 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
16 september om 08:36 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, 16 september
Lekker drome
Dat had ik mij pak’um beet, 25 jaar leden nyt indenke kannen. Sundachmòrren de wekkerradio op 06.45 uur sette. Ik bin trouwens gyn útslaper, ut alouwe Carpe Diem het an mij un súppòrter.
De tickets in hús foar Het Zondagochtend Concert in ut Concertgebouw fan Amsterdam. Achterou besiën denk ik dan: Had ik ut mar us earder deen. Allienech ut monumentale Concertgebouw het al wat. Met de bou wurddde in 1883 begonnen in un feenweidegebiet dat toen nòch krekt búten de stadsgrênzen fan Amsterdan lach. As fundearing wurdden der 2186 heipalen fan 12 tòt 13 meter lengte tòt op ’e saanboaiem slagen.
At je dêr over de drempel stappe wane je je in un andere weareld. Nòch altyd un soad lui dy’t an ’e bútenkant op menearen en mefrouwen like. Ferder nyt sufeul mis met. Ik kon my gewoan myself bliëve. Trouwens de dresskoade is ok frij dúdelek: Der is gyn dresskoade, trek an wêr’stou dy nòflek in foëlst. Ik had un moai wit elastys broekje met bijpassend blau bloeske in travelstò andeen.
Ut Residentie Orkest út Den Haag speulde dy sundachmòrren tussen 11 en 12 uur in ’e groate saal. En ik sat op un roadplúsen stoëltsje op rij 3, ik foëlde mij dêr wel joppech.
De òrkestleden fan ut Residentie Orkest kanne stuk foar stuk un aardech poepke speule, dat had ik as múzikale leek al rap in’e gaten. Ik sal hier nyt de snob úthange, want myn múzykkennis en múzukkappesiteiten binne nyt groater as un paar jaar blòkfluitles fan ‘menear Hofman’ op saterdachmòrren op’e Rehoboth Ulo en Hindrik van der Meer, op ’e Him de Pedagogische Akademy fan Sneek.
Wat ik wel sach was un beflogen sjef-dirigent fan ut Residentie Orkest. Anja Bihlmaier. Wat un powerfrou stond dêr dy mòrren op’e bok foar ut òrkest te hippen. Sònder dirigentstòkje. Alles met ’e hannen dirigeare. Ut triggerde mij an alle kanten, disse frou in un swarte jumpsuite met dêronder de silverkleurege hak-blòk-skoëntsjes.
En dan Selliste Anastasia Kobekina dy’t my dêr tòch stond te striken op har Stradivarius út 1698 asòf se song: ‘Expressief in het kwadraat, mar zonder sentiment’, fòlgens un kenner. Ik knikte bloëdserieus.
Ik foëlde my simpelwech gelukkech in ut Concertgebouw fan Amsterdam. Oulopen nacht droomde ik fan Anja & firtuoase Anastastia dy’t de 19de eeuwse Pjotr Tsjaikovski tòt leven brochten.
Toen ik wakker wurdde hat ik ut swit op ’e kòp staan. Su moai, su ferskrikkelek moai.
Te belústeren op:
https://www.omropfryslan.nl/fy/nijs/16832906/de-toan-fan-henk-van-der-veer-lekker-drome
|
| |
|
15 september om 19:02 |
| |
Rock & Roll Street 2024 op Terskelling: ONS Old Skool op toerné
Alles en dan ok werkelek alles sat met dit weekend op Terskelling. Met de ONS Old Skool ploech op oans jaarleks tripke. Onder ideale wearsomstannecheden. Prachtech húske en un onfergetelek Rock & Roll Street 2024 Editon.
 |
| |
|
12 september om 22:19 |
| |
Skriëve en R&R Weekend
Omdat ut ONS Old Skool tripke dit weekend op'e ròl staat, fandaach even goëd an ut bikkelen weest. Twee interviews útskreven, un fers in opdracht op papier setten en an ut end fan'e middach ok nòch an ut draven weest.
Nou earst mar tòt sundachavend!
|
| |
|
11 september om 22:25 |
| |
Interviewe
Fandaach Omrop Fryslân kollum skreven en twee interviews deen. Later wel wear mear. |
| |
|
10 september om 20:13 |
| |
Amsterdam het wel wat...
 |
| |
|
9 september om 16:02 |
| |
Foto expositie Sneeker Psalmen weer opgebouwd na stompzinnige vernieling
SNEEK- Fotograaf Sjaak Verboom heeft vanmiddag de foto expositie ‘Sneeker Psalmen’ die in de nacht van vorige week donderdag op vrijdag omvergetrokken was opnieuw opgebouwd. Het ene fotopaneel met de graffiti tekst, staat ook tussen de andere installaties, als een stille vorm van protest. Op zijn facebook-pagina schrijft Verboom:
“We gaan gewoon door
Zojuist hebben de foto-expositie op het Oud Kerkhof weer opgebouwd.
Dank voor zoveel hartverwarmende reacties! Ze kwamen werkelijk vanuit het hele land. Ook van mensen die besloten hadden naar het noorden af te reizen om de expositie te zien!
Dat kan nu dus weer. Mocht de zaak weer overhoop worden gehaald, dan meld ik dat op insta en Facebook, zodat mensen niet voor niks naar Sneek komen. Hoewel het stadje sowieso zeer de moeite waard is natuurlijk."
Ook de redactie van GrootSneek kreeg veel reacties na het bericht dat de bijzondere fototentoonstelling was vernield.
Afgelopen weekend besteedde het RD-Magazine van Reformatorisch Dagblad maar liefst zes pagina’s aan de expo.
|
| |
|
9 september om 09:00 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Oarlòchslittekens
Bamm! Dy kwam even binnen foarege week op un doadgewoane dinsdachavend in de Groate Kerk fan Sneek. Oud-Sneker Sybrand van Haersma Buma hield un indrukwekkende toespraak op ’e avend dat der un bijeenkomst òrganiseard was om te herdenken dat ut 75 jaar leden was dat ut braanskilderde glas-in-load Befrijdingsraam onthuld wurdde.
Un moai inisjatyf fan un kommissy dy’t mear fan disse aktiviteiten òrganiseard in de fraai restaurearde Groate Kerk an ut Oud Kerkhof.
Ik wurdde tidens de toespraak raakt toen de oud-Sneker út ut burgermeestersgeslacht disse sin útsprak: “Het laat zien dat een oorlog niet voorbij is als de wapens zwijgen en de vrede is getekend.”
Dy sin kwam echt binnen en fòrmde fòlgens mij ut hart fan Buma syn toespraak. Mar wêr hat ik dy sin faker hoard? De titel fan ’e bundel ‘Is frede wier itselde as gjin oarloch mear’, fan Friese skriëvers út 1981!
Na ouloop sprak ik met Buma, teugenwoardech burgemeester fan Liwwarden su as bekend, en fertelde dat dy passaazje mij raakt had. “Ik wist tot nu toe niet van het bestaan van die bundel’, antwoardde Buma.
Wat maakte de toespraak nou bysònder? Ut persoanleke! De kleine Sybrand dy’t an ’e haan fan syn fader, burgemeester Bernard Buma fan Sneek, naar ut gemeentehús fan Wymbrits toffelt. Om dêr in ’e hal naar ut bòrstbeeld fan syn pake, de fersetsman te siën, omkommen in konsentrasykamp Neuengamme. Su ging dat blykber, in oarlogen sterve minsen.
Na ’40-‘45 ging ut leven ferder. De jaarlekse doadeherdenking in Sneek leek foar Sybrand syn fader un burgermeesterleke seremoniële handeling.
Later realisearde Sybrand Buma dat ut helemaal nyt su fanselfsprekend was, dat syn fader 23 jaar un kraans lei bij ut oarlòchsmonument fan Sneek.
“Pas veel later ging ik beseffen en ook aan mijn vader merken hoe groot het litteken was die deze oorlogswond bij mijn vader had achtergelaten. Het was er: onuitgesproken maar altijd aanwezig.”
Hast 80 jaar nadat syn fader foar syn ogen oufoerd wurdde, sat ut nòch allemaal in ut hoofd fan syn fader fertelde Sybrand.
Dat besef, dat raakte Sybrand en raakte mij: In 2100 woedde de oarlogen fan nou nòch hieltyd in ’e hoofden fan’e kyndes fan nou.
Ut was mús en de músstil in ’e Grote Kerk fan Sneek toen Sybrand Buma disse konklúsy trok en útsprak.
En terecht: Hier paste ok allienech mar stilte.
https://www.omropfryslan.nl/fy/nijs/16811942/de-toan-fan-henk-van-der-veer-oarlochslittekens
|
| |
|
8 september om 22:26 |
| |
H.A.K.-Dach in Amsterdam
Ut was un grandioas moaie H.A.K.-Dach in Amsterdam! Ik lijst um in!
 |
| |
|
7 september om 14:50 |
| |
Reactie Sjaak Verboom op vernieling Sneeker Psalmen tentoonstelling
Fanmòrren reageart fotograaf Sjaak Verboom op’e fernielings fan de Sneeker Psalmen tentoanstelling. Hij plaatst onderstaande post op syn fb-pagina:
https://www.facebook.com/sjaak.verboom
Ik ben verbijsterd!
De opening van de foto-expositie Sneeker Psalmen midden op een plein in Sneek vorige week zaterdag was een groot feest. 19 mensen uit Sneek heb ik geportretteerd met een eigen geschreven psalm. Veel mensen waren gekomen. Er waren mooie toespraken, muziek, champagne en heel veel mooie gesprekken.
In mijn openingsspeech zei ik: “Dit is wat wij hier op het Oud Kerkhof doen: Hier wordt niet anoniem gescholden, hier gebeurt het omgekeerde: Negentien mensen laten zich zien - en plein public!
Dit soort dwaasheid is ontwapenend, het heeft niets te maken met zwakheid. Het is een uiting van grote kracht, want wie durft zijn innerlijk bloot te geven? Wie zijn kwetsbaarheid te tonen?
Deze mensen doen dat
Ik kreeg vanmorgen een telefoontje waarin werd gemeld dat alle panelen met foto’s omver getrokken zijn. Op één foto is graffiti gespoten. Gisteravond nog stonden er veel mensen de teksten te lezen en de foto’s te bekijken. Het project vond zoveel weerklank in ons stadje. Zelfs van ver waren er al mensen gekomen om dit initiatief met eigen ogen te zien.
Nu staan de installaties achter een hekwerk en volgende week moeten we kijken hoe we verder gaan.
Hoe hierop te reageren? Een project over kwetsbaarheid wat wordt aangevallen draagt vanaf dat moment de sporen van kwetsbaarheid.
Ik zou daar iets mee willen.
Het is makkelijk om woedend te worden, maar hoe gebruiken we deze daad van agressie om het project te versterken?
Wie heeft daar ideeën over?
Zet ze in het commentaar onder dit bericht of benader mij persoonlijk.
Foto is van Jacqueline van Oosterom, Reformatorisch Dagblad dat vandaag na Trouw, Nederlands Dagblad, Friesch Dagblad en GrootSneek uitgebreid aandacht besteed aan het project.
|
| |
|
6 september om 18:15 |
| |
Su sinloas...
Skreef ik gister nòch hoe moai de fotopanelen met 19 eigentydse psalmen fan 19 dichters op ut Oud Kerkhof stonden, sukrekt públisearde ik ut fòlgende bericht op GrootSneek-site.
Ik bin der un bitsje misselek fan. Ok wel wat ferdrietech en kwaad. Su sinloas dit.
Na zes dagen abrupt einde Sneeker Psalmen door vandalisme
SNEEK- Na zes dagen is er abrupt een (voorlopig?) einde aan de expositie ‘Sneeker Psalmen’ op het Oud Kerkhof gekomen door vandalisme. Afgelopen nacht zijn er vernielingen aan de fotopanelen met eigentijdse psalmen van 19 Sneker dichters aangebracht. Op een van de fotopanelen stond met zwarte letters URG gekliederd. Waar de letters in dit geval voor staan is niet duidelijk.
‘Alles van waarde is weerloos’, dichtte de Nederlander Lucebert in 1974 al in z’n gedicht ‘De zeer oude zingt’. Je kunt het in dit geval ook kwetsbaar noemen.
Fotopanelen nu achter het hek
Initiatiefnemer fotograaf Sjaak Verboom reageerde vanmiddag ontdaan over de vernielingen die dus afgelopen nacht gepleegd zijn.
“Ik kreeg vanmorgen een telefoontje van koster Roelof Dijkstra die meldde dat ‘de hele zaak is om gemieterd’ en dat er op een fotopaneel graffiti was gespoten. Na zes dagen is het misgegaan en nu zijn de panelen een eindje verder aan het Oud Kerkhof achter hekken geplaatst”, reageerde Verboom.
Vervolg van de expositie
Maandag zal worden bekeken wat nu het vervolg is. Het unieke project trok na de opening afgelopen zaterdag veel belangstelling. De commentaren waren stuk voor stuk zeer positief. Twee landelijke kranten, Trouw en het Nederlands Dagblad gaven vorige week veel aandacht aan de expositie. En ook het Friesch Dagblad en deze krant schreven erover.
“Het is niet te geloven dat dit nu gebeurd is. Wat moeten we hier nu mee. We hebben vanaf het begin gezegd dat het een project van kwetsbaarheid is, het kan gemakkelijk kapot gemaakt worden. En als dat gebeurt dan wil ik niet dat dit het einde van het verhaal is. Het bewijst helemaal hoe kwetsbaar kwetsbaarheid is. Ik zoek er nu naar om er een andere slinger aan te geven, waardoor jet het hele project hierdoor versterkt en niet verzwakt al is het misschien wel beschadigd. Ik had dit niet verwacht, het is niet te geloven dat het nu toch gebeurd is.”
Of er al aangifte bij de politie is gedaan en of er ook camerabeelden zijn van de vernieling wist Verboom vanmiddag nog niet.
 |
| |
|
5 september om 19:46 |
| |
Donderdach in Sneek
Ok fandaach wear lekker nasomerwear. Fanmòrren moai interview had foar GrootSneek-krant fan september. Un gesprek over un wel hele bysòndere family-kronyk. Dêrover later wel mear.
Ondertussen lope der un soad minsen langs de foto-panelen & Sneeker Psalmen op ut Oud Kerkhof. De Psalmen wurdde leze! Poësy wil naar de minsen toe.
Fanaven even un kuierke deur de stad maakt, fan'e Koopavend is dus amper nòch wat over. Ut fenomeen het blykber syn tiid al wear had. Inderdaad tiden hewwe tiden.
|
| |
|
4 september om 11:44 |
| |
Indrukwekkende toespraak van oud-Sneker Sybrand Buma tijdens herdenkingsavond Bevrijdingsraam Martinikerk
SNEEK-Gisteravond hield Sybrand van Haersma-Buma, oud-Sneker en nu burgemeester van Leeuwarden, een indrukwekkende toespraak tijdens de herdenkingsavond ter ere van 75 jaar Bevrijdingsraam Martinikerk Sneek.
Bijzonder raam
Naast de lezing van Sybrand Buma was er een gedegen lezing van Jan W.E. Visser, samen met Anne van de Berg en Hessel Jaasma auteur van het kortgeleden gepresenteerde boek ‘Sint Martens Tempel, over de geschiedenis van het bijzondere glas in lood raam.
Op 3 september 1949 is het herdenkingsraam in de Martinikerk in Sneek onthuld in bijzijn van burgemeester Ludolf Rasterhoff van Sneek, de Commissaris van de Koningin in Fryslân en de ambassadeur van Canada onthuld. Het raam is gemaakt door de Haagse kunstenaar Pieter A.H. Hofman (1886 - 1965). Het gedenkraam werd geplaatst ter nagedachtenis aan de Canadese soldaten die in april 1945 zijn gesneuveld bij de bevrijding van Sneek.
Omgekomen Canadese militairen
Dat de zes Canadese soldaten ‘bij de bevrijding van Sneek’ zijn gesneuveld behoeft wel enige nuance. De indruk zou kunnen bestaan dat de militairen omgekomen zijn in of bij Sneek. Dat is niet het geval.
De militairen maakten deel uit van The Queen’s Own Rifles of Canada. Zij sneuvelden op 15 en 16 april 1945 tijdens krijgshandelingen in de omgeving van het dorp Wons, bij de Afsluitdijk. De compagnie waarvan zij deel uitmaakten, kwam te hulp bij het tegenhouden van Duitse troepen die vanuit Noord-Holland via de Afsluitdijk naar Friesland optrokken. Dankzij het optreden van de Canadese strijders is voorkomen dat er in de stad Sneek straatgevechten plaatsvonden. Op 17 april 1945 zijn de gesneuvelde militairen begraven op de Algemene begraafplaats te Sneek en op 25 maart 1946 herbegraven op het Canadese ereveld te Holten.
Toespraak Sybrand Buma*
Sybrand Buma (geboren op 30 juli 1965 in Workum) , noemde het een ‘bijzonder moment om in de Martinkerk te mogen spreken’. Meteen aan het begin van zijn toespraak gaf Buma aan niet als de tegenwoordige burgemeester van Leeuwarden het woord te voeren maar vooral als oud-Sneker. En daarmee bleef hij letterlijk dichtbij zijn eigen geschiedenis. In de stad waar hij met zijn vader, burgemeester Bernhard van Haersma Buma ( 23 maart 1932- 26 juni 2020) van Sneek in de periode van 1970-1993, naar de Martinikerk ging. Daar in de Grote Kerk had de jonge Sybrand uitzicht op het Bevrijdingsraam. De Tweede Wereldoorlog die pas veel later Sybrand Buma deed beseffen hoe groot de oorlogswond bij zijn vader had achtergelaten. De grootvader (‘pake’) kwam om het leven in het Duitse concentratiekamp Neuengamme. Uit de toespraak van Sybrand Buma citeer ik nu de volgende indrukwekkende passages:
“In de hal van het voormalige gemeentehuis van Wymbritseradeel staat het borstbeeld van mijn pake, Sybrand Marinus van Haersma Buma. Hij was van 1939 tot 1941 burgemeester van Wymbritseradeel. Op 7 mei 1941 werd hij thuis gearresteerd. Op 11 december 1942 kwam hij om het leven in het Duitse concentratiekamp Neuengamme. Mijn vader wees me als kind de werkkamer van zijn vader aan. Zelf had hij zijn kamer in het Sneker stadhuis verderop in de Marktstraat. Als kind nam ik het allemaal als vanzelfsprekend aan. Pake was burgemeester van Wymbritseradeel en in de oorlog ging hij dood. Zo ging dat blijkbaar in een oorlog.
En na de oorlog ging het leven verder. De jaarlijkse dodenherdenking hier bij de kerk leek voor mijn vader ook vooral een burgermeesterlijke ceremoniële handeling. Ik heb achteraf geen idee of hij dan ook aan zijn eigen vader dacht. Ik ging als kind ook wel naar de dodenherdenking. Nooit legde ik de link met mijn eigen grootvader. Nooit spraken we daarover. Pas later realiseerde ik dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend was dat mijn vader 23 jaar lang iedere dag zo vlak naast die beladen plek werkte en ieder jaar die krans legde.
Als er bij ons thuis al over de oorlog werd gesproken was dat zonder bijzondere emotie. Pas veel later ook ging ik beseffen en ook aan mijn vader merken hoe groot het litteken was die deze oorlogswond bij mijn vader had achtergelaten. Het was er: onuitgesproken maar altijd aanwezig.
Bij de afscheidsdienst voor mijn vader in 2020 lazen we de tekst uit Johannes die zijn vader stiekem aan een klein groepje medegevangenen had voorgelezen in het concentratiekamp Amersfoort, de avond voor zijn deportatie naar Duitsland. Hij had de tekst zelf uitgekozen. Alsof we met de rouwdienst van mijn vader, ook de nooit gehouden afscheidsdienst voor zijn vader hielden.
Dit verhaal vertel ik met een reden. Het laat zien dat een oorlog niet voorbij is als de wapens zwijgen en de vrede is getekend. Niet in de hoofden van de achterblijvers. Bijna 80 jaar nadat zijn vader voor zijn ogen werd weggevoerd zat het allemaal nog in mijn vaders hoofd. En dat gold voor die hele oorlogsgeneratie.
Vertaal dat eens naar de wereld van nu. Er is oorlog in Oekraïne, in Gaza, in Jemen en in Soedan en op zo veel meer plekken in de wereld. En overal zijn kinderen die zo oud zijn als mijn vader toen, die ouders, broertjes en zusjes verliezen. Die generatie oorlogskinderen van nu zal tot in de volgende eeuw nog steeds iedere dag de pijn blijven voelen. Dus in het jaar 2100 woeden de oorlogen van nu nog steeds in de hoofden van de kinderen van nu.
Dat is de wreedheid van oorlog. Dat’ie niet voorbij gaat, maar een heel mensenleven duurt. Daarom is het zo belangrijk dat we vandaag vieren dat het raam achter mij al 75 jaar, een heel mensenleven het verhaal van vrijheid en bevrijding vertelt.
En tegen de achtergrond van de onrust in de wereld van dit moment zeg ik met nadruk: Laten we samen hopen, en in dit gebouw bidden, dat daar een heel mensenleven bij mag komen. Dat dit raam altijd het verhaal zal blijven vertellen van een oorlog die was, een bevrijding die kwam, en vrede die er is zal blijven.”
De bijeenkomst werd afgesloten met het noemen van de namen van de zes Canadese militairen: A. Cockburn, W.L. Jackson, G.W. Ouderkirk, H.H. Pennell, Fr.R. Shepherd en S.W. White.
Tussen de toespraken speelde de vaster organist van de Martinikerk, Bob van der Linde, magistraal op het orgel.
• Toespraak van Sybrand van Haersma Buma exclusief beschikbaar gesteld voor GrootSneek. Waarvoor onze oprechte dank. Henk van der Veer
 |
| |
|
3 september om 18:24 |
| |
Nasomer
Prachtech beeld fanmiddach om 16.52 uur bij oans in'e straat. Straatfotografy fanou de earste etaazje.
Un nasomer tafereel wêr't ik gelukkech fan wurdde!
Nee, ik ken disse minsen nyt.
Mar der sit ongetwifeld un moai ferhaal òf minder moai ferhaal achter.
Fantaseare mach ok. |
| |
|
2 september om 08:40 |
| |
Kollum Omrop Fryslân 2 september 2024
Fòlkstúntsjes
As stadsjonge staan ik nòch altyd redelek dicht bij de natuur, ut Wilhelminapark en ut Spoardok lêge op loopoustaan fan ut plak dêr’t ik in ’e Sneker binnenstad woan. Ik kom der regelmatech.
Mar ik bedoël eigenlek un ander stukje natuer, ter illústrasy un fers út myn tweede Sneker bundel Melkboerehonnehaar:
An ut spoar
der lêge paradyskes
an ut spoar
langs de Korte Vreugde
mesjestmannen
met kromme ruggen
plukke boantsjes
en snoeie stòkroasen
teugen un houten
túnhòkje staat
un hampelman
fluitend te miegen
bij ut witte wachtershús
klòpt frou Lemke de kleden út
an ut spoar
langs de Korte Vreugde
Ut gaat dus over fòlkstúntsjes, dy’t nòch altyd in myn ouwe buurt de Noarderhoek lêge en wêr’t un soad lui met un ferskrikkelek soad plezier fan alles en nòch wat ferbouwe. De fòlkstúnfereniging het ok un alderkostelekste, ja súver poëtise naam: ‘Nut en Genoegen!’
At ik de fabryksjonges avens dêr in’e buurt fan skytheuvel bij oans in’e buurt staan sach met an ut stuur fan un ouwe fyts un sinkene emmer met dêr in de weelde fan un paar ekers fruchtbere groan, dan was dat ut ultieme genieten:
snijbyt, somerwurteltsjes
-met fan dat wònderskoane
groëne lòf- un kròp slaad
en onderin wat grouwe earpels
dichtte ik in un ander fers al us earder en ut omskriëft myn gefoëlens ut bêste toen ik eargisteravend un púdsje met spersyboantsjes fers fan ’e fòlkstún út ’e Noarderhoek kreech. Spersyboantsjes dy’t der feul moaier útsagen en ok nòch us lekkerder smaakten as dy súterge súpermarktboantsjes earder dy week.
Ik wurdde der helemaal blij en happy fan, su’n simpel púdsje met boantsjes, geluk sit um in ’e kleine dingen. Myn dank is groat Willem S. !
Bliëft over de fraach òf ik self nyt un paar kampkes fruchtbere groan fan Nut en Genoegen húre te willen. Ut antwoard is klip en klaar: Nee!
Ik doën liever werk met ’e kòp, skriëve en swetse op un positieve manier. Trouwens nyt alle lui dy’t op’e fòlkstúnen in ’e Noorderhoek komme, staan dêr an ’e skep. Ut bestuur fan Nut en Genoegen is foarútstrevend, se siën ferder as hun ekers lang en breed binne. Staan open foar nieuwe dingen.
Elke maandachmòrren geeft Peter Kool Smit Tai-Chi les op ’e fòlkstúnen. Ut kan nyt anders dat je dêr tussen de stôkroasen, de roadwitte dahlia’s, ut dúsendskoan en de allerlekkerste spersyboantsjes tòt folledege ontspanning komme.
Gouden! Ik wêns jum disse earste week na de skoalfakaansy’s: Namasté!
https://www.omropfryslan.nl/fy/nijs/16793315/de-toan-fan-henk-van-der-veer-folkstuntsjes
|
| |
|
1 september om 11:08 |
| |
Voorprogramma UITfestival SWF in Sneek gestart met fototentoonstelling Sneeker Psalmen
SNEEK- Gisteren is in Sneek het voorprogramma van het UITfestival in Súdwest-Fryslân van start gegaan. Dat gebeurde van 10.00 – 17.00 uur met een prachtig Levende Standbeeldfestival in het centrum van de stad. Om 17.00 uur werd op het Oud Kerkhof de fototentoonstelling ‘Sneeker Psalmen’ van Sjaak Verboom geopend. Deze opening trok veel mensen naar het plein tussen de Grote Kerk en het Atrium.
Leger des Heils
“Het fotoproject 'Sneeker psalmen' ontstond in een achterafzaaltje in het pand van het Leger des Heils dat gebruikt wordt als huiskamer. Een plek van niets zou je bijna zeggen, maar wat daar gebeurt doet leven. Daar ontmoeten mensen elkaar, mensen voor wie het leven ingewikkeld is, en zij schreven hun hoop en wanhoop, hun woede en verlangens uit in een lied, sommige een protestlied, sommige een gebed om een beter leven - zij schreven eigentijdse psalmen. Ik hoorde daarvan en heb gevraagd of ik hen mocht fotograferen met hun tekst. Zo is deze fotoserie ontstaan. Dankzij deze mensen die hun kwetsbaarheid durven tonen”, vertelde Sjaak Verboom.
Vervolgens heeft de fotograaf uit Sneek allerlei mensen benaderd om ook mee te doen met dit project.
“Iedereen vroeg ik een eigen psalm te schrijven. En op de vraag wat dat is, een psalm, antwoordde ik steeds: Ieder mens heeft een gedroomd leven, een idee over hoe het ideale leven eruit zou zien - en ieder mens kent de ervaring van de weerbarstige werkelijkheid, het besef dat het leven niet is zoals je graag zou willen. Waar die twee schuren, de droom en de werkelijkheid, ontstaat iets wezenlijks.”
Drie weken
Het project is niet in een museum of kerk, maar in de publieke ruimte. De gemeente Súdwest-Fryslân heeft de foto op alle mogelijke manieren geholpen om deze buiten-expositie gerealiseerd te krijgen. Dankzij die support staan de foto’s levensgroot drie weken lang op het Oud Kerkhof.
Wethouder Petra van den Akker benadrukte in haar toespraak het belang van dergelijke projecten en zei blij te wezen met het initiatief.
Dennis Pereboom, een van de 19 dichters, onthulde samen met Verboom het paneel met daarop zijn psalm.
Voor meer info: https://www.sjaakverboom.nl/sneeker-psalmen
|
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
