| |
 |
31 òktober om 08:34 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Diner út ’e muur
Toen ik geboaren wurdde, kreech ik gyn gouden brijlepel in ’e moan, mar ik had tòch un stinkend rike jeugd. Altyd bútendeur speule en geniete. Op fakaansy gingen se bij oans thús nyt. Hoochút un paar dagen útfanhús naar tante Jo in’e Smilde. En út eten gaan? Nee, dat kan ik mij ok nyt heuge.
Later, feul later hew ik dy ska wel inhaald. Ging en gaan ik der wel op út en bin wel un bitsje un Bourgondiër dy’t ut lieve leven lief het. Ut hoeft nyt altyd op sjyk, want de moaiste herinnerings lêge faak in’e beleving. Su gingen we oait us met oans kyndes naar Harderwyk, naar ut Dolfinarium. Beppe ging ok met. Nou had ik beppe fantefoaren ferteld dat we na ut besoek an ut Dolfinarium yts heel spesiaals doën gingen. Ik sú trakteare op un diner út ’e muur. Beppe op’e achterbank fan’e auto was razend nieuwsgierech wat dat wel nyt weze sú. Ut wurdde un besoek an un kafetaria dêr’t we un hearleke kroket út’e automatyk haalden. Beppe het ut der jarenlang nòch over had, su bysònder en lekker fond se ut.
Wêrom’t ik disse anekdoate nou fertel? Foarege week donderdach was ik met maat en fotograaf Tom Coehoorn op stap naar Munnekeburen. Dêr staat werklek in’e middle of nower un geboutsje naast de ‘Reinwaterkelder’ fan Vitens. Nou waren Tom en ik nyt om de arsjitektuur fan dat bouwerkje naar de Stellingwerven gaan, nee wij hadden un opdracht.
Interview Titia van der Linde dy’t tegare met har man Willem, dy’t in 2019 un streekwinkel begonnen binne in ut Vitensgebou, interview dy Titia. Nyt sumar un winkel, nee un automatykwinkel. Achter de lúkjes lêge de agrarise streekprodukten. De klanten kanne sich self bediëne.
Wij Sneker jonges sagen oans de ogen út. Op’e achterwand hing un groat skerm, met útsicht op’e kalverboksen fan de boerderij. ‘Als je geluk hebt, zie je vanuit de winkel hoe er misschien een kalfje geboren wordt’, fertelde un entûsiaste blije boerin Titia.
Un komplete fersmaaltyd út ’e muur hale en ferfòlgens op goëd fertrouwen met’e pin betale. Dat had beppe noch us metmake mutten. Eigenlek is Munnekeburen un stukje hemel op aarde. Dy konklúzy tròk ik nadat ik un antwoard kreech op’e fraach òf der ok stoalen wurdt.
“Ja, die vraag stel je ook niet aan de winkelier van een dorpssupermarkt denk ik”, antisipearde Titia. “Ik ben er van overtuigd dat iemand die de eigenschap heeft om te stelen dat overal zal doen. Je hoort mij niet zeggen dat het hier niet gebeurt, maar ook niet dat er bij andere winkels meer of minder wordt meegenomen zonder te betalen. Mensen vinden het bijzonder dat het kan en wij zijn dankbaar dàt het kan.”
Titia dou bist un engel, allienech de fleugels ontbreke nòch.
|
| |
|
30 òktober om 17:52 |
| |
E-Bike om't leven
Uteraard sal ik ut noait lúdop sêge, mar wat is dat E-biken tòch un feestje. Een dach foar Weareld Herfòrmingsdach was ut in'e omgeving fan Sneek simpelwech un paradys op aarde. Ferder hou ik ut mar wear privé!
 |
| |
|
29 òktober om 19:39 |
| |
Groat YingMedia-Feest
Gister un geweldech feest had: YingMedia 10+ 1 jaar! Un feest met alles der op en der an. Prachtege ploech om deel fan út te maken.
Moch fers skriëve foar alle metwerkers. Hierbij:
Lòfliet foar de metwerkers
YingMedia
ut water fan ’e stadsgrachten klòtst bij de oevers op
histoarys plakje in ut sentrum fan ’e stad
in ut avendlicht skimere de letters fan GrootSneek
-deur un bitsje Sneker immer útsproken met dy
hearleke oa klank fan Groat in alle titels-
magazines op krantepapier met un hooch gehalte
an human interest ferhalen over stad en achterlaan
hier ademt de geest fan betrokken en beflogen auteurs
dy’t ut na paginagroate ferhalen altyd doën mutte met
relativearend kommentaar as ‘un aardech stukje hoar’
ondertussen wete de útgevers met de eksoatise Ying-naam
wel beter en prize de metwerkers tòt in ’e seuvende hemel
en is de lucht blau fan dagen
|
| |
|
27 òktober om 19:08 |
| |
Ondertussen in Weststellingwerf
Fanmiddach wear met fotograaf Tom Coehoorn op stap weest. Diskear waren we in Weststellingwerf. Ut wurdde su as gewoanlek un bysòndere middach. Ut begin fan ut ferhaal gaat su:
"Het is in de zomer van 2019 als de ‘Reinwaterkelder’ van Vitens in Munnekeburen te koop wordt aangeboden. Willem en Titia van der Linde die een melkveehouderij op de Gracht in het West-Stellingwerfs dorp bestieren, twijfelen niet lang en kopen het gebouwtje. Het duo realiseert en creëert er een bijzondere winkel met de passende naam ‘Streekwinkel ’t Verst’. Met als ‘ondertitel ‘Lekker dichtbij!’ "
En dan was der ok nòch un dame, Caroline Yao is har naam. Un Weareldburger met un apart fesitekaartsje met dêrom un fraaie tekst: "Sei ganz Du, denn Du bist einmalig".
Nou su!
 |
| |
|
26 òktober om 18:52 |
| |
Teruch op Bogerman
Fanmòrren was ik wear even teruch op ut Bogerman. Nee, gyn overlêch, gyn onderhandelingen, nee gewoan om twee fantastise learlingen en un entûsiaste dosent te interviewen. Ut wurdde un open en earlek interview met wee vmbo-learlingen. Myn empaty foar disse learlingen is nòch altyd groat!
Fòlgende week staan disse twee meiden moai op’e GrootBolsward/IJsselmeerkust cover.
|
| |
|
25 òktober om 21:19 |
| |
Dank dank 3x dank foar al jum gelukwênsen!
Fleurech op naar un fòlgende jaardach!
|
| |
|
24 òktober om 08:14 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Ik hou fan húmòr op maandach
Foarege week maandachavend was ik met nòch dry Snekers in Bòlsert. Ut trio is sponsor fan SC Heerenveen en dy klup hat un sponseravend in de Gysbert Japiksstad òrganiseard. Of ik ok met wú naar disse bijeenkomst in Café Restaurant De Groene Weide. Allienech om ut etablissement was ut besoek al un anrader. Ik hou fan kafees fan ut kaliber De Groene Weide, un bitsje in de trant fan wat wij froeger in Sneek hadden met Hotel Bonnema. Aardech autentyk.
Toen we der anlopen kwamen had ik deur de rúten al lang siën dat technys direkteur Ferry de Haan, algemeen direkteur Cees Rozemond en trener Kees van Wonderen an un tafel saten. ‘Eerst even een hapje eten’, fòlgens mij. Wie’t ik nòch nyt siën had, dat waren de gebroeders Hans en Wim Anker.
Tegare met un Heerenveen pommerant súden se interviewd wurde deur good old stadionomproeper Jouke de Vries. Aimabele man in lichtblau kolbertsje en bijpassende donkerblauwe spikerbroek wêronder un paar witte sneakers staken. Jouke switte un bitsje in’e nek en dat fond ik opfallend. Spanning? Gewoan te warm op un doadgewoane herstmaandachavend?
‘Ik gaan echt nyt om alles lachen’, sei Egon D. foarou teugen Ying M.. ‘Mustou wete’, sei Ying lekker nuchter op syn Snekers. Harrie D., Egon syn broer, fond dat wel wear grappech en toverde un brede glimlach op syn snút.
Nadat we oans te goëd deen hadden an un lekker stuk súkerbroad bij de koffy lústerden we naar trener Kees wat dy te fertellen had. Su as su faak bij foetbaltreners had ok Van Wonderen nyt al tefeul dypsinnege dingen te sêgen.
Ut eardere advokate-duo sat der un bitsje passyf bij, etalearde wel un hooch gehalte an foetbalfeitsjes, hast bij ut autistise om’t ou.
Na de pauze kwamen de mannen wel goëd los en fertelden se de ene na de andere kòsteleke anekdoate. Wêrbij’t selfs bij Egon un brede grijns nyt onderdrukke kon.
Ik onthou jum één fan dy anekdoates nyt. Oait òrganisearden de Ankers un geweldege feestavend in ‘hun Akkrum’. Un avend fan ut absolúte niks. Un avend dy’t allienech mar út pauzes bestond, omdat de pauzes meastal ut gesellegst binne fòlgens Wim & Hans Anker.
De bewuste avend begon met de ankondeging dat der earst un kòrte pauze komme sú. Na un kertierke sei één fan’e gebroeders dat ut tied was foar un lange pauze. Ferfòlgens passearden de plas- en dweilpauzes ok nòch. En de múzyk dy speulde mar en dy speulde mar.
Dy hadden de Ankermannen inhuurd foar un habbekrats. Foar dy pries wúden de múzikanten earst nyt optrede. Mar toen de Ankers seiden ‘jullie hoeven alleen maar tijdens de pauzes te spelen’, waren se overstach gaan. Kiek dat fyn ik nou hearleke húmòr!
Su’n avend hadden wij foarge week op un doadgewoane maandach in Bòlsert. Ik hou fan húmòr, ik hou fan ut leven en bin blij dat ik fandaach jarech bin al is ut ok op un maandach, miskyn wel júst op un maandach.
|
| |
|
23 òktober om 20:59 |
| |
Kado's
Ut is hast wear su fer! En dan krij ik kado's, wêr't ik blij met bin!
En disse ok:
 |
| |
|
22 òktober om 19:17 |
| |
Stef Bos gaat in ‘Bloemlezing’ op zoek naar het grote verhaal
Over zijn nieuwe voorstelling ‘Bloemlezing’ vertelt Stef Bos bij Op1.
Stef Bos neemt je in een intieme show met enkel en alleen zijn piano mee op een muzikale reis door de tijd. Hij vertelt verhalen uit de geschiedenis waar we ook nu nog steeds van kunnen leren, zingt nummers uit zijn rijke oeuvre en speelt nieuwe liedjes.
Stef Bos ziet zichzelf veranderen door de tijd. ”Ik kom steeds dichter bij mezelf. Ook als ik zing. Als ik ‘Papa’ zing dertig jaar geleden, dan grijp ik ernaar. Nu is het een soort liefdeslied wat ik steeds verstilder zing eigenlijk. Dat vind ik wel fijn om te zien want het had ook andersom kunnen zijn.”
Groter geheel
In ‘Bloemlezing’ wil Stef Bos het grote verhaal zoeken.
"Ik wil dat mensen de zaal uitgaan en naar de sterren kijken en voelen dat ze deel zijn van een groter geheel. We leven in een tijd die het grote verhaal zoekt, maar ook in de politiek is dat een geweldig probleem. Er wordt heel erg geanticipeerd op opportunisme en electoraal gewin. Terwijl de droom een beetje weg is. Ik kom nog uit de generatie dat je als dromer wordt opgevoed, in de jaren ’60/’70.” Stef Bos gaat op zoek naar waar hij nou eigenlijk voor staat in het leven.”
"Ik ga langs de taal, het boeddhisme, het hindoeïsme, langs de dood van mijn moeder, de geboorte van mijn kinderen. Ik ga alle momenten in mijn leven zoeken waarvan ik zag, ik ben deel van een groter geheel.”
 |
| |
|
21 òktober om 19:03 |
| |
Fanavend Stef Bos in Theater Sneek
Stef Bos – Bloemlezing 2022 (solo)
Een paar jaar geleden ontstond bij Stef Bos het idee om elk najaar solo het podium op te gaan onder de titel ‘Bloemlezing’. “Het gaf mij de ruimte om oudere songs nieuw leven in te blazen en nieuw werk uit te proberen met veel improvisatie”, aldus de zanger en liedjesschrijver. Maar die solo’s werden opeens veel meer dan een setlist spelen.
Elke keer kroop er een verhaal in wat zichzelf wilde vertellen. En zo werd een zijweg opeens een hoofdweg. Bloemlezing werd een open titel waaronder van alles kon gebeuren. Bos treedt bij deze voorstelling solo op met piano en gitaar.
|
| |
|
20 òktober om 19:21 |
| |
Interviewe in un bedsté
Honderden interviews hew ik in’e loop fan’e jaren deen, mar ik kan mij nyt herinnere dat ik oait iemand letterlek in un bedsté interviewd hew. Fanmiddach was ut in Toppenhúzen suf er, dêr had ik tegare met fotograaf Tom Coehoorn un hearlek gesprek met Ane de Jong.
Ras-Toppenhúster dy’t prachtege ferhalen had fan ut karakteristieke dòrp dat un twee eenheid met Twellegea fòrmt. Ane sal trouwens noait sëge dat hij út Top&Twel komt. “Nee, ik kom út Toppenhúzen nou?!”
De útwerking fan ut interview komt in de Friesland Post fan november, in’e seary ‘Fertellers yn Fryslân’. Ik soek en kom de moaiste minsen teugen, ik hou derfan!
Foto's Tom Coehoorn
|
| |
|
19 òktober om 19:40 |
| |
Tòt stòf…
Fandaach appte un maat fan mij un foto fan ut graf fan syn ouders. Hij was der bezech weest om ut monument skoan te maken: ‘Want ut is binnenkòrt wear Allersielen…’ Ut is dêrom ok helemaal nyt su apart dat myn laatste interviews te maken hadden met ut tema ‘overleiden’. Ik praat eigenlek noait over ‘doad’ at ut over minsen gaat. Miskyn is ut onbewust un ‘ferbloemen’ en past ‘doad’ tòch wel in ut Snekers. Immers, ik was ut tòch dy’t altyd ferkondegde ‘dat je in ut Snekers noait ferstòppertsje speule kanne’.
Fanmòrren brocht ik twee mannen, begin tachtegers dy’t nòch nyt su lang leden ( òf sú ut altyd gister bliëve?) hun frouwen ferloaren hadden, bij mekaar. Intêns ferdrytech. Roaie draad in ut gesprek was ‘hoe gaan je met ferdryt om, hoe ferwerk je ut’. Dat is foar iedereen dy’t ut overkomt fanself wear anders. Skriëve kan un fòrms fan ferwerking weze.
Disse beide mannen hewwe sonder dat se ut fan mekaar wisten un boek skreven, wêr’t omsiën en ouskeid nimme sentraal in staan. Ut wurdde fanmòrren un emoasioneel gesprek, mar ut was seker goëd om te doën.
Fanavend sprak ik met un jonge meid (21) dy’t sinds kòrt werkt as útfaartbegeleidster. Inderdaad Susanne Visser. Ik interviewde har in april fan dit jaar ok al over har ambisy om te gaan werken in de ‘útfaart’. Deur ut interview is Susanne in kontakt komen met un útfaartbegeleider. Un bysònder follow-up ferhaal.
|
| |
|
18 òktober om 18:49 |
| |
Anker & Anker
Gisteravend in Café De Groene Weide in Bòlsert weest. Dêr was un bijeenkomst fan SC Heerenveen sponsers dêr’t ut bekende gebroeders Ankers, trener Kees van Wonderen en Ferry de Haan (‘technisch directeur’) interviewd wurdden deur Jouke de Vries. Nòfleke avend sonder al te feul dypgang.
Gewoan un maandachavend met foetbalhúmòr en Anker&Anker grappen. Beide mannen kanne ut moai opsêge! En Kees van Wonderen is un lekkere nuchtere kearel! Kòrtom ut was gesellech.
 |
| |
|
17 òktober om 08:47 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, 17 òktober
‘De Verdwenen Gemeenschap’
De Verdwenen Gemeenschap is de titel fan un nieuw Joads monument dat beeldend kunstenaar Piet Cohen maakt het. Ut mut un plakje krije in de Wide Burchstraat fan Sneek, op ut plak dêr’t oait de synagoge stond:
Sneker sjoel
toen barbaren met learzens fan haute design en glimmend
op dy earste november saterdachmiddach fan 1944
ut Joadse heilechdom an de Wide Burchstraat binnen stampten
om ut interieur fan de synagoge stompsinnech te fernielen
grouwe stienen deur de glas-in-load-rúten keilden
sweech de sjofa, de kleine ramshoarn
doofde ut licht in de negenarmege kandelaar, de menora
wurdde ut foargoëd stil en dúster in ut hart fan de Sneker binnenstad
sufeul jaar later herinnert un simpele grize Davidster
dat der hier oait un eenfoudege Jidise gemeenskap was
Over dat monument gaat ut, de grize Davidster, dy’t nyt as sudanech siën wurdt, dêr’t minsen op sitten gaan, fytsen teugen ansette en nyt respektfol behandele. Feul Snekers wete selfs nyt eens dat de Davidster ut plak markeart wêr’t oait de synagoge stond. Dat kan fanself nyt en dêrom mut der un ander mounument komme, dat wel opfalt.
Dat het Piet Cohen nou ontwurpen. Oulopen week binne Marcel Wallage, Matthijs Graafland en ik naar búten kommen met de plannen. We hewwe dêr un stichting foar oprichten dy’t der foar sòrge mut dat ut monument der ok echt komt. Ik sit der gyn tel over in, dat gaat gebeuren.
Op 9 november hewwe we de presentasy fan ut beoogde monument. Dy datum is gyn toefal, immers op dy dach wurdt de Reichspogromnacht òftewel de Kristallnacht herdacht. In dy swarte nacht fernielden de nazi’s synagogen, Joadse bedriëven en woanings.
Earder stond un ander monument, dat met de namen fan de fermoarde Sneker Joaden al op ut plak dêr’t de Davidstien nou staat. Ok dat monument wurdde om reden fan fandalisme ferplaatst, naar de Stadhústún.
Ut kan nyt anders dan dat dit monument echt op ut plak fan de eardere synagoge staan mut, mar nòch us wel herkenber.
“Als een heiligdom niet meer bestaat, verwoest is, blijft altijd nog iets bestaan van de heiligheid van de plaats”, sei opperrabbijn Belinger op 4 mei 1972 bij de onthulling fan de Davidster. Dit plak ferdiënd dus un beter gedenkteken, dêr wil ik mij met de al noemde mannen graach foar insette.
Krekt nou in un tiid dat ut antisemitisme de kòp wear opsteekt. Onwetenheid en onferskillecheid binne un groate bedriging foar un wezenlek onderdeel fan oans geskiedenis.
Bliëf waaksem!
|
| |
|
16 òktober om 08:45 |
| |
Pompoenen & kalebassen in Hommerts
HOMMERTS- Als de herfst begint betekent dat ook weer kleurrijke pompoenen en kalebassen langs de weg. Wie door de tweelingdorpen Jutrijp-Hommerts rijdt komt ongetwijfeld bij het huis van hovenier Tjeerd van Netten langs. Het is er momenteel een waar paradijs voor liefhebbers van pompoenen en kalebassen, daar aan de Jeltewei. Ze zijn er in alle maten, kleuren en prijzen.
“Ja, it liket moai no”, zegt de hovenier. “Der binne in soad minsken dy’t der in foto fan meitsje, ik ha de Fryske flagge der mar bij út dien. De pompoenen en kalebassen kinst fansels lekkere sop fan meitsje, mar de measten binne foar de dekoraasje. Aardich foar op in túntafel of yn in blomstik te ferwurkje. Mar rin even mei nei achteren, dêr binne de ‘meiden’ drok mei it meitsjen fan halloweenpompoenen. Dat wurdt hieltyd populêrder. En it sit fannemiddei hearlik sa yn it hjerstsintsje!”
 |
| |
|
15 òktober om 21:02 |
| |
LUNA Waterstad
Hoe krije je minsen in beweging? Fanavend de Waterstad kunstwerken rûte lope! Beslist de moeite weard! F'ral de gesichten in ut Wilhelminapark binne bysònder. Gyn flau benul hoefeul besoekers de òrganisasy ferwacht, mar der liepen honderden minsen langs de objekten.
Heel feul ouders met kleine kyndes, is úteraard ok heel spannend om in ut donker te lopen. Binne onútwisbere jeugdherinnerings liekt mij!
 |
| |
|
14 òktober om 17:19 |
| |
Snits krijt nij joadsk monumint: "Waardig en respectvol"
Snits krijt in nije Joadsk monumint yn de binnenstêd. It hjoeddeistige monumint oan de Wijde Burgstrjitte is in stien yn de foarm fan in davidstjer, mar dy wurdt net sjoen as in tinkstien: der wurde fytsen tsjinoan set en it wurdt brûkt as in bankje om by it winkeljen op te sitten.
Dit kin net langer, sa tochten de trije inisjatyfnimmers Marcel Wallage, Matthijs Graafland en Henk van der Veer. It monumint moat ferfongen wurde, mar bliuwt op it plak dêr't oait in synagoge stien hat.
"Het moet waardig en respectvol zijn en door iedereen in de Sneker gemeenschap gedragen worden", seit Graafland, Dêrom wurde ûndernimmers en ynstânsjes frege om by te dragen yn de kosten. It nije monumint, dat op 9 novimber presintearre wurde sil, kostet 35.000 euro.
It monumint yn de foarm fan in davidstjer waard yn 1972 pleatst yn it trottoir. Tolve jier letter waard de stjer op in sokkel pleatst. De Joadske mienskip liet doe witte der wiis mei te wêzen.
"Wij vinden de verandering van de herdenkingssteen erg mooi geworden. Nu staan de mensen erbij stil in plaats van er overheen te lopen." Dat wie doe. No wit hast net ien dat it monumint der is en wat it betsjut. "Met het nieuwe monument moet dat veranderen." It monumint sil 'De Verdwenen Gemeenschap' hjitte.
Joadske mienskip yn Snits
De Joadske mienskip ûntstie om 1700 hinne en wie lyts. Op syn hichtepunt, om 1900 hinne, wennen 140 joaden yn Snits. Se gienen nei de synagoge oan de Wijde Burgstrjitte dy't yn 1836 ynwijd waard.
Krekt foar it útbrekken fan de oarloch wienen der noch 70 joaden fan wa't de measten yn de kampen fermoarde waarden. Fan de synagoge bleau net folle oer: hy waard troch de NSB'ers en Dútske soldaten yn novimber 1944 fernield. It gebou is yn 1949 ôfbrutsen.
No hat de Snitser Joadske mienskip noch sa'n 30 leden.
Auke Zeldenrust, Omrop Fryslân
|
| |
|
13 òktober om 19:06 |
| |
Ut leven brúst
Bovenstaande útdrukking gebrúk ik faker, at ik druk bin. Dat was fandaach ok wear su. Fanmòrren met Age, Kees en Marijke krapan 9 kilometer an ut draven weest as foarbereiding op de Berenloop fan 5 november anstaande op Terskelling.
Fanavend met Marcel Wallage en Matthijs Graafland kòrt interview an Omrop Fryslân geven. Wêrover? Lúster mòrren naar Omrop Fryslân radio en later op'e dach Omrop Fryslân TV.
Ik kom mòrren met mear info, Auke Zeldenrust het mòrren de primeur. |
| |
|
12 òktober om 19:22 |
| |
Fliëge & Drave
Soms binne der fan dy Fliëge & Drave-dagen. Fandaach was der wear su’n eentsje. Fanmòrren earst redaksywerk foar GrootSneek-site doën. Dêrna telefoanys interview met hele aardege Brabo-man foar un Magazine.
Ferfòlgens op’e tafel bij shiatsu therapeut Hannie N. ( gewoan púre ontspanning). Dêrna lunch-interview met auteur fan un op syn sachtst seid ‘opzienbarend boek’. Kòrtom, un dach dy’t wear omflogen is.
Ondertussen stapt ut fierde raadslid fan de gemeente Súdwest-Fryslân binnen 7 maanden na instalasy op, omdat se wethouwer wurde kan. Lekker foar ut ansiën fan de lokale polityk.
|
| |
|
11 òktober om 20:25 |
| |
Amsterdam was wear moai fandaach
An bovenstaande ferder niks toe te foegen! |
| |
|
10 òktober om 08:26 |
| |
Kollum Omrop Fryslân 10 òktober
Patatsje Oarlòch
Patat, su lang ik tannen hew, bin ik der al gek op. At ik froeger met oans moeke de stad in moest foar nieuwe klearen, wêr’t ik un bloëdhekel an had, hield mamme mij foar dat wannear’t ik mij tidens ut winkelen netsjes gedroech patat krije sú. Bij de snackbar fan Lageveen op ut Groatsaan.
Un andere froege herinnering an patat is, dat ik op myn jaardach twee kwartsjes metkreech foar un púdsje patat bij Slippens an de Bòlserterwech.
Un andere kulinêre lekkernij út ’e snackbar was foar mij un bakje bamy fan Kees Leeuwen an de Parkstraat. Gyn enkele snackbarhouwer kon dêr teugen op. At we na ut stappen in’e Sneker Pan en Scotch Inn onderwech naar hús waren, altyd bij Kees Leeuwen an om bamy.
Allienech su’n bakt ei boven op ut plestykbakje met bamy en pindasaus, ut water loopt mij nòch om’e moan. Foar de coronakrisis hewwe myn maten en ik nòch us bij Kees thús weest dêr’t hij ut koaningsmaal oans foarsette.
Teruch naar de patat. Foarege week kwam ik in deselde snackbar dêr’t Slippens oait de snacks in ut frituurfet sakke liet. Patat hale.
Nou was ut al wear un antal weken leden dat ik foar ut laatst in un snackbar weest was. Ut sal tidens de Sneekweek weest hewwe. Niks su lekker, letterlek en figuurlek, om na ut optreden fan de Putkapel op Sneekweeksundachmiddach bij ’t Ouwe Vat, patat te eten in ’e snackbar an’e Jousterkade.
Omdat ut al un skòftke leden was bestelde ik foarege week myn patat su at ik dat altyd deed en sei met un stalen gesicht ‘’k wú graach foar twee fytech patat methewwe…’
Ut meiske an’e andere kant fan’e fitrinetoanbank sach mij an òf ik rechtstreeks onder un stien futkwam. Flústerde teugen un ouwere kollega ‘die man wil voor twee euro vijftig patat hebben, dat kan toch niet?’
Nou inderdaad ut kan nyt mear, want un gewoan bakje patat kost teugenwoardech € 2.95! Wist ik feul. Ik was toen te eigenwies dat ik nyt twee bakjes patat bestelde.
Gefòlch? Toen ik thús kwam úteraard te min patat foar twee persoanen. Dat ik nam na de kipepoat met un bitsje patat mar un ekstra bòrd gele fla.
Ut is foargoëd patatje oarlòch. Moraal fan dit ferhaal. Ik hew gyn flau benul fan prizen en doën mar wat. Dat de patatboer disse prizen handteare mut, ik loof ut graach.
Ik bin trouwens nou al benieuwd wat ik aansens foar un púde oalybollen betale mut, an’e rane fan ut Martiniplein dêr’t de gebakskraam al wear klaar staat . Want dy lekkernij komt út’e Oekraïense sonnebloemoaly en dêr is ut nòch altyd Patatsje Oarlòch.
|
| |
|
9 òktober om 20:23 |
| |
Dé mannen
Ut draaide dit weekend om dé mannen! Gisteravend in Amsterdam prachtege surprise-party Benny Boy. Fanmiddach Nouvé in Sneek. Ut was un feest!!
 |
| |
|
8 òktober om 17:41 |
| |
Ut weekend is wear goëd!
 |
| |
|
7 òktober om 18:07 |
| |
Drave & interviewe
Fanmòrren duurloop fan hast 8 kilometer deen, met as parkoers Burgemeester Rasterhoffpark. Heuvel op, heuvel ou. Echt tòp! Wel last fan'e kúten...
Ferder moai interview had met bovenstaand trio, dêrover later mear. |
| |
|
6 òktober om 16:26 |
| |
Stylfol ouskeid fan Jan Pier Eringa (1939-2022)
Fanmiddach in un folle Oasterkerk de herdenkingsdiënst fan Jan Pier Eringa, dy’t 28 september overleed, bijwoand. Foar disse diënst past mar 1 woard: Stylfol!
An’e roukaart, moai fòrmaat met prachtege foto fan Jan was al ou te lezen dat der andacht an besteed was. Jan wist dat syn einde in dit ondermaanse naderde en had disse ouskeiddiënst perfekt regiseard. Dat ut was in dy sin dan ok gyn ferrassing dat der un soad múzyk was. Múzyk fan syn eigen DEBASIC. Prachtech! Indrukwekkend ut songen’Hallelujah’ deur Anne van Arem-Visser tegare met Maaike Kampen.
Al even bysònder de ‘herinneringen’ fan Jan syn maat, Wijtze de Boer. Kòrtom en nòch us stylfol.
Bij ut útdragen (gelukkech letterlek en nyt op un karke!) klonk ut ‘Erbarme Dich’ en lúden de klokken.
R.I.P. Jan Pier! Hew goeie herinnerings an dij en sal dyn telefoantsjes misse. Un echte Sneker is nyt mear, de herinnering bliëft
|
| |
|
5 òktober om 18:52 |
| |
Voormalige gemeente Sneek ‘niet actief betrokken’ bij onteigening Joods vastgoed
Ruby de Vries het har masterskripsy skreven en trok bovenstaande konklúzy. Gister kreech ik dy skripsy en bin futdaleks met lezen begonnen. Heel bysònder allemaal. Ondertussen al e-mail kontakt met Rub had. We salle un ouspraak make om ferder over dit onderwerp te praten. Ik fyn ut like bysònder dat der nòch altyd jonge minsen binne dy't intresseard binne in geskiedenis en met name in de WOII. Hieronder een fan'e krante artikels dy't ferskeen na de públikasy.
De voormalige gemeente Sneek is niet actief betrokken bij het onteigenen van Joods vastgoed tijdens de bange jaren ’40-’45. Dat is de conclusie van een studente Geschiedenis, die van de huidige gemeente Sûdwest-Fryslân mocht onderzoeken of Sneek zich destijds schuldig heeft gemaakt aan het ontvreemden van vastgoed van Joodse eigenaren. Volgens de studente zou de Friese gemeente ook na de oorlog geen actieve rol bij het rechtsherstel van dit vastgoed hebben gespeeld. Verder is er geen bewijs gevonden dat de gemeente naheffingen en boetes heeft opgelegd aan Joodse vastgoedeigenaren die na de oorlog terugkeerden naar Sneek, aldus de studente.
Beladen onderwerp
Naar aanleiding van de commotie die ontstond na onderzoek van het tv-programma Pointer, in 2020, over het afpakken, verkopen van Joods vastgoed in de oorlog door gemeenten, lieten vele gemeenten onderzoek doen. Uiteindelijk besloot ook de gemeente Sûdwest-Fryslân tot onderzoek over te gaan. Hierbij ging het over de rol van Sneek, een van de fusiegemeenten die opgingen in de huidige gemeente. Geschiedenisstudente Ruby de Vries van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) kreeg de eer om in haar eentje onderzoek te doen naar dit beladen onderwerp. Ze schreef er een scriptie over. In september mag ze een presentatie geven in Bolsward.
Vastgoedboeken
Het onderzoek van Pointer spitste zich toe op de vastgoedboeken van de nazi’s, de zogenoemde Verkaufsbücher, waarin de namen van panden en percelen stonden die van Joden werden onteigend. Niet alles stond daarin vermeld, maar het onderzoek van Pointer gaf veel gemeenten een reden om zelf onderzoek te laten doen. ‘In Sneek ging het om 49 percelen die toebehoorden aan Joden en niet allemaal in de Verkaufsbücher staan vermeld. Het onderzoek richtte zich op Joodse particuliere panden en bedrijfspanden’, aldus de gemeente Sûdwest-Fryslân in een persbericht.
‘Geen bewijs’
De Vries concludeert in haar scriptie ‘Alles verloren?’ dat de gemeente Sneek is tijdens de Tweede Wereldoorlog ‘niet actief betrokken geweest bij de onteigening van Joods Vastgoed’. Ook speelde de gemeente volgens haar na 1945 geen actieve rol bij het rechtsherstel van dit vastgoed. Verder heeft de studente geen bewijs gevonden dat de gemeente naheffingen en boetes heeft opgelegd aan Joodse vastgoedeigenaren die na de oorlog terugkeerden naar Sneek.
‘Niet actief betrokken’
Hoewel sommigen twijfelen of een jonge academicus als De Vries wel over voldoende kennis en kunde beschikt om het genoemde onderzoek te doen, en vraagtekens zetten bij de zinsnede ‘niet actief betrokken’, is de burgemeester van Sûdwest-Fryslân ervan overtuigd dat het onderzoek deugt. “Tijdens de bezetting moesten veel Joden ondergaan hoe het vastgoed dat zij bezaten in beslag werd genomen en door de Duitse bezetter werd doorverkocht. Het is goed om te weten dat hier in Sneek geen sprake van is geweest,” zegt burgemeester Jannewietske de Vries (PvdA). Ook gemeentearchivaris Jack de Vries is op Linkedin positief over het onderzoek van zijn naamgenote.
|
| |
|
4 òktober om 19:01 |
| |
Hospice De Kime
Fanmòrren in ut Hospice fan Sneek weest om un oud-learling, Nienke Marije Dijkstra, en Willy Hoekstra, één fan de 3 koördinatoaren fan De Kime te interviewen. Ut bliëft moai om oud-learlingen na sufeul jaar wear teugen te komen om te hoaren wat ut leven hun brocht het.
Nienke Marije fond ik as learling al un bysònder meiske. Su skreef sij regelmatech gedichtjes wat ik úteraard stimulearde. Fanmòrren fertelde Nienke dat se dy ‘gedichteboekjes’ nòch altyd het.
Ut frijwilligerswerk fan Nienke ferdiënt alle andacht omdat ut su sinfol is. Un jonge frou fan 42 dy’t naast ut runnen fan har gesin fan 9 kyndes(!) dit liefdefolle werk doët krijt fan mij un diepe búging.
Trouwens al dy 100 frijwilligers wêronder ok D. , un oud-klasgenoat fan mij, dy’t foar un antal uren per week in De Kime hun bêste frijwillige krachten op professionele manier útfoere ferdiëne groat respekt.
|
| |
|
3 òktober om 08:27 |
| |
Omrop Fryslân Kollum 3 òktober
 \
Sútele
Skoanmoeke was nòch mar un meiske fan 12 jaar toen se al sútele moest. Twee emmers met ferse melk an ut stuur fan’e fyts en de eiers in un doaske in ’e haan. Inderdaad har heit en mem probearden as kleine boer foarút te skarrelen in de jaren ’30 fan ’e foarge eeuw. Toen se op un kouwe winterdach met de fyts kwam te fallen, se kon amper bij de trappers fan’e fyts, futdaleks naar hús. Ut earste wat har mem froech was ‘hoe is’t mei de aaien?’ Wat nou froeger was alles beter!
Ut earste baantsje wat ik as jonge had was melkboer De Vries út Skarnegoutum helpe. De Vries hat su’n moaie izeren hoan, un moterfoertúch wermet De Vries bij de deuren langs ging om de súvelprodukten te sliten. Achterop stond un melkbus met un kraantsje dat naar links en rechts kon sudat je presys oumete konden hoefeul melk de klant kreech. Ik fond dat allemaal heel fassinearend en foëlde mij met myn 14 jaren al un hele kearel.
Foar oans fader mocht ik ok sútele, mar dat hite in myn beleving tòch anders, minder spannend: boadskappen rond brenge, dy’t klanten in un opskriëfboekje bij myn fader de krúdenier besteld hadden. Faak ok nòch op ’e pof! Se mochten dus later betale, at ut even beter útkwam.
Wêrom fertel ik dit? Ut is de inleiding op ut ferhaaltsje fan SRV-man Henk Feenstra dy’t eargister op’e kop ou un halve eeuw SRV-man was al noeme Snekers Henk altyd nòch ‘oans melkboer’. Fyftech jaar! Ut is amper te loven dat Henk ut su lang folhouwen het. En ok nòch us met un heel soad plezier, met hulp fan syn thúsfrònt mar ok met learlingen fan ut spesiaal onderwies. Fer foardat ut woard dachbesteding útfonden wurdde, spaanden der al kyndes bij Henk in’e kar om en deden sinfòl werk. Henk sú en wú ut gouden júbileum hale. Dat is um dus oulopen saterdach lukt.
De slogan ‘leve de man van de SRV van je hieperdepiep hoeree’ was un begrip. Ondertussen is Henk Feenstra eentsje fan de Laatste der Mohikanen. Tenminsten…
Der ride in Nederlaan nou nòch su’n 200 mobiele winkels deur de straten en ut sú doadsonde weze at dat beeld ferdwynt. Tidens de coronakrisis maakte de SRV-wagen un onferwachtse opmars en was der in Amsterdam un man, Michel van Egmond, dy’t un gat in de markt sach. Michel was nyt ok foar un gat te fangen en gaf un twist an ut begrip SRV-wagen en hij spoat de brijkarre fan froeger in goud! Wear un andere diehard SRV-man brocht allemaal sterren in syn wagen an, sudat de klanten winkele konden onder un échte sterrehemel. Prachtech! Trouwens Henk het syn karre overdeen an un opfòlger.
Mar Henk Feenstra skeit der op 31 desember defintyf met út. Disse GOUDEN melkboer, sal straks mist wurde en jum wete ut wat foarbij is dat het weest.
Mar de herinnering bliëft!
|
| |
|
2 òktober om 21:25 |
| |
Reüny
Fandaach foar ut earst un reüny as pud-learkracht metmaakt. De kyndes dy't in 1981/82 an mij toefertroud waren òrganisearden fandaach hun allerearste reüny. Al disse learlingen sagen dit jaar Abrahan en Sara, un moai moment om dan un reüny te òrganisearen fonden twee fan hun. En ut wurdde un prachtege bijeenkomst in ut Dòrpshús fan Hommert-Jutryp.
Moai om al dy ferhalen te horen, over hoe't sij hun lagere skoaltyd beleefd hewwe. En dat was goëd: Wij fielden ús feilich! Fijn om sa'n kompliment te krijen.
Sylvia en Fiona, de beide frouwen dy't de òrganisay op sich nommen hadden, sòrgden ok nòch us foar un prachtech naslachwerkje.
Ik hew ut krekt in 1 ruk útlezen. Bysònder dat ik dit metmake mocht. BEDANKT! |
| |
|
1 òktober om 14:11 |
| |
SRV-man Henk Feenstra viert vandaag vijftigjarig jubileum als melkboer
SNEEK-Toen hij gisteravond al lang en breed op één oor lag hebben de kinderen van SRV-man Henk Feenstra uit Hommerts z’n wagen versierd. Voorop de SRV-wagen een groot blauw bord met de tekst ‘Henk na 50 jaar, is het nu echt (bijna) klaar! PENSIOEN genieten‘. Een witte pijl wijst richting Henk Feenstra, die vandaag op de kop af 50 jaar melkboer is.
Op 31 december van dit jaar stopt de goedlachse en vriendelijke melkboer dan toch echt met het ‘sutelen’. Dan komt er een definitief einde aan de 80-urige werkweken! In de papieren versie van GrootSneek verschijnt een interview met Feenstra.
Vanmorgen in de stromende regen bezorgde de SRV-man de zuilvelproducten samen met z’n vrouw Anneke aan de bewoners van Frittemahof in Sneek.
“In bettere molkboer kinst net krije”, was het korte rake commentaar van een van de klanten.
 |
| |
