Wat un fantastys moai boek: 'Rock 'n Roll in Friesland 1960-199'. Ik hew ut boek al in hús, omdat ik un interview met ⌂tgever Eddy van der Noord had en omdat ik ut boek bespreek foar de Friesland Post, foardat ut ferskenen is. Ik hew ut fenomenaal fraai fòrmgeven boekwerk( Monique Vogelsang) fandaach lezen. Un (h)earlek levensferhaal fan 42 Friese rockers. Ik kom der later nòch op teruch, mar myn dach kon nyt mear stukken na sufeul moais tussen de kaften.
30 òktober om 17:51
Súterech wear mar wel un moaie dach
Mar wel un hearlek dach om te skriëven en te lezen. At je un soad skriëve, dan is der ok elke week wel un públikasy dy't op de kokosmat leit. Fandaach was dit ut novembernummer fan de Friesland Post, wêr't ik an metwerkt hew. Fraaie foto fan Tom Coehoorn anders!
Aansens naar SC Heerenveen-Vitesse. Ik hew su langsamerhaan wel skoan myn nocht fan al dy dwazen dy't ut betaald foetbal fersike. En dan hew ik ut over wat der gisteravend bij Roda JC-MVV gebeurde.
29 òktober om 19:19
Twee Parken Loop, heipalen & un fers en de brandwear bij de achterburen
Tegare met maat Age fanmòrren de Twee Parken Loop draafd! De wat? Dé Twee Parken Loop! Begonen fanou de Spòrtskoal in ut Burgemeester De Hooppark. Ferfòlgens richting Liwwarderwech, Goeman Borgesiuslaan, Worp Tjaardastraat, ouslaan Jancko Douwamastraat, Fòlkstúnstjes Noorderhoek, Franekerfaart, Ouwe Dyk en su ut Wilhelminapark in.
Dêrna Bòlserterwech, Kerkhfslaan, Stienen Brugje over naar de Korte Vreugde. Wear útkommend bij de Worp Tjaardastraat en su richting Spòrtskoal om dêrna un laatste rondsje Burgermeester De Hooppark in. Voilà oans eingen Twee Parken Loop! Moai deen Age!
Fanmiddach bij ut heien fan de earste paal fan nieuwbou Ruiter Machinefabriek an de Kolenbranderstraat weest. Un prachtech autentyk oud Sneker bedryf, als sinds 1874!
Dizze dach ok nòch un foar myn gefoël (en dat laat mij selden in de steek),slaagd fers in opdracht skreven. Foar wie? Later!
En sukrekt nòch túmult in de straat achter oans. Gaslek in de Emmastraat. Falt met fòlgens brandwear en Liander.
Ut was wear un moaie hèrstdach!
28 òktober om 12:37
Noorderhoek is veelkleurige Happy Stones Gedenkmuurbankje rijker
Vanmorgen hebben Commissaris van de Koning, Arno Brok, samen met wethouder Mirjam Bakker, de Happy Stones Gedenkmuur in de Natuurontmoetingstuin in de Noorderhoek onthuld. Dit gebeurde onder grote belangstelling van de basisschoolkinderen uit de wijk, vrijwilligers en vertegenwoordigers van het Wijkplatform Noorderhoek.
Marten de Rapper las een door hem geschreven ‘Happy Stones gedicht’ voor.
Happy Stones
Tussen donkere wolken Scheen af en toe de zon Een zonnestraal Verlichtte het pad Zoals alleen de zon dat kon
Een schittering Weerkaatste op een kei Van miljoenen jaren oud In mensenhanden toevertrouwd
Een steen liefdevol voorzien Van beeld en tekst Doelend op saamhorigheid Voor de vinder een stimulans In de spannende coronatijd
De stones vertellen een verhaal Met liefde uitgebeeld Zonder woorden, maar met eigen taal Zwerven en met anderen gedeeld
Happy stones geven een blij gevoel Als gewisseld wordt van eigenaar Het vinden was het doel Van de stones tekenaar
Het doorgeven van de happy stone Sterkt de volgende vinder Met hoop en vertrouwen Om een toekomst Op te bouwen
En de herfstzon scheen vanmorgen volop toen Commissaris van de Koning, Arno Brok zijn toespraakje hield in een mengelmoes van Snekers, Frysk en Nederlands.
“Welke taal jullie ook praten is niet van belang, als we maar met elkaar goed bezig kunnen zijn voor Sneek en Friesland. Ik hew hier 15 maanden in de flat achter oans woand en toen was dit ok al un leuke wyk, mar ik moat earlik sizze it is hjir no noch moaier wurden. Ik kom nog altijd heel graag in Sneek omdat de stad over het algemeen hele leuke mensen heeft die de dingen oppakken en gewoan doën”, aldus het ‘helpje van de koaning’.
Een van die mooie initiatieven is dus het veelkleurige Happy Stones Gedenkmuurbankje, bedacht door Hanneke Goede Statenlid voor de SP in Friesland, die geholpen is door Tjitske Reijenga en Wendy Nele.
27 òktober om 19:53
De papieren GrootSneek fan òktober is út!
Ik mocht beide mannen interviewe over hun bysondere beroep. Earlek is earlek ik had un hele andere foarstelling fan offshore werkers...In ut ferhaal wurdt ut wel dúdelek. GrootSneek is ok digitaal te lezen foar wie't de papieren fersy nyt op'e kokosmat ontfange.
26 òktober om 21:01
Tegare met myn kleinsoan op 'e Dam
Foar mij is dit simpelwech un ikoanise foto: Foar ut earst tegare met myn kleinsoan op'e Dam in hartsje Amsterdam.
Ut was wear un hele joppege dach dêr in Mokum. Alle klisjees over groatfaders, opa's en pakes kloppe!!
25 òktober om 08:41
Kollum Omrop Fryslân
Pleur us op met dat akelege pesten
“Earlik? Ik wie froeger ek al wat in apart mantsje. Ja, dat is leau’k wol it goede wurd wat bij mij past”, dat seit kunstskilder Martin Sijbesma. Foarege week was ik bij Martin in Kûbaard en ik waande mij 200 jaar teruch in de tiid. Wat besiëld un man om ut ferleden su te koesteren as Martin dat doët? Dy drang om sichself te bewizen deur syn nyt geringe talenten te etalearen? Wêr komt dat fut.
Martin gaf self ut antwoard: “Ik waard grutbrocht yn in waarme húshâlding mar op skoalle waard ik pleage en net begrepen.”
Hoe faak hew ik suks nou al nyt hoard fan talentrearde minsen as Martin. Ut ferbaasde mij ok helemaal nyt dat dyselde Martin oait fryndskap sloat met Anton B. Inderdaad de man dy’t de titel ‘Meesterkraker’ droech. Anton B., dy’t ik ok oait interviewde en in feite utselde ferhaal deed as Martin. Anton, dy’t un freesleke tiid hat bij op un internaat in Limburg, wurdde ok nyt begrepen. Ok hij wurdde pesten.
Ik hew en had un bloëdhekel an pesten, probearde altyd op te kommen foar de kyndes dy’t achteran stonden met un dikke snotbongel.
Anton B. is nyt mear onder oans, mar ik koester de foto dy’t ik fan de Meesterkraker hew wêr’t wij tegare lachend op staan, op ut binnenplak fan ut Liwwarder Huis van Bewaring. Dêr was, nyt toefallech Martin S., ok anwezech. Ik wist toen nòch nyt fan de frynskap tussen beide mannen.
Martin fertelde mij wêrom’t hij der as jonkje un bitsje útliep. Martin was gyn foetballer òf kaatster. Martin hield al jong fan Bach, de groate Sebastian Bach. Logys dat Martin wel naar òrgelkonserten ging. Logys in syn optyk. Toen Martin op ’e Ambachtskoal fan Bòlsert ging, was der gyn andacht foar múzyk, geskiedenis en filesofy fertelde de kunstskilder.
“Op in dei wie ik allinne yn it lokaal, der wie fierder gjinien. Seach ik op ’e planke in transistòrradio stean. Ik toch dit is dyn kâns Martin en ik sette Hilversum 4 op. En wûnder boppe wûnder dêr hearde ik Maria Callas dy’t Bach song. Jonge jonge de himel kaam op ierde!”
Mar ok un dúvelse learaar dy’t ut lokaal binnenstòrmde en brulde fan ‘wat is hier aan de hand, ik schrok me dood, ik dacht wie heeft hier z’n handen tussen de deur, zo’n vreeslijk gekrijs!’
Martin kan der nou om lache, omdat hij syn minderwaardechheidskompleks fan um ouskudden het, hij is nou in kunstskilder fan kwisekwaansy dy’t ok nòch us prachtech fertelle kan. Martin het um wel deur ut leven slagen en ok wijlen Anton B. wist um op syn manier te rêden, ut leven troast.
Mar der binne ok genoech kyndes dy’t un leven lang last hewwe fan pestgedrach. Dy kyndes mutte en nyt magge fandaach wear naar skoal. De herstfakaansy is foarbij. Ik hoop út de groan fan myn hart dat der fandaach minsen weze salle dy’t de moed hewwe om foar peste kyndes op te kommen.
Ut ondersoek bliekt dat pesten in 10 sekonden stopt in 57% fan de gefallen at minsen dy’t ut siën ingripe. Met andere woarden nyt futkieke! En pleur nou us op met dat akelege pesten! Begin der fandaach mar met!
24 òktober om 20:18
Un nieuw levensjaar
Fandaach an un nieuw levensjaar begonnen. Ut feestje was in Bergen, dêr’t de Kunst10daagse dit weekend begon. Met de neus in de butter dus! Met aardech wat kunstenaars jennis maakt, moaie ferhalen opfongen. Tefeul om hier allemaal wear te geven.
Onder andere de mear as indrukwekkende solotentoanstelling fan Carla van de Puttelaar (1967) bij Landgoed het Hof bewonderd.
Van de Puttelaar: ‘Bij de foto-expositie werkt de omgeving intensief mee, de foto’s worden buiten op groot doek getoond en interfereren met de natuur. Het lijkt een muziekstuk waar je onderdeel van wordt. Het heeft iets overweldigends, iets groots, een epos, een opera, als een soort performance. De beelden gaan de synergie aan met de natuur, met de wind, de geluiden en het licht dat door de bomen op, door en achter het beeld straalt.’
Zowel in het Hof als op het landgoed worden onder andere foto’s uit de serie Synergia geëxposeerd, daarbij worden een aantal jurken van Iris van Herpen tentoongesteld.
Van de Puttelaar: ‘De titel is heel toepasselijk want het maken van de serie voelde als een soort symbiose tussen het werk van Iris en mij. Dit project brengt mijn evocatieve foto’s samen met haar innova- tieve kledingstukken. Onze samenwerking is gebaseerd op onze gedeelde fascinatie voor de expressieve mogelijkheden van het menselijk lichaam en de vormen, texturen en kleurscha- keringen van de natuurlijke wereld. Mijn foto’s, de kledingstukken van Iris, en de ontwerpen zelf onthullen een barokke sensibiliteit, intimaties van beweging en metamorfose; ruimtelijke dynamiek en het spectaculaire gebruik van licht en verzadigde kleur op huid en stof. Wij brengen beiden de sensibiliteit en het sacrale in de vrouwen naar voren en de vrouwen krijgen een bijna bovenaardse uitstraling.’
23 òktober om 09:22
Onder de Kollektanten
Su foar en na hew ik al op heel wat plakken myn fersen en ferhalen fertelle en foarleze maggen. Gisteraven tòch wel bij un heel únyk en bysonder geselskap weest: De Kollektanten fan de RK parochy fan Sneek e.o.
Dat geselskap fyn syn histoary al 130 jaar teruch en bestaat alliennech út mannen, mar wel hele gesellege hearen! Súden dizze kearels nou de Roomse blijheid útfonden hewwe. Un groate kaans, want ut was werklek un tòpavend!
Ferder bliëft alles wat dêr besproken is úteraard ok moai achter. Was un hooch gehalte hilaritas, mar seker ok de andere kant!
22 òktober om 19:14
Weekend & fakaansy
Weekend en fakaansy, dat typise gefoël dat hew ik al nyt mear sinds ik acht jaar leden út ut onderwies ging. Miskyn werk ik wel nòch wel feul harder as toen, mar at werken utselde is as je passy (skriëve en interviewe) útoefene dan is ut ferlet om folledech op te laden miskyn wel minder anwezech. Ik foël mij freeslek frij! Ik bepaal self wat ik doën en nyt doën, tòt op sekere hoogte. Want ok ik hew deadlines wêr’t ik mij an houwe mut.
Ut wil trouwens ok nyt sêge dat ik nyt fan weekends en fakaansy geniete kan, su’n ontkenning doën ik nyt. Mar ik moest oulopen week tòch evebn frage ‘is ut hèrstfakaansy’? Ja dus. Fanmiddach un kollum foar Omrop Fryslân skreven, dy het dan wel wear alles te maken met skoalkyndes, mar ok met frije geeste. Maandachmòrren kanne jum dy kollum belústere op Omrop Fryslân Radio, ronde klok fan 08.15 uur.
21 òktober om 20:47
Bij Baukje
“…de essentie van vertellen is voor mij de verbinding met de werkelijkheid van een verhaal en verbinding met de luisteraars. De essentie van vertellen is: luisteren - met elkaar, naar elkaar, naar onze innerlijke stem, naar verhalen vanuit verschillend perspectief. Vertellen is voor mij dus ook openstaan voor wat er te horen, te beluisteren is in mezelf, in mijn omgeving, in werelden die ik nog niet ken. Juist ook het luisteren naar elkaar en perspectieven aanreiken is voor mij van wezenlijk belang in het vertellen”, dat fertelde Baukje Koolhaas mij fanmòrren tidens un mear as boeiend interview foar de Friesland Post.
Uteraard was faste fotograaf Tom Coehoorn ok wear met op toerné en skoat fraaie foto’s!
20 òktober om 18:59
Prachtege ontmoeting
Nee, ik fertel der hier ferder niks over as allienech dat ik fanmòrren tegare met fotograaf Jelly Mellema un únyk interview had hew. Jeuminikkus wat un bysòndere minsen mach ik tòch interviewe. Binnenkòrt wel mear!
19 òktober om 16:24
Oktoberdach
Un moaie ansichtkaart, prachtech haanskreven fan un Sneker levenskunstenaar. Allienech de echte postsegel al! De dach begon goëd, der binne nòch altyd minsen dy’t wete dat geluk in un klein kaartsje sit. Sij dy’t echte andacht geve en wete dat ut om de kleine dingen gaan.
Fanmiddach ok nòch de prachtech útgeven tweetalege (Nl/Fr) bundel met rôze literatuer ‘Do draachst de leafde oan/Jij draagt de liefde aan’ ontfongen. Allemaal op un òktoberdach in 2021, dy’t in de namiddach koper kleurt.
Stil skriëf ik interviews út en maak wear nieuwe ouspraken met kleurrike minsen. Ut is foar mij fakaansy gelyk.
18 òktober om 08:41
Kollum Omrop Fryslân
Rauwe taal & Regenbooch
Ut Snekers is un straattaal, je kanne der noait echt ferstòpperstje in speule en ut kan soms rau overkomme. Teminsten dat hew ik mij self mar wies maakt. Nou mut ik ok sêge dat wij as kyndes in de fòlksbuurt dêr’t ik groat wurdde altyd met mekaar Snekers praatten. Dat is al lang ferleden tiid, dat ut Snekers deur hast alle Sneker kyndes brúkt wurdt. Ut is su at ut is.
At un taal, nyt mear brúkt wurdt, sal ut un langseme doad sterve. Al ben ik wat ut Snekers angaat nòch nyt eens su pessimistys, der wurdt nòch folop gebrúk maakt fan de stadstaal. Kòrtleden is der nòch un nieuw stripboek in ut Snekers fan kunstenaar Theo Jaasma útkommen en wethouwer Mirjam Bakker het selfs un geldpòtsje fonnen, onder an ’e regenbooch, om de minderheidtalen in Súdwest un boost te geven. Moai, al weet sij ok wel dat je un taal noait met geld allienech rêde salle.
Over regenbogen sproken, ut is al sinds de seuventeger jaren fan de foarege eeuw ut symboal fan de homobeweging en wurdde sinds dy tiid onder andere metfoerd bij de Gay Pride Parades en úthongen bij homobars en un soad andere bijeenkomsten fan homo’s, lesbiennes en anferwante seksuele minderheden. Helemaal niks mis met en sulang’t der nòch ratten binne dy’t ut leven foar andersdenkende as hetroseksuele tòt un hel make fyn ik dat je openlek útspreke mutte dat der niks mis met is hoe’t iemand geaard is. Nyt allienech útspreek, mar ok opkomme foar seksuele minderheden en dus nyt stikem futkieke at der strònt an’e knikker is.
Tòch bin ik nyt Roomser as de paus en beken ik earlek dat ut soms nyt metfalt om stelling te nimmen teugen befoarbeld taalgebrúk over homo’s en lesbiennes. Ut Snekers is wat dat angaat nyt allienech un straattaal mar kan ok behoarlek rau weze, ut ferbloemd nou nyt bepaald.
Su hoarde ik, su’k al sei, fan un ouwe maat, letterlek oud hè, hoe’t hij ut over froeger buurmeiske sprak dy’t fan’e frouweliefde is. “Hest ut al hoard fan Eva?” ‘Nee, is der wat met Eva?’ “Jaaaaa, Eva is preut op preut!”
Kiek toen wist ik futdaleks wat de geaardheid fan Eva is, ut meiske dat froeger al in de hoogste bomen klom om ferfòlgens teugen iedereen te sêgen dat se graach jonge wurde wú. Toen myn ouwe maat dat su sei, liet ik ut bij syn opmerking. Ik kon ut ok wel fan um hewwe, ut het ongetwifeld te maken met de toan wêrop’t je yts sêge. Inderdaad op syn Fraans : C’est le ton qui fait la musique! Dêr is gyn woard Snekers an.
Dat ut oulopen week Rôze Week was om eksplisyt foar seksuele minderheden op te kommen is seker noadech. Allienech ik hew der gyn flach foarút stoken, al het ut myn sympaty wel! Dat fan myn ouwe maat oké, jeuminikkus, ‘preut op preut’, hoe komme je der bij! Dat is taal dat ik nyt mear brúke sú, omdat ik fan un andere generasy bin. Dêr sit fòlgens mij ut ferskil in.
Forza lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders en alles wat der tussen in sit òf nòch nyt weet! Liefde overwint un soad en dou nyt iedereen in un hòkje òf kast, dan hoeve je der later ok nyt út te kommen.
17 òktober om 19:23
Foto's
Oulopen week maakt ik dizze foto bij Julius van der Werf de tegelgroathandel in Sneek. Ik had dêr un moai interview met Menno Poelstra, een fan de direkteuren.
Menno gaf mij un eksklúsieve rondleiding deur ut bedriëf. Soms lieke de dingen nyt su at de werklekheid is, su ok bij dizze foto!
16 òktober om 19:40
De dee aafter
De stievechheid fiel bêst met fandaach, the day after na myn earste partijtsjes op ut sompege gras in Top&Twel. Ut resultaat was der foar mij as ferdedeger dan ok seker, earste wedstryd ferloaren met 0-1, dêrna 2x un Van Turenhoutje en de laatste pòt winne met 1-0! En dan ok nòch de angever wêrút Ying skoarde. Lekker. Ut nasitten was ok wear fanouds.
Fandaach nyt al te feul deen. Selfs de wedstryd SC Heerenveen-ajax skiëte laten omdat N. bij oans was. Hearlek!
15 òktober om 18:30
Na mear as un jaar...
Manmaman wat hew ik ut foetballen mist! Foarech jaar 26 september speulden ik met oans ONS 7x7 team foar ut laatst un paar wedstrydsjes. Dat was in Top & Twel, dêr't we ok nòch us súksesfol waren: gyn wedstryd ferloaren en dus kampioën. Dat bleven we mear as un jaar. Deur Covid-19.
Gelukkech mach ik fanavend wear los en su as ut lot wil: Bij Top&Twel! Ik pak ut fytske en fyts fol ferlangen naar ut foetbalfeld fan de tweelingdòrpen. Hearlek!
14 òktober om 19:13
Enkêtekommisy Empatec
Fanmiddach 3 uren in de raadsaal fan ut Bestuurshús fan Súdwest-Fryslân sitten om dêr ut ferhoar fan oud-wethouwer Stella van Gent bij te woanen. Hele ingewikkelde manier om der achter te kommen wat der allemaal misgaan is met Empatec.
Stella van Gent maakte op mij un hele rustege indruk en lei nòch mar wear us út dat alle beskuldegende finkerkes richting har nyt terecht binne. Earder op'e dach had har foarganger Sjoerd Tolsma dat ok al deen. Hij feegde de floer an met bestuurders dy't de skuld in de skoënen fan anderen skúve wille.
Stella van Gent gaf in har slotwoard de raad met dat ut probleem Empatec nyt eksklúsyf foar de gemeente SWF geldt. Ut mut feul breder siën wurde, sei Van Gent.
13 òktober om 13:21
Presintaasje bondel mei blomlêzing LHBTY+-literatuer op Rôze Sneon: ‘Do draachst de leafde oan’
Op Rôze Sneon, 16 oktober, presintearje Tresoar, Afûk en Ljouwert City of Literature de bondel ‘Do draachst de leafde oan. Literatuer fan Fryslân troch yn rôze bril’. De bondel befettet poëzy- en proazafragminten mei lesbyske, homoseksuele, transgender en ynterseksuele (LHBTY+) tematyk.
De titel fan de blomlêzing ‘Do draachst de leafde oan’, is ûntliend oan in fers fan Tsjits Peanstra.
De rom hûndert opnommen fragminten binne sammele troch in redaksjeteam dat bestie út Jelle Krol, Jantsje Post, Doeke Sijens, Janneke Spoelstra en Tsjerk Veenstra. De âldste tekst is út ’e santjinde iuw, Aan Elisene fan Titia Brongersma. De jongste opnommen skriuwer is Joël Hut, dy’t ferline jier debutearre mei de dichtbondel Börtersgrut. Gedichten en proaza yn it Frysk of in Fryske streektaal binnen oerset nei it Nederlânsk. De fragminten dy’t oarspronklik Nederlânsktalich wiene, binne oerset nei it Frysk.
Fanwegen koroana is de Rôze Sneon, en dêrmei ek de blomlêzing, oan twa kear ta ferskood. Dat hat ek wat goeds opsmiten, want in lettere deadline hat noch aardich wat nije gedichten en proazafragminten oplevere. Wa’t no siket nei LHBTY+-literatuer út Fryslân hat mei dizze blomlêzing hoe dan ek in moai begjin yn hannen.
De bondel wurdt op sneon 16 oktober om 14.00 oere by Tresoar yn Ljouwert presintearre. By de presintaasje wurdt Janneke Spoelstra ynterviewd oer it tastânkommen fan de bondel en drage Roel Slofstra en Joël Hut foar út de bondel. Jelle Krol, dy’t it inisjatyf foar de bondel naam, sil it earste eksimplaar oan Sipke Jan Bousema oerlangje. Muzyk is der fan Minke Soolsma; de presintaasje is yn hannen fan Doeke Sijens.
Wa’t op sneon 16 oktober oanwêzich wêze wol, kin him/har opjaan by Tresoar (info@tresoar.nl). De bondel is by de presintaasje te keap (€ 35,00) en dêrnei te keap by de Afûkwinkel en -webshop.
12 òktober om 21:24
Het Oranje Gevoel
Kom ik na un dagje Amsterdam thús, leit der un enòrme ferrassing op de kokosmat: ‘Het Oranje Gevoel’, un skitterend júbileumboek fan de 35-jarige fryndeklup fan O.N.S. Ut boek is is útbrocht onder redaksy fan Peter van Antwerpen (skúlnaam) en Douwe Tiesma.
Wat un herkenberheid! Uteraard mut ik ut boek nòch leze, mar allienech al tidens ut deurbladeren kreech ik spontaan ut Oranje Gefoël.
Wat un húzarestukje mannen! Tòp
11 òktober om 18:43
De 4 Mijl van Groningen
De tweede sundach in òktober is tradisoneel de Menzis 4 Mijl van Groningen. Dat het al mear as 30 jaar su weest. Ik was der nòch noait earder bij. Gisteren maakte ik myn debút dêr tussen Haren en Groaningen. Ut wurdde un onfergeteleke dach! Mòrren is noatabene de trein met de naam, hoe bedenke je ut, de 4 Gezusters! Dêr belanndde ik met myn loopmaten gister na de spòrtieve prestasy, kòrtom ut was un spòrtieve feestdach. Kompleet met feesthoedsjes op’e kòp en met de Sneker flach foar ut Peard fan Ome Loeks. Ideale omstandechhede, súver te warm.
Mar wat un geweldege sfear, wat un prima òrganisasy. Mear as 13.000 deelnimmers en dúzende lui an’e kant dy’t je anmoëdege. Loperspúblyk is anders as foetbalpúblyk, bitsje sosialer sal ik mar eufemistys sêge.
En over myn prestasy? Bêst tefreden, mar dat liich ik! Ik docht dat ik un pr had…sat ik der letterlek 2 sekonden boven!! Nyt te loven en ok nòch un antal sekonden achter myn loopmaatje I. Dy gun ik dat trouwens fan harte. Fòlgende kear mut ik myn race ( nou ja race…) beter opbouwe, dat pr gaat der seker kommen. Gister was myn eindtyd: 42.39. Ik wil onder de 40 minúten!
11 òktober om 09:06
Kollum Omrop Fryslân
E-bike
Niks su feranderlek as un mins, òf om ut wat anders te sêgen ik ontkom der nyt an om dy feranderings moai te ferpakken as ‘voortschrijdend inzicht’. In dit eksplisite gefal gaat ut over myn fytsfoby, wat ik jaren hat hew. Earst mar wear un fers dat ik tòt myn eigen skreven poëtise klassikers reken:
IJslolly
as kyndes gingen wij noait op fakaansy mar op frije dagen sette oans fader mij op’e pakjedrager -met un kussentsje!- fan syn Phoenix de Sterke vogel
su fytsten wij dan de Sneekermeer om
onderwech un ijslolly likke om ut leven want as der op ut houtene stòkje POSTMA ston konst nòch eentsje krije gratis en fergees
wat foëldest dy dan freeslek ryk
Je súden dus sêge kanne dat ik goeie herinnerings hew an myn earste fytservarings, mar ut kan ok weze dat ut mij allienech om de ijsko fan Postma ging.
Feul traumatiser fon ik de fyts dy’t ik kreech met houten blokken om de pedalen, feul babybomers salle sich dat nòch heuge. Gyn gesicht gewoan, su’n groate fyts bij un klein blòkkejonkje.
Later kreech ik ok niks met fytsen, evech en altyd had ik teugenwyn. Ok toen ik in de deurwaaidòrpen Hommerts-Jutryp woande en regelmatech un ritsje naar myn geboartestad Sneek make moest. De wyn draaide altyd in myn nadeel. Harrekrasje. En ut begrip sadelpine weet ik útervaring. Sefs an de fyts in de spòrtskoal hew ik un grúweleke hekel. Miskyn het ut ok te maken met de onderfining dat ik us un kear bij ut sadel delgleden bin en op de stang fan myn hearefyts. Folkomen onsinnech un fyts met un stang. Louter ellende.
Mar wònder boven wònder bin ik sinds oulopen somer fan myn fytsfoby ferlost, sterkernòch ik hew de oulopen weken mear fytst as in al dy foarafgaande jaren. Nou ja fytse, ik hew ut over myn ervarings met de E-bike. In één woard geweldech. Je hoeve amper te trappen en fliëge binnen no-time ergens naar toe. Ut grize haar waait mij dan om’e kòp en ik foël mij su frij as Phoenix de al earder noemde Sterke vogel!
Un haanfol argumenten wêrom’t ik de e-bike de hemel in pries. Met un e-bike hewwe je noait mear last fan teugenwyn. Un e-bike is effisjent, je bespare tiid. Un e-bike is beter foar ut miljeu, ik stap minder faak in’e auto. De anskaf fan un e-bike mach dan pittech weze, úteindelek bespaar ik ut wear op myn benzinekosten. Ik mut ok op un e-bike nòch altyd bewege en bewege is gesond.
Dat ik seuven jaar leden nòch us un kollum skreef dat ut anskaffen fan un e-bike nyt in mij opkomme sú, dat staat swart op wit. Mar fandaach nim ik oustaan fan dy kollum. Krekt su’t ik al skreef: niks su feranderelek as un mins.
Earlek is earlek, ut sal ok met myn leeftyd te maken hewwe, ik geef ut toe. En ouwere kearels binne bêst un bitsje ijdel, want at ik ferplicht wurdt om su’n núver helmke te dragen dan weet ik nyt òf ik wel e-biken bliëf. Want boven alles: At je haar mar goëd sit!
10 òktober om 20:38
De 4 Mijl van Groningen: TOP!!
Mòrren wel un ferslach op myn weblog!
9 òktober om 17:49
ONS-Genemuiden 0-4
Hearlek om fanmiddach langs de lijn te staan en foto's te nimmen. Dizze twee fyn ik aardech slaagd. Over de wedstryd mutte we ut ferder mar nyt hewwe...
9 òktober om 13:29
Elke wolk het un silveren randsje...
8 òktober om 15:24
Sòrbetdach in ut hart fan'e stad
Wat is der moaier as op de tweede frijdach in òktober je del te geven op ut terras fan Onder de Linden, midden in de stad. Ideale wearsomstandechheden, inderdaad Carpe Diem!
De sòrbet staat al nyt mear op'e kaart, mar gyn enkel probleem, we make um tòch.
Tòp!
7 òktober om 19:10
Bontebok Bokbier
Fanmòrren op besoek weest bij Marten en Jelly Veenstra in Bontebok. Prachtech ferhaal over Bontebok Bokbier! Komt in GrootHeerenveen, dat fòlgende week ferskynt.
Een begraafplaats is meestal een oase van rust, een plek om te bezinnen. Veel mensen bezoek regelmatig een dodenakker om bovengenoemde reden. Ik ben een van hen. Echter de staat van onderhoud van de Algemene Begraafplaats in Sneek en met name het columbarium, daar waar de urnen staan, allerbelabberdst.
Ik heb een weekje met de gedachte omgelopen of ik bovenstaande foto’s wel of niet moest posten, want het zal ongetwijfeld veel negatieve reacties oproepen. Nogmaals de staat van onderhoud van de Algemene Begraafplaats in Sneek is om het maar eens zacht uit te drukken ‘voor verbetering vatbaar’. En die van de urnenmuur is ronduit om te huilen.
Columbarium
In 2004 werd de begraafplaats deels gerenoveerd en werd een columbarium toegevoegd. Hierin is plaats voor 256 overledenen. Het columbarium is naar ontwerp van kunstenaar Hanshan Roebers. Verder werden de aanlegplaats en het toegangshek gerestaureerd.
Het zou geen luxe zijn om 17 jaar na dato de restauratie maar weer eens op te pakken, want zo het columbarium er nu bij ligt, is het een schandvlek voor de stad!
4 òktober om 08:20
Help my even overend je…
Noait privé, altyd persoanlek. Dat is myn adagium bij alles wat ik op social media deel. Soms is dat balanseare op un koart, as un trapezewerker. Niks mis met, fòlgens mij. Skriëve over un manneweekend, is der su’n eentsje.
Eén keer per jaar gaan we met de mannen fan de ONS Old Skool op stap. Deur de coronabende sat dat der even nyt in, mar foarech weekend was ut wear raak. En hoe bedenke je ut, we hadden dizze jaargang Valkenburg as de place to be útkoazen. Nòch foar de overstromingen dêr in ut Limburgse heuvellaan was ut hotel al fastleid. Dus betitel oans nyt as Ramptoeristen, earder as sponsors fan de plaatseleke horeka.
In de leeftydskategoary wêr’t oans ploech in ferkeard skeelt un jaar al behoarlek. Was ut twee jaar leden nòch 8x un gewoane fyts met 24 fersnellings, diskear was ut únanym 8x un E-bike. Want de tiid dat we un heel weekend allienech mar op ut terras sitte, is ok foargoëd ferleden tiid.
Ik was nòch noait in de buurt fan Valkenburg weest en deur dy E-bike kon ik nou moai wat fan de omgeving siën. Oulopen somer was ut Limburgse fakaansyoard anders dageleks op tv, mar met eigen eigen ogen ut kabbelende rivierke de Geul te siën, is tòch wel even anders as fia ut skerm.
Onfoarstelber dat su’n lullech rivierke, un beekje, ferandere kan in un mònsterleke watermassa dy’t alles ferslind kan met rampsalege gefòlgen. Hier en dêr in ut sentrum hewwe se nòch un bealechfol werk om de skade te herstellen en staan de groate oufalkonteners nòch foar de gesloaten deuren.
Teruch naar oans weekend, un bysonder weekend omdat foar ut earst de anderhalve meter nyt mear geldech was. Of ut dêr nou an lach, mar de sfear was eufoarys. Su stonden der hòrdes frouwen foarege week saterdachavend boven op de tafels te daansen. Overgangstypes dy’t met de bloeskes wapperende òf hun leven der fanou hing. Ut testoterongehalte in oans groep flooch ok op tòt ongekende hoogten.
Daansen, ja der mut altyd daanst wurde. Een fan oans jaagt um dan altyd helemaal wear in ut swit en gaat achteroverhangend hééélemaal los, de ruch en de kòp búge richting groan. Allemaal om de 50+ frouwen te imponearen. Mut kanne fyn ik. Hoe lúder der joeld wurdde, hoe gekker de bewegingen.
Tòt ut moment dêr is dat oans Casanova út de onferantwoarde houding omhooch mut. Dat beeld, oans maat helemaal in onmacht as un onnoasel skaap op’e ruch. Echt onfoargetelek met as hoogtepunt de skreeuw: ‘Help my even overend je!’ Mar wat un frijheid wear, hearlek. En dy QR-koade? Un wassen neus, kom der mar gau in, Valkenburg het wat in te halen. Wij trouwens ok. We helpe mekaar overend! De live múzyk gaat wear los met De Toreador, Sinjorieta dit is ut momentoooooooooooooooooo!!
Fòlgend jaar mar wear. Uteraard Deo Volente!
3 òktober om 20:15
SKAAD een imponerend theaterstuk over een controversieel verzetsman
“SKAAD is gebaseerd op ware gebeurtenissen maar wij toneelmakers pretenderen niet de waarheid te brengen. We hebben keuzes gemaakt, dingen weggelaten en leemtes gevuld met onze fantasie SKAAD is fictie, gebaseerd op de werkelijkheid”, schrijft Marijke Schermer in het programmapamflet van het gelijknamige theaterstuk.
Normaal gesproken schrijf je een recensie na een première, ik doe dat nu na de laatste voorstelling die ik vanmiddag bijwoonde. Een locatievoorstelling wel te verstaan op een zeldzame mooie plek, de OBW-boerderij Pasveer in Loënga van de familie Hoekstra. In deze omgeving, Scharnegoutum, speelde zich een deel van het (oorlogs-) leven van Gerard Reeskamp af. Het meubilair waar het publiek mocht zitten deed mij denken aan een grote huiskamer van zo’n 75 jaar geleden. Heel passend allemaal.
Over Gerard Reeskamp gaat dit stuk, maar het gaat ook over zijn vrouw, zijn kinderen en allen die een rol in zijn turbulente en controversiële leven speelden.
De schaduw van de Tweede Wereldoorlog ligt nog altijd als een SKAAD over wat er zich driekwart eeuw geleden afspeelde. Dat is de lange arm van de geschiedenis. Een geschiedenis die tot op de dag van vandaag ingekleurd is door de tijd. Daarbij gebruikt iedereen zijn eigen kleurpotloden, ik doe dat ook in deze recensie. Mijn oordeel over het spel van Paul R. Kooij, Dette Glashouwer, Eelco Venema en Pleun de Rode is in een woord samen te vatten: indrukwekkend!
De figuur Gerard Reeskamp heeft al onder menig historisch vergrootglas gelegen, de publicaties zijn talloos. In de loop van de tijd is het beeld nogal eens veranderd, van charlatan tot verzetsheld, van losbol tot echtgenoot. Wat een lef om over zo’n gecompliceerde persoonlijkheid een theaterstuk te schrijven. Op voorhand weet je dan al dat de meningen verdeeld zullen zijn, zeer verdeeld, over wat de acteurs spelen. Het zijn voor het overgrote deel de meningen van naoorlogse mensen, die de geschiedenis van Gerard Reeskamp vaak van horen en zeggen hebben meegekregen. Dé waarheid bestaat niet.
Vanmiddag meteen na de voorstelling vroeg iemand wat ik van het stuk vond. Ik hapte eigenlijk nog naar adem om alles te laten bezinken. Nu een paar uren na wat ik gezien heb, weet ik nog niet goed wie Gerard Reeskamp was. Is dit de Gerard Reeskamp zoals Pieter Wijbenga hem beschreef: “Ik ha him noait fertroud!” Is het de Gerard Reeskamp zoals journalist Ad van Liempt hem neer zet in zijn boek De drogist: ‘gebaseerd op feiten’. Of is het Gerard Reeskamp zoals hij wordt beschreven door Hessel de Walle: ‘Heroïek en tragiek in 26 levensverhalen’.
Het locatietheaterstuk SKAAD zorgde ervoor dat ik na het zien ervan nog veel meer vragen over Gerard Reeskamp heb, dan ik al had. Daarmee voldoet dit stuk helemaal aan de uitgangspunten van Pier21: ‘Mei ús foarstellingen en projekten wolle wy maatskiplike tema’s ûnder de oandacht bringe. Wy sjonge altyd om ús hinne wat der gebeurt, wat minsken rekket en wêr’t wy it mei-inoar oer hawwe moatte soene. Dêr begjint de kreaasje fan ús foarstellingen.’
Ik hoop nog veel meer theatervoorstellingen van een dergelijk kaliber als SKAAD te mogen zien! En SKAAD is ook zeker nog een reprise waard. En Marijke Schermer, ik neem aan dat jouw SKAAD-script in boekvorm uitkomt?!
Foto Lucas Kemper
3 òktober om 13:12
Christo in de Parkstraat van Sneek
Afgelopen week heeft de Parkstraat van Sneek een tijdelijke metamorfose à la Christo. De beroemde Bulgaarse kunstenaar (1935- 2020) die talloze gebouwen en bruggen in doeken wikkelde en bond trok er miljoenen bezoekers mee. Dat zal in de Parkstraat niet het geval zijn.
Opvallend aan deze foto is dat de appartementen die tijdelijke transformatie ondergaan, er over een tijdje weer keurig bij staan. Of dat met de foeilelijke puist, die niet is ingewikkeld, ook het geval zal zijn is uiterst twijfelachtig.
2 òktober om 10:54
FryslânDOK: ‘Dolf Verroen - het kind, de schrijver’
November 2021 verschijnt er een nieuw boek van Dolf Verroen: Feestelijk maar vreselijk. Deze keer geen kinderboek maar zijn memoires, in de vorm van persoonlijke herinneringen aan schrijvers. Het geeft een verrassend inkijkje in de literaire kringen in de tweede helft van de 20ste eeuw. Dolf Verroen is bijna 93 jaar en heeft meer dan 100 kinderboeken op zijn naam staan.
Karen Bies maakte voor FryslânDOK een portret van hem. Te zien op zaterdag 2 oktober bij NPO2 en op 3 oktober bij Omrop Fryslân.
Als kind wist Dolf Verroen (Delft, 20 november 1928) al, dat hij schrijver wilde worden. Zijn moeder drukte hem op het hart dat hij daar niet bijzonder genoeg voor was. Zijn vader dacht dat er met het schrijverschap geen droog brood te verdienen was, en regelde een baantje voor hem bij de Gist- en Spiritusfabriek. Dat nooit, dacht Dolf. Hij ging er niet naar toe.
Het was vlak na de oorlog. Dolf kwam van de middelbare school en besloot naar Parijs te gaan. Daar begon voor hem de vrijheid, daar ging hij het leven ontdekken. En het lukte hem tóch om schrijver te worden. Hij begon met korte stukjes en interviews met schrijvers voor de krant, en waagde zich toen zelf aan proza. Vanaf de jaren ’70 legde hij zich toe op kinderboeken.
Jeugdherinneringen
Inmiddels heeft Dolf Verroen 108 boeken op zijn naam staan. Hij is de oudste actieve kinderboekenschrijver van Nederland. In Oorlog en Vriendschap (2016) en Niemand ziet het (2019) verwerkt hij zijn jeugdherinneringen. Zijn verboden vriendschap met een klasgenoot wiens ouders bij de NSB zaten, en de ontdekking dat hij op jongens valt, weet hij op ontroerende wijze te beschrijven. Deze boeken vormen uiteindelijk de opmaat naar Feestelijk maar vreselijk. Dolf woont met zijn man Gerard Hemmes al bijna veertig jaar in Fryslân. In de FryslânDOK ‘Dolf Verroen - het kind, de schrijver’ zien we Dolf als hij voor het eerst sinds corona weer op schoolbezoek gaat. Samen met Gerard gaat hij voor zijn nieuwe boek naar uitgeverij Leopold in Amsterdam, de uitgeverij die hij al 65 jaar trouw is. En in hun huis in Sint Nicolaasga nodigen ze graag bevriende schrijvers uit. Dolf Verroen is op zijn 93ste niet alleen een actief schrijver, maar heeft daarbij ook een druk sociaal leven. Uit al die ontmoetingen met schrijvers heeft hij sinds de jaren ’50 uitgebreid kunnen putten voor zijn nieuwe boek.
FryslânDOK ‘Dolf Verroen - het kind, de schrijver’ Zaterdag 2 oktober NPO2 15.30 uur (herhaling zondag 3 oktober 13.10 uur) Zondag 3 oktober Omrop Fryslân 17.00 uur (herhaling ieder uur) FryslânDOK wordt Nederlands ondertiteld.
1 òktober om 17:44
Iris ten Cate verstaat de kunst van het leven
Zelden aan zo’n prachtige tafel als die van Iris ten Cate een interview afgenomen. Een tafel met een verhaal. Trouwens de dame in kwestie die wij interviewen heeft ook een bijzonder verhaal, daarom gingen we ook bij haar op bezoek: Iris ten Cate uit Woudsend, een bijzondere vrouw en dat is ze! Een verhaal over kunst en ook zeker de kunst van het leven!
Eerst het verhaal over de opvallende tafel maar even delen, daarna volgt de rest wat wij bespraken op een mooie Oudewijvenzomermiddag aan de Eewal in Woudsend. Een tafel met 4 linker poten
“Ja, die tafel dat is er inderdaad eentje met een mooi verhaal”, vertelt Iris. “De ruimte leent zich ervoor om hier een grote tafel neer te zetten. Ik wilde een tafel van 4 meter , en deze is 3.80 meter. Om een boom te vinden die in ieder geval genoeg hout overlaat om er zo’n tafelblad uit te halen was nogal een opgave. Een Groninger bedrijf heeft uit een Duitse kloostertuin een plak van een boom mogen kopen. Die boom is in zeven plakken gezaagd en er zijn verschillende meubelen van gemaakt, waaronder deze tafel. Ik vond het wel grappig om er niet gewone poten onder te zetten en dat werden mensenbenen. Een kunstenaar die ik goed kende heb ik gevraagd die poten te maken en vervolgens in brons te gieten. Het zijn 4 linkerbenen, want anders loopt de tafel weg en dat wilde ik niet. Heerlijk om met veel mensen aan tafel te zitten.”
