit een klein ondernemersgezin. Mijn vader was elektricien en mijn moeder naaister in de stad Chmelnytsky, gelegen in het westen van Oekraïne. Mijn ouders leven helaas niet meer en ik heb bijna geen familie. Ik heb ook geen relatie. Ik ben eigenlijk helemaal alleen. Ik was van 2007 tot 2021 bij de grensbewaking in Oost-Oekraïne, jullie zouden dat de marechaussee noemen. Ik heb op de militaire academie gezeten. Maar ik besloot in 2021 uit het leger te gaan voor een bestaan in de burgermaatschappij. Als grensbewaker was er amper tijd voor een normaal leven”, begint Serhyi zijn levensverhaal.
Het valt ons op dat de jongeman een slecht boven gebit heeft, maar vragen in eerste instantie niet naar de oorzaak. Later vertelt hij op rustige toon dat het komt door vele medicatiegebruik. Zodra Serhyi in Oekraïne terug is wil hij naar de tandarts, voorlopig heeft hij genoeg aan z’n revalidatie na de afzetting van het linker onderbeen.
Terug naar 24 februari 2022
Terug naar de datum 24 februari 2022, de dag waarop het Russische leger grootscheeps binnenviel. We vragen Serhyi wat hij zich van deze dag herinnert.
“Om vijf uur ’s ochtends die dag hoorde ik het bericht dat Rusland binnenviel. Er waren veel raketaanslagen en vanaf dat moment veranderde ons en mijn leven. Ik was die morgen in Chmelnytsky, de stad waar ik nu 35 jaar geleden geboren ben. Moreel waren we misschien wel op de inval voorbereid, maar ik kon het simpelweg niet geloven dat het 24ste februari ook realiteit werd. Mijn eerste gedachte was toen ook meteen dat ik terug wilde in het leger. Er heerste angst en niemand begreep echt wat er gebeurde. Hoe kun je nu wapens gebruiken om anderen te doden? Onbegrijpelijk voor iedereen in mijn omgeving. Het was ook tegen de natuur van Oekraïners in, om de wapens op te pakken en te gaan vechten.”
Russen
Er vallen stiltes in ons gesprek. Serhyi Galgan oogopslag is dof en terneergeslagen, het past niet bij zijn jonge leeftijd. Toch is er even een lachje bij Serhyi, als ik bij gebrek aan een lepeltje de koffie met melk om roer met de stang van mijn bril. ‘Sorry, gekke gewoonte van mij’, ver excuseer ik mijn gedrag. Nogmaals glimlacht Serhyi en we vervolgens ons gesprek. Over hoe hij nu over het Russische volk denkt.
“De meeste Russen steunen het politieke systeem in hun land en met het belastinggeld dat het Russische volk betaald vloeit er nu ook Oekraïens bloed. Wij nemen het de Russische mensen kwalijk dat ze niets doen, ze kijken een andere kant op. Ik weet ook wel dat niet alle Russen het Poetin regime steunen, maar ik heb met eigen ogen gezien wat de oorlog heeft aangericht en nog doet. Ik heb heel veel oorlogsslachtoffers gezien, te gruwelijk voor woorden. Daarom kost het vanuit mijn perspectief veel moeite om Russen als normale mensen te beschouwen. Ik zou willen dat Russen in het buitenland meer zouden protesteren, het lijkt nu net of ze een andere kant uitkijken.”
Koester het leven en niet het materiele
Sinds het uitbreken van de oorlog met al z’n gevolgen toont Serhyi dankbaarheid voor ogenschijnlijk alledaagse dingen. Dat je in vrijheid kunt leven, mag zeggen wat je wilt. Hij waardeert het leven veel meer dan voor de 24ste februari 2022. “Het leven moet je koesteren en niet het materiele”, vat hij het samen.
De reden dat Serhyi nu in Sneek en Nederland is, heeft te maken met de amputatie van zijn linkerbeen in het Centraal Militair Hospitaal in Utrecht en de daarop volgende revalidatie. Op monotone toon vertelt Serhyi wat hem overkwam.
“We zaten met acht soldaten in loopgraaf, toen er een inslag was, met een enorme scherp lichtflits. Vijf van onze manschappen waren op slag dood, waarvan 1 gescalpeerd. We konden eerst niet uit de kuil komen, toen dat uiteindelijk lukte had ik nog niet in de gaten wat er met mijn linkerbeen aan de hand was. Ik was verdoofd door de helse pijn. Anderen bonden mijn onderbeen af en ik werd afgevoerd.”
Ondertussen volgde een lange weg voor Serhyi die uiteindelijk in Utrecht eindigt met een onvermijdelijke amputatie. Nu is de Oekraïense majoor een veteraan die bij de familie Talsma-Lebedyuk op bezoek is, nadat hij een dag eerder op uitnodiging in Leeuwarden een presentatie en workshop gaf over het onderwerp ‘Drone Aid Collective’. Nederland investeert namelijk enkele tientallen miljoenen in de ontwikkeling van geavanceerde drones, waaronder aanvalsdrones, om Oekraïne te helpen.
Als we afscheid van Serhyi en de familie Talsma-Lebedyuk nemen laat de oorlogsveteraan nog een stukje Oekraïense ‘kunst’ zien. Een straaljager gemaakt van kogels. Wanneer zal het leven weer genormaliseerd zijn in Oekraïne en Europa? |
| |
|
3 maart om 20:00 |
| |
Drave en opnieuw un Paradysfogel: De dorre vlakten der woestijnen!
Fandaach was ut dan eigenlek sufer, foar ut earst na al dy weken fan ellende an ut ooch mocht ik fanmòrren wear drave! Tegare met de draversploech fan Optisport, stuk foar stuk hele aardege minsen om mij heen. Un groat foarrecht. De endorfine, ut gelukshormoan spatte mij út’e poriën fut. De omstandechheden konnen fanmòrren ok hast nyt beter, earst nòch un bitsje mistech, mar al rap kwam ut sontsje der bij. Genoaten met un groate G op un parkoers fan 8.2 kilometer.
Fanmiddach tegare met Tom Coehoorn op stap weest foar un wel heel bysònder interview met hast letterlek un Paradysfogel, eentsje dy’t um alle dagen beweegt in un tún fol met fraaie palmen en olijvebomen fan honderden jaren oud. Ik waande mij één òf ander eksoatys paradys, en ik neuriede ut aloude ‘De dorren vlakten der woestijnen’ op un gegeven moment.
We hewwe oans de ogen útsiën en ik weet nou al dat dit interview in myn persoanleke top-10 komt.
De foto’s dy’t Tom fan dizze Paradysfogel en mij maakte magge je ok gerust únyk noeme. Yts met un pistoal en un sabel. Oardeel self mar.
At dit de opmaat foar de rest fan’e week wurdt dan komt ut seker goëd!
 |
| |
|
2 maart om 18:21 |
| |
Spanning & Ontspanning
Spanning
Dat de weareld in braan staat, hoef ik nyt nader út te lêgen. De foartdúrende stroom fan infòrmasy over de oarlòch in Oekraïne en alles wat der met te maken het, krúpt slúpenderwys onder je fel. Ik probear op all moogleke manieren hier nyt an toe geven en ferkondech in myn naaste omgeving positiviteit. At ut naïef overkomt, sterker nòch miskyn wel su is, foar mij is ut mear un levenswize om mij staande te houden. Want dy ferrekte oarlòch is soms heel dichtbij. Earder skreef ik der al over na myn interview met un Oekraïense majoar foar GrootSneek. Ik sal dat interview hier fan’e week nòch op myn site plaatse.
Ontspanning
Wat is ut dan ok fijn om na weken en weken foar ut earst wear met myn soan in ut Abe Lenstra Stadion te wezen. En dêr ok nòch us un wedstryd met te maken wêr’t de emoasy’s fan ouspatte. Helemaal fanou minút 77 en wat der dêrna gebeurde op en rond ut feld. Siën hier:
“77'
Doelpunt AZ Alkmaar Doelpuntenmaker Zico Buurmeester
Doelpunt AZ. Marcus Linday glijdt uit en Zico Buurmeester profiteert: 1-2. Het is plots weer spannend in het Abe Lenstra-stadion.
84'
Andries Noppert voorkomt nu met een geweldige redding de 2-2 van AZ-spits Troy Parrott en het Abe Lenstra-stadion viert dat als een doelpunt.
90'+1
AZ schiet de gelijkmaker binnen via Mayckel Lahdo.... Maar die goal telt niet! SC Heerenveen krijgt in plaats daarvan een strafschop!
90'+2
Ongelooflijk, wat zit het SC Heerenveen mee deze middag. De 2-2 van AZ wordt afgekeurd en in plaats daarvan krijgt SC Heerenveen nu de kans op de 3-1.
90'+3
Milos Lukovic mist.... het blijft 2-1 in het Abe Lenstra-stadion.
90'+4 Doelpunt-Doelpuntenmaker-Marcus Linday
Doelpunt SC Heerenveen! Marcus Linday beslist de wedstrijd met een heerlijke knal: 3-1.
90'+8
SC Heerenveen wint! Wat een middag in het Abe Lenstra-stadion. Drie heel welkome punten voor de club.”
[ Bron statistieken LC ]
Na de wedstryd
Wat na de lúd bejúbelde winst in ut Abe Lenstra Stadion gebeurde hew ik in al dy 35 jaar dat ik nou bij SC Heerenveen kom nòch noait earder metmaakt. Speulers dy’t na ut fertrek fan Robin van Persie ( ‘Robin who the fuck is Robin…’ skandearde un groat antal simplisten ) foar hun interim trener Henk Brugge un earehaach fòrmden. Un écht kiepefelmoment. Fòlgens mij was man fan’e wedstryd Andries Noppert
|
| |
|
1 maart om 17:08 |
| |
Sneek brúst op disse earste maartdach fan 2025
Wat un gewedech stuk positiviteit fandaach in’e stad. Ut begon fanmòrren al met de heropening fan de weekmerk op ut Groatsaan. Kollega Marianne Bouwman fan GrootSneek skreef ut fòlgende ferslach, ik bin ut helemaal met haar eens en wurd der blij fan:
SNEEK - De weekmarkt op het Grootzand in Sneek heeft een frisse start gekregen dankzij de inspanningen van de gemeente en Maria Wolthuizen van Volk Events. Hoewel het plein nog niet volledig gevuld was met kramen, was de sfeer uitstekend en het weer stralend.
Een opvallende gast op de markt was influencer Debby van der Zande, die met haar aanwezigheid en enthousiasme de markt extra in de schijnwerpers zette. Van 11.00 tot 13.00 uur liep zij langs de kramen om een promotievideo te maken voor haar sociale media, waar ze maar liefst 250.000 volgers heeft. Met haar herkenbare accent bracht ze een lach op vele gezichten en wist ze de nodige aandacht te trekken. Wethouder Bauke Dam moest even Googelen wie Debby was, maar de marktkooplieden en bezoekers kenden haar meteen.
De officiële opening werd verricht door stadsomroeper Jan Sjoerd de Vries, wethouder Bauke Dam en influencer Debby van der Zande. In de ochtend werden er duurzame tassen uitgedeeld, waarvan sommige een paar loten bevatten. Na de opening draaide het Rad van Fortuin, waarbij bezoekers mooie prijzen konden winnen, mogelijk gemaakt door de ondernemers van het Grootzand.
Met een geslaagde start en volop enthousiasme is de weekmarkt weer geopend. “Zegt het voort, zegt het voort!” klonk het luid uit de mond van de stadsomroeper.
De weekmarkt van Sneek is elke week te bezoeken op het Grootzand. Kom langs en ontdek het zelf!
Karnavalsoptòcht
Fanmiddach om 14.11 uur startte de bescheiden maar hele aardige karnavalsoptòcht deur ut sentrum fan Sneek. De lui fan CV De Oeletoeters toverden overal un glimlach op’e gesichten fan’e honderden toeskouwers. Alaaf!!
 |
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
