 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
31 desember om 17:15 |
| |
Moedech foarwaarts!!
 |
| |
|
30 desember om 14:37 |
| |
Baukje Wytsma is nyt mear onder oans
“We lope su langsamerhaan in ut bos dêr’t de measte bomen kapt wurde”, sei un maat fan mij laatst. Hij kon wel us gelyk hewwe, want hieltyd mear minsen wêr’t ik un skoftke, de een wat langer as de andere, met oplopen hew falle wech.
'k Las sukrekt dat dichteres Baukje Wytsma overleden is. In ut ferleden, toen ik nòch echt aktyf was as skriëver in ut Frys, kwam ik Baukje regelmatech teugen. Baukje Wytsma en Akky van der Veer waren dan faak tegare. Akky is ok al nyt mear onder oans en nou is Baukje nyt mear an diskant fan’e rivier. Op 26 augustus 2008 interviewde ik Baukje en Akky, tegare met Frederike Kleefstra & Corrine Staal. Dit skreef ik toen over dy avend:
“Gisteravend un moaie BoekeAvend met 4 frouwen had. Tegare met Baukje Wytsma, Akky van der Veer, Frederike Kleefstra en Corinne Staal mocht ik de earste fan 10 Boekejûnen fan Stichting It Fryske Boek doën. In de Skalmei, ut MFC fan Stiens. Der waren su’n 50 minsen op dizze avend oukommen, foar ut groatste gedeelte sútelders.
Bêst un hoge opkomst. Prachtege múzyk fan Frederike & Corinne. Eén en al andacht fan ut públyk! Moaie lietteksten fan o.a. Baukje Wytsma en Benny Huisman. An ut end fan ut fers ‘ Baukje Fokkens ’, dat Benny Huisma skreef, over ut tragise leven fan de frou fan Eeltsje Halbertsma is de konklúzy helder: Baukje Fokkens is onrecht deen! Frederike song nyt ut fers Grutte grize fûgel dêr’t se su bekend met wurden is, mar referearde der wel an in un andere song: “ Do meist mei alles freegje, famke fan dy grutte grize ljurk ”.
Ik bin gisteravend ut interview met Akky & Baukje folkomen blanko ingaan, dat wil sêge gyn fragen op papier òf kaartsjes. Su wurdde ut mear un dialooch met dizze beide frouwen, dy’t boeiend fertelle kanne. De klik met de saal was der, sfear was prima! Ik bin der fan overtúgd dat minsen nòch altyd ferlet hewwe fan moaie deurleefde ferhalen. Fan de gespannenheid bij Baukje Wytsma foarou was gaandewech ut gesprek helemaal en dan ok werklek helemaal niks mear te merken. Kyk en dat geeft mij nou wear un kick! En de natuurleke rust dy’t der fan myn nicht Akky útgaat is fanself hearlek. Un prachtavend dus!”
R.I.P. Baukje.
|
| |
|
29 desember om 17:15 |
| |
Friesland Post
Fanmòrren plofte de Friesland Post, jannewary-edisy 2023, op’e kokòsmat met derin 3 interviews dy’t ik earder ounaam. Bliëft moai om te doën. Ut ferhaal fan Nij Beets is tweetalech, Frys en Hollaans. In ut onterview met de 94-jarege Ruurdtje sitear ik in de taal fan disse krasse senior. Inderdaad ok in ut Frys. Ondertussen de LC sonder de kulturele bijlage Freed. Ut wurdt su langsamerhaan un armoedech soadsje dêr bij ut Mediahuis.
Ruurdtje (94) breikoniningin voor de Nierstichting
Ruurdtje de Vries (94) uit Gorredijk is de drijvende kracht achter een breiclub van veertig dames die exclusief breit voor de Nierstichting. In meer dan veertig jaar brachten ze met de verkoop van zelfgebreide sokken, truitjes, sjaals en ander klein spul meer dan 220.000 euro binnen voor het goede doel. Reden voor de Nierstichting om Ruurdtje te eren. In ons januarinummer een bijzonder portret van een vrijwilliger uit één stuk. Bovendien maak je als lezer van Friesland Post kans om een paar warme gebreide sokken van Ruurdtje te winnen en zo de Nierstichting te steunen. Doe mee aan onze actie!
De wondere wereld van de flightsimulator
De Flight Simulator Club Friesland bestaat dit jaar 25 jaar. Deze groep liefhebbers van vluchtsimulatoren komt regelmatig bij elkaar in It Deelshûs, het dorpshuis van Haskerdijken. Ze hebben vrijwel allemaal een cockpit in huis, velen gebouwd door ‘captain’ Hoep uit Heerenveen. Henk van der Veer zocht deze drijvende kracht achter de club op en vloog mee als copiloot van Innsbruck naar Venetië.
It ferhaal van Nij Beets
Voor de rubriek 'Friezen fertelle' gingen we deze keer op bezoek bij de 74-jarige Fokke Veenstra uit Nij Beets. Hij vertelt onder andere over arme veenarbeiders en de snertpreken van ds. Van der Brugghen.
|
| |
|
28 desember om 19:45 |
| |
De Moanne
Su'n leesdach met fan dat goare grize wear met kletsnatte klinkers in'e straat.
Ferlang naar un nieuw jaar, dat seker komme sal. En ut wurdt ok altyd wear foarjaar. Altyd! |
| |
|
27 desember om 19:04 |
| |
Laat ut nieuwe jaar mar komme
Hew su langsamerhaan skoan myn nòcht fan dit jaar, laat 2023 mar gau komme. Persoanlek was 2022 nyt un Rampjaar, mar mondiaal siën foar sufer ik ut inskatte kan wel.
In'e namiddach even Sneek-Joure-Sneek riden. Dat was nou nyt bepaald un nòfleke ritsje. Smoardruk en de kòp mut der goëd bij!
Fandaach un resênsy foar de Friesland Post skreven over 'Blau fan dagen, griis fan ônrust', de earste roman in ut Bildts. Fan Gerard Marcel de Jong. Leest as un tierelier! |
| |
|
26 desember om 08:46 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, Tweede Kerstdach 2022
W.G. van de Hulst: myn literêre jeugdheld
’t Was mid-den in de winter.
’t Was mid-den in de nacht.
En ’t was héél koud.
En héél stil….
De maan keek om een hoek-je van de wol-ken. Zij lach-te….want de he-le we-reld was wit.
Moaier wurdt ut fandaach nyt! Bovenstaand sitaartje komt út een fan dy kòstlek moaie W.G. van de Hulst boekjes ‘Voor Onze Kleinen’. Ik kreech ut fan frou Groeneveld út Sneek op 30 desember 1956. Púre nostalgy dy boekjes fan Willem Gerrit van de Hulst. Mar dy foarnamen noemden je nyt. De twee hoofdletters waren al bekend genoech! Dy boekjes fan W.G. van de Hulst hoare wat mij en myn generasygenoaten angaat hélemaal bij disse Tweede Kerstdach.
In ’e namiddach gingen de kyndes fan Sundachskoal De Zaaier út Sneek naar ut Gebouw voor Christelijke Belangen aan de Westersingel in de stad. Dêr fierden we dan ut tradisjonele kerstfeest kompleet met un echte kerstboom en nòch echtere kearskes. Flakbij de kerstboom stonden emmers met water en un ragebòl dy’t ok kletsnat was. Allemaal foar ut gefal dàt.
Dan wurdde der un kerstferhaal foarlezen en kregen de kyndes na ouloop un púdsje met twee dikke sinaasappels en un Koetjereep met dy ikoanise oubeelding fan un koe en moaie blauwe kleuren. En natuurlek un boek òf boekje fan W.G. van de Hulst. Hoe faker je naar de sundachskoal weest waren hoe dikker ut boek. Ik kreech altyd dikke boeken.
Foar mij behoare dy útgaven fan Utgeverij G. F. Callenbach N.V. út Nijkerk tòt ut kulturele erfgoëd fan Kristelek Nederlaan.
Ut is un fluitje fan un cent om even te googlen op hoefeul fan dy Tweede Kerstdagen út myn kynderjaren der ok daadwerklek sneeuw lach. En ik mach dan nòch sufeul nòstalgikus weze en dingen deur de tiid inkleure, mar ut binne simpelwech wearkundege feiten dat toen ik naar ut Gebou fan-Kris-Laat-Je-Behangen huppelde om ut Kerstfeest te fieren der un echt pak sneeuw lach.
Dat was in 1962 ‘met een sneeuwdek’, in 1963 ‘met enkele cm sneeuw’ en in 1964 was ut helemaal un feestje ‘met 5-10 sneeuw. Zware sneeuw in de Kerstnacht, ’s nachts strenge vorst en overdag rond het vriespunt en vooral op Tweede Kerstdag zonnig’.
Met dy harde gegevens is ut nyt su ferwònderlek dat ik warme herinnerings hew an dy stervenskouwe dagen en seker an ’e boeken en boekjes fan W.G. van de Hulst.
Van de Hulst was un ferteller pur sang en dat in kombinasy met ut fraaie illústratieve werk fan Tjeerd Bottema make dat ik disse útgaven koester.
Ik eindech met de laatste sinnen út ‘Het huisje in de sneeuw’:
En dan is op-eens de wij-de, wit-te we-reld van zil-ver….
Zo mooi!
Zó mooi!....
|
| |
|
25 desember om 18:00 |
| |
Gerrit Breteler
Un antal kearen krústen oans wegen, dy fan Gerrit Breteler en dy fan mij. Oait in un interview, later tidens Ut Gesprek fan Sneek. Ut waren moaie ontmoetings, omdat Gerrit écht wat te sêgen het.
Gister en fandaach belústerde ik un postcast fan Gerrit en syn dòchter Anne Goaitske met as onderwerp 'de doad'. Dy komt foar Gerrit nou wel heel dichtbij hew ik begrepen, omdat hij ongeneeslek siik is. Ik skrok der behoarlek fan, nyt in ut laatste plak omdat Gerrit en ik beide fan 1954 binne.
Ik putte anders ok troast út ut gesprek, want dat was ut seker un troastfol gesprek, hoopfol. Want de doad het nyt ut laatste woard.
Gerrit kon wel us gelyk hewwe.
Lit ús dêrom drinke
Foar alles is in oere,
foar alles is in tiid.
Alles giet nei 't selde plak,
mei as sûnder striid.
Der is in tiid fan laitsjen
en dy tiid is samar om.
In tiid om te fergriemen.
Dy krijst nea wer werom.
Alles is sa brekber.
Alles ûnfolslein.
Tûzen wurden sprutsen
en dêr is neat mei sein.
Tútsje mei de mûle,
want leafde is as wyn.
Dyn treast en ek dyn pine,
der earne tusken yn.
Lûd balte de dwazen,
want har wierheid makket frij.
Mar wat al te maklik wûn is,
is like gau wer wei.
Lit ús dêrom drinke,
want de dei lûkt nei de jûn.
En de leafde wurdt grif earder,
as de wierheid fûn.
In libben sûnder wiisheid
is in libben sûnder ljocht.
In libben sûnder leafde
is in libben om ‘e nocht.
Lit ús dêrom tinke,
no't it winter wurdt en kâld.
Lit ús dêrom drinke,
foar wat frede yn ‘e wrâld.
Alles is sa brekber.
Alles ûnfolslein.
Tûzen wurden sprutsen
en dêr is neat mei sein.
Treastigje mei wurden,
kear de kâlde wyn.
Hoedzje ús foar fallen,
tsjin better witten yn.
Gerrit Breteler
|
| |
|
24 desember om 23:47 |
| |
In GrootSneek:
Face to Face: Thierry Kamminga: “Ik heb enorme mazzel gehad”
Thierry Kamminga, de zingende Sneker kroegbaas van weleer, wie kent hem niet? Kort geleden organiseerde hij samen met zijn vrouw Jannie en zingende neef Johnny Kamminga de Café Cheers Reünie bij De Walrus. Het festijn was in no-time uitverkocht. Vlak voor de reünie zochten we hem op en interviewden de ‘Meest Markante Horecaondernemer van 2003’ op zijn kantoor van Inzet Online in Sneek.
“Ik heet Thierry, en ben vernoemd naar mijn oom Tjeerd van der Meulen. Geboren op 29-05-1967 samen met mijn tweelingbroer Klaas, die 10 minuten ouder is dan ik. Zoon van Jan Kamminga en Tjitske Kamminga-van der Meulen. Ik heb nog een jongere broer, Iwan en een oudere lieve zus Anita. Ik ben getrouwd met Jannie Boerstra. Vader van Lilian, Nicci en Tommy.”
JEUGD
“Ik ben per ongeluk geboren in Leeuwarden. Mijn ouders woonden destijds in Hurdegaryp, in een klein huisje. Onder erbarmelijke omstandigheden. De ratten hadden er een paradijs. Op een gegeven moment heeft mama de koffer gepakt en is met ons naar haar ouders aan de Wassenbergstraat in Sneek gegaan. Daar zijn we bij opa en oma ingetrokken. Later verhuisden we nog een paar keer. Uiteindelijk kwamen we uit op de Gedempte Pol, waar de antiekwinkel was. Later woonden we in de Stadsfenne, waar ik onder andere bij de jongens van Veenema en Ying Mellema op de Simon Havingaschool zat. Ik heb een mooie sportieve jeugd gehad, voetballen bij Hubert Sneek in een geweldig 1 A-elftal, waarmee we noordelijk kampioen werden.”
ANTIEK
“Mijn vader zat in de antiekwereld, net als zijn vader. Het was de jaren ‘70/’80. Alles kon. Ze verdienden geld als water maar konden niet zo goed met elkaar opschieten. Dat was niet altijd plezierig. Als kind voel je dat. Pa en opa waren verder geweldige mensen, maar net zoals iedereen ‘wel met gebreken’. Ik heb mijn hele leven nooit alcohol gedronken. Dan heb je een beetje een idee. Pa was nog maar 17 jaar toen zijn moeder omkwam tijdens een boot explosie. Daarna was letterlijk en figuurlijk het roer van het schip af. Mijn moeder, ze leeft gelukkig nog, is een fantastisch mens.
ZELFSTANDIG
“Toen ik 14 jaar was ben ik al aan het werk gegaan, ik wilde carrière maken en iets doen. Ik was vroeg zelfstandig. Er kwamen door de antiekhandel veel buitenlanders uit heel Europa ‘bij oans over de floer’. Er werd altijd over zaken gesproken, de handel is ons met de paplepel ingegoten. Toen ik 15 jaar was wilde ik al een Chinees Afhaal Restaurant beginnen in Hindeloopen, dat kwam omdat ik als 14-jarige al bij een Chinees restaurant in Sneek werkte, waar buurman ‘mijnheer Sun’ eigenaar van was. Als 16-jarige, met een diploma van de Horeca Vakschool in Leeuwarden ‘in’e búze’ ben ik naar Amerika gegaan. Daar heb ik een jaar gewerkt, ook in een Chinees Restaurant in Washington. Ik verdiende 1.200 dollar keer ƒ 3,80. Eén keer in de maand stuurde ik via travelcheque of gewoon cash-geld in een envelop met papiertjes er omheen ‘naar moeke’, die het op mijn banknummer stortte. Toen ik thuiskwam had ik mooi wat gespaard, maar waar het gebleven is…”
MILITAIRE DIENST
“Mijn tweelingbroer Klaas wilde graag bij de commando’s, terwijl ik ‘dienst’ helemaal niet zag zitten. We moesten tegelijk voor de keuring. Klaas werd uitgeloot, maar ik moest wél. We hebben hemel en aarde bewogen om te ruilen, maar met geen mogelijk lukte het ons. Thierry zou en moest 14 maanden onder de wapenen. Ik heb twee maanden in Haarlem gezeten, daarna voor de opleiding ‘vrachtwagenchauffeur’ in Bergen op Zoom om ten slotte als kok-chauffeur in Zuidlaren terecht te komen. Ik ben nooit op oefening geweest. Je had recht op zes vrije dagen en op alle dagen dat de compagnie vertrok had ik vrij genomen.”
HOTELSCHOOL EN OOSTENRIJK
“Na mijn diensttijd heb ik mij aangemeld voor de Hotelschool in Groningen, maar ik werd afgewezen omdat ik bij het onderdeel rekenen en dan specifiek voor het breukengedeelte een onvoldoende scoorde. Toen had ik het wel bekeken en ben ik naar Oostenrijk gegaan, samen met mijn broer Iwan. Hij bleef er anderhalf jaar en ik vier jaar. Ik heb er alles gedaan van bouwvakker tot druivenplukker. En in de horeca. Dat we in Oostenrijk kwamen, werd geregeld via mijn vader, die intussen internationaal touringcarchauffeur was geworden.”
ZINGEN IN AMSTERDAM
“In 1992 kwam ik uit Oostenrijk terug in Nederland en ging ik werken bij ’t Oude Veerhuis aan de Singel in Amsterdam, het café van Ina de Boer. Het was een goede bekende van mijn vader, en opa kwam er eerder ook al. Een echt Ajax-cafeetje. Ina gaf mij een kans en ik mocht van haar achter de bar zingen. Het was er altijd gezellig. Daar heb ik het zingen achter de bar geleerd.”
CHEERS
“Ik trad niet alleen op in Amsterdam, maar ik kwam ook weer in Sneek terecht. Daar trad ik zo nu en dan op in Café Cheers, in de weekends. De eigenaren, familie de Jong vroeg mij of ik ook belangstelling had om het café over te nemen. Dat heb ik 1 januari 1993 gedaan. Ik zag daar enorme kansen om een carrière op te bouwen. Het werd een fantastische leerschool en een geweldige periode in mijn leven. Ik kon iets van mij zelf aan een ander geven, dat vond ik prachtig. Ik deed op 1 januari 1993 ’s middags de deuren open, in de hoop dat er iemand zou komen. Blijkbaar sloeg de formule aan, want om drie uur was het stampvol. Het is nooit weer anders geweest. We hebben Cheers bijna veertien jaar gehad. Daar zijn we juridisch op 1 januari 2005 uitgestapt.”
JANNIE
Drie maanden na de opening van Cheers kwam Jannie bij mij in het café. Jannie ging altijd naar De Witte Kat, nadat ze met een vriendin had gesport. Die avond was De Witte Kat gesloten en zo kwam ze bij mij in Cheers. Toeval bestaat niet, alles heeft een reden. Toen ik Jannie binnenkomen zag, was ik meteen verkocht. Over een periode van een paar maanden kwam ze in de weekenden nog eens langs. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en haar gevraagd of ze met mij uit eten wilde. Van alle mooie restaurants in Friesland koos ik Motel Bolsward uit. Ongelofelijk op een maandagavond. Hoe romantisch. Pfff… We zaten er dan ook alleen. Maar goed. Toen duurde het nog een paar maanden voordat we verkering kregen. Onderhand zijn we bijna dertig jaar getrouwd. Jannie, de dochter van Sipke Boerstra en Klaasje Scholte.”
KAMMINGA MARKANT
“Op 4 oktober 2004 ben ik met Kamminga Markant begonnen. Een kantoor in de binnenstad van Sneek. Ik wilde ondernemers adviseren en helpen, het was een reclamebureau waarbij internet de corebusiness van was. Tijdens de financiële crisis ben ik gaan saneren en alleen verder gegaan. Dat is wat ik nu nog steeds doe met Inzet Online.”
KANKER
“Op woensdag 1 december 2021 kreeg ik te horen dat het foute boel was. Na een horroronderzoek in het ziekenhuis van Heerenveen, met een slang in mijn keel, bleek dat ik een tumor in mijn slokdarm had. Jannie en ik kwamen thuis en dan staat je hele wereld op de kop. We wisten toen nog niet in wat voor stadium. Vrijdag de pet scan, de maandags erop naar Leeuwarden voor de uitslag en daar kreeg ik te horen dat ik maximaal nog een half jaar te leven had. T-4. Onbehandelbaar. Te veel uitzaaiingen. Je hele wereld zakt in elkaar. Bericht in de familie-app gedaan en toen we thuis kwamen waren ze er allemaal, coronatijd of niet. Wat een liefde om mij heen. Dan belt om half zes mijn ‘live-saver’, huisarts Greetje Banga. Zij heeft na ontvangst van de uitslag uit het MCL meteen alles in het werk gesteld dat ik in Leiden terecht kon. Uiteindelijk hoorde ik op 23 december 2021 dat ze met mij een behandelcircuit in gaan. Zij zagen gelukkig nog wel mogelijkheden, waarbij het team mij wel voorhield dat ik een dosis geluk nodig had. Op 1 april dit jaar ben ik geopereerd, waarbij mijn slokdarm en maag verwijderd zijn. Ook nog eens 25 lymfeklieren extra weggehaald waar de uitzaaiingen in zaten. Alles is gecheckt en alles lijkt nu schoon. Ik ben positief ingesteld en heb alle moed dat ik enorme mazzel heb gehad. En verder word ik echt emotioneel als ik terugdenk aan alle steun die ik het afgelopen jaar heb gekregen. Uiteraard van mijn allernaasten, maar ook zeker van al die vrienden en bekenden. Daar ben ik echt dankbaar voor.”
CHEERS REÜNIE
“Daar kan ik alleen maar van zeggen: Binnen een vloek en een scheet waren alle kaarten verkocht. Thierry Kamminga leeft!”
Tekst: Henk van der Veer
Fotografie: Laura Keizer
|
| |
|
23 desember om 13:46 |
| |
Boven op ut nieuws...
Fanmòrren tegare met Ying bij de brugge fan Utwellingerga weest om met eigen ogen te siën wat der allemaal an'e haan is. Onderstaand interview met wethouder Michel Rietman deen. Ik bin tòch echt wel skrokken fan de gefaarleke situasy dêr!!
Gevaarlijke situatie brug Uitwellingerga veroorzaakt grote verkeersproblemen
UITWELLINGERGA- Tweede Kamerlid Habtamu de Hoop (PvdA) heeft vragen aan minister Mark Harbers van Infrastructuur en Waterstaat gesteld over de problemen met de A7. Dat er problemen zijn, werd vanmorgen vroeg duidelijk. Grote problemen zelfs, waarbij onder het toeziend oog van wethouder Michel Rietman (PvdA) van de gemeente Súdwest-Fryslân, ‘het pleisterplakken’ is begonnen.
Aan het eind van de middag werd wethouder Rietman geïnformeerd dat er grote problemen waren met de brug in Uitwellingerga.
“Gistermiddag kreeg ik een belletje van een van onze medewerkers die elke dag inspectie doen op en rond de brug. Het eerste wat die medewerker zei was ‘wethouder zit u?’ Mijn antwoord was ‘hoezo moet ik gaan zitten?’ Het gesprek vervolgde met “wat ik u nu ga vertellen, gaat u niet leuk vinden. De brug is in zo’n slechte staat dit kunnen we met alle problematiek met het aquaduct er niet bij hebben”, aldus de geplaagde wethouder.
Ik vind dit een ramp!
“Nu ben ik hier vanmorgen en zie het met eigen ogen. Jeetje, het drama van het aquaduct geeft een heel ander probleem zichtbaar en dat is het onderhoud van alle bruggen in heel Friesland. Wat heeft dit straks voor gevolgen voor al het vrachtverkeer, onze ondernemers die hier voorbijkomen. We zien en voelen het helemaal trillen. Ik vind dit echt een ramp en dat meen ik ook. Ik ben niet zo snel van de superlatieven, maar dit is toch wel heel erg schokkend. Hoe gaan we dit oplossen?”
Hoe nu verder?
“Op de eerste plaats, heel veel aandacht aan schenken, aandacht voor vragen voor dit grote probleem. Dat doe ik nu bij Rijkswaterstaat en bij de Tweede Kamerleden die hier aandacht voor vragen. Habtamu de Hoop is er een van. Uiteindelijk ga ik naar de minister, want er zal iemand deze noodoproep moeten horen. Hoe kwetsbaar is Friesland nu er een aquaduct uit de running is. Wat gaat dit verder betekenen voor al onze ondernemers met vrachtverkeer. Ik heb vanmorgen al een gesprek met de directie van Arriva gehad, die vinden het nu al een probleem bij Joure worden, met al die vertragingen. Maar stel dat deze brug er straks uit komt te liggen wat dan? Je ziet nu de kwetsbaarheid van Súdwest-Fryslân en dat het aquaduct er nu uitligt heeft grote gevolgen. Je krijgt de omleidingsroutes en als die routes niet op orde zijn, wat nu naar boven komt dan zet je zo’n hele regio vast. We kunnen geen kant op. Ik vind het stuitend. Als gemeente krijgen we steeds de oproep dat we onze kapitaalgoederen op orde moeten hebben, zoals dat zo mooi heet. Je bruggen en wegen dus. Daar worden wij op aangestuurd, daar investeren we elk jaar steeds meer in en dan blijkt dat de overheid het zelf niet op orde heeft.”
30 km per uur
“Je ziet het verkeer nu met 60 km per uur over de brug rijden en straks misschien 30 km. Dat vergt een gedragsverandering. De wegen zien er goed uit, daar gaat SWF zelf over, maar de bruggen zijn van Rijkswaterstaat. Ik weet ook dat ze echt bezig zijn hoe dit opgelost moet worden en ik wil ook zeker mijn hand uitreiken hoe we dit samen kunnen doen. Desnoods bellen we de genie op en leggen we hier een noodbrug neer, maar er zal iets moeten gebeuren.”
Ondertussen staan de eerste files aan beide kanten van de brug en zijn de slagbomen naar onderen. “Ik gean net laskjen at it ferkear hjir mei 100 km bij del flucht”, zegt Jan Bijlsma uit Hommerts die de noodreparatie uit mag voeren. “Fiertsten te gefaarlik!”
Wordt vervolgd!
 |
| |
|
22 desember om 21:47 |
| |
Komme overal
'We komme ok overal", sêge fotograaf Tom Coehoorn en ik alle kearen wear at we op 'toerné' weest hewwe. Fandaach waren we in 'Echten'. Wat we dêr deen hewwe? Fotografeare en interviewe met un prachtech horeka-echtpaar. Komt in de Friesland Post.
Opnieuw un prachtege anekdoate hoard over Dútse toeristen dy't op'e foto kwamen met as achtergroan un bysònder tafreel op un skoalplaat. Ik kom der op teruch sugau't de betreffende Friesland Post ferskenen is. Mar ik fertel ut jum: hilarys! |
| |
|
21 desember om 19:13 |
| |
De Verdwenen Gemeenschap
Ut mach dan fandaach wel de kòrtste dach fan ut jaar weze, ik hew nyt stilsitten. Fanmòrren prima overlech met Matthijs Graafland en Marcel Wallage over de foartgang fan ut Nieuw Joads Monument an de Wijde Burgstraat in Sneek.
Der komt un ontsettend soad op oans ou, mar ik kan nyt anders sêge dat we un daadkrachtech trio fòrme en alles ferloopt foarspoedech.
‘De Verdwenen Gemeenschap’, su as ut monument fan Piet Cohen komt te hiten sal der komme! Krije hartferwarmende reaksy’s!
Art Impression is Advies- & ingenieursbureau Het4kant b.v.
Wurdt ferfòlgd!
|
| |
|
20 desember om 18:49 |
| |
Mancave & She Shed
Met ingang fan ut nieuwe kalenderjaar start ik tegare met fotograaf Tom Coehoorn un nieuwe rúbryk foar in de Friesland Post. We salle ferhalen skriëve en fotografeare over Mancaves! Nou was ik gister in Woudsend en dêr interviewde ik O.M. foar de coverstory fan GrootSneek. Sonder dat O. ut wist over dy nieuwe seary sei O. ik wil dy ok nòch even myn womancave siën late. Bingo!
Dat ik hew fanmòrren futdaleks met de eindredakteur kontakt had, naast mancaves salle we seker ok andacht bestede an WOmancaves! En at der Tcaves binne: you’re welcome. Ut is fòlgend jaar 2023, opsoute met ut hòkjesdenken.
En ja, un mancave foar frouwen hyt natuurlek: She Shed!
|
| |
|
19 desember om 08:36 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, 19 desember
Ontkieme in ’e horeka
Lekker ete, ‘k bin un liefhewwer. Of ut nou un stamppòtbuffet is òf un goeie Sinees, ut sjakt mij niks. Ik hou fan lekker eten. At ik an eten denk, dan komt bij nòstalgikus dy’t ik bin, ok altyd de herinnering fan un eten kokende moeke omhooch burrelen.
Saterdachsavens stonden bij oan thús op de roaie Original Haller petrolaystellen immer de stoofpearkes te pruttelen, dy’t we de fòlgend dach kregen. Ik was gek op dat sundachseten. Faak kregen we der un karbonaadsje bij. En as ‘toetje’ un Sararoma opklòppuddinkje. Gyn haute cuisine, mar gewoan lekker.
Dat ik nou over eten begin op disse froege maandachmòrren het alles te maken met ut kulinêre aventuur dat ik foarege week woënsdach beleefde. Ik was te gast bij Kiem, ut opleidingsrestaurant van ROC Friese Poort in Sneek: ‘Kiem is dé groeiplek van een nieuwe generatie horecatalent. Van sfeermakers en smaakmakers!’ Un júweeltsje fan un slogan! Hoe dubbelsinnech dy skoal reklame maakt foar ut opleidingsrestaurant.
As oud-learaar út ut Praktykonderwies spreekt mij un dergelek onderwieskonsept geweldech an. Betekenisfòl learen is un fòrm fan onderwies dy’t der tòt doët. We wurdden an tafel holpen deur un alderaardegste jonge fan un jaar òf 17/18. Moai in’t swarte pak met un flitsend road ferdommelinkje foar. Netsjes!
De jonge in’t swart was gasthear mar gaf futdaleks an dat hij ut bêst spannend fond om ut kerstdiner in fijf gangen an oans te servearen. Wat je siën, dat krije je. Ik hou derfan en myn empatys fermogen speult op sukke momenten nyt swak bij. Natuurlek was disse learling fan ut opleidingsinstitút un bitsje gespannen. Helemaal nyt erch at je dan de jus fergete bij de gebakken skòrsenearen met pofte granen en saden. Nou én? Syn gastfrijheid was feul belangriker. At je even later nyt goëd wete wêr’t de wyn futkomt dy’t je foutloas bij de Wellington fan Parelhoen inskenke. Heus, ut smaakt der écht nyt minder om.
Ondertussen had ik un prachtech útsicht op’e keuken dêr’t al dy ‘voedselpioniers met lef, de nieuwe combinaties maken en de gerechten op de kaart zetten’. Nou, dan bin ik un blij ei.
Met disse horekaopleiding is niks mis met.
Dat ik un dosente froech hoefeulste jaars sij was, sei feulmear over mij as over disse learares. As begeleidster was se folledech ‘onsichtber’, se léék gewoan op één fan ’e studenten. Subtyl gaf se klein anwizings. Dat is un groat kompliment weard. Omdat sij ut andurfde har learlingen écht los te laten en fertrouwen te geven.
Toen ik myn ‘gepocheerde peer met sabayon’ achter de knopen had ferliet ik met un groate lach ut Kiem-Restaurant, an’e Harste in Sneek.
Ik wêns de horeka foar disse drukke perioade, learlingen toe dy’t dêr bij Kiem hun skoaling had hewwe!
In ’e praktyk leare se ongetwifeld ferder. Gun hun de kaans om te onkiemen!
|
| |
|
18 desember om 20:24 |
| |
Ja, ik ok...
Ja, ik hew de finale fan ut WK foetbal in Qatar fanmiddach keken. Ut was écht bloëdstollend spannend en úteindelek un terecht winnaar met Argentinië dy't met pengels fan Frankryk won.
Mar alles wat dêr omheen gebeurde, is wanstallech. Wat un freesleke kearel dy FIFA-foarsitter allienech al.
'k Maak der ferder gyn woarden mear an smearech.
Gelukkech staat de kerstboom met dit jaar un prachtege hanger fan'e bútenkategoary: Oans eigen Waterpoart! |
| |
|
17 desember om 20:30 |
| |
Ut was koud mar wel met feul Kultuur!
Fanmiddach de stad in weest. Ik fond ut ferrekte koud ( dy kudtbloëdferdunners speule nou ok nyt echt posityf met om de warmte te houwen…) mar wurdde wel warm fan ut Earste Kerstkorenfestival. Uteraard 'stukjes' skriëve foar digitaal GrootSneek. Ik kan ut nyt late...
Kerstkorenfestival Sneek groot succes
SNEEK- Het Kerstkorenfestival Sneek, dat vanmiddag in het centrum plaatsvond, verdient navolging! Was het vorige week de eerste Kerstparade die geweldig aansloeg, vandaag beleefde het Kerstkorenfestival haar ouverture. Ondanks de winterkou, een hartverwarmend gebeuren.
Verschillende koren uit de gemeente Súdwest-Fryslân
Op 5 locaties in het centrum van Sneek, te weten de Wijde Burgstraat, Schaapmarktplein, Marktstraat, Oosterdijk en het Grootzand zongen de volgende kerstkoren afwisselend hun kersrepertoire: De Krystsjongers, Music Alive, Femme Pur Sang, Evergreens, Grietje Sprot, het Bogerman kerstkoor, Eljakim Bolsward, Kerstkoor de Kerststerren, The Christmas Voices en het Brechtakkoard uit IJsbrechtum.
‘Christmas sing-a-long’: Er klinkt weer muziek in de Martinikerk!
SNEEK- Het Kerstkorenfestival dat vanmiddag in het stadscentrum plaatsvond, eindigde in de Martinikerk met een ‘Christmas sing-a-long’. Onder begeleiding van het Stedelijk Muziekkorps, werd het een muzikale aftrap die naar meer smaakt. Dat muzikale happening in het bijna oudst gerestaureerde Sneker Godshuis was is hoopvol. Met deze ‘Christmas sing-a-long’ is duidelijk waar het in dit Hart van Sneek naar toe mag gaan: Een ontmoetingsruimte voor alle inwoners. En omstreken!
Clara Rullmann dirigeerde vol enthousiasme ‘haar’ koor MusicAlive, dat voor de gelegenheid ‘behangen’ was met groene kerstverlichting. Inderdaad lopende kersbomen. Vooraf aan de ‘community singing’ ( 9 van de 10 kerstliederen waren Engelstalig…), speelde ‘On the Move’, het jeugdorkest van het Stedelijk Muziekkorps. Prachtig talentvol korps!
Hindelooper Viswijvenkoor Grietje Sprot in de kerkbanken van gerestaureerde Martinikerk
SNEEK- In de kerkbanken van de Sneker Martinikerk hadden misschien nog wel wat meer koorleden mogen plaatsnemen tijdens het eerste Korenfestival, maar die van Grietje Spot, uit Hindeloopen, trokken in ieder geval alle aandacht met hun opvallende klederdrachten.
Door het bijwonen van een optreden van het Harlinger shantykoor ‘Windkracht Tien’, in gemeenschapscentrum ‘de Foeke’ op 15 oktober 1993 werden een aantal Hindelooper vrouwen zo enthousiast dat ze besloten ook zo'n koor op te richten, maar dan anders.
Over de naam van het koor hoefden de vrouwen niet lang na te denken: visleurster Grietje met de bijnaam Sprot had echt bestaan, over haar bestond een vertaald lied van Molly Malone's Cockles and Mussels, dit lied werd wat uitgebreid en aangepast en een optreden begint steevast met dit lied.
Bijzondere klederdracht
Het koor wilde niet alleen zingen, het koor moest iets bijzonders worden, o.a. in de kleding. Veel kledingstukken zijn oorspronkelijk en ook echt door vissersvrouwen gedragen, andere dingen zijn authentiek nagemaakt. Spakenburg, Marken, Volendam Paessens Moddergat, Arnemuiden, Scheveningen etc. van alle plaatsen zijn de klederdrachten bijzonder en ook de klompen zijn bijpassend. Het ene paar is rond, het andere paar puntig, wel of niet beschilderd.
Bron tekst: https://www.grietjesprot.nl/koor
|
| |
|
16 desember om 20:45 |
| |
Lekker nummer fan Frys literêr tydskrift Ensafh
Sulang't der nòch in ut Frys literatuur skreven wurdt, sal ik ut leze. En ut laatste nummer fan Ensafh is gewoan lekker, eigenlek literêr kaviaar!
Trouwens ut omslach is helemaal un prònkje! Moai su deurgaan Piter, Michel, Anne, Edwin, Imke, Jelma en Cornelis! Jum doën mij der un groat plezier met!
Nou su! |
| |
|
15 desember om 14:40 |
| |
Frede in'e straat
Terwyl ut measte stadsfòlk nòch wakker wurde moest, ston ut Peace Buske al bij oans in'e straat.
Uteraard even un kykje fan maakt, want wees nou earlek,
hoe faak overkomt ut je dat de frede foar de deur staat?
|
| |
|
14 desember om 20:52 |
| |
Prachtege iesdach
Ut was fandaach un prachtege iesdach. Ik was fanmòrren al froech an'e boarden fan'e Noarder Pòtskar. Dêr skaatsten Ying & Nico en konsòrten. Uteraard fastlêge foar GrootSneek-site.
Later nòch naar Sneker iesbaan en un kersboomferkoper.
Kòrtom geweldege dach dy't fanavend ousloaten wurdde in ut KIEM-restaurant fan'e Friese Poort. Ok dêr wear allemaal inspirasy foar un kollum!
Foël mij foarberecht!
|
| |
|
13 desember om 19:53 |
| |
Thúsgefoël ok in'e mist
Fandaach was ut ferre fan mistech. Hew lekker thús an ut ompielen weest. Eigenlek niks bysònders te fermelden en dan doën ik ut ok mar nyt. |
| |
|
12 desember om 08:33 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Heel Sneek Zingt
Oulopen saterdachavend beleefde Sneek syn community singing avend òftewel ‘Heel Sneek Singt Kerstliederen’. Dat het wel wat at je met un paar honderd minsen bekende kersliederen singe, nee gyn ferskes. Dat is un benaming dy’t in dissen nyt past.
Ut is anders wel wat met de kerken in Sneek, ut ene na ut andere gòdsgebou slút gedwongen de deuren. Fan alle oarpronkelek Griffemearde kerken in myn stad is der aansens gyn eentsje mear in gebrúk.
Nadat earder de Noarder- en de Súderkerk al dicht gingen foar de weeklekse earediënsten gaat de Oaster ok in ut slòt. Un teatersaal en appartementen binne de ferfangers. Kòrtleden wurdde ok bekend dat der foar ut kerkgebou fan de Doopsgesinde gemeente in de stad gyn toekomst mear is. Ut is ferkocht an un regionale onroerend goëd infestearder: Appartementen! Bingo!
Sneek is nyt únyk in ut slúten fan monumentale kerkgebouwen, dat is overal in ut laan al un moai skòft bezech. ‘Nederland is geen gelovig land meer’, kòpte un bericht fan ut Sociaal en Cultureel Planbureau earder dit jaar. Foar mij is dat de fraach nòch mar, ut geloof wurdt fòlgens mij anders beleefd.
Oulopen saterdachavend in Sneek in ieder gefal wel, jeuminikkus wat wurdde der songen in de RK Sint Martinuskerk an’e Singel. Ondertussen is de interne restaurasy fan de oudste kerk in ut sentrum fan’e stad hast foltoaid. Ut is un pronkje wurden!
Graach eindech ik disse bijdrage met un fers dat ik saterdach tradisioneel fanou de kaansel in’e Roomse Kerk foarlas:
Carpe Diem
kom laat oans moaie ferhalen en fersen fertelle
lúdop grinneke om moaie anekdoates út’e ouwe doas
in’e intieme thústaal fan’e stad wêr’t ferder gynéén weet fan het
kom laat oans moaie momenten koestere
fan warmte en geburgenhyd
geniete fan’e doadgewoane alledaagse dingen
ut hearlek met mekaar op’e bank sitte
-ik noem mar wat-
folkomen thús in ut paradysleke Sneek
de echo fan foarbije maanden klinkt
op disse kouwe desemberavend na
laat oans de stervelingen dy’t oans foargingen
nyt fergete hun namen in alle stilte noemen
want allienech dan bliëft de herinnering levend
soademieter op met dat nare synisme
ut is de doad in’e pòt
-ja in ut Snekers speule je gyn ferstòppertsje
benoemst de dingen in ut rauwe stadsdialekt
bij hun naam-
kom laat oans fan frede getúge
dwars teugen alles in,
bliëf in wònders loven
breekt op disse Heel Sneek singt Kerstliederen Avend
ut sonlicht deur en júbele wij
alle aardse ellende foar un moment an grúzelementen
Gloaria in Excelsis Deo!
|
| |
|
11 desember om 19:06 |
| |
Thierry
Gisteravend na Heel Sneek Zingt Kerstliederen fanút de kerk naar de kroech om dêr in de Walrus bij de Cheers Reüny te wezen. Ut wurdde un ouwerwets bearegesellech feest, ok wear metsinge.
Thierry Kamminga, tegare met syn neefke Johnny, sòrgden foar un geweldege sfear. Klassiekers fan Neil Diamond, André Hazes en úteraard as abslúte kraker You’re never walk alone klonken as fanouds. Disse week komt der un groat interview met Thierry dat ik twee weken leden skreef. Ut is eigenlek un heel emoasioneel fraachgesprek wurdden.
Ik ken Thierry al heel lang, en hij was der faak bij at we wat te fieren hadden. Thierry syn moeke, Tjitske van der Meulen, was in’e Noarderhoek un ouwer buurmeiske fan mij.
At ik an Van der Meulen denk, dan denk ik ok an pòstdúven dy’t Tjitske har fader hield.
En der waren gisteravend feul mear echte ouwere Snekers in De Walrus, su nou en dan even fersúpe in un see fan nostalgy, ut mut kanne.
 |
| |
|
10 desember om 13:25 |
| |
In'e houten broek...
 |
| |
|
9 desember om 17:10 |
| |
Stichting Oud Sneek koopt monumentaal pand Geeuwkade 5 en 6
SNEEK- Stichting Oud Sneek (‘Wij maken Sneek mooier’) is sinds 11 november een fraai historisch pand aan de Geeuwkade 5 en 6 rijker. Op deze prominente Sneker woonstand met een fraai uitzicht op de Kolk en de Waterpoort staat het gemeentelijk monument dat nu is aangekocht.
Veel authentieke elementen zijn nog aanwezig wat dit pand niet alleen aan de buitenzijde maar ook aan de binnenzijde, bijzonder maakt. Vanmorgen kreeg GrootSneek een exclusieve rondleiding door het Jugendstil pand. We deden dat samen met Julle Troost, bouwkundig tekenaar voor Stichting Oud Sneek, ambtenaar Arnold Blikman van de gemeente SWF en Mark Muller van de Stichting.
“We hadden ons oog al op dit markante pand laten vallen en hebben het gelukkig aan kunnen kopen”, zegt Mark Muller. “Het is nog heel gaaf qua elementen en detaillering, ook binnen. We hebben als Stichting ook meteen gezegd dat we dit zo moeten behouden. We gaan er wel een hele grote uitdaging mee aan. We gaan het restaureren en ook binnen in originele staat terugbrengen maar wel in energieklasse A. Zo zal het dak worden geïsoleerd en komt er overal dubbel glas. Bouwkundig zijn er een aantal ‘vuiltjes’ weg te werken, we gaan hier heel fors in investeren.”
Stichting Oud Sneek
De stichting werd op 16 juli 1964 opgericht op initiatief van de Vereniging Fries Scheepvaart Museum. Het museum, waaraan de afdeling Sneker Oudheidkamer (streekmuseum voor Sneek en de Friese Zuidwesthoek is verbonden) behartigde vele jaren de particuliere monumentenzorg in Sneek. Het leek gezien het groeiende aantal taken, goed voor de Sneker monumentenzorg een aparte en zelfstandige instantie in het leven te roepen. Er zijn door de Stichting panden gekocht en behouden. In het verleden ook wel panden door verkocht. De inkomsten van de Stichting komen uit nalatenschappen, subsidies en door de huuropbrengsten van een tiental huurpanden. Het is een non-profit organisatie, waardoor de kosten nihil zijn. Allemaal vrijwilligerswerk derhalve.
Wat gaat er met het net aangekochte pand gebeuren?
“Er zitten nu twee appartementen in, waarvan eentje verhuurd werd. Het andere appartement, aan de rechterkant, was van de vorige eigenaar. Dat is groot, daar willen we twee appartementen maken, een op de eerste etage en op de zolder. De uitdaging voor ons is toch echt de benedenverdieping. Het is zo ontzettend mooi stukje architectuur met die grote boog erin, de deur die nog helemaal origineel is. Dat is een prachtig plekje om iets in te zetten, maar wij weten niet wat. We zouden het daarom ook heel leuk vinden wanneer er mensen zijn die daar ideeën voor hebben. Ze mogen dat aan ons doorgeven en we zouden er heel erg blij mee zijn”, aldus een enthousiaste Mark Muller.
Wanneer gaan jullie daadwerkelijk met het pand bezig?
“We denken eraan om over een jaar te starten. Eén woongedeelte is in tussentijd verhuurd voor een jaar aan mensen die tijdelijk iets zochten. En voor het andere gedeelte vinden we vast ook wel een gegadigde die er tijdelijk kan wonen. Maar nogmaals we trekken er een jaar voor uit omdat we eerst een aantal bouwkundige problemen in kaart willen brengen. Verder willen we de financiering goed onderbouwen. Uiteraard willen we in kaart brengen wat we allemaal precies gaan doen en we willen er goede architecten bij hebben. Zorgvuldig mee omgaan dus om goed beslagen ten ijs komen. We hebben de tijd er nu voor en die gaan we ook gebruiken”, weet Mark Muller.
Als we even later door het pand lopen, écht heel groot, vallen meteen de prachtige stucplafonds op, veelal in Jugendstil. Verder de fraaie paneeldeuren, het versierde houtwerk en de schouwen, ook weer prachtig versierd in de Jugendstilstijl.
 |
| |
|
8 desember om 19:30 |
| |
Sêch ut met bloemen...
Fanmiddach miny-interview met Peter van Dam had. Peter opent saterdach anstaande syn nieuwe bloemesaak an ut Oasterdyk in Sneek. Onderstaand bericht is een fan de tientallen berichtjes dy't ik foar de GrootSneek-site skriëf en públisear.
Het futdaleks infloëd op'e ferkoop!
"Nieuwe bloemenzaak ‘It Blomhûs’ opent de deuren aan Oosterdijk in Sneek
SNEEK- Officieel gaan zaterdag aanstaande de deuren van de nieuwe bloemenwinkel ‘It Blomhûs’ aan de Oosterdijk nummer 76 open. “Maar omdat ik bij het inrichten van de winkel steeds meer mensen aan de deur kreeg, ben ik vandaag al ‘gewoon’ open gegaan”, zegt eigenaar Peter van Dam.
De nieuwe ondernemer in Sneek heeft altijd een bloemenzaak in het centrum van Heerenveen gehad maar toen de mogelijkheid zich voordeed om het pand aan de Oosterdijk in Sneek te huren bedacht Van Dam zich geen moment.
“Ik heb de zaak afgelopen 1 november verkocht en was van plan om iets heel anders te gaan doen, maar ja toen kwam dit. En Sneek heeft mij altijd al getrokken waardoor we er meteen gas op hebben gegeven en in 8 dagen tijd hebben we de hele boel ingericht. Het is nu nog even puntjes op de spreekwoordelijk i zetten zodat we zaterdag officieel de zaak kunnen openen.”
Druk
“Ik heb het eigenlijk best al wel druk gehad, maar het is hartstikke leuk. We willen ons echt gaan onderscheiden in verse bloemen, kwaliteit. Boeketten en daarbij doen we ook ‘afscheidsbloemen’ en eventueel bloemen voor bruiloften. Verder bloemenabonnementen, levering aan bedrijven. Het enige wat we niet gaan doen is verzendorganisaties, dus geen Fleurop. Puur de consument aandacht geven en klantgericht bezig zijn. Per 1 januari komt er een bloembindster in de zaak. Ik ben bezig met een tweede bloembindster in de winkel te krijgen zodat we elke dag een volwaardige bloembindster hebben staan. Als ik geen personeel heb kan ik geen dag meer vrij zijn en dat is niet vol te houden. Het is de bedoeling dat wanneer het goed loopt dat we elke dag twee mensen in de winkel hebben. Op de zaterdag heb ik een zaterdaghulp aangenomen. De bloemen komen uit Aalsmeer en Rijnsburg rechtstreeks en elke dag aanvoer. Dingen die we niet hebben kan ik iedere dag bestellen en heb ik de ochtend erna binnen. Gericht bestellen ook op groen planten gebied.”
Sneek
“Ik vind Sneek heel dynamisch, het winkelbestand spreekt mij erg aan. Er zijn hier nog veel onafhankelijke winkels, veel echte ondernemers die er voor gaan. De sociale betrokkenheid is groot, dat merk je meteen. Sneek bruist!
|
| |
|
7 desember om 21:05 |
| |
Altyd bezech
Fanself gaan de dagen nyt sneller as froeger, un uur is un uur en un minút is noait langer as 60 sekonden. Klaar. Mar elk jaar at ut desember wurdt hew ik ut gefoël dat tiid mij deur de fingers gliid as súkersaan út de saanbak fan ’e speeltún fan Lippie Huisman in de Salverdastraat.
Ut is krekt òf komme alle dingen rapper achter mekaar as befoarbeld in jannewarry. De oulopen weken mocht ik wear heel wat interviews doën, faak met minsen dy’t un soad te fertellen hewwe.
Oulopen maandach was ik met Tom Coehoorn ergens in Fryslaan om dêr un man te interviewen dy’t in syn appartement un komplete Boeing 737 naboud het. Ik wist nyt wat mij overkwam, toen ik naast um sitte mocht. Hij de piloat en ik de c0-piloat. Hoe bedenke je ut. Nou der binne nòch un antal minsen in Fryslaan dy’t disse bysòndere hobby hewwe.
Ondertussen falle de kranten en magazines op’e kokosmat en dan lees ik bijdragen dy’t ik feul earder skreven hew. Fandaach was dat ut blad Rabo & Co. In ut blad fan’e bank mocht ik un fers bij un foto skriëve. Un foto fan un mear as ferdiënstelek amateurfotograaf, út Bútenpòst. Wat is toefal? Want Bútenpòst is ut dòrps wêr’t de family fan myn fader futkomt.
Dat fers hew ik in dy andere rykstaal skreven, ut Hollaans. Ut gaat over Wierum, omdat dêr de foto nommen was. In ut Hollaans? In ut Nederlaans? Ja, omdat ik dy taaljas ok an’e kapstòk hangen hew, al draach ik de Sneker en Friese jaskes liëver. Gefoëlsmateger.
Mar dêrom hew ik niks teugen ut Hollaans. Ik fyn dat mar stúpide om un taal ‘raar’ òf su te finen. Un taal is un taal. Allienech ut ene taalinstrúment leit je gewoan beter as ut andere.
Hierbij ut fers út Rabo & Co.
Winter in Wierum
even waande ik mij op Nova Zembla
maar het was anders, duidelijk anders
- liefelijk en wreed tegelijk-
stervenskoud moment gevangen in
de schoonheid van het ochtendlicht
-vreselijk cliché en ook nog eens
op een stille decembermorgen-
onhoorbaar geluid van één-nachts-ijs
amper te verdragen zo machtig mooi
buitendijks oord aan de Wadden
waande ik mij even op Nova Zembla
dat doodgewoon het Friese Wierum heet
Amsterdam
En gister liep ik deur Amsterdam, over de grachten. Ut is en bliëft alle kearen wear moai. Allienech dy ferskillende winkels al. Spesiaalwinkel foar badeendsjes, hoe bedenke je ut. Ut was der smoardruk. Ik hou fan steden, mar hew ok niks teugen ut plattelaan. Seker nyt!
|
| |
|
6 desember om 20:47 |
| |
GOUDEN
 |
| |
|
5 desember om 08:43 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Nij Beets
Der binne steden en dòrpen dêr’t ik mij futdaleks thúsfoel. Ut binne faak gyn kale kak plakken met lui dy’t hoger as de pòt skiete. Ut sal ongetwifeld met myn oukomst te maken hewwe. Erfelek belast. Fan twee kanten. Myn moeke fan Hollandscheveld, dêr’t se gyn porseleinen pispòtten hadden, en oans fader út’e Fryske Wâlden dêr’t ut fòlk nyt op lakskoëntsjes liep.
Foarege week was ik wear us op’e sjouwer met fotograaf Tom Coehoorn. We brochten un besoek an It Damshûs, ut openluchtmuseum in Nij Beets. Allienech ut ontfangst al, su gastfrij met koffy en un lekker stuk amandelstaaf: ‘omdat it hast Sinteklaas is no?’
Fokke Veenstra, oud-skoalmeester út Akersloat mar na syn onderwizerskarrière wear teruch in syn geboartestreek, geeft dêr rondleidings. Un echte frijwilleger, want naast de onbetaalde sjob foar ut Damshûs is de 75-jarege Fokke ok nòch aktyf foar de plaatseleke foetbalklup Blue Boys. Fokke is un rasferteller en om dy reden had hij oans ok útnoadegd om naar It Damshûs te kommen.
Dêr op dy laatste mistege novembermòrren fan dit jaar fertelde Fokke ut ene na ut andere ferhaal over ut bewogen ferleden fan ’e streek. In een fan dy onderkommens dêr’t de feenarbeiders woanden fertelde Fokke ut wrede ferhaal over hoe’t in strenge winters kyndekes stierven. “Se leine te sliepen en troch de kieren waaide un glûpende kâlde wyn. It kaam mear as ienris foar dat de bern fan ’e kjeld stoaren. De hersentsjes befrearen…”
Futdaleks moest ik denke an Oekraïne. Hoe komt ut dêr aansens? Salle dêr ok kyndes overlijde deur befriëzings. Un nare gedachte, mar de geskiedenis fan Nij Beets is de rauwe aktualiteit fan nou.
Gelukkech fertelde Fokke ok nòch un kòstlek ferhaal over un bysòndere dominee. Dy story speulde um rond 1900 ou in ut polderkerkje, Ut Houten Hemeltsje, dêr’t ds. Guillaume van der Brughen preekte. Feenarbeidersfòlk had nyt sufeul met kerk en dominees. Mar disse diënstknecht fan’e Hear pakte ut un bitsje anders an as al dy andere swartròkken.
At Van der Brughen op donderdachs syn Polderdach had, preekte hij nyt allienech in ut Houten Hemeltsje, hij liet de kòster ok snert koke. Na ouloop fan ’e diënst kregen de kerkgangers un lekker bòrd snert. Toen kwamen der hieltyd mear minsen bij dominé in kerk en dy preken kregen de toepasleke earetitel fan ‘Snertpreken’.
En wat hoarde ik nou ferder fan Fokke? “Yn 2007 hawwe we yn dizze tsjerke ek alris in linzjeryparty hân…”
Moai folk dy Beetsters! Nij Beets, plak met un bewogen ferleden, un plak om kommend somer teruch te kearen. En su’k sei op sommege plakken in Fryslaan foël ik mij sumar thús!
|
| |
|
4 desember om 20:10 |
| |
Eddy in hús
Alle kearen as frynd Eddy van der Noord wear in'e house is, dan is dat un feestje. Altyd en evech entûsiast beprate we de boeke- en litêre weareld even. Oulopen weekend stuiterde Eddy wear even binnen met 3 nieuwe útgaven fan syn útgeverij Louise.
Hierbij!
'Kwaliteit is geen toeval', tweede geheel herziene editie
‘Met niets beginnen en uiteindelijk een geweldig bedrijf opbouwen.’ Dat was de jongensdroom van Egon Diekstra. Samen met Claudio Missaglia is hij in 2000 Hamilton Bright gestart. Het bedrijf is een prachtig voorbeeld van een succesverhaal geworden.
In zijn columns beschrijft Egon zijn visie op de vele facetten van het runnen van een bedrijf. Met als uitgangspunten dat je als eindverantwoordelijke alles kunt beïnvloeden, de toegevoegde waarde van optimale medewerker betrokkenheid en de toepassing van kwaliteit op alle aspecten van het bedrijf. Succes is dan een logisch gevolg.
Egon Diekstra
Uitgever: uitgeverij Louise
'Blau fan dagen, griis fan ônrust'
Sierd Lautenbag, ’n echte Bilkert, is ’n kûnstskilder die’t met syn Bildtse landskappen de top beraikt het. Hij is súksesfol maar komt op ’n doad spoor telânde. De doad fan syn hait, dat hij nooit ’n plak geve kinnen het, plaagt him derbij hyltyd meer.
At hij ’n unike kâns krijt om drie maanden in Baskenland an ’t werk te gaan, grypt hij die as ’n reddingsboei an. D’r folgt ’n soektocht werbij at syn relasy en selsbeeld op ‘e helling komme te staan.‘Blau fan dagen, griis fan ônrust’ is ’n roman over identiteit; over de wîns een te wezen met der’t je wegkomme, tunover ’t diepe ferlangen je derfan los te maken.
Gerard Marcel de Jong
Uitgever: uitgeverij Louise
Elke dag dierendag
Onder de Friestalige benaming De Bistedokter verschenen jarenlang in diverse dorpskranten en regionale bladen de veel gelezen columns van dierenarts Menno Jan Wiersma (1961). Zijn belevenissen met dieren op locatie of in zijn plattelandspraktijk hebben niet alleen een informatief karakter, maar zijn vaak ook anekdotisch van aard.
De 103 mooiste, leukste en soms zelfs hilarische voorvallen en observaties heeft Wiersma gebundeld in Elke dag dierendag. Een groot aantal diersoorten, van grootvee tot hamster, dat hij gedurende de 35 jaren na zijn afstuderen heeft behandeld, passeert in een kleurrijke stoet de revue. Niet minder vaak gaat het over hun eigenaren, dus over boeren, burgers en buitenlui. Pas op! Niemand wordt gespaard; zelfs de bistedokter zelf niet...
Menno Wiersma
Uitgever: uitgeverij Louise
|
| |
|
3 desember om 23:04 |
| |
Foetbal wat de klòk slaat
Ut was de oulopen uren foar mij foetbal wat de klòk slaat. Dat begon gisteravend al met oans eigen 7x7 foetbalkompetisy bij LSC 1890. Overigens skandalech slecht (nyt!) òrganiseard, ferder hou ik mij mar stil. Al kost mij dat moeite.
Fanmiddach bij WPB- H’veense Boys weest. Nyt altyd ut bêste foetbal, mar folop inset en seker sfearfòl op ut plak dêr’t froeger flakbij de skiëtheuvels waren. Dêrom hyt dat nou ‘Sportpark Schutterveld’. Ut wurdde 1-2 foar de boys út Hearefeen. 'k Hew un moai swikje foto’s skoaten.
En dêrna foar de tv om ut WK ferder te fòlgen. Uteraard moai dat Nederlaan deur is naar de kwarfinale met twee útblinkende (eks) Heerenveenspeulers. Denzel Dumfries was tòp met twee perfekte foarsitten en un doelpunt. Andries Noppert staat mij tòch un pòtsje te keepen om benaud fan te wurden. Ik kan dêr echt fan geniete.
De Argentijnen fielen mij fanavend ou, mar ut wurdt dus wel de fòlgende teugenstander fan Oranje.
|
| |
|
2 desember om 19:27 |
| |
Lange broek mar an...
Sumeteen foetballe, laatste wedstryd fan dit seizoën in de seuven teugen seuven kompetisy. Ut lange broekje mar anhouwe. Ut is koud, ut is bitterkoud. Naar W.G. van de Hulst! |
| |
|
1 desember om 22:10 |
| |
Inpakke foar O.N.S. Sneek
Fanavend met un moaie ploech 1600 kerstpakketten inpakt bij Poiesz. De opbrengst, mar liefst €1600,-- gaat in syn geheel naar de penningmeester fan myn klup O.N.S. Sneek. Moai om suks te doën.
Ferder fandaach ok nòch an ut interviewen weest. Inderdaad ut leven brúst nòch altyd.
 |
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
