dagboek > overzicht
Dagboek augustus 2022
 
31 augustus om 22:24
 
Urk!





Mòrren wel mear, mar indrukwekkend was ut fandaach op Urk!
 
30 augustus om 17:56
 
Kloris & Ko





Ut regende gister wear positieve reaksy's op de Omrop Fryslân kollum/kursyfke. Hierboven ut omslach fan de strip. Is en bliëft moai dat der mear minsen hun aktyf insette foar ut behoud fan ut Snekers. Binne taalmonumentsjes!
 
29 augustus om 08:44
 
Kollum Omrop Fryslân





Kloris & Ko

Der fytst un man bij oans deur de stad. Gyn gewoane man, dat kanst op 100 meter oustaan wel siën, want hij siët der nyt út as eentsje fan 13 in un dosyn. De man liekt wel wat op ut selfpòrtret fan Vincent fan Gogh f’ral at hij syn strooien hoëd op het.

Syn lange kekykleurege jas wappert um achterna, ut blauwe breiden sjaaltsje past prachtech bij syn hele outfit. De fytsende man liekt miskyn op ut selfpòrtret fan Vincent, dy weareldberoemde skilder, mar hij is ut nyt.

Ut is Theo, Theo Jaasma en Jaasma sonder de letter r in syn achternaam. Theo is krekt as Vincent keunstskilder. Un hele bysòndere kearel, dy’t ik ok wel us lopen siën at ik in ut Sperkhem fan Sneek bin. Dan het Theo syn moeke in de arm en dan kuiere se tegare deur disse Sneker fòlksbuurt. Se prate dan ongetwifeld Snekers, omdat se dat hun hele leven al deen hewwe en nòch altyd doën.

Soms is dy fredelievende Theo strider, un bitsje oans Sneker Don Quijote. Teminsten toen hij um fúl fersette teugen de oubraak fan ut Boumapand bij de Oasterpoart. Mar ut was as fechten teugen wynmolens, ut ouwe en ferfallen gebou moest plat en ging plat. Theo het un mening, en dy lui binne der su langsamerhaan nyt sufeul mear. Theo is puur en autentyk en f’ral fredelievend. Miskyn is Theo de Frede self wel.

Tegare met syn broer Hessel, dy’t òrganist is, het Theo opnieuw un prachtech stripalbum ut licht siën laten. In ut boek speule masinist Kloris & stoker Ko wear de hoofdròl. Ut is ut fierde deel al over dit roemruchte duo dat de beide broers Jaasma útbrenge. In ut laatste stripferhaal komt ok un peard foar, nyt sumar un peard.

“Nee, dit peard staat symboal foar ut Snekers. Ut is nou nòch wel un levende taal, krekt su levend as ut peard. Mar der mut wel wat an syn fersòrging deen wurde. Hij mut us even ut hòk út, us even fertroeteld wurde, un appeltsje in de bek en sukke dingen. Want anders sitte je aansens an un doad peard te trekken. Dêrom fraach ik Snekers òf jum in ut ferfòlch altiten Snekers prate wille: Want ut Snekers hèt wat!”

Dat seit Theo. Foarege week fytste der un man bij oans deur de straat. Hij brocht mij ut fraaie stripboek fan Kloris & Ko. In ut boek un klein briefke met in prachtech haanskreven Snekers ut idee achter ut boek: “Ik wil de jonge minsen en kyndes stimuleare om in ut Snekers te gaan praten. Miskyn un projekt foar skoalen en dy beginne disse week wear. Ik hou hoop, dwars teugen alles in, dat ut Snekers nyt ferdwynt.”

Was tekend Theo Jaasma.
 
28 augustus om 20:29
 
Skriëve & Fotografeare en E-Bike





Ut was un lekker weekend! Feul skreven ( siën o.a. ferslach Sneek-Bòlsert-Sneek) mar ok wear op'e E-Bike sitten. Kwam út in Folsgeare en bij Jelle op ut terras in Drielst.

Vera de Vries wint Sneek-Bolsward-Sneek, Lucas Nieuwboer rapste bij de heren

Vera de Vries uit Sneek heeft vanmiddag de hardloopklassieker Sneek-Bolsward-Sneek gewonnen. De Sneekse legde de 20 kilometer af in 1.17,03. Bij de heren was de overwinning voor Lucas Nieuweboer uit Soesterberg in 1.05, 38. De atleet was op uitnodiging van loopvriend Geart Jorritsma een weekendje naar Friesland gekomen om er te zeilen. “Kunnen we mooi de 20 km van Sneek-Bolsward-Sneek samen lopen”, stelde Jorritsma voor. Nieuweboer vond het best, hij kon nog wel wat trainingskilometers gebruik in de voorbereiding op de Marathon van Amsterdam die op 16 oktober a.s. is. Zoals een goed gastheer betaamt liet Geart Jorritsma Nieuweboer winnen. Ja, toch?

Geart Jorritsma tweede

“Nou nee”, lachte Jorritsma, “tot 16 km voor de finish kon ik Lucas aardig bijbenen, maar toen ging ik toch echt stuk. Het laatste gedeelte, tegen de wind in, bij de brug op, deed echt pijn. Ik viel gewoon stil. Ik gun het Lucas van harte hoor.” De sympathieke Sneker die tegenwoordig in Nijland woont werd tweede in een tijd van 1.06,34. In 2019 won Jorritsma SBS nog in 1.07,40.

Maatje Lucas Nieuweboer was uiteraard blij met z’n overwinning. “Geart en ik hebben onderweg lekker samengewerkt, beide kopwerk verricht. Het loopt altijd makkelijker met een startnummer op, anders loop je ergens alleen in een bos. Daardoor kwam ik nu ook ontspannen over de finish. Dit is toch echt een mooie wedstrijd, alleen lastig te vinden. Een beetje meer promotie zou geen kwaad kunnen.”

Een uitdaging om Sneek-Bolsward-Sneek nieuw leven in te blazen

Tot zover het sportieve aspect van deze 51ste editie van SBS. Want het moet voor de organisatie, AV Horror, ronduit teleurstellend zijn dat er maar zo weinig lopers mee deden aan de klassieker, die voor het eerst op zondagmiddag verlopen werd. In 2019 deden er nog maar liefst 81 heren mee aan de 20 km, nu was dat aantal bijna gehalveerd met maar 48 lopers. Bij de dames ook alleen maar minder deelnemers, 20 deelnemers in 2019 en vandaag 13 hardloopsters. Ook bij de kortere afstanden veel en dan ook veel minder deelnemers.

“Er zijn veel goede wedstrijden in de omgeving, je moet dus echt concurreren en promoten. Ik kan een grapje maken door te vragen of de organisatie meer moet adverteren in GrootSneek, maar ik weet niet…”, lachte Jorritsma, in het dagelijks leven salesmanager bij de uitgever van de maandkrant.

Bert Brinks, al jarenlang betrokken bij het organiseren van wedstrijden steekt z’n spreekwoordelijke kop ook niet in het zand. Hij ziet met lede ogen de teloorgang van de hardloopwedstrijd SBS, die ooit meer dan 600 atleten trok.

“Inderdaad de 150 deelnemers van vandaag is geen groot aantal . Hoe het komt? Zeg het maar! De meeste clubs hebben momenteel te kampen met terugloop van hun ledenaantallen. Wij dachten dat de terugloop van SBS te maken had met het tijdstip. Daarom hebben we de loop van zaterdag vijf uur, een rare tijd, nu naar zondagmiddag 1 uur gebracht. Het leek ons een mooie tijd. Maar dat valt dus tegen. Maar je kunt het niet afmeten na 1 keer.”

Dat er iets moet gebeuren moge duidelijk zijn, ondanks het immer enthousiaste commentaar van Paul Clement. “Waarom trekt de Mar.Athon van Sneek wel zoveel deelnemers en publiek”, verzucht Clement.

Misschien gaf winnaar Nieuweboer het antwoord voor een gedeelte: “Meer reclame maken.”

En de winnaar heeft altijd gelijk!

Folsgeare is moai!



 
27 augustus om 18:56
 
Familie komt bijeen rond het Jan de Rapperpaad





“Hoewel dit pad géén postcode heeft, heeft Jan de Rapper ruim 75 jaar na de oorlog alsnog de erkenning gekregen voor zijn verzetswerk van wat nu de gemeente Súdwest-Fryslân is”, aldus Yvonne de Rapper, kleinkind van verzetsman Jan de Rapper (1907-1989). Samen met haar familieleden kwam Yvonne de Rapper vanmiddag bijeen om het pad officieel te openen

De gemeente Súdwest-Fryslân schittert door afwezigheid.

De officiële onthulling zou plaatsvinden op 15 april 2020, de dag dat het 75 jaar geleden is dat Sneek door de Canadezen werd bevrijd, maar vanwege de maatregelen rondom het Coronavirus, kon het niet plaatsvinden. Tot stomme verbazing van familieleden van Jan de Rapper bleek dat bordje van het na hem genoemde pad er wel onverwacht te staan in 2020. De familie was er uiteraard blij mee, maar hadden op z’n minst wel even een bericht van de gemeente Súdwest-Fryslân verwacht dat het bord geplaatst was, lieten ze toentertijd al weten.
Omdat het maar duurde en duurde, nam kleindochter Yvonne zelf maar het initiatief om uiteindelijk het bordje te onthullen. Afgelopen maandag nam ze contact op met de gemeente Súdwest-Fryslân, maar de tijd bleek te kort om vanmiddag een vertegenwoordiger van het gemeentebestuur af te vaardigen. Zelfs een bosje bloemen kon er niet vanaf. ‘Dat is niet volgens het protocol’, liet een woordvoeder Yvonne de Rapper vrijdagmorgen nog weten.

Toespraken

Yvonne de Rapper hield ten gehore van een 25-tal familieleden een korte toesprak over het leven van haar opa. Na de dood van haar vader vond Yvonne in de nalatenschap van haar opa een doos en begon de verdere zoektocht na zijn oorlogsverleden als verzetsman. Het staat allemaal beschreven in het boek dat verscheen. Jan de Rapper behoorde samen met o.a. Jan Lever, Willem Santema ( Pier Abe Santema, een nazaat van deze verzetsman was vanmiddag wel aanwezig!) en Dick Brouwer tot de Verzetsgroep Lever die al vanaf 1941 actief was bij de verspreiding van illegale lectuur en de hulp aan onderduikers.

Zo hielp Jan de Rapper het Joodse gezin Sam Velleman aan een onderduikadres bij zijn broer Douwe op de Kruizebroederstraat 33. Velleman hiel een dagboek bij en Yvonne las vanmiddag een passage voor uit die memoires die over haar opa ging.

Na de toespraak van de kleindochter, vertelde Marten de Rapper over de lange voorbereiding die er uiteindelijk toe leidde dat er nu een Jan de Rapperpaad is gekomen. Dichter Marten Visser las een speciaal voor deze gelegenheid geschreven vers voor dat eindigede met de strofe: Laten we een ding nooit vergeten,//Vrede is zo kwetsbaar als een//veer in de wind, het moet gekoesterd worden,//en in ons hart worden gesloten.

Straatnamen herinneren aan oorlogsverleden

In de wijk De Zwette herinneren ook andere straten aan het Sneker oorlogsverleden, met namen als Dick Brouwerstrjitte, Kanadezenstrjitte, Koos Gaastrastrjitte, Koeriersterwei, Gerben Oppewalstrjitte en Haitze Wiersmastrjitte. Verzetsman Willem Santema, die in 1944 door de Duitsers werd gefusilleerd en tot dan werkgever van De Rapper was, is in Sneek al vernoemd in de wijk Lemmerweg-Oost.

Het Jan de Rapperpaad vormt de verbinding tussen de Kanadezenstrjitte en Fiem.



















 
26 augustus om 19:09
 
Indrukwekkend boek





Oulopen twee dagen ut boek ‘Donderdagen’ fan Rini van Dam lezen. Ut is un levensferhaal fan un frou dy’t un paar straten ferderop woant. Ik bin der behoarlek fan onder de indruk. Ut het alles met ut onderwerp te maken: suïcide. Hieronder al info fia de útgever. Ik hew ut boek fan Rini kregen omdat ik foar ut GrootSneek-septembernummer un interview met har hewwe sal. Op 25 september sal ut boek ferskine.

“De telefoon ging lang over. Neem op, dacht ik, neem alsjeblieft op. Als ik het nu niet vertel, kan ik het niet meer.
Eindelijk nam mijn vader op. ‘Papa, ik moet je wat ergs vertellen.’
‘Wat dan,’ vroeg hij zacht.
‘Sannison is dood.’
Zijn stem brak toen hij vroeg: ‘Hoe kan dat nou?’"

Na tientallen jaren heeft beeldend kunstenaar Rini van Dam nog steeds geen antwoord op de vraag van haar vader. Zij maakte tweemaal een drama mee in haar gezin. In Donderdagen schrijft ze, na vele malen schrijven en herschrijven, over wat ze heeft meegemaakt. Een aangrijpend en spannend verhaal waarin het onheil voelbaar is en tegelijkertijd onvoorspelbaar.

Omstanders denken precies te weten wiens schuld het allemaal is. Heeft ze dan echt niets gemerkt?

Een waargebeurd verhaal van een moeder die zich ontworstelt aan huiselijk geweld en ondanks de zelfgekozen dood van haar dochter haar kracht hervindt.

ISBN 978-94-92994-34-9
NUR 402
Softcover 96 blz.
Verschijnt 25/9
Prijs 19,95

 
25 augustus om 16:43
 
De baron





Nij Frysk berneboek no al yn Dútsk Museum Nij ferskynd by de Afûk: ‘De Bjusterbaarlike Baron’ fan Jurjen Faber en Paul van Dijk

Sûnt dizze simmer leit der in Frysk berneboek yn in Dútsk museum. Jurjen Faber en Paul van Dijk hawwe harren nijste berneboek ‘De Bjusterbaarlike Baron’ oan it Münchhausen Museum yn Bodenwerder oanbean. Dat museum hat de grutste kolleksje boeken oer de baron Von Münchhausen. De kolleksje telt in lytse 1200 útjeften yn 48 ferskillende talen. ‘De Bjusterbaarlike Baron’ is it earste Fryske boek dat yn it museum leit en de 49e taal yn de kolleksje. Faber en Van Dijk waarden entûsjast ûntfongen troch direkteur Claudia Erler (foto). It boek krijt ek omtinken yn de Dútske parse.

Foar it boek ‘de Bjusterbaarlike Baron’ hawwe Faber en Van Dijk in seleksje makke fan de moaiste reisferhalen fan de legindaryske baron Von Münchhausen. Jurjen Faber soarge foar de oersetting en Paul van Dijk makke de yllustraasjes. It is in bysûnder boek wurden, mei bjusterbaarlike reisferhalen. De Baron Von Münchhausen hat echt bestien, wenne yn Bodenwerder en stie bekend om syn sterke ferhalen.

Oer de skriuwer
Jurjen Faber (1973) skreau foar dit boek de moaiste ferhalen fan de baron op yn it Frysk. Hy hat mei syn maat Paul van Dijk in foarstelling oer deselde baron makke. Yn syn frije tiid mei hy graach lêze, skriuwe en muzyk meitsje. Yn de boekekast op de basisskoalle stie in boek oer in baron, fol mei nuvere ferhalen dy’t net wier wêze koenen. De tekeningen yn dat boek hat er noait ferjitten.

Oer de yllustrator

Paul van Dijk (1981) makke de yllustraasjes foar it boek. Hy is fierder warber as skriuwer, dichter en muzikant. Mei syn maat Jurjen Faber makke er de teäterfoarstelling ‘de Bjusterbaarlike Baron’. Doe’t er in jonkje fan njoggen jier âld wie, hat er fan ’e biblioteek fan Warkum in skoft hieltyd itselde boek liend. Dat boek hjitte: ‘De wonderbaarlijke avonturen van de Baron von Münchhausen.’

Boekgegevens De Bjusterbaarlike Baron Skriuwer/oersetter: Jurjen Faber Yllustraasjes: Paul van Dijk Utfiering: ynbûn ISBN: 978 949 315 9907 Tal siden: 32 Ferkeappriis: € 13,50 Foar bern fan 6 oant 10 jier



 
24 augustus om 18:40
 
Un moai swikje nije Fryske berneboeken





Moai dat der noch altyd berneboeken yn it Frysk útkomme. Ik meitsje der graach reklame foar. Earstiids (‘froeger’) bespruts ik jeugdliteratuur foar ferskillende blêden. Under oare yn Byntwurk en Trotwaer. Wurde der no noch wol berneboeken besprutsen?

Jelle en juf





Jelle is gewoan in leaf, tûk, sterk en grappich jonkje. Mei in hiel soad fantasy. Dat wol. Jelle syn luie each is soms sa lui dat it thús op de bank lizzen bliuwt te tillefyzjesjen. Jelle komt te let omdat er ûnderweis nei skoalle rúzje hat mei in babydino. Jelle hat altyd aparte fratsen. Juf hat it der mar drok mei …

Fiifentweintich humoristyske foarlêsferhaaltsjes mei prachtige yllustraasjes oer it fantasyrike jonkje Jelle en syn juf dy’t soms strang, mar ek hiel leaf is. Foar bern fan 4-8 jier.

Mirjam van Houten (1977) wennet op de Himrik en hat in grutte tún mei in prachtige beamhutte. Sy kin net allinne moai skriuwe, mar ek nochris prachtich tekenje.
Har earste boek Tije ferskynde yn 2016 en is oersetten yn it Faëroers. It boek waard fuortendaliks nominearre foar de Simke Kloostermanpriis. Yn 2021 ferskynde it prachtige printeboek By beppe útfanhûs.

Author : Mirjam van HoutenISBN : 9789493159891New label : 1Pages : 78Language : FryskPublisher : AfûkFormat : ynbûnIllustrator : Mirjam van HoutenKategory: Berne- en jeugdboeken, Berneboeken 4-8, Fryske boeken, Lês-mar-foar-wiken.

Abe en de Aardichman





Abe ferhuzet nei in hûs mei in grutte tún. As der in famke foar it stek stiet krûpt er gau ûnder in strúk. Omdat hy yn syn foarige wenplak pleage waard, doart er no net mear mei oare bern te boartsjen. Mar al gau fernimt er dat er net allinne is ûnder dy strúk … in brún bultsje mei in swiere bromstim en wapperjende hantsjes komt yn beweging. Wat is dat dochs?! En wat wol it famke fan him?

In sfearfol ferhaal oer in jonkje dat syn eangst oerwint mei prachtige yllustraasjes. Foar bern fan 5-9 jier.
Tialda Hoogeveen (1974) waard berne yn Haskerdiken yn in hûs mei in grutte tún, midden tusken de greiden. Se hat har wurk makke fan har leafde foar ferhalen en de natoer. Tialda is sjoernalist en skriuwer en hat ferskate Nederlânsktalige boeken skreaun, foar bern en folwoeksenen.

Yke Reeder (1973) fynt beamkeklimme noch altyd leuk. As bern wie se graach bûtendoar om hutten te bouwen en tekene se ek al alles wat los en fêst siet. Yke sylde de heale wrâld oer en is yllustrator, dosint en ûndersiker. Har leafde foar de natuer en ferbyldingskrêft fynst yn dit boek werom.
Author : Tialda HoogeveenISBN : 9789493159884New label : 1Pages : 53Language : FryskPublisher : AfûkFormat : ynbûnIllustrator : Yke ReederKategory: Berne- en jeugdboeken, Berneboeken 4-8, Berneboeken 8-12, Fryske boeken.

Joazefine fiert fakânsje





De postboade is mei fakânsje en stjoert syn freonen in kaartsje. ‘Fakânsjefiere, dat wol ik ek’, tinkt Joazefine, dus se pakt har tas yn en draaft nei de bushalte. As der nei in pear oeren noch hieltyd gjin bus foarbykommen is, rint se teloarsteld werom rjochting de buorkerij. Mar ûnderweis ûntdekt se flak by hûs in prachtich fakânsjeplakje. Dêr hat se in soad fakânsjewille, mar wat fine se dêr op ‘e buorkerij fan?

Mear aventoeren fan Joazefine:

https://websjop.afuk.frl/frl/winkel/wer-sit-joazefine/ en https://websjop.afuk.frl/frl/winkel/joazefine-is-siik/

 
23 augustus om 17:55
 
Augustinus





Fanmiddach tegare met fotograaf Jelly Mellema bij Augustinus Hoekstra in Sibrandaburen weest foar un interview. Opnieuw un bysònder mins dy’t met mij prate wú. We hewwe ut had over Augustinus syn tweede stylfolle útfaart. Ut interview sal in de Friesland Post públiseard wurde.

Augustinus is fan professy bakker, kan toe met 4/5 uurkes slaap en is gek fan pearden. Fryske hynders! Tegare sagen we fanmiddach o.a. bij de witte roukoets, werklek un pronkje. Allienech hoeve se der mij nòch nyt achterin te skúven. Augustinus fertelt rustech en ingetogen.

De betekenis fan syn naam is ‘eerwaardig’, dat is disse Frys ok wel! Syn witte Fryslân sòkjes, ik hou derfan!



 
22 augustus om 10:18
 
Kollum Omrop Fryslân






De ongekende skoanheid fan Poppenwier

As jonge dy’t opgroeide in de Sneker fòlksbuurt de Noorderhoek, wêr’t ik nòch altyd tròts op bin, had ik ok wel wat met minsen út de dòrpen rond Sneek. Was der wel su’n groat ferskil tussen de dòrpsbewoaners en de minsen út de Sneker fòlksbuurten? Ik fraach ut mij ou. In befoarbeld Nijlaan en de Legean brúkten se ut Frys, wat wij dan Boerefrys noemden en wij kommunisearden in ut Snekers. Kom dêr teugenwoardech nòch us om. Mar kwa mentaliteit was der ferder nyt su’n groat ferskil.

Winterdach kwam ik mear in’e dòrpen as somers. Skaatse fon ik moai, mar om nou op’e fyts naar Skarnegoutum òf Roadhús te gaan? Nou nee. Teugenwoardech stap ik op’e E-bike en ferken ik opnieuw de skoanheid fan’e dòrpen rond Sneek.

Un paar weken leden reed de E-bike mij naar ut wònderskoane Poppenwier, op syn Hollaans ‘Poppingawier’. Ik was der earder al us met de auto weest om dêr un interview te hewwen met Hendrik Ype de Vries. Hendrik maakt hele bysòndere sollide doadskisten, dy’t je besiën kenne in de Herfòrmde Kerk an’e Binnenbuorren. Over Hendrik later wel us un kollum, want dat is disse op en tòp ambachtsman seker weard.


Mar der is nòch un kerkje in Poppenwier, de eardere Fermaning. Ut kleinste Doopsgesinde kerkje fan Fryslaan. Krekt as un soad andere kerken in Nederlaan ok nyt mear as sudanech in gebrúk. Mar de dòrpsgemeenskap fan Poppenwier mach sich gelukkech prize dat Rienk Monsma en Hans van der Meer un prachtege herbestemming an ut eardere Gòdshús gevebn hewwe.Rienk het syn omfangrike kolleksy typemasines út’e perioade fan 1890 tòt 1945 un plakje geven en Hans het der syn fersameling Nederlaanse kamera’s Agfa/Gevaert onderbrocht.


Ik hew mij de ogen út’e kòp keken. As bonus kreech ik der ok nòch us un alderhartelekste en gastfrije ontfangst fan beide mannen. Koffy? Tee? Sêch ut mar! En ok nòch un stukje begraffeniskeek derbij. Nee hoor, hoefst nyt te betalen, elke hobby kost geld. Toen hew ik mar un boek over ouwe ambachtslieden in Poppenwier kocht, dat ut duo te koop had.

De gastfrijheid hield nyt op in ut fraaie kerkje, want amper un stap búten de deur wurdde ik anroepen deur un ombekende frou. “Nimme jim wol even wat prommen mei? Se komme fan ús doarpstún!” Ok wear gratis en foar nop in Poppenwier.

Na sufeul gastfrijheid bij Teake Posset op ut terras fan’e Trilker nòch un hearleke eigenmaakte kroket en slaatje had. Ut was half 3 in’e middach terwyl de keuken offisjeel om 16.00 uur open ging. “Gean mar sitten, ik meitsje wol wat klear!”

Poppenwier I luf Joe forever!

 
21 augustus om 20:53
 
Prúmen





Mòrren gaat myn Omrop Fryslân kollum o.a. over prúmen. Kòrteleden maakte ik bovenstaande foto. At je op ‘pruimen’ google, komme je prachtege ferklaringen teugen over wêr’t ut op slaat at je sêge ‘tot de pruimentijd’. In Onze Taal las ik ut fòlgende en genyt mar even met:

Tot in de pruimentijd! is een afscheidsgroet waarmee wordt bedoeld: ‘tot over een poosje!’ Je kunt het ook zeggen als je niet weet wanneer je de ander weer zult zien; dan betekent het ‘tot ooit!’

Met pruimentijd wordt eigenlijk de tijd bedoeld waarin de pruimen rijp zijn, grofweg van juli tot oktober dus. Waarom er in tot in de pruimentijd is gekozen voor pruimentijd en niet voor bijvoorbeeld kersentijd, is niet duidelijk.

In de pruimentijd is een oude uitdrukking: P.C. Hooft en zijn vrienden gebruikten haar al in hun briefwisseling (in de zeventiende eeuw). De vrienden zouden bij het afscheid van een logeerpartij in de zomer ‘Tot in de pruimentijd!’ gezegd hebben, waarmee ze ‘Tot de volgende zomer!’
bedoelden. Volgens sommigen is de groet dankzij Hooft en zijn vrienden spreekwoordelijk geworden, maar dat is niet zeker.

Passagieren?

In het Bargoens Woordenboek staat een heel andere verklaring. ‘Tot in de pruimentijd!’ zou oorspronkelijk de afscheidsgroet zijn geweest van mariniers. Ze riepen deze groet naar de mensen die achterbleven op de kade. Ze bedoelden ermee: ‘tot de volgende gelegenheid dat we samen kunnen passagieren’, oftewel: ‘tot de volgende keer dat we samen aan de boemel kunnen gaan’. Dan zou ‘Tot in de pruimentijd!’ vooral een schuine grap zijn, namelijk een verwijzing naar pruim in de betekenis ‘vrouwelijk geslachtsdeel’.

Ook deze herkomst is allerminst zeker.

Iets in de pruimentijd doen

In de pruimentijd komt ook voor in de uitdrukking iets in de pruimentijd doen, waarmee bedoeld wordt ‘iets nooit doen’, net als iets met sint-juttemis doen. Het is dus ook mogelijk dat de betekenis van ‘Tot in de pruimentijd!’ is veranderd van ‘tot nooit’ in ‘tot ooit (misschien)’.
 
20 augustus om 19:24
 
GOUD!











 
19 augustus om 19:16
 
Teruch in ut ritme fan alle dach





Fanmòrren foar ut earst wear te draven weest na un kleine somerstop. Ging ondanks de warmte heel behoarlek. Su'n 5 km deur ut Zwettebos/park. Tegare met Age.

Ok nòch un moai interview deen foar GrootSneek. Nee, ik fertel nyt met wie.
 
18 augustus om 21:26
 
Dahlia's





Paar weken leden, tiid fliëgt mij werklek as súkersaan deur de fingers, maakte ik disse foto in Poppenwier. Dahlia's en stôkroazen binne myn favorite bloemen. Al jaren!

Disse foto past goëd bij de Omrop Fryslân kollum dy't ik fanmòrren skreef.

Maandach lese/hore jum dy kollum wel!
 
17 augustus om 19:30
 
De dagen na Greonterp





Hearlek dat ut fandaach lekker regent, ik skriëf mar even hoe't ik der over denk. De dagen na de bysòndere gebeurtenis in Greonterp, oulopen maandach, kreech ik un moaie dankmail fan Woelrat, één fan 'e 'jongens'.

Opfallend dat der in de LC en ut FD met gyn letter over de Reve-herdenking skreven wurdde. Kulturele des-interesse? Ut sú sumar kenne.

Mar un 'ieder' doët mar, òf doët mar nyt.
 
16 augustus om 20:09
 
Soad reaksy's na blog en kollum fan gister over Reve





Dit is der eentsje fan! Ut was foar myn tiid op'e Kweekskoal fan Sneek. Was later tòch écht un Frysk & literêr bolwerk in myn herinnering!
 
15 augustus om 21:48
 
Mobiel houten kruis voor Gerard Reve in Greonterp





BLAUWHUIS/Greonterp- Vanmiddag vond in Blauwhuis en Greonterp voor de zeventiende maal het feest van Maria Tenhemelopneming en het leven en werk van Gerard Kornelis Franciscus van het Reve plaats. Het werd gevierd met een traditionele Kleine Plechtigheid. Bijzonder was de onthulling van een eenvoudig houten kruis: God is de liefde.

Alleen al het prachtige door pastoor Peter van der Weide gezongen Ave Maria van Franz Schubert begeleid door organist Bob van der Linde was vanmiddag het bezoek aan de Sint Vituskerk meer dan waard. De bijeenkomst trok een kleine 100 bezoekers waaronder ongetwijfeld veel Revianen uit heel het land. Hester Witteveen, Tijger & Woelrat lazen voor uit het proza en de poëzie van Reve. Bij het Maria altaar ontstond een ware bloemenzee door de meegebrachte bloemen.

Mobiel houten kruis

Bijzonder was de brief die Hester Witteveen voorlas over een wel heel speciaal verzoek van Gerard (van het) Reve. In die brief, gedateerd op 3 maart 1965 en geschreven in Greonterp, vraagt de schrijver aan pater Vlaskamp van Blauwhuis met o.a. de volgende passage: “In de zekerheid des Doods, maar in de onzekerheid van de ure van dien, zouden Willem en ik ons graag reeds nu willen verzekeren van toestemming om de as van elk van ons te doen bijzetten op het kerkhofje te Greonterp, en de plaatsen te doen aangeven door een eenvoudig houten kruis.”

Met als tekst op het kruis: ‘God is de liefde’

Reve heeft blijkbaar een vooruitziende blik gehad, want hij besluit als volgt: “Zo lang als een en ander nog niet aan de orde is, zegt men zoiets als dit maar al te gemakkelijk toe, terwijl, als het zo ver is, allerlei formaliteiten in de weg blijken te staan. Ik zou u daarom willen verzoeken om volledige, en formele goedkeuring te bewerkstelligen. Als u de enige bent die moet beslissen, deelt u dan die beslissing alstublieft ook aan enige derden mede. De genade en Liefde van onze enige heer Jesus Christus zij met u. Ik ben, met dorpse groet, uw Gerard van het Reve.”

Het kruis is er tot nu toe niet gekomen. Vanmiddag werd er wel een mobiel houten kruis met de gevraagde tekst onthuld bij de klokkentoren tegenover Huize Het Gras in Greonterp. Het kruis is vervaardigd door Jelle Rijpma. Een eerlijke praktische oplossing omdat een permanent houten kruis er nog steeds niet geplaatst mag worden, om onduidelijke reden.

Tijdens de volgende Reve herdenking, altijd op de dag van Maria Tenhemelopneming, zal voortaan elke keer het mobiele houten kruis geplaatst worden. Er was vanmiddag rijkelijk rode wijn en bronwater voor de Revianen.















































 
15 augustus om 08:29
 
Omrop Fryslân Kollum





Blauhús het wat

Ut dòrpke Blauhús, Roomse enklave, 12.5 kilomerer westelek fan Sneek, het wel wat. In Blauhús staat un majestueuse kerk, de Sint Vitus dy’t tussen 1869 en 1871 boud is deur de bekende ryksboumeester P.J.H. Cuypers. Deselde arsjitekt Pierre Cuypers dy’t in 1872 nòch un moai putsje in Sneek had. Toen hij de RK Sint Martinus in Sneek ontwierp. Inderdaad dit jaar 150 jaar leden en dat sal dan disse hèrst ok seker fierd wurde en der komt selfs un moai júbileumboek.

Mar Blauhús dus. At je allienech mar Roomse broeders en susters om je heen hewwe dan denke je al gau dat heel Fryslaan Rooms is. Teminsten dat gold tòt fer in de foarege eeuw. Ondertussen wete de Blauhústers wel beter. Tòch leeft ut autentike Rike Roomse Leven nòch immer in ut dòrp.

De bekende groate skriëver Gerard Reve had ok wat met Blauhús en omgeving. Sterkernôch hij woande en werkte tussen 1964 en 1971 in Greonterp in Huize Het Gras, tegare met Willem Bruno van Albada en Henk van Manen. Se binne miskyn beter bekend út’e boeken as Teigetje en Woelrat.

Ut plak is un waar bedefaartoard wurden foar Revianen. De gevelstien fan ut laanarbeidershúske laat un sandloper siën. Moai symboal dat op’e kòrtstondechheid fan ut leven dúdt. Der is ok un plakette met de tekst ‘Hier was Reve, zeer korte tijd, bijna gelukkig’. Ik fyn dat moaie dingen.

Ut is fandaach 15 augustus ut feest fan Maria Tenhemelopneming, un tipys Rooms Katolike gedenkdach. Fandaach wurdt ok foar de seuventiende kear in Blauhús en Greonterp ut Leven & Werk fan Gerard Kornelis Franciscus van het Reve fierd met un tradisionele Kleine Plechtigheid.

Ut begint fanmiddach allemaal met ut lêgen fan bloemen bij ut Maria Altaar in de Sint Vitus. Pastoar Peter van der Weide singt ut Ave Maria fan Schubert en òrganist Bob van der Linde sal menear pastoar dêrbij begeleiden op ut òrgel. Teigetje en Woelrat leze tegare met òrganisatòr en kasteleinsdòchter Hester Witteveen, foar út ut werk fan Reve.

Dat doën se elk jaar. Mar disse seuventiende herdenking krijt wat bysònders. Op ut kerkhòf fan Greonterp sal spesiaal foar disse gelegenheid un houten krús met de tekst ‘God is Liefde’ plaatst wurde. Ut krús is maakt deur annimmer Jelle Rijpma. Dêrmet wurdt ut un passaazje út ut fers ‘Eind goed, al goed’ recht deen:


Mijn as wordt begraven op het kerkdorp te Greonterp. | De mensen die komen kijken, | krijgen met onbekrompen maat te drinken, de kinderen ook, dat staat geschreven. | Er komt een houten kruis | Waarop te lezen valt: GOD IS LIEFDE | Verder niks.

As dichter en literatuerliefhewwer smul ik fan disse dingen, ut is kaviaar fan ut leven. Ik denk op disse dach ok even teruch fan wat de Blauhúster hulpkòster Sicco Rypma mij kòrtleden fertelde. “Doe’t wij as bern bij it Sint Maartenrinnen bij Reve oanklopten, krigen we net lekkers mar in wierrookstokje!”

Wat un aparte kwibus nyt dy Reve?! Ik drink fanavend un roaie wyn op ut Leven: Lachim!
 
14 augustus om 20:59
 
ONS'er Harrie Wagenaar overleden





Droevech nieuws. Gistermiddach is Harrie Wagenaar naar un hospice in Wolvega brocht, dêr is hij fanmiddach om 15.30 uur overleden. Un markant ONS'er is nyt mear onder oans. Was 3 jaar lang tegare met Harrie leider bij de ONS D1 en D2. We wurdden elk jaar kampioën.

Na 3 jaar leiderskap fòlgde ik Harrie op as grênsrechter bij ONS 1. Later foetbalde ik wear met 'Dove Harrie', earst in un heel bysònder team, met Fokke Patat, Bauke Kachel en Bauke Algra. Nòch wear later opnieuw bij de senioren. Harrie het heel feul foar ONS betekend!

In’e somer fan 2018 mocht ik un Fototentoanstelling fan fotoklup ’t Filter opene. Ut tema was ‘Mienskip’:

‘Vrijwilligers van de Sneker samenleving in het ‘Licht’. Van der Veer eindigde z’n toespraak, uiteraard in het Snekers, met de 'vierregel':

Frijwillegers

onbetaalber en onferplicht
fan onskatbere waarde
ut werk fan frijwillegers
gebeurt in stilte en út ut sicht

Fotografe Wietske Hoekstra bij de foto die zij van O.N.S. vrijwilliger Harrie Wagenaar maakte

 
13 augustus om 19:49
 
Achterhús





Fandaach un kollum skreven, siësta had, lezen en ferder an'e Jordaan fan Sneek sitten. Ut was un hearleke tropise niksdoëndach met ut letterleke útsicht op myn geboartegroan.

 
12 augustus om 20:44
 
SKS skútsjesilen op'e Sneekermeer






Moaie middach had op ut Starteilaan! Nyt su janke over ut resultaat fan'e Sneker Pan. Komt echt wel goëd! Fan harte Albert Visser! Harry Amsterdam, dyn bijdrage was fòlgens mij ok fan waarde!
 
11 augustus om 19:15
 
Heilsoldaat Joop hoart bij Sneek en de Sneekweek





Gisteravend op ut terras fan ut Vaticaan, moai toepasselek, kwam ik Heilsoldaat Johannes Nijp ( Joop dus) teugen. Al hast 50 jaar is Joop aktyf in the Salvation Army en immer blij, teminsten hij straalt altyd blijheid út.

De Sneker horeka past goëd op Joop, Patron Sjoerd S. is der gyn útsondering op. “Disse man kan fan mij altyd un glaaske fris krije.” Uteraard wurdde de kollektebus ok nyt fergeten.

De ytwat fermoeid ogende horekaman an ut Groatsaan an ut end fan'e 85ste Sneekweek en de 70+ Heilsoldaat Joop. Ut wat wel wat op de Hardsyldach!
 
10 augustus om 17:49
 
Sneker Stappersavend





Gelukkech was Jan Douwe der foar de stasyfoto! Man oh man wat un prachtavend was ut gister!



 
9 augustus om 20:12
 
Niks ontgaat mij in 'e Sneekweek...





Nou ja, dat is wear behoarlek overdreven, mar tòch! En dan binne der altyd kollega's dy't mij wear in'e gaten houwe.

Fanavend Sneker Stappersavend!
 
8 augustus om 12:24
 
Putkapel als vanouds bij ’t Ouwe Vat op zondagmiddag: ‘Hallo allemaal wat fijn dat je er bent!’





‘Ik hew ut kipefel op’e arms’, vertrouwde de vader van een van de bandleden van de Putkapel ons gistermiddag tegen de klok van vijf uur toe. Op dat moment meerde de boot met daarop het populaire dweilorkest aan op de 2de Oosterkade voor Bar ’t Ouwe Vat. Honderden mensen zullen hetzelfde gevoel hebben gehad na drie jaar van afwezigheid om een echt ouderwets zondagmiddagfeest in de Sneekweek mee te maken.

De Putkapellers zullen ongetwijfeld ook spanning hebben gevoeld, maar daar was van het eerste moment dat ze begonnen te spelen niets meer te merken. Hoe toepasselijk om te beginnen met het lied ‘Hallo allemaal wat fijn dat je er bent!’ uit de bekende tv-serie de Luizenmoeder. Bammm! Meteen knallen met een geweldige meezinger.

Ideale weersomstandigheden

Idealen weersomstandigheden, een menigte die wilde hossen en feesten, een hoogt reüniegehalte ook. Sneek was toe aan een feestje na alle corona-ellende. En Sneek kreeg z’n muzikale feestje, wat heet! Maar liefst tot 8 uur zweepte de Putkapel vanaf het dek de toch al enthousiaste menigte op, met zo nu en dank ook enkele rustige ( voor zover mogelijk…) nummers in het programma.

Drie uur bijna constant ‘blazen’ op niveau, is een prestatie. De sfeer was uitermate vriendelijk en gezellig. Heerlijk dat het allemaal weer kon. Na afloop van het optreden was het alweer even ouderwets gezellig in de snackbar aan de overkant van ’t Ouwe Vat.

Woensdagmiddag gaat de Putkapel op herhaling bij ’t Ouwe Vat, van 16.00 uur – 21.00 uur.



 
8 augustus om 08:30
 
Sneekweekgefoël





Ut sal de rest fan Fryslaan ondertussen ok wel dúdelek weze, mar de 85ste Sneekweek is folop lòs na twee blauwe-jeiter-corona-jaren. Ik ken de klòk der op gelyk sette dat foarangaand an de Sneekweek der un fersoek út ‘het westen des lands’ komt om wat te fertellen over hoe’t ik de Sneekweek erfaar. Ik mach dan in bewoardings probeare ut autentike Sneekweek-gefoël over te brengen.

Dat is eigenlek onmogelek, want gefoël is gefoël. Laat ik mar even beginne met un fers over myn Sneek- en Sneekweekgefoël. Je binne dichter òf je binne ut nyt:


Sneekgefoël

wat is nou Sneekgefoël?

Sneekgefoël is nyt an te wiezen
laat staan an te raken
ut sit fan de toanen
tòt an ’e krún

kriebelt altyd
en ut foëlt su lekker

krekt su as ut gefoël
fan ut kleine jonkje
in un sinken tobbe
boardefol met warm water
dy’t um op saterdachavens
in ’e keuken met
pruttelende sundachstoofpearkes
op ut dry-pits Haller petroalystel

de ruch insepe liet
deur syn moeke

onbetaalber dàt gefoël

Ik bin nyt de enege Sneker dy’t dy súver patriotistise gefoëlens over syn stad het, sonder um ferheven te foëlen boven de minsen dy’t nyt geboaren en getogen binne in de Waterpoartstad.

Ik bin nyt blyn foar de skoanheid fan Franeker en syn PC, Joure en de Jouster Merke. De Dokkumers dy’t groats binne op hun Admiraliteitsdagen en de Sint Nyksters op dy geweldech moaie Optòcht.

Ut maakt leven in disse provinsy su bysònder, al dy onderskeidende feesten. Wat ik wel weet is dat de link tussen ut spòrtieve gebeuren op dé Sneekermeer en ut feest in de stad únyk is. Dy link is der al sinds 1814 toen dy dekselse Sneker Jacob Sjoukes Visser desertearde út ut Fraanse leger en as un held binnenhaald wurdde. Nyt sumar un histoarys feitsje mar de oarspròng fan’e Sneker Hardsyldach, dy’t woënsdach is.

Dy kennis maakt ut allemaal krekt even spesialer as sumar un stads- òf dòrpsfeest. Sneekweek is ok un feest fan frijheid in de rúmste sin fan ut woard, mar ferder wil ik dat lekkere joppege gefoël nyt doad-analiseare.

Sneekweek is gewoan hearlek om met te maken. Ik genyt nòch even met folle teugen om straks ok blied te wezen dat al dy toeristen wear naar hús toe gaan.

Dat is dan ok wear su’n apart gefoël mar wel anders as ut ultieme Sneekweekgefoël. Mar jum binne fan harte welkom om dat gefoël te ondergaan in oans moaie stadsje Sneek!
 
7 augustus om 22:25
 
Su groats as un Wilhelmina-Park-Pau- met- 4- poaten!



 
6 augustus om 19:27
 
De internationale trommel- toeter- en sjoklup Lutkewierum steelt show in nieuwe broeken





Het roemruchte korps Sjoklup Lutkewierum uit het kleine maar oh zo pittoreske dorpje met dezelfde naam stal vanmiddag de show in een zonovergoten Sneek. Na twee jaar onthouding door corona waren de heren vanmiddag op de zaterdagmiddag van de Sneekweek helemaal back in town. Wat heet! In hun nieuwe hagelwitte broeken schitterden ze als nooit tevoren! We hadden een ‘eksklúsyf interview’ met de drummer van de groep.

“Dat we sinds dy akelege coronatiid wear wat magge is op um self al bysònder. We hewwe trouwens nyt feul sitten. Ut foarnaamste fan dizze dach is tòch wel dat we allemaal nieuwe broeken an hewwe. Dat is sinds fanmiddach twee uur. Ut was nòch wel even de fraach òf alles passe sú, mar ut sit as gegoaten! Ut was un last moment kwesty fan wel òf nyt en we binne úteindelek slaagd bij de Konkurrent op ut Groatsaan in Sneek. Dy hadden nòch tien fan dizze broeken lêgen, mar der sit nòch al wat kleur ferskil in omdat dy man fan’e Konkurrent dizze broeken noait ferkoopt. Dat bliëft lêgen en wurdt geel.”

“Mar je siën ut eigenlek nyt. We binne helemaal blij. We hewwe wel un bitsje kòrting kregen. Je wete ok noait hoe’t su’n dach ferloopt. Bij ’t Ouwe Vat was ut futdaleks al un gekkeboël. Ut is krekt òf staan de minsen te wachten, dat is na dy coronajaren wel un moai yts. Ut is oans earste openbare optreden de onderbreking. Ut brocht ok wel un bepaalde spanning met, dat wúst nyt wete. Oulopen week wú ut nòch foar gyn meter, alle emoasy’s en toestanden kwamen derút. We hewwe fandaach ok un nieuw nummer: Caravan, de herkenningsmelody fan Wie van de Drie! Ut is un Latinnummer, teminsen dat het oans dirigent Theo der fan maakt. Ut is un lekker swingend nummerke en un bitsje beter as de rest”, aldus de drummer van de band, die liever anoniem wenst te blijven. GrootSneek respecteert dat uiteraard.

Na het interview marcheerden de mannen vanaf Café Biljart ‘t Skûtsje richting de Marktstraat waar het opnieuw ‘fan gefum’ was!

 
5 augustus om 18:47
 
Voortreffelijke Sneekweek warming-up Sneekweek van de Putkapel





Onder grote belangstelling heeft de Putkapel vanmiddag in de Markstraat de aftrap gegeven voor de 85ste Sneekweek. Uiteraard gebeurde dat op muzikale wijze met een voortreffelijke show dat door de aanwezigen zeer op prijs werd gesteld.

‘Wat un hearlek begin fan’e Sneekweek’ en ‘at dit de opmaat is, dan kenne we nòch wat ferwachte’, waren een aantal uitspraken. Wout Hamers, fervente Sneekweekganger sinds jaar en dag was ook weer aanwezig. “Ik heb een mooi shirt gekregen. Kijk ik hoor bij de crew van de Putkapel”, lachte de Hagenees.

Wout komt bijna al 40 jaar naar de Sneekweek en is een graag geziene gast.











 
4 augustus om 20:06
 
Slaat in Mokum





Nòch altyd 1 kear in'e 14 dagen naar Amsterdam om dêr op te passen op ut meast joppegste mantsje fan'e hele weareld. We toffele dan wat ou op su'n dach. Komme de moaiste dingen teugen op de Amsterdamse grachten. Su as slaat in un fensterbank.

Uteraard moest ik futdalek an Rutger Kopland syn beroemde fers denke:

"Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.

Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.

De emotie die Kopland hierin heeft verwerkt is het verlies van een jeugdvriend. Dat was voor hem een groot motief om Jonge Sla te schrijven. Kopland kan het ‘verdragen’ dat mensen, die van een lang leven hebben genoten, sterven. Het feit dat ‘jonge’ mensen komen te overlijden, zoals zijn jeugdvriend, is voor hem daarentegen ondraaglijk. Dat gaat tegen de natuur in.

Kopland’s ironie komt duidelijk naar voor in Jonge Sla; tenslotte worden plantjes met mensenlevens vergeleken."

De stad ferrast mij alle kearen wear!
 
3 augustus om 20:19
 
De 85ste Sneekweek nadert





An alles in stad is te merken dat de 85ste Sneek op unt fan beginnen staat. Ut is alle kearen wear un apart spannend gefoël dat mij dan bekrúpt. Fanmòrren kreech ik fersoek fan
BNNVARA òf ik sundachavend ok anskúve wú bij Dolf Jansen in de Walrus. Se fersòrge dêr un programma over de Sneekweek

"We zouden het dus leuk vinden om met iemand te spreken die met jeu kan vertellen over de feestelijke binnenstad tijdens de Sneekweek. Leuke verhalen of een beetje context van de geschiedenis is altijd mooi meegenomen. Maar vooral iemand die het leuk vindt om erover te vertellen", mailde redaksymetwerker Roos Beentjes.

Ik hew har in 20 minúten heel wat over Sneek en de Sneekweek fertelle kannen, mar ik siën ou om sundachavend bij Dolf Jansen an te skúven.

Hew gewoan un soad nocht om sundachmiddach feest te fieren bij 't Ouwe Vat en dat wil ik doën sonder de rem der op!

Gelukkech is frynd Thierry Kamminga bereid om ut gesprek met Dolf Jansen an te gaan!

 
2 augustus om 20:26
 
De Vermaning





Ut kan toefal weze, wêrom sú ut dan nyt weze kanne, mar de oulopen dagen hew ik twee kear in un Doopsgesinde òf Mennistekerk weest. Saterdachmiddach in dy fan Poppingawier en gisteravend in de Vermaning fan Sneek. Twee prachtege kerken, dy fan Poppingawier (= Poppenwier ) welleswaar un stuk kleiner as dy fan Sneek mar seker de moeite fan ut besoeken wear.





Der wurdde gyn earediensten mear in de kerk fan Poppenwier houden, mar der is un permanente tentoanstelling fan antieke skriëfmasines en ouwe fotokamera’s. Ut is de fersameling fan Rienk Monsma en Hans van der Meer, twee hele gastrije gasthearen. Ik sal hier seker teruchkomme om beide mannen te interviewen.

Optreden met òrganist Bob van der Linde





Gisteravend un moai poëtys optreden tegare met òrganist Bob van der Linde had. Der waren su’n 50 minsen anwezech. Ut programma hadden we sòrchfuldech opboud. Earst twee lichtfoetege somerfersen, dêrna gedichten út de bundel ‘De Dames Pino’, un blòkje dat ouslúten wurdde deur un oade an Meta Lever. Tidens ut foarlezen fan dizze poëzy speulde Bob múzyk út de film Schindlers List en Joadse melodieën. Ut had allemaal met de geskiedenis fan dizze Sneker Skúlkerk te maken. Dêr wurdden tidens de Tweede Weareldoarlòch Joadse onderdúkkyndes opfongen.

Bob speulde ferfòlgens prachtege múzyk fan de Joadse komponist Felix Mendelssohn Bartholdy. In ut tweede programmadeel las ik fleurege fersen over de stad en syn inwoaners foar en speulde Bob as ouslúter Le Cygne út ut karnaval foar de beesten fan Saint Saens.

Ut applaus na oans optreden was mear as gul en langdúrech en dat op su mar un maandachavend in’e somer.



 
1 augustus om 08:35
 
Kollum Omrop Fryslân





Onhandech & Onnoasel mar Jaap is de Baas!

Alles wat myn staar revisearde ogen siën, ferniële myn hannen. Ik bin ontsettend onhandech at ut op technyk ankomt. Over de oarsaken fan myn technise onfolkomenheden wil ik ut nyt eens mear hewwe. Ut baanplakke hewwe se mij noait leard en ik had altyd an un hekel an smearege hannen, late we ut der mar op houwe...

Dat ik ok seldsem oannoasel gedrach fertoane kan weet ik meastal met myn bekje aardech te ferbloemen sudat gynéén ut in’e gaten het. Soms dan mut ik met de spreekwoardeleke billen bloat.

Ut is woënsdachmòrren, nou hast twee weken leden, de dach nadat ut kwik in Nederlaan naar temperatúren richting de 40 graden Celsius kroop. Un deurplakte nacht achter de ruch, mar ferder goëd útslapen. Un paar dagen naar Amelaan is dy woënsdach de bedoeling. Ik toets as bestemming Holwerd in op de navigatòr. De auto brengt oans keurech netsjes teplak.

Plak genoech om te parkearen. Foar de sekerheid nim ik even un foto wêr’t we de wagen delsette. Want na eenkear un traumatise ervaring bij un kònseert fan de Rolling Stones in Groaningen, toen we de auto op un leech weilaan parkearden mar na ouloop tussen dúzenden andere heilege koeien oans ferfoermiddel teruchfine moesten, doën ik dat standerd. Un herkenningspunt met ut mobyltsje fastlêge.

Na un midweekje Amelaan, al jarenlang favoryt Waddeneilaan met ok nòch us un Sneker as burgemeester, keare we op saterdachmòrren teruch met de Sier. Keutele met ut ròlkòfferke wear richting parkearplak.

Ik siën in’e ferte de swarte Opel Crossland met wit dakje al staan. Ut wònder fan fernuft, un druk op ut knòpke fan de autosleutels, doët de lichten fan de auto al knipperen. Wat ik dan nòch nyt siën kan is dat ut rút fan de bestuurderskant helemaal dichtplakt sit met un swartgrize fuilnespúde.

Harrekrasje hew ik wear. Ok in Holwerd al skoarem dat autopòrtieren intikt om ferfòlgens un slach te slaan naar spul dat ik noait en dan ok noait lêge laat. Mar wat apart, der leit helemaal gyn glas op’e groan en op’e stoël. Ut siët der gewoan nòch heel netsjes út. Fia ut andere pòrtier kom ik maklek in’e auto en dan begint der un karreljon fan beltsjes te rinkelen. Sú ik dan ut rút wagenwiid openstaan laten hewwe bij ut útstappen op woensdachmòrren? Ja dus!

En dy fuilnespúde, keurech netsjes ouplakt met blauwe tape is ut werk fan Jaap met ut logo fan Wagenborg op syn trui. Ik bedank Jaap de parkearwachter en syn maten met un stòrtfloed an woarden.

“Och dat komt wol faker foar dat ien de rúten iepen lit hear”, seit Jaap. “Do bist net de earste en grif ek net de lêste. It reinde tongersdei nochal en dêrom ha we de boel mar even ouplakt. Graach dien. Oh ja, we hawwe ek noch in spultsje dien. Mar dat sjochsto aansens wol!”

En wat bliekt, de mannen hewwe de fuilnespúde in hòkjes beplakt en dêrna hewwe se even krúske rondsje deen.

Jaap het ferloaren, mar foar mij is Jaap de ongekroande Koaning fan Holwerd!

Jaap is de Baas!