| |
 |
31 maart om 20:03 |
| |
Rustege Paassundach
Fandaach un rustege Paassundach had. Oulopen week alle kranten dy’t over de foargaande 3 weken gingen deurlezen. Fertikaal leze wel te ferstaan. Ferder un bitsje ompiele, is ok niks mis met.
Pisbak met iesklòntsjes
Begin disse week met ut sòrtearen fan’e Súd-Afrika foto’s. Een fan’e foto’s sal ut fakaansyboek wel nyt hale, mar ik fond ut tòch wel un gek kykje. Un pisbak met iesklòntsjes was ik nòch nyt earder teugenkomen…
|
| |
|
30 maart om 19:09 |
| |
Langsem teruch in ut ritme
Su langsamerhaan wear teruch in ut ritme fan Sneek en alledach. Op saterdagen bin ik dan meastal met ut fototoestel op de foetbalfelden om te fotografearen. Fanmiddach prima wedstryd fan myn klup ONS Sneek weest. Se wonnen kwarfinalewedstryd teugen ut Drentse DZOH út Emmen met 1-0.
Nou in de halve finale en in ieder gefal fòlgend seizoën in de foarronde fan’e nasjonale beker. Ik fond ut fanmiddach anders mar ferrekte koud langs de lijn, mar dat sal dus de gewenning nòch weze.
|
| |
|
29 maart om 19:21 |
| |
Afkicke...
Mut nòch behoarlek oukicke, hew wat last fan'e Súd-Afrikaanse sykte: Sit gyn gang in...
|
| |
|
28 maart om 20:03 |
| |
Praktijkschoolleerlingen ‘De Diken’ timmeren aan de weg
Steeds vaker krijgt Praktijkschool de De Diken uit Sneek opdrachten uit het bedrijfsleven om uit te voeren. Donderdagmorgen leverden Rients Huitema, Wesley Hamstra en Geert Bossink onder leiding van hun docent Bram Twijnstra een kleurrijke cocktailbar af bij Sterk&sVeer op het Grootzand in Sneek.
Piety van der Veer, eigenaresse van de lifestyle winkel, benaderde de Praktijkschool twee weken geleden met de vraag of de leerlingen ook een houten cocktailbar konden leveren. “Behoorlijk kort dag voor de klus”, aldus Twijnstra. Toch zei hij enthousiast ‘ja’ en samen met zijn leerlingen fikste hij de klus.
Naast genoemd drietal heeft ook Damian Tolksdors meegeholpen om de prachtige cocktailbar te realiseren. De drie jongens, ze lopen ondertussen ook al stage buiten school, zeggen best wel trotst te zijn op het resultaat.
Trots op de Praktijkschool
“Ik vind dit echt leuk om te doen”, zegt Harlinger Wesley. “Iets met mijn handen doen, dat vind ik prachtig. Ik ben een echte jongen uit de praktijk. Ik loop ook stage bij een bouwbedrijf”, geeft hij trots aan. Sowieso zijn de jongens er trots op dat ze Praktijkschoolleerlingen zijn en dat ze dingen mogen maken die er toe doen.
Over de rol van hun docent zijn de jongens ook duidelijk. “Mijnheer Twijnstra kijkt toe, wij maken het!”
Ondertussen hebben de leerlingen al verschillende producten geleverd. Het volgende project waar aan gewerkt zal worden is een zeskantige bank voor in school.
In de praktijk
“Dizze opdracht hawwe we earst mar wer dien, wêrbij’t de tiidsdruk seker meispile. Ik ha lûdop sein’hoe dan?’ Mar ik koe de learlingen fine dy’t motifeard meidwaan woene en it is ús slagge mei help fan noch mear learlingen. Damion, dy’t hjir no net bij is koe befoarbyld de rûntsjes hiel goed seagje, echt knap. Ik doch it de learlingen foar en jou fierders tips en trúks”, weet de enthousiaste ‘sijinstromer’. “Wij binne in Praktykskoale en it is belangryk dat ús learlingen yn’e praktyk ek ervare hoe’t it is om dêr te wurkjen. Sij meie it produkt ek ôfleverje bij de klant en yn dit gefal sjochsto ek hoe trots se dan binne. It docht der ta!”
|
| |
|
27 maart om 19:21 |
| |
Ut oudste en jongste kleinkyn fan Henderik Petstra en Roelofje Petstra-Bijleveld
We hadden mekaar in jaren nyt siën, myn oudste neef: Henk Petstra út Coevorden. Fanmiddach was ut sufer.
Henk en ik binne beide fernoemd naar opa Henderik Petstra, skoënmaker út ut Drentse Hollandscheveld.
Ferhalen over de jonge jaren fan myn eigen ouwe lui út earste haan te hoaren: Best bysònder! |
| |
|
26 maart om 17:57 |
| |
The Big Five
Na un dachboekstilte fan rúm 3 weken wear un teken fan leven. De laatste plaatsing ferwees tòch overdúdelek naar de Big Five in Súd-Afrika. Dêr ging de reis naar toe. Un onfergeteleke trip, mar ik hou ut graach privé.
Ik folstaan dan ok met 1 foto en ferder gaan’k mòrren wear over tòt de òrde fan’e dach, met ut kleine nieuws út myn liëve leven.
Over de dingen fan’e dach in un kleine provinsystad, dêr’t ik onderdeel fanút maakt. Hew ut leven lief!
|
| |
|
25 maart om 19:26 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Give Peace a Chance
Je mutte der foar oppasse dat ut gyn kontener begrip wurdt, dat te pas en f’ral te onpas brúkt wurdt: Un histoarys moment. At je dat sêge dan mut de naam de lading wel dekke. Fandaach durf ik tòch wel te stellen dat foar un soad lui fan myn generasy de 25ste maart un histoarise dach is in ’e Kleine Geskiedenis fan Nederlaan.
Ut is fandaach op ’e kòp ou 55 jaar leden dat John Lennon en Yoko Ono in ut Amsterdamse Hiltonhotel met hun ‘Bed-In’ begonnen. Ut stel was kòrt derfoar, op 20 maart 1969, troud en brúkten de públisiteit rond hun húwelek om un pasifistise protestaksy te òrganisearen. Se protestearden teugen de Vietnamoarlòch en dúkten tegare ut bêd in. Dat deden John & Yoko nyt foar un nachtje, nee un week lang kwamen se ut bêd nyt út. Allienech de gedachte al om suks ok us te doën leek mij ok wel wat.
Elke dach fan mòrrens 9 uur tòt avens 9 uur wurdde de pers útnoadegd in ut Hiltonhotel en dan mochten de sjoernalisten Yoko en John interviewe. Dat was nòchal orizjineel om op disse manier te protestearen teugen oarlòch in ut algemeen en dy fan Vietnam in ut bysònder. De jongtrouden hoopten met hun Bed-Inn de weareldfrede te befòrderen.
Feul sjoernalisten dochten John & Yoko spierleke naken an te treffen in ’e hotelkamer. Dat hadden se namelek ok deen op ’e hoes fan ut album Two Virgins út 1968. Nou lauloëne, ut beroemde echtpaar sat gewoan in pyama op bêd, wel met un tulp in ’e haan.
Disse Bed-Peace aksy was un fariasy op de Sit-In’s. Dat hadden se in Sneek ok al us had, op’e Oasterpoartsbrugge. En mar brulle fan ‘hi-ha-happening!’ Dat duurde krekt su lang tòt plisy Ruis op ut toneel ferskynde met de trokken gummyknuppel. Nou, dan wúden je wel drave.Het dy ‘Bed-In’ok daadwerkelek wat opbrocht? De Vietnam-oarlòch su pas in 1975 eindege, mar un soad minsen begrepen de boadskap achter ut lúdieke protest dat un week duurde.
Later kwam der nòch un Tweede Bed-In, dat leverde un prachtech nummer op ‘Give Peace a Chance’.
Dat is suwel un histoarys as aktueel nummer, nòch altyd. Spitechgenoech. ‘Give peache a change!’
Begin der fandaach in ut klein mar met, je hoeve je bêd der nyt eens foar út te kommen.
|
| |
|
18 maart om 19:24 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Taalgebrúk en Sipeltsjes & Su
Ik ferkear in’e gelukkege omstandechheid dat ik elke dach nòch tegarewerke mach met jongeren en dan bedoël ik jonges en meiden dy’t un jaar òf twintech binne. Se houwe mij skerp en omgekeard is ut ok nòch wel ut gefal.
Ut taalgebrúk fan jongeren is in fergeliking met hoe’t ik praat nòchal ferskillend, dat is gyn groat nieuws, ut is simpelech un konstatearing. Dat is fòlgens mij fan alle tiden.
Kòrtleden las ik un artikel over oukòrtings dy’t brúkt wurdde deur jongeren. Der saten enkele hilarise afko’s bij, en earlek is earlek, ik wist absoluut nyt altyd wêr’t ut over ging.
Uteraard wist ik al lang wat un Biba is, omdat ik gek op bitterballen bin en dat dy frituurde lekkernij op un Bopla, un borrelplank, lêge kan roept bij mij ok gyn frònste wenkbrauwen op.
Sommege fan dy oukòrtings binne gyn lang leven beskoaren, sterker nôch at ik nou sêge sú wat hestou in Coka, dan siën se mij an òf ik fan un andere planeet kom. Un Coka? Dat woard staat foar Cornakapsel. Su’n eentsje kon in coronatiid nyt naar de kapper en had self wat in syn haar omknipt en deen, met as resultaat un bloempòtmodel.
Met su’n laatste opmerking froech een fan myn jongere kollega’s wat ik dêr met bedoëlde, bloempottenmodel.
Toen kwam ut ferhaal fan un bekende Sneker kapper dy’t syn saak an’e Parkstraat had. Dy man kon su rap knippe en skeare dat ut um lukte om tussen ut slúten en opene fan’e spoarbomen, dij ut befaamde bloempòttemodel an te meten. Hij plaatste dy un bloempòt op’e kòp, giselde om’e kapperstoël heen en skearde dy sumar hast kaal: Klaar!
Dat is dus taalgebrúk wêr’t un bitsje 60+ Sneker dan futdaleks weet wêr’t ut over gaat. Ik waach mij trouwens selden an moderne afkòrtings, omdat ut simpelwech nyt helemaal spoart met de leeftyd. Dat mutte je nyt doën.
At ik bij Abbink in’e fiswinkel op frijdachmòrren frage sú fan ‘hewwe jum foar mij un bradsje GeRoZa', dan súden se mij freemd ankieke. Nee, gyn broadsje GeRookteZAlm, mar gewoan un soute hearing met sipeltsjes!
Dat de jeugd ferfòlgens nyt weet wat sipeltsjes binne kan ik nyt helpe, dat fyn ik un gebrek an un goeie taalopfoeding!
|
| |
|
11 maart om 19:04 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Lange haren & meester Looijenga
At ik an’e jaren sestech teruchdenk dan hew ik, geboaren in 1954, wel un antal moaie herinnerings út dy perioade. Eigenlek krekt te jong om al dy gebeurtenissen écht bewust metmaakt te hewwe.
An’e andere kant siën ik mij wel teruch as púberjonge met ut lange haar tòt op’e kont. Oans moeke fond dat mar niks, dy lange haardracht fan mij. Ut was op un gegeven moment su dat sij nyt mear hewwe wú dat ik met myn lange haren deur de krúdenierswinkel naar binnen mocht. ‘Ken wel weze moeke, mar myn lange haar gaat der nyt ou.’
Dat lange haar droech ik tòt in’e jaren seuventech. Ik weet nòch eksakt wannear’t de skear der in ging. Dat was op ut moment dat ik as kwekelingmeester, in 1974, foet over de drempel fan’e lagere skoal in Abbega sette. Dêr stond meester Looijenga as hoofd fan’e tweemansskoal foar de klas.
Dy daachs dat ik dêr letterlek foar de klas stond, un komby fan de klassen 4,5 en 6, fertelde ik un Bibels ferhaal. Nee, nyt over Simson met syn lange haren, mar de story fan Mozes. Dat ferhaal had ik daachs fantefoaren lúdop oefend op myn kamerke boven de winkel. De klanten in’e winkel konden ut letterlek fòlge en dochten al dat ik dominee wurde sú. Nee dus, ut ferhaal fan Mozes en de brandende braamstrúk.
Toen ik ut ferhaal dy fòlgende dach in Abbega ferteld had, gaf meester Looijenga heel subtyl kommentaar. As un échte pedagooch haalde hij f’ral de positieve punten naar foaren, over ferteltoan, oochkontakt met de kyndes en gaan su mar deur. Niks mis met. En toen kwam ut. ‘Siz, asto nije wike wer komst, soesto ek noch even nei de kapper ta gean wolle. Dat soe’k op priis stelle, stiet wat netter no?!’
En ferdomd ik was blykber su blij met dy positieve feedback fan Looijenga dat ik futdaleks naar de kapper ging met de opdracht: ‘Set de skear der mar in!’
Hoe bestaat ut dat dy man mij sufer kreech? Nou achterou weet ik dat wel, disse skoalmeester raakte de júste toan. Met dyselde manier fan doën had hij Syb van der Ploeg, fan De Kast, ok un onfergetelek skoaltiid besòrgd. Syb had bij Looijenga in’e klas sitten en fertelde dat hij allienech mar goeie herinnerings an’e man had.
Ut is de toan dy’t ut doët òf op syn Fraans: ‘C’est le ton qui fait la musique!’
|
| |
|
4 maart om 18:43 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Hollandscheveld
As halve Drent, hew ik wat met ut dòrp Hollandscheveld. Liekt mij logys want myn opa Henderik, ik bin naar hem fernoemd, was skoënmaker in Hollandscheveld. Oans moeke wurdde geboaren in ut feendòrp ten noarden fan Hoogeveen.
Wêrom krekt nou op dizze maandach andacht foar Hollandscheveld? Overmòrren, op 6 maart, is ut 61 jaar leden dat dêr in ut Drentse dòrp met karabijnnen bewapende Ryksplisy patrouillearden bij un gerechteleke ontrúming fan boerderijen fan ‘Vrije Boeren’. Dy ‘Vrije Boeren’ wúden gyn heffing betale an ut Landbouwschap, dat sij sagen as fasal fan ’e overheid. In Hollandscheveld woande ok Boer Koekoek, de leider fan’e Boerepartij dy’t teugen ut Landbouskap was.
Moeke fertelde faak dat se bij Boer Koekoek op skoal seten had. Koekoek was un aparteneen en dan drukte oans moeke har nòch eufemistys út.
Toen de Vrije Boeren na aanmanings en dwangbevelen weigeren bleven om de heffing te betalen fòlgde in beslachnimming op onroerend goed onder felle protesten. Ut ging sufer dat één fan dy dry te ontrúmen boerderij in ’e fik ging.
Sukke ferhalen over obsternate befòlking gingen der bij mij in as de welbekende preek bij un ouderling. Ut gyn fertrouwen in ’e overheid hewwe sal ongetwifeld te maken hewwe dat der in Hollandscheveld un eeuw leden nòch bittere armoëde was. Den Haach sach nyt om naar ut fòlk dêr. Dy moesten hun der self mar met rêde. Nou, dat deden se dan ok.
Un ander ferhaal dat ik wel tich kear hoarde was dat skilders weinterdach at se gyn werk hadden nòch armere sloebers út ut dòrp liters spiritus kado gaven, dat se dronken as alkohol. Dêrfoar moesten se bij rike feenbazen de rúten indondere.
Mar Hollandscheveld is ok ut dòrp dêr’t de wiech fan Johannes Post stond, ok un tiidgenoat fan moeke en Hendrik Koekoek. Ok hij kon mar moeilek teugen onrecht en wurdde een fan’e groatste fersetsstriders in Nederlaan. Hij speulde un hoofdròl bij onder mear de Landelijke Knokploegen. Op 16 júly 1944 wurdde Johannes Post eksekuteard in de dúnen fan Overveen.
Moeke was tròts toen in de Noorderhoek un nieuw boude lagere skoal de naam Johannes Postschool kreech. “Johannes Post kwam uit hetzelfde dorp als ik”, fertelde moeke dan. Over dy gekke Hendrik Koek was su minder skeutech met moaie ferhalen. Mar dy anekdoates fertelden ander minsen mij wel. At der in de Tweede Kamer stemd wurdde moest sei Koekoek faak ‘ik weet niet waar et over gaat, mar ik bin teugen!’
Hollanscheveld, der kwamen bysòndere lui fut.
|
| |
|
2 maart om 13:50 |
| |
 |
| |
|
1 maart om 22:23 |
| |
Fòrmidabel
Soms is ut nyt noadech om un resênsy te skriëven, dan is un foto foldoënde en dat was na gisteravend ut gefal.
Wat un fòrmidabel optreden was dat fan Herman van Veen in Theater Sneek.
|
| |
