 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
29 febrewary om 19:38 |
| |
Herman van Veen in Sneek
Fanavend is Herman van Veen ik Sneek en ik bin der bij.
zing het honderd uit
ook al ben ik van gisteren
speel altijd wel viool,
dans wat ik dansen kan
al krijgt de tijd er vat op
het nieuwe gaat er nooit vanaf
Herman van Veen speelt met zijn ensemble een keuze uit zijn repertoire Spiksplinternieuw werk en uit de nog niet verschenen bundel ‘Geen idee’. Ook gaat hij in op enkele verzoekjes.
Herman van Veen (1945) groeide op in Utrecht waar hij ook het conservatorium bezocht. In 1965 maakte hij zijn theaterdebuut met het soloprogramma Harlekijn (Niemands knecht, niemands baas). Sindsdien reist hij met zijn voorstellingen de wereld rond. Van zijn hand verschenen zo’n honderdtachtig cd’s, een tachtigtal boeken, twee dozijn toneelstukken en een boel schilderijen.
|
| |
|
28 febrewary om 20:26 |
| |
Anne Piet & Tjallie
Fandaach moai interview útskreven dat ik met Anne Piet van der Feer en Tjallie Westerhuis had hew.
Ieder mins het wat te fertellen, mar de één het wel un moaier (levens) ferhaal as de ander. Ik hew genoaten! Uteraard ging ut nyt allienech over Bòlsert mar ok over Anne Piet syn geboarteplak Sneek.
Ferhaal wurdt de cover fan GrootBolsward/IJsselmeerkust foar april. Ja, altyd in’t foar werke. Ik hou der fan.
|
| |
|
27 febrewary om 20:52 |
| |
Histoarys besef
Oulopen sundach maakte ik disse twee foto's. Ik ferwònder mij der eigenlek un bitsje over dat disse stien en ut bòrdsje nòch anwesech binne.
Ik mach tòch annimme dat der sufeul histoarys besef is dat beide 'feilech' steld wurde salle deur de PKN fan Sneek?
 |
| |
|
26 febrewary om 08:31 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Katteweareld
Op’e laatste jannewarydach fan dit jaar was ik wear us op interviewtoerné met fotograaf Tom Coehoorn. Diskear was oans bestemming de Lemmer. Dêr an’e boarden fan ut Iselmear gingen we op besoek bij De Kattenherberg, met as doël der un moai ferhaal op te halen foar in’e Friesland Post. Ut moaie an datsoarte fan interviews fyn ik altyd dat ik in un weareld terechtkomt wêr’t ik de ballen ferstaan fan hew. Je kenne frage naar’t je wies binne.
Tom had mij trouwens fantefoaren al even tussen neus en lippen deurgeven dat hij allergys foar katten en dan in ut bysònder kattehaar is. ‘Hoefst nergens over in te sitten je, we gaan gewoan naar de naaktkatten toe’, had ik Tom gerustelle kennen.
Ankommen bij de Kattenherberg, un prachtech súver majestieus houten gebou, bitsje Sweedse hússtyl, parkearden we de auto en stapten naar binnen. De nieuwe eigenares is Geanne de Jong, dy’t dan krekt De Kattenherberg 14 dagen leden overnommen het fan Sybren en Betsy Venema. Ut echtpaar ferkocht na 38 jaar ut lúkse pension.
Begin derteger Geanne, un kòrdate tante in spikerbroek en op hoge hakken, ontfangt oans met alle egards. ‘Waarom dit hele pand van hout is’, herhaalt Geanne de earste fraach. Ut antwoard klinkt logys. ‘Hout is rustgevend voor katten.’ Overal is over nadocht. Want at we even later langs de katteferbliëven gaan hore we klassieke múzyk.
Geanne fertelt at katten múzyk hore met un toan, toanhoogte en tempo dat bij hun past geniete se dêr intêns fan. De húsdieren wriëve sich self langs de lúdsprekers at se Vivaldy òf Johan Sebastiaan Bach hore en beginne spontaan te spinpoaten. Apart nou?!
Ok opfallend fyn ik de floerferwarming, dy foëlt behaachlek an. At je beesten hewwe dan mutte je der goëd foar sòrge. Mar floerferwarming in un Katteherberch fyn ik wel heel lúks.
Mar ut kan nòch sjieker. Geanne fertelt dat de katten avens un ‘late night snack’ krije. Un ‘late night snack’ ? ‘Ja, een lekker vleesvoertje! Waar een hart in zit, moet je goed voor zijn’, leit de beflogen kattefrou Geanne út.
Op’e teruchreis hoeft allergise Tom nyt te proesten. ‘Der lach ok helemaal gyn kattehaar’ ferklaarde Tom. Nou su.
Ik weet nou wat un 5-sterre Katteherberch is! Ik ferbaas mij nergens mear over, su nou en dan ferwònder ik mij nòch un klein bitsje en dat geeft un nòflek gefoël. En dy katten op’e Lemmer hewwe un Gouden plak!
|
| |
|
25 febrewary om 19:53 |
| |
Coverstory febrewary 2024, GrootSneek
Titus de Wolff - Libbenslang boer op Flânsum
FLANSUM - Verhalenvertellers zijn overal te vinden. ‘Storytellers’ die hun omgeving vaak heel goed kennen, alles weten over de natuur en de aard van de mensen. Sommige ingrediënten uit die verhalen berusten op werkelijkheid; andere worden overtrokken en berusten op fantasie. Titus de Wolff uit Flânsum, een buurtschap aan een doodlopende weg aan de Hegedyk onder Raerd, richting Irnsum, is zo’n echte verhalenverteller.
Titus de Wolff (“fan 28 april 1947”, zegt hij) is al ‘libbenslang boer op Flânsum’, op Sathe De Flaeren, zo’n vijftien kilometer van Sneek vandaan. Daar woont de familie De Wolff (“mei twa f’s oan de ein fan’e namme, no?!”) dit jaar exact anderhalve eeuw. Dit wordt een bijzondere ontmoeting tussen een stadsjongen en een plattelander. Het klikt wonderwel. Een verslag…
Geen alledaags naambord
Als we de woonstee van Titus de Wolff naderen, staat er een paal met daarop aangegeven: ‘T de Wolff - Boerenmuseum Open? 06-… - Greidfûgelboer- Fryske Kij- Biodiversity - McCormick antiques - Wij doen aan agrarisch natuurbeheer’. Duidelijk geen alledaags naambord. Het maakt alleen maar nieuwsgieriger als we het erf oprijden en de auto hebben geparkeerd. De staldeur staat op een kier en binnen zien we een man in blauwe overall omscharrelen. Het blijkt, zoals uiteraard niet geheel onverwacht, boer Titus de Wolff te zijn. Hij is bezig met de watertoevoer voor de zwartbonte koeien die hij fokt, maar niet meer melkt. Er is enigszins malheur, maar het zal opgelost worden, laat de veefokker weten.
We worden gastvrij uitgenodigd om mee te komen naar de woonkamer van Titus. “Ik kin gjin kofje oanbiede, de stroom is der ôf”, verontschuldigt hij. Een glas Rivella met een stuk bruine reepkoek is het alternatief. Niks mis mee.
Standsverschil
Na de openingsvraag (Wa is Titus de Wolff?) begint de bewoner van Sathe De Flaeren (“Dy namme ha ík de pleats jûn”) te vetellen. Titus is de middelste zoon van drie kinderen uit het gezin van Jaring de Wolff en Berber Haringsma-de Wolff. Jaring de Wolff, een ambitieuze jonge boer die altijd vooropliep als het over agrarische ontwikkelingen in de landbouw ging. “We hiene al hiel gau in molkmasine en wiene ek de earsten dy’t in trekker oanskaften”, weet Titus zich nog te herinneren. Er zijn ook andere herinneringen: over hoe groot de invloed van de rooms-katholieke kerk in zijn jongensjaren nog was. Ook weet Titus nog over de standsverschillen die er in zijn jeugd nog waren (“Je hiene brulloften foar boeren en brulloften foar arbeiders”). Hij trekt die conclusie zonder er verder een waardeoordeel aan toe te voegen, of alleen: “Sa wie dat froeger, ik kin dat wol relativearje.” Ook bij z’n ouders was dat standsverschil te merken, vertelt Titus.
Rooms-katholiek
“Sa’k sei, wie ik de middelste. Us heit hie wol graach tsien bern ha wollen, mar dy kamen der net. Dokter en pastoar woene dat net lije omdat ús mem MS (Multiple sclerose – red.) krige. Doe’t ik der krekt wie, kaam dat oan’t ljocht. Dat der mochten gjin bern mear komme, mar ik krige dochs noch in suske. It is miskyn ek noch wol aardich om te fertellen dat ús pleats op’e grins fan twa doarpen stie. Diskant fan’e sleat hearde bij Jirnsum, dat ik bin offisjeel yn dat doarp berne. De oare kant fan’e sleat foel ûnder Raerd. Letter is dat feroare en doe bin’k fan Jirnsumer dochs Rearder wurden, sûnder dat ik ferhúze bin. Ik ha myn hiele libben hjir wenne. As bern moasten wij wol nei de roomse skoalle yn Jirnsum. Dat roomse siet der bij ús thús goed yn. Wij háwwe wat mei de bleate knibbeltsjes op’e flier lein om it samar ris te sizzen. Nei myn sechtsjinde ha’k noait wer oan tsjerke dien.”
Dat roomse siet der bij ús thús goed yn
Titus de Wolff heeft – als verhalenverteller - ook een website, waarin hij godsdienst uitlegt “volgens praktisch boerenverstand. Al heel lang zie ik dat het begrijpen van godsdienst niet klopt. Mensen begrijpen het niet en gaan daardoor tegenstrijdig doen. Daarom wil ik mij nu gaan in zetten om mensen het godsdienstige gedrag beter te leren begrijpen”, staat op zijn website te lezen. “Ik kin dat net yn in pear wurden útlizze”, besluit hij dit onderwerp.
“Drege dingen”
De drie kinderen De Wolff liepen over ‘it âlde tsjerkepaad’ dwars door de weilanden naar Irnsum; ze waren daarmee de laatste generatie kinderen die dat deden. In regen en wind door de kletsnatte landerijen was bepaald geen pretje. Bij Catherina Tolsma, die een winkel had in de Wijde Steeg, mochten ze zich voor en na schooltijd omkleden. Later gingen ze ook wel op de fiets, maar dat was een heel eind omrijden want de Learewei (zoals de Hegedyk in de andere gemeente verder heette) was nog niet verhard. Dit staat te lezen in het boek dat Titus‘ zuster Sjoke over Flânsum schreef.
Titus vertelt dat hij geschiedenis boeiend vindt. “Mar,” zo zegt de bejaarde boer er meteen achteraan, “myn ferstân wurket oars as by de gemiddelde mins. Ik mei mij graach yn drege dingen ferdjipje: wat hat der hjir no krekt west? Myn ferstân wól dat no op ien of oare wize; oaren ha dat leau’k net. Al dy De Wolffen binne in bytsje oars as trochsneed”, weet Titus. “Jaring de Wolff hat in grutte saak yn Sint Ny;, in neef fan ús heit en Cees de Wolff fan’e wynmûnen bij It Hearrenfean stiet ek yn’e Quote, dat is ek in neef. Ik neam mij sels fûgelboer, mar ik bin ek in sportman en in muzikant. Ik ha fan jongs ôf oan oan fûgelbeskerming dien.”
De Flaeren
Titus de Wolff ging naar de landbouwschool in Leeuwarden (“Ik ha der twa jier op skoalle sitten en doe hie ik it der wol hân; ik ha absolút neat mei Ljouwert”) en naar de landbouwschool in Reduzum, nadat een ‘avontuur’ op de ulo – óók in de Friese hoofdstad - op niets was uitgelopen. Uiteindelijk nam Titus de boerderij waar de familie De Wolff sinds 1874 woont, over van z’n ouders. In 1975 kocht Titus de boerderij van de erfgenamen van de baronesse, die eigenaar was. Titus werd pachter van het bijbehorende land dat hij in 1979 ook kocht. Er kwam meer stalruimte bij de boerderij en ook meer land. Hij liet het eerdere woonhuis afbreken en herbouwen en noemde het Sathe De Flaeren.
Al dy De Wolffen binne in bytsje oars as trochsneed
Twahûndert ljipaaien
Titus is de vierde generatie De Wolff op de boerderij in Flânsum en een levenslang vrijgezelle boer. “Ik ha wolris in pear kear ferkearing hân, mar it waard him dochs net”, zegt de bedachtzame verteller. Hij zit vol met mooie anekdotes, maar heeft ook zijn bedenkingen.
“Myn pakes moasten eartiids op jierbasis twahûndert ljipaaien oan’e lânheare leverje, de Van Harinxma thoe Slootens. Ik ha noch in âld blikje bewarre mei de watten deryn, wêr’t ik de aikes yn ferfierde. Twahûndert ljipaaien! Dat is no net mear yn te tinken. De natuer is yn disbalâns rekke. De foksen frette hjir alles op.” De Wolff kan er uitgebreid oer filosoferen, maar of het zin heeft? Te vaak is hij in zijn optiek verkeerd geciteer; daar heeft de boer geen trek meer in. Liever laat hij de oude nagemaakte ‘pronkkeamer’ zien. Het is werkelijk een juweeltje, met prachtige schilderijen, vaak met agrarische taferelen erop afgebeeld. Ook de oude bedstee, in ere hersteld. “Ik ha der oait ien nacht yn slept, mar dat befoel mij dochs net sa goed”, zegt Titus de Wolff lachend. Ook de oude boerenkamer is het bekijken meer dan waard.
‘Pake Titus boeremuseum’
Nadat we uitgebreid in de oude opkamer hebben gestaan wil hij ons nóg wat laten zien en wel de schuur met allemaal oud boerengereedschap, oude melkemmers, houten kruiwagens, een boerenwagen die al een eeuw oud is. En wat te zeggen van de prachtige collectie McCormicks, antieke trekkers. Kortom, een compleet agrarisch museum. “Ik neam it dan ek ‘it pake Titus boeremuseum’”, zegt Titus. Regelmatig was het al te bezichtigen voor publiek. In de verzameling (“Wij hiene in soad romte en wiene nochal bewarderich”) zit ook een bijzonder ‘aardstralenkastje’. “It is in Poverni Reflecta út 1952; dy waarden doe in soad ferkocht as middel tsjin tinkbyldige skealike ierdstrielen. Dy soene syktes feroarsaakt ha. At jim wolle, dan kin jim hjir wol in pear oeren rûndwale en ha dan noch net alles besjoen.”
 |
| |
|
24 febrewary om 18:38 |
| |
Bas de 4-jarege krantebesòrger fan GrootSneek
De papieren GrootSneek wurdde fanmòrren deur de 4-jarege Bas bij oans besòrgd. Tegare met syn moeke, kyk dat is yts met un brijlepel...
Hew un foto fan ut blije mantsje maakt en op'e GrootSneek-site plaatst.
Ut coverferhaal gaat over Titus de Wolff, ik mocht um interviewe. Un bysòndere kearel en dat is y! Krant staat wear grôtfol met moaie ferhalen. Ik bin ondertussen al druk bezech met de fòlgende GrootSneek en andere Groot-titels.
|
| |
|
23 febrewary om 18:20 |
| |
Straatnamen en Volie Schermer-De Jong
Gister was de ouskeidsdiënst fan Volie Schermer- De Jong in’e Johannes Tsjerke fan Toppenhúzen. Frou De Jong overleed op 100-jarege leeftyd, sij was de laatst nòch levende frou dy’t in de Tweede Weareldoarlòch bij de Sneker Knokploech sat.
Ik skreef earder dat na ut overlijden fan Volie Schermer-De Jong ut moai weze sú dat der un straat naar har fernoemd wúde sú. Der kwamen un soad reaksy’s op wat ik skreef en útsprak in un kollum foar Omrop Fryslân. Ik was blykber de enege nyt dy’t der su over docht.
Tòt gisteravend. Toen kreech ik un berichtje fan un familylid fan Volie, dy’t ok reagearde. Mar krekt even anders. Ik besach ut in éénkear fanút un ander perspektyf.
“Hallo Henk, ik las jouw stuk over Volie Schermer- De Jong. Er is wel een straat naar haar vernoemd en dat is de Koeriersterwei. Ze wilde niet dat er een straat naar haar naam vernoemd werd. Met vr. gr….”
Nòch us, su had ik ut nòch nyt besiën, mar ut is folkomen helder hoe’t disse fersetsfrou in ut leven stond, laat dat dúdelek weze. Over de útfaartdiënst skreef datselfde familylid: “We zijn vandaag bij haar uitvaart geweest. Heel indrukwekkend. Ze was echt een hele bescheiden vrouw die niet zo nodig op de voorgrond hoefde. Laatste nummer bij haar uitvaart was We’l meet again. Nog nooit zo toepasselijk geweest.”
De foto komt út ’e kolleksy fan Hessel de Walle. Syn boek over de Friese fersetsfrouwen ferskynt op 12 april in Sneek.
|
| |
|
22 febrewary om 17:45 |
| |
Stadionautist
Un paar weken leden kwam ik fotograaf Edwin Westland teugen bij un wedstryd fan WPB teugen QVC. Dy ontmoeting leidde al tòt un Omrop Fryslân kollum, earder disse maand. Fandaach was ik tegare met dy andere fotograaf Tom Coehoorn bij Van der Valk in Liwwarden. Dêr interviewde ik Edwin in’e seary ‘Fertellers yn Fryslân’ foar de Friesland Post.
Ut wurdde wear un hele bysòndere ontmoeting, met prachtege ferhalen. Myn inskatting dat Edwin prima in disse seary met ferhalefertellers past was un jústen één! Alliennech al hoe’t Edwin sichself siët: Stadionautist!
Later mear! Foto’s binne fan Tom Coehoorn.
 |
| |
|
21 febrewary om 19:46 |
| |
Un goeie foarbereiding is ut halve werk...
|
| |
|
20 febrewary om 20:33 |
| |
Wim van Hanegem 80 jaar un fenomeen
Gister un dach foar syn 80ste jaardach wurdde ik ferrast met ut boek 80x Willem van Hanegem. Auteur Harry Walstra brocht ut mij. Ik bin heel blij met wear un públikasy fan Harry en in ut bysònder dit moaie boek.
Mear as un halve eeuw bin ik al groate fan fan Willem van Hanegem, de Kromme. Nyt allienech een fan'e groatste foetballers út de Nederlaanse histoary mar ok un únieke persoanlekheid. Dy man is en bliëft um self. Dat wurdt ok dúdelek in 'aparte wedstrijden en verhalen van de Kromme'.
Ik hew Willem van Hanegem nòch foetballen siën.
|
| |
|
19 febrewary om 08:34 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Volie de Jong, koerierster út ’e Sneker Noorderhoek
Foarege week is Volie Schermer-De Jong overleden, se mocht 100 jaar wurdde. Met ut overlijden fan Volie Schermer-De Jong is der gyn frou mear in leven dy’t tidens de Tweede Weareldoarlòch bij un Friese, Sneker Knokploech sat.
Hessel de Walle, appte mij ut nieuws foarege week woënsdach. Dyselde dach stond ut bericht útgebreid op de site fan’e Omrop.
Ik fyn dat goëd dat Omrop Fryslân dergeleke berichten andacht geeft, ommers ferhalen út’e earste haan binne belangrike histoarise bronnen. Hessel de Walle weet der alles fan, hij públisearde al heel feul over de geskiedenis fan’e Tweede Weareldoarlòch, onder ander de boeken over ‘De mannen van der Overval’ en de biografy fan fersetsman Piet Oberman, ‘De man en de mythe’.
Op 12 april anstaande komt der un nieuw boek fan De Walle út, dat gaat over ‘Vrouwen in het Friese verzet’, wêr’t Volie één fan dy 32 frouwen was. De Walle het foar ut boek Volie ok nòch interviewd.
Toen ik op 4 mei 2022 Meta Lever, dòchter út ’e bekende Sneker fersetsfamily, ontmoette maakte dat groate indruk op mij. Ik sach ‘un grande dame achter un trendy rollator deur de stille gangen fan ut groate hús an ut Kleinsaan’. Su ferwoarde ik ut in un fers dat ik over Meta skreef.
Ut mach dúdelek weze dat histoarise ferhalen út de earste haan feul langer hange bliëve dan stories fan hoaren en sêgen. Ut is dêrom waardefol dat De Walle ut ferhaal fan Volie Schermer-De Jong fastleid het in syn nòch te ferskinen boek. Volie was un dòchter fan krúdenier Doede en Sierdje de Jong. Un hoekje ferderop hadden myn ouwelui un krúdenierswinkel.
Ongetwifeld sal de hast ikoanise foto fan’e Sneker Knòkploech in ut boek fan Hessel de Walle opnomen weze. Op dy foto siët un fleurege jonge frou in’e lêns fan’e fotograaf.
Dyselde Volie dy’t na de befrijding, in 1950 met har jeugdliefde Jaap Schermer ok út de Noarderhoek troude. Su’n simpel feitsje ‘uit de Noorderhoek’ komt dan even ekstra binnen bij mij.
Na ferskillende minsen út ut Sneker ferset, binne straatnamen fernoemd. Dy ear was Volie Schermer-De Jong nyt geven. De reden? Gyn straatnamen geve an nòch levende fersetsminsen. Mar op dy regel wurdde foar twee fersetsmannen, terecht, un útsondering maakt.
Ut sú dan ok terecht weze dat nou de naam fan Volie ‘Mary’ de Jong nou ok op passende manier eard wurdde. Ut is an de Snekers om dêr foar te sòrgen.
|
| |
|
18 febrewary om 19:12 |
| |
Poëziecabaret van Joost Oomen: om te smullen zó lekker!
‘Alle dichters hebben gouden helikopters’, is de titel van een ‘avondvullende voorstelling’ van dichter/performer Joos Oomen.
Avondvullend duurde in een uitverkochte Noorderkerkzaal gisteravond bijna anderhalf uur. Om maar meteen met de deur in huis te vallen wat was ik blij dat ik gisteravond voor Joost koos en niet voor de voetbalwedstrijd SC Heerenveen-Go Ahead. ‘Jottem’, wat een fantastisch optreden maakte Joost ervan.
Alleen z’n opkomst al, in een beigekleurige regenjas en zwarte slobberbroek met gele sneakers opvallend! Daarbij een tas vol met poëziebundels, blijkt snel, voortslepend aan een stuk touw, vastgebonden aan z’n been: Joost is letterlijk verbonden met de literatuur, geen ontkomen aan. Grappig, vertederend, ontroerend en lieflijk tegelijk.
Joost Oomen gaat een college ‘wat nu poëzie behelst’ geven. Oomen doet dat op een wel zeer originele manier. Hij stelt meteen aan het begin van de voorstelling al dat een gedicht nog geen poëzie is. Poëzie is veel meer en deze dichter strooit met fraaie vaak hilarische beelden van een alternatieve statiegeldautomaat die in plaats van de bekende bonnetjes loten voor een bierloterij uitkakt. Heerlijk!
Het haar van de minister president ruikt naar chocolade
Oomen (een geboren docent als je het mij vraagt), die de minister president ( ‘z’n haar ruikt naar chocolade…’) probeert te overtuigen dat je een empathisch mens wordt als je poëzie tot je neemt. Treffend verwoord in het gedicht ‘Dieren en dingen in de regen’:
de premier, alleen
op een glimmend Haags plein
met voeten in loden sokken
in een donkergroene poncho
maar verkeerd om
zodat de capuchon voor zijn gezicht zit
armen onhandig wijd als in ‘help me’
lieve Rutte, je hoeft niet meer efficiënt te zijn
de vvd bestaat niet, ontspan je maar
laat je blaas los
in de regen
De ambiance paste gisteravond als een poëtische jas
De good-old Noorderkerk waar ik een halve eeuw geleden naar een in zijn handen wrijvende Sneker zwartrok verplicht moest luisteren wat hij verkondigde in een onbegrijpelijke taal. Toen vond ik mysterieus vreemd en stoffig. Gisteravond was het helemaal niet stoffig, het was fris en verfrissend. Het prachtige kleed op de achtergrond, kleurrijk en vol prachtige elementen uit de voorstelling. Met prominent aanwezige goudkleurige helikopter.
Een publiek dat ademloos, anderhalf uur aan de lippen van de dichter/performer hing. Mooier wordt een poëzievoorstelling niet.
Dichter uit Ysbrechtum
Aanwezigen uit Sneek, waar hij naar het Bogerman ging. Ik zag zijn oud-docent Nederlands onder het publiek. Buren uit Ysbrechtum waar hij als klein jongetje over een nacht ijs ging, zich vasthoudend aan een rietstengel. Zijn vader die niet alleen ontroerd raakte toen hij zijn zoon op het podium zag, maar vooral door wat hij vertelde. Het kwam gisteren allemaal voorbij.
Joost Oomen, die zijn afkomst vanaf het begin dat hij begon met optreden, in het Sneker Café Vellinga aan de voormalige veemarkt in Sneek, niet verloochende. Toen hij daar aangekondigd werd als ‘dichter uit Sneek’ protesteerde hij meteen heftig: ‘Nee, dichter uit Ysbrechtum!’
Die Joost Oomen was gisteravond terug in Sneek met poëziecabaret om van te smullen. Ik was gisteravond dronken van poëzie en dat voelde weldadig!
 |
| |
|
17 febrewary om 18:27 |
| |
Lekkere saterdach
Fanmòrren de kollum foar Omrop Fryslân insproken, elke maandachmòrren op'e radio.
Fanmiddach foar ut earst dit seizoën wear bij un wedstryd fan ONS weest. Wêrom't ik nòch nyt earder op ut Súderspòrtpark was dit seizoën? Gyn flau benul.
Was overigens un prima pòt foetbal, metname de tweede helt. ONS wint met 4-0 fan Broekster Bous, gyn flattearde útslach.
Fanavend naar Theater, naar un optreden fan dichter/teaterman/skriëver ensf. Joost Oomen:
Alle dichters hebben gouden helikopters
In Alle dichters hebben gouden helikopters legt Joost Oomen uit hoe poëzie werkt.
Wat is een gedicht? Leven alle dichters op tochtige zolderkamers? En wat moet je schrijven wanneer je je geliefde mooier vindt dan de maan?
Hij gaat op zoek naar het poëtische gevoel dat je kan overvallen als je een mier per ongeluk op de post doet of wanneer de sterren in de circustent van gaten blijken te zijn gemaakt. In een heldere analyse vol verhalen over de grootste dichters (van Vondel tot Campert tot Jonker) en met gedichten van Oomen zelf, maakt hij de poëzie voor iedereen toegankelijk. Zijn missie: heel Nederland aan het gedichten lezen krijgen!
Joost Oomen (1990) is dichter, schrijver, theatermaker en heel erg grappig. Hij publiceerde meerdere romans en gedichtenbundels. In 2021 verkoos de Volkskrant hem tot literair talent van het jaar én werd hij derde bij de kennisquiz De slimste mens. Sindsdien schrijft hij columns voor de noordelijke dagbladen en treedt hij regelmatig op voor radio, televisie en op festivals zoals Oerol, Lowlands en De Parade. Daarnaast runt hij met zijn twee beste vrienden het Instagramkanaal Poëzie is een daad, waarop elke dag een gedicht verschijnt.
|
| |
|
16 febrewary om 18:57 |
| |
Lekker bezech weest
De oulopen week wear lekker bezech weest. Soms amper tiid om ut digitale dachboek bij te houwen om te notearen wat ik allemaal útspook.
Su was ik disse week op’e Simmerdyk nummer 2. Dêr was de KfdK, Arno Brok ok. En dit deed hij dêr:
SNEEK- Commissaris van de Koning Arno Brok heeft vanmiddag de 2de studiolocatie van de Christelijk Bibliotheek voor Blinden en Slechtzienden (CBB) in Sneek geopend. De CBB die als doel heeft lectuur beschikbaar te maken voor mensen met een leesbeperking. Dat kan een visuele beperking zijn, maar bijvoorbeeld ook dyslexie of een motorische beperking.
Naast de Commissaris waren ook burgemeester Jannewietske de Vries én Harry Wierda aanwezig toen de heer Brok het lintje doorknipte en de tweede studio officieel geopend werd. Wierda is al 38 jaar de ‘technische man’ ( opnametechnicus) die de vele vrijwilligers met raad en daad terzijde staat als de teksten van Friese boeken worden ingesproken.
Door de tweede studioruimte in het pand aan de Simmerdyk 2, is er sinds vandaag meer ruimte om vrijwillige ‘inlezers’ in te laten stromen. Zodoende kunnen er meer Friese teksten worden ingesproken. De Commissaris las vanmiddag een gedicht van Tsjêbbe Hettinga (die zelf een oogziekte had) voor en gaf aan dat hij dat toch ‘bêst wol in bytsje spannend fûn’. Geen wonder dat Brok het gedicht ‘foar de twadde kear foarlêze woe’. Want ‘it moat wol goed!’
In Sneek 250 vrijwillige inlezers
In Nederland zijn er ongeveer 250.000 mensen die blind of slechtziend zijn, zij kunnen niet op de gebruikelijke manier lezen. Deze groep is afhankelijk van boeken in brailleschrift, grootletterboeken of audioboeken. De landelijke collectie van die audioboeken zit in Den Haag. Zo’n 55.000 mensen, die lid zijn, maken gebruik van de faciliteiten van ‘passend lezen’.
Daar zijn zowel Nederlands- en Friestalige boeken aanwezig. In Sneek wordt de Friese taal ingelezen, iets dat gedaan wordt met behulp van 250 vrijwilligers. Zij lezen naast boeken ook kranten en tijdschriften in.
|
| |
|
15 febrewary om 22:56 |
| |
Meindert Talma skriuwt Frysk Kadoboek 2024
SURHUSTERFEAN- Meindert Talma (It Surhústerfean, 1968) skriuwt it Frysk Kadoboek 2024. Yn 1999 debutearre hy mei de autobiografyske roman ‘Dammen met ome Hajo’, dy’t yn 2022 by útjouwerij Regaad yn it Frysk ferskynde. Twa jier nei syn debút brocht er tegearre mei Nyk de Vries in samling fraachpetearen út ûnder de titel ‘De Blauwe Fedde yn petear’. Yn 2003 ferskynde fan him de roman ‘Kriebelvisje’. Dêrop folgen de dichtbondel ‘Laat het orgel jammeren’ (2011) en de romans mei muzykalbums ‘Kelderkoorts’ (2013), ‘Je denkt dat het komt’ (2017) en ‘Gezinsverbijstering’ (septimber 2024).
Meindert Talma: “Doe’t ik belle waard mei de fraach oft ik it Kadoboek 2024 skriuwe woe, tocht ik: o nee!, want ik wie krekt dwaande mei it dien meitsjen fan myn nije boek. Mar ik ha in soad nocht oan it skriuwen fan it Kadoboek. It wurdt in autobiografyske, tragykomyske novelle, dy’t him foar it grutste part ôfspilet yn Fryslân. En it kriget in frij dramatysk ein.”
Fryske Boekewike yn novimber 2024
It Kadoboek wurdt presintearre op freed 1 novimber by de ôftraap fan it Frysk Boekefeest. It Kadoboek is dêrnei de hiele Boekewike, fan sneon 2 novimber o/m snein 10 novimber 2024, fergees te krijen by oankeap fan in Frysk boek. It Kadoboek fan 2024 wurdt útjûn yn gearwurking mei útjouwerij Regaad.
Yn 2023 skreau Anita Terpstra it Kadoboek ‘Hiltje yn Pella’. Dêrfan gienen der yn de Fryske Boekewike mar leafst 2.000 eksimplaren oer de toanbank yn boekhannels rûnom yn Fryslân, en besitters koenen mei it Kadoboek fergees mei de bussen en treinen fan Arriva reizgje.
It Kadoboek is in inisjatyf fan Boeken fan Fryslân. Sjoch foar mear ynformaasje oer de aktiviteiten en projekten fan Boeken fan Fryslân op www.boekenfanfryslan.frl.
|
| |
|
14 febrewary om 14:07 |
| |
Proef autolúwe Sneker binnenstad
Fanmòrren bij de perskonferênsy 'Proef autoluwe binnenstad Sneek' weest. Hieronder wat ik op GS-site plaatste:
Aanpassingen proef autoluwe binnenstad Sneek
SNEEK- “Hoogst ongebruikelijk dat er een aantal raadsleden tijdens een persconferentie aanwezig zijn, maar het zal te maken hebben met een onderwerp dat nogal wat losmaakt”, aldus Christiaan Weening van de afdeling communicatie van de gemeente Súdwest-Fryslân. Het onderwerp waar Weening het over had, de proef autoluwe binnenstad, zorgt inderdaad nogal voor de nodige ophef in Sneek. Het project is ondertussen 43 dagen onderweg.
Dreigende taal
Dat daarbij verantwoordelijk wethouder Michel Rietman z’n integriteit in twijfel wordt getrokken en dat de bestuurder van SWF met dreigende taal wordt toegesproken raakt hem. De wethouder reageerde daar met een persoonlijke noot op:
“Ik begrijp heel goed dat de proef autoluwe binnenstad heel wat los maakt en de zorgen en de spanningen. Kritiek mag geuit worden en ik ga zo vaak in gesprek als inwoners en ondernemers maar willen. Dat hoort allemaal bij de positie waarin ik sta. Maar mijn eerlijkheid in twijfel trekken en dreigende taal spreken dat raakt mij en mijn gezin. En ook de hardwerkende collega’s die alle gesprekken voeren en bij iedereen langs gaan.”
Voordat de wethouder deze ‘persoonlijke noot’ deelde, had hij uitvoerig stil gestaan ( ‘De eerste terugkoppeling’) bij de ervaringen van de proef autoluwe binnenstad Sneek. Dat gebeurde niet alleen mondeling maar ook in een schriftelijk verslag aan raadsleden en pers.
Belangrijkste aanpassingen proef autoluwe binnenstad
+ Het tijdsslot van een autoluwe binnenstad wordt aangepast van 12.00-18.00 naar 12.00-17.00 uur, om extra verkeersdrukte in de spits te voorkomen;
+ Zorg- en personenvervoer krijgt een ontheffing (denk aan thuiszorg, verloskundigen en taxivervoer voor speciaal onderwijs);
+ Maatregelen om de snelheid af te remmen in de wijken Noorderhoek en Sperkhem. De snelheid moet 30 km/uur worden op de Worp Tjaardastraat, Goeman Borgesiuslaan en de Berkenlaan en ook de voorrang daar vervalt;
+ Gele verkeersborden bij het centrum maken plaats voor welkomstborden bij de ingangswegen van Sneek. Ook komt er belijning op de weg;
+ De gemeente probeert de bereikbaarheid van woningen en winkels duidelijker te communiceren;
+ Informatie in navigatiesystemen wordt aangepast. Die systemen up-to-date houden met de nieuwste informatie is misgelopen.
Routenavigatie
Over de routenavigatie, die door de fictieve werkzaamheden aan een drietal bruggen, nogal voor wat commotie zorgde, liet wethouder Rietman het volgende optekenen.
“De raadsvragen die hierover zijn gesteld, stelden onze werkwijze aan de orde. Wij hebben daarop geantwoord waarom en voor wie op deze manier is gehandeld. Ook zijn de fictieve afsluitingen van de bruggen uit het meldsysteem Melvin verwijderd. Het college was over het fictief afsluiten van de drie bruggen niet geïnformeerd. De acties zijn vanuit de uitvoering in gang gezet, maar het college is en voelt zich wel verantwoordelijk. Hoe graag wij ook willen dat inwoners van Sneek weten dat wij er voor ze zijn, dat wij naar hun zorgen luisteren en de zorgen ook het liefst wegnemen, het invoeren van fictieve werkzaamheden is daarvoor geen oplossing. Dit hadden wij niet moeten doen en wij hebben hiervan geleerd, op alle niveaus. In het vervolg zullen wij alerter zijn en zorgvuldiger handelen, daar staan wij voor en dat mag iedereen van ons verwachten.”
Of de handelswijze van Rietman nog politieke gevolgen heeft, is aan de raad.
Op 28 februari staan er weer 10 minutengesprekken met inwoners en ondernemers over de proef autoluwe binnenstad gepland.
 |
| |
|
13 febrewary om 20:38 |
| |
Altyd omhooch siën
Dat sei oans fader saleger al. Mòrren is syn geboartedach, 14 febrewary 1911.
Dy wize raad fòlch ik al jaren en kom dan ok regelmatech moaie en onferwachte dingen teugen. Su as gister in'e namiddach in ut hartsje fan'e stad (Sneek).
Uteraard even un foto maakt!
|
| |
|
12 febrewary om 08:55 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Flânsum
Floortje Dessing, de bekende programmamaakster, ondernimster, skriëfster en wat al nyt mear reist de hele weareld over. Ut liëfst naar ut einde fan’e aarde. Ut levert har prachtege ferhalen op. Su’n weareldreiziger bin ik nyt, at ik un week sonder de Waterpoart mut fertoan ik al ouwikend gedrach.
En toch foël ik mij su nou en dan ok un weareldreizeger, teminsten at ik an ut lezen bin òf in myn dromen en gedachten. Mar foarege week had ik tòch sterk ut idee dat ik un echte globetrotter was, toen ik un interview ouspraak met de 76-jarege boer Titus de Wolff had. Titus woant in Flânsum. Nou had ik fan myn hele leven nòch noait fan Flânsum, dat ik al rap tòt Flaansum fertaalde, hoard. Flaansum is un buurtskap fan un stuk òf wat boerderijen onder Raerd. Dêr op Sathe De Flaeren woanen De Wolffen, met twee f’s, eksakt 150 jaar.
Ik wurdde gastfrij ontfongen deur Titus, dy’t mij metnam in ut ferleden. Anderhalve eeuw teruch in’e tiid, met ferhalen út un andere leefweareld as dy fan mij. Titus fertelde over syn pakes dy’t elk jaar 200 kieviteiers bij de adeleke landhear inlevere moesten. Kom dêr teugenwoardech nòch us om.
Titus dy’t over un oud kerkepad dwars deur de weilannen naar de RK Skoal in Irnsum ‘kloatsekje’ moest omdat syn ouwelui Rooms waren. “We moasten in pear kear deis mei de bleate knibbeltsjes op’e kâlde flier en waarden de gebeden opsein”, fertelde Titus. De Roomse rituelen fan 3 kwart eeuw teruch. Bitsje minder romantys at ik earder wel us docht.
Na de persoanleke ferhalen, dy’t Titus fertelde in un autentike boerekamer en pronkkamer, nam Titus mij met naar un skuur met un kolleksy oud boeregereedskap en un fersameling Mc Cormick trekkers. “Wij hiene in soad romte en wiene nochal bewarderich’ ferklaarde Titus de fersameldrift.
Heel bysònder fond ik ut Aardstralenkastje út 1952. Un Poverni Reflecta, dy’t toendertiid un soad ferkocht wurdde as middel teugen denkbeeldege skadeleke aardstralen dy’t enge syktes feroarsaakten.
Ik hew mij dêr in Flânsum de ogen útsiën, nòch gyn 15 kilometer fan Sneek. Ik had ut gefoël òf ik un weareldreis maakt had. Soms leit ut De Hof fan Heden in je achtertún en hewwe je ut geluk dat de bewoaners datselfde geluk met je dele wille.
Mar je mutte der wel foar open staan. Dank Titus, bist un bysòndere fogel, un Paradysfogel.
|
| |
|
11 febrewary om 20:14 |
| |
Ut komt te paard en ut gaat te foet...
Deur de gryp fan oulopen week nyt bij een fan'e moaiere wedstriden fan SC Heerenveen weest. Inderdaad de sêchwize fan 'ut komt te paard en ut gaat te foët...', klòpt helemaal.
Gelukkech is myn groate frynd ut weekend útfanhús, dat maakt un soad, su nyt alles goëd!
Disse week probeare de kondisy wear op te bouwen, al nim ik de tiid! |
| |
|
10 febrewary om 15:48 |
| |
‘Simon and Garfunkel Acoustic Old Friends', in Theater Sneek
Gisteravend in Theater Sneek bij de foarstelling ‘Simon and Garfunkel Acoustic Old Friends’ fan Jop Wijlacker en Dennis Kolen weest. Un heel noflek konsert, paste perfekt bij de oulopen week. Even lekker útsike, bin der hast wear.
Een nostalgische muzikale reis met weergaloze tweestemmigheid, een spraakmakend verhaal, intrigerende beelden en uiteraard de prachtige muziek van Simon & Garfunkel.
Na 4 succesvolle jaren met hun voorstelling Sounds of Silence komen Jop Wijlacker en Dennis Kolen met het vervolg Simon & Garfunkel Acoustic – Old Friends.
Popmuziek is de nieuwe klassieke muziek. Voor diverse generaties zijn de songs van Simon & Garfunkel de soundtrack van hun leven. Maar hoe was het vroeger, toen die inmiddels zo legendarische nummers uitkwamen?
Jop Wijlacker en Dennis Kolen, al meer dan 20 jaar goede vrienden, nemen je mee op een nostalgische muzikale reis. Ze stellen zichzelf de vraag hoe de moderne tijd verschilt van de swinging ’60’s en ’70’s, de tijd waarin de popcultuur ontstond. De hits en de pareltjes van het iconische duo Simon & Garfunkel worden op intieme wijze akoestisch vertolkt en afgewisseld met sfeervolle beelden en een spraakmakend verhaal.
Old Friends gaat over ouder worden in een steeds sneller veranderende wereld; met momenten van bezinning en muziek met een lach en een traan. Jop en Dennis brengen ons dichter bij Simon & Garfunkel dan we ooit durfden te dromen…
|
| |
|
9 febrewary om 19:35 |
| |
Un andere sfear
Fanmiddach bij de installasy fan de nieuwe kynderburgemeester fan Súdwest-Fryslân weest. Un folkomen mar dan ok folkomen andere sfear as gisteravend bij dy andere offisiele raad fan deselde gemeente.
Bij sommege inwoaners fan oans stad loopt de galbeker wel heel erch over. Blij dat ik nou even nyt op sosiale media hoef te siën. Hew ut wel even had met al dy negativiteit en dat freesleke fb-populisme...
Tess Adema is nieuwe kinderburgemeester van Súdwest-Fryslân
SNEEK- De gemeente Súdwest-Fryslân heeft sinds vanmiddag een nieuwe kinderburgemeester. Tess Adema van basisschool De Zwetteschool in Sneek volgt Noor Bosman op. Tess werd vanmiddag officieel geïnstalleerd door burgemeester Jannewietske de Vries en kreeg de ambtsketen omgehangen door Noor. Ook is een nieuw adviesteam aangesteld dat de kinderburgemeester een jaar lang ondersteunt.
Kinderconferentie
De hele dag stond in het teken van de Kinderconferentie. Ruim 60 leerlingen uit groep 7 en 8 van verschillende basisscholen gingen aan de slag met thema’s: duurzaamheid, fijn opgroeien, leefomgeving en samen leven. De kinderen presenteerden ‘s middags hun plannen en ideeën aan de burgemeester, wethouder Petra van den Akker, raadsleden, ambtenaren en andere betrokkenen.
"Echt geweldig om te zien hoe enthousiast de kinderen zijn. De kinderconferentie is een hele laagdrempelige manier om kinderen te betrekken bij lokale politiek. Laten zien dat het niet saai is maar ook gaat over jouw schoolplein of de speeltuin bij jou in de straat. Ook dit jaar waren er weer goede ideeën. Bijvoorbeeld het plan om een ideeënbusje in elk dorp of wijk te zetten of om meer activiteiten te organiseren die voor iedereen zijn zoals samen koken en eten. Ook het aanleren van duurzaam gedrag met humor ga ik onthouden. We gaan dit jaar samen met de kinderraad kijken welke ideeën we echt kunnen uitvoeren," aldus wethouder van den Akker.
Solliciteren bij de kleine ambassade
De Kinderconferentie werd georganiseerd door de gemeente Súdwest-Fryslân in samenwerking met Stichting de Kleine Ambassade uit Schiedam die ook het selectieproces voor de kinderburgemeester verzorgde. Maar liefst 25 kinderen uit de gemeente solliciteerden naar de functie van kinderburgemeester. Alle kinderen kwamen twee weken geleden langs op het gemeentehuis in Sneek om te vertellen waarom zij zo graag kinderburgemeester willen worden. Renée Mudde van de Kleine Ambassade: “Het was weer een enorm moeilijke keuze, want ook dit jaar solliciteerde er weer een supergemotiveerde groep kinderen. Toch moesten we een keuze maken. Wij denken dat we met dit team de beste afspiegeling hebben van alle kinderen in de gemeente. Dat betekent natuurlijk niet dat andere kinderen niet kunnen meedenken. Wij hopen dat zij dat, net zoals vandaag tijdens de Kinderconferentie, volop blijven doen.”
Afscheid Noor Bosman en adviesteam
Vanmiddag namen ook de kinderburgemeester en het adviesteam van 2023 afscheid. Kinderburgemeester Noor Bosman ontving een fotoboekje met herinneringen uit het afgelopen jaar. Alle leden van de kinderraad ontvingen het boek ‘De wereld van de politiek eenvoudig uitgelegd’. Een informatief boek over de democratie en politiek.
Burgemeester Jannewietske de Vries: “Ik wil de kinderraad bedanken voor de waardevolle adviezen het afgelopen jaar. We waarderen hun inzet en mening enorm en gaan hun adviezen ook echt gebruiken. Zo zorgen we er samen voor dat Súdwest-Fryslân ook voor kinderen, nu en in de toekomst, een fijne plek is om te wonen en te leven. Ik heb genoten van de gezamenlijke optredens met Noor. Het was erg leuk en leerzaam om een jaar met haar op te trekken. Ze was een top collega!”
|
| |
|
8 febrewary om 18:17 |
| |
Ut wurdt altyd wear foarjaar
De titel fan disse foto. dy't ik even na 18.00 uur fanavend met myn Iphone skoat is: Ut wurdt altyd wear foarjaar!
Fijne avend ferder...
|
| |
|
7 febrewary om 19:04 |
| |
Dampo Dagen
Ut binne momenteel Dampo Dagen foar mij. Foardeel onder dy omstandegheden is dat ik dan op myn bêst bin as ut gaat om ut skriëven fan fersen en kollums.
Ok diskear is dat su. Fandaach fers skreven foar ut Magazine fan'e Rabobank. Ut derde jaar is al wear ingaan. Hollaanstalege fersen in opdracht, skriëve bij foto's dy't ik anleverd krij. Ik fyn dat útdagend.
Ok de fòlgende Omrop Fryslân kollum fandaach skreven. En ferder mar met Dampo smeare. Wú trouwens dat de beloofde 'verlichting' hast kwam.
|
| |
|
6 febrewary om 17:32 |
| |
It ferhaal fan Titus fan Flânsum
Fanmòrren op interview bij Titus de Wolff fan Flânsum west. Un boer met ferhalen. Binnenkòrt op'e cover fan GrootSneek.
 |
| |
|
5 febrewary om 09:30 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Foetbalnostaly
Ik bin un foetbalnostalgicus, echt su’n eentsje fan ut súverste water. Foetbal is sufeul mear as 90 minúten binnen de lijnen.
Oulopen saterdach foar un week stond ik foar ut earst dit foetbalseizoën wear us langs un foetbalfeld fan un amateurklup, bij de Wé Pé Bé in Sneek.
Dêr bij de Wé Pé Wé kwam ik naast ‘échte fotograaf’, Edwin Westland, te staan. Met knoerten fan telelênsen op syn fototoestellen foelde ik mij un bitsje un amateuristise plintmieger met myn simpele Canon, mar dat tersijde.
Edwin sei nyt sufeul, foar mij reden genoech om um tòch an’e praat te krijen. Mar toen kwam der un heel ferhaal over nostalgy fan ut foetballen. Impòrt Liwwarder Edwin maakt foto’s foar ut Panenka Magazine, ut ‘enige échte cult-voetbaltijdschrift van Nederland’.
Ik kende ut tydskrift nòch nyt, mar oulopen dinsdach hat ik deur toedoën fan dy dekselse Edwin, al un antal Panenka-magazines op’e kokosmat lêgen. Met prachtege repòrtaazjes fan foetbalstadions, klassiekers en foetbalferhalen langs de rûte fan ’e Elfstedentocht om mar us wat te noemen. Dy staan in ut blad. Ut houten brugje fan SV Hylpen mar òf anders de houten tribúne fan LSC 1890 út Sneek.
Edwin kwam tidens oans earste ontmoeting nyt spesifyk foar de wedstryd, nee hij was der om skeidsrechter Sarah Brinkkemper te fotografearen. Disse Sarah stond har mantsje, wat un kanjer. Se hat gyn gele kaarten noadech om de pittege mar spòrtieve wedstryd tòt un goëde einde te brengen.
Moaist aksy fan Sarah fond ik hoe’t se un wat al te lúdruchtege Wé Pé Bé-suppòrter de moan snoerde toen dy un opmerking over har fluiten plaatste: ‘Als je geen verstand van de regels hebt, kun je je maar beter stilhouden’, blafte se ut Sneker groatbekje toe. Syn maten joelden nyt Sarah út, mar de skreeuwer. Un hearlek moment.
Nou’t ik ut over foetbalnostalgy hew, ken ik ut nyt nalaten om de naam fan ut nieuwe stadion fan’e Keuken Kampioen Divisie klup út Liwwarden te noemen: ‘Kooi Cambuur Stadion’.
Ik durf de stelling wel an dat ut stadion de annalen fan ut Panenka Magazine nyt hale sal, dat fan ut Abe Lenstra Stadion trouwens ok nyt. Der sit smaak nòch rook an dy nieuwe betonnen foetbalkolossen. Ik mut niks hewwe fan groatdoënerij. Al gun ik Cambuur dat miljoën fan hoe hyt dy man ok alwear, wel.
Miskyn wurdt ut nòch us wat in Liwwarden, mar dy naam? Hearehitskes nyt te loven, su stompsinnech.
|
| |
|
4 febrewary om 21:44 |
| |
At ut febrwary grypfirus dy in'e klauwen krijt
Nou ferder mar nyt te dramatys, mar dat ik ferder wel us betere dagen had hew, mach dúdelek weze.
Utsieke ( hoe doën ik dat ?) en mòrren is der wear un nieuwe dach. |
| |
|
3 febrewary om 11:27 |
| |
Kom mar foarjaar, kom mar rap!
Foar de een binne ut de earste sneeuwklòkjes dy't in'' e wintertúnen staan te trillen. Foar Snekers is ut moment dat de Sneker Pan fan'e Kolk wear fertrekt naar de Houkesloat ut ultime foarjaarsgefoël.
Hans Doevendans maakte bovenstaande fraaie foto fanút syn appartement. Hew ut kykje even lutten fan Hans, nou mar hope dat y nyt met un 'claim' komt.
|
| |
|
2 febrewary om 16:13 |
| |
Ferslach doën fan ut optreden fan'e Talentband in Theater Sneek
Fanmiddach bin ik bij ut júbileumoptreden fan'e 10-jarege Talentband weest. Fanou moment 1 tòt ut laatste nummer wurdde der folop deur un bomfolle groate saal in Theater Sneek metdeen. Je wurde metsogen in ut entûsiasme fan de learlingen. Alles is su ferrekte puur.
Ik fond ut allemaal behoarlek emoasioneel. Disse kyndes ferdiene elke dach un poadium, binne belangryk onderdeel fan'e maatskappij. Se doën der toe. Allemachtech wat ken ik hier fan geniete! Nou lees mar wat ik foar GrootSneek-site skreven hew.
Talentband geeft spetterend jubileumoptreden in bomvol Theater Sneek
SNEEK- Rijen dik stond het publiek vanmiddag voor de ingang van Theater Sneek aan de Westersingel. Wie niet beter wist zou kunnen denken dat er een optreden van een of andere grote band aanstaande was.
En dat was natuurlijk ook zo, de Talentband, bestaande uit kinderen van de Piet Bakker & Sinne, scholen voor speciaal onderwijs mochten hun 10-jarig jubileum muzikaal vieren op het podium van de Tüöttenzaal in Theater Sneek. Het werd een spetterend optreden in een afgeladen theater.
Weken, ja maanden had de band geoefend onder leiding van André Becker, Anneke Hiemstra en Lotte Broersma. En niet te vergeten verschillende muzikanten van Atrium Sneek. Elke vrijdagmiddag weer, steeds een feestje voor de leerlingen en hun begeleiders. Allemaal voor dat ene moment van fame in Theater Sneek. En dat werd het vanmiddag. Gossiepossie wat een plezier, wat een superpure voorstelling vanaf moment één. Een muzikale rollercoaster van de aloude Zevensprong tot dé hit van 2023, De Engelbewaarder.
Puur
Het klopte helemaal, een swingende ambiance waarbij het publiek al klappend en zingend mee deed. Heerlijke ongecompliceerde solo’s van leerlingen, die hun zenuwen helemaal onder controle hadden. Omdat de omgeving vertrouwen uitstraalde. Zo’n concert doe je met elkaar, je steunt elkaar. Prachtig om de zien dat deze leerlingen helemaal in de muziek opgaan. Wat nou ‘ik voel mij zo verdomd alleen’? Ben jij betoeterd, ‘ik sla wel een arm om je heen’ dacht een van de Talentbandleden en voegde de daad bij het woord. Nogmaals: Het is allemaal zo puur!
“Soms vinden ze het eerst spannend, maar we zien altijd weer dat het zelfvertrouwen en zelfbewustzijn enorm gestimuleerd wordt door samen muziek maken. Veel leerlingen zingen, samen of solo. Anderen bespelen verschillende muziekinstrumenten zoals je dat vanmiddag ook ziet”, vertelde schoolleider Marjo Bootsma eerder al, tijdens een oefensessie. Vanmiddag was het niet anders.
Mooi man
Twee leden van Mannenkoor Karrespoor verzorgden samen met de Talentband een verrassingsoptreden. Hét succesnummer van de band uit de jaren ’90 was letterlijk en figuurlijk ‘Mooi man!’
Ook mooi was het bedrag van €1020,-- dat de eveneens jubilerende volleyballers van de Plakkers ( ze vierden vorig jaar zomer hun 50-jarig bestaan) en Bierbrouwerij Sneker Pypke vooraf aan het optreden aanbood.
Vanmiddag werd ook het nieuwe logo (mooi!) van de Talentband gepresenteerd en gaat de bandwebsite online.
 |
| |
|
1 febrewary om 14:37 |
| |
Foarleze
Fanmiddach hew ik op Master Amiko, basisschool foar nieuwkommers in Sneek en omgeving weest. Dêr was un spesiaal foarleesuurke, wêr't ik un paar foto's + atikeltsje foar GrootSneel-site maakt hew. Lees hieronder.
Kinderen op Master Amiko lezen elkaar voor
SNEEK- Van 24 januari tot en met 3 februari 2024 zijn de Nationale Voorleesdagen, waarbij het draait om voorlezen aan kinderen van 0 tot 6 jaar. Kinderen die zelf nog niet kunnen lezen of net het lezen hebben geleerd. Op Master Amiko, de basisschool voor nieuwkomers in Sneek en omgeving, was er vanmiddag een bijzonder voorleesuurtje.
De oudere kinderen van Master Amiko, van de locatie Noorderhoek, lazen de kinderen van Amiko Sperkhem voor, uit het prachtige prentenboek ‘Kom uit die kraan!!’ van Tjibbe Veldkamp & Alice Hoogstad.
14 kinderen lezen voor
Fouad, Nobel, Olesia (Anna), Saquer, Mustafa, Luay, Aksa, Buket, Bibi, Fatima, Yusuf, Elina, Polina en Plami, alle 14 kinderen met een andere thuistaal lazen vol vuur voor. Dat deden ze aan jongere kinderen die thuis dezelfde taal spreken als de voorlezer. Nadat er in het Nederlanda was voorgelezen, kwam er een korte vertaling in de thuistaal. Prachtige hoe er op deze manier met taal gespeeld werd. En verbazingwekkend hoe snel het 14-tal al in het Nederlands voorleest. Sommige voorlezers wonen nog maar zeer kort in Nederland.
 |
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
