dagboek > overzicht
Dagboek september 2014
 
30 september om 17:47
 
De Fuik





Gister dook der inenen un foto fan un lidmaatskapskaart fan De Fuik op. Wêr ander as op de mega-populêre Facebookpagina Sneek su het ut weest. Ut moaie fan dizze FB pagina is dat der altyd un heel soad reaksy's op komme over wat der públiseard wurdt.





De Fuik ston foar mij synonym met de Griffemearde Kerk. Tòch hew ik der noait weest, al dachten myn fader & moeke fan wel. Ik ging liever naar Rinke's koffybar en later de Scotch Inn. Liet myn ouwelui moai in de waan dat ik tussen de jonge fòlgelingen fan Abraham Kuyper sat.

Myn broer, twaalf jaar ouwer as ik, kwam wel un soad in De Fuik. Ik docht even dat hij ut Fuikpaske ontwurpen had en ik mailde hem dat. Nee dus. Overigens nyt su'n gekke gedachte, omdat myn broer toendertyd skilderde.





Hierbij syn mail en foto's: ' Dizze hev ik niet tekend. Leuk trouwens die afbeelding, Walinga het in ut boek over de Noorder mar een klein regelstje skreven over de Fuik, opent deur ds. De Leeuw. Bij die opening hev ik samen met Betty Wiersma en Appo ( Roosenstein ) een exspositie had. Zie bijgaande schilderij.





Na de opening een week later hevve we as vrijwillegers nog un leuke avond had, tekening op de achtergrond met de man in het wit ervoor (fotograaf) hev ik toen ok maakt.

Koos Martens met zien vrouw runden de zaak toen (1966).
 
29 september om 18:25
 
Un stem as un klok!





Solist Kees Poiesz song ut broad fan de engelen: Panis Angelicus...


Het benefietconcert dat Interkerkelijk Mannenkoor Edoza zondagmiddag in de RoomS Katholieke Kerk verzorgde was goed voor een volle Martinuskerk en heeft netto een opbrengst gehad van 3000 euro. Het volledige bedrag zal worden gebruikt voor de restauratie, het opnieuw vergulden, van de grote klok op de voorgevel van de kerk.

Naast het koor Edoza waren er vocale bijdragen van Rollinghomelid Kees Poiesz en pastoor Peter van der Weide, voor deze gelegenheid gestoken in zwarte smoking.



 
29 september om 18:06
 
Ut sú aardech weze...





Siën ferder op www.grootsneek.nl
 
28 september om 11:48
 
Bysondere Bram Vermeulen Avend bij Galery Bax





Sommege gebeurtenissen en momenten mutte je koestere en beware. Gisteravend was der su’n moment. Nadat we met un moaie ploech minsen hearlek eten hadden bij Peter & Redmer Bax, liet één fan de twee dochters fan Bram Vermeulen, Tamara, oans ut nummer ' Ik heb een steen verlegd ' hore.





Ut nummer songen deur Tamara’s sus Katarina, ging mij dwars deur merch en been. Su moai, su warm en met un groat gefoël foar liefde songen in Café Corsari. Ut was su as dochter Tamara gister sei ‘ het is alsof ik naast mijn vader zit ’. De tentoanstelling over ut werk fan Bram Vermeulen het de aflopen weken un heel soad fòlk naar Galery Bax trokken.

Overal út ut (búten-) laan kwamen minsen om ut werk te bewonderen. Gisteravend waren dochter Tamara en de broer fan Bram, Kees Vermeulen de gasten tidens un afslútend diner anwezech. Moai om de persoanleke ferhalen over Bram te horen. Un únike persoanlekheid, nyt allienech foar syn family, mar ok foar frynden. Peter Bax nam un bysonder plak in bij ut multytalent Vermeulen.

Un paar weken leden had ik un interview met Peter over syn fryndskap met Bram Vermeulen. Ik deed dat interview foar de Moanne. Ik públisear dat Frystalege ferhaal hier nou ok.





Earbetoan oan ’e skilder Bram Vermeulen

“ Ik wie befreone mei Bram op basis fan de keunst. Ik orginisearre twa kear in solo-eksposisy foar him en ik die Bram noch twa kear mei oan in groepstetoanstelling. Dat wie myn freonskip mei Bram. Ien fan syn dochters hat mij ris ferteld dat Bram mar ien freon yn syn libben hân hat. Dat wie syn eardere buorman! ”

Galeryhâlder Peter Bax út Snits relativearret syn freonskip mei Bram Vermeulen ( 1946 – 2004 ), de sanger, komponist, skilder, skriuwer, dekoraasje ûntwerper en TV-programmamakker. Trettjin jier foarme Vermeulen in legendarys kabaretduo mei Freek de Jonge as Neerlands Hoop in Bange Dagen.

Doe’t Peter Bax 50 jier wurde, wie Bram Vermeulen ien fan de gasten fan de Abraham. Hy song doe sels yn it Frysk in oersetting fan in fers dat hy oait skreaun hie: Lyts ferske//lyts ferske//lyts ferske// lyts ferske foar jim//Lyts ferske//lyts ferske//omdat ik fan jim hâld
Fan 16 augustus oant en mei 27 septimber 2014 is der in bysûndere eksposisy yn Galery Bax, wêrby’t in hommaazje oan Bram Vermeulen brocht wurdt. Tsien jier nei Vermeulen syn hommels ferstjerren op 4 septimber 2004 yn it Italiaanse San Dalmazio wol Peter Bax yn gearwurking mei de Erven Bram Vermeulen in troch crowdfunding en sponsoring boek oer Bram de Schilder útjaan.

“ Yn novimber 2000 iepene Bram by ús in eksposisy yn’e galery. Hy die dat op in hiele autentike Bram Vermeulen wize. In prachtich gedicht oer de keunst. Nei syn iepening sei ik tsjin Bram dat ik ûnder de yndruk wie en dat dizze taspraak bysûnder wie. Beskiedn at er wie sei Bram dat hij it fers wol wer ris brûke koe foar in publikaasje. Ik hoegde myn hielendal net beswierre te fielen. Doe doarde ik ek te sizzen dat dy publikaasje dan mar in boek wurde moatst mei Bram syn skildere wurken. Ad rem as altyd witst Bram meiien de titel al: Bram de Schilder! ”





Peter Bax praat mei passy oer Bram Vermeulen en syn wurk, hij hellet de orizjinele fers fan de iepeningstaspraak der by en lêst it foar. Eksklúsyf foar De Moanne mei in strofe út it liet hjir publisearre wurde:

De angst van de oorspronkelijkheid
als bedreiging van zijn zijn.
Niemand heeft er om gevraagd.
Het is de eigen zin van het bestaan,
die hem of haar daar lijdt.
En daarom onafwendbaar.
Het is de noodzaak van het zijn
waardoor het tot verbeelding raakte,
wat het tot zichtbare waarheid maakte.

Wie is deze vinder van gevaar?

Dat is de kunstenaar.
De nederige, angstige.
De tastende, voelende.
De vindende, verliezende.
De uitgaande, ingaande.
De lachende, huilende,
De bewerende, bezwerende.
De vol en vol ledige.
De eenzame, enige,
De altijd aanwezige,
De eeuwige kunstenaar.

It fers sil de basis wurde foar it skreaune part fan it boek dat dit jier noch ferskine moat, in boek yn oblong formaat fan 24 bij 30 sentimeter. “ Bram de Schilder It set útein mei it wurk fan de striptekenaar wêr’t hy oait mei begûn. Prachtich om te sjen dat de stripfiguren fan Bram Vermeulen eksakt gelyk binne oan wat hij letter skildere.

Elk en ien dy’t de sketsboeken fan Bram Vermeulen yn hânnen krijt of besjocht wit dat it bysûnder is. Dat fiele je simpelwei. Net dat it skildertechnys no allegear sublym is, mar stadichoan seagen je wol dat der groei yn syn wurk siet. Oeral komst de humor tsjin, de tragyk fan it libben, is it net mei in trien dan wol mei de golle laits. It rekket! ”

Mei it boek wol Peter Bax sjen litte hoe’t de skilder Bram Vermeulen dwaande wie mei syn wurk. De galeryhâlder lit sjen dat Bram Vermeulen yn de earste jierren dat hy skildere altyd yn syn wurk oanwêzich wie. It earste skilderij dat Bram Vermeulen makke komt út 1989. Yn dat jier begûn multy-talint Vermeulen mei it skilderjen omdat hy gjinien fine koe oan wa’t hy útlizze koe hoe’t it affysje foar syn programma Dans met mij der út sjen moatst.

“Sa stadichoan ûntwikkele Bram twa rjochtingen by it skilderjen. De siz mar mear spirituele rjochting, wêr’t hy dus hast altyd sels op foarkont. En de polonêze rjochting. De mienskip as in op it earste each fleurich dûnsjende groep minsken mei in masker op. Minsken dy’t achter mekoar net wite wêr’t se nei ta sille, mar dy’t folhâlde dat it feest is. Ellinde yn fleurige ferpakking. It toanbyld fan ekspressionisme. Skilderijen oer it Boerenleven en de Honden binne mylder, hjiryn spylje bist en minske in wichtige rol.”, fertelt Peter Bax at we by de skilderijen del rinne.

Bram Vermeulen sinjearde syn skilderijen noait. Op fersyk fan Peter Bax die er dat letter wol, mar noch net opfallend. It leafst mei allinne mar de inisjalen BV.
Op dit stuit binne Tamara en Katarina, de dochters fan Bram Vermeulen, drok dwaande mei it trochlêzen fan de deiboeken fan harren heit. Parten út dy deiboeken sille ek in beskieden plakje fine yn it te ferskinen boek oer De Schilder Bram Vermeulen.

Foarearst is Peter Bax fan doel om 1000 eksimplaren fan it boek printsje te litten.
 
27 september om 23:43
 
O.N.S. Boso Sneek - Capelle


 
27 september om 17:32
 
O.N.S. sit in de hoek dêr’t de klappen falle





O.N.S. Boso Sneek sit momenteel in de hoek dêr’t de klappen falle in de Topklasse fan de saterdachamateurs. Fanmiddach ging de thúswedstryd teugen Capelle met 0- 2 ferloaren. Mar miskyn nòch wel groatere klap was ut ferlies fan dry basiselftalspeulers deur blessures.





Foar de rust moest kluptopscorer Age Wim van der Zee al noadgedwongen na de kant en na de tee fòlgden Roelof Strikwerda en Harvey de Boer. Tel der bij op de blessearde en skorste speulers dy’t der al waren en ut is dúdelek dat O.N.S. te kort komt om potten te breken in ut Walhalla fan ut saterdachamateurfoetbal.
O.N.S. wurdde in de earste minút un strafskòp onthouden na un overdúdeleke handsbal in ut strafskòpgebied fan Capelle.





Cecilio Lopes. international út Kaapverdië krijt públykswissel.

In de 20 minút skoat Martijn Roosenberg ok nòch us op de paal. Binnen twee minúten maakt Capelle ut karwei in feit af. In de 31 minút skoarde Wilmer Kousemaker na un solo de 0 – 1 en na un misferstaan in de 33ste minút was ut al 0 – 2 deur Kaapverdiaans internationel Cecillio Lopes. Fanaf dat moment liep O.N.S. achter de foetbalfeiten an. Fòlgende week wacht de wedstryd teugen IJsselmeer Vogels. Ut is te hopen dat de blessureboech dat wear wat leger is.
 
27 september om 12:20
 
Sjoernalisten & de 4de macht





“ Sjoernalisten binne de eagen en earen foar safolle oaren. Hja witte safolle mear en ha de posysje om fragen te stellen, wat safolle oaren net doare of kinne. Dêrmei komme saken oan it ljocht dy’t oars ûnder it kleed bliuwe soene. Dat is mei reden dat sjoernalisten de posysje ha fan de fjirde macht fan de demokrasy.”

Bovenstaande beweart Bert de Jong, oud-adjunkt-hoofdredakteur fan de LC en tòt júny fan dit jaar foarsitter fan de Nederlandse Vereniging van Journalisten in de Moanne, algemien-kultureel opinyblêd.

Ut is un interessante stelling en ut sú su weze mutte. De praktyk is echter wel un bitsje anders. Ik ken tefeul sjoernalisten dy’t momenteel moëd binne, dy’t bezech binne met (h)un struggle for live.

In ut gefal fan de LC kan ik mij dat ok wel un bitsje indenke. In 2000 hat de LC nòch 111.000 faste abonnees. Op dit moment binne dat der nòch su’n 60.000. En ik weet wel seker dat ut antal nòch ferder dale sal. Gyn wonder dat sommege sjoernalisten ut allemaal wel love en nyt mear achter ut nieuws an gaan. Trekke an un doad peard is onnoazel werk.

Ondertussen kanne un soad bestuurders, politisi en managers hun gang mar gaan met praktiken dy’t ut dachlicht nyt ferdrage kanne. Om ferfòlgens alles wat ok mar un bitsje belastend is te ontkennen, su as un skoaljonge met de hofkesongen appels in de haan en mar roepe ‘ ik hew ut nyt deen, ik hew ut nyt deen ’.

Krekt su lúd en faak dat je ut self love. Wat dan overbliëft binne de boadskappers met hun instuurde brieven. Ut is al heel wat at dy briëven nòch plaatst wurde.

Gelukkech ( ? ) is der dan de social media nòch…
 
26 september om 19:25
 
Stikker





'k Hew wel us un mindere stikker kregen!
 
26 september om 12:25
 
Edoza zingt voor vergulde klok





Sneek – Zondag 28 september om 15:30 uur vindt er in de St. Martinuskerk (1872, rijksmonument, architect Pierre J.H. Cuypers) aan de Singel 62 in Sneek een uniek concert plaats voor een wel héél speciaal doel. De opbrengst van dit concert is namelijk bestemd voor het verven en vergulden van de wijzerring en wijzerplaat van de klok aan de voorgevel van de kerk. Het groot Interkerkelijke Mannenkoor EDOZA uit Sneek verleent daarom graag zijn medewerking.

Tijdens dit concert zullen er diverse solisten optreden waaronder pastoor Peter van der Weide en Kees Poiesz

Op het ontwerp van de toren door P.J.H. Cuypers komt een grote wijzerplaat voor, om voor omwonenden en voorbijgangers aan te geven hoe laat het is.

Deze wens ging pas in vervulling op 17 november 1984 toen het uurwerk in gang werd gezet. Het is afkomstig uit een afgebroken kerk elders en geïnstalleerd door de firma Vellema, destijds te Blija, in de hanenbalken van de kerk boven de preekstoel. De wijzerplaten zijn ook door dit bedrijf vervaardigd voor de klok aan de Singelzijde en aan de kant van de Harinxmakade. Zij werden geschonken door de Stichting Old Burger Weeshuis. Ze zijn een nuttige verfraaiing van het stadsbeeld en ze worden zeer vaak geraadpleegd. Na dertig jaar in weer en wind de tijd te hebben aangegeven is het verguldsel aan vernieuwing toe. Het vergulden van de wijzerring en wijzerplaat van de klok is onderdeel van de grote restauratie aan de voorgevel van de kerk die in het jaar 2015 zal plaatsvinden.

De toegangskaarten à 5,00 euro zijn verkrijgbaar bij:

•Sigarenmagazijn Sipma, Schaapmarktplein 13 Sneek
•Primera, Singel 10 Sneek
•ILLS lingerie, Oosterdijk 52 Sneek
•Op de dag zelf in het portaal van de kerk
 
25 september om 20:46
 
Foar de goeie ferstaander....Nòch even geduld dus!



 
24 september om 09:00
 
Moaie foetbalavend bij O.N.S.





Onder ideale wearsomstandechheden gisteravend de bekerwedstryd tussen O.N.S. en earedivisionist FC Dordrecht metmaakt. Un hele aardege pòt, wêrbij't klasseferskil eksakt in de skoare tòt útdrukking kwam: 0 - 3. Niks mear, niks minder. Foaraf de opening fan de fraai fernieuwde O.N.S. Boso businessrúmte deen. Kòrte toespraak houden en de ear an Robbie de Jong laten om de rúmte letterlek open te skiëten.





Stadsomroeper Jan Sjoerd de Vries leest opstellingen foar en maakt wear reklame foar de stad!






Later op de avend nòch interviews deen met ferkillende speulers en de beide treners. Hearlek en foar mij f'ral ontspannend om te doën! Foar de beelden ferwies ik graach naar www.frieslandactueel. Der waren gisteravend su'n 1000 besoekers en un soad pers. Foto's binne fan Rob Bosma en Jeroen van der Kallen.



 
23 september om 10:20
 
Erik van der Wurff





Langs zon en maan

Gisterenavond
is in zijn woning
vader, echtgenoot, muzikant
en mijn vriend
Erik van der Wurff
aan de gevolgen
van kanker overleden.

tweeënvijftig jaar
waren we onderweg
naar ergens
om er te gaan spelen

tweeënvijftig jaar
waarin ik zijn zanger was
hij mijn pianist

tweeënvijftig jaar
zongen we
voor onze vaders
onze moeders
als liefde zoveel jaar
kan duren

'Drink en zing
op jou
om alles wat in ons
nooit meer
verdwijnen kan.'

Herman van Veen

Erik van der Wurff, (De Bilt, 9 juli 1945) studeerde piano met de bijvakken contrabas en dwarsfluit aan het Utrechts conservatorium, waar hij Herman van Veen leerde kennen. Meer dan een halve eeuw was hij zijn pianist en componeerde hij met hem een aanzienlijk deel van Van Veens repertoire.

Hij schreef muziek voor theater, speelfilms (Van de Koele Meren des Doods en Ciske de Rat), televisieseries (De Legende van de Bokkerijders, Coverstory, Achter de Lach), internationale animatieseries (zoals Janosch Traumstunde en Alfred Jodocus Kwak), zes musicals, een volksopera, kamermuziek, symfonisch repertoire en werk voor piano.
Erik van der Wurff dirigeerde het Residentie Orkest, het Noordhollands Filharmonisch Orkest, Het Gelders Orkest, het VRT Filharmonisch Orkest, het Bruckner Orchester (Linz, Oostenrijk), het NDR Pops Orchestra en The American Symphony Orchestra. Sinds maart 2008 was hij dirigent van het VSOP Orkest.

Hij arrangeerde ook voor Robert Long, Jasperina de Jong, Gerard Cox, Stef Bos, Jaap van Zweden, Anner Bijlsma, Emmy Verhey, the Soloists of the Philharmonia (London) en Kings College Choir (Cambridge). Tevens schreef hij arrangementen voor televisie- en speelfilms (De Tweeling, Sloophamer, Leef!, Pluk van de Petteflet, In Oranje, Gebak van Krul), waaronder honderden bewerkingen voor het Metropole Orkest. Hij was als acteur te zien in de Duitse kinderseries De Wonderlijke Avonturen van Herman Van Veen en Herman en de Zes.

Hij begeleidde op piano regelmatig Vera Mann, Gerard Cox, Robert Long en Simone Kleinsma. Speelde soloconcerten met hoofdzakelijk eigen werk. En bij Harlekijn Holland bracht hij drie solo albums uit: Heimwee naar de herfst (1976), Erik van der Wurff (1989) en Sadhana (2003).

Daarnaast gaf hij workshops compositie en muziektheorie, hij werd onderscheiden met een Edison, ontving de Gouden Hond van EMI, de Louis Davidsprijs voor Opzij, een Gouden Harp van de Stichting Conamus, het Gouden Hart van de stad Rotterdam, de Gouden Notekraker van de Stichting Norma en de Kunst en Cultuurprijs van de Gemeente De Bilt. In 2009 werd Erik koninklijk onderscheiden in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

( overgenomen van de site van Herman van Veen )
 
23 september om 09:50
 


 
22 september om 21:12
 
Kees Poiesz in de drúven





Bij de groatgrutter in Sneek en ferre omstreken late se ut liefst niks an ut toefal over. Wille graach wete wêr't hun produkten & groanstoffen futkomme. Levensgenieter Kees Poiesz was de aflopen dagen in Frankryk ( ' ja al wear...' )om dêr eigenhandech, letterlek, de drúvetrossen te plukken foar de Poiesz-winen. Ut leverde un únyk plaatsje op! Hierbij eksklúsyf!

 
22 september om 17:23
 
Trouw





Ik fyn ut un geweldege krant, hew um de aflopen 14 dagen ok wear met un soad nocht lezen, mar ik hew wel us betere teksten siën as in de strip fan aflopen frijdach. Gaan der dêrom ok nyt al te serieus op in. Hoe sal ik ut nou us omskriëve? Nyt ferder siën as je Randstedeleke wiesneus lang is?! Kom der mar in Cor van der Wal! Trouw siteart tenslotte de titel fan dyn blog!!

Hierbij de teksten:

Naar het gesticht- Dit is de afdeling identiteitsstoornissen// Ik ben een Nederlander//Nei, ik bin een Fries//Fryslân is een apart land, hoor! ( fakje 1 )

Bezigheidstherapie is belangrijk- Iek praat in een gehieme taol!// Iek heb een Frysk paspöôrt gemäkt.//Gek praten is vaak heilzaam. ( fakje 2 )

Sommige mensen knappen enorm op van wat extra identiteit- Weg mei de randstäd!//Twente vrie!//Limburg oenafhankeliek! ( fakje 3 )

Goed dat zij niet apart worden gezet- Ze doen geen kwaad//Wees gerust burgers. ( fakje 4 )

 
21 september om 22:12
 
Gesprek van Sneek 13 met o.a. minister Dijsselbloem





Haré Snekers!

Op dizze wonderskoane september-sundach-namiddach na Prinsjesdach is ut mij un groate ear om hier in ut roemruchte Feemerkkafé fan Nico & Cathie Vellinga ut earste Gesprek fan Sneek jaargang nummer 4 afslúte te maggen. Un oprecht kompliment an de òrganisatoaren dat ut kear op kear wear lukt om ansprekende gasten naar oans moaie Sneek te lokken.





Kiek met un Elfstedentocht dan wille se hier allemaal wel komme fanút ut Wilde Westen en un besoekje an de Sneekweek het ok wel wat! Mar sumar op un sundach in september ok even je gesicht siën late dat is tòch andere koek. Ut is ok nyt de earste de bêste bewindsman dy’t hier fanmiddach bij oans op besoek is.

Sonder nou in un Rooms Katolyk bewierrrookritueel te ferfallen ut het wel wat dat minister Dijsselbloem hier op utselde plak sit dêr’t oait Sikke Procee syn stoel had.

Minister Dijsselbloem, ik sú dizze man noait met de foarnaam anspreke. Al besit syn poëtise naam wel ferrekt moaie binnenrym: Jeroen Dijsselbloem.

“ Het vroeger permanent sikkeneurige Tweede Kamerlid vormt nu het blijmoedige en ontspannen cement van de coalitie. Veelgehoord in kringen van de 'bevriende oppositie': Samsom en Asscher stoten af, Dijsselbloem verbindt.”
Su’n kompliment kan de ekselênsy mar in de kontbúze steke! At je beginne te googlen komme je mear moaie kwoots over minister Dijsselbloem teugen. Minder sekssisme mar wel mear bloat op TV! Klinkt krekt even anders nou, bloot en bloat! Der gaan geruchten dat der hele andere dingen in ut kofferke sitte as un miljoenenota. Hoe’t dat inhoudelek nou ferder sit, laat ik ferder nòch útsoeke deur Jacques Monasch. En anders hewwe we Eelke Lok nòch achter de haan.

Overigens fijn dat Jou hier ok wear binne as opperspreekstalmeester Monasch. Jou waren fan de VVD? Ehhh Bogerman? Ehhh RSG? Nou ja, Jacques Moansch is gewoan fan Janke! De laaste kear dat wij mekaar sagen was bij de opening fan de Sneekweek. Jou waren toen nòch an de lijn, mar at wel stikum bitterballen fan Bas Hollenberg, anboaden deur de Koaninkleke Watersportvereniging Sneek.

Doën al dy PvdA’ers trouwens. Toen Andries Ekhart un kear un bitterbal foarhouden wurde bij de Walrus en de ober fatsoënlek froech ‘ wilt U ook een balletje ’ prikte Andries fleurech met ut houten stòkje deur ut krokante bitterballenlaachje. Echter toen de jonge ober sei ‘da’s een euro ’, wipte de Liwwarder wethouwer de gloeiendhite bitterbal wear op ‘e silveren skaal: PLOP!

En dan de Keizerin fan ut Kleinsaan, oans aller Weduwe Joustra. At der eentsje in dizze stad weet hoe’t de hazen in ut marketingfeld lope dan is ut oans Heleen wel. Je kanne gyn tydskrift openslaan òf de 150 jarege, de meast begearde Weduwe fan Nederlaan spat fanaf ut papier. Sterkernòch, je hoeve nyt eens te bladeren, Heleentje staat gewoan op’e cover! Moai man. We salle dij in de kommende òktobermaand met feul plezier fòlge.

Un andere horekatijger út Sneek timmert momenteel ok aardech an de wech. Da’s Richard fan de Koperen Kees. Nou dizze Kees laat um de boaterhamwurst nyt fan ut broad ete. Al bekende hij gistermiddach dat hij der as un berch teugen ansach om hier fanmiddach ut woard te foeren. Mar tsjongejonge wat het dizze knaap syn toko in wat dan froeger hite Kees Leeuwen an ut draaien. Ut is allemaal heel simpel: fersliten Persise tapijten op straat, paar ouwe skemerlampen fan de kringloop delsette én f’ral gyn fergunning anfrage tidens de Sneekweek. Su doën je dat in un megagroate gemeente as SWF. En oans Hayo komt tòch nyt te kontrolearen tidens de Moeke aller Weken. Dy siën je te faak nyt. Nou ja fanmiddach un kertierke: " Aan de kant ik moet naar de minister om een handtekening!! "

En fut is oans Hayo wear. Ut is amper te loven...
We siën Apotheker dus feulste min, krekt su as de Sneker flach op’e koepel fan ‘e Groate Kerk tidens Hardseildach. Gejank op de fierkante sentimeter, noeme se dat in de Marktstraat. Mar der is hoop: we make der un protokol fan, dat wil sêge: at dy flach op’e koepel mut, doën jum ut tòch moai self!

Een fan de spearpunten om Sneek nòch beter op de kaart te setten, is fòlgens Apotheker dat Sneek ferlet het fan un H & M. Allemachtech dy útspraak foëlde even nyt goëd hier in de Sneker binnenstad, om nyt te sêgen, dizze útspraak kwam un bitsje lullech over foar al dy hardwerkende kleine middenstanders dy’t sich nou al un skompes bealege. Der binne hier in Sneek mar un beperkt antal inisjalen dy’t Jou as burgemeester fan SWF royaal brúke magge in ut openbaar:

C & A en at ut nyt anders kan V & D.
Mar je mutte gyn larykoek ferkope over H & M. Wij hier in Sneek hewwe feul mear met klassieke namen as Grabal, Yme Bakker, de Haweko, Het Huis met de Notenbalk, Stad Parijs, Maison de Jager, De Wijde Gaper en ut Rokersparadijs.
Middenstanders dy der al lang nyt mear binne siën ik jum denken.

Inderdaad futsaneard, ophouden, de kòp nyt mear boven water houwe kannen. Mar ik noem hun nammen hier nòch met eare om dat sij oait de kurk waren wêr’t Sneek op dreef. Ik hew dus helemaal niks met H & M ( = Hennis en Maurits ). Dy winkelpanden an ut Sint Antonius mutte wear fol! Sneek het ferlet fan mear Simmersjops met betaalbare huurprizen. Sú Wim Walda fan de Pravda fan Sneek dêr de fòlgende kear nyt us even onder dy koffydrinkerij met de Bee over prate kanne?

En praat ut gemeentebestuur futdaleks even bij over dy kabelbaan boven de Potten. Want fòlgens mij binne se nyt helemaal op’e hoogte hoe’t ut nou weerklek sit. Denke in mogelekheden en nyt in onmooglekheden.
Mar der is hoop. In ut earstfolgende nummer fan Fryslân Markant komt der un kritys artikel over de Marketing fan Sneek. Dêr laat ik Egon Diekstra o.a. an ut woard. Ik sitear út dat interview:

“ De wereld is definitief veranderd. Toekomst voor de winkel is er zeker, maar er zijn maar weinig detaillisten die oprecht bezig zijn met deze toekomst. Ik denk dat nauwelijks ondernemers echt weten wat er speelt in de markt. Terwijl je talloze mooie en succesvolle voorbeelden hebt over de wijze waarop je de consument als retailer voor je kunt winnen. Zij die daar wel toe in staat zijn, kunnen een uitstekende boterham verdienen.”
Laat ik dêrom mar eindege met un lofdicht op C & A, dy’t anderhalve eeuw hier Sneek begonnen en ut nyt onaardech deen hewwe:


Clemens & August


Lapkepoepen su noemden se jum - ja dou Clemens en dou August ! -
soanen fan dy ondernimmende Johann Gerhard Brenninkmeijer
út ut skrale laan fan Mettingen toffelden jum over gòdferlaten wegen
naar ut onbekende Fryslaan om dêr op ut Oasterdyk beskúl te finen
boven un magazyn an de ekonomise slachader fan ut gastfrije Sneek

Die Kasse muss stimmen dat was fleurege Clemens syn sechje
dou gingst der nyt foar omlêgen August, met dyn ingetogen aard
wonst al dy evenredege Súdwesthoekboerinnen om ’e finger
de tekstylhandel konnen se wel an dij overlate: Ich bin immer billiger
- jaja C & A is tòch foardeleger wurdde nyt om’e nocht ut adagium –
en se loofden dij op dyn moaie blauwe ogen August

gyn wònder dat jum tegare in ’e loop fan de jaren
- C & A sinds 1841 staat wel eigenwys -
met al dy andere Roomse Brenninkmeijers
un knoert fan un tekstylimperium opbouden

de grandeur in simpele inisjalen
kleurt blau en road
ferloogend de oukomst fan
dy Lapkepoepen út Mettingen nyt!


En omdat Heleen Sonnenberg de minister sukrekt un fles Joustra Berenburg anboaden het, kan en wil ik nyt achterbliëve. Ik heb voor U een stapeltje ansichtkaarten met Sneker teksten. Dat noemen wij hier in Sneek reklame make foar de stad: marketing dus! Een ervan staat op ‘ Je mutte hore wie ut seit ’. Een paar keer luidop voorlezen en U begrijpt de tekst wel. Nico hest oans op’e foto? Gaat ie excellentie!

Bovenstaande foto's fan Nico Altenburg!

Hieronder foto's fan Jeroen van der Kallen. Fotografen dank hierfoar!



































 
21 september om 11:59
 
Taalkaviaar van weergaloze Herman van Veen in de Tüöttenzaal van Theater Sneek





‘ Hier moet het zijn, hier is het geweest ’ met die prachtige dichtregel zet Herman van Veen de muzikale toon in zijn nieuwe theaterprogramma. Een programma vol met nostalgie zonder er in te verzuipen. ‘ Geluk is het besef van een herinnering ’, zegt de clowneske Van Veen. Wat een prachtig beeld als hij ’s morgens in de spiegel kijkt en denkt dat hij zijn vader staat te scheren. Herman van Veen die nog immer als een jonge god over het podium dartelt onder het zingen van oude versjes die Nederlanders zongen bij het touwtjespringen. En wat un mooie zin rolt over zijn lippen als hij zegt: ' Tijd is er in de hemel niet...' Ik vind dat taalkaviaar! ‘ Je súden der mankelyk fan wurde! ’





Als er een artiest in Nederland laat zien dat je het samen moet doen is het Herman van Veen wel. Het doet daarom ontzettend pijn dat Herman van Veen na een halve eeuw zonder zijn grote vriend Erik van der Wurff op het podium staat. Erik is ernstig ziek. Van Veen laat zich nu omringen door jonge muzikanten, stuk voor stuk musici van de buitencategorie. Een van de muzikanten is Jannemien Cnossen, zij heeft ongetwijfeld haar roots in deze kontreien en is terug te vinden in het grote familieboek: ‘ De Cnossenbibel ’!





Ontroerend mooi gisteravond het moment dat Herman van Veen de piepjonge Rikkert van Huisstede ( stasjêre ) letterlijk bij de hand nam op het podium: " Hij is de Apollo van de 21e eeuw en zal ons, wanneer hoop in schaduw gehuld gaat, stralend als een ster het licht toezingen. Rikkert is benoemd tot inspirerend oud-leerling van het Vossius Gymnasium en loopt nu als onderdeel van zijn muziektheater-opleiding aan het Conservatorium van Haarlem stage bij Herman van Veen..." ( citaat op site Herman van Veen )





Een andere jonge gitarist, de in Emmen geboren en getogen Tobin, geniet ook met volle teugen van het sprookje waarin hij beland is. Na afloop van de voorstelling gepraat met deze getalenteerde en bovendien ook nog eens sympathieke jongeling. Tobin die nooit auditie heeft gedaan, maar spontaan na een bezoek aan een voorstelling van Van Veen een muzikaal stuk componeerde en naar Edith Leerkes stuurde.

Edith, die al sinds 1998 met Herman van Veen op tournee gaat was zo enthousiast over wat Tobin geschreven had dat hij een kans krijgt om mee te doen met deze sterren. ‘ Ik leer zoveel van hen, ik besef het mij zelf ook amper dat ik hier mee mag doen ’ zegt de nu in Zwolle wonende jonge artiest. Hoe lang al doe je al mee Tobin? ‘Sinds twee weken…’

Herman van Veen liet hem gisteravond niet zien in de foyer, beetje jammer, maar voor wie dat wilde was er gelegenheid om CD’s & zo te laten signeren door de maestro.





En mijn recensie? Het was simpelweg een fantastische avond, net zo als het interview dat gister in Trouw stond en waarbij Herman van Veen zegt: ‘ Ik hoop zo oud te worden dat ik niet meer interessant ben voor de dood ’


 
20 september om 18:27
 
Dizze stad brúst





Ut was wear us su'n dach dat dizze stad fan alle kanten brúsde. Oud-Sneker Jan Bouma, mar nòch oh su betrokken, fertolkte ut foartreflek: ut is krekt un blikken pan met melk, ut kookt fan alle kanten!

De Shanty-koaren sòrgden nyt allienech foar gesellege en múzikale drukte mar ok foar un foartrefeleke sfear. Overfolle terrassen op un saterdachmiddach in september, wat un weelde.





En dan tussen al dy druktemakers deur de leden fan de Sneker Skaakklup dy't fan de ene naar de andere kroech trokken om dêr un pòtsje te skaken.





In myn eigen Julianastraat was ut fanmiddach ok wear bearegesellech. Un moaie donkere frou met un prachtech bos haar genoat sichtbaar fan dizze rykdom. Un botsing fan kulturen en gyn sentje pijn!
 
20 september om 11:46
 
Toespraak D.E.L op Open Dag 2014






Achte anwezegen,

" Gyneen sal dan mear prate over dizze gedenkwaardege 3 júly 2013 dat Henk van der Veer de earste paal sloech. Nee dan gaat ut over un sentrum dat besiën lije kan, de groatste fereneging fan Sneek e.o. en su.
Ik wêns de bouwers, ut bestuur fan DEL en de faste metwerkers fan de fereneging alle sterkte en súkses toe met de ferdere realisasy fan ut projekt. At de ontfangstrúmte klaar is, komme we hier wear foar de opening. Earder hoeft om mij nyt, want ik hew ut leven lief! "

Su eindegde ik myn toespraak foarech jaar nadat ik dus de earste paal foar de ontfangstrúmte slagen had. Der is in de aflopen 15 maanden heel wat gebeurd! Ut projekt fan de DEL is slaagd, de ontfangstrúmte is realiseard, de renovasy kan besiën lije. We binne hier fandaach op dizze Open Dag fan de fereniging bij mekaar. Su’t ik in de somer fan 2013 al angaf, hoefde ut foar mij ok nyt earder omdat ik ut leven lief hew.

Mar ut skeelde nyt feul dan had ik hier dus tòch earder weest! Want ok ik hew de aflopen maanden un ferbouwing ondergaan, inklúsyf dry omleidings. Sake Holkema en de útfoerders hewwe foartreflek werk leverd hier op de Harste. De cardiologen fan ut MCL hewwe ok gyn half werk leverd: ik mach en kan hier wear weze! Dankbaar dat ik hier dus staan mach en dank foar de útnoadeging.

Ik foël mij fereard om na de foarsitter fan oans útfaartfereniging en de arsjitekt hier un antal woarden te sêgen. As Stadsdichter nòch wil, dat impliseart hast dat der fan mij ferwacht wurdt dat ik hier nou un antal fersen foarlezen sal. Uteraard in ut Snekers. Laat ik dêrom ok mar beginne met ut fers Stille sundachmòrrens, ik hew ut opdroegen an oans fader:


Stile sundachmòrrens

weest nòch pappe
wij tegare
op stille sundachmòrrens
kuierend over ut Tranendal
en de Kerkhofslaan

bij Tonkes syn groate hús langs
- beter doadraver is der nyt jonge!-
de grauwe betonnen pishokjes
met goarwitte urinoirs fan de Sphinx
dêr’t swarte torren ferstoppertsje speulden

dan dangelend over
de kreas anharkte skelpepaadsjes

tussen de moai knipte konifearen
wij spoarsoekend om wat weest het
útbeiteld in swart marmeren serken
- wit op Swart-

pappe, hoe stil nou
dy sundachmòrrens

Dizze poëtise woarden staan in myn earste bundel met Sneker fersen: Je mutte hore wie ut seit út 1992
Elke sundachmòrrens na kerktied in de good old Noorder an ut Bolwerk, liepen myn fader en ik over de Algemene Begraafplaats in de Noorderhoek.

Un kostber ritueel út myn jongesjaren. Ik fon dat moai om tegare met myn fader over de paden fan dizze dodenakker te kuieren. Absolút gyn angst foar de doad. Wel un heel soad fragen. At wij al dy grafstienen fan overleden Snekers foarbij liepen froech ik regelmatech over ut hiernamaals. Op su’n stille septembermòrren stelde ik myn fader de fòlgende fraach: Pappe wêr binne nou al dy minsen dy’t overleden binne? En toen sei Benedictus van der Veer ‘ bliëf us even staan jonge ’.

Met de punt fan syn degeleke swarte W.K Adema-skoën maakt hij un rondsje in ut kreas anklaude skelpepaadsje. Toen moest ik utselde doën. En nòch un kear en nòch un kear. Krekt sulang’t ik sei ‘ pappe ik wurd dronken’. ‘Dat klopt’, sei myn fader, ‘ dat klopt jonge. Ut is krekt as met dy fragen dy’tstou stelst, je beginne met de punt fan de skoën en draaie rondsjes en komme hieltyd wear bij utselde punt út, sonder un antwoard te krijen.’

Later toen ik groat was, hoarde ik dat wetenskappers en f’ral teologen myn jongesfragen as CIRKELVRAGEN bestempelden. Wat un wiese fader had ik tòch, gyn professor mar un eenfoudege krúdenier, dy’t beter útlêge kon as alle Sneker swartrokken bij mekaar.

Deagewoandea

Dat de doad foar mij un mystery is mach dúdelek weze. Foar wie trouwens nyt? En tòch is ut júst de doad dy’t un sekerheid is bij de geboarte fan elk mins. Ik hew der as jonkje op un plezierege manier met ompankoekbakt. Want dyselde krúdenier wist ok wel dat ut un bitsje apart was en nim elke sundachmòrren syn jongste seun met naar de Algemene Begraafplaats fan Sneek. As un folleard pedagooch nam hij mij ok faak met naar ut kyndergraf met ut witte dúfke. Un prachtech symboal, su’n witte fredesdúf. Dêr wurde je as kyn nyt angstech fan. Bovendien had myn fader stevech bij de haan beet, un fertroud gefoël su’n jongesknúske in de feilege groate haan fan syn fader.

Wat dy sundagse Sneker doade-akker-tòchten ok bysonder maakten was un ander ritueel. Elke kear at we op de skeiding fan ut groate-minse-kerkhof met ut gedeelte fan de kyndergraven waren sei oans fader ‘ hé ik fyn ok nòch wat!’ En dan toverde hij út de búze fan syn jas un Verkade toffe tefoarskyn. Sumar su’n hearleke ouwerwetse klever. Ik fon dat hearlek en ut ritueel ferfeelde noait! ‘ Wat hewwe we ut moai nyt pappe ’, sei ik dan dankbaar. ‘ Ik wil hier nyt bliëve en pappe ok nyt nou? Nee jonge, ik ok nyt. Kom we gaan naar mamme we hewwe ut hier wel wear bekeken…’

Rituelen

Rituelen mutte je koestere en dat doën ik. Un ander ritueel dat te maken het met overlijden út myn jongesjaren en dat ik mij goëd herinner is ut fòlgende. Un meiske bij oans út de straat, ik noem har naam met respekt BETTY SCHEPERS, kreech un hersenbloeding. Gyn rêden mear an. Betty overleed. Un onpeilbaar ferdryt foar har fader en moeke en de rest fan de family. Ok foar myn suster, want

Betty was har skoalfryndin. Ik was nòch un klein jonkje toe ut gebeurde. Ik fon ut bêst eng, su dicht bij. Mar ik was ok nieuwsgierech en liep deselde midaach dat Betty overleden was deur de Napjusstraat. Ik wú bij har hús kieke. En toen sach ik dat op klaarlichte dach de gerdinen dicht waren. Toen had ik foargoëd in de gaten ut besef dat der bij de family Schepers yts heel ergs an de haan was. De gerdinen as teken fan rou pòtdicht op klaarlichte dach. Dat is wel wat anders as al hantsjeklappend langs de wech staan at der un roustoet foarbij komt riden. Wêrmet ik overigens gyn feroardeling útspreek foar minsen dy’t su hun roubklach úte.

Un dichter, ok un Sneker dichter brúkt andere instrumenten om over de doad na te denken. Hij skriëft fersen. Dat hew ik met name in de negenteger jaren un soad deen. Nyt su ferwonderlek omdat degenen dy’t mij ut leven gaven toen self overleden.

Ik skreef de spesjale bundel IM fersen foar myn ouders:
DEAGEWOANDEA

Kunstenaar Gerrit Terpstra ferbeelde dat en tegare ferskeen oans únike projekt in un sigarekistje. Hoe gewoan en bespreekber kanne je de doad make. Hierbij dat kistje en ik beslút met ut fers

Talitha Koem

it is kâld
mar fredech
yn keamer fjouwer
fan it mortuarium
ûnder it glês
fan ’e kuolbak
leit dyn omskot
kreas yn’e pronk



Foto bijskrift: Moai onder un afdakje fan de nieuwe familykamer fan ut útfaartsentrum is un lúdklok fan 200 KG delhongen. As tekst onder de klok staat ut fòlgende fers:

" Oer de deaden, goeden, kweaden
bidt myn brûnzen stim.
Jou har God, de ivige rêst "
 
20 september om 08:51
 
Fanavend:





Foto: Jesse Willems

Zaterdag 20 september opent Herman van Veen het theaterseizoen bij Theater Sneek. In deze uitverkochte voorstelling zal Herman van Veen zijn diversiteit ten gehore brengen. Hij speelt viool, zingt, schrijft, durft, componeert, regisseert, bloost, acteert, schildert en komt met al zijn muzikanten weer naar Sneek.

Voor het eerst was dat begin jaren zestig. Met wapperende broeken, roze brillen- en truien, breedgerande hoeden, om elke schouder een gitaar en iedereen had haar. We raakten kwijt. En waaiden uit. Maar vinden ons omdat we muzikanten zijn, die leven van moeten blijven spelen, nog altijd terug.
 
20 september om 08:44
 
Fanmòrren:



 
19 september om 17:14
 
Tòpoverlech bekerwedstryd O.N.S.- FC Dordrecht





Fanmiddach un tòpoverlech in ferbaan met de bekerwedstryd O.N.S. Boso Sneek - FC Dordrecht fan dinsdach anstaande had. Ut wurdt un feestje, dêr binne we ut nou al over eens!!
 
19 september om 10:57
 
Tweede en laaste voorpublicatie ' Blauwe Engel over mijn borst '





Hierbij un tweede foarpublikasy fan myn te ferskinen roman ' Blauwe Engel over mijn borst '. 'k Hew ondertussen 75 pagina’s skreven. Na dizze foarpúblikasy werk ik wear in alle rust ferder an de roman. Weet nou ok wêr’t ut ferhaal eindege sal…


“ Het is een kleine wereld, het ziekenhuisbed op verpleegafdeling R van het MCL Na de operatie vind ik mij zelf terug op kamer 1 met een lotgenoot. Het is een man, meer weet ik niet van hem. Ik herinner mij amper iets van wat er gebeurd is tijdens de eerste twee dagen na de operatie. Volgens mij maar goed ook. Is het interessant om te weten dat ik kunstmatig beademd ben? Ik moet er niet aan denken dat ik een buis in mijn luchtpijp heb gehad. Een buis die de zusters ‘tjoeb’ noemen. Tjoeb is inmiddels verwijderd, wel voel ik het dunne slangetje in de neus waardoor ik extra zuurstof krijg.

Op mijn borstkas voel ik de drains, die er voor zorgen dat bloed en wondvocht kunnen afvloeien. Er zitten ook nog andere draden op mijn kippenborst. Wat mij het meest plaagt is de urinekatheter in de blaas. Van de maagsonde in de maag, die via een slangetje door de neus naar de maag, waarlangs maagsappen weggezogen kunnen worden om misselijkheid te voorkomen, heb ik geen weet. Ik voel mij ontzettend klein en hulpeloos. Durf mij amper te bewegen, ben voortdurend in een sluimerwereld die het meest te vergelijken valt met een droomtoestand.

Ik herinner mij een nare droom over Jeroen Bosch-achtige mannetjes met een mongoloïde uiterlijk. Ze bieden mij een bed & breakfast aan in een dertiger jaren huis. Een van de engerds trek mij mee naar een wc met een houten bril. Hij probeert met mij te tongzoenen. De grote lippen vol met kwijl komen akelig dicht bij mij. Ik huiver en ben steenkoud. Er komen voortdurend verplegers en verpleegsters bij mijn bed die controles verrichten.

Ik heb dorst, vreselijke dorst. Ik durf niet te drinken. Ik durf amper te ademhalen. Ik ontwaak langzaam uit een boze droom, een nachtmerrie die voor een deel realiteit is. Het moment dat ik moet plassen en een zuster mij een plasfles geeft laat een traumatische ervaring bij mij achter. Ik heb geen flauw besef hoe ik mijn jongeheer in de halsopening van het urinaal moet doen. Ik lig op een geweldige manier te klooien en voor dat ik het goed en wel in de gaten heb voel ik het warm worden bij mijn rechterbil.

Ik plas het hele bed eronder. Gadverdamme, ik voel mij doodellendig. Als de zuster het bedgordijn aan de kant schuift, overziet ze meteen de situatie. Ik ben blijkbaar niet de enige die dit overkomt. Kordaat trekt ze het kletsnatte beddengoed onder mij vandaan, geeft mij schone onderbroek en T-shirt, doet net of er niets aan de hand is. Ik verontschuldig mij, waarop ze mij vanonder uit de zak geeft. Of ik soms denk dat ik uniek ben?! Zelden heb ik mij in mijn leven zo lullig gevoeld als tijdens deze gebeurtenis.

Hier valt weinig te lachen. Ik vloek hartgrondig! ”

 
18 september om 11:05
 
Fandaach un jaar later





De Blauwe Engel

' Su sitte je op’e fyts en su lêge je in ut Sint Antonius! ' Met die oneliner open ik mijn blog van 21 september 2013. Het is drie dagen na mijn opname in het ziekenhuis. Aardig poëtisch, maar er is geen zak aan als je geveld wordt door hartproblemen. Het gekke is dat ik het wist dat hartfalen mij vroeg of laat zou overkomen. Familiair bepaald.

Er staat amper wind als ik op de bewuste woensdagmiddag, om even voor vier uur uit school over het Plevierenpad naar huis fiets. De eerste kleurige bladeren dwarrelen naar beneden, ik ruik de herfst. Midden op het fietspad stap ik af om een foto te nemen van de verbouw van de Piet Bakkerschool. Een legitieme uitvlucht omdat ik na 100 meter fietsen eigenlijk al niet meer verder kan. Maar dat hoeft niemand te weten. Ikzelf ook niet. Verstoppertje spelen op je 58ste blijft spannend.

Nadat ik enkele plaatjes geschoten heb, stop ik het Sony-toestel voorzichtig in de zak van mijn jas. Ik neem er alle tijd voor en roep tegen de bouwvakkers dat de nieuwe school prachtig wordt. Ze reageren niet. Ik stap weer op de fiets en vervolg mijn weg richting huis.

Even voorbij het pasgeverfde witte bruggetje over het Spoordok voel ik een knijpende zeurderige pijn op mijn borst. Ik heb de beklemming al een aantal dagen, niet constant, maar zo nu en dan. Vooral na het fietsen. Opnieuw stop ik het nare gevoel weg. Tevergeefs.

Ter hoogte van de oude Sik, een verstild NS-monument bij het hoofdstation van Sneek, wordt de pijn heftiger en heftiger. Er is geen ontkomen meer aan. Het is net alsof de Blauwe Engel, een trein uit mijn jongensjaren, over mijn borst heen dendert. Ik schat de afstand van het station naar het Witte Stúfmeelkerkje op drie keer trappen en daarna stil uit laten fietsen.

De afstand tussen de Christelijk Gereformeerde kerk en de voordeur van ons huis lijkt een eeuwigheid. Het is mis, geen twijfel meer mogelijk, het is voor goed mis...

[ eerste gedeelte van de roman Blauwe Engel over mijn borst ]
 
17 september om 17:41
 
En MAANDFERBAND...





Loop ik fanmiddach twee frouwen teug ut lief met myn ansichtkaarten in de haan. Un skoanmoeke met har skoandòchter hoar ik later. We rake an de praat over teksten en poëzy & su. Skoanmoeke komt in earste instaansy frij degelek om nyt te sêgen wat griffemeard op mij over.

Ut witte bloeske met knoopkes tòt boven an dicht, niks mis met, mar tòch. Un tipys gefaltsje fan foaroardeel fan myn kant. Skoanmoeke leest de teksten fan de kaarten lúdop foar en geeft har goëdkeuring. Se praat omberisplek Snekers. Dan krijt se de moaie kaart met de klassieker ' Wat kan't skele, at je haar mar goëd sit! ' in hannen.

De 60+ lady siët mij recht in de ogen an en seit dan sonder blikken òf blozen, en ik sitear " Je hewwe wat fergeten! " 'Oh ja?' " At je nou wear su'n kaart make, dan mutte je skriëve 'Wat kan't skele, at je haar mar goëd sit! En...je maandferband!"

Ik lêch in un deuk en de skoandòchter seit teugen har moeke allienech mar ' su kan y wel wear ma, we gaan ferder! '
 
16 september om 08:10
 
Puch





Gister kreech ik un hele seary prachtege brommerfoto’s fan Jeroen van der Kallen, dy’t hij wear un dach earder in Drielst skoaten had. Nou hew ik helemaal niks met brommers, met motors en ander motorys geweld. Wel kan ik geniete fan minsen dy’t fol passy over hun favo-merken as Kreidler, Puch & su prate. Een fan de moaiste foto’s út de reeks dy’t Jeroen mij stuurde is foar mij dy fan un klassieke Puch.





Dat het úteraard alles te maken met ut Puchpuber-Poëzy-Op-Poaten-Projekt dat Paul van Goor en ik deden in de somer fan 2005. In dy somer stonnen der groate foto-poëzy-panelen an de foët fan de Groate Kerk. Een fan de fersen kreech de titel Puchpúbers. Maat Tjalling Tjalsma montearde destiids de panelen op ut Oud Kerkhof.

Puchpúbers


wij waren nòch púbers
en hij was oans groate
antiheld

elke mòrren wear
parkearde hij
syn glimmende nieuwe Puch
in de roestfrijstalen rekken
fan de Rehoboth-ulo an de Lindelaan

hij besach syn eigenwize pukkelkòp
in ut groom fan ut hoge stuur

in de pauze toverde hij
út ut gereedskappebakje
fan syn brommer
de fieze boekjes
-CHICK & CANDY-
tefoarskyn
écht goar

dy pústen
 
15 september om 19:20
 
I love vinyl bij Katrein!





Prachtech fyn ik ut dat der sinds kòrt in de winkel fan Katrein Kunst in de Skarnestraat un pracht fan un hip ‘ kofferplatenspelertje ’ staat. De platespeuler is fan ut merk Crosley. Aflopen saterdach ston der un moai interview met Marlein Parlevliet in het dagblad Trouw ( fantastys goeie krant overigens ! ). Hier un stukje út dat interview:

“ In 2012 liep Parlevliet in Nashville de directeur van Crosley tegen het lijf. Het bedrijf werd groot met het maken van jukeboxen, maar was inmiddels bezig met draagbare, kleurige platenspelertjes in een retro jasje. Die wilde ze graag hebben. En ze bedacht dat er vast meer mensen zouden zijn die dat wilden.

Vorig jaar november stapte Marlein op haar fiets, met zo'n kofferplatenspelertje en een notitieboekje vol adressen van muziekwinkels. Fiets in de trein, naar Duitsland, Tjechië, Hongarije, Zwitserland, Oostenrijk ging het, en een stukje België. Bij tweehonderd platenwinkeltjes stapte ze naar binnen, om als ouderwetse handelsreiziger haar waar aan de man te brengen. Op die trip merkte ze dat vinyl niet alleen in Nederland bezig was aan een terugkeer. Zo zag ze in Berlijn veel pasgeopende winkels, met alleen maar vinyl.

Nog geen jaar later hebben Parlevliet en haar vriendin en zakenpartner Tessa Pals 15.000 van die kleurige platenspelertjes verkocht.”

Dòchterlief het ondertussen ok su’n moaie Crosley-platespeuler in de winkel, wie’t belangstelling het kan un bestelling bij har doën! Ondertussen beginne myn ouwe LP’s un tweede leven in de Skarnestraat. De sirkel is rond, want hoarde ik dêr in dyselde straat nyt foar ut earst naar vinylmúzyk in Rinke’s Koffiebar?!



 
14 september om 12:40
 
The COPS in myn achtertún!





Aparte múzikale sensasy beleefde ik gister letterlek bij ut skeiden fan de frUITMARKT hier achterhús. Staat dêr op ut hoofdpoadium un band te speulen wêrfan’t ik docht wat dy lui hore late is nyt onaardech.





Fraaie nummers fan The Police! Gyn flau benul fan wie’t dizze múzikanten binne, tòdat Teaterdirekteur Ben van der Knaap mij tussen neus en lippen deur fertelt dat dizze groep, The COPS út Flaanderen komt en in België wend is om foar dúzenden festivalgangers te speulen.





Hier in Sneek an de oever fan de Westersingel, in ut najaarssontsje staan en sitte der un 50 besoekers. Onder dizze kultuur- en múzyklovers binne der wel un antal dy’t helemaal út hun dak gaan. Dat binne fòlgens mij de echte kenners òf fans fan dizze groep. Wat un idioate gewaarwurding mut dat tòch weze dat je op un poasium staan en dat je de pannen fan ut dak speule foar su’n selekt geselskapke. The COPS? Noait fan hoard… Ben van der Knaap dus wel en dy haalt dizze lui hier sumar even naar toe. Manman ik weet gewoan nyt wat mij overkomt. Hier staat un groep ‘ Message in a bottle ’ fan the Police te fertolken wêr’t ik met onnoazel open moan pose naar staan te lústeren.





At ik thús kom, begin ik te googlen en fal fan de ene ferbazing in de andere. Dizze The COPS is werklek un hele fermaarde band. Ik pries mij gelukkech dat ik folkomen onwetend tòt hun públyk hoarde dat hier gister getúge was fan un únyk optreden. Lullech dat ik mij dan wear su metslepe laat deur de emoasy’s fan ut moment en dat ik fergeet te filmen. Fotograaf Jeroen van der Kallen der wel en su kan ik hearlek klisjee sêge: gelukkech hewwe we de foto’s nòch!





En Ben van der Knaap? Dy krijt un telefoanstje fan un ouwere appartementbewoaner. “ Zeg mijnheer Van der Knaap, wij hebben een klacht! Wij willen volgend jaar dat U het podium zodanig draait dat wij niet meer tegen een zwarte achterkant hoeven aan te staren. Wij willen zittend vanaf ons balkon niet alleen iets horen maar ook graag wat zien! ”

Moaier kompliment kanne je nyt krije!

 
14 september om 11:55
 
Souldada maakt indruk op frUITMARKT






Gistermiddach trad Souldada un halfuur op tidens de earste frUITMARKT in Sneek. De groep, met Sneker bining, liet un antal nummers hore dy’t se op 22 maart 2015 in ut Noarderkerkteater ok fertolkt wurde sal tidens ut konsert dat se dêr geve salle.

Sittend op un simpel houten túnbankje genoat ik gister fan de teksten ( fan o.a. Baukje Wytsma at ik mij nyt fergis? ) dy’t Femke Hoeksma prachtech moai song:
Salsabern

De sinne yn dyn eagen ferwaarmet de wyn,
wy rinne lâns de fiver hinn’ en wer.
Bôle foar de fûgels, krûmels foar de hûn,
it byld wjerspegelet yn sêftgrien ljocht.
Do, do bist der altyd by,
dûnsje op it ritme, it ritme fan de dei.
Do, do sjong in liet foar my,eigenwiis, baldadich,
libje, fiel dy frij!

Ik genoat fan dizze hearleke weareldmúzyk, dy’t je su nou en dan deur de bealech snijd. Oans eigen Sneker Herman Woltman speult un poepke gitaar om U teugen te sêgen, wat un fakman, wat un genot om naar te lústeren. En dan dy andere firtuoas Carel van Leeuwen op cello, hier is un musikus pur sang an ut werk. Inderdaad allemaal met un konsevatoarium achtergroan.





Ut alles wat dit trio gister hore liet, knalt de liefde foar múzyk fanaf, ut maakt mij hier en dêr aardech mankelyk op dizze kostleke herstdach an de Westersingel.





En dan te bedenken dat Souldada út nòch un tweetal musisy bestaat dy’t der tidens ut Noarderkerkkonsert wel bij anwezech salle, te weten basgitarist Bart Soeters en Willem Smid op percussie.

Foto fan Femke is skoaten deur Jeroen van der Kallen, andere foto’s fan mij self.

 
14 september om 11:38
 
Ada Stel





We hadden nòch noait earder met mekaar kennis maakt, Ada Stel en ik. Ik kon har wel as beeldend kunstenaar en met name fan har ‘ Geleende gezichten/Borrowed Faces ’.
Op 27 april jl. opende Guus Luijters de eksposisy met bovennoemde titel in Galerie Ada Stel in Workum. Op dizze tentoanstelling wurde 102 pòrtretten toand. Skilderij-pòrtretten fan kyndes dy’t fanút Kamp Westerbork naar de fernietegingskampen in Oast-Europa transpòrteard binne om ferfòlgens fermoard te wurden. In un indrukwekkend boek binne de foto's fan de pòrtretten afdrukt, met poëzy fan Ada har man Koos Stel.

We hewwe gistermiddach even met mekaar praten over dit bij stròt gripend projekt. Ut wurdde eigenlek un gesprek sonder al tefeul woarden, ut lukte simpelwech nyt in dizze ambiaans fan fleurechheid om over dizze grúweldaden te praten. Wel maakten we mekaar dúdelek dat der overeenkomsten binne tussen wat Ada & Koos siën late over de holocaust en wat Paul van Goor en ik foarech jaar siën lieten in spoaren fan Joadse Snekers.





Dat der fòlgend jaar un bundel met Paul syn foto’s en myn fersen over deselde tematyk wêr’t Ada har boek over gaat útkomme sal is seker.

Ik fon ut un bysondere ontmoeting, omdat ik ut gefoël had dat Ada en ik mekaar al jaren konnen. Nyt om'e nocht skreef Ada as opdracht an mij in har boek: ' In verbondenheid...' Ik bin der wel fan overtúgd dat dit gesprek fan gister op de frUITMARKT un ferfòlch krije sal. Dêr was dizze frUITMARKT ok útermate geskikt foar: kontakten lêge met andere kultuurfrynden- en fryndinnen.

Foar mear info over Ada Stel en dit projekt ferwies ik hier graach naar de site: Geleendegezichten.nl



 
14 september om 10:42
 
Earste frUITMARKT: un hearlek festival!





Cor hyt de besoekers welkom!

Gisteravend laat krij ik de earste foto’s binnen fan foto-sjoernalist Jeroen van der Kallen dy’t hij maakt het tidens de earste frUITMARKT. Der sitte plaatsjes bij!

Earder op’e dach, wat hyt, mòrrens bij ut opkommen fan de son, wurdde ik al helemaal blij toen ik fanút ut slaapkamerrút de CIRCUStent fan Sander Balk staan sach. Later op’e mòrren maak ik un earste stille rondgang over de Westersingel, ut Bolwerk en myn eigen Julianastraat. Ik foël mij as un blij kultuurkyn in un overhearleke kultuurfabryk.





Mirjam Bakker: ' Ik kom un bitsje later thús...'

Wat un fleurge minsen allemaal, wat un aktiviteiten in de buurt, poadiums, kraamkes, één groat kultureel anbod om fan te smullen. At der één ding seker is, teminsten foar mij, dan is ut wel de slogan ONE CULTURE APPLE A DAY KEEPS THE DOCTOR AWAY! Omdat ik plezierech noadgedwongen op un ander plak in de binnenstad weze mut, maakt ik de opening fan de frUITMARKT nyt met.

Hoar later dat SWF-wethouwer fan kultuur, Mirjam Bakker, ut festival al singend en xylofoanspeulend opent. As un echte paparazzo maakt dy dekselse Jeroen later un foto fan de wethouwer at se staat te appen: ‘ Ik kom even later thús hoar, haal de earpels mar fan’t fuur lief…’





Francine Herrebaut: bysondere frou!

In de betide middach beweech ik mij opnieuw over de merk en praat met un hele soad aardege minsen. Ik maak foar ut earst kennis met Francine Herrebaut en Ada Stel, twee hele bysondere frouwen, dy’t echt wat te fertellen hewwe. Over Ada Stel en har werk aansens un apart blogje.





Om un uur òf twee sit ik earste rang bij un eksklúsyf optreden fan Souldada. Bin opnieuw onder de indruk fan de múzikaliteit fan ut trio. Ok hier: apart blogje over dizze groep.





Stan & Hanna: een en al andacht foar Souldada!

Na un útstapke naar ut Súderspòrtpark om de Topklasse-wedstryd O.N.S. – FC Lisse te siën, bin ik om halfses wear teruch op de kulturele basis en maak un súperkonsert fan de Flaamse groep The Cops met. Ik weet nyt wat mij overkomt! Wat un fòrmidable band. Ok hier apart blogje.





Samenfattend: dizze earste edisy fan de frUITMARKT is foar herhaling fatbaar en sal seker útgroeie tòt yts moais. UT Sneek het der un waardech broerke & suske bij kregen!
 
13 september om 19:00
 
O.N.S. knokkend naar 2 – 2 teugen FC Lisse





Ut fenyn sat um dúdelek in de steart fan de Topklasse wedstryd O.N.S. Boso Sneek teugen FC Lisse. Met nòch tien minúten te gaan ston O.N.S. met 0 – 2 achter en echt feul kaansen waren der in de hele foarafgaande 80 minúten ok nòch nyt weest foar de oranjehemden. Tel der bij op ut groate antal blessearde speulers bij de Snekers en dan is ut nyt su ferwonderlek dat gyneen mear un sent foar de kaansen fan O.N.S gaf.





Blessearde en skòrste speulers fan O.N.S. an de kant

At echter in de 83ste minút infaller Tjisse Kerkstra de 1 – 2 binnenkòpt is inenen allemaal oppertúnisme bij de Sneker Topklassers. Met nòch 4 minúten blessúretiid goaie de piepjonge Snekers de beuk der in en is Kerkstra ut goudhaantje: 2 – 2!!





O.N.S. trener Bert Hollander: hest ut wel siën hoe't dy fent Leo bij de arm had?!

Foar FC Lisse binne de drúven suur. Niels Buijs gaat met O.N.S. assistent trener Leo de Wagt in felle diskussy over un lullege ingoaibal. Buijs pakt De Wagt stevech bij de bovenarm en knypt blykber nyt al te súnech. De O.N.S. coach op syn beurt grypt de FC Lisse speuler even stevech bij de keel. FC Lissse trener Misha Salden doët ok nòch even un duit in ut sakje en de rapen binne gaar.





Tjisse Kerkstra Gouden man fanmiddach!

At skeidsrechter Prooi foar ut einde fan de wedstryd fluit gaan bij O.N.S.’ ers de hannen in de lucht en falle de FC Lisse-speulers teleursteld op ut kunstgras! Ik hou fan emoasy’s!
 
12 september om 17:54
 
Súden sij mòrren ok op de frUITmarkt komme?



 
12 september om 17:44
 
Vol programma op allereerste frUITmarkt





De foarbereidingen binne in folle gang! Ut wurdt mòrren gesellech op'e buurt! Ik sêch: TOP EVENEMENT!!


De frUITmarkt wordt aanstaande zaterdag om 11 uur muzikaal geopend door cultuurwethouder Mirjam Bakker. Samen met jeugdorkest On the Move uit Sneek en een gelegenheidskoor zal zij een Friese versie van het bekende nummer Happy ten gehore brengen.

Dit optreden is het startsein voor de allereerste frUITmarkt van Zuidwest Friesland. Op een route van één kilometer langs de Kerkgracht, Westersingel en Julianastraat in Sneek vinden maar liefst 58 optredens plaats op zes verschillende podia. Zo brengen The Boosters ska en funk, treden Souldada en Advendo op, krijgt Jacques Herb het publiek aan het zingen en sluiten The Cops de dag af met nummers van The Police.

Op de markt presenteren zich 62 verschillende ambachten, galeries en musea, maar ook creatieve opleidingen en onderwijsinstellingen. Onder andere Toolz-techniekopleidingen, Airbrush Studio Sneek, het Jopie Huisman Museum en Schaatsmuseum Hindeloopen zijn vertegenwoordigd.





Voor kinderen van de basisschool is de ‘Appelkaart’ beschikbaar, een stempelkaart en een route met tal van activiteiten. Zo kunnen zij knutselen, muziek maken en zich op laten maken en verkleden voor een glamoureuze fotoshoot.

Zie voor meer informatie: www.fruitmarkt.cultuurkwartier.nl
 
11 september om 10:08
 
Interview Gosse Koopmans





In november 2010 had ik un interview met de bekende Friese skilder Gosse Koopmans. Fandaach biedt de family Brenninkmeijer un fraai skilderij fan Gosse an as kado foar Theater Sneek. Hieronder ut interview út 2010 dat ik met Gosse had.


Gosse Koopmans ( 1957 ) komt uit een bekende Friese schildersfamilie. Heit Klaas Koopmans ( 1920 – 2005 ) behoorde tot de Friese expressionistische beweging Yn’e line en vond museale erkenning, terwijl grootvader Wybe Koopmans ( 1897-1982 ) ook al schilderde. Zijn zus Anje Wester-Koopmans uit Earnewâld ( Eernewoude ) runt daar Galerie Koopmans waar zowel het werk van haar broer als haar vader hangt. Wie is Gosse Koopmans?

“ Hij is de wereldberoemde kunstenaar uit Eastermar…”, antwoordt Gosse en een bulderlach volgt, de toon voor het verdere verloop van het gesprek is gezet. Gosse Koopmans is onmogelijk te vangen in hokjes. Zijn jeugd, hij wordt als één na jongste geboren in een gezin van acht kinderen, omschrijft hij als ‘ donker ‘. Een beschermde huishouding waarvan de vader een psychiatrisch patiënt is. Alleen dat feit is al voldoende om er de rest van je leven door getekend te zijn, geeft Gosse aan. Hij ziet zichzelf als een gevoelig kind dat door toedoen van een wrede onderwijzer ( ‘ in beul fan in skoalmaster dy’t godstsjinstwaansin hie ’ ) vreeslijke angsten heeft gehad.
Tot zijn 35ste jaar heeft de schilder nachtmerries van deze leerkracht gehad.

Om van deze angstneuroses verlost te worden ging Gosse Koopmans er jaren later zelfs voor in therapie. Dat hij kunstschilder is geworden zegt ook veel over zijn sensitieve karakter. “ Iemand die schildert moet gevoelig zijn. Als je zonder gevoel zou werken dan kun je geen goede schilder zijn. Je emotie is direct verbonden met het eindproduct. Als schilder ben je bezig met communiceren, naar jezelf en de ander. Als je iets schildert en je laat het aan een ander zien dan gaat het erom of de ander iets oppikt wat jij toont. Ik ben een figuratieve schilder die dingen vast legt waarover hij zich verwonderd en dan vooral de waarneming. Het schilderen is voor mij een manier om dingen te onderzoeken. ”

Als kind tekent Gosse al heel erg veel, op kranten, in agenda’s, in schriften. De kleine Gosse is trots op zijn tekeningen en toont zijn werk aan beppe Gerbrich Koopmans die hem stimuleert ‘ moatst mar goed dyn bêst op skoalle dwaan, dan kinst letter itselde wurde as jim heit ’.
Na de middelbare school in Drachten een periode die Gosse ook als vervelend ervaart, gaat hij naar de lerarenopleiding Ubbo Emmius.

Het wordt geen succes ( ‘ ik wie te lêstich, te jong, te grien ’ ) en na twee jaar gaat hij van school. Gosse komt terecht bij bakker Keimpe van de Berg in Burgum en blijft daar vier jaar, waarbij hij in de avonduren naar Zwolle reist om de l.o. acte tekenen te halen. Later gaat Gosse toch weer fulltime aan de studie en wel op Minerva te Groningen, waar hij in 1985 afstudeert. Met het diploma op zak vertrekt de Fries naar zijn nieuwe woonplaats Arnhem waar hij in de buurt les geeft aan vrije tijdsschilders. In 2001 gaat Koopmans terug naar Eastermar met zijn vrouw Sharon. Het stel woont in het honderdveertig jaar oude Dam Jaarsmahûs in het dorp. Een terugkeer waarbij zijn zuster en galeriehoudster Anje Wester-Koopmans ook een belangrijke rol speelt.

“ Anje wilde in 2000 graag dat ik mee deed aan de tentoonstelling ‘ Landschap Earnewâld ’. Ik zag dat eigenlijk helemaal niet zo zitten. Heit was de landschapschilder en ik ben de man van de portretten, figuren en stillevens. Tijdens de opening van de tentoonstelling ging ik in een hoekje zitten. Echter het was net een film, ineens draaide het hele plot zich om. Burgemeester Lyklema van Buitenpost kocht als eerste een schilderij van mij. Later die dag volgden er nog meer, het werd het begin van mijn commercieel succes en de erkenning.”

Winterschilder


Als ‘ winterschilder op locatie ’ weet Gosse Koopmans in 2004 en 2009 de voorpagina van de Telegraaf te halen. De grote doeken van de Elfstedentocht waren al eerder opgevallen, niet alleen door de forse afmetingen maar vooral door de manier waarop de zwoegende en ploeterende schaatsers waren neergezet. Echter ook de aandacht die Gosse, zelf Elfstedenrijder en verwoed schaatsliefhebber, voor de feestende toeschouwers had valt op.

“ Vorig jaar was ik in Hindeloopen bij het schoonrijden. Toen ik daar ’s middags om een uur of half twee aankwam bij de IJselmeerdijk kreeg ik een euforisch gevoel. Al die mensen, al die rijders, Hindeloopen op de achtergrond en dat schitterende licht. Een landschap zonder dissonanten, het hele beeld was tijdloos. Ik heb mijn schildersspullen gepakt en ik ben daar gaan staan schilderen met een temperatuur van 10 graden onder nul. De sneeuw is de betovering die er voor zorgt dat de wereld 180 graden anders is als normaal. Schaatsenrijden heeft altijd iets positiefs. Bij tochten kunnen duizenden mensen hun schoenen onbeheerd aan de kant zetten en als ze dan weer terugkomen, liggen de schoenen er nog steeds. Bij zwemmen en voetballen is het nog nooit anders geweest dat je binnen vijf minuten je spullen kwijt bent. Je hebt ook nooit oproer bij het schaatsen, het is louter vreugde, de hoogste waarheid.”

“ Of ik het ook vervelend vind om op locatie te schilderen? Als ik ergens sta te schilderen komen de mensen bij mij en dan vragen ze dat ook. Ik vind dat juist helemaal niet vervelend. Ik ben net als een mooie vrouw, als ze niet naar mij fluiten denk ik wat zou er aan de hand zijn. Ik wil net als een klein jongetje gezien worden.”





Wie nu denkt dat Gosse Koopmans een winterschilder is, heeft het mis. Ook wil hij geen schilder van het verleden zijn of alleen in verband gebracht worden met pittoreske plekjes ( ‘iedereen denkt dat ik Fryslân het mooiste land op aarde vind, maar dat is toch echt Italië ” ). Hij schildert ook nieuwbouw en industrieterreinen en op het moment van dit interview is hij druk bezig met zijn eerste politieke schilderij. Op de schildersezel staat een doek met hierop de afbeelding van Amerikaanse soldaten in het paleis van Saddam Hoessein. Een krantenfoto uit 2003 inspireerde hem tot het maken van dit schilderij.


“Je bent nooit dit of dat. Bij het naar buiten treden ben ik heel divers. Toen ik vroeger op de Academie zat had ik al mijn werk opgehangen voor een docent om het te bespreken. Hij vroeg ‘van wie is dit werk?’ Ik zei dat is van mij. ‘ Ja, mar dit en dat? ’ Ik antwoordde het is allemaal van mij. Hij begreep er niets van. Ik heb verschillende manieren van weergeven en daar hebben mensen blijkbaar moeite mee. Mensen hebben liever dé winterschilder, dé man van de Elfstedentocht. Uiteindelijk draait het bij mij maar om één ding en dat is licht! ”

 
11 september om 10:01
 
Skilderij Gosse Koopmans moai kado Brenninkmeijers foar Theater Sneek





Dit is ut skilderij dat Theater Sneek fanmòrren anboaden krijt!


Theater Sneek krijgt aanstaande donderdag een schilderij van de Friese kunstenaar Gosse Koopmans aangeboden. Het kunstwerk is een geschenk van de familie Brenninkmeijer (C&A) aan de gemeente Súdwest-Fryslân. De gedachte ontstond tijdens de officiële opening van Cultuur Kwartier Sneek in november 2012.

Een initiatief waar de gemeente erg blij mee was. Dit kunstwerk zou geplaatst moeten worden op een centrale plaats in de gemeente. Ben van der Knaap, directeur Theater Sneek en burgemeester Apotheker zijn zeer ingenomen met het voornemen dit schilderij een plek te geven in Theater Sneek. De overhandiging zal donderdagochtend plaatsvinden in bijzijn van de kunstenaar.

Foto Update



 
10 september om 20:58
 
Nycke Posthuma op & tòp ondernimster





Sukrekt út Wommels thús kommen. Dêr de prachtech fernieuwde en ferboude bakkerij fan Nyncke Posthuma bewonderd. Wat un knoert fan un ondernimster is dizze 32 jarege bakkerinne út ut kaatsdòrp Wommels. Fandaach het Nyncke offisjeel de bakkerij fan har heit & mem overnommen.

Nyncke is de derde generasy dy leiding geven gaat an ut folledech renovearde moekebedriëf, dy’t festegingen het in Bòlsert en Sneek ( an ut Sint Antoniusplein ). Un hele entûsiaste rondleiding fan één fan de broadbakkers had, dy’t siën liet hoe’t alles ok hier kompjoeter bestuurd is.





Fanmiddach was de offisjele opening fan ut renofearde bedriëf, dêr’t burgemeester Johanneke Liemburg o.a. bij anwezech was, In har toespraak fertelde Nyncke dat de bakkerij in Wommels ‘de moaiste bakkerij fan Fryslân is ’.

De jonge ondernimster fertelde de gasten dat ‘ het bedrijf klaar is voor de toekomst en dat ik er alles aan doen zal om dit mooie familiebedrijf voort te zetten met dezelfde visie als mijn ouders! ’
 
9 september om 17:54
 
Vitaal Journaal





Wie't de stikkers op'e brievebus plakt het fan gyn reklamefolders & su, dy ontfangt ut Vitaal Journaal ok nyt. Dan hewwe se fette pech, want dan kanne se myn kollum ok nyt leze! De kollum staat der mar wear fraai opmaakt in! Dêr houwe skriëvers en kollumnisten fan, moai opmaakte stukjes. Maakt ut leven gewoan un bitsje angenamer!

Sies Bleeker





Fanmòrren lach der un hele aardege ferrassing op de deurmat, un moai boekje over de beeldend kunstenaar Sies Bleeker ( 1941-2014 ). De útgave, ferskenen bij Uitgeverij Perio fan Willem Winters in Liwwarden, bestaat út twee delen.

Earst geeft Eeltsje Hettinga wear wat in un interview ( end 2013 ) met Sies Bleeker naar foaren kwam. Ut tweede gedeelte is samensteld deur Willem Winters en omfat un fersameling teksten, út kranten, briëven, mails en gesprekken, dy't betrekking hewwe op Sies Bleeker en syn werk. Der staan moaie afbeeldings fan ut werk fan Bleeker in ut boekje.
 
8 september om 17:26
 
I.M. Joop de Boer ( 1944 - 2014 )





ferwûnderje dy
oer it gewoane
rin it net samar sleau foarby
it grutte geheim fan it libben
leit oeral om dy hinne
it is sa tichteby

[ út Tekens Fan Hoop, skreaun troch Joop de Boer ]
 
7 september om 16:39
 
Ut komt wel goëd met Moooi! Sneek!!





Ik mut wel even over myn eigen groate skadúw heen stappe fan ‘ gyn foarstander fan de Winkelsundach ’. Om ferfòlgens un posityf blog te skriëven over ut earste ‘ Mode-, beauty- en lifestyle evenement Moooi! Sneek ’. Wat un stuk lef fan òrganisatrise Marianne Bouwman om tegare met Ying Media BV ( o.a. útgever fan Groot Sneek ) un dergelek evenement op poaten te setten! Op dizze earste sundach in september brúsde ut in de binnenstad fan Sneek. Un prachtech moadespektakel met fòlgens mij un útstekende moadesjo, professjoneel del setten deur Visage Modeproducties.





Ut kommentaar was selfs foar mij as leek op moadegebied un ferademing om naar te lústeren. Gyn moment fan ferfeling, een en al aksy en tempo. Fan linzjery tòt winterkleding, moade foar oud en jong. Un hearlek spektakel foar ut ooch en deur ut deskundege kommentaar ok foar ut gehoar. Wat had dizze presentatrise un fraaie mikrofoanstem!





Even ferderop ut Skaapmerkplein un Glazen Hús met hierin imagospesjalisten fan Kapsalon Thérèse, NM eyewear en Nelleke Mulder Imago Groep. Over anloop nyt te klagen!





Op ut Oasterdyk un moademerk met allemaal ferskillende kraamkes en de earste Sneker Stiletto Run! Dat laaste onderdeel fan Moooi! Sneek mut nòch dúdelek groeie. Fanmòrrenfroech hadden sich nòch mar twee deelnimsters anmelden foar dizze race. Feulste min úteraard. Ut lukte úteindelek om 25 deelnimsters an de start te krijen. Dat is wat anders as ut totaal fan maksimaal 100 deelnimmers wêrover in de advertênsy nòch skreven wurdde.





Of de minimale hakhoogte fan 8 cm en de breedte fan 1,5 cm bij alle 25 deelnimsters wel haald wurdde hew ik ok sterke twifels. Ut parkours tussen de roze linten sal ongetwifeld 150 meter lang weest hewwe, mar at je su’n run lope late in een massastart dan is ut hele spektakel binnen un minút over en út. Inderdaad de bekende nachtkears.





Organisatrise Marianne Bouwman sach futdaleks na de finsh ok wel in dat de race nòch wel de noadege ferbeterpunten brúke kan. Echt mear deelnimmers trekke. Dan starte in ferskillende groepen. Der ok echt op lette dat de deelnimsters stiletto’s drage. Un miniumleeftyd faststelle. Un winnares fan 11 jaar ( Ingrid Dijkstra út Folsgeare ) is aardech, mar meiskes fan dy leeftyd lope nòch nyt op stilletto’s. Selfs in Folsgeare nyt! En de priesútreiking was ok nyt un spektakelstuk. En miskyn un pommeratenrace? Ik wú de wethouwers Bakker & Akkerman wel us op stiletto's over de klinkers fan ut Oasterdyk huppelen siën. Uteraard met swarte netkousen an!





Fòlgend jaar wear un Stiletto Run Bouwman? ‘ Zeker weten! ’ En ok wear un modesjo & su? ‘ Gaan we zeker weer doen! ’ Komst út de kosten? ’ Met hulp van de Sneker ondernemers en Sneek Promotion kom ik een heel eind. Daarbij reken ik mijn eigen uren niet. Want ik heb werkelijk overuren gedraaid de afgelopen weken. Maar Sneek heeft er wel een mooi evenement bij! ’





Hest helemaal gelyk, ut komt wel goëd met Moooi! Sneek.





Gyn stiletto mar wel ferrekte moai Van Goor & Rameau!
 
7 september om 10:26
 


 
7 september om 10:18
 
Tentoonstelling VOOR THUIS, in het Fries Scheepvaart Museum





Zeemanssouvenirs uit de collectie van Albert Flonk te West-Terschelling vormen van 13 september tot en met 30 november de nieuwe tentoonstelling ‘Voor Thuis’ in het Fries Scheepvaart Museum te Sneek. Het museum ontving in 2013 ontving van hem een omvangrijke schenking van ruim 300 voorwerpen. De zeemanssouvenirs daar uit worden getoond in de expositie.

Albert Flonk is een rasverzamelaar met een grote liefde voor archeologie en scheepvaart. Als kind begon hij aan een verzameling stenen en fossielen. Hij maakte van deze hobby zijn beroep, toen hij restaurateur bij de Rijksdienst voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek in Amersfoort werd. Vele duizenden scherven zijn daar door zijn handen gegaan.

Opgroeiend in Noord Groningen was de kust nooit ver weg. Een zeevarende voorouder bracht een vleugje zeemansbloed in Alberts aderen. De gedachte aan verre reizen intrigeerde hem van jongs af aan.





Archeologie en Scheepvaart kwamen in 1981 samen in een expeditie naar Spitsbergen waar Nederlandse walvisvaarders in de 17e eeuw een nederzetting hadden gesticht. Toen kort daarop de functie van conservator vrijkwam bij museum ’t Behouden Huys op West-Terschelling hoefde Flonk niet lang na te denken. In elf jaar transformeerde hij het museum tot een toonaangevend instituut over Terschellinger geschiedenis en de nauwe banden van het eiland met de zee- en walvisvaart.

Het naast het museum gelegen woonhuis van Albert, toepasselijk genaamd ‘Spitsbergen’, vulde zich in de loop der jaren met de meest uiteenlopende verzamelingen. Navigatie-instrumenten, scheepsportretten, spekmatten, schelpen en niet te vergeten de verzameling strijkijzers van Alberts vrouw Ineke vulden elke hoek van hun huis.





Toen ze kleiner gingen wonen werd het tijd een deel van de verzameling een nieuwe bestemming te geven. Al eerder gaf Albert een grote verzameling zeemanssouvenirs in bruikleen aan het Fries Scheepvaart Museum. Met de nieuwe aanwinsten beschikt het Fries Scheepvaart Museum nu over een indrukwekkende collectie zeemanssouvenirs.





De rijke variatie in souvenirs geeft een prachtig beeld van de belangrijkste bestemmingen waarop de Noord-Nederlandse zeevaart zich richtte. Te zien zijn onder andere Riganappen uit het Oostzeegebied, collages van Braziliaanse vlindervleugels, Engels aardewerk en opgezette vogels uit Nieuw-Guinea. Daarnaast geven scheepsportretten, scheepskisten en een greep uit de omvangrijke collectie navigatie-instrumenten een indruk van het leven aan boord.

 
6 september om 18:14
 
Foetballe & literatuur





Fanmiddach op ut Súderspòrtpark weest bij O.N.S. 5 dat un enòrm pak rammel kreech fan de jonkjes fan Franeker 3. Nou ja, lekker even bútendeur weest. Nòch altyd as toeskouwer, dat wel.

Nou lekker in ut nieuwste nummer fan ut Frysk literêr tydskrif Ensafh leze. Wonderbaarlek dat der nòch altyd un Frysk literêr tydskrift is!
 
5 september om 17:47
 
Twee huppy's in un boat





Dat oans gemeente mooi is, wist ik al langer as fandaach. Inderdaad ik skriëf der ok wel us over. Op un prachtege nasomermiddach in september op ut water rond de stad faren het wat. Ferhalen fertelle, geniete fan ut waterlaanskap in goëd geselskap.

Wie doët je wat? Boattòchtje met A. maakt fan Sneek naar Langwear, Heech en su fia de Brekken wear teruch naar oans moaie stad. Gouden! Opfallend feul minsen op ut water, inderdaad un soad Babyboomers ( hew ik ut wel goëd skreven ? ), der is gyn ontkommen an. Is ok een fan de groatste befòlkingsgroepen in oans laan. Hew nòch nyt ut idee dat ik bij dizze groep hoar.





Eigenlek weet ik noait wêr't ik bij hoar. Gyn hippy, gyn yupy. Absolút gyn ferloaren generasy. Ik hew mij self al us indeeld bij de huppy's. Ik fyn ut ok wel bêst! Dank A. foar dyn gastfrijheid!
 
4 september om 19:26
 
Fers fan oud-learling kado!





Jantine Nauta, as skoalmeiske in de Hommerts, hier links. Foto nommen tidens un optocht op Befrijdingsdach

Op ut Face Book hew regelmatech kontakt met learlingen en oud-learlingen. Ok met Jantine Nauta, sij sat in myn earste klas dy’t ik onder myn hoede had. Ut was in 1978/79. Gister kregen we naar anleiding fan Cobie Dovendans har muurreliëf op de Groen van Prinsterer Skoal ut over myn eigen lagere skoaltiid.

An een fan de meesters dêr op de GvP bewaar ik gyn goeie herinneringen. Jantine skreef ut fòlgende fers op har Face Book pagina. Earste de anleiding foar ut skriëven fan ut fers en dêrna de poëzy self.


" Juster tocht Henk van der Veer mei ôfgrizen werom oan master Albada. Om oan te jaan hoe ik oer myn legere skoalle tiid tink ha'k in gedichtsje foar 'm skreaun:


" On a wagon bound for market
There's a calf with a mournful eye
High above him there's a swallow...
Winging swiftly through the sky "

Bern wiene we-
mar aardige bern,
al siz ik it sels.

Fierde, fyfde klasse siete we
en us deistich libben
wie fol laitsjen, prate, drave
en lústerjen

Nei ferhalen oer Lennon,
Martin Luther King
en Donna.

Prate yn'e kring,
de hân nei foaren
Oer earme bêrn, afrika,
oarloch en politiek.

' Kan niet ligt op't kerkhof
en wil niet ligt er naast '

En wat master sei wie altyd wier.
Och ja, rekenje moest ek
en skriuwe en het lied van de week.

Gesang 15
' Looft nu mijn ziel de here '
of sa

Ik bin de wurden kwyt
mar ' Donna, Donna, Donna '
kin ik noch altyd út 'e holle.

Jantine Nauta
 
4 september om 11:02
 
Diamanten echtpaar Harkema





Hieltyd faker komt ut foar dat minsen 60 jaar met mekaar troud binne. Hieltyd faker ok nyt! Ik fyn ut nòch altyd bysonder wannear’t minsen su lang al met mekaar lief & leed dele. Ik fyn ok dat suk heugelek nieuws in de lokale krant mach!

Dizze week fiert ut echtpaar Harkema út Sneek hun diamanten bruiloft. Genoech reden foar burgemeester Hayo Apotheker om naar ut Bonifatiushús an de Liwwarderwech te gaan en de echtlieden te felisitearen met ut húweleksjúbileum. De Kommissaris fan de Koaning dhr. Jorritsma stuurde al un kaartsje. Allemaal protokol, mar ut is en bliëft fermeldingswaardech dat groate kleine nieuws!

Suwel de hear as mefrou Harkema waren jarenlang aktyf as bestuurders en frijwillegers fan de griffemearde kerk ( later PKN ) en fersòrgingstehús de Ielânen. De hear Harkema was jarenlang leidinggevende bij drukkerij Flach in Sneek. Saterdach anstaande wurdt ut júbileum fierd in besloaten kring met family en frynden. Fan harte Harkema’s!


 
3 september om 18:17
 
Ut is nòch mar september, mar ik bin der wel út! De HEMA ok?



 
3 september om 16:13
 
Kunstwerk in de openbare rúmte fan Cobie Doevendans





Ik bliëf nòch even bij de skoalen in Sneek. Op myn FB pagina wurdde der druk reageard op ut blogje over de muurreliëfs fan de foarmalege Kweekskoal. Dat wil sêge over ut fernielde tableau. Uteraard allemaal met afgrizen over sufeul onnoazele fernielsucht. Nòch gyn antwoard kregen fan wie ferantwoardelek is foar dizze kunstwerken.

Was de foarmalege Kweekskoal één fan de skoalen dêr’t ik nòch as learling op sitten hew, fan 1972-1974 besocht ik dêr de HAVO-top, de Groen van Prinsterer skoal was fanaf 1964 de lokasy dy’t ik dageleks besocht.

De skoal was toen spiksplinter nieuw en konnen de kristeleke Noarderhoekkyndes fan de good-old Eben Haëzer út de binnenstad naar de Eeltsje Halbertsmastraat in hun eigen wyk.





Op de muur fan de skoal brocht de Sneeker kunstenaares Cobie Doevendans un keramieken muurreliëf an. Dêrop un foarstelling fan speulende kyndes met de Bibel as middelpunt.





Bij de info over dit kkleurrike kunstwerk, dat der nòch altyd prachtech útsiët staat ‘ is zichtbaar aan de Worp Tjaardastraat ’. Dan mutte je earst wel even deur de strúken en boomkes heen banjere en dan wurde je dus beloand met dit fraaie werk.

 
2 september om 08:50
 
Raamdekorasy's fan Eric Hengst op Johannes Post Skoal





De bekende Liwwarder kunstenaar Eric Hengst is momenteel druk bezech met ut anbrengen fan raamdekorasy's op de Johannes Post Skoal in de Noorderhoek. Toen ik gistermiddach deur myn ouwe buurtsje kuierde was Hengst druk bezech met ut tekenen fan de illústrasy's. De dekorasy's geve de 4 seizoënen wear in grappege figuurkes, dy't de basisskoallearlingen fan de Johannes Post Skoal seker anspreke salle.





In de kommende maanden sal de Johannes Post Skoal un wat dan su moai hyt ' útgebreide facelift ' ondergaan. Ok ut plein sal herinrichten wurde. Inderdaad ' ut gesicht wil ok wat '.





De skoal kwam flak foar de fakaansy in ut (RTL-) nieuws met de útslach fan de CITO-útslagen. De bêste Cito-skoare fan de regio-Sneek! ' Foar ús is de kwaliteit leidend, wy hoege net sa noadich mei alle bombary in it nijs ' liet direktrise Baukje van den Berg toen wete.

Fòlgens mij is de Johannes Post Skoal un skoal wêr't ut gewoane bysonder is! Un ferademing!



 
1 september om 17:20
 
Kunst ouwe Kweekskoal an diggels…



Sneek het nòch al wat kunst op straat, kunstwerken dy’t fan de openbare dyk te siën binne. Op myn dagelekse ( ferplichte…) kuiertòchten deur de stad siën ik altyd goëd om mij heen.

Foarege week liep ik langs de ouwe Kweekskoal an de Parallelwech. Ok dêr un prachtege muurdekorasy. Lees mar even wat hieronder staat:

“ Bij de uitbreiding in 1958 van de christelijke kweekschool aan de Parallelweg werden door de kunstenaar Anno Smith uit Eelderwolde op de zij- en voorgevel van het gebouw verschillende muurdecoraties aangebracht. Bij de heropening van de school vertelde Smith dat het keramiek op de zijgevel een uit het christelijk monogram opspuitende fontein voorstelt.





De fontein wordt omgeven door drie vliegende vogels, die de leerlingen verbeelden. De leerlingen vliegen uit nadat ze van de bron (de school) het voedsel hebben ontvangen. De in 1958 op de voorgevel aangebrachte keramiektableaus zijn inmiddels verdwenen. Het waren vier tegelvormige voorstellingen:

1. Het alziend oog met zon, maan en sterren, tezamen het heelal uitbeeldend.
2. Een waterkolom en het christelijk monogram boven een draak, de overwinning en onderdrukking van satan symboliserend.
3. Een op aarde neerdalende duif en een opvlammend vuur, de Heilige Geest voorstellend.
4. Druivenstokken en korenaren, die voor het Heilig Avondmaal staan.

Met het geheel wilde de kunstenaar de schepping weergeven, met de elementen scheppende geest, water, vuur en aarde.

De christelijke kweekschool, later pedagogische academie, betrok in 1974 het gebouw De Him aan de Hemdijk. Het gebouw aan de Parallelweg werd toen in gebruik genomen door de Rooms katholieke Mavo, die inmiddels is opgegaan in de Regionale Scholengemeenschap (RSG). In 2004 is begonnen met de verbouw van het schoolgebouw aan de Parallelweg tot appartementencomplex.”

An diggels





In bovenstaande info staat dat de “ aangebrachte keramiektableaus zijn inmiddels verdwenen ”. Dat is dus nyt waar. De tableau’s binne der nòch altyd, mar der wurdt absolút nyt op past. Een fan 4 werken is ondertussen an pún: “ Het alziend oog met zon, maan en sterren, tezamen het heelal uitbeeldend ”, is niks mear fan over. Siën bovenste foto.





Ik hew gyn flau benul wie’t ferantwoardelek is foar dizze kunstwerken, mar ut is rondút bespotlek dat der su met beeldende kunst om gaan wurdt!