 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
31 òktober om 18:17 |
| |
Overdriëve, ik kan der self ok wat met, ik weet ut. Mar hieltyd faker merk ik dat minsen dingen opblaze. Foarbeeld? Un gasthear ( hij praat Hollaans en syn besoek ok, mar dat tersijde ) ontfangt syn gasten en seit teugen de fesite " je kunt hier je jas wel ophangen ". Ut antwoard: " Oh geweldig, súper! " Wat nou súper, wat nou geweldech? Is ut ophangen fan un jas an un kapstòk nou ok al súper geweldech?
Feul moaier fon ik ut taalgebrúk fan Frou de Jong har neef Gerard. Neef fertelde over syn oomsêger dat ie su goëd foetballe kan. De jonge foetbalt nyt allienech bij SC Heerenveen, mar hij het folgens Gerard útsonderleke kwaliteiten. " Anfallers mutte wel twee kear om um heen, en dan nòch nyt binne se um foarbij. Dy jonge het poaten as skúftrompetten!"
Kiek dat mach dan ok un bitsje overdreven klinke, mar ik fyn ut wel ferrekte orizjineel en autentyk. En suks komt nyt allienech deur ut brúken fan ut Snekers.
Un taal-lauwerkraans foar Gerard!!
Poaten as skúftrompetten! |
| |
|
30 òktober om 17:03 |
| |
CLASH
Fanmiddach bij de foarstelling ‘ CLASH en dêrnei wie’t stil ’ weest. Ut is ut nije onderwiisteaterprojekt fan Tryater. Ut is un foarstelling over jonges dy’t mekaar opnaaie, un meiske dat kiëze mut, over feilechheid en útdaging in ut leven. Mar ut gaat foaral over risikogedrach in’t ferkear su as ut dan su moai hyt. Met un slukje op achter ut stuur dus. De jonge akteurs, Teatske Heidstra, Hans Kroodsma en Eelco Venema. Speule ut stuk nyt, se sette de foarstelling gewoan del. Héél indrukwekkend! De foarstelling maakte deel út fan de stúdymiddach over ‘ Beïnvloeding ’. Ik hew wel us mindere onderwiisbijéénkomsten metmaakt!
Sêne út CLASH ( foto: http://www.tryater.nl/ )
De bining ferbroken
Op myn stelling dat ONS 1 deur de professjonalisearing in ut amateurfoetbal de bining met syn achterbaan ferloren het, hierbij ( met toestemming ) twee reaksy's fan ONS'ers.
De earste is fan Gerard van Leeuwen, de tweede fan Eeltsje Bil.
" Arré Henk,
Even een paar kanttekeningen bij je opmerking:
1. het is een landelijk verschijnsel dat er minder publiek komt bij hoofdklassewedstrijden. Ook vv Sneek bijvoorbeeld heeft daar last van.
2. op het tijdstip waarop wij spelen, speelden afgelopen zaterdag: 3e,4e,5e,6e,A2,dames 1, dames 2 en C1. Ik pleit al jaren voor spelen op de vrijdagavond (met kunstlicht natuurlijk) Zaterdag 16.30 uur is ook een optie indien Heerenveen niet thuis speelt.
3. het beleid van de tc is erop gericht opengevallen plaatsen direct op te vullen met spelers die direct hoofdklassewaardig worden geacht, Je weet mijn mening hierover.
4. ik pleit, eveneens al geruime tijd, voor een geintegreerde zondag en zaterdagcompetitie waardoor er meer derby's komen.
Kortom: ik ben het deels met je eens.
Gerard "
" Goeie Henk,
As 68 jarige ONSér hew ik mien mening wel over de professjionalisering van ONS en ut raakvlak met de achterbaan. Dat raakvlak is honderd keer minder dan froeger toen un ONSér út Sneek of directe omgeving kwam. Je had toen as kien anders niks dan sporte en dat deed je dan of fia de voetbalclub of een andere sportvereniging. Computers en sok soat dingen bestonden niet dus hadden je der ok gien last fan. At je saterdags niet foetballe konden dan waren je met een hele ploeg op de fémerk om der de striid an te bienen tussen jonges fan LSC, Black Boys, Sneek en Wit Zwart. At der dan un bal lek skoten wurde op ut prikkeldraad bij de gasfabriek dan lapten we met de hele pleog en wurde der een nye bal ophaalt.
Saamhorigheid tot en met. De ïdeologsche verschillen tussen de verschillende clubs bestonnen dan niet. Die sien ik fandaag de dag ok steeds minder. Protestantse en Katholieke foetbalclubs verlieze harren identiteit en de jonges fan de gewoane kost foetballe teugenwoardig ok bij verschillende clubs.
Wat de groatste ferandering is in ut amateurfoetbal is de professjionalisering zeg maar ut betaalde foetbal in de amateursector. Folgens mij de doadsteek foor un soad clubs. Zogenaamde foorútstrevende bestuurders wille, faak tot meerdere glorie fan hurself, ut eerste elftal op het hoogste nivo speule late derbij foorbijgaand an ut feit dat se de speulers dan fan búten hale mutte want, dan binne se in eens weer ouwerwets, wat fan feer komt us beter, nou fergeet dat maar.
Werom souden der in Sneek en naaste omgeving gien talentfolle speulers rond lope? Ut is de keunst om dat te sien en dat kinne je doën deur regelmatig jeugdwestriiden te bezoeken want der loopt heus wel talent rond. Der naast mutte je er foor sorge dat sun talent dan de kans krijt om him ferder te ontwikkelen en dat kin folgens mij alleen at der bining is met de achterbaan fan sun speuler, met andere woorden un jonge út Sneek of nabije omgeving nimt so wie so aanhang met naar de wedstriiden en dat hewwe jou niet met un speuler die weet ik wer weg haalt wurd.
Wellicht mutte de statuten fan de fereniging weer eens goëd lezen wurre wat de intentie is fan een foetbalclub. Werom bin ik lid fan de vrienden van ONS?, dat het alles met froeger te maken, die saamhorigheit fan toen sorgt der foor dat je ok op dizze leeftyd je nog steeds ONSér foele en dat het dus niks te maken met de tiid wer in wy leve dat kin fandaag de dag nog precies so maar dan mut er wel bining weze tussen club en achterbaan en die wurdt helaas steeds minder.
groeten
Eeltsje Bil
De Jouwer "
Ut groate públyk ontbrak mar burgemeester Brok en wethouwer Metz waren oulopen saterdach wel anwezech bij de wedstryd ONS 1 - DOSK 1 ( foto http://www.sjackjansmafotografie.nl/ ) |
| |
|
29 òktober om 18:47 |
| |
O.N.S.
Krekt su as ut wear, was dizze dach, un bitsje griis. Gister kreech ik un fraaie swart-wit foto fan ONS-frynd Foeke Zijlstra. Foeke is na de foltooiïng fan ut ONS-jubileumboek gewoan deurgaan met ut ferder digitalisearen fan ut ONS-argyf. Op dit moment is Foeke druk bezech met ut beskriëven fan ouwe ONS-foto's. Hij kwam onderstaande foto ok teugen en froeg om infòrmasy. Het Foeke kregen. At ik su'n foto sien, dan gaan der allemaal wear lúkjes in myn brein open. Foto is op 24 mei 1973 nommen. We wurdden toen met ONS 3A kampioen. Fan dizze ploech is nòch mar één speuler aktyf...Dry kear rade welke speuler as dat is. De betreffende speuler het un Johny Holliday- achtige bril ( skriëve je dat su? ) op 'e neus en hij draagt ut pikswarte lange haar tòt fer over de skouders! Moai sukke swartwit foto's.
Op myn stelling dat ONS 1 deur de professjonalisearing in ut amateurfoetbal de bining met syn achterbaan ferloren het, kreech ik één opfallende reaksy. Ik hew toestemming fraagd om dizze reaksy hier te plaatsen, mar nòch nyt kregen. At ik dy toestemming hew, sal ik dy reaksy alsnòch plaatse, fanavend òf anders later.
ONS 3A kampioen, 24 mei 1973 |
| |
|
28 òktober om 12:58 |
| |
Balarina's, stront & sure bommen
Alle dagen is der genoech om over te skriëven. Fastlêge foar later, ander doël het dizze hele dachboekskriëverij nyt. Digitale sporen nalate. Gistermòrren de laaste filmopnamen had foar de DVD Snekers, fan Fokko Dam en Alex de Boer. Wim Walda meldt hierover op syn nijssite, alles over Sneek. Wat mij gistermòrren tidens dy opnamen ut meast raakte, was de énòrme gastfrijheid fan Nico Vellinga, syn frou en dochter. Terwyl ik bútendeur ston te wachten, noadigde Vellinga jr. mij in ut kafee an de Feemerkstraat. Der wurdde koffy setten, al was ut de gewoanste saak fan de weareld.
Su kon ik ut fers ' Ballerina's, stront & sure bommen ' op lokasy foarleze. Geeft un geweldige mearwaarde. Ik hew ok un foto fan un ouwe foto, met dêrop de balarina's nommen. Geeft un goëd, mar ok mankelyk gefoël.
Middachs wear un bearepartij speuld teugen DWP, ok diskear wonnen ( met 3-1 ). Un fliegende kompetisystart hyt suks. Ut 'e oochhoeken sach ik dat der amper públyk bij de Hoofdklassewedstryd ONS 1 - DOSK 1 ston. Met de professjonalisearing fan ut amateurfoetbal is de bining met de ONS-achterbaan ferbroken, is myn stelling. Reagear mar fia de mail!
Kostbere foto's hange in ut kafee fan Nico Vellinga
SOULDADA
Fanmòrren onder kerktied un goëd interview met Herman Wolters en Janna Koussios had. Uteraard ging ut over de múzyk en dan in ut bysonder over SOULDADA. Ik bin der fan overtúgd dat dizze groep binnenkort deurbreke sal. Ik gun ut su ok fan harte. Ut binne beflogen ( begeisterde ) musisi, dy't múzyk make fanút hun gefoël. Ut was dêrom nyt allienech un goëd interview, mar ok emoasjoneel. Fijne minsen dy Janna en Herman! |
| |
|
27 òktober om 08:54 |
| |
Beloofd is beloofd, hierbij un antal hele eksklúsieve foto's fan Frou Heabeltsje de Jong en har frynden en fryndinnen. Gisteravend hewwe wij de spesiale BSA-dvd 2007 kregen en tegare met Frou de Jong un hapke eten bij Zorba de Leeuw. Uteraard allemaal in Grykse klederdracht. Allienech buurman Jan was der nyt, hij sat in Frankryk, in syn opfoubare dúvehòk. We hewwe wel telefoanys kontakt met Jan had. Folgens geruchten het de heimleke frijerij fan Heabeltsje met Joop oans Jan tòch mear deen as hij blieke laat. Jan moest der gewoan eventsjes tussen út. Tòch un fantastise ouslúting fan dizze edisy fan de BSA. Folgend jaar wear, bij leven en welwezen.
Fandaach maak ik de un lekkere foetbaldach fan, met fanmiddach un partij ( nee om'e bliksem gyn partijtsje fanmiddach ! ) teugen de mannen fan DWP. Un kleine feldslach? Mar earst nòch wear filmopnamen foar un bysondere Sneek-dvd. Jim hore der nòch fan. Later.
Buurfrou de Jong met har BSA-frynden in Grykse sfearen
Ome Joop Doef, de ouwe frijer fan Heabeltsje was der wel!
Molly fermaakt har met de loeky- uh- like fan Buurman Jan
De twee groate roergangers fan de BSA op'e daansfloer
Janny Jee flak na har sertaky-optreden
Regisseur Gerard HA wil de kommende maanden niks mear fan de BSA hore |
| |
|
26 òktober om 17:26 |
| |
As un folleard dominee, su staat Josse de Haan op de skitterende foto dy't Sneker Simon Bleeker fan de Gysbert-winner nam gister in de roëtkouwe Broerekerk fan Bòlsert. Ik hew ut altyd al seid, Josse is su griffermeard as de neten! Hij brúkt allienech andere woarden as de handsjewrievende ds. Van Loo! In ut spesiaal deur útgeverij Venus ferspreid boekje, ' Huldeblyk oan Josse de Haan ', staan prachtege dingen over de winner. Un prachtopeningssin fan Willem Abma ( GJ-priis in 1973 ) befoarbeld. " Ik, boer en fyn.."
Baukje Wytsma het fandaach ok un bysondere pries in ontfangst nommen. De Fryske Anjer. " It bestjoer fan it Prins Bernhard Kultuerfûns fynt har ien fan de meast konstante talinten yn de Fryske poëzij. Mar ek foar har berneboeken, musicals en lietteksten krijt Wytsma de priis. De Fryske Anjer bestiet út in jildbedrach fan 2500 euro en in sulveren spjeldsje. Earder krigen ûnder oare Corina van Eijck, Jos Thie, Thom Mercuur de ûnderskieding."
Felisiteard Baukje!!
Baukje Wytsma
Fanavend gyn literatuur, alhoewel, ut leven is literatuur, mar un feest met de BSA-ploech. Mòrren hele eksklúsive foto's op dit dachboek!!!
Dominee Josse de Haan |
| |
|
25 òktober om 22:11 |
| |
Krekt wear thús út ut altyd gesellege Bòlsert. Fanmiddach bij de útreiking fan de Gysbert Japikspries 2007 weest. In un stienkouwe Broerekerk ( wat un bitsje ferstaan om su'n literêre happening onder Nova Zembla achtige omstannechheden plak fine te laten ! ) kreech skriëver Josse de Haan de belangrykste Friese literêre pries út hannen fan gedeputearde mr. drs. J.A. de Vries. Ut sjueryrapport, foarlezen deur Ernst Bruinsma ( sien ferderop ), was mear as foartreffelek, Fon ik teminsten! Eindelek krijt Josse de wurdearing foar syn werk! Na ut foarlezen fan ut sjueryrapport, de priesútreiking en dêrna un laudatio foarlezen deur Babs Gezelle Meerburg. Josse kreech as laaste ut woard. Dat dankwoard mach ik hier bij wize fan primeur plaatse:
GYSBERT JAPICX-tankwurd Josse de Haan
Boalsert/Hendaye, 25 oktober 2007
Maite Maitea, Achte Deputearre, Achte Boargemaster, bêste Famylje, freonen en goekunde- ik bin bliid dat jim der binne.
As it oer de Fryske letteren giet moatte jo net alles wat der sein en skreaun wurdt leauwe- fiksje en netfiksje rinne gauris troch inoar. Doe't Deputearre Frou Jannewietske de Vries my op 11 septimber skille wie myn earste reaksje dan ek: 'ja in moai ferhaal, mar ik ken jo net, elk kin wol skilje; is it echt wier?'( ik wie yn '69 ek ris skille dat wy as Operaesje Fers de priis krigen hiene, mar doe hâlden letter DS dat tsjin ).
Frou De Vries begûn te laitsjen- se werkende faaks dat se te krijen hie mei ( ik sitearje Pieter de Groot yn de LC ): 'in avantgardist, in surrealist en in hearlike dwersbongel dy't in folslein eigen plak ynnimmt yn de Fryske literatuer, en à priori it establishmint net fertrout'.
Mar alle gekheid op in stokje, se oerstjûge my. Doe't letter in hele aardige ambtner my skille - ek in frou - seach ik it belang fan de priis helendal. Ik murk de frisse reade wyn op it Provinsjehûs en op it Steatejacht dêr't de hear H. Mous nei in pear flessen drank al oer skreaun hie.
As jo in fjirtich jier meirinne yn it literatuerbedriuw dan hawwe jo net allinne in tsjûke hûd krigen mar ek dûbele glêzen op'e noas- oars hâlde jo it net út. Yn de roman Elja haw ik nei myn ûnderfiningen mei de provinsjale bestseller ' As de kâlde wolkenwyn jo troch de ieren giselet ' in reaksje opnommen dy't úteraard net lêzen is ( want men sliept al op de titelpagina, sjoch Farsk ), of ( men hat gjin trochsettingsfermogen, lês de LC ). Dêr stiet yn Elja op side 127: 'Lytsboargers ferfalskje de ynhâld fan romans, besykje skriuwers út de skiednis te skrassen. Se wolle romanpersoanen feroardielje ta de dea, mar dy bliuwe- by definysje- ivich libjen'. It giet oer Lady Chatterley en Madame Bovary, oer de skriuwers D.H. Lawrence en Gustave Flaubert dy't de fatsoensrakkers ophingje woene. Pieter de Groot freget him ôf yn syn Dwers fan 14 septimbe oft de Gysbert foar Josse in subtile wraak óp Jabik is. Earder hie Bilker al skreaun op Farsk oer De wraak fán Jabik Veenbaas. It is wier, Holleeder en konsorten binne hjirmei fergelike lytse jonges. De literatuermaffia bepaalt de gong fan saken. It Skriuwersboun soe dêrom in libbensfersekering foar skriuwers ôfslute moatte, ek persoanlike befeiligers oanstelle.
Dêrom:
Ik haw grut respekt foar de sjuery dy't it oandoarde en bekroan in skriuwer oer wa't nei PIKSJITTEN OP SNYP skreaun waard troch de literêre nomen klatoera, dat:
1. hy in miselearre Grass is;
2. op de bokser Mike Tyson liket;
3. de boarstfearren fan de elite opset hat;
4. noait in kwartsje wurde sil;
5. gjin technyk hat;
6. gearspanningsteoryen opbout;
7. noch mei in walm fan petroalje om him hinne rint.
Under tafersjoch soms ek fan de Provinsjale Oerheid wurde de skriuwer en syn wurk delmeand, wylst de kritisy yn it westen entûsjast binne oer de oersetting fan it boek - KIKKERJAREN. Oer de skriuwer sels prate se net, se ha it allinne oer 'de wrâld yn wurden'.
Dy 'wrâld yn wurden' giet, lykas heel wat literatuer, soms oer de jeugd fan in skriuwer, dêr't it komôf in wichtige rol spylje kin. It giet ek gauris oer identiteit, dêr't soms skriuwers yn diskusje geane mei de haadpersoan dy't se skepen hawwe, of mei harsels oer it boek dat se skriuwe. yn myn gefal is dat bard yn Piksjitten op Snyp, yn Feuilles Mortes en yn Elja. De skepping fan Gummykut- in film. Mar ek yn Nanette, de VanGoghroman, komt dat sykjen nei identiteit nei foaren. Yn myn Baskyske Brieven op Farsk haw ik oer it ûnderwerp 'komôf'skreaun- oer de roman Het Verzet fan Harmen Wind, en oer de roman La Place fan Annie Ernaux. Beide skriuwe mei passy. Ernaux hat sels yn 1991 in roman publisearre mei de titel Passion Simple. En wie de GJ-priis dit jier neffens in útjouwer net foaral passy? Oan dy Frânske skriuwster fiel ik my wol wat besibbe.
De Frânske skriuwster Anie Ernaux beskriuwt yn har romans de striid fan in arbeidersfamke ( frou ) dat ( dy't ) út har achtergrûn groeit meidat se op in stuit as dosinte oan in middelskoalle en letter oan de universiteit yn de wrâld fan de boergeoisy telâne komt, dêr't se har net rjocht thús fielt. De eigen ûnderfining fan Ernaux rint in part parallel oan de literêre wurklikheid, mar sij giet as skriuwster fierder as dy platte ( biografyske ) realiteit.
Se seit: 'Ik wol net allinne mar de wurklikheid beskriuwe yn har uterlike ferskining, mar yn har hele funksjonearjen. Im wol trochkringe yn it hoe en wêrom fan de wrâld dy't om ús hinne leit en dêr't wy midden yn sitte'( yntervieuws Le Monde, Libération ).
Soks fynt in kritikus fan Nouvel Observateur nonsens, want hy tinkt dat in skriuwer de realiteit neagearje moat, want werskeppe. Dy kritikus kreaket systematysk har boeken. Hy fynt dy boeken om fan te 'walgjen'. Mar hy seit út soarte net dat Ernaux de haadpersoan yn har boeken is, sa't Trotwaer yn novimber 2000 en oaren oer my bewearden. Yn Frankryk wit de krityk dat literatuer 'in wrâld yn wurden is'.
Ernaux hat prachtich skreaun oer it gefoel fan ferfrjemding en ûtwoarteling dat har hele libben in betiizjend selskip wêze sil, in boarne foar har skriuwen, meidat se La Place fan har âldelju ferlitte moast, de tún dêr't se mei har mem boarte. Albert Camus hat der yn syn lêste postúm publisearre roman Le premier homme ek oer skreaun.
As lêste wol ik jim in gedicht fan mysels foarlêze dat te krijen hat mei in fragmint, in brief, yn Feuilles Mortes, myn roman dêr't in Fryske dichteresse-kritika in nacht net fan sliepe koe, en in oare kritikus it hie oer 'kontrofersjele seksuele barrens'. As libben wy noch yn de 50-er jierren. It giet oer ien fan de 3 Anna's, oer in mem en in jonkje. Oer in jeugd, sis mar. It gedicht is publisearre yn it boek Gjin grinzen, de reis, in trijetalige bekroande útjefte fan Cepher yn 2004. Sa't har roman La Place foar Annie Ernaux heel wichtich is, sa is Feuilles Mortes foar my tige belangryk. It gedicht hyt:
Swalkje yn dyn tún
doe't ik lyts wie haw ik dy de ferhalen ferteld út myn boeken:
it swalkjen fan Gulliver, fan de Lytse Prins, en fan Robinson C
mar foaral dat fan de ridder Don Quichot en de dikke Sancho P
dy't har yn de ûneindige lutsen en rûnten hin en wer beweegden
troch de lege fjilden fan La Mancha mei in mole soms wat skiep
asto my yn dyn rûntsjes ommealdest en se yn de tún útsettest.
woes achter de bergen sjen, fierder, hast faker as ienkear sein
wenje, belibje en genietsje lykas al dy minsken yn myn stoarjes
want dêre kuieren se troch de hoarizon en fier achter de sinne
dy wrâld moast moaier wêze as al de paadsjes yn dyn appelhôf
se namen de fyts in sylboat in stoomtrein dy't de reinbôge socht
fieldesty de haadfiguer as ik dy stadich los liet yn de lêste strofe.
yn dyn flamingorôk woest dûnsje tusken it gûnzjen fan it reid
yn it súden fan dyn hiem mei de pioenen en de houten tulpen
mei de simmerhoed en dyn koarte kakybroekje keardesto it tij
troandest my nei dyn wetterfal yn jim heites houten waskmesjine
troch in labyrint fan bambûstokken dat dyn boartersstek útmakke
hearst it wetter streamen fregest, mar ik koe net yn dyn holle sjen.
in inkelde kear mei in moaie dei flijdesty tsjin in oper farsk hea
in lytse walhalla dêr't paden en lju elkoar krústen yn dyn nâle
ik moast op dyn bleate rêch de bergen tekenje mei myn finger
lytse doarpkes, de dellingen, skiep, de hynders en de klimmers
do gibelest as ik op dyn billen de Mont Blanc en Noir oanwiisde
dan liest my de rivieren sjen oan de binnenkant fan dyn skonken.
yn dy lustoarden fan geniet ha wy de wûnderlikste reizen makke
oant twiljocht de wurden wiske en de langsten in nachtbêd fûnen.
Ik tankje de sjuery foar de nijsgjirrige wurden oer myn wurk. Ik wol ek graach Deputearre Steaten tankje foar de takenning fan de priis, foaral ek foar de aardige wurden dy't Frou De Vries krekt útsprutsen hat.
As lêste soe ik graach de Deputearre fan Kultuer yn oerwaging jaan wolle in nije stratezjy te kiezen foar de promoasje fan de Fryske Literatuer, foaral dat fan it proaza- yn binnen- en bûtenlân.
Skep in nij belied oangeande oersettings yn de moderne talen fan Europa ( ynklusyf it Nederlânsk ), analooch oan it Nederlânsk Produksjefûns. In buro mei jonge en entûsjaste minsken dy't fan literatuer en skriuwers hâlde kin ferbiningen lizze mei útjouwers yn it bûtenlân. Sa'n buro kin oer de nostalzjy en de myte hinne springe, en de literêre befoarderingspoat fan Tresoar ferfange. Yn Fryslân bliuwe de kroaden wol riden, Europa kin neat mei dy metafoar, Europa wol proefoersettings fan modern Frysk proaza. De jongere generaasjes skriuwers en lêzers hawwe nije ferfiermiddels nedich.
Tige tank foar jom oandacht, Josse
Sjuerraport Gysbert Japiksspries 2007:
Rapport fan de advyskommisje foar de Gysbert Japicxpriis 2007
‘De mins wurdt mins troch taal, bestiet dêr yn en troch, en meidat literêre wurken yn haadsaak oer minsken geane is de wize fan skriuwen en it eventuele ‘oare’ gebrûk fan de taal essinsjeel. Sûnder eksperiminten mei de taal (en dus de foarm) ûntstiet gjin nij en orizjineel keunstwurk’. Sa hat Josse de Haan syn skriuwerskip sels omskreaun. Wannear’t men syn oeuvre − mear as 25 boeken − en syn literêre aktiviteiten fan de lêste fjirtich jier oereidet, dan is dy opfetting oeral yn it wurk fan Josse de Haan werom te finen. Hy debutearre yn 1971 mei de bondel Spegelbyld by de Koperative Utjouwerij, in útjouwerij dy’t in jier earder mei troch him oprjochte wie, út ûnfrede oer de publikaasjemooglikheden foar skriuwers. Mar earder al, ûnder oaren as ien fan de oprjochters fan Operaesje Fers en hiel koart as redakteur fan quatrebras, wie De Haan warber yn de (jonge) Fryske literêre rûnten fan dy tiid. Yn de jierren santich waard De Haan redakteur fan Trotwaer en yn de jierren njoggentich fan it ienmanstydskrift iP2r90-Rendez Vous (1990-1994). De Haan hat altyd gedichten én romans skreaun, mar rjochte him de lêste tsien jier fral op it proaza (romans en essays). It is benammen dat proaza dat de oandacht lutsen hat fan de advyskommisje.
Literatuer giet faak oer ferwachtingspatroanen by de lêzer. Foar in part moatte dy befestige wurde, foar in part moatte dy ek trochbrutsen wurde, wol dy lêzer teminsten fassinearre en ynteressearre bliuwe. Problematysk wurdt it pas as in skriuwer tefolle ôfwykt fan de noarm, de koades dy’t yn in lân, in taal jilde foar literatuer. De measte lêzers sille dan ôfheakje. Tradisjoneel sjoen siket in lêzer oarder, rede, rigels, perfeksje en harmony. Dêr tsjinoer stiet it ûnridlike, it ûnregelmjittige, it gaoatyske, it net harmonieuze, om net te sizzen it groteske. Dan is sprake fan in tsjintradysje dy’t al begjint by skriuwers lykas Rabelais en Montaigne.
Oer syn debút Forneukte stêd skreau Piter Terpstra doetiids yn de krante it folgjende: ‘Van Josse de Haan zou ik graag zien dat hij zich minder opzettelijk zou distantiëren van de lezers, want bij elke bewondering voor het “eens anders willen doen” blijft toch het feit bestaan dat elk boek een paar lezers nodig heeft’. It is in opmerking dy’t De Haan dêrnei yn allerhanne fariaasjes faker lêzen hat, want syn wurk koe eins altyd wol rekkenje op in resinsint dy’t ree wie om melding te meitsjen fan syn ôfgrizen fan sok proaza. As soe men Lucebert syn gebrekkige rymskema’s ferwite, of Willem De Kooning in tekoart oan ‘ferhaal’ yn syn skilderijen ûnder de noas wriuwe. De problematyske resepsje fan it wurk fan De Haan is trouwens net wêzenlik oars as dy fan skriuwers lykas Jacq Vogelaar, Sybren Polet, Bert Schierbeek, Ivo Michiels en oaren. Ditsoarte fan skriuwers is hiel faak misbegrepen binne omdat ‘men’ – de kritisy - net wist hoe't men de boeken lêze moast. De opkomst fan in generaasje kritisy dy’t grutbrocht is mei de prinsipes fan Merlyn hat de situaasje foar de generaasje Vijftig hiel wat nofliker makke, it tydskrift Raster hat foar de proazaskriuwers dy’t yn de jierren sechstich opkamen in soad dien. Yn Fryslân hat de strukturalistyske streaming yn de literêre krityk benammen yn Hjir yn de jierren santich goed fertsjintwurdige west, mar dat hat foar De Haan blykber net genôch fertuten dien, syn wurk is oant de dei fan hjoed kontroversjeel. Fryske skriuwers hawwe nei Lolle Nauta en Anne Wadman net altyd de kritisy krigen dy’t se fertsjinje.
Sybren Polet skreau oer de pendelbeweging dy’t blykber sit yn de wurdearring foar ‘oar proaza’: ‘overal waar leven in de brouwerij is heerst een dynamiek van beweging en tegenbeweging; canonisering en conservering roepen deconstruering en vernieuwing op, conventie werkt toe naar de ontbinding ervan; gebondenheid aan de realiteit of wat voor realiteit doorgaat tendeert niet zelden naar anti-realisme of bewustzijnsrealisme, gebondenheid doet verlangen naar vrijheid, vaste vormen roepen tegenvormen op’.
Yn de tuskentiid is de wurdearring foar realistyske literatuer, 'plotgedreven' literatuer wer hiel belangryk wurden en wurdt wurk as dat fan De Haan wer mei deselde befrjemding beskôge as troch de niisneamde kritsy út de begjintiid fan syn skriuwerskip. Men siket nei werkenbere saken, wol hâldfêst hawwe oan in boek, siket personaazjes en situaasjes om jin mei te identifisearjen.
Wy libje yn in tiid fan neokonservatisme, ek yn de keunst, weryn't minsken oer it generaal it stjoer wat kwyt binne en dan is der faak in beweging te sjen fan de krityske, eksperimintele literatuer ôf en nimt de belangstelling foar autobiografyen, egodokuminten, skiednis en fijne ferhalefertellers wer ta. It giet úteinlik om in frijwat romantysk ferlangen nei heldere struktueren en derfan binne ek yn de Fryske literatuer genôch foarbylden te finen.
Eksperimintele keunst, mar yn it gefal fan De Haan is it nei alle gedachten better om te sprekken fan ‘groteske keunst’, is meastentiids raar, stjit minsken ôf, is leech by de grûn, hâld skientme resolút bûten de doar en is ek wolris moreel ferwerplik. Yn de boeken fan De Haan giet it dan om prostitúsje, rare dingen mei bisten, ynsest, drankmisbrûk, ensfh. Dat Josse de Haan syn boeken om dy redenen yn de marzje drukt binne, bytiden negearre of ôfwiisd, hat fral te krijen mei dyselde klassike, dus estetyske opfetting fan literatuer en keunst dy’t hast sûnder mankearen wol yn botsing komme móát mei sokke literêre produkten. Mar ditsoarte fan boeken komt better ta syn rjocht at jo se krekt net lêze as in ûntkenning fan Skjintme, fan it Goede, mar as in besykjen om it masker fan de wurklikheid ôf te skuorren en it gesicht bleat te lizzen fan it konkrete bestean dat de tsjinpoal is fan de myte dy’t as smûk, skaadzjend beamtegrien oer dyselde wurklikheid hinne teard is.
Yn dizze tradysje stiet Josse de Haan en ûnderskiedend foar dizze groep skriuwers is dat se harren hiel bewust binne fan dy tradysje en der ek faak oer skriuwe. Yn de essaybondel Kastanjes poffe, út 2005, bondele Josse de Haan syn meast nijsgjirrige bydragen oer ‘oare literatuer’, oer ‘literatuer bûten de stringen’ sa’t hy it sels neamd. Ik sitearje út de ynlieding fan dit boek (side 7): ‘Foar my hawwe ferhaaltsjes noait ynteressant west [...] Ik haw in foarkar foar it oare, it eksperimintele, it avantgardistyske, it absurde, it kreative en it ferfrjemdzjende proaza (c.q. poëzy), omdat dêre de skriuwer himsels, de wrâld, de taal en it wurk yn diskusje bringt [...]’. Foar syn ideeën is de surrealististyske en groteske De Haan fansels beynfloede troch de histoaryske-avantgarde, de grutte surrealisten, mar nei alle gedachten ek troch nei-oarlochske skriuwers lykas Bert Schierbeek en Louis Paul Boon. De lêste syn kredo, ‘ook de afbreker bouwt op’, komt frij fertaald ek werom yn de ynlieding fan Kastanjes poffe, as De Haan skriuwt: ‘Keunst moat soms earst foarmen ferneatigje foardat der wat nijs kreëarre wurde kin’.
Benammen as romanskriuwer hat De Haan in wichtige bydrage levere oan de fernijing fan de Fryske literatuer troch – faak fleurich en boartsjendewei, mar ek synysk, fûl, duvelsk en uterst kritysk en polemysk – hieltyd wer oandacht te freegjen foar nije foarmen fan literatuer, dêr’t harmony en disharmony, it groteske, it surrealisme en ferskate kollaazje-eftige techniken in strukturearjende rol by spylje. De ferneatigjende, mar ek ynspirearjende wurking fan erotyk en leafde stiet faak sintraal yn syn tige fragmintearre boeken, dy’t lykwols net gaotysk binne, mar hecht fan konstruksje. Kom by De Haan net oan mei in rjochtwei-sljochtwei ferteld ferhaal. De Haan kreëaret troch te knippen en te plakken, troch nije ferbiningen te lizzen. Derby nimme it sykjen, it boartsjen en it ferfoarmjen fan begripen lykas ‘identiteit’, ‘herinnering’ en ‘realiteit’ in sintraal plak yn.
De grutte trochbraak foar De Haan kaam mei Piksjitten op snyp (1999) dat yn 2001 yn it Nederlânsk by Meulenhoff ferskynde, ûnder de titel Kikkerjaren. Dizze grutte, mearlagige roman hat befrijend wurke foar de skriuwer. Hjir hie er einlik de foarm ûntdutsen dêr’t hy yn eardere, folle flakkere romans min-ofte-mear fergees om socht hie. De techniken dy’t hy yn eardere romans al brûkte mar dy’t oant dan net altyd oertsjûgje koenen − ik neam it loslitten fan de gronology, it fragmintaryske, it taalspul, de yntertekstualiteit, it loslitten fan psychologyske ferklearringsskema’s, it werombringen fan alles wat idealistysk of ferheven is ta it lege, lichaamlike, en fierder it ferfoarmjen, it fermengen en it ferfrjemdzjen −, komme yn Piksjitten op snyp foar it earst yn al syn hear en fear nei foaren.
Sûnt dy tiid hat De Haan de iene nei de oare nijsgjirrige roman útbrocht, as hie er sûnt 1999 de keatlings om syn hannen losslein. Hieltyd op ‘e nij wer boartsjend en eksperimintearjend mei nije foarmen ferskynden yn 2003 Nanette, yn 2004 Feuilles mortes en ferline jier Elja. Dizze romans binne minder grotesk as Piksjitten op snyp, mar net minder eksperiminteel. Yn Kastanjes Poffe neamt De Haan in tal aspekten dy’t neffens him foar ‘oare literatuer’ jilde. Ien is dat it skriuwen sels en de taal wichtich binne. Dat aspekt komt bot oan de oarder yn Piksjitten op Snyp, mar spilet yn Nanette en Feuiles mortes wat minder in rol. Yn Elja is fansels it meitsjen fan in film, it wurkjen oan in skript, ien fan de wichtichste ferhaallinen út it boek.
In oar aspekt dat de Haan yn Kastanjes poffe neamt is dat der yn ‘oare literatuer’ sprake is fan ferskillende tiden dy’t troch inoar rinne. Yn Nanette is der sprake fan, omdat de syktocht nei de ferbeane leafde fan Vincent van Gogh spegele wurdt yn it ferhaal fan de twa minsken dy’t safolle jierren letter it riedsel oplosse wolle. Ek yn Feuilles Mortes wurdt in spultsje spile mei de tiid en is der sprake fan trije ferskillende syktochten nei de ultime leafde foar in sekere Anna, mar hokker Anna en yn hokker tiid, dat is lang net altyd dúdlik.
In tredde punt dat de Haan oanhellet yn ferbân mei de ‘oare literatuer’ hat te krijen mei fêste struktueren. Neffens De Haan is ‘oar proaza’ it omkearde fan bygelyks detektives dy’t folslein temjitte komme oan de ferwachtings en winsken fan de lêzer: ‘Dêr falle alle stikken yn de lêste siden yn in moai ramt en is de puzel oplost’. Is de roman Nanette noch aardich nei te kommen, benammen yn Elja rinne it ferhaal oer in film, de film sels en tal fan al dan net bewurke sitaten fan âldere Frânske skriuwers lykas Sagan, Aragon en Camus aardich trochelkoar. Mar it moaiste foarbyld is dochs Feuilles mortes dat eins fierder giet mei in prinsipe dat Louis Paul Boon al útprobearre hat yn Menuet. Yn dat boek wurdt in trijehoeksferhâlding troch de trije protagonisten apart fan elkoar behannele. De Haan besiket yn Feuilles mortes eins ien situaasje − in man dy’t syn mem ferlern hat en syn âlde leafde Anna weromfine wol − fanút trije ferskillende perspektiven te besprekken. Mar is it wol ien ferhaal, of binne it eins trije ferskillende ferhalen, dêr komme jo as lêzer hast net goed achter. De karrûsel fan trije perspektiven, it dûzelt de lêzer bytiden, wekt oan de iene kant herkenning yn de hân, jo tinke dan dat jo in finger achter it ferhaal krije kinne, mar wurket op oare mominten like hurd ek wer ferfrjemdzjend.
It idee dat − op in hast lichamelike wize − by de lêzer oerbrocht wurdt is dat fan de allerferskuorrendste leechte en iensumens. Neist de leafde en fral néí de leafde bestiet allinnich mar it grutte ûneindige neat. It lân fan minsken dy’t – yn de wurden fan De Haan sels – tefolle earmkes mist hawwe yn harren libben. Dy ferskuorrende, ûnmooglike leafde spilet benammen ek yn Nanette in haadrol. Geandewei liket yn dizze roman it riedsel fan de ferbeane leafde fan Van Gogh folslein oplost te wurden en lykje de man en frou dy’t de speurtocht ûndernaam hawwe ek byelkoar te kommen, mar dy yndruk ferrifelt. Uteinlik bliuwe jo as lêzer mei de hannen fol fragen sitten en witte jo net echt wat der krekt bard is en of se elkoar oan it slot no krije of net.
Dêrmei kom ik op it lêste punt dat De Haan neamt yn syn oersjoch fan skaaimerken fan ‘oar proaza’. Dizze boeken litte neffens him sjen dat it ferlet fan lêzers oan harmony en de langst nei nostalgy en it mystike, basearre is op yllúzjes. De Haan is perfoarst net allinnich yn it surrealisme ynteressearre as keunstideaal, mar fral ek omdat it him de mooglikheid jout om oars nei de dingen te sjen, om de wurklikheid op in oare wize te ûndersykjen. Want dé realiteit bestiet fansels net, of yn de wurden fan De Haan: ‘Keunst hat [...] mei ûnderskate realiteiten te krijen omdat it te krijen hat mei minsken dy’t net gelyksoartich binne’. Yn Piksjitten op Snyp hat De Haan dat ûnder oaren sjen litten troch twa skriuwers oan it wurd te litten en nostalgyske oantinkens oan syn bertedoarp út de wei te gean, yn Feuilles Mortes en Elja wurde ek ferskillende realiteiten trochelkoar hinne ferteld. Dertroch ûntstiet in oar ferhaal, wurdt in oare realiteit fielber makke, oproppen yn de holle fan de lêzer.
Trije jier Frysk proaza, it gie om mear as hûndert boeken, en dochs foel de rispinge ús net altyd mei. In soad, te folle, boeken binne hiel lêsber, mar skeuke wat ynhâld en skriuwstyl oanbelanget te bot oan tsjin de âlderwetske streekroman. Mei in goeie streekroman is neat mis, mar de Gysbert Japicxpriis is dochs bedoeld foar in boek (of in oeuvre) dat ûndûbelsinnich literêre kwaliteiten hat, ferrassende ynfalshoeken kiest, en mei in útsprutsen gefoel foar taal skreaun is. It giet derom de lêzers te prikeljen.
De Fryske boeken dy’t der útkypje binne neat minder as it proaza fan de Nederlânske of Flaamske literatuer, mar de basis is neffens ús oan de smelle kant. Oars as yn de poëzy slaan de âldere skriuwers by it proaza noch altyd foar master op en fral de alderâldsten ûnder harren hawwe yn positive sin de oandacht fan de advyskommisje lutsen.
De ôfrûne jierren hat Josse de Haan in tal hiel nijsgjirrige romans publisearre en boppedat in belangrike essaybondel. Dermei lit hy sjen dat hy nei syn masterwurk Piksjitten op snyp de stiigjende line te pakken hat. Om dy reden, én foar al syn krewearjen as essayist en as útjouwer foar de oare literatuer, de literatuer ‘bûten de stringen’ yn syn eigen wurden, krijt Josse de Haan de Gysbert Japicxpriis 2007.
Tankewol.
De advyskommisje,
Aukje Holtrop
Willy van der Meer
Ernst Bruinsma, foarsitter
Amsterdam-Jorwert-Grou, oktober 2007
Ernst en Josse groate dank foar ut beskikber stellen fan jim toespraken. Ut leit fast!
Josse de Haan ontfangt de GJ-pries út hannen fan geduputearde De Vries
De adfyskommisy GJ-pries 2007
Hayo Bootsma interviewt Josse de Haan foar Omrop Fryslân Radio. Maite stiet der by.
Josse & Maite onderwech naar ut GJ-hús
Josse het syn naam op de hanebalken fan ut GJ-hús setten
De GJ-pries in konkreto
Josse met Janneke
Trinus Riemersma deelt kadoatsjes út an Arjan Hut
Cor van der Wal ( ik tip hem as un folgende winner fan de GJ-pries ! ) krijt ok un boekje fan Trinus
Hessel van der Wal fertelt over Josse
Ok un GJ-priis winner: Steven H. P. de Jong
Willem Tjerkstra ok al us GJ-laureaat
Josse tegare met Pieter Boersma
Reinder Rienk van der Leest |
| |
|
25 òktober om 15:19 |
| |
Eventsjes un klein logje. Te min tiid om mear te skriëven. We salle nou naar Bòlsert foar de útreiking fan de GJ-priis an Josse de Haan. Fanavend mear. Of anders mòrren!
Al jarenlang groat liefhewwer fan Josse de Haan syn werk! |
| |
|
24 òktober om 18:29 |
| |
Lang sal ie leven…
Ik hoop ut! Want ik fyn ut leven beslist de moeite fan ut leven weard. Fanmòrren foar twalef uur al wear út skoal. Groate elektrisiteitsstoring. Op um self nyt su erch, mar at de kachels útfallen, de kompjoeters ut nyt mear doën en de las- en soldearapparaten ok langer diënst weigere dan is ut schluss. Folgende week mar jaardach fiere met myn kyndes. Dat ik ok nou wear un bysondere ploech hew, is wel dúdelek. Wie bakt nou un cake foar ‘ menear ’ ( freeslek dy ‘titel’ , mar ik ontkom der nyt an ) ? Wie nimt nou selfskreven briefkes met? Repen sjokolade? En prachtege ferhalen ( sien dachboekfragment gister ). Dizze kyndes dus.
Theo Thijssen
Ik hew wel afiniteit met skoalmeester en skriëver Theo Thijssen. Dizze man wist su’n 100 jaar leden al wêr’t ut in ut onderwies om draai: LIEFDE! Ik hew mij fanmiddach self ok un kadoatsje geven. ‘De gelukkige klas’ fan Theo Thijssen. De spesiale útgave wel te ferstaan. Ut boek is ok fergees bij de bibleteek te krijen in ut kader fan Nederland Leest 2007. Ut is un prachtboek, dat in 1926 foar ut earst ferskeen. Un sitaat over wat der in de loop fan de jaren over dizze klassieker skreven is. “ Vol respect schildert hij zijn kinderen als individuen, tegelijk schetst hij zijn klas als één organisatie. In de intieme symbiose van de meester met zijn klas vinden de kinderen de geborgenheid om iets te leren wat belangrijker is dan breuken en staartdelingen, noem het sociale vaardigheden. De klas waar dit gebeurt is met recht DE GELUKKIGE KLAS. ”
Ut is mij út ut hart grepen, su’n fisy op onderwies!!
Josse de Haan
Gerbrich van der Meer het in ut Friesch Dagblad un formidabel moai interview met Josse de Haan, dy’t mòrren de Gysbert Japiksspriis in ontfangst nimme sal. Echt un anrader om dit paginagroate interview te lezen. Hier is un sjoernaliste an ut werk weest dy’t de mins De Haan sentraal stelt. Mòrren naar ut feest in Bòlsert. Ut wurdt fast wear un moaie dach.
Jan Wolkers bij de onthulling fan ut deur hem ontworpen monument ter nagedachtenis fan Theo Thijssen. Twee inspirearende mannen dy't deurleve in hun nalaten werk
|
| |
|
23 òktober om 17:03 |
| |
Dialoogjes
Alle dagen hew ik dialoogjes met myn learlingen. Faak humoristys en ferrassend. Gister met P. Hij fertelde mij 100-út over de familybanden, héél ingewikkeld allemaal, seker foar un bútenstaander. Hij was in de fakaansy ok búten de provinsygrênzen weest. " Want oans family woant overal. In Drachten, in Groaningen. Mar der woane ok al un paar in de Hemel..." In ut laaste plak was P. self nòch nyt weest!
Fanmòrren fertelde S. dat hij gister wild eten had. Haas. Hij fon ut lekker. " Flak foar de groate fakaansy eten wij altyd knyn!" 'Wêrom dan?' " Nou dan hoef ik der ok nyt op te passen seit pappe!" ' Het jim pappe groat gelyk in S. !
Fanmiddach gaf J. un glasheldere analize op oans direkteur. " Menear J. liket wol op de meester út de Pietje Bel-film. Hij hat ek sa'n gek briltsje. En hij seit ek hieltyd ' toppy ' en ' monsterachtich '. ' Wat fynsto dêr fan?' " Och wel toppy je...! "
Knyn is lekker! |
| |
|
22 òktober om 17:48 |
| |
De Pôlemeiskes en Sneker geluk
Foarech jaar september was ik bij de Pôlemeiskes. Un bysonder ploegje frouwen dy’t één kear in’t jaar bij mekaar komme en dan lekker ete en drinke. Sestech-plus frouwen, dy’t un soad over Sneek en de Snekers wete te fertellen en dat ok doën. Gister kreech ik fan Niesje, één fan de dames, un aardech mailtsje met dêrin un moai ferske. Ik mocht ut wel op myn dachboek publiseare. “ Dan leit ut ok mar fast nou?! ” Ik ferander der niks an, nim ut in syn hele hear en fear over. Dergeleke fòlksLITERATUUR fyn ik waardefol en skriëf ut dêrom ok met hoofdletters. Ut fers wurdde songen tidens toen kapper Henk Postma en syn frou Fokje Postma 50 jaar troud waren. Ut fers komt fan Joke de Vries, de overleden echtgenoat fan Sjors de Vries ( fan de drukkerij ). De wize fan ut fers is Imm Prater bluhen wieder die Baume.
Hierbij:
As asen de siepels weer groeien,
Ast Skemert dan gaan we weer fut.
Mien knibbels,die mutte se joeke,
Mien buse ie leeg ,ik bin rut.
De Pôle der mutte we stoppe,
De Singel is bij t Kleinsaan.
n Vlieg,n soeg.Kant skele,Mien haan sit weer in’t verbaan.
As Sneekers met elkaar prate,
dan hestou meteen een verhaal.
Een snoek su groot as un karre,
un leugen en ok un skandaal.
Bij Jikke der kansrou wat drinke,
Dij Wuring der stalstou een fiets.
Want meer konst immers niet betale,Och jongens,hoe fienst nou so-iets.
Met de kermis dan eten se paling,
en drinke een stevige sluk.
Bij de Roekepôle gaanse dan rusten.dat is dan ut Sneker geluk.
Feest op de Pôle ( foto út de kolleksy fan Harm Rozenberg ) |
| |
|
21 òktober om 11:57 |
| |
Swart-wit beelden spoke mij nòch deur de kòp. Túmele over mekaar heen as swarte domino-houtsjes met witte stippen. Wat un indrukken de laaste dagen opdeen. Wat un weareld fan ferskil, Sneek en Amsterdam. Op nòch gyn twee uren oustaan in un overfolle trein fan mekaar. Swart-wit. Letterlek en figuurlek. Hearlek om un paar dagen in un folslagen andere omgeving te bifakearen. Ik hew de witte ferf nòch op’e nageriemen sitten. Jaja, ferve is wat anders as klusse. Ik fyn ut gyn raar werk. Na de ferverij uren en uren deur Amsterdam an ut dangelen weest. De Albert Cuyp merk besocht, ut Ryksmuseum ( ‘The Masterpieces’ ! ), Leidse- & Rembrandtsplein. De ‘ negen straatjes ’- tocht deen. De ogen útkieke naar al dy paradysfogels dy’t dêr sumar in ut wild rondlope. De à-sosiale Edgar Davids dy’t syn nòch à-sosialere groate Mercedes sumar op de hoek fan un brugge parkeard en rustech eventsjes te sjoppen gaat in één fan dy honderden kleine winkeltsjes tussen de grachten. Un fluchtech gesprekje met de sympatike Pieter Verhoeff, de rust self in un jachtech Amsterdam. Súper de lúkse herstgebakjes ete in su’n Amsterdams sydstraatsje bij un Belgise Banketbakker. Kèrmes op’ e Dam, un folslagen gekkeboël drenkt in un geur fan oud frituurfet. Helden in de kerk! Oast-Europese straatmúzikanten dy’t mankelike deuntsjes útstrooie over ut winkelende públyk. Amsterdam brúst. Op nòch gyn kilometer oustaan fanou de Nicolaas Maesstraat, myn werk- en slaapplak, steke Marokkaanse jonkjes fan twalef auto’s in de braan. Op Tessel sterft Jan Wolkers un rustege doad en koop ik un ouwe BZZLLETIN-special fan de bekende keunstenaar in un tweedehaans boekwinkel à là Cees Buster ( ‘ blijven betaalbaar! ’ ). Swart-wit beelden spoke mij nòch deur de kòp!
 |
| |
|
20 òktober om 21:04 |
| |
Su, wear teruch út Big City! Mòrren mear, nou earst allienech un antal foto's:
 |
| |
|
16 òktober om 11:23 |
| |
Op fersoek fan un antal BSA-besoekers hierbij ut fers dat ik over Leo Poiesz skreven hew.
foar Leo
Glazewasse op ’e Súpmerk
in un flist sach ik dyn fader wear
toen ik fanmòrren over
de Súpmerk fytste
hoe astou de rúten
deedst fan Sipke Dijkstra
syn spikerbroekesaak
- onsin fanself want
Bertus is ommers al lang
nyt mear onder oans -
mar toenstou lúd en krachtech
HAREEEEEEE
raasdest teugen al dy Snekers
dy’t dij goeie seiden
begon ik te twivelen
ut was krekt òf Bertus Poiesz
eventsjes fanou de hemeltrappen
naar de Súpmerk oudaald was
in de glazen in elk gefal
syn spiegelbeeld
en over ut water klonk nòch éénkear dat
HAREEEEEEE
met un lange úthaal
ferdomme Leo wústou nyt su
hartferskeurend myn dromen
an barrels raze?!
Su langsamerhaan hew ik al wear moai wat materiaal foar un nije públikasy. Foarlopech anders nòch gyn plannen, mar suks kan gau ferandere.
Fanmiddach stap ik op’e trein en gaan richting Amsterdam. Ik kom nyt earder as saterdach wear werom in Sneek. Jim mutte jim mar eventsjes self fermake op de digitale sneldyk, keuze genoech bij al dy andere Sneker webloggers. Ik sêch de heu, tòt saterdachavend!
Amsterdam here I come! |
| |
|
15 òktober om 16:53 |
| |
Fandaach myn kamer un bêste beurt geven. Mails beantwoord en ferder bekommen fan alle drukten in de oulopen dagen Ut sal tòch niks met leeftyd te maken hewwe? NEE! ( at je suks lúd roepe wete de deskundigen wel hoe laat ut is…)
Ondertussen sien ik al wear út naar andere moaie evenementen dy’t in oans stad op stapel staan. Su sal op 27 òktober Limburger Gé Reinders met Ut Stedelek un optreden tegare met de Basic Big Band in de Sneker Sporthal fersorge. Ut is ut júbileumkonsert fan Ut Stedelek dat 85 jaar bestaat. Gé Reinders is un fantastise artyst, dy’t syn jongestaal ok trou bleve is. Je hoeve nyt altyd alles te ferstaan, at je ut mar begriepe. Ut konsert is de laaste út de seary Sneker Simmer Evenementen.
Un week later, op saterdach 3 november un moai najaarskonsert fan Fanfare Orkest de Harmonie. An dat konsert werke Syb van der Ploeg, Maaike Schuurmans en de Scandels met. Ik mach dy avend presenteare. Sit dus folop múzyk in dizze stad.
Gé Reinders, soulmate!
|
| |
|
14 òktober om 11:42 |
| |
Serenade foar Brok
Ut absolúte hoogtepunt fan ses Bonte Sneker Avenden fon ik ut, Jan Joost, dy’t burgemeester Arno Brok gisteravend persoanlek toesingt met ‘Arno ik mut us even met dy prate’. Ut fers wêrin’t dúdelek maakt wurdt hoe’t de Sneker befòlking over hun earste burger denkt en syn mislukte sollisitasy richting Liwwarden. “ Toe Arno jonge gaan nyt fut, der is hier in Sneek ok nòch sufeul te doën! ” En dêr ston Brok, helemaal allienech in de grôtfolle groate saal fan de Walrus. En Jan Joost song út naam fan alle Snekers de sichtber ontroerde burgemeester toe. De emoasy’s spatten der ou, ut kwam út syn toanen. Earst de jonge Sneker fòlksanger allienech en dêrna masaal steunt deur hele saal dy’t ‘ en masse ’ staan ging en hem fokaal ondersteunde. Un ontroerend moment toen Jan Joost, mar f’ral Brok un donderend applaus kreech fan al dy Snekers. Dry dikke túten foar Joost Jan fan de burgemeester dy’t ut pikefel op ‘e arms had. Fantastys, werklek gouden!
Ut ultime pikefellemoment fan de BSA 2007: Jan Joost brengt un emosjonale serenade an burgemeester Arno Brok
Na ses BSA sit de edisy 2007 der op, ik bin sloopt mar wel met un heel goëd gefoël. Wat overbliëft binne de bossen bloemen fan Theo Ruis en un kòp fol met moaie herinneringen. De special guest in de persoan fan dy weargaloaze Joop Doevendans dy’t syn ouwe liefde Heabeltsje eindelek ut dekseltsje besorgt wêr’t de Sneker diva al su lang om soekt. Ome Joop ik hew fan Jou genoaten! Mar ik hew ok un soad plezier beleefd an/met Gerk & Judith ( Leijendekker ) Venema, Walter Smink, Bertus & Molly, Hotse van Bekkem & Petra Fleur, buurman Jan, Marrit Jansma, Ton Wentink, de Badmutsen, Hans & Lilian Faber, Gerard Hamersma, Willem van Netten, ‘de fesitekaartsjes ’ en al dy andere harde werkers achter de skermen. Dizze BSA waren grandioas! Fandaach sal ik geniete fan de son en moaie herinneringen.
Burgemeester Brok met de moaiste kaartsjeknipper fan Sneek en wide omstreken!
Groate roerganger Willem van Netten ontfangt burgemeester Brok.
Weblogger Sybe Karspel op'e jaardach bij Frou de Jong
Nòch un BS'er en weblogger komt buurten: Harm Rozenberg
De Man fan Staal, anfoerder fan ut roemruchte ONS 6, brengt de felisitasy's over fan alle oranjehemden
Ome Joop Doevendans bij sun ouwe liefde Heabeltsje ( Hebelina ) de Jong
Beautifull people!! |
| |
|
13 òktober om 10:50 |
| |
Op dit moment sit ik dus helemaal in de sfear fan de Sneker Bonte Avend 2007. Hilarys, warm, thúsgefoël, herkenning. Ok gisteravend wear un fantastise foarstelling had. De nasit gister was fan un gehalte su't je dat selden metmake. Echte feesten komme spontaan, en su'n feest was ut dus. De foltalige Heilige Boantsje Ploech, dy't de foargaande BSA metdeden, was anwezech. En we hewwe onder leiding fan pianofirtuoas Walter Smink tòch an ut singen weest. Jeuminikkus!! Frou de Jong incognito op'e tafel helemaal út har dak en allienech mar blije minsen. Maxima mach dan wel sêge dat dé Nederlanner nyt bestaat, dé Sneker bestaat in elk gefal wel! Mear as un uur kommunity-singing, wat eindigde met de Rooms-Griffermearde topper U sij de gloary. Pikefel in ut kwadraat. In oans ploech binne su langsamerhaan minsen dy't gyn stem mear overhewwe, mar un kwakje hoaning helpt. Hierbij enkele sfearfoto's fan gisteravend. Fanavend de finale-avend. Spitechgenoech.
Gerard Hamersma en Willem van Netten, de groate mannen op'e achtergroan. Respektivelek regiseur en roërganger.
Frou de Jong in cognito
 |
| |
|
12 òktober om 13:03 |
| |
Skaterlachpúblyk
Skaterlachpúblyk, dat was ut gisteravend! Hearlek om su optrede te maggen foar su'n entûsiaste saal met minsen. Fanmòrren twe aardige boekjes kregen. Ut basisboek ( groep 8 ) fan de Fryske taalmetoade Studio F. In ut boekje un fers ( Wurms ) fan mij, fandêr un presenteksemplaar.
Knipt buurman Jan syn snòr tòch ou om mear op burgemeester Brok te lieken? Fanavend op de BSA in de Walrus...
Joop Slagter het un nije poëzy-bundel
Nòch feul blider bin ik met de nije bundel fan Joop Slagter, oud-Sneker dy't in Vabres, Frankryk woant. Earder kwam fan Joop de bundel 'Klein requiem voor Sneek' al út. Ik bin un groat liefhewwer fan Slagter syn poëzy. De titel fan de bundel is 'Denkend aan Friesland', úteraard met un fette knipoog naar Hendrik Marsman syn overbekende gedicht ' Herinnering aan Holland '. De ondertitel fan de bundel is 'verdachte sonnetten', dat wear refereart naar un útspraak fan Prof. Dr. W. Bronzwaer dy't oait opmerkte dat 'gemakkelijke poëzie is per definitie verdachte poëzie' is. Om myn part skriëft Joop nòch meters fan dizze 'verdachte poëzie'! Ik bin der gek op!! Der bine 375 eksemplaren fan de bundel drukt, dy't te ferkijen is bij de Sneker boekhannels en bij Elettra Uitgeverij Sneek. Ik hew ut singnearde 375 ste eksemplaar kregen!
Earst ut fers fan Marsman en dan Joop syn Friesland. Bij dizze beloof ik Joop dat ik myn Sneekferzy op ut fers fan Marsman make sal. Wannear? Folg dit dachboek.
Herinnering aan Holland
Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.
Hendrik Marsman
FRIESLAND
Denkend aan Friesland zie ik de greide
zich zorgeloos baden in zinderend geel;
wolken trager als koeien verglijden
langs Makkumer blauw op een Brennerpaneel;
hoor ik hoe grutto's boven de weiden
maaiers belagen uit hun treurende keel;
ruik ik het voorjaar geuren verspreiden
van stalmest, klaver, vers gras en kaneel.
Tankend in Friesland zie ik ze scheuren
bonkige mannen met een sombere blik
op hun goeiige van kleinvee stammende smoelen;
hoor ik hoe twee straaljagers de vrede bejoelen
ruik ik dwars door mijn oxelspray heen verstik-
kende strontlucht en uitlaat-odeuren.
Joop Slagter
 |
| |
|
11 òktober om 17:21 |
| |
Fanmiddach wel héééél eksklúsyf koffydronken. En wel op ut laangoed Fogelsangh State ( Feenkloaster ) met mr. Charles Alfred Frédéric Hubert Joseph Marie graaf de Marchant et d’Ansembourg. Graaf Freddy ontfong mij met alle égards fan un edelman. D'Ansembourg is troud met Kyra Livea van Harinxma thoe Slooten, de oarspronkeleke bewoaners fan Fogelsangh State. Anleiding foar ut gesprek binne de gemeenteraadsplannen om un stuk fan ut laangoed te onteigenen in ferbaan met de anlêch fan un rondwech. De graaf en de gravin wille nyt metwerke. Tòch ging dêr ut gesprek fanmiddach nyt allienech over. Ik hew met de graaf praten over de adel ( ' échte adel sit fan binnen' was un útspraak fan hem ), syn werk ( ' ik ben nu boer en mest koeien ' ), syn húshouding, kòrtom un human interesting ferhaal. Ferrekte boeiend! Opfallend fon ik dat wij koffydronken út boerebont soepkòppen. De graaf slurpte ok. Ik nyt!
Fanavend de foar de fierde kear BSA 2007. Ok nou hew ik der wear un soad nocht an. We gaan der wear foar. Plat!!
De flach hing út fanmiddach op Fogelsangh State
Beeld achter in de (privé-) tún
Bankje achterhús ( ok privé )
De graaf skent mij un soepkòp koffy in
Op ut bòrdes fan ut laangoed
Echte adel sit fan binnen |
| |
|
10 òktober om 15:35 |
| |
KAARTEN
At minsen met mij over KAARTEN beginne in dizze dagen, dan bin ik nyt su onnoazel te denken dat ut over klaverjassen òf nieuwjaarskaarten gaat. Nee, ut gaat fanself over toegangskaarten foar de Bonte Sneker Avenden. Gisteravend sat ut ok wear grôt en de grôtfol bij de Walrus foar oans derde jaardachsfeestje fan Heabeltsje de Jong. En foar de derde kear un prachtavend had.
Foardat de avend begon, was der súver ok al teater op straat. Om 18.45 uur staat der al un dikke rij foar de ingang fan de Walrus an de Groate Kerkstraat. Der waren gisteravend selfs lui dy't met un bòrd in de haan om kaarten froegen. Ruurdsje en Thom, ok fan de Stienklip, hewwe mij de kòp gek seurd om toegangsbewizen. Nee, dus! Later sach ik beiden tòch op onferklaarbare wize in de saal.
KAARTEN RUILEN
Ik hew un telefoantsje had fan één dy't syn twee kaarten fan de saterdachavend graach omruile wil foar twee kaarten op de frijdachavend. Binne der minsen dy't in plak fan frijdachavend naar de saterdachavend wille? Jim kanne mij belle: 0515 442963.
Hewwe jou ok kaarten foar oans?
Janny nimt Molly onder hannen |
| |
|
9 òktober om 17:43 |
| |
CvdK
ARNO doën ut NYT!!! |
| |
|
9 òktober om 16:36 |
| |
Op'e kist
In myn werkkamer hew ik un ouwe kist bij oans út de winkel staan. Of út de winkel, hij ston later bij oans in de keuken. 'Bij oans', dan bedoël ik myn ouderlek hús an de Gysbert Japiksstraat. Aparte herinneringen hew ik an dy kiste. At ik wear us wat útfreten had, dan moest ik fan oans moeke altyd op dy kist fan Niemeijer sitte. Un wrede behandeling foar un jonkje dat al adhd had foardat ut woard nòch útfonnen wurde moest. Ik hew gyn trauma's an dat kistsitten overhouden òf ut moest al weze dat myn oukear fan fergaderen dêr futkomt. Sú bêst us su weze kanne. At ik ut helemaal te bònt maakt had wú oans moeke ok nòch wel us un klein stukje oranjekleurege gasslang pakke, dêr't ik dan un paar meppen met kreech. Mar suks kwam gelukkech selden foar. De groatste straf foar mij was at oans moeke begon ' te stúmjen . At oans moeke un dach niks teugen mij sei was ik súver radeloas. Gouden mins anders oans moeke saleger, dy kiste het dan ok un eareplakje in myn kamer!
Fanavend der plat foar, at wij un ekstra jaardachsfeestje fan Frou de Jong hewwe! Want de minsen dy't der fanavend op besoek komme, hewwe der écht wat foar over had!
Buig het boompje als het jong is... |
| |
|
8 òktober om 16:55 |
| |
Der lach út skoal un angename ferrassing op de deurmat achter de briëvebus. Ut òktobernummer fan ut súperglossy tydskrift Boot Journaal. In dit nummer un moai artikel over Sneek inklúsyf fraai opmaakt myn fers ' Sneekweekgefoël '. Ik sú liege at ik skreef dat ik dizze lanneleke públikasy nyt aardech fon! Públisiteitsgeil, magge jim ok sêge, ik hew der gyn problemen met!
De resênsy's over de Bonte Sneker Avend in suwel ut Friesch Dagblad as in ut Sneeker Nieuwsblad binne útermate posityf. Ut selde gefoël had ik dus ok al, moai om dizze befêstiging swart op wit te sien. De LC besteedt andacht an de BSA in de rúbryk Gehoord & Gezien. Staat un moaie foto bij ut stukje.
Op skoal un bar interessante bijéénkomst wêr't op un gegeven moment deur de inleidster un kursus ' wasmerklezen ' anboaden wurdde. Ik was loof ik de enige dy't ut hoorde fan de groep kollega's. Jaja... de humor leit op straat!
Boot Journaal het andacht foar Sneek |
| |
|
7 òktober om 17:11 |
| |
Un onfoarstelbare prestasy! Alfonso Alves: El Fenomeno extra ordinair! Foto flak na dizze nou al legendarise wedstryd SC Heerenveen - Heracles op 7 òktober 2007 nommen.
Seuven doelpunten in één Earedivisywedstryd is únyk! Moai dat ik der bij was. |
| |
|
7 òktober om 12:57 |
| |
Ut kon nyt útbliëve: Frou Heabeltsje de Jong het konkurênsy! Fan niemand minder as Groate Bauk, bij intimi beter bekend as Fieze Bauk. Bekende Sneker watcher Anske Smit maakt fandaach melding dat Groate Bauk metdoën sal in un Amerikaanse filmproduksy fan Cine Sneek ( fergeef my de andúding foar oans enige échte froegere Amicitia ! ) direkteur Hans Wijnstok dy't der un dubbelleven op na skynt te houwen. De film gaat over de geheime eskapades fan Winestock. De posters fan de film in wording sirkuleare al un skòftke deur de stad, mar fandaach het Anske de primeur.
Sien foar ferdere infòrmasy bij: http://anskesmit.blogspot.com/
Ut was gisteravend ok wear un fantastise avend met na ouloop un prima after-party feestje wêrbij buurman Jan helemaal út syn dak ging. Eigenaar Bas Hollenberg, met syn partner in business Arjen Rusticus, genoaten sichtber!
Bas fan de Walrus gaat los!
Gistermiddach hew ik anders ok genoaten op ut Súderspòrtpark. Met mar liëfst 9-3 feegden wij de Jousters fan ut feld. Enne ok nyt onbelangryk danksij ut wondermiddel fan C.J. ( mònster spòrtmasseur ! ) kon ik sonder achillespine speule en liet ik ut net dry kear bolle! Wat un weelde!
Nou earst naar Heerenveen - Heracles. Sal mij benieuwe hoe't SCH sportieve wraak nimme sal foar de ougang fan oulopen week. |
| |
|
6 òktober om 10:49 |
| |
Slapeloasheid hew ik gelukkech nòch noait last fan had. Fannacht na de earste rúzege Bonte Sneker Avend as un blòk in slaap fallen. Fanmòrren al wear om tien uur de stad in. Dêr klonk op ut Skaapmerkplein de stem fan Frekie ter Schuur met syn onferfalste hit Twee ogen zo blauw. Un wederopstanding? Nee! Alex de Boer en Fokko Dam waren druk bezech met de opnamen fan de oade an Frekie foar de DVD Snekers. Johan de Jong, as look a like fertolkte der rol fan Frekie op un foartrefleke manier. Integer, sondermear. Ut wurdt fandaach fast wear un moaie dach.
 |
| |
|
6 òktober om 00:52 |
| |
Ut is eventsjes na middernacht. Nachtlogje dus. De earste fan de ses Bonte Sneker Avenden achter de ruch. Goëd gefoël an overhouden. Folle bak en un prima públyk. Ik sal hier nyt over de inhoud fan ut programma skriëve, allienech un paar foto's. Ut hele jaardachspektakel begint al bútendeur met un fantastise act fan Groate Bauk. Frou de Jong het un nij jurkje anskaft, gyn overboadige lúkse na ses jaar dat stive mantelpakje fan Van der Goot. Dit staat har feul jeugdiger. Ok neef Gerard sach der mar fleurech út om over Molly mar te swijgen. Buurman Jan is en bliëft un tòpper fan de bovenste plank. Mòrrenavend wear, ik hew der nou al nocht an. Mar earst lekker slape en mòrrenmiddach foetballe. Alles op syn tiid nou?!
Groate Bauk ok op de jaardach fan Frou de Jong
Heabeltsje de Jong tegare met neef Gerard
Dúvemelker buurman Jan!
Molly wil niks misse
De groupies fan de BSA: hearleke minsen!! |
| |
|
5 òktober om 13:36 |
| |
Unike Sneker DVD
Fanou fanavend is de unike Sneker DVD fan Fokko Dam & Alex de Boer te bestellen. Sien op http://www.ab-media.nl Dizze reklametekst hewwe de mannen op de betreffende site setten:
Leuke Sneker verhalen van:
Hotse van Bekkem, Ruurd Silvius ( Pa Silvius ),
Greetje Slippens – Poiesz ( Tante Zus ), Joke ( van ’t Skûtsje’ ),
Joop Doevendans ( Ome Joop ), Harm en Gerda Lok, Harry Diekstra.
Sneker gedichten van:
• Stadsdichter Henk van der Veer.
Sneker videoclips van:
• Hotse van Bekkem: ‘Ik bin su at ik bin’
• De Zware Jongens: ‘Allemaal Snekers’, ( Sneekweekknaller van 2007 )
• Foeke Middendorp, Evert van der Veen en Johan de Jong die een ode brengen aan Frekie ter Schuur.
• ‘Bakker Dam’, een uniek liedje uit 1946 in de originele versie, compleet met beelden uit die tijd.
Speelduur ca 100 minuten.
Première BSA
Ondertussen brúst mij de adrenaline wear us hearlek deur de bealech. De première fan de seuvende Bonte Sneker Avend is anstaande. Fanavend om 20.00 uur gaat ut lòs bij de Walrus. Ik sú der mar nyt te laat naar toegaan, want bútendeur, foar de offisjele opening fan de avend, staat der ok nòch wat te gebeuren!
Jel
Fanmòrren hard an ut werk weest, úteraard skriëve, want dat doën ik op frijdachs altiten. Op andere dagen trouwens ok. Un dach sonder te skriëven is foar mij nyt in te denken. Ferder over ut internet surfe, de stad in foar un spesiale gel ( spreek út as dzjel ) op anraden fan un webloglezer. Ut sal mij benije, ik loof dat ut al helpt, mar dat kan ok inbeelding weze!
 |
| |
|
4 òktober om 12:07 |
| |
Foetballerij
Goeie fotografy is keunst, sien mar op'e site fan maat Paul van Goor, www.posterkunst.nl . Dizze Jopie Huisman achtige foto is nyt fan Paul, mar hew ik fanmòrren self nommen. Omdat de bêste waardearing nòch altyd fan je self komt, wú ik jim dizze prachtkyk nyt onthouwe: ik fyn ut un súperfoto! Ut opdroogde gras út Flevolaan sit nòch an myn kicks. Oulopen saterdach na de mònsterpartij ( 2-3 winst ) teugen TONEGO út Luttelgeest nyt út de tas haald. Fanmòrren stonnen myn Adida's-skoëntsjes te drogen op ut rekje. Bist un tòpper Janneke! De resultaten binne suwel op ut feld as in de saal helemaal te gek. In de saal nòch nyt ferloren en op ut feld fier fan de fijf partijen wonnen. Wel ougryslek soad last fan myn rechterachillespees. Mar nyt seure, tannen op mekaar! Deursette. De rêst fan dizze dach foarbereide op de seuvende Bonte Sneker Avend. Begint nou écht te júken, mar ut gaat helemaal goëd kommen.
 |
| |
|
3 òktober om 16:03 |
| |
Anne Wadman ( 1919 – 1997 )
Fandaach un útnoadiging ontfangen om op 27 òktober de Anne Wadman-middach op Tresoar bij te woanen. Tegare met útgeverij Frysk & Frij organiseert Tresoar dizze bysondere middach, wêrbij soan Thys Wadman út naam fan de family ut argyf fan syn in 1997 overleden fader overhandige sal. Ok wurdt dy middach de monografy Ta in hichte of de balke yn eigen each over Wadman en syn werk, skreven deur Steven de Jong presenteard. Ik bin heel benijd naar dizze monografy. Foar mear infòrmasy over Anne Wadman sien op de site fan Tresoar.
Utnoadiging Anne Wadmanmiddach op 27 òktober
Scope en Heleen Sonnenberg
In ut blad Scope, al tien jaar hét magazine foar tòpmanagers en mangers dy’t naar de tòp wille ( su’t se self sêge ) o.a, un groat interview met Heleen Sonnenberg. Heleen het un moai skoft út de roulasy weest deurdat se letterlek teugen un ferkearsbòrd opknalde. Ondertussen gaat ut wear beter met Heleen en laat se in ut magazine optekene dat dy dreun miskyn wel har rêding weest het: “ Als ik niet letterlijk gestopt was door dat bord, was ik misschien overspannen geworden. Ik werkte zes dagen in de week in de winkel, deed ’s avonds de boekhouding en de pr. Daarnaast zit ik ook nog in een aantal besturen. Ik voelde me onmisbaar en straalde dat ook uit. Daardoor was het al gauw: vraag Heleen, die weet het allemaal wel. Door dat ongeluk besefte ik dat het anders moest, dat ik niet overal bovenop moest zitten.” Un boeiend interview!
Andy Warhol
Ok eventsjes un foto fan mij self deur de Andy Warhol masine ( sien bij http://bighugelabs.com/flickr/warholizer.php ) deen. Dit was ut resultaat! De orizjinele foto is fan Wim Walda. Ik bin nyt de earste weblogger dy’t dit Warhol-grapke úthaalt, seker nyt. De laaste fast ok nyt…
Foto Wim Walda
Andy Warholizer |
| |
|
2 òktober om 09:17 |
| |
Hindelopers en minderheidstalen
Gister skreef ik over ut skriftelek brúken fan ut Snekers. Un andere Sneker weblogger, Anske Smit, is groatbrocht in Hindeloopen en hij ferloochent syn (taal-) oukomst gelukkech nyt. Regelmatech binne der op syn weblog bijdragen in de taal fan de stad te finen. Sinds un poaske het Anske ok un aparte site met allienech mar bijdragen in ut Hindelopers. Sien op http://hylperwodden.blogspot.com/ Ik fyn dat prachtech al dy ferskillende ( minderheids-) talen dy’t in oans provinsy nòch brúkt wurde. Ut sú tòch evech sonde weze dat al dy talen ferloren gaan? Un skoft leden hew ik foar de Friesland Post ferskillende stukken over minderheidstalen in Fryslaan skreven. Ut Hindelopers springt der tòch écht wel út, trouwens ut Stellingwerfs su as Johan Veenstra dat brúkt mach der ok weze. Gister besprak ik in ut Sneeker Nieuwsblad syn laaste twee públikasy’s. Eén fan de meast eigene dingen fan un mins is syn taal. At je an un mins syn taal komme dan komme je an syn tong en dat is un gefoelech lichaamsdeel! Súden de Bonte Sneker Avonden su’n súkses weze deur ut eigene, deur ut Snekers? Ik hoop ut! Fijne dach ferder.
Hindeloopen |
| |
|
1 òktober om 18:34 |
| |
Snekers
Eén fan de faste lezers fan dit weblog is Feike Damstra. Su nou en dan krij ik moaie foto's fan Feike over de mail. Fanmòrrenfroech sat der wear un fraai eksemplaar in myn mailboks. Naast de foto ok tekst in ut Snekers dy't ik hier integraal overnim: " Ik hew weer in zoekplaatsje. In foto fanne Waterpoort en omgeving. Wat staat hier op 'e foto en mist hier fandaag de dag? It binne niet de bomen , de Lemmerdyk bruge, it urinoir of de stroompaal op e wal. Must even goed kieke en dan denkst ok toch wel zonde dat dat it puntsje op de I der niet meer is.
Groetnis , Feike "
Ik fyn ut nyt allienech aardech dat Feike en met hem un soad anderen regelmatech in ut Snekers maile. Foar un heel soad lui is dat un stap, skriëve in je jeugdtaal. Maak je nyt te druk om hoe je ut Snekers skriëve, mar dàt je ut durve te skriëven! En eventsjes één ding ik hew de wysheid wat ut Snekers angaat ok nyt in pacht. Seker nyt!! Mar ik besef mij donders goëd dat taal ok un monument weze kan, krekt as de Waterpoart.
En nou de foto fan Feike. Sorry Feike dat ik um nyt skerper op myn dachboek krije kan. Oh ja, dyselde Feike Damstra is mòrrenavend te bewonderen op Omrop Fryslân TV, in ut programma 'Fryslân Boppe', un kwis met Arjen de Boer.
 |
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
