 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
30 september om 08:58 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, 30 september
Wat taal met minsen doët
De somer en ok de Ouwewievesomer fan 2024 is foargoëd foarbij. We sitte midden in ’e herst en alle aktiviteiten dy’t bij ut najaar hoare komme op gang.
Foarege week woënsdach, in ’e namiddach, mocht ik in Theater Sneek wear fertelle. Myn públyk? Ondernimmers fan ’e Vereniging Ondernemend Sneek. Stuk foar stuk beflogen jonge ondernimmers in ’e leeftyd fan pak’um beet 30 tòt en met 50-plussers. De Sneker middenstaan is nòch immer de kurk wêr’t Sneek op driëft.
Fertelle, ik fyn un lezing òf un foardracht te oubollech klinke. Ut ferhaal ging over taal en in myn gefal over ut Snekers. Noait sal ik beginne met de fraach òf iedereen ut Snekers wel ferstaat. Dy fraach súden Frystalegen ok nyt stelle mutte. Ik draai ut om: Ik bin su fatsoënlek om jum de gelegen te geven om in ieder gefal ut Snekers te learen ferstaan.
Ik haal un útspraak fan Fedde Schurer, politikus en dichter út’e foarege eeuw, an: Ut gaat der nyt om hoe fer je met un taal komme mar hoe dyp! Dat laatste is relefant.
Ik fertelde over de kursus Sneekology dy’t ik op 2 april 2009 startte met Omar Kaya, de Sneker Turkse jonge, dy’t um thúsfoëlde in oans stad. In Den Bosch had Omer hoard dat se dêr un kursus Boschelogy gaven, kompleet over taal, geskiedenis, kultuur, ekonomy en arsjitektuur. Utselde wat wij nou nòch altyd in Sneek doën.
Posityf de stad met alles derop en deran benadere. Je fer houwe fan lui dy’t wanneart’ un groatgrutter de asyn in’e anbieding hewwe litersflessen anskaffe, dy ferfòlgens opdrinke en mar eekmiege en mar eekmiege.
Taal, is ut instrúment wêr’t ik deur ademhaal ( kopy right Ed Hoornik) kan minsen rake. Taal kan minsen rake, emoasy’s oproepe. Na ouloop fan myn ferhalen kwam un un jonge frou bij mij. Se gúlde un bitsje en fertelde dat se inenen wear even ut thúsgefoël fan froeger had bij een fan dy ferhalen. Sij dochter fan un earpelhandel.
De anekdoate over de Sneker earpel-poat-masine. Twee broers en Frekie. De earste broer had un houten poat, hij maakte de kúltsjes. Frekie met syn monotoane bewegings deed de poaters in gatten en de broer met de sleeppoat skoof de fruchtbere aarde der overheen.
Nyt de simpele anekdoate, mar de thústaal, dat gaf har un warm gefoël sei de frou. En de tranen bengelden har over de wangen.
https://www.omropfryslan.nl/fy/nijs/16868411/de-toan-fan-henk-van-der-veer-wat-taal-met-minsen-doet |
| |
|
29 september om 21:43 |
| |
GrootSneek
Feul ferhalen en interviews dy’t ik skriëf komme in de útgaven fan GrootMedia òftewel de Groot-kranten. Foar GrootSneek skreef ik onderstaand interview in’e fact-to-face rúbryk. Ik fyn dat prachtech om te doën. Hierbij dan. Laura Keizer maakte de foto.
Face to Face: Het lange rijke leven van Georgius Hetto de Vries uit Sneek
Op 21 september 2024 vierde Georgius Hetto (George) de Vries z’n 85ste verjaardag. Kort daarvoor zaten we face to face bij hem aan tafel, dronken koffie met wat lekkers en luisterden naar zijn levensverhaal. Hier volgt het relaas van een op en top Sneker (”Ja, ik bin un jonge út ’e Sneker binnenstad, dy’t Snekers praatte fan ‘wat wúst en wat súst’”) die al jarenlang in Ysbrechtum woont.
Geboren op 21 september 1939 in Sneek, vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog weet George de Vries zich nog te herinneren hoe de Duitse bezetter in 1945 de stad weer verliet. Zonder erover na te hoeven denken dreunt de 85-jarige oud-directeur van Drukkerij De Vries in Sneek de regels uit het liedje op die hij met andere Sneker jongens zong bij de aftocht van de Duitsers: “A B C D E F G / Weg met de Moffen en de NSB / Moeder, laat die Moffen stikken, anders hebben we niks te bikken.” Andere herinneringen aan de oorlog zijn de Joodse man die bij de familie De Vries zat ondergedoken; en het in brand steken van het Waaggebouw, hemelsbreed dicht bij het ouderlijk huis. De Waag, waar hij met andere kinderen uit de binnenstad verstoppertje speelde.
Een echt rooms-katholiek gezin
De ouders van George waren Jacobus Gerardus de Vries en Joanna Nagengast, die een boekdrukkerij hadden aan de Oude Koemarkt nummer 12 en waar het gezin boven de zaak woonde. Daar werd George als het tweede kind in het gezin geboren. Broer Gerardus Jacobus ging hem voor en na George kwamen Jacobus Gerardus (Sjack), Peter en tot slot volgde Johanna (Hannie) die het vijftal kinderen compleet maakte. “Een echt rooms-katholiek gezin”, volgens George de Vries.
“Er werd voor en na het eten gebeden”, vertelt George de Vries over zijn jeugd. “En we werden verplicht om naar kerk te gaan, niet alleen op zondag maar ook door de week. De mis begon om halfacht en duurde een halfuurtje. Ik vond dat best wel aardig, want al mijn klasgenoten van de RK Thomas van Aquinoschool zaten er. Als er op dinsdag markt op het Grootzand was, dan ging ik daar ook wel eens naartoe, in plaats van naar de kerk. Als we thuiskwamen, moesten we altijd vertellen wie de mis had gedaan. We hadden dan wel even snel om het hoekje gekeken wie de mis had opdragen. Ik voel mij nog altijd thuis in de kerk. Volgend jaar ben ik vijftig jaar lid van het College van Collectanten.”
“Dou seist dy skoal mar ou”
Na twee jaar op de RK ulo in Sneek gaat George als 14-jarige jongen naar de Bisschoppelijke Nijverheidsschool in Voorhout aan de Leidsevaart (Zuid-Holland). Daar volgt hij een technische opleiding, maar na drie jaar wil de drukkerszoon wel naar de hts in Leeuwarden. Echter, het wordt 21 maanden militaire dienstplicht bij de Verbindingsdienst. Na het voltooien van de dienstplicht wil de afgezwaaide militair alsnog naar de hts in de Friese hoofdstad. De vader van George heeft echter een plaatsje voor zijn tweede zoon in de zaak.
George: “Mijn vader zei op een gegeven moment: ‘Seun, dou seist dy skoal mar ou. Dou bliëfst hier en dou krijst der un tientsje in’e week bij. En su doën we ut’.” Het blijkt een schot in de roos, George voelt zich letterlijk en figuurlijk thuis in de drukkerij. “Zo goedkoop mogelijk inkopen en zo duur mogelijk verkopen, dat vond ik mooi. Berekeningen maken, de technische zaken, het sprak mij aan. Als er een nieuwe machine binnenkwam mocht ik de boel aansluiten en mensen die er mee gingen werken instrueren.”
“Ik hou fan opskiëten”
Even terug naar de oorlogsjaren: in januari 1945 moeten families uit Midden-Limburg (Roermond en omgeving) vanwege de veiligheid worden geëvacueerd naar het noorden van het land. Vanuit Leeuwarden worden de Limburgse gezinnen verspreid over Friesland en ondergebracht bij - indien mogelijk - katholieke gezinnen. Zo ook de familie Spee die onderdak krijgt bij aannemer Dominicus Ringnalda in Sneek. Daar wordt begin 1945 Joanna Dominica Spee geboren...
Zo’n twintig jaar later komt George H. de Vries dát in Friesland geboren Limburgse meisje tegen. Hij wist het meteen. “Ik zie ze nóg binnenkomen. Ik dacht: ‘Wat een mooie dame. Dát is ze’. Prachtig. Donker haar. Bruin. Die moet ik hebben. Een half jaar later waren we getrouwd. Ik hou fan opskieten. Ik heb dus nooit verkering gehad. Zij was 21 jaar.” Ze trouwen in 1967, in Roermond. “We hebben drie kinderen gekregen. De oudste heet Kathy, dan zoon Ivo en de derde is Nancy.”
Der fol teugenan
Als in 1975 de vader van George overlijdt komt hij zelf aan het roer te staan van het familiebedrijf dat een jaar eerder het predicaat Hofleverancier heeft gekregen. We beseffen dat we het familiebedrijf te kort doen, maar gaan toch in zevenmijlslaarzen door de veelbewogen geschiedenis van Drukkerij De Vries. Het heeft een groot deel van George z’n leven bepaald heeft, dat is wel duidelijk.
“In 1979 verhuisden we naar een nieuw bedrijfspand aan de Lorentzstraat. Ik ging er na het overlijden van mijn vader ‘fol goeie moed teugenan’. In 1983 namen we de allereerste zeskleurenpers in Nederland in gebruik. De supermarktverpakkingen werden steeds belangrijker en we zijn toen als drukkerij helemaal op verpakkingen overgegaan. Ons bedrijf was de eerste die op de verpakkingen de streepjescode introduceerde. Dat was de EAN, de Europese Artikel Nummering, Zo’n ogenschijnlijk simpel lijnenspel op de verpakkingen zorgde voor een revolutie in de detailhandel. Geen gemier meer met prijsstickertjes en de voorraad kon veel gemakkelijker worden bijgehouden.
Albert Heijn begon ermee, ik heb er toen nog persoonlijk met Albert Heijn over gesproken. Het was hard werken. Ik was bijna 24 uur per dag bezig met het bedrijf, ik was er constant mee bezig. Toen het succes kwam, begon ik het uiteraard ook mooi te vinden. Mijn broers Gerard en Peter werkten ook in het bedrijf.”
In 1997 verkoopt George het familiebedrijf aan Jan Streppel, die het in 2018 op zijn beurt weer over doet aan de huidige eigenaar FB Oranjewoud. Sinds 2016 mag de drukkerij zich ‘Koninklijk’ noemen.
Enorme klap
Zoals in ieder mensenleven zijn er hoogte- en dieptepunten, dat geldt ook voor George, als in 1995 volkomen onverwacht zijn vrouw Joanna overlijdt op vijftigjarige leeftijd.
“De dag dat ze overleed voelde Joanna zich niet lekker. We hebben contact met de huisarts gezocht, maar die stelde ons gerust. Binnen twee dagen zou ze wel weer opknappen. Maar nog diezelfde nacht stierf ze letterlijk in mijn armen. Achteraf hebben we gehoord dat de oorzaak van haar plotseling overlijden een ontstoken hartspier is geweest. Ja, niet te geloven, toch, zo jong? Twee jaar later heb ik de drukkerij verkocht; het hoefde niet meer voor mij. Officieel ben ik op 1 januari 1998 met mijn werk opgehouden.
George wordt op handen gedragen door z’n kinderen!
Het huis waar ik nu nog altijd woon in Ysbrechtum heb ik samen met een architect en Joanna ontwikkeld. Vier maanden voor de oplevering kwam ze te overlijden. Ze heeft hier helaas nooit mogen wonen op deze mooie plek. Joanna heeft het hele huis gezien, maar de afwerking en de aangelegde tuin dus niet. Op de gevel van ons huis staat in sierlijke letters ‘Cicero’. Het is een typografische naam en refereert naar de grafische industrie.”
‘Scharrelwedstrijd’ op de golfclub
Na het overlijden van z’n vrouw komt dochterlief Nancy uit Utrecht met haar gezin een jaar bij haar vader wonen. Het leven na de onverwachte dood van Joanna gaat verder. Na zijn afscheid van het bedrijfsleven is de oud-directeur nog volop actief als bestuurder van onder andere een volleybalclub, de Rotary, een biljartclub en niet te vergeten bij golfclub Lauswolt in Beetsterzwaag. Golfen is George z’n grote passie. Vele golfbanen ‘in binnen- en buitenland’ worden bezocht met golfvrienden. De grootste handicap bij het golfen is een lichamelijke, in het geval van George. “Ik heb last van mijn schouder. Funest voor een golfer. Maar ik ga nog elke maandag naar de golfbaan met onze club met de toepasselijke naam ‘Zilvergrijs’. De oudste is inmiddels 94 jaar.”
In 2004 komt George op de golfclub van Lauswolt Lien Geertje tegen. Dat gebeurde bij de ‘scharrelwedstrijden’, waar heren een vrouw mogen vragen om een partijtje te komen golfen of net andersom. Lien nodigde George uit om met haar te spelen.
“Ik was nog niet zo lang lid van de golfclub”, vertelt Lien. “Mijn golfleraar adviseerde mij toen dat ik maar eens met een ‘kerel’ moest spelen. Hij vond dat geteut met al die dames maar niets. Die ‘kerel’ werd dus George.” Het wederzijds respect was groot, tot op de dag van vandaag. “We werden een ‘living apart together’ stel. Inderdaad we latten”, gaat George verder. “Maar voor het zover kwam moest ik door de keuring van de Collectanten”, lacht Lien.
Hoe kijkt George H. de Vries op z’n 85-jarige leven terug?
“Tevreden, als het over mijn werkzaamheden gaat, maar nog altijd heel verdrietig dat ik mijn vrouw op vijftigjarige leeftijd moest verliezen. Ik vond dat vreselijk. Maar verder heb ik niets te mopperen en ik ben erg blij met Lien. Zij heeft ook drie kinderen in de leeftijd van míjn kinderen en dat voelt allemaal heel prettig. Ik ben ontzettend blij met de kinderen, ze kunnen zich allemaal uitstekend redden. Ik ben opa van vier kleinkinderen, van de beide dochters.”
Lien heeft wat dit betreft het laatste woord: “George wordt op handen gedragen door z’n kinderen!”
|
| |
|
28 september om 18:04 |
| |
Luie dach
Fandaach gyn moer útfreten. Soms, nyt su faak, hew ik fan dy dagen dan doën ik gyn soademieter. Weet ok nyt hoe't dat komt, interesseard mij eigenlek ok nyt su.
Nou ja, un bitsje naar múzyk lústere. Oh ja, wel un kollum skreven. Altyd goëd dat der wat op'e denkbeeldege plank leit.
|
| |
|
27 september om 20:47 |
| |
Friesland Post-dach
Fandaach foar de Friesland Post an ut interviewen weest. Kon in de buurt bliëve. Un bysondere man met un fraaie mancave in Y. Heel plezierech en gastfrij ontfangst. Dizze oulevering komt in ut novembernummer.
Ferder fandaach moai ferfòlch kregen fan un fers in opdracht, we binne sufer dat ut gedicht opmaakt is. Siët der fantastys út.
Op dit moment tik ik in ut skòft fan Heracles-SC Heerenveen dat ik siën. Bin nòch nyt echt onder de indruk. Het ok met de 1-0 achterstaan te maken.
|
| |
|
26 september om 18:00 |
| |
Kwam wel even binnen...
Onderstaand bericht krekt op GrootSneek-site setten. Kwam wel even binnen.
Gister nòch met Wiebren Buma praten, (úteraard) fertelde hij dit nieuws nyt...
Ut ene sintsje:"Nu Buma vertrekt, breekt een nieuwe fase aan voor CKS, waarin ook enkele financiële uitdagingen een rol spelen", bliëft mar hangen...
Wiebren Buma verlaat CKS, Oeds Westerhof aangesteld als interim-directeur
SNEEK- Na bijna zes jaar als algemeen directeur van CKS heeft Wiebren Buma besloten zijn functie neer te leggen. Oeds Westerhof zal de leiding als interim-directeur overnemen en samen met zakelijke directeur Annemiek Leijenaar de organisatie verder begeleiden naar een toekomstbestendige koers.
Wiebren Buma trad in 2019 aan met als doel de toen ingezette lijn van CKS voort te zetten en de organisatie als eenheid verder te versterken. Onder zijn leiding is de samenwerking tussen de verschillende merken – Theater Sneek, Kunstencentrum Atrium, Poppodium Bolwerk en Cultuurbureau Akte2 – geïntensiveerd en gestroomlijnd.
“Vanaf mijn start heb ik me gericht op het samenbrengen van de verschillende onderdelen van CKS en het versterken van de samenwerking met culturele partners binnen en buiten de regio,” vertelt Wiebren. “We hebben mooie stappen gezet en ik ben trots op wat we samen hebben bereikt.”
De afgelopen jaren stonden daarnaast ook in het teken van interne professionalisering en het verdiepen van de relaties met culturele partners, zowel binnen als buiten de regio. Deze stappen hebben gezorgd voor een stevige basis waarop de organisatie kan voortbouwen.
Oeds Westerhof
Nu Buma vertrekt, breekt een nieuwe fase aan voor CKS, waarin ook enkele financiële uitdagingen een rol spelen. De Raad van Toezicht heeft Oeds Westerhof aangesteld als interim-directeur om samen met Annemiek Leijenaar de organisatie verder te leiden. Westerhof brengt veel ervaring mee uit de culturele sector en heeft eerder succesvolle projecten geleid bij onder andere Leeuwarden-Fryslân 2018, Oerol Festival, en Ateliers Majeur.
“De komende tijd zal in het teken staan van continuïteit en het versterken van de basis van de organisatie,” aldus Piet-Hein Herfkens, voorzitter van de Raad van Toezicht.
“Wiebren heeft zich met grote toewijding ingezet voor CKS en het versterken van onze positie als toonaangevende cultuurorganisatie. We zijn hem enorm dankbaar voor zijn belangrijke bijdrage in deze fase van de organisatie.
Met Oeds aan boord kijken we vol vertrouwen naar de toekomst, waarin we voortbouwen op de ingezette koers.”
|
| |
|
25 september om 22:19 |
| |
Fertelle
Fanmiddach hearlek an ut fertellen weest foar un groep Sneker ondernimmers. Fanavend na anleiding fan dizze middach ok un Omrop Fryslân kollum skreven. Over wat taal met minsen doët.
Ferder fandaach de septemberútgave fan GrootSneek ophaald op kantoar. Bliëft alle kearen un feestje om wat je skreven hewwe in drukte fòrm teruch te lezen! En der waren nòch al wat ferhalen diskear.
|
| |
|
24 september om 22:43 |
| |
Un gewoane dinsdach in september
Fandaach was foar mij un deursnee dinsdach in september. Fanmòrren krantleze, mailtsjes en appkes beantwoarde en fanmiddach an ut interviewen weest.
Interviewe foar un júbileummagazine. Was wear moai om te doën. Later wel mear wie’t de opdrachtgever was. Ondertussen wurdt der druk (be) werkt an opnieuw un fers fan mij dat in’e openbare rúmte komt. Ut gaat altyd mar deur.
Ondertussen nòch wel un behoarleke slijmbeursontsteking, benieuwd hoe lang at ut nòch dure sal. Nòch tòt saterdach an’e antibiotika.
Mòrrenmiddach optrede in Theater Sneek foar un antal ondernimmers. Hew al in’e kop wat ik doën sal.
De dagen fliege foarbij.
|
| |
|
23 september om 08:48 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, 23 september
Rock & Roll Street en un Terskellinger strontmuch
Rock & Roll frouwen in suurtstòk kleurege petticoats fan froeger, eigenlek de moaie meiskes fan’e jaren ‘50 en ‘60, dy’t toen onbereikber waren. Mar nou inenen feul dichterbij foar de ONS Old Skool mannen. Weekend op Terskelling.
Met de hele ploech op ’e terrassen an beide kanten fan ’e Oasterburen. Dronken bier út glazen, niks gyn plestyk troep. Even nòrmaal doën, lege glazen simpelwech teruchsette bij de tap. Hoe moeilek kan’t weze?
En de frouwen paradearden in hun prachtege outfits, dompelden oans in un kleurege see fol fan nostalgy. Folslagen kòpke onder.
Paultje B. oans youngster met syn 58 jaar fond gyn moer an ’e múzyk, mar skikte um moeiteloas in syn rol. Tròk met syn nòch immer swart golfend brilcreamhaar en strak learen jaske de noadege andacht fan ’e petticoatmeiskes. Toen Paul avens laat de foto’s, hij tussen dy gekke meiden met de stipkesjurkjes un bitsje omhoochtrokken, naar syn kyndes appte was ut kommentaar hearlek ontnuchterend: Waar ben jij nu met bezich??? Dry fraachtekens en un smiley.
De Man fan Staal leefde um út, in nútere bewegings dy’t in ’e ferte op Rock & Roll leken. Oud-boufakker Hennie van B. skudde stil genietend syn brúne pensionadokop.
Ut leek wel òf de dagen gyn fat op oans hadden. En de son skeen folop, half september. Terskellinger kyndes draafden deur de staat met súkerspinnen su’t wij dy froeger op ’e Sneekweekkermes hadden. Met hotdogs en un kwakje suurkoal, want fan allienech bier dêr wurdde je blostech fan, kwamen we de avend wel deur.
We sagen oans de ogen út: Rockabilly daansen, un ritsje op un soleks an’e kant fan’e straat dy’t Rock & Roll Street hite stonden fraaie Amearikaanse bakken in ok al wear opfallende kleuren. Pronke om ut leven.
Toen we sundachmiddach op ’e boat saten, met un duffe kòp fol moaie herinnerings was de beslissing únanym. Rock & Roll Street Midsland, dat het wel wat. Dikke kaans dat we in september 2025 wear gaan, al beginne de jaren te tellen. Dêr doët ferder ok gyn één moeilek over.
De oulopen week su siik as un hoan, un Terskellinger stròntmuch sòrgde foar un bakeriële infeksy en un knoert fan un slijmbeursontsteking. An’e antibiotika.
Gelukkech knap ik wear op en sing sachtjes: For ever young!
Ik loof ut waarachtjes self ok nòch
https://www.omropfryslan.nl/fy/nijs/16849940/de-toan-fan-henk-van-der-veer-rock-en-roll-street-en-un-terskellinger-strontmuch
|
| |
|
22 september om 19:55 |
| |
Bliëf posityf, ok nou't ut fanneweek herst wurdt!
Fandaach lekker kalman deen, ut is even nyt anders. |
| |
|
21 september om 19:11 |
| |
Psalmen op het Oud Kerkhof
Fotograaf Sjaak Berboom inisjatyfnimmer fan ut projekt Psalmen op ut Oud Kerkhof, skriëft de fòlgende tekst op syn fb-pagina:
“Vandaag was de laatste dag van mijn foto-expositie op het Oud Kerkhof in Sneek. Deze foto is donderdag gemaakt en dit is wat er elke dag gebeurde: zoveel mensen die geconcentreerd de foto’s bekeken, de teksten lazen.
In stilte
Soms sprak ik mensen aan, vroeg: ‘Wat brengt je hier? Wat doet het met je?’
Ze bleken uit het hele land te komen. Ook per mail en via de app vertelden mensen mij dat ze een interview met mij hadden gelezen en besloten dat ze naar Sneek moesten. Om het project met eigen ogen te zien.
Een jonge vrouw vertelde dat ze vanuit Woerden naar Sneek reisde, een b&b nam en twee keer kwam om te kijken, te lezen, op te nemen. Ze zei: ‘Straks, op weg naar huis, in de trein ga ik een eigen psalm schrijven.’
Ik ben verrast, verbluft en geroerd door de impact van dit project waar ik met zoveel plezier aan heb gewerkt.
Dit had ik niet voorzien - ik ben er stil van”
Fraach aan Sjaak:
Myn fraach is nou: Ga het verder vastleggen Sjaak! Hoe maakt mij niks út, mar ut was mear as de moeite weard! Der is echt wel ferlet fan.
Dergeleke projekten make de weareld un bitsje moaier!
|
| |
|
20 september om 20:45 |
| |
Werkweek achter de ruch
De noadege skriëfdingen dingen deen diss oulopen werkweek, fan kollumskriëve tòt interview fan un bysondere 85-jarege. Dêrover fòlgende week mear in GrootSneek.
Ok Rolling Home mannen an un interview onderwurpen en fanmiddach nòch un fers in opdracht foltoaid.
Dat laatste lukt altyd ut bêste as ik min en brak op'e bealech bin. En dat bin ik nòch altyd fan dy kloate infeksy/slijmbeursontsteking. Herstel gaat mij lang nyt rap genoech. Inderdaad geduld is nyt myn sterkste punt.
Gelukkech staan de geveltúnen der mar moai bij, júst op un histoarys plak in Sneek.
|
| |
|
19 september om 18:42 |
| |
Terp
Su langsamerhaan klauter ik wear un bitsje bij de terp op. Onderskat noait un bakerteriële infeksy...
|
| |
|
18 september om 16:41 |
| |
Achter de ellebogen
Ik mut niks hewwe fan lui dy't se achter de ellebogen hewwe, wie wel trouwens.
Foarlopech hew ik ut tòch even achter één fan myn ellebogen. Foël mij su min as pudding.
Ferder mar gyn geëamel.
Ut komt te peard ( un peardefliech?) en ut gaat te foet, su ongefear.
|
| |
|
17 september om 18:53 |
| |
Fanmiddach anwezech bij Kronyk family Huizinga
'k Was fanmiddach bij de overhandeging fan un bysònder boek over de family Huizinga. Dit skreef ik op'e site fan GrootSneek:
SNEEK- Wethouder Henk de Boer heeft vanmiddag uit handen van auteur Berthoo Lammers het boek ‘Het Friese geslacht Huizinga’ in ontvangst genomen.
Berthoo Lammers is een kleinkind van Piet Huizinga en hij was het ook die het initiatief nam om een team te vormen en de verzamelde werken van ‘pake Piet’ te vertalen, te bewerken en te bundelen naar een leesbaar boek. Het team bestond verder uit Pyt Bouwhuis, een andere kleinzoon, die procesbewaarder werd en Liesbeth Weijs, iemand van buiten de familie Huizinga. Zij redigeerde de teksten. Het boek, 350 pagina’s en rijk geïllustreerd is vanaf morgen te verkrijgen bij o.a. Boekhandel van der Velde in Sneek voor € 34,95.
Een korte inhoud van het boek
De inhoud van het boek is samengesteld uit een grote verzameling handgeschreven boekdelen en dagboeken. De delen komen uit de nalatenschap van wijlen Petrus Huizinga (Piet) geboren in 1877 te Poppingawier en in 1958 overleden te Huizum (Leeuwarden). Alle delen, met daarin zijn aangrijpende memoires, zijn verdeeld terecht gekomen bij zijn toen nog in leven zijnde elf kinderen, onze ouders. Piet Huizinga neemt ons mee naar zijn jeugdjaren in Poppingawier eind 19de eeuw. Hij vertrouwt ons aangrijpende gebeurtenissen toe die voor de lezer een breed tijdsbeeld schetst van de cultuur-maatschappelijke identiteit over die regio in die tijd. De dagenlang durende verhuizing naar Greonterp. Zijn leven als pachtboer op de Kië aldaar en zijn afschuw van onrecht, vernedering en status. Het christelijk geloof waar hij constant mee in gevecht was. Het later afscheid moeten nemen van de boerderij geïnitieerd door een machtig katholiek kerkbestuur. Het gedwongen vertrek in 1940 naar Huizum waar ze onderdak vonden in een arbeiderswoning aan de Tynjedyk.
In de GrootSneek-krant die volgende week woensdag verschijnt, meer over het bijzondere boek dat ook niet-familieleden van de Huizinga’s zal aanspreken. |
| |
|
16 september om 08:36 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, 16 september
Lekker drome
Dat had ik mij pak’um beet, 25 jaar leden nyt indenke kannen. Sundachmòrren de wekkerradio op 06.45 uur sette. Ik bin trouwens gyn útslaper, ut alouwe Carpe Diem het an mij un súppòrter.
De tickets in hús foar Het Zondagochtend Concert in ut Concertgebouw fan Amsterdam. Achterou besiën denk ik dan: Had ik ut mar us earder deen. Allienech ut monumentale Concertgebouw het al wat. Met de bou wurddde in 1883 begonnen in un feenweidegebiet dat toen nòch krekt búten de stadsgrênzen fan Amsterdan lach. As fundearing wurdden der 2186 heipalen fan 12 tòt 13 meter lengte tòt op ’e saanboaiem slagen.
At je dêr over de drempel stappe wane je je in un andere weareld. Nòch altyd un soad lui dy’t an ’e bútenkant op menearen en mefrouwen like. Ferder nyt sufeul mis met. Ik kon my gewoan myself bliëve. Trouwens de dresskoade is ok frij dúdelek: Der is gyn dresskoade, trek an wêr’stou dy nòflek in foëlst. Ik had un moai wit elastys broekje met bijpassend blau bloeske in travelstò andeen.
Ut Residentie Orkest út Den Haag speulde dy sundachmòrren tussen 11 en 12 uur in ’e groate saal. En ik sat op un roadplúsen stoëltsje op rij 3, ik foëlde mij dêr wel joppech.
De òrkestleden fan ut Residentie Orkest kanne stuk foar stuk un aardech poepke speule, dat had ik as múzikale leek al rap in’e gaten. Ik sal hier nyt de snob úthange, want myn múzykkennis en múzukkappesiteiten binne nyt groater as un paar jaar blòkfluitles fan ‘menear Hofman’ op saterdachmòrren op’e Rehoboth Ulo en Hindrik van der Meer, op ’e Him de Pedagogische Akademy fan Sneek.
Wat ik wel sach was un beflogen sjef-dirigent fan ut Residentie Orkest. Anja Bihlmaier. Wat un powerfrou stond dêr dy mòrren op’e bok foar ut òrkest te hippen. Sònder dirigentstòkje. Alles met ’e hannen dirigeare. Ut triggerde mij an alle kanten, disse frou in un swarte jumpsuite met dêronder de silverkleurege hak-blòk-skoëntsjes.
En dan Selliste Anastasia Kobekina dy’t my dêr tòch stond te striken op har Stradivarius út 1698 asòf se song: ‘Expressief in het kwadraat, mar zonder sentiment’, fòlgens un kenner. Ik knikte bloëdserieus.
Ik foëlde my simpelwech gelukkech in ut Concertgebouw fan Amsterdam. Oulopen nacht droomde ik fan Anja & firtuoase Anastastia dy’t de 19de eeuwse Pjotr Tsjaikovski tòt leven brochten.
Toen ik wakker wurdde hat ik ut swit op ’e kòp staan. Su moai, su ferskrikkelek moai.
Te belústeren op:
https://www.omropfryslan.nl/fy/nijs/16832906/de-toan-fan-henk-van-der-veer-lekker-drome
|
| |
|
15 september om 19:02 |
| |
Rock & Roll Street 2024 op Terskelling: ONS Old Skool op toerné
Alles en dan ok werkelek alles sat met dit weekend op Terskelling. Met de ONS Old Skool ploech op oans jaarleks tripke. Onder ideale wearsomstannecheden. Prachtech húske en un onfergetelek Rock & Roll Street 2024 Editon.
 |
| |
|
12 september om 22:19 |
| |
Skriëve en R&R Weekend
Omdat ut ONS Old Skool tripke dit weekend op'e ròl staat, fandaach even goëd an ut bikkelen weest. Twee interviews útskreven, un fers in opdracht op papier setten en an ut end fan'e middach ok nòch an ut draven weest.
Nou earst mar tòt sundachavend!
|
| |
|
11 september om 22:25 |
| |
Interviewe
Fandaach Omrop Fryslân kollum skreven en twee interviews deen. Later wel wear mear. |
| |
|
10 september om 20:13 |
| |
Amsterdam het wel wat...
 |
| |
|
9 september om 16:02 |
| |
Foto expositie Sneeker Psalmen weer opgebouwd na stompzinnige vernieling
SNEEK- Fotograaf Sjaak Verboom heeft vanmiddag de foto expositie ‘Sneeker Psalmen’ die in de nacht van vorige week donderdag op vrijdag omvergetrokken was opnieuw opgebouwd. Het ene fotopaneel met de graffiti tekst, staat ook tussen de andere installaties, als een stille vorm van protest. Op zijn facebook-pagina schrijft Verboom:
“We gaan gewoon door
Zojuist hebben de foto-expositie op het Oud Kerkhof weer opgebouwd.
Dank voor zoveel hartverwarmende reacties! Ze kwamen werkelijk vanuit het hele land. Ook van mensen die besloten hadden naar het noorden af te reizen om de expositie te zien!
Dat kan nu dus weer. Mocht de zaak weer overhoop worden gehaald, dan meld ik dat op insta en Facebook, zodat mensen niet voor niks naar Sneek komen. Hoewel het stadje sowieso zeer de moeite waard is natuurlijk."
Ook de redactie van GrootSneek kreeg veel reacties na het bericht dat de bijzondere fototentoonstelling was vernield.
Afgelopen weekend besteedde het RD-Magazine van Reformatorisch Dagblad maar liefst zes pagina’s aan de expo.
|
| |
|
9 september om 09:00 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Oarlòchslittekens
Bamm! Dy kwam even binnen foarege week op un doadgewoane dinsdachavend in de Groate Kerk fan Sneek. Oud-Sneker Sybrand van Haersma Buma hield un indrukwekkende toespraak op ’e avend dat der un bijeenkomst òrganiseard was om te herdenken dat ut 75 jaar leden was dat ut braanskilderde glas-in-load Befrijdingsraam onthuld wurdde.
Un moai inisjatyf fan un kommissy dy’t mear fan disse aktiviteiten òrganiseard in de fraai restaurearde Groate Kerk an ut Oud Kerkhof.
Ik wurdde tidens de toespraak raakt toen de oud-Sneker út ut burgermeestersgeslacht disse sin útsprak: “Het laat zien dat een oorlog niet voorbij is als de wapens zwijgen en de vrede is getekend.”
Dy sin kwam echt binnen en fòrmde fòlgens mij ut hart fan Buma syn toespraak. Mar wêr hat ik dy sin faker hoard? De titel fan ’e bundel ‘Is frede wier itselde as gjin oarloch mear’, fan Friese skriëvers út 1981!
Na ouloop sprak ik met Buma, teugenwoardech burgemeester fan Liwwarden su as bekend, en fertelde dat dy passaazje mij raakt had. “Ik wist tot nu toe niet van het bestaan van die bundel’, antwoardde Buma.
Wat maakte de toespraak nou bysònder? Ut persoanleke! De kleine Sybrand dy’t an ’e haan fan syn fader, burgemeester Bernard Buma fan Sneek, naar ut gemeentehús fan Wymbrits toffelt. Om dêr in ’e hal naar ut bòrstbeeld fan syn pake, de fersetsman te siën, omkommen in konsentrasykamp Neuengamme. Su ging dat blykber, in oarlogen sterve minsen.
Na ’40-‘45 ging ut leven ferder. De jaarlekse doadeherdenking in Sneek leek foar Sybrand syn fader un burgermeesterleke seremoniële handeling.
Later realisearde Sybrand Buma dat ut helemaal nyt su fanselfsprekend was, dat syn fader 23 jaar un kraans lei bij ut oarlòchsmonument fan Sneek.
“Pas veel later ging ik beseffen en ook aan mijn vader merken hoe groot het litteken was die deze oorlogswond bij mijn vader had achtergelaten. Het was er: onuitgesproken maar altijd aanwezig.”
Hast 80 jaar nadat syn fader foar syn ogen oufoerd wurdde, sat ut nòch allemaal in ut hoofd fan syn fader fertelde Sybrand.
Dat besef, dat raakte Sybrand en raakte mij: In 2100 woedde de oarlogen fan nou nòch hieltyd in ’e hoofden fan’e kyndes fan nou.
Ut was mús en de músstil in ’e Grote Kerk fan Sneek toen Sybrand Buma disse konklúsy trok en útsprak.
En terecht: Hier paste ok allienech mar stilte.
https://www.omropfryslan.nl/fy/nijs/16811942/de-toan-fan-henk-van-der-veer-oarlochslittekens
|
| |
|
8 september om 22:26 |
| |
H.A.K.-Dach in Amsterdam
Ut was un grandioas moaie H.A.K.-Dach in Amsterdam! Ik lijst um in!
 |
| |
|
7 september om 14:50 |
| |
Reactie Sjaak Verboom op vernieling Sneeker Psalmen tentoonstelling
Fanmòrren reageart fotograaf Sjaak Verboom op’e fernielings fan de Sneeker Psalmen tentoanstelling. Hij plaatst onderstaande post op syn fb-pagina:
https://www.facebook.com/sjaak.verboom
Ik ben verbijsterd!
De opening van de foto-expositie Sneeker Psalmen midden op een plein in Sneek vorige week zaterdag was een groot feest. 19 mensen uit Sneek heb ik geportretteerd met een eigen geschreven psalm. Veel mensen waren gekomen. Er waren mooie toespraken, muziek, champagne en heel veel mooie gesprekken.
In mijn openingsspeech zei ik: “Dit is wat wij hier op het Oud Kerkhof doen: Hier wordt niet anoniem gescholden, hier gebeurt het omgekeerde: Negentien mensen laten zich zien - en plein public!
Dit soort dwaasheid is ontwapenend, het heeft niets te maken met zwakheid. Het is een uiting van grote kracht, want wie durft zijn innerlijk bloot te geven? Wie zijn kwetsbaarheid te tonen?
Deze mensen doen dat
Ik kreeg vanmorgen een telefoontje waarin werd gemeld dat alle panelen met foto’s omver getrokken zijn. Op één foto is graffiti gespoten. Gisteravond nog stonden er veel mensen de teksten te lezen en de foto’s te bekijken. Het project vond zoveel weerklank in ons stadje. Zelfs van ver waren er al mensen gekomen om dit initiatief met eigen ogen te zien.
Nu staan de installaties achter een hekwerk en volgende week moeten we kijken hoe we verder gaan.
Hoe hierop te reageren? Een project over kwetsbaarheid wat wordt aangevallen draagt vanaf dat moment de sporen van kwetsbaarheid.
Ik zou daar iets mee willen.
Het is makkelijk om woedend te worden, maar hoe gebruiken we deze daad van agressie om het project te versterken?
Wie heeft daar ideeën over?
Zet ze in het commentaar onder dit bericht of benader mij persoonlijk.
Foto is van Jacqueline van Oosterom, Reformatorisch Dagblad dat vandaag na Trouw, Nederlands Dagblad, Friesch Dagblad en GrootSneek uitgebreid aandacht besteed aan het project.
|
| |
|
6 september om 18:15 |
| |
Su sinloas...
Skreef ik gister nòch hoe moai de fotopanelen met 19 eigentydse psalmen fan 19 dichters op ut Oud Kerkhof stonden, sukrekt públisearde ik ut fòlgende bericht op GrootSneek-site.
Ik bin der un bitsje misselek fan. Ok wel wat ferdrietech en kwaad. Su sinloas dit.
Na zes dagen abrupt einde Sneeker Psalmen door vandalisme
SNEEK- Na zes dagen is er abrupt een (voorlopig?) einde aan de expositie ‘Sneeker Psalmen’ op het Oud Kerkhof gekomen door vandalisme. Afgelopen nacht zijn er vernielingen aan de fotopanelen met eigentijdse psalmen van 19 Sneker dichters aangebracht. Op een van de fotopanelen stond met zwarte letters URG gekliederd. Waar de letters in dit geval voor staan is niet duidelijk.
‘Alles van waarde is weerloos’, dichtte de Nederlander Lucebert in 1974 al in z’n gedicht ‘De zeer oude zingt’. Je kunt het in dit geval ook kwetsbaar noemen.
Fotopanelen nu achter het hek
Initiatiefnemer fotograaf Sjaak Verboom reageerde vanmiddag ontdaan over de vernielingen die dus afgelopen nacht gepleegd zijn.
“Ik kreeg vanmorgen een telefoontje van koster Roelof Dijkstra die meldde dat ‘de hele zaak is om gemieterd’ en dat er op een fotopaneel graffiti was gespoten. Na zes dagen is het misgegaan en nu zijn de panelen een eindje verder aan het Oud Kerkhof achter hekken geplaatst”, reageerde Verboom.
Vervolg van de expositie
Maandag zal worden bekeken wat nu het vervolg is. Het unieke project trok na de opening afgelopen zaterdag veel belangstelling. De commentaren waren stuk voor stuk zeer positief. Twee landelijke kranten, Trouw en het Nederlands Dagblad gaven vorige week veel aandacht aan de expositie. En ook het Friesch Dagblad en deze krant schreven erover.
“Het is niet te geloven dat dit nu gebeurd is. Wat moeten we hier nu mee. We hebben vanaf het begin gezegd dat het een project van kwetsbaarheid is, het kan gemakkelijk kapot gemaakt worden. En als dat gebeurt dan wil ik niet dat dit het einde van het verhaal is. Het bewijst helemaal hoe kwetsbaar kwetsbaarheid is. Ik zoek er nu naar om er een andere slinger aan te geven, waardoor jet het hele project hierdoor versterkt en niet verzwakt al is het misschien wel beschadigd. Ik had dit niet verwacht, het is niet te geloven dat het nu toch gebeurd is.”
Of er al aangifte bij de politie is gedaan en of er ook camerabeelden zijn van de vernieling wist Verboom vanmiddag nog niet.
 |
| |
|
5 september om 19:46 |
| |
Donderdach in Sneek
Ok fandaach wear lekker nasomerwear. Fanmòrren moai interview had foar GrootSneek-krant fan september. Un gesprek over un wel hele bysòndere family-kronyk. Dêrover later wel mear.
Ondertussen lope der un soad minsen langs de foto-panelen & Sneeker Psalmen op ut Oud Kerkhof. De Psalmen wurdde leze! Poësy wil naar de minsen toe.
Fanaven even un kuierke deur de stad maakt, fan'e Koopavend is dus amper nòch wat over. Ut fenomeen het blykber syn tiid al wear had. Inderdaad tiden hewwe tiden.
|
| |
|
4 september om 11:44 |
| |
Indrukwekkende toespraak van oud-Sneker Sybrand Buma tijdens herdenkingsavond Bevrijdingsraam Martinikerk
SNEEK-Gisteravond hield Sybrand van Haersma-Buma, oud-Sneker en nu burgemeester van Leeuwarden, een indrukwekkende toespraak tijdens de herdenkingsavond ter ere van 75 jaar Bevrijdingsraam Martinikerk Sneek.
Bijzonder raam
Naast de lezing van Sybrand Buma was er een gedegen lezing van Jan W.E. Visser, samen met Anne van de Berg en Hessel Jaasma auteur van het kortgeleden gepresenteerde boek ‘Sint Martens Tempel, over de geschiedenis van het bijzondere glas in lood raam.
Op 3 september 1949 is het herdenkingsraam in de Martinikerk in Sneek onthuld in bijzijn van burgemeester Ludolf Rasterhoff van Sneek, de Commissaris van de Koningin in Fryslân en de ambassadeur van Canada onthuld. Het raam is gemaakt door de Haagse kunstenaar Pieter A.H. Hofman (1886 - 1965). Het gedenkraam werd geplaatst ter nagedachtenis aan de Canadese soldaten die in april 1945 zijn gesneuveld bij de bevrijding van Sneek.
Omgekomen Canadese militairen
Dat de zes Canadese soldaten ‘bij de bevrijding van Sneek’ zijn gesneuveld behoeft wel enige nuance. De indruk zou kunnen bestaan dat de militairen omgekomen zijn in of bij Sneek. Dat is niet het geval.
De militairen maakten deel uit van The Queen’s Own Rifles of Canada. Zij sneuvelden op 15 en 16 april 1945 tijdens krijgshandelingen in de omgeving van het dorp Wons, bij de Afsluitdijk. De compagnie waarvan zij deel uitmaakten, kwam te hulp bij het tegenhouden van Duitse troepen die vanuit Noord-Holland via de Afsluitdijk naar Friesland optrokken. Dankzij het optreden van de Canadese strijders is voorkomen dat er in de stad Sneek straatgevechten plaatsvonden. Op 17 april 1945 zijn de gesneuvelde militairen begraven op de Algemene begraafplaats te Sneek en op 25 maart 1946 herbegraven op het Canadese ereveld te Holten.
Toespraak Sybrand Buma*
Sybrand Buma (geboren op 30 juli 1965 in Workum) , noemde het een ‘bijzonder moment om in de Martinkerk te mogen spreken’. Meteen aan het begin van zijn toespraak gaf Buma aan niet als de tegenwoordige burgemeester van Leeuwarden het woord te voeren maar vooral als oud-Sneker. En daarmee bleef hij letterlijk dichtbij zijn eigen geschiedenis. In de stad waar hij met zijn vader, burgemeester Bernhard van Haersma Buma ( 23 maart 1932- 26 juni 2020) van Sneek in de periode van 1970-1993, naar de Martinikerk ging. Daar in de Grote Kerk had de jonge Sybrand uitzicht op het Bevrijdingsraam. De Tweede Wereldoorlog die pas veel later Sybrand Buma deed beseffen hoe groot de oorlogswond bij zijn vader had achtergelaten. De grootvader (‘pake’) kwam om het leven in het Duitse concentratiekamp Neuengamme. Uit de toespraak van Sybrand Buma citeer ik nu de volgende indrukwekkende passages:
“In de hal van het voormalige gemeentehuis van Wymbritseradeel staat het borstbeeld van mijn pake, Sybrand Marinus van Haersma Buma. Hij was van 1939 tot 1941 burgemeester van Wymbritseradeel. Op 7 mei 1941 werd hij thuis gearresteerd. Op 11 december 1942 kwam hij om het leven in het Duitse concentratiekamp Neuengamme. Mijn vader wees me als kind de werkkamer van zijn vader aan. Zelf had hij zijn kamer in het Sneker stadhuis verderop in de Marktstraat. Als kind nam ik het allemaal als vanzelfsprekend aan. Pake was burgemeester van Wymbritseradeel en in de oorlog ging hij dood. Zo ging dat blijkbaar in een oorlog.
En na de oorlog ging het leven verder. De jaarlijkse dodenherdenking hier bij de kerk leek voor mijn vader ook vooral een burgermeesterlijke ceremoniële handeling. Ik heb achteraf geen idee of hij dan ook aan zijn eigen vader dacht. Ik ging als kind ook wel naar de dodenherdenking. Nooit legde ik de link met mijn eigen grootvader. Nooit spraken we daarover. Pas later realiseerde ik dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend was dat mijn vader 23 jaar lang iedere dag zo vlak naast die beladen plek werkte en ieder jaar die krans legde.
Als er bij ons thuis al over de oorlog werd gesproken was dat zonder bijzondere emotie. Pas veel later ook ging ik beseffen en ook aan mijn vader merken hoe groot het litteken was die deze oorlogswond bij mijn vader had achtergelaten. Het was er: onuitgesproken maar altijd aanwezig.
Bij de afscheidsdienst voor mijn vader in 2020 lazen we de tekst uit Johannes die zijn vader stiekem aan een klein groepje medegevangenen had voorgelezen in het concentratiekamp Amersfoort, de avond voor zijn deportatie naar Duitsland. Hij had de tekst zelf uitgekozen. Alsof we met de rouwdienst van mijn vader, ook de nooit gehouden afscheidsdienst voor zijn vader hielden.
Dit verhaal vertel ik met een reden. Het laat zien dat een oorlog niet voorbij is als de wapens zwijgen en de vrede is getekend. Niet in de hoofden van de achterblijvers. Bijna 80 jaar nadat zijn vader voor zijn ogen werd weggevoerd zat het allemaal nog in mijn vaders hoofd. En dat gold voor die hele oorlogsgeneratie.
Vertaal dat eens naar de wereld van nu. Er is oorlog in Oekraïne, in Gaza, in Jemen en in Soedan en op zo veel meer plekken in de wereld. En overal zijn kinderen die zo oud zijn als mijn vader toen, die ouders, broertjes en zusjes verliezen. Die generatie oorlogskinderen van nu zal tot in de volgende eeuw nog steeds iedere dag de pijn blijven voelen. Dus in het jaar 2100 woeden de oorlogen van nu nog steeds in de hoofden van de kinderen van nu.
Dat is de wreedheid van oorlog. Dat’ie niet voorbij gaat, maar een heel mensenleven duurt. Daarom is het zo belangrijk dat we vandaag vieren dat het raam achter mij al 75 jaar, een heel mensenleven het verhaal van vrijheid en bevrijding vertelt.
En tegen de achtergrond van de onrust in de wereld van dit moment zeg ik met nadruk: Laten we samen hopen, en in dit gebouw bidden, dat daar een heel mensenleven bij mag komen. Dat dit raam altijd het verhaal zal blijven vertellen van een oorlog die was, een bevrijding die kwam, en vrede die er is zal blijven.”
De bijeenkomst werd afgesloten met het noemen van de namen van de zes Canadese militairen: A. Cockburn, W.L. Jackson, G.W. Ouderkirk, H.H. Pennell, Fr.R. Shepherd en S.W. White.
Tussen de toespraken speelde de vaster organist van de Martinikerk, Bob van der Linde, magistraal op het orgel.
• Toespraak van Sybrand van Haersma Buma exclusief beschikbaar gesteld voor GrootSneek. Waarvoor onze oprechte dank. Henk van der Veer
 |
| |
|
3 september om 18:24 |
| |
Nasomer
Prachtech beeld fanmiddach om 16.52 uur bij oans in'e straat. Straatfotografy fanou de earste etaazje.
Un nasomer tafereel wêr't ik gelukkech fan wurdde!
Nee, ik ken disse minsen nyt.
Mar der sit ongetwifeld un moai ferhaal òf minder moai ferhaal achter.
Fantaseare mach ok. |
| |
|
2 september om 08:40 |
| |
Kollum Omrop Fryslân 2 september 2024
Fòlkstúntsjes
As stadsjonge staan ik nòch altyd redelek dicht bij de natuur, ut Wilhelminapark en ut Spoardok lêge op loopoustaan fan ut plak dêr’t ik in ’e Sneker binnenstad woan. Ik kom der regelmatech.
Mar ik bedoël eigenlek un ander stukje natuer, ter illústrasy un fers út myn tweede Sneker bundel Melkboerehonnehaar:
An ut spoar
der lêge paradyskes
an ut spoar
langs de Korte Vreugde
mesjestmannen
met kromme ruggen
plukke boantsjes
en snoeie stòkroasen
teugen un houten
túnhòkje staat
un hampelman
fluitend te miegen
bij ut witte wachtershús
klòpt frou Lemke de kleden út
an ut spoar
langs de Korte Vreugde
Ut gaat dus over fòlkstúntsjes, dy’t nòch altyd in myn ouwe buurt de Noarderhoek lêge en wêr’t un soad lui met un ferskrikkelek soad plezier fan alles en nòch wat ferbouwe. De fòlkstúnfereniging het ok un alderkostelekste, ja súver poëtise naam: ‘Nut en Genoegen!’
At ik de fabryksjonges avens dêr in’e buurt fan skytheuvel bij oans in’e buurt staan sach met an ut stuur fan un ouwe fyts un sinkene emmer met dêr in de weelde fan un paar ekers fruchtbere groan, dan was dat ut ultieme genieten:
snijbyt, somerwurteltsjes
-met fan dat wònderskoane
groëne lòf- un kròp slaad
en onderin wat grouwe earpels
dichtte ik in un ander fers al us earder en ut omskriëft myn gefoëlens ut bêste toen ik eargisteravend un púdsje met spersyboantsjes fers fan ’e fòlkstún út ’e Noarderhoek kreech. Spersyboantsjes dy’t der feul moaier útsagen en ok nòch us lekkerder smaakten as dy súterge súpermarktboantsjes earder dy week.
Ik wurdde der helemaal blij en happy fan, su’n simpel púdsje met boantsjes, geluk sit um in ’e kleine dingen. Myn dank is groat Willem S. !
Bliëft over de fraach òf ik self nyt un paar kampkes fruchtbere groan fan Nut en Genoegen húre te willen. Ut antwoard is klip en klaar: Nee!
Ik doën liever werk met ’e kòp, skriëve en swetse op un positieve manier. Trouwens nyt alle lui dy’t op’e fòlkstúnen in ’e Noorderhoek komme, staan dêr an ’e skep. Ut bestuur fan Nut en Genoegen is foarútstrevend, se siën ferder as hun ekers lang en breed binne. Staan open foar nieuwe dingen.
Elke maandachmòrren geeft Peter Kool Smit Tai-Chi les op ’e fòlkstúnen. Ut kan nyt anders dat je dêr tussen de stôkroasen, de roadwitte dahlia’s, ut dúsendskoan en de allerlekkerste spersyboantsjes tòt folledege ontspanning komme.
Gouden! Ik wêns jum disse earste week na de skoalfakaansy’s: Namasté!
https://www.omropfryslan.nl/fy/nijs/16793315/de-toan-fan-henk-van-der-veer-folkstuntsjes
|
| |
|
1 september om 11:08 |
| |
Voorprogramma UITfestival SWF in Sneek gestart met fototentoonstelling Sneeker Psalmen
SNEEK- Gisteren is in Sneek het voorprogramma van het UITfestival in Súdwest-Fryslân van start gegaan. Dat gebeurde van 10.00 – 17.00 uur met een prachtig Levende Standbeeldfestival in het centrum van de stad. Om 17.00 uur werd op het Oud Kerkhof de fototentoonstelling ‘Sneeker Psalmen’ van Sjaak Verboom geopend. Deze opening trok veel mensen naar het plein tussen de Grote Kerk en het Atrium.
Leger des Heils
“Het fotoproject 'Sneeker psalmen' ontstond in een achterafzaaltje in het pand van het Leger des Heils dat gebruikt wordt als huiskamer. Een plek van niets zou je bijna zeggen, maar wat daar gebeurt doet leven. Daar ontmoeten mensen elkaar, mensen voor wie het leven ingewikkeld is, en zij schreven hun hoop en wanhoop, hun woede en verlangens uit in een lied, sommige een protestlied, sommige een gebed om een beter leven - zij schreven eigentijdse psalmen. Ik hoorde daarvan en heb gevraagd of ik hen mocht fotograferen met hun tekst. Zo is deze fotoserie ontstaan. Dankzij deze mensen die hun kwetsbaarheid durven tonen”, vertelde Sjaak Verboom.
Vervolgens heeft de fotograaf uit Sneek allerlei mensen benaderd om ook mee te doen met dit project.
“Iedereen vroeg ik een eigen psalm te schrijven. En op de vraag wat dat is, een psalm, antwoordde ik steeds: Ieder mens heeft een gedroomd leven, een idee over hoe het ideale leven eruit zou zien - en ieder mens kent de ervaring van de weerbarstige werkelijkheid, het besef dat het leven niet is zoals je graag zou willen. Waar die twee schuren, de droom en de werkelijkheid, ontstaat iets wezenlijks.”
Drie weken
Het project is niet in een museum of kerk, maar in de publieke ruimte. De gemeente Súdwest-Fryslân heeft de foto op alle mogelijke manieren geholpen om deze buiten-expositie gerealiseerd te krijgen. Dankzij die support staan de foto’s levensgroot drie weken lang op het Oud Kerkhof.
Wethouder Petra van den Akker benadrukte in haar toespraak het belang van dergelijke projecten en zei blij te wezen met het initiatief.
Dennis Pereboom, een van de 19 dichters, onthulde samen met Verboom het paneel met daarop zijn psalm.
Voor meer info: https://www.sjaakverboom.nl/sneeker-psalmen
|
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
