Un paar weken leden bin ik met fotograaf Tom Coehoorn (foto hier boven)foar de Friesland Post op stap weest om ferhalen te fangen. We kwamen út op'e Harkema. Dat ferhaal staat nou in ut nieuwe nummer fan de Friesland Post.
It ferhaal fan Harkema
Elk dorp had vroeger zijn verhalenverteller. In Fryslân zijn nog altijd verhalenvertellers te vinden. Storytellers kennen hun omgeving vaak heel goed, de natuur en de aard van de mensen. Sommige ingrediënten berusten op werkelijkheid, andere worden overtrokken en berusten op fantasie. In deze nieuwe serie (It ferhaal fan) laten we maandelijks een dorpsverteller aan het woord. Willem Weening (1951) uit Harkema trapt af. Weening doet al 28 jaar vrijwilligerswerk voor openluchtmuseum-themapark De Spitkeet in zijn woonplaats, waar hij elke dag te vinden is. Het is dan ook de locatie waar we Willem interviewen!
31 jannewary om 19:13
Somermins
Hoe ouwer ik wurd, hoe mear myn foarkeur út gaat naar de somer. Sal wel komme deur de bloëdferdunners, ik weet ut wel seker, mar su langsamerhaan krij ik sin an'e somer!
Al gun ik ieder syn winterplezier, want dy binne der fanself ok bij bosjes. Fanmòrren un entûsiaste Ying an de telefoan had dy't over syn aventuren op de Weissensee fertelde!
Mòrren febrewary op'e kalender. At der dan tòch ies en sneeuw komme mut, foaruit dan mar. Alhoewel't ik hieltyd mear un somermins wurdt!
Foar de goeie òrde, bovenstaande foto hew ik foarege week nommen!
30 jannewary om 22:18
Luie dach...
29 jannewary om 18:37
Bysonder boek
Fandaach un artikel skreven over un bysonder boek, met as titel 'Holistisch Handboek voor de ziekte van LYME- Van ziekte naar genezing' Foarge week had ik un interview met de auteur fan ut boek. Ok un bysonder eksemplaar!
28 jannewary om 18:23
Un ekster!
Fanmòrren lekker an ut draven weest, prima trening had en ik merk dat de kondisy rap teruch is! Fanmiddach wear twee moaie gesprekken had. Ik bin o.a. in Amearika weest. Nij Amearika wel te ferstaan. Gaasterlaan is en bliëft un moai gebied. Dêrom klauwen ou fan de kust, niks gyn groatskalege saanwinnings!
Wat un ekster met Friese pearden te maken het? Dat ferklap ik fanself nyt, dat leze jum later in ut ferhaal!
27 jannewary om 21:42
Onder Biltkers in Grou op un moaie sundachmiddach
SYDS WIERSMA
Wat un (h)earleke sundachmiddach hew ik beleefd in ut Grouster Sylsentrum, tegare met Hein Jaap Hilarides & syn maten. Dat wil sêge òrganisatòr en útgever Eddy van der Noord, beeldend kunstenaar en drummer Hendrik Elings en Syds Wiersma een fan myn Friese favorite dichters. Tussen alle optredens deur kregen we ok nòch lekker soep en broadsjes ( wêrfan 1 met su’n lekkere kroket). Inderdaad ut was un Bildtse Brunch.
EDDY VAN DER NOORD
Dat Hein Jaap Hilarides skriëver in ut Bilts is was foar mij al reden genoech om naar Grou toe te gaan, un dichter in un minderheidstaal het in mij sowieso un súpòrter. En laat dy Hein Jaap ok nòch us un foartreffeleke boogy woegy múzikant weze, dat myn middach kon nyt mear stukken.
BEREND MINK
Hein Jaap en Hendrik fertelden hoe’t de bundel ‘Ofskaid en útsicht’ tòt staan kommen is. Ut ‘Ofskaid’ fan Ut Bildt as selfstandege gemeente, mar ok ut útsicht fan un levende Bitlse taal. Dat!
HEIN JAAP HILARIDES
Ut klopte fanmiddach gewoan dêr an de boarden fan’e Pikmar, de lokasy ( wat un moai útsicht!), de dichters en múzikanten en nyt te fergeten de immer entûsiaste Eddy van der Noord. Hoe’t hij syn auteurs in de watten leit, hoe’t hij allienech mar moaie dingen útgeve wil en doët, ferdiënt alle respekt. Der gaat un enòrme inspirasy fan dizze Grouster útgever út.
HENDRIK ELINGS
Ok ut públyk fon ik fanmiddach ferrassend, naast un antal luit fan ut Bildt waren der échte Grousters su as Berend Mink ( un literêre skútsjeskipper!) en Arjen van der Grijn ( de man fan’e dúzend en 1 gesichten!). Ut nofleke húskamergefoël, dêr’t minsen sich kwetsber durfden op te stellen! Eddy syn persoanleke ôfskied fan syn frou, mar ek it útsicht mei syn nije frou. Ut tastte mij behoarlek in ut moed! Ut kon fanmiddach om dat ut húskamergefoël der was!
Een fan de hoogtepunten was fanmiddach foar mij ut optreden fan Grouster dichter Syds Wiersma, dy’t aktuele fersen foarlas. Hierbij ut fers Swarte Pyt yn Grou:
Swarte Pyt yn Grou
By ús yn Grou wie Swarte Pyt in held gjin nammeleaze yn in rige piten mar kammeraat en boadskipper besteld mei ’t bringen fan in wrâld oan wille en fiten.
Hy reizge troch de febrewarisnacht Sint Piter fier foarút, foar ús allinne rôp er oer ’t iensum paad in stjerremacht. As hy foar ’t ljocht kaam koe it feest begjinne.
Al like Frysk as Swart en wyld ynklús ferhelle er de wûnders op syn tochten. Hy brocht ús taal út fieren oarden thús liet sjen dat wy nei ’t frjemde langje mochten.
Hy dûnse op in wize libbensnocht. Hy hat my it respekt foar swart bybrocht
Kiek dan siën je op un andere manier naar Swarte Pyt! Trouwens ut fers dat Syds skreef over de útsetting fan fluchtelingen en asylsoekers mocht der ok weze:
Hûs
Hûs in pleister oer de skrammen dy’t bite ûnderweis
Hûs in herne om fan it geheister bûten te bekommen
Hûs sa faak in finzenis in doelwyt in needlot in skeinde dream yn nachtlik ûnstjoer achterlitten
Hûs in tinte in doaze, in tekken in stek om de kampeminten
Hûs de hope op in hûs in proseduere in bemoedigjend wurd
Hûs in kaai ús hûs in slot
fan taal en tekens mei lytse stikeme ôfgoaden yn ’e kelders fan folk en faderlân dêr’t mear fan itselde en minder wolle jim minder omspûket
Hûs in ûnderdûk foar wa’t hjir wend en te set wachtet yn de útblette herten fan skriemers oer rigel en wet
Hûs in biezem troch de stâlen fan ús hillige kij
Hûs de blommen op ús grêf wy thúsleazen dreamers, bouwers bombardearders
fan huzen, safolle huzen de kaaihâlders de kaaiboskrattelders
De foto’s dy’t ik fanmiddach nommen hew en hier plaats, binne frij te gebrúken!
26 jannewary om 17:03
Su'n dach...
25 jannewary om 20:11
Bòlsert het wel wat...
Fanmòrren in Bòlsert weest. Moai interview met Hannie van der Feer had. Komt binnenkòrt in ....Dat hore jum nòch. Bitsje spitech dat Hannie har achternaam su in en de in Frys skriëft!
In Sneek is un bekende Sneker nyt mear onder oans. Maak de naam later bekend, wacht earst de offisiele mededeling wel af, is wel su netsjes.
24 jannewary om 18:23
Holistys man
Un lekkere skriëfdach achter de ruch. Fanmiddach ok wear un bysondere ontmoeting. Diskear met un man dy't, hou um beet, un holistys handboek foar de sykte fan LYME skreven het. Heel interessant allemaal.
Hoe't ik altyd wear fan dy paradysfogels teugen kom? Tsja...ik bin wat dat angaat krekt un magneet!
En je úteraard nyt opslúte, regelmatech naar kerk & kroech gaan! Fanmiddach was dat de kroech!
23 jannewary om 18:36
Klein freugd & leed op ’e cm²
Fanmòrren, op woënsdach, naar yogales weest. Ut is faste prik en ut befalt mij bútengewoan goëd bij Body & Mind Center Sneek fan Harriët. Meiske fan De Bruin is un foartreflek dosente. Het ok húmòr, en dêr hou ik fan. Begon met kort ferhaal over hoe’t gisteravend un groep fan har learlingen oubelde foar de yogales, in ferbaan met sneeuwfal. Allemaal heel begryplek. Harriët gaf de thúsbliëvers wel even wat húswerk op.
“YES. Het sneeuwt. En wat is er fijner voor je voeten dan even in de sneeuw staan/lopen. De gehele dag zitten je voeten geklemd in je sokken en schoenen. Zo fijn om ze wat ruimte te geven. Ervaar het maar eens. Je hoofd wordt er lichter door, het stimuleert je doorbloeding en je raakt beter geaard. Het is verfrissend zacht die verkoelende sneeuw. En je hebt nu de kans om er optimaal van te genieten”, aldus de yogalearares. Belt der om tien over tien één fan de thúsbliëfmutsen hoe lang ut duurde foardat un kleine toan ontdoait! Kiek dan is myn les al wear slaagd!
Dat was deel 1 fan ’e freugd! Na ouloop fan oans les, nadat ik de winterjas an en de sjaal omdeen had, kwam ik tòt de ontdekking dat myn fytssleuteltsje poater was. Alles ousoeke, mar nergens te finen. Deel 1 fan ut leed op dizze dach. Sat niks anders op as de fyts bij de pakjedrager beetpakke en su naar hús toe.
Tòt ik na 20 meter tòt de ontdekking kwam dat wannear’t der sneeuw leit, un fyts dy’t op slot staat gewoan metgliid! Dat was relatieve freugd nummer 2. Op’e redaksy ankommen, de jas over de groan en ja hoar: in ut úterste hoekje fan de soom fan’e winterjas fon ik myn sleuteltsje teruch.
Fanmiddach om half twee foar kontrôle naar de oocharts. Ut bleek dat dokter Humalda syn werk goëd deen had, ut netflies fan ut linkerooch sit nòch keurech op syn plak. Freugdemoment nummer 3.
Toen kontrôle fan ut andere nyt operearde ooch. Bleek dat der un selde soarte swakke plak sat as bij earder bij ut linker, alliennech dikke mazzel dat Humalda ut op tiid ontdekte. Freugd & Leed momentsje. Ik kon futdaleks laserd wurde!
Op’e fyts wear naar hús toe. Bin ik in de buurt fan myn ouwe skoal, goait der su’n jonkje mij un sneeuwbal presys achter de brilleglazen. Wear un klein leed momentsje.
Hew dy jonge earst de bealech folskolden om ferfòlgens even met um te praten, wêrom’t ik dat deed.
Toen begreep de puber ut wel en hij ‘zou het nooit weer doen’. Is’t nyt moai, su’n freugde moment?!
Nou su’n dach was ut fandaach! Ik geef mij nou lekker del en Harriët kan mij wat met de bloate poaten in de sneeuw!
Sit over myn deurbloëding nyt in De Bruin!
22 jannewary om 19:36
Winter an de Julianastraat
21 jannewary om 18:40
Lekkerste oranjekoek fan 'e weareld
Fanmiddach bij Griet Veenstra (74) in Oudkerk òftewel Aldtsjerk weest om kosteleke ferhalen op te halen. Puur geniete fan dy onderkoelde toan wêrop’t frou Veenstra mij de ferhalen út en over har jeugd fertelde. Binnenkòrt in de Friesland Post in de seary over ferhalefertellers.
Tussen de regels deur fertelde Griet su’n moai ferhaal over har dorp, over de beroemde bakker Doede Zijlstra dy’t de lekkerste oranjekoeken fan de hele weareld bakte.
Nou hew ik datsoarte ferhalen over oranjekoekebakkers wel us wat faker hoard, mar toen we na ut interview naar ut kerkhòf fan Oudkerk liepen en dêr un slach over de doadeakker liepen wiesde Griet Veenstra mij syn graf. En ferdomd dêr sach ik tòch wel wat bysònders. Op de serk nyt allienech dat hier de dòrpsbakker fan ‘de beroemde oranjekoeken uit Oudkerk’ begraven lach, mar ok un oubeelding fan un oranjekoek. Kiek dan bliëve je wel foartleven as de bêste oranjekoekebakker fan de weareld!
Dank foar de prachtege ferhalen Griet! Ik weet dat Jou dit ferhaal hoogstwaarskynlek hier nyt leze salle: ‘Ik haw in hekel oan dy asosiale media…, jou mij mar papier!’ Ik sòrch der foar dat ut in de Friesland Post komt!
20 jannewary om 15:52
Habtamu gaat mar deur...
19 jannewary om 18:16
Stedelek presenteare...
Onderstaande skreef ik foarech jaar op 14 jannewary op myn digitale dachboek, fanavend is ut sufer!
"Sneek-Voorzitter Bob Somsen van het Stedelijk Muziekkorps Sneek, wist vanmiddag meteen nadat de laatste tonen van de Radetzki Mars in het Sneker Theater hadden geklonken dat er in 2019 een vervolg komt.
“We willen er graag een traditie van maken”, aldus de voorzitter van het SMS."
18 jannewary om 19:17
Koekoek: Die ken ik!!
17 jannewary om 20:07
'Wie ben ik? De zoektocht van Louis Godschalk'
Fanavend wurdt ut earste eksemplaar fan ut boek 'Wie ben ik? De zoektocht van Louis Godschalk', bij boekhandel Blankevoort in Amstelveen anboaden an Salo Muller.
Fandaach bin ik begonnen met ut lezen fan ut boek. En hieltyd hew ik ut gefoël dat Ids metleest…
Kees Beudekker públisearde op 1 mei 2018 un moai interview in het ‘Jij&Wij Magazine’. Ik nim dat interview hier integraal over.
De bizarre familiegeschiedenis van Louis Godschalk
Het zal je maar gebeuren; je bent een puber, het is 1956, je heet Loekie Rienstra en je denkt dat je in Friesland geboren bent. Totdat je vader vertelt dat je zijn zoon niet bent, je hele familie is omgebracht en eigenlijk luister je naar de naam Louis Godschalk. 62 jaar na dato woont Louis Godschalk, alias Loekie Rienstra, in Israël en spreekt nog steeds beter Fries dan Nederlands. Binnenkort verschijnt zijn autobiografie.
Bij toeval ontdekt Louis Godschalk wie hij werkelijk is. Een van de docenten op de middelbare school maakt aan het begin van het nieuwe jaar een vergissing tijdens het oplezen van de namen in de klas. Hij gebruikt niet zijn Friese naam Loekie Rienstra, maar de naam waarvan alleen de schooldirectie de achtergrond weet: Louis Godschalk. Behulpzaam steekt Loekie zijn vinger in de lucht om de leraar te vertellen, dat hij zijn eigen naam niet heeft gehoord, maar wel de naam Louis Godschalk herkent van de enveloppen die bij hem thuis worden bezorgd. Wat daarop volgt staat nog steeds op het netvlies gegrift van Louis Godschalk. Woedend sleurt de docent hem aan zijn haren door de lange gangen naar het kantoor van de directeur en zegt tegen hem: ‘Kijk hier heb je er weer zo eentje, die op de eerste dag van het schooljaar denkt de boel in de maling te moeten nemen.’ “Ik zie nog het wit weggetrokken gezicht van de directeur,” vertelt Louis Godschalk. “Hij maant de docent direct te stoppen en mompelt ‘die jongen kan er niks aandoen’ en slaat een arm om mij heen.”
Jij bent niet ons eigen kind
Als hij zijn moeder even later over het voorval vertelt, barst ze in tranen uit en zegt: ‘je moet het maar aan heit vragen’, dat betekent vader in het Fries, legt Godschalk uit en vertelt dat zijn moeder bang was voor haar man. “Een tiran, altijd snauwen en grauwen. Toen ik hem vroeg wat ik moest denken van het incident op school, wilde hij eerst niet antwoorden.” Voor het eerst zag ik mijn moeder toen voor mij opkomen, ze schreeuwde het uit: “Hoe vaak heb ik je niet gezegd dat we hem de waarheid moeten vertellen? Hoe vaak heb ik je niet gewaarschuwd dat dit op een dag zou gaan gebeuren? Je vertelt het nu, of ik ga het huis uit.” Mijn stiefvader zei toen op afgemeten toon: “Jij bent niet ons eigen kind, je bent een joods kind en jouw hele familie is vermoord in de oorlog. Als je vragen hebt, dan moet je niet bij ons wezen en als je er problemen mee hebt, dan is daar de deur. Einde verhaal.”
73 baby’s
Voor zover Louis Godschalk het heeft weten te achterhalen, werd hij op 1 november 1942 geboren en lag hij, in juli 1943, tegenover de Hollandse Schouwburg in Amsterdam in een crèche waar ook andere Joodse baby’s samen met hun vaders en moeders verbleven. Van daaruit zouden ze met hun kinderen worden gedeporteerd naar vernietigingskampen in onder meer Auschwitz, Buchenwald, Dachau en Treblinka. Er waren vier studentengroepen in Amsterdam die met toestemming van de ouders, de kinderen naar onderduikadressen in Friesland smokkelden. Zo vond Louis Godschalk veilig onderdak bij een gereformeerd Fries gezin in de buurt van Sneek.
Nerveus stukje mens
Nadat hij te weten was gekomen wie hij werkelijk is, kon Louis Godschalk niemand in zijn omgeving om tekst en uitleg vragen. Uit angst voor zijn stiefvader hield iedereen de lippen stijf op elkaar. “Ondertussen was ik een klein, nerveus stukje mens geworden, dat als het ware onderdook als Loekie Rienstra,” vertelt Louis Godschalk over die periode. Toch wist hij buiten zijn omgeving aan informatie te komen over zijn biologische vader en moeder. Snel werd duidelijk dat twee generaties van de familie Godschalk de oorlog niet hadden overleefd en dat van moederszijde alleen nog een paar verre neven en nichten in leven bleken te zijn. Ook ontdekte Louis Godschalk dat er voor de Tweede Wereldoorlog meerdere winkels door verschillende generaties Godschalk waren opgericht. Daardoor was hij wel extra gemotiveerd om na de Mulo het diploma van de vakschool voor detailhandel te halen. In die periode werd hij niet geconfronteerd met zijn joodse afkomst. Dat gebeurde pas toen hij zijn militaire dienst moest vervullen en de legerrabbijn verbaasd vroeg waarom er achter zijn naam ‘protestant’ stond geschreven. ’Je bent toch een jood,’ merkte hij op en vroeg of Louis Godschalk eigenlijk wel wist wat dat betekende? “Ik moest bekennen dat ik geen flauw idee had. ‘Daar gaan we dan wat aan doen,’ antwoordde hij en vanaf dat moment regelde de rabbijn het zo dat ik elke donderdag naar de Talmoed & Thora-school mocht in Amsterdam.”
De Mantelspecialist
In Amsterdam zette Louis Godschalk de eerste stappen van zijn razendsnelle carrière in de detailhandel. Zijn vriend Max Abram vroeg hem namelijk bij een kop koffie of hij geen trek had om als filiaalmanager in een van zijn modewinkels te komen werken. Louis en hij hadden elkaar leren kennen in Scharnegoutum, een dorp in Friesland, waar Abram ook ondergedoken had gezeten. Na de Tweede Wereldoorlog was Max teruggegaan naar Amsterdam, zijn vader had de oorlog overleefd. Max had confectiebedrijf Max Abram opgericht en was begonnen met ‘Het Mantelhuis’, winkels waar damesjassen werden verkocht. “Max wilde mij met alles helpen, ook nadat ik had verteld dat ik toch liever voor mijzelf wilde beginnen. ‘Als het maar ver buiten de Randstad is,‘ zei Max, “ik wil niet dat we elkaar gaan beconcurreren. Zo ben ik mijn eerste Mantelspecialist-vestiging begonnen in Sneek.”
Wat ben ik nou?
In totaal runde Louis Godschalk 7 winkels. Samen met zijn vrouw Yvonne werkte hij dag en nacht om de zaken tot een succes te maken. Hij had daardoor geen tijd meer over om dieper in zijn roots te duiken. Dat gevoel kwam pas weer opzetten toen hij de veertigjarige leeftijd naderde. “Je gaat dan toch nadenken: ‘Wat ben ik?’ Zoon van gereformeerde ouders óf zoon van mijn echte vader en moeder. Onbewust wilde ik toch veel meer weten over het jodendom. Daarom gingen Yvonne, de kinderen en ik ook steeds regelmatiger op vakantie naar Israël.”
Zwembad, zon en ijsjes
Nu woont Louis Godschalk met zijn vrouw in Netanja, in een luxe seniorenflat aan de Middellandse zee, ongeveer 20 kilometer boven Tel Aviv. Daarvoor woonden ze in Ra’ anana en Herzliya. Na een ernstige val van zijn paard in 1979, waarbij Godschalk zijn korte en lange termijn geheugen verloor, besloten ze hun winkels te verkopen en naar Israël te emigreren. Of, zoals dat in de joodse traditie heet: opgaan naar Israël (‘aliyah’ in het Hebreeuws). “De kinderen vonden het geweldig toen we het ze vertelden. We gingen er al jarenlang op vakantie. Voor hen stond Israël synoniem aan zwembad, zon en ijsjes.”
Inmiddels hebben zijn dochter en zoon ook kinderen gekregen en is Godschalk opa geworden van 5 kleinkinderen. Hij geniet elke dag van zijn nieuwe vaderland. “Israël is fantastisch. Alleen al het feit dat ik Israëlische lucht inadem, is voor mij heel bijzonder. Ik heb mij in dit land altijd enorm thuis en aangenaam gevoeld.”
Innerlijke angst
Sinds ze in Israël zijn gaan wonen in 1981, is het land ook veranderd, vindt Goldschalk. Hij woont in een ommuurd complex met permanent cameratoezicht en bewaking. “Tot 1986 kon je zonder problemen het hele land door reizen. Ik heb zelfs een gidsencursus van anderhalf jaar gedaan, waarin ik in alle hoeken van het land ben geweest en zonder gevaar een bezoek bracht aan Nazareth, Gaza en Bethlehem.”
Winkelen in Amsterdam
Natuurlijk mist Godschalk Nederland en Friesland, dat is vragen naar de bekende weg. Maar met de komst van Skype en WhatsApp is het veel beter geworden. In de jaren ’80 en ’90 moest je soms maanden op een brief wachten. “Nu maak je veel sneller contact. Toch gaan we nog eens in de zoveel tijd we naar Amsterdam. Daar verheugen we ons enorm op, omdat we graag winkelen en dat kun je hier niet. Niemand gaat in Tel Aviv voor zijn plezier shoppen.”
16 jannewary om 20:55
Oase
In bovenstaande kerk had ik fanmiddach un lezing foar un folle saal. Na ouloop met mekaar singe: Scheepke onder Jezus' hoede...Un bysòndere middach!
Der is foar mij gyn dach gelyk!
15 jannewary om 20:02
Un bysònder kaartsje
DANK!!
14 jannewary om 20:25
Aktyf again
Fanmòrren wear an ut draven weest, na un blessúre fan un paar weken. Hearlek gefoël at der na de trening gyn ferfelende reaksy's binne. Bedoëling is om an de 4 Mijl fan Sneek ( dy tiid fan 44 minúten gaat der an!) en de 10 km fan de Mar.Athon met te doën!
Un gesonde geest in un gesond lichem, nyt dan?!
13 jannewary om 13:14
Ut is wear su fer...
Je kanne de klok der nyt op gelyk sette, tenminsten nyt helemaal. Mar elk jaar kan ik der donder op sêge dat ik wear last hew fan pollenallergy en dan wel fan de els, de hazelaar en de berk. Dit jaar is de els un bitsje betider as in andere jaren.
Prima midddel om de ferskynsels te bestriden binne 'kleine witte piltsjes,te krijen bij de Lidl'. Dit resept krije myn brothers en sisters in allergy arms gratis en fergees! Doën jum foardeel der met. Ik begin der standerd op nieuwjaarsdach met.
12 jannewary om 18:32
O.N.S. ferliest met 0-2 fan Quick Boys
Fanmiddach bij wedstryd O.N.S. -Quick Boys weest, prima earste helt fan de Snekers. Tweede helt waren de boys út Katwijk de betere en wonnen met 0-2.
11 jannewary om 19:50
Oulopen werkweek was wear feulsidech!
Nou mar even wat anders doën as skriëve! Wat? Leze!
10 jannewary om 19:47
Feul heil & segen
Ut het 6 jannewary, Drie Koaningen, weest en ik gaan der nou fanút dat der nyt mear nieuwjaars- en/òf kerstkaarten komme. Al wete je ut met dy privatisearde bedriëven mar noait. Een fan de moaiste kaarten dy't we dit jaar ontfange mochten is dy fan Theo Jaasma! Un prachtkaart!!
Sukke júweeltsjes goaie je fanself nyt fut. Ik teminsten nyt!
9 jannewary om 19:34
Buster
Fandaach kwam der op fb wear us un foto fan de bij leven al legendarise Cees Buster foarbij. Ik hew hier op dizze site ok al ferskillende kearen over 1 fan de ikoanen fan de stad skreven. Dat doën ik nou nyt wear. Kwam kòrtleden nòch un bysonder kaartsje fan Buster teugen.
Bij de geboarte fan oans dòchter Piety liet de boekhandelaar met de hearlek alliterearende tekst 'Busters Boeken Blijven Betaalbaar' un groat bòs bloemen besòrge. Ut kaartsje úteraard bewaard! Bloemisterij Postma is der ok al nyt mear. Un histoarys kaartsje dêrom!
8 jannewary om 19:40
En dan nòch even dit...
Regelmatech krij ik fia de mail òf su nou en dan per papieren brief reaksy op myn blogjes. In de tiid fan de fonteine diskussy was ut regelmatech bingo. Ok un sekere K. stuurde mij un anonieme brief. Ik hew dy K. toen un útnoadeging deen om met mij te diskusearen over Projekt Spuit 11. 'k Hew gyn reaksy fan um/har kregen.
Fanmòrren lach der wear un briëf op'e kokòsmat. 'k Sach futdaleks an ut haanskrift dat de briëf fan K. was. Diskear staat der nòch un letter bij: Kv.
KaaVee reageart diskear op myn blogje na anleidinging fan burgemeester Jannewietske har oproep om de nieuwjaarsresepsy in un ander plak te houwen. Ik bin dêr nòchal frij kritys over. Fandêr wear un briëf fan Kv.
Hierbij!
8 jannewary om 19:15
De klasbakken fan ut MCL in beeld
Ja, ik sit wel lekker in myn fel! Nieuwsjage, hoe klein ok, bliëft moai om te doën. Dat fergt wel un goeie kondisy! Met groate bewondering hew ik nou al alle ouleveringen fan de open hart operasy op Omrop Fryslân besiën. Maakt feul indruk op mij.
Herkenning, nyt allienech fan de kamers in ut MCL mar ok fan de wize wêrop't se dêr met minsen omgaan. Wat un klasbakken!! Bin se der nòch altyd dankber foar dat se mij ok su'n moai kunstje flikt hewwe.
Ondertussen wear twee moaie interviews útskreven én un kollum, over eekmiegers. Nee, nyt su as jum denke.
Tòt beslút fan dit blogje un prachtege 'preek' fan de deur mij bewònderde pater Jan van Kilsdonk, hij sei oait ut fòlgende. Dat kanne dy dwepers en gòdsdiënstfundamentalisten mar in de búze steke!
“Als wij op deze aarde zoveel vrouwen en vrouwen en mannen en mannen gadeslaan die zelfs in een bedreigende cultuur niet ophouden een eigen liefdesaanleg met ontroerende ernst en bloei te handhaven, dan kan een gelovige niet anders begrijpen: deze behoefte en deze kunst om te beminnen en om bemind te worden, is niet zomaar een toeval, nog minder een ongeval. Zij is een vondst, een ontwerp van de Schepper. Zij is een gave én opgave. Net zoals zon, maan en sterren dat zijn, of zwart, bruin of blank, of man en vrouw als paar.”
Nou su!!
NB
De foto is fan 26 september 2013!!
7 jannewary om 17:42
Ok in O. gyn winter
Fanmiddach in O./E. weest. Ok hier gyn winter, self gyn spoar fan. Grizer as griis! 'k Sach der wel un oud wyfke omskarrelen wêr't ik foar 100% seker fan bin dat sij oait un sware Elfstedentòcht op de skaats riden het. Ut ouwe mins staarde naar ut open water, skudde ut hoofd en toffelde wear fut. Ik weet nyt ik weet nyt...
6 jannewary om 18:57
Singende Visser dy't timmerman is & un bitsje saaie sundach
Is ut nou de singende timmerman òf de timmerman dy't singt. Ut is in elk gefal un Visser. Fandaach interview op digitaal papier setten. Binnenkòrt antwoard op bovenstaande prangende fraach in GrootSneek.
Ok op dizze un bitsje saaie sundach un uur an ut lopen weest: gewoan de ene poat foar de andere sette omdat je dan foarút komme.
5 jannewary om 19:06
GeeJee
Druk bezech met ut útwerken fan un interview dat ik oulopen week met Gertjan Verbeek had. Ut is en bliëft un bysondere kearel! Binnenkòrt lezen jum mear over de ontmoeting dy't ik met GeeJee had.
4 jannewary om 17:39
Ambivalent
Wat un dubbel gefoël over houden an de nieuwjaarstoespraak fan burgemeester Jannewietske de Vries. De earste burger fan Súdwest-Fryslaan het un hoge gunfaktòr, wat dat dan ok mar krekt weze mach. Laat ik ut su sêge, ik mach har wel, se roept gyn negatyf gefoël bij mij op. Mar dat wil nyt sêge dat je onkritys weze mutte over har funksjonearen. Mar ut gefaar fan doadknuffele leit bij 'Jannewietske' wel un bitsje op'e loer...En dat gun ik har seker nyt!
Dat de hele nieuwjaarstoespraak, op un paar woardsjes Engels na, in ut Frys was, ik had nyt anders ferwacht. Dizze burgemeester bliëft sufeul mogelek harself en dêr hoart ut Frys ok bij.
Wat ik nyt begryp is dat De Vries, dy't un groat taalgefoël het, nyt de moeite nommen hat har toespraak meartalech te maken. In dizze gemeente wurde mear talen as allienech ut Frys sproken! Utselde geldt trouwens foar ut taalgebrúk fan de raadsleden fan SWF. Dat is faak allienech mar òf Frys, òf Hollaans. Of wat der dan foar deurgaan mut.
Fleks-Nieuwjaarsresepsy-Plakken
En wie het de beslissing nomen dat de fòlgende nieuwjaarsresepsy's in ferskillende plakken fan de gemeente houden wurde salle? Fleks-Nieuwjaarsresepsy-plakken dus. De burgemeester sú graach horen 'yn hokker plak dat oare jier wêze sil en wêrom'. Ik fyn ut un bitsje krampachtech. Sneek is ut bestuurssentrum fan dizze gemeente en dêr wênse je de bestuurders an ut begin fan ut nieuwe jaar de haan. Liekt mij logys.
Mar ut leit blykber nòch altyd heel gefoëlech at ut gaat om Sneek as hoofdplak fan dizze gemeente, dy't op 1 jannewary 2011 begon.
3 jannewary om 20:28
Burgemeester Jannewietske de Vries: Nijjiersresepsje alle jierren yn in oare’village’
Sneek/Snits- Tijdens een drukbezochte nieuwjaarsreceptie heeft burgemeester Jannewietske de Vries vandaag haar eerste ‘Nijjierstaspraak’ in het Atrium van Sneek gehouden. Dat zal voorlopig ook de laatste keer zijn geweest: “Ik wol rûnom op’en paad wêze yn’e gemeente. It hiele jier troch. Mar ek mei dizze nijjiersresepsje. Dy is fan no ôf alle jierren yn in oare ‘village’, doarp of stêd”,zei de burgemeester aan het einde van haar Friestalige nieuwjaarstoespraak.
In die toespraak (‘ik ha no al in seare kiel fan al it praten’) stak De Vries de loftrompet over de verschillende burgerinitiatieven in de gemeente Súswest-Fryslân. Zij refereerde daarbij aan haar introductie van de Hayo Apothekerlezing begin november: It takes a village to save a planet. No, dan meie wy yn ús hanen knipe. Wy hawwe 89 fan dy ‘villages’yn ús gemeente.”
Betrokkenheid
De burgemeester prees de betrokkenheid van de inwoners van haar gemeente en noemde ‘de drean fan Heech om selsfoarsjend te wurden. Tal fan wurkgroepen hâlde harren dwaande mei de grienfoarsjenning, duorsume enerzjy, tagonklikheid en ferfier’. Ook was de eerste burger van Súdwest-Fryslân te spreken dat er in de dorpen Sibranduren, Ga en Tersoal geen schoolstrijd was ontstaan om hun eigen school te behouden: “Yn stee fan ’e barrikaden op om foar elk plak fêst te hâlden oan ’e eigen skoalle, hawwe sy de koppen byinoar stutsten om mei-inaor te soargjen foar in goede ûnderwiisfoarsjenning yn’e buert”.
De afgelopen maanden dat De Vries nu burgemeester is heeft ze al met veel betrokken mensen kennis gemaakt: “Ik wol dus dat it mei elkenien yn dizze gemeente goed giet, dat elk him of har hjir thús fielt. En frij fielt om it bêste út him- of harsels te heljen. Josels wêze kinne en it ferskil meitsje foar en mei in oar, mei-inoar. Dêr giet it om.”
Lof voor de Culturele Hoofdstad activiteiten
Verder zag de burgemeester nog even terug op het Culturele Hoofdstadjaar 2018. Ook hier een en al lof voor alle activiteiten die er ook in SWF waren: “Fan ‘De Sân fan Sânfird’oant ‘Het Fluitschip’ yn Hylpen. Fan ‘Bakzeuntjes’ yn Arum oant ‘Skeltemania’ yn Skettens. En fan ‘De Wylde Boerinne’yn Drylts, ‘Anna Maria’ yn Wiuwert, ‘Wy jouwe gjin krimp’ yn Wytmarsum oant ‘At the Watergate’ yn Snits. Mei de ynset fan al dy frijwilligers.
Raadsleden: Fuotten stevich yn’e klaai of op it fean sette
Voor de gemeenteraadsleden en de medewerkers van SWF had De Vries nog een opdracht: “It is oan’e gemeente om derfoar te soargjen dat safolle mooglik minsken harren heard fiele. Ik wol dan ek ús riedsleden en ús meiwurkers op it hert drukke dat sy harren fuotten stevich yn’e klaai of op it fean sette en witte wat der spilet yn’e hiele gemeent. Dat is in belangrike opjefte yn in grutte gemeente dy’t oeral tichteby wêze wol. Mearderheden en minderheden ferbine. Dy útdaging gean ik graach mei jim oan.”
Na de toespraak drukte de aimabele eerste burger de handen van de vele bezoekers en wenste iedereen ‘Folle lok en seine!’
2 jannewary om 19:51
Interviews útskriëve
Fandaach hew ik interviews an ut útskriëven weest. Ik nim de gesprekken altyd op met un voice recorder. Ut is miskyn wel un bitsje mear werk as ut útwerken fan antekeningen op papier, mar ut groate foardeel fan ferhalen opnimme fyn ik dat ik echt met de minsen in gesprek kan. Dat ik hun lichaamstaal leze kan en dat ik de minsen met wie't ik praat dêrbij in de ogen siën kan.
Hierbij alfast un stukje út ut Friesland Post interview dat ik met Willen Weening had. Ik sitear hier in ut Frys fan Willem, omdat ik fyn dat ut ferhaal dan autentiker overkomt.
"Maar de verhalen van Willem zijn ook hilarisch:“Hastû Earde Hut wol kennen? Hy wenne hjirachter, wie net troud en hy hie in gloeiend hekel oan wurkjen. Hy wie fêst twa kear yn’t jier jierdei en mei âld en nij rûn er moai lang te nijjierroppen. At wy as jonges by him del rûnen roppen wie fan ‘Aede wat waait it hurd net’ of wy seine fan ‘tuf tuf’, dan siet er ús al achternei, dan waard hy lulk. En dan koest mar sjen datst fuort kaamst, oars skopte hy dy ûnder de bealich.
Mar Aede krigen se safier, it is echt gebeurd, dat er wurkje moast yn’e wurkferskaffing. Hy hoegde niks oars te dwaan as tee- en kofjesette. Dat is gjin swier wurk, dat kin elk wol dwaan. Sa’t wie him pleagen, pleagen de grutte minsken him ek yn’e wurkferskaffing. En Aede siet net mear by har te skoftsjen. Earmoed, hy skofte apart. Oant de foarman frege wêrom’t sy net mear byinoar sieten.
Earde fertelde dat sy him narren en pleagen en dat woe er net. Dat de baas nei de oare arbeiders ta en wat prate. Sy ûntkenden fansels, mar it wie op’t lest safier sy soene wer by inoar skoftsjen, it narjen soe ophâlde. Earde sei ‘at jim my dat belove, dan beloof ik dat ik tenei net wer yn jim kofje en tee pisje’. Want dat die Aede!”
1 jannewary om 14:53
Kleurryk 2019 toewênst!
Late we der met mekaar mar un kleurryk 2019 fan make. Ik hew nocht an de dagen dy't komme salle. We magge ( nyt mutte) fleurech op!!
