| |
 |
25 desember om 12:15 |
| |
Bitsje ferward
Kreech gistermiddach, om un uur ňf twee, telefoantsje fan un man dy’t um nyt foarstelde. Hij begon futdaleks te fertellen. Hij ratelde an één stuk deur. Kon der gyn woard tussen krijen. Ok nyt noadech, de man praatte mar en praatte mar. Ik prakkesearde mij gek wie’t ik an de lijn had en węr hij naar toe wú. Na un paar minúten wist ik ut. Nňch nyt wie’t hij was, mar wel dat hij futdaleks un interview met mij wú. “Anders krijgt De Telegraaf de primeur…”
Wat ik altyd in dit soarte fan situasy’s doën, deed ik nou ok. Moaie prate late, nyt tefeul sęge en gyn toesęgingen doën. Un eenfoudege tussenfraach was foldoënde om fan de man te hoaren wat foar nieuws hij had. “Ik ga op 31 december de Derde Kamer openen! En…en… IK WORD ZELF MINISTER PRESIDENT!”
Nou su!
Toen ik de minister president dúdelek maakt had dat ik dizze dagen fakaansy hew ( un leugen om bęstwil…) en absolút nyt fan plan was om um te interviewen. Toen stelde hij un ultimatum. “Je hebt de tijd tot 1 minuut voor zes, dan laat ik mij vrijwillig, dus niet gedwongen, opnemen bij de GGZ!”
‘k Hew um beloofd dat ik fňlgend jaar kontakt met um opnimme sal, allienech ik weet nyt hoe’t er hyt…
|
| |
