dagboek > overzicht
Dagboek febrewary 2020
 
29 febrewary om 18:02
 
Stervenskoud op ut Súderspòrtpark





Ut was fanmiddach stervenskoud op ut Súderspòrtpark dêr't de wedstryd ONS-Goes (1-1) speuld wurdde. Hew foto's foar GrootSneek maakt.

Ferder dizze dach an ut interview útskriëven weest.

 
28 febrewary om 13:23
 
Marcel Hensema zet Theater Sneek in de hens!





De échte cultuurwatchers kennen Marcel Hensema, hij ziet in april Abraham, uiteraard, ik maakte voor het eerst kennis met de cabaretier uit Groningen tijdens de programmapresentatie van Theater Sneek vorig jaar. Dat was meteen van jottem, daar wil ik naar toe. Met mij waren dat er die dag nog zo’n 150 TheaterSneek-fans. Die zaten gisteravond allemaal in de Sneker schouwburg en met hen vulden ze de grote zaal van Theater Sneek helemaal. Ook op de balkons zaten de Hensema-fans.





Mijn eerst eerste keer dus! En om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik prijs mij gelukkig dat ik bij Hensema zijn debuut in Sneek aanwezig mocht zijn. Wat een heerlijke gekke cabaretier is hij. Het begon al bij binnenkomst in de Tüöttenzaal, waar Hensema met de koffiepot rondging. Hoppa, meteen het thuisgevoel ( waar kan dat beter dan in Theater Sneek?!) even neerzetten oftewel het keukentafelsfeertje. Want daar speelt deze voorstelling zich af, aan de keukentafel van Marcel Hensema. Het begin verloopt behoorlijk chaotisch, technische problemen? Of hoort het bij de act?

Nee, dus. Echte technische problemen, maar het is daar al dat ik denk: deze kerel kon ook zo een stand-up comedian zijn. Hij zoekt constant de interactie met het publiek. En dat gaat hem uitstekend af. Echt hilarische momenten, of het nu bij het aanbieden van een kopje koffie of het uitreiken van stukjes mandarijn is.

Daar aan de keukentafel neemt Hensema zijn(!) publiek mee op de zoektocht in z’n leven. Dat doen meer cabaretiers, maar deze Groninger maakt het wel lekker persoonlijk en herkenbaar, zeker voor vijftigplussers en dan reken ik die leeftijdscategorie ruim.





Hensema die na aandringen van z’n vrouw op bezoek gaat bij een therapeut en via die lifestyle-coach niet alleen kombucha-thee leert drinken maar ook aan een surrealistische omzwerving begint: Wie ben ik? Doe ik er wel toe? Langzaam komen de stemmen in z’n hoofd tot rust.

Ondertussen hebben we kostelijke bezoekjes aan Hensema z’n favoriete tante in Groningen gebracht. Kostelijk mooi hoe hij het tante-typetje speelt! De kassadame van de Action is trouwens ook een juweeltje! En het alcoholverslaafde poedeltje mag er ook zeker zijn. GEWELDIG! Uiteindelijk komt Hensema weer terug bij z’n vrouw en kinderen, bakt ovenverse croissantjes en zet een geurkaarsje aan, Morning Mist. De rook komt uit het vintagevest van Hensema en drijft zo de zaal van Theater Sneek in.

Prachtig is het slotlied, met melancholische muziek van Carl Kraayenhof, waar Hensema ons op trakteert: ‘As doe nait bie mie bist’. Daar herken ik die andere grote Groninger Ede Staal meteen in.

Na afloop drink ik nog een jonge jenever, natuurlijk van Hooghoudt met Hensema op de rand van de bühne.

Topavond!



 
27 febrewary om 19:48
 
Ondernimme





Bij dòchterlief krúpt ut bloëd wêr’t ut nyt gaan kan. Ut ondernimmersbloëd wel te ferstaan. Al sinds 2009 is Sterk&sVeer, earst onder de naam Katreinkunst, un sterk merk in Sneek. Op dit moment wurdt der keihard, mar met un soad plezier werkt, an de inrichting fan ut pand Grootzand 42.






Un endsje ferderop wêr’t de winkel nou sit.
Fanmiddach was der un lunchbijeenkomst foar en met un dertechtal leveransiers fan de merken dy’t Sterk&sVeer ferkoopt òf aansens ferkope sal. Leveraansiers fan groate merken su as Vt-Wonen, Rice, Räder, Djeco, HK-Living en nòch feul mear. Al dy leveraansiers út heel Nederlaan an un prachtech dekte lange tafel, naast mekaar, dy’t un hearleke broadmaaltyd anboaden kregen, fersòrgd deur Gritta Events styling food.





De reaksy’s waren stuk foar stuk posityf en f’ral ok ferbaasd: “Dit hebben we op deze manier nog niet eerder meegemaakt, het is best bijzonder!”
Un toespraak fan un gedreven en entûsiaste ondernimster dy’t klonk as un klòk: “Jullie mogen nu zelf op de kaartjes invullen wat je voor Sterk&sVeer kunt betekenen!”

Ok dy útnoadeging wurdde met beide hannen angrepen!

Wurdt ferfòlgd!


 
26 febrewary om 19:57
 
Aswoënsdach





Fanmòrren het Hans Wiegel de tweede krúswechrûte opend. Maat Kees P. mailde mij un foto. Wiegel bij de Weduwe Joustra, dêr't ok un oubeelding fan een fan de 'staties' staat. Bovenop ut drankòrgel. Fyn ut wel un bysòndere foto. Wat ik as Protestant met Aswoënsdach hew? Bij ut wakker wurden fanmòrren docht ik der wel even an en ik fyn de symboalyk ok wel moai dy't der achter dizze RK gedenkdach sit. Ik skreef der oait al us un fers over:

Aswoënsdach


woënsdachmòrrens an ut
begin fan ’e fastentyd
nòch foardat
de Thomas van Aquinoskoal
inging
waren al dy roomse fryndjes
al even bij menear pastoar in
de heilege Martinus an ’e Singel
weest

un krúske
-fan échte as jonge!-
op ut foarhoofd

wij fan de Eben Haëzer
sagen dy roomse papen
wat onnoazel an

de earstfòlgende maandachs
dreunden we teugen negen uur
allemaal braaf
‘ ik wil mij gaan vertroosten
in Jesu’ lijden groot ’ op

en notearde
meester Andela
de sufeulste tien
achter versje
in syn agenda

 
25 febrewary om 19:00
 
Weareldreis





Soan en skoandòchter binne op weareldreis, foar seuven maanden. Dat fyn ik ferrekte lang. Gelukkech skriëft soan prachtege reisferslagen (teminsten dat fyn ik). Dizze kegen we fandaach onder ogen:

We waren even vergeten dat we in een toerist luwe stad zijn. Als we ze afgeschud hebben duiken we snel een tentje in wat enigszins verscholen ligt om even rustig te eten. Een dame die er uit ziet alsof ze straks nog naar een bruiloft moet maakt lekker eten. Haar oude maar kwieke moeder is er ook.

J. gaat gezellig met de dames op de foto. Na een minuut of 10 komt zoonlief er ook bij die goed Engels spreekt en J. wel op Instagram wil volgen op voorwaarde dat zij hem ook terug volgt. Ok, deal. En ja hoor, de rest van de familie komt in het kwartier daarna ook binnen druppelen en we eindigen dan ook met een familieportret. Leuke mensen, prima vertier. Met nieuwe energie stappen we om 7 uur in het busje op weg naar Bukittinggi.

Onderweg stappen er naast spullen ook koffers en dozen in. Voordat er 5 Jerry Cans mee mogen wordt er flink onderhandeld. Nadat we horen wat er in zit begrijpen we waarom: alen, paling!

Als de motor van het busje uitgaat en de chauffeur even rustig gaat eten horen we voor en achter ons het glibberende geluid van honderden palingen. We schijnen met een zaklamp op de Jerry Cans en zien dat er kleine openingen aan de bovenkant zitten. Twee tellen later blijkt dat het label “te groot” beter op zijn plek is: er kruipen twee alen over de vloer! Ik trek de chauffeur boven z’n bord nasi vandaan en denk in de middle of nowhere na over een alternatief.

Maar wat is het alternatief? Wat is je alternatief als je benzine op is en je staat halverwege de afsluitdijk, die aan beide kanten is afgesloten, met een lege telefoon. Dat alternatief. De extra stukken plastic over de Jerry Cans lijken hun werk te doen en we hebben nog 5 uur te gaan. Ondertussen verlang ik naar Singkil nights en zie dat J. inmiddels in slaap is gedommeld.

Plots hoor ik een harde gil. Een van de ale is op avontuur gegaan en is bij de ingang van haar korte broek aangekomen! Hij blijkt niet de enige te zijn want er kronkelen meerdere van zijn vrienden door de bus. De nattigheid die ik eerder bij m’n tenen dacht te voelen was waarschijnlijk toch echt. Om te huilen dit. En dat deed J. dus ook.

De chauffeur springt uit z’n driversseat en voordat hij de alen weg kan halen pak ik hem buiten eerst nog even bij z’n Indonesische kippenborstje. J. mag het restant van de reis naast de chauffeur doorbrengen, daar waar de alen niet kunnen komen.
 
24 febrewary om 21:14
 
Curaçao





Nee, ik sit nyt sumar op Curaçao, mar ik hew der fandaach wel un paar kear an docht. Fanmòrren toen we fanatyk as altyd an ut draven waren in de regen. Fanmiddach onderwech naar Wikel foar un interview, toen ut min reed met al dat regenwater.

En fanavend toen ik bezech was met ut útskriëven fan un interview dat ik deen hew met Jacob & Christine, dy't twee jaar leden hun werk as bankwerkers in Fryslaan opseiden foar un avontuur op Curaçao.

Toen ik de foto's fan ut stel kreech, had ik helemaal sin om naar ut tropys eilaan toe te gaan! Ik bin dus helemaal klaar met dy natte bende hier...

En wat doën ik? Ik plaats un foto fan water, mar dan heel anders!
 
23 febrewary om 21:03
 
Kulturele onderdompeling in Mokum





Sundachavend, en ik siën teruch op un hearlek weekend Amsterdam. In ut Koninklijk Theater Carré bij de finale foarstelling fan Youp van ’t Hek syn ‘Met de kennis van nu…’ ‘k Sach hoe’t soulmate Youp ok as un kwajonge over ut groate poadium fan één fan Nederlaans moaiste skouwburgen daanste en ut fantastise liet ‘Niemand weet hoe laat het is’.





Niemand Weet Hoe Laat Het Is

Vannacht in m'n slaap word ik plots overvallen
straks komt een auto en die rijdt me kapot
wanneer zal de dood zijn fiets bij mij stallen?
wat zal mijn clou zijn? hoe is mijn plot?

misschien zegt de dokter: “Meneer nog twee maanden”
en word ik door een slepende ziekte gesloopt
men zegt dat dat beter is voor nabestaanden
maar twee maanden pijn is toch niet wat je hoopt
“deze dag is de eerste van de rest van mijn leven”
dat denken er velen bij hun ontbijt
terwijl ik altijd denk: “ik heb nog maar even,
dit wordt de laatste van een prachtige tijd”

dus moeten we dansen en moeten we vrijen
moeten we lachen en drinken vol vuur
lief hou me vast want nu ben ik nog bij je
tijd is toch geld dus het leven is duur
en ik merk elke dag dat ik me vergis
en dat er dan nog een dag over is..

Jij mag niet doodgaan en ik wil niet sterven
laat staan onze liefste, denk niet aan ons kind
haar dood zal ons leven voor altijd bederven
terwijl ze misschien een hemel daar vindt
niemand mag doodgaan, niemand verdwijnen
maar je weet net als ik, er gaat steeds zoveel mis
met auto's en veerboten, vliegtuigen, treinen
niemand weet hoe laat het is

is ‘t vijf voor twaalf of net half zeven?
hoeveel uur heb ik nog of rest mij een kwartier?
hoe lang mag ik doorgaan, nog doorgaan met leven?
ik heb echt geen idee en ik grijp het plezier

dus moeten we dansen en moeten we vrijen
moeten we lachen en drinken vol vuur
lief hou me vast want nu ben ik nog bij je
tijd is toch geld dus het leven is duur
en ik merk elke dag dat ik me vergis
en dat er dan nog een uur over is..

‘k weet als ik later groot ben
en ook bijna dood ben
dan is al die angst niet nodig geweest
maar altijd de bangste, altijd die angsten
maakte mijn leven tot een schitterend feest
want we hebben gedanst en we hebben gevreeën
we hebben gelachen en gespeeld met het vuur
God verbood wat we allemaal deden..
leef toch je leven als je allerlaatste uur..




Geniete met un groate G omdat ik de inhoud fan dizze tekst helemaal onderskriëf. Noait opgeve, no surrender op syn Nederlaans.

Nee, ik fyn der noait un soademiter an at Youp su floekt, gebrek an woarden dy’t un man fan syn kaliber absolút nyt noadech het. ‘k Sach gisteravend ok even in de spiegel: ‘Sodemieter toch op man, met die kerels van 65 jaar, die zo nodig moeten hardlopen...’ Mar ik doën ut nou lekker wel Youpie! En ok nòch wel twee kear in’e week.

Dy keiharde húmòr over dy kudtkanker, komt snoeihard binnen, mar hier het de kabaretier dus nyt te gek met. Wel met dat oeverloas gedonder foardat un kankerpasjent bij de júste spesialist terecht komt, mar dat ut dan al te laat is: ‘Krijgt je huisdokter toch nog gelijk, het zat inderdaad tussen je oren…’ Over un knoert fan un hersentúmòr.

Youp van’t Hek, un fenomeen, anders houwe je ut noait mear as 40 jaar fol in dat fak. Youp van’t Hek dy’t um soms ok un echte Goaise sakkewasser fynt. Kòrtom, un prachtege foarstelling metmaakt.





Mar der is ok de waardearing foar oans eigen Theater Sneek, dêr’t ut tich kear su gesellech is na ouloop fan de foarstellin. Kanne se in Carré nòch un puntsje an súge.

Konsert fan Carl Kraayenhof op earste rang





Fanmòrren echte mazzel, toen bleek dat der foar ut allang útferkochte konsert fan Carel Kraayenhof en ut Württembergisches Kammerorchester Heilborn op ut allerlaatste moment nòch twee kaartsjes beskiber bleken: ‘U zit dan wel 1ste rang…’ Mazzeltof dus.

Ut wurdde un passyfol konsert met werk fan Piazzolla, Gershwin, Bacalov en Kraayenhof self. Vincent de Kort, bekend fan ut tv-programma Maestro, dirigearde.
In’e namiddach wear na hús, met un búsefol kultutele kaviaar. Hearlek fyn ik dat!

 
22 febrewary om 11:11
 
Weekend






Nou su!
 
21 febrewary om 19:47
 
Kleurege avend allemaal





Foto hew ik in Barcelona nommen, ferder gyn nieuws. Is tòch ok wel us noflek?!
 
20 febrewary om 19:59
 
Paradijsfogel Simen






Fanmiddach bij un ware miljadêrdêr fan ut leven weest, su’n eentsje wêr’t Trump nòch nyt eens bij in ut skaad staan mach. Simen Jellema (88), de ongekroande petroalykoaning fan de Legean, één fan syn bijnamen. Tegare bij Simen in syn hòk (‘skuorre’) weest.





Terwyl Simen druk bezech was met ut eendekòrven flechten fertelde hij ut ene na ut andere moaie ferhaal. Speulde privé foar mij op syn mondharmonika ut wònderskoane lied ‘Skeepken onder Jezus’ hoed’.





Later in de kamer bij syn frou Sietske, wat un gastfrije skat fan un mins, deed Simen ok nòch even tien kear un opdrukkerke. Su begint dizze Legeanster elke dach! Dêrna fetelde Simen dat hij Grote God wij loven U song. Oprecht, sonder dweperij.





Ut was un prachtmiddach! Ik pries mij gelukkech dat ik sukke moaie ferhalen ophale mach met fotomaat Tom Coehoorn.

De earste foto's binne fan Tom, de laatste is fan mij.
 
19 febrewary om 18:59
 
Lekker kleurke hoar jonges & meiskes fan Eensafh!






'k Weet nòch dat ik bij oans fader in de winkel op sundachmiddach wat lekkers útsoeke mocht. 'Wat foar un stúver', sei hij dan. 'Snoep bij de roes', om ut mar us foarsichtech te sêgen.

Op'e Sneker kermès konst altyd bij su'n groate snoepkraam nòch feul mear lekkers as bij oans fader krije. Dêrfan herinner ik mij de hearleke suurstòkken.

De lekkerste fon ik dy rôze eksemplaren. Laat dat nou krekt de kleur weze fan ut nieuwste nummer fan ut Frys literêre tydskrift Ensafh. Ut is kwa kleur nyt allienech ryk, mar ok de inhoud is om fan te smullen. Un literêr snoepke fyn ik. Dizze sin befoarbeld, fan good old Piter Boersma: 'Ik bin rûzich yn'e holle'no't ik dit redaksjoneel skriuw.' Prachtech Piter!

Ut is alle kearen wear un feestje om un nummer fan ut blad op'e kokòsmat te finen. Diskear resênsy's, poëzy, proaza. Ut kan nyt op. Dit is ut earste nummer fan de twaalfde jaargang, dêrfoar hite ut blad HJIR.

Al dy nummers hew ik ok nòch op'e plank. Su nou en dan lees en sneup ik der us in om. Un soad fan dy HJIR-dichters en proazaskriëvers binne al nyt mear onder oans. Hun werk gelukkech wel.

Wies met de Frys literêre tydskriften!
 
18 febrewary om 19:04
 
Selma






Ik mut rust hewwe om te lezen, anders dan wurdt ut niks. Dy rust hew ik nou fonden en ik bin begonnen met ut boek 'Mijn naam is Selma'. Hieronder un kòrte samenfatting:

Selma-Ze was zeventien toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Tot dan toe had het feit dat Selma joods was geen grote rol in haar leven gespeeld, maar nu werd
het ineens een kwestie van leven en dood. Hoewel ze in 1942 werd opgeroepen om zich te melden voor een werkkamp, wist ze daar onderuit te komen.

Ze sloot zich aan bij het verzet: onder de naam Margareta van der Kuit, ofwel Marga, vervalste ze documenten en koerierde ze door het hele land.

Verscheidene keren ontsnapte ze aan de nazi's, maar in juli 1944 werd ze verraden en via kamp Vught naar Ravensbrück getransporteerd. Anders dan haar zusje Clara en haar ouders overleefde ze de gruwelen van het
kamp. Al die tijd wist niemand dat ze joods was, en niemand kende haar echte naam. Pas na de oorlog durfde ze die weer uit te spreken: Selma.
 
17 febrewary om 20:19
 
Oarlòch en Befrijding





Nòch altyd dúke der onbekende ferhalen op over de Tweede Weareldoarlòch. Ferhalen fan ‘gewoane’ minsen make de geskiedenis en binne dêrom waardefol. Oulopen week kreech ik un brief fan Ype Jan de Vries út Sneek. De Vries was tidens ut útbreken fan de oarlòch un jonkje fan hast 10 jaar, met andere woarden dat jonkje fan toen bereikt in júny de gesegende leeftyd fan 90 jaar.

Bysònder dat De Vries mij un brief fan 3 kantsjes stuurt met belevenissen út de oarlòchsjaren, hoe’t hij dat as Sneker jonkje beleefde: “Mogelijk kunt u mensen oproepen hun verhaal in te zenden, zodat jongeren onder ons begrijpen wat die tijd voor Sneek en haar inwoners heeft betekent”, schrijft De Vries.

De brief fan De Vries sal ik seker op de site fan GrootSneek públiseare! Mar foardat ik dat doën wil ik earst kontakt met dizze Sneker opnimme. Later dus mear.
 
16 febrewary om 18:03
 
Troasteloas met tòch útsicht op foarjaar!





De dúven saten de hele middach troasteloas bij oans buren achter in de tún. Ut leek wel òf se fastkleefd an de takken saten.

Later op'e middach hoarde ik un lyster geweldech moai fluiten, met andere woarden: Ut foarjaar komt der an, sit nergens over in!

Ondertussen myn pc mar us goëd opskoand!
 
15 febrewary om 19:02
 
Fan Stef naar Jantje





'k Weet ut: Ik bin un múzikale omnifoar! Ik eet alles op múzikale gebied! Donderdachavend bij Stef Bos en dòchterlief, gisteravend bij de presentasy fan Jan Booi syn cd. Ut wurdde opnieuw un geweldech múzykfeest fan Nederlaanstalege nummers. Foar GrootSneek skreef ik ut onderstaande ferslachje:


Cd-presentatie Jan Booi: prachtig muzikaal feest voor iedereen





Het leek of het hele kamp uit Sneek gisteravond was uitgelopen om de cd-presentatie Ze blijft maar draaien van Jan Booi (als ONS-voetballer bekend als Jantje Dommerholt) mee te maken. Maar ook talrijke burgers, van heinde en ver, hadden de moeite genomen om aanwezig te zijn in Surinaams Eetcafé Ken aan de Graaf Adolfstraat waar de overhandiging plaats vond.

Hoogtepunt van de avond was toch wel dat Jantje op het minipodium, met naast zich zijn beide oma’s, een donderend applaus in ontvangst nam van een laaiend enthousiast publiek.

En ze bleef maar draaien, de volumeknoppen helemaal open! Een ongecompliceerd lekker Nederlandstalig muziekfeestje, waarbij talrijke artiesten optraden om er een meezingfestijn van te maken: Jan van Est, Romano van der Linde, Roel en Anno Britting, Martin de Jager, Ricky Genot, Robert Pater en Marco Bakker.





Diverse mensen kregen een ingelijst schijfje overhandigd door Jan z’n vader, As Booi, en ze waren er stuk voor stuk enorm blij mee. Ooms, en tantes, neefjes en nichtjes allemaal apetrots op hun eigen grote kleine neef. Na het openbaar worden van het nummer is het ondertussen al duizenden keren beluisterd en geliked.




En opa Jan Dommerholt? Die glom gisteravond van trots, dat zijn kleinkind de sterren van de hemel zong. Ondertussen verkocht oma Aaf het cd’tje van haar kleinkind, in de ene hand een doos met schijfjes, in de andere een viskommetje met de eurobriefjes van vijf: Handel is handel!

Terwijl oma voor de omzet zorgde, liep haar kleinzoon door de zaal, kusje hier kusje daar, voor iedereen een praatje: “Als je uit de grond van je hart zingt is het altijd goed. Ik houd van het oudere levenslied en smartlappen. Mensen blij maken en een gezellig feestje vieren, dat wil ik met mijn zingen doen. En natuurlijk een beetje geld verdienen. Maar ik blijf wie ik ben!”



 
14 febrewary om 15:21
 
Weergaloos optreden Stef Bos in Theater Sneek met gouden lokaal randje





In een stijf uitverkocht Theater Sneek ben ik gisteravond getuige geweest van het theaterconcert TIJD- om te gaan leven van Stef Bos en z’n band. Bijna ademloos geluisterd naar prachtige nieuwe nummers van een van de meest poëtische zangers die Nederland rijk is. Een dichter pur sang die niet alleen zingt, maar ook vertelt. Ook dat laatste is een kunst die Stef Bos verstaat. Gedurende de voorstelling kreeg hij de zaal helemaal in z’n greep, het publiek hing aan de lippen van deze ras optimist. Je kon een spel horen vallen tijdens zijn voordracht. Juist omdat Stef met zijn Bossiaanse teksten zo dicht bij zichzelf blijft komt wat hij zegt puur over, dit is niet gekunsteld dit is echt. Wat een teksten, wat een liederen van een man die dit jaar de zes kruisjes op z’n rug krijgt.






Het is allemaal doorleeft, de dichter kijkt in de spiegel en vindt het tijd om te leven, wat hij volgens mij ook al heel lang deed. Hij creëert ruimte voor zichzelf en voor anderen, het lijkt of hij diezelfde ruimte wil delen met de fantastische band die gisteravond bijzonder goed op dreef was.

Ruimte

Hoe kleiner je bent
Hoe groter de ruimte
Hoe verder je gaat
Hoe dichter je komt
Hoe meer dat je zwijgt
Hoe sterker de woorden
Hoe meer dat je loslaat
Hoe lichter je wordt

Hoe minder je praat
Hoe meer je kan zeggen

De samenwerking tussen Stef Bos en de band is vertrouwd en uitermate relaxed, hoe mooi kan een muzikale theatervoorstelling zijn?! Geen enkel moment verslapt de aandacht, de stem van Bos is authentiek en warm, zelfs als hij verkouden is. Is zijn zang perfect? Welnee! Het zijn de teksten, een genot om naar te luisteren zijn.
Woordkaviaar van de bovenste plank. De ene regel blijft nog langer hangen dan de andere. Stef Bos zingt zich voortdurend naar boven, zoals hij zelf al aangeeft in het magistrale De Klim. Ik heb een schijthekel aan dichters en zangers die ellenlange intro’s over hun werk houden, maar bij Stef Bos past het juist. Hij boeit en de teksten krijgen door de info nog meer waarde, bovendien kan het ook in een theater met luisterpubliek.

Wat een ontroerend mooie passage in het lied Nergens geweest: ‘Je bent nergens geweest//Als je niemand hebt gemist’.

Over ontroering gesproken, de ode aan Lorelei is ook zo’n juweeltje: ‘Ze viel op een dag uit de hemel//Ze wilde geen engel meer zijn//Ze wilde niet leven voor eeuwig//Ze wilde weten wat het is om kwetsbaar te zijn’.

Alleen maar de loftrompet over deze voorstelling? Nee, het lied over de aap had ik niks mee, maar ik hoorde van oudere kinderen die er gister bij waren dat ze juist dat nummer het mooiste vonden. En dan de toegift, dat was voor mij persoonlijk in ieder geval een pikefelmomintsje.





Het duet dat Stef Bos met dochterlief zong was er een om in te lijsten: Dit is de taal van mijn hart! Met in het Fries de zinnen ‘ik wie it paad bjuster yn it tsjuster’. Verder laat ik het hierbij. Het daverende applaus zei bijna alles!


 
13 febrewary om 18:18
 
Stef Bos &...






Aansens naar Theater Sneek. Mòrren mear...
 
12 febrewary om 18:40
 
C&A inpakt





Fanmòrren yoga: de rest fan'e dach su relekst as't mar kan en niks mear deen...! Nou ja: adem in-adem út & su!
 
11 febrewary om 18:54
 
Stòrmachtege Skriëfdach





'k Kan kòrt over dizze dach weze. Even na de Wijde Burgstraat weest om un foto fan de Didi-winkel te nimmen. De anleiding was ut nieuws dat dizze toko definityf de deuren slúte mut deur un landelek bankroet. Sneu!

Ferder de hele dach an ut interview útskreven weest en dat doën ik graach, seker met dit hèrstwear in de winter. Hew un bloëdhekel an dy harde wyn su langsamerhaan.

 
10 febrewary om 19:25
 
Privé, mar wel ferrekte moai!!





Blij met de ferhalen, 10.000 kilometer ferderop!



 
9 febrewary om 17:20
 
Ciara bij oans in de straat





Nee, tuurlek wist ik ok nyt dat se dy stòrm Ciara noemden! Ut waaide behoarlek! Ut stòrmachtege meiske kwam ok bij oans in de straat. Herman Adema was der as de kipen bij met un road-wit lintsje!









Nyt allinech bij ut Stúfmeelkerkje ging Ciara op besoek, ok an de Worp Tjaardastraat en de Goeman Borgesiuslaan ging ut aardech tekear. De laatste foto is fan Dirk van der Meer, de Sneker Weerman.






 
8 febrewary om 18:42
 
Búten de banen...





Acht jaar leden!
 
7 febrewary om 19:19
 
Klankmassaazje...





Nee,'k hew beslist gyn saai leven. Earlek, ik soek ut onbekende en spannende ok wel regelmatech op. Su langsanerhaan al honderden moaie ferhalen met myn Olympus Digital Voice Recorder opnommen. Fanmiddach hew ik bij un bysòndere dame op besoek weest: Sylvia Zijlstra dy't klankmassaazje geeft.

Ik ging ok op'e massaazjetafel en wat der toen gebeurde...Binnenkòrt in GootSneek!
 
6 febrewary om 20:24
 
Onder ondernimmers: NXT event: volop inspiratie!





Dat was wear un moaie ervaring! Liep as un tierelier!

Het nieuwe jaar vol inspiratie beginnen? Dat kan bij NXT event: hét evenement voor MKB-ondernemers in Friesland.

We presenteren je met trots onze line-up aan sprekers. Eén voor één ervaren en bevlogen ondernemers. Dagvoorzitter Bram van Dijk (techjournalist, bekend van Bright) neemt ons mee in de wereld van ondernemen. Onder andere Kim Jansen en Rick van Geloven laten jou als ondernemer ervaren welke nieuwe wereld ons te wachten staat. Hoe speel jij daar op in als MKB-bedrijf? Je beleeft het bij NXT!

Bijpraten met collega-ondernemers en waardevolle connecties leggen. Maar vooral: verbinden & inspireren. Dat is het doel van NXT. Laat jij je inspireren?

Svea Reekers
Wefabric web & marketing

Janet Miedema
Miedema Accountants


Programma
• 15.00 uur
Ontvangst
• 15.30 uur
Welkom bij NXT
door Janet Miedema & Svea Reekers
• 16.00 uur
Trienette Struik
Businesscoach
• 16.15 uur
Rick van Geloven
De perfecte match tussen product, dienst & markt door middel van design thinking
• 17.00 uur
Ondernemer aan het woord
Bo Anema, VitamineBo
• 17.30 uur
Pauze
• 18.00 uur
Kim Jansen
Futureproof ondernemen met diverse generaties op de werkvloer
• 18.45 uur
Afsluiting met Sneker dichter Henk v/d Veer
• 19.15 uur
Buffet, netwerken & napraten


 
5 febrewary om 18:58
 
Prachtech boek over de iesklup fan Turns





Resênsy skreven foar de Friesland Post, fan bovenstaand boek. Mear as sumar un útgave over un júbilearende iesklup! Un absolúte anrader.
 
4 febrewary om 17:50
 
Ksenia en Russise 'liederen'





Fanmòrren kreech ik de ‘warme groet’ fan Ksenia Marasanova, de singer/songwriter dy’t ik oulopen sundachmiddach trof tidens har optreden Muziek bij de Buren. Nyt allienech har sang sprak mij an, ok de fersen dy’t se tussen ut singen deur fertelde. Prachtige fertaalde Russise poëzy.

Ik froech Ksenia om dy teksten. Fanmòrren stuurde se mij ‘twee liederen’ dy’t sij ut meast poëtys fynt. “Mijn vertalingen zijn meer samenvattingen - de liederen zijn een stuk langer”, skriëft Ksenia. Ut binne ‘liederen’ fan beroemde Russise dichters/sangers. Hierbij!





Auteur: V. Vysotsky
Titel: Grillige paarden

Langs de afgrond men ik mijn paarden
Ik sla ze met mijn lange zweep
Ik krijg te weinig lucht, ik drink de wind, ik slik de mist
Ik voel de verrukking van de naderende dood
Hou in, paarden, hou in - luister vooral niet naar mijn zweep
Maar ik heb eigenwijze paarden
Ik heb tijd tekort om te leven, om te zingen
Ik geef mijn paarden water,
Ik zing mijn laatste couplet,
Nog een ogenblik hoop ik op de rand van het ravijn te mogen blijven staan
Al geef je mij niet langer het leven, laat me dan tenminste dit lied afzingen

Auteur: B. Okoedzjava
Titel: Het Gebed

Zolang onze aarde nog draait
Zolang het licht nog licht is,
Lieve God, geef iedereen wat hem ontbreekt,
Geef een slimmerik een hoofd,
Geef een lafaard een paard,
Geef een gelukkige wat geld,
Geef diegene die naar de macht verlangt zijn gelukzalige heerschappij,
Geef een gulle iemand rust aan het eind van de dag,
Geef Kaïn het berouw en vergeet mij niet.
Ik weet, dat je alles kan,
Ik geloof in je wijsheid,
Zoals een gedode soldaat gelooft in het feit dat hij in het paradijs is,
Zoals ieder oor gelooft in je zachte toespraken,
Zoals wij allemaal geloven, zonder te beseffen wat we aan het doen zijn
Geef dus iedereen wat hem ontbreekt,
En vergeet mij niet.
 
3 febrewary om 19:13
 
Tom & Son





Fanmiddach wear op stap weest met fotograaf Tom Coehoorn, ut sonnetje in hús. Teminsten dêr was hi met bezech. Ik fertel even nyt wêr't we fanmiddach weest hewwe. Nou oké dan, bij un frou dy't ik behoarlek hooch sitten hew! Ok un frou met wie't ik un soad raakflakken hew, un soulmate. Nou su mar.
 
2 febrewary om 18:44
 
Muziek bij de Buren in Sneek is een blijvertje





Een herfstachtige middag in de winter, maar ideale weersomstandigheden om hét huiskamerfestival van Nederland te bezoeken. Oftewel Muziek bij de Buren, tweede jaargang, in Sneek. Maar liefst 20 huiskamers openden hun deuren voor bands, ensembles en muzikanten. GrootSneek was erbij, uiteraard niet overal maar op drie plekken.

Als eerste bij een optreden van singer-songwriter Ksenia Marasanova aan de Westereems 12 aan de buitenkant van de stad. Gastvrouw Jantine Slippens wil wel vertellen waarom zij en haar man Bert Koopmans hun huiskamer beschikbaar hebben gesteld.

Gastvrije Snekers

“We doen we mee omdat het een schitterend initiatief is en omdat wij hopen dat ook bij ons in de buurt mensen het initiatief overnemen en dat we volgend jaar misschien met de hele straat iets kunnen organiseren. We zitten ver uit de binnenstad en het publiek moet hier speciaal voor het optreden naar toe komen. Ze komen hier omdat ze de muzikant willen zien optreden of dat ze gewoon eens ergens naar binnen willen kijken, want dat kan ook een reden zijn. Toch hopen we dat het in de buurt aanslaat en hebben ook nog eens 150 flyers in de buurt bezorgd. Wij hebben Ksenia Marasanova die bij ons gaat optreden. Ze is singer-songwriter die in het Russisch zingt, maar ze vertelt ook een stukje van haar levensverhaal. Ksenia zingt drie sessies, hiervoor waren er al 25 belangstellenden en ik tel voor het tweede optreden alweer 15 belangstellenden. We doen volgend jaar zeker weer mee en dan gaan we voor een grote band. Dat is een hint!”

Ksenia Marasanova





Het optreden van Ksenia, is prachtig juist omdat ze zo dicht bij het publiek staat. Als 17-jarig meisje verliet ze de Sovjet-Unie om uiteindelijk via Israël in Nederland terecht te komen. Ze vertelt een verhaal, nee haar verhaal, van verlangen, oorlog, liefde, protest en rechtvaardigheid. Prachtige in het Nederlands vertaalde poëzie en eerlijke luisterliederen. De emotie spat van haar gezicht. Mooi intiem optreden!

In het AZC





Na een halfuurtje verlaten we de Westereems en gaan we naar het AZC in de Noorderhoek, een volkomen andere locatie. Daar worden we opgevangen door medewerker Ruben, die ons naar een van de units leidt. De band Milfshake is al aan het spelen en zoekt duidelijk de interactie met het publiek, veel bewoners van het AZC, die dan ook meespelen. Een hele andere setting met jonge gezinnen, een echt uitje voor de bewoners. Het doorbreekt de sleur van het eindeloos wachten. Muziek verbindt!

Lagere Landbouwschool





Het laatste optreden wat wij bezoeken is de voormalige lagere landbouwschool, dat nu omgebouwd is tot een fraaie woning. Genoeg ruimte om te spelen dus. Twee heren van The Beatles Sessions, een Friese tributeband, zoekt ook de interactie met het 40-koppige publiek. Die wisselwerking tussen de beide heren en de aanwezigen is er zeker. Bekende (verzoek) nummers worden gespeeld voor een divers publiek, van jong tot oud. Het Hey Jude klinkt uit vele kelen in de voormalige agrarische school als we afscheid nemen.

Voor de liefhebbers is er van 18.00- 22.00 uur nog een gratis eindfeest met de Vermoeide Helden in het café van Poppodium Bolwerk in Sneek.

 
1 febrewary om 12:24
 
WinterboekWinter: De avend fan ut stikelbaarchje mei it iepen rechje!






Inlijste! Futdaleks inlijste, de avend dy’t we gisteravend had hewwe bij Erica & Marijke in de Bakkersdochter. Friese skriëvers dy’t winterferhalen fertelden, met as tema Koek & Sophie! Ik waande mij wear in de jaren seuventech, in de kroech dêr’t ut allemaal begon: de ontdekking fan ut leven op de fierkante meters fan ut moaiste stukje aarde, Rinke’s Koffybar.





Weima & vd Werf, dy’t The Boxer fan Simon & Garfunkel fertolkten op un waardege manier, nyt wetende dat B & J op dat moment tussen hemel en aarde sweefden, krekt begonnen an hun weareldreis fan seuven maanden: When I left my home and family.





De òrganisasy ston as un hús, dy Martsje en Hilda binne nyt fan ut kaliber literêre púdsjeplakkers, ut binne monsterfroulju! tHENKs!!!

Ut wurdde un onfergeteleke avend, ut klopte allemaal. Un soad públyk dat andachtech lústerde naar de ferhalen, fol fan eroatyk op ut ies! Kroechferhalen, jaseker ok over dij Beppe Beest! Noait sal de foarbips mear utselde weze, sinds gisteravend toen Willem Schoorstra de fagina ‘stikelbaarch mei in iepen rechje’ noemde. Dêr sat ik dus bij hè, op un meter oustaan: ‘Meistû it wat leie mantsje…’





Sipke de Schiffart, dy’t op syn Frys Carmiggelte over syn aventuren in ut Heilege der Heilegen met un bysonder meiske in bontjas, sonder ferder klearen an. Jeuminikkus kearel wat bistou un droochkloat, wat bistou un ferteller!





Dat beeld fan oud-learlingen, dy’t de Bakkersdochter binnenstappe, su moai su freeslek moai. Ik hew ut filmke fanmòrren al tich kear bekeken. Bier en hapkes, wurst en kees. Púre rykdom.





En nou hou ik op, ik wurd un sentimentele ouwe sak dy’t fersúpt in un see fan nostalgy, mar ut foëlde ferdomde lekker!!