 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
31 desember om 17:29 |
| |
Adieu Hogeboom: ut het moai weest na 80 jaar!
Fanmòrren bij Hottie Hogeboom weest. Hottie het de laatste 15 jaar tegare met har broer Albert ‘Bloemenhuis De Noorderhoek’ draaiende houden. Fanmiddach ging de sleutel foar ut laatst in ut slot en dêrmet kwam der definityf un einde an un perioade. Hottie en Albert waren de laatste kleine Noorderhoekmiddenstanders in un lange rij fan winkeliers dy’t hier froeger saten.
Hottie en Albert hun ouwelui begonnen in 1938 met de winkel op ut hoekje fan de Wassenbergstraat met dy fan de Gysbert Japiks.
'k Hew fanmòrren met Hottie koffydronken, kreech un lekkere oalybol dy't un liëve buurfrou brocht en we hewwe ut der even over had. Nee, nyt mankelyk, gewoan nuchter. In ut Snekers su't échte ouwe(re) Noorderhoekers dat nòch prate. Gewoan (h)earlik!
Ut hele ferhaal over de buurtwinkels fan de Noorderhoek in ut algemeen en dy fan ‘Groënteboer Hogeboom’ in ut bysonder, komt in de earstfòlgende papieren ferzy fan GrootSneek. Adieu Hogeboom, ut het moai weest, na 80 jaar!
Hierbij alfast twee foto's, op de bovenste us Hottie te siën, op de onderste Albert en syn broer Minne. Ut was un warm wearsiën! De moaiste foto komt úteraard bij ut artikel!
Links Minne, rechts Albert Hogeboom |
| |
|
30 desember om 18:26 |
| |
Galerie Bax Kunst start het nieuwe jaar met extra grote expositie in Sneek
Sneek- Vanaf 5 januari tot en met 16 februari zijn er op maar liefst vier locaties kunstwerken te zien van de gerenommeerde kunstenaar Jan Peter van Opheusden uit Eindhoven. Ook zijn er prachtige beelden te zien van de eveneens zeer bekende kunstenaar Gerard Engels. Een prachtige attractie voor de inwoners van Friesland. Galerie Bax Kunst is de organisator van deze omvangrijke expositie.
De meester van het intuïtieve
Jan Peter van Opheusden ‘De meester van het intuïtieve’ woont en werkt in Eindhoven. Hij omarmt een breed scala aan disciplines zoals schilderen, beeldhouwen en diverse grafische technieken. Voortdurend onderneemt hij studiereizen naar landen binnen Europa, maar ook daarbuiten. Na zijn mega tentoonstelling in 1998 onder het dak van de Grande Arche te Parijs krijgt Jan Peter's werk, ook in grotere kring, steeds meer waardering. Inmiddels is zijn werk wereldwijd te vinden in grote collecties van vooral particuliere verzamelaars.
“De kleur is voor mij eigenlijk nog meer bepalend dan de vorm. Ik bén die kleur. Om die reden gebruik ik vrijwel nooit pasteltinten maar meestal primaire en contrasterende kleuren”.
Gerard Engels is een Nederlandse beeldhouwer. Hij volgde een opleiding ‘industrieël ontwerpen’ aan de Academie voor Industriële Vormgeving in Eindhoven. Zijn opleiding richtte zich naast het industrieel ontwerpen op abstracte vormgeving in vele verschillende materialen zoals hout, kunststoffen en metalen.
De kunstenaar is als beeldhouwer autodidact, en geeft de voorkeur aan figuratieve kunst, waarbij zijn paarden en menselijke figuren zijn geabstraheerd. Zijn beelden uit brons zijn vooraf minitieus ontwikkeld en van alle kanten gevormd. In schetsen, driedimensionale voorstudies of 3D-computerdesign. Op zichzelf is elke voorstudie op deze manier een artistieke expressie.
Beide kunstenaars vielen al vele onderscheidingen en publicaties ten deel.
Kunstroute in Sneek
Voor Galerie Bax Kunst breekt weer een volgepakt jaar aan met acht exposities van hoog niveau. De eerste expositie van 2019 is meteen een van de grootste met circa 75 kunstwerken op vier locaties in Sneek: Naast de expositie in de Galerie aan de Singel 82 is er werk te zien in verschillende technieken in het Kunstencentrum Atrium, Theater Sneek en bij Bloem en Styling Valentijn in de binnenstad. De locaties zijn op loopafstand van elkaar, er is voor bezoekers een looproute beschikbaar.
De expositie duurt tot en met 16 februari 2019.
|
| |
|
29 desember om 20:51 |
| |
Un grize dach
Su'n grize dach tussen de kerstdagen en oud & nieuw in. Ondertussen werke de oalybollebakkers an de rane fan ut Martiniplein sich un slach in de rondte. Ik hew fandaach gyn soademiter deen. Of ik mij der nou echt lekker bij foël, nee ik loof ut nyt. Ik weet ut wel seker!
Hew nou al nocht an 2 jannewary! Laat de deadlines mar komme! |
| |
|
28 desember om 17:01 |
| |
Dikke Jelle út de Harkema
Fanmiddach met fotograaf Tom Coehoorn op stap weest. Tegare bij ferhaleferteller Willem Weening op besoek weest in de Harkema. Anderhalfuur met feul plezier naar Willem syn ferhalen lústerd. Onfoarstelber hoe groat de armoëde in dit gedeelte fan Fryslaan froeger was, mar wat un rykdom an ferhalen!
Willem het oans ut Openluchtmuseum De Spitkeet, un temapark útgebreid siën laten. Ut is goëd om te weten wêr't je fut komme. Dat laatste geldt at we ut over de Wâlden hewwe foar mij. Ommers myn pake en beppe fan myn faderskant komme hier fut. De krisisjaren sòrgden derfoar dat in 1938 myn fader en moeke naar Sneek gingen om in dizze stad un krúdenierswinkel te beginnen. Sudoënde bin ik un Sneker met woudpikebloëd wurden. Fanmiddach met eigen ogen siën hoe't ut laan fan myn groatouders der froeger bij lach.
Op un gegeven reed der un man op un brommer foarbij. Núvere klots op ut hoofd en nòchal fòrs fan gestalte. Wat hyt, de brommer begaf ut hast. Willem groëtte en de man op'e brommer ok, met su'n tipys knikje en un amper hoarbaar 'heu...'
Dat beeld bliëft bij mij hangen. Later fertelde Willem mij dat ut 'dikke Jelle' was: "Hy is wat rûch, mar fierder bêst!"
Foto's Tom Coehoorn |
| |
|
28 desember om 16:44 |
| |
Honderden Snekers genieten van de laatste (?) Op’e Strún
Gisteravend Op’e Strún weest, onderstaand ferslachje op GrootSneek- site plaatst. Ut was wear un bysòndere belevenis!
Sneek- Komt er na vijf jaar Op ’e Strún een einde aan de culturele wandeltocht op ‘derde kerstavond’ door Sneek? Die prangende vraag bleef gisteravond vooralsnog onbeantwoord na afloop van de lustrum editie van de populaire kuiertocht door de Waterpoortstad. De twee grote roergangers Bram Nauta en Robert Kliphuis vinden het na vijf jaargangen genoeg, het duo wil ook wel weer eens stressloze feestdagen vieren. We zouden al die tientallen andere Rotary Sneek-vrijwilligers schromelijk tekort doen om alleen de eer bij Nauta en Kliphuis neer te leggen, iets wat beide mannen ook absoluut niet willen. Maar wie is er zo gek om het stokje over te nemen? Begon het evenement vijf jaar geleden nog met 900 deelnemers, gisteravond liepen er maar liefst 3500 mensen mee. Over succes gesproken!
Net als de vorige edities gaat ook dit jaar de opbrengst weer naar een goed doel, dit jaar zijn dat er zelfs drie: Voedselbank, Speelgoedbank en Nomadenhof ( dierenasiel). Vooraf konden deelnemers al pakketjes inleveren bij de Voedselbank, die in de Veemarkthal aanwezig waren.
Daar startte op de fleurige klanken van de Hegemer Dekweilers het culturele loopfestijn, dat onder andere langs de waterzuivering van Sneek voerde.
In de donkere avond liepen de honderden deelnemers langs de waterzuivering, zacht pratend hun weg vindend richting de volgende locatie. Daar aan de boorden van de Geau, had de culturele optocht surrealistische trekjes in het blauwe licht, een prachtig gezicht.
Nieuwe hotspot dit jaar was ook het politiebureau dat haar deuren wagenwijd en gastvrij had open gezet. Voor op de groenstrook werd het publiek welkom geheten door twee politieagenten te paard.
“U mag ze best even aaien hoor, mijn collega trouwens ook”, grapte de mannelijke agent. Waarop de vrouwelijke diender antwoordde : “Het is gewenst hoor…
Onderweg waren er weer vele muzikale hoogtepunten, waarbij zanggroep Flair in de Súdwester, school voor speciaal onderwijs, haar beste beentje voorzette.
De tocht eindigde via de Grote of Martinikerk in Partycentrum De Walrus waar het publiek nog lang bleef ‘plakken’ onder het genot van een natje en droogje.
Ondertussen bleef de vraag ‘en hoe nu volgend jaar’ onbeantwoord. Niemand van de aanwezigen wist het antwoord. Toen ik de vraag aan een van de vrijwilligers stelde was het vage antwoord: “Er zijn een aantal mensen in gesprek om Op ’e Strún een doorstart te geven. Maar de namen krijg je niet van mij…”
Wordt ongetwijfeld vervolgd, want dit evenement is te mooi om verloren te laten gaan! Wie neemt de handschoen op?!
 |
| |
|
27 desember om 18:04 |
| |
Op'e Strún!!
|
| |
|
26 desember om 21:40 |
| |
In Carré
“Ik kan niet precies zeggen wat het circus voor mij doet, behalve dat ik mensen hun leven met gratie zie riskeren ten behoeve van het amusement van hun medemens: ik denk dat dit al voldoende is”, aldus Maxim Gorky. Fanmiddach in Carré weest bij ut Wereld Kerst Circus en ut het mij geweldech goëd foldeen. Wat un hearleke ambiaans, allienech Carré self al in un adembenimmende moaie kerstankleding.
Kiek ik weet ok wel dat der niks boven de groate kerstboom in Oans Gebou ging op Tweede Kersdach, mar dit had fanmiddach ok wel wat hoar.
En dan al dy honderden minsen in de kerstpronk in ut Amsterdamse Carré, ik fon ut un feestje! De auto letterlek foar ut teater parkeare, fraach nyt hoe ut kan, mar profitear der fan, op een òf andere manier bin en bliëf ik un sundachskyn!
Der sat seker un Frys Sneker tintsje an dizze 34ste útfoering fan ut Weareldkerstsirkus in Carré: Maycol Errani brocht met syn Friese pearden un hommaazje an Circus Strassburger. Ut is 83 jaar leden dat Karel Strassburger ut Friese peard foar ut earst in de piste brocht.
“Tijdens de Nederlandse toournee in 1936 kreeg Karel Strassburger bij een voorstelling in Sneek echter bezoek van de vooraanstaande grote Friese boer Nico van der Werf uit het Friese Heeg. Nico was nauw betrokken bij het Friese paardenstamboek. Hij probeerde Karel Strassburger en zijn broer Hans te interesseren voor het Friese paard. Hij zei dat het volgens hem een uitermate geschikt circuspaard zou kunnen zijn. De twee broers reageerden aanvankelijk heel afwijzend, terwijl Hans op zijn beurt wel onder de indruk was. Uiteindelijk werden Hans en Karel het toch eens om vier Friezen te kopen. Hans begon ze te dresseren en leidde het eerste paar Othello p[ voor de Hogeschool. Het optreden van dit paard werd meteen al een groot succes. De vier Friezen werden er al snel zes en later zelfs twaalf! Als introductie speelde het orkest het Friese volkslied en in het donker met lichtgevend tuig was het een indrukwekkend optreden. Het publiek reageerde enthousiast. Dat eerste optreden in Sneek werd een historisch hoogtepunt in de circusgeschiedenis want sindsdien is het Friese paard in de hele wereld niet meer weg te denken in het circus.”
En ik mut sêge ut was fanmiddach ok wear indrukwekkend om ut Fryske Hynder in al syn pracht en praal in de magise piste fan Carré te siën. En de rest fan ut programma? Ut overtrof al myn ferwachtingen, mar at was ok nyt su ferwonderlek, ik had der eigenlek helemaal gyn noch tan om der naar toe. Mar ik bin nou ferkocht!
|
| |
|
25 desember om 18:32 |
| |
Dé foardeur fan Sneek
Foar de GrootSneek site bin ik altyd op soek naar nieuwsitems, gister plaatste ik onderstaande. Wêrom't de namen nou allemaal in ut Hollaans skreven binne is mij un raadsel...
Sneek- ‘De voordeur’ van het gemeenthuis van SWF is op 2 januari 2019 niet langer Marktstraat 15, maar aan de andere kant van dezelfde straat op nummer 8. Sinds vorige week was een gedeelte van het ambtenarenkorps al druk aan het proefdraaien op de nieuwe locatie en waren werklieden nog druk bezig de laatste puntjes op de i te zetten.
Het voormalige bankgebouw aan de Marktstraat is de afgelopen maanden door bouwgroep Dijkstra-Draisma verbouwd tot een gastvrij ‘publiekscentrum’ dat ‘besjen leie kin’. Architect Eerde Schippers, hij ontwierp ook Museum Belvédère in Oranjewoud, tekende voor het ontwerp. Heel opvallend is de entree van het gerenoveerde gebouw, vooral 's avonds als de namen van alle dorpen en steden van de gemeente SWF letterlijk zichtbaar worden!
 |
| |
|
24 desember om 18:03 |
| |
Heilsoldaat Joop wenst winkelend publiek gezegende kerstdagen
Met een big smile op zijn toet, wil heilsoldaat Joop wel even op de foto voor GrootSneek. Hij maakt meteen van de gelegenheid gebruik om alle gulle gevers te bedanken. “Ik heb hier de afgelopen 4 dagen bij Albert Heijn in de winkel aan het Sint Antoniusplei gestaan. Fijne gesprekken met mensen kunnen voeren en er is gul gegeven. In de eerste drie dagen al 1100 euro! En daar komt de opbrengst van vandaag nog bij”, aldus een blijde Joop.
Hij kon de bekende Leger des Heils kerstpot amper tillen!
Op deze manier zamelt het Leger geld in voor mensen die onze hulp zo nodig hebben. De opbrengst wordt bijvoorbeeld gebruikt voor de organisatie van kerstfeesten en het doneren van kerstpakketten, maar ook voor het organiseren van activiteiten voor ouderen, mensen die eenzaam zijn en anderen die wel een steuntje in de rug kunnen gebruiken.
Historie
De kerstpot werden voor het eerst ingezet in 1894 in San Francisco. De Verenigde Staten hadden zwaar te lijden onder een economische depressie. De scheepvaart lag praktisch stil en duizenden zeelieden en havenarbeiders waren werkloos. Kapitein Joseph McFee – zelf zeeman voor hij heilsofficier werd – kreeg een klein bedrag om voor deze mensen een soepkeuken en een eenvoudig logement te openen. 'Maar u moet zelf maar zorgen, dat u geld krijgt om de zaak draaiende te houden.'
Op een trieste, regenachtige dag, vlak voor Kerst, kwam McFee langs de winkel van een handelaar in scheepsartikelen. In de etalage stond een driepoot, waaraan een grote, zwarte ketel hing. Dit bracht hem op een idee.
Met zijn laatste geld kocht hij de driepoot plus de ketel en plaatste het geval bij de oprit van de veerboot naar Oakland en Almeda, het drukste punt van de hele stad. Aan de top van de driepoot hing hij een bord: ‘Keep the pot boiling’. "Help hongerige zeelui!" riep McFee de voorbijgangers toe. Al spoedig vielen de eerste munten in de pot, de eerste kerstpot van het Leger des Heils.
Een prachtige traditie dus!
|
| |
|
23 desember om 18:06 |
| |
Leesdach
Fanmiddach even naar Ysbrechtum weest om ut endresultaat 24 uur reanimasy self met te maken. De elektroanise hartslach en ut ritmys metklappen fan de laatste 5 minúten maakte behoarlek indruk op mij! Kòrt stukje over skreven op op sit www.grootsneek.nl plaatst. Tròts op un oud-learling!!
Ferder allienech mar kerstbijlages an ut lezen weest! Fon dy fan de LC sterk met moaie ferhalen! FD, is en bliëft goëd! Ok dy fan de Volkskrant sprak mij an, ut ferhaal over Eastermar un bitsje minder.
Naast de kranten de Moanne, Ensfh., de Keats, Dichterbij en de Friesland Post. Ut was gyn straf!
 |
| |
|
22 desember om 22:42 |
| |
Der is un soad te doën in Sneek e.o.
Inderdaad un open deur: der is un soad te doën ik Sneek en omgeving. Fanmòrren bij de outrap fan de Mar.Athon 2019 weest. Fanmiddach in Ysbrechtum, dêr't de 24 uur marathon foar AED's begon. En fanavend in teater sitten ( en staan!) bij D-Basic X-MAS konsert & The New Gospel Sensation!
Moaie dach dus! |
| |
|
21 desember om 20:01 |
| |
Beflogen onderwiesman
Fanmiddach un uurke met un beflogen onderwiesman praten en dat op de laatste dach foar de kerstfakaansy. Oait was ik self su'n passioneard skoalmeester dy't se later menear noemden. Uteraard poets je 37 jaar learaarskap noait mear fan je cv. Nòch altyd fòlch ik ut onderwiesfeld, nyt mear su as froeger mar tòch, met groate interesse. Doën achter de skermen ok nòch wel us wat foar de sektòr, mar alle dagen in skoal is al un haanfol jaren foarbij. Ut is gaan su't ut gaan is.
Fanmiddach met Sjors de Wolff ( 'mei dûbel f...') un interview had foar GrootdeFryskeMarren. Syn útspraak un antal dagen leden dat un skoal teugenwoardech te fergeliken falt met un bedriëf fon ik opfallend. Ik kon mij amper foarstelle dat de betreffende onderwiesman dy útspraak ok su deen had, su as in de LC ston.
Hew dus besloaten dat ik ut De Wolff self mar frage moest. En su as su faak, ik bleek wear us helemaal út syn ferbaan rukt te wezen.
Binnenkòrt públiseare wij ut interview in GrootdeFryskeMarren en dêrna ok op myn eigen site. Ik wêns alle oud-kollega's un nofleke fakaansy toe. Weet dat jum werk der toe doët, teminsten at jum út ut goeie onderwieshout sneden binne... |
| |
|
20 desember om 19:07 |
| |
Tweede natuur
At ik deur de stad loop, hew ik myn ogen noait in de búze. Helemaal nyt met un fototoestel om ut skouder. Dat ut nieuws op straat te finen is, mach klisjee hite mar ut is dêrom wel waar.
Anders sú ut ok wear nyt klisjee weze.
Opfallend trouwens wannear ik wapend met myn Canon deur de stad strún dat der altyd wel minsen binne dy’t mij ergens atent op make. Su skoare je dus klein nieuws, ut is un tweede natuur fan mij (wurden).
Kastanjeboom fut
Fanmòrren in de Stadhústún fan Sneek úteraard even un paar kykjes skoaten fan de werksaamheden dêr. Folop beweging! Fan de ouwe kastanjeboom is allienech nòch mar un bitsje over…
As jonkje knuppelde ik dêr de groëne bòlsters út de boom, toen nòch achter de bibleteek!
|
| |
|
19 desember om 17:13 |
| |
Het bijzondere levensverhaal van John Verrijk
“In augustus 1944 kwam ik in Rotterdam ter wereld, vlak voordat de Hongerwinter uitbrak.” Zo begint het levensverhaal van John Verrijk, bij velen in Heerenveen o.a. bekend als de medeoprichter en dirigent van de Lord’s Moor Singers. Maar John Verrijk heeft toch ook iets te maken met het Groot Heerenveens Kerstkoor? En was hij ook niet betrokken bij het Leger des Heils? Kortom wie is John Verrijk? Een bijzonder levensverhaal en dat is dan heel zacht uitgedrukt.
“Ik ben opgegroeid in een warm nest met mijn vader, moeder en twee zussen die beide jonger zijn dan ik. Mijn ouders waren actief in het Leger des Heils, waarbij ik niet onvermeld wil laten dat mijn vader 80 jaar geleden werkzaam is geweest bij het korps in Sneek. Bij ons stond een thema centraal: Omzien naar elkaar!
Dat is niet gek als je uit zo’n nest komt”, begint Verrijk met het vertellen van zijn levensverhaal. Met zo’n levenshouding is het niet vreemd dat de deur bij de familie Verrijk altijd open stond voor iedereen en het is volgens John mee bepalend geweest hoe zijn leven er later is gaan uitzien. De jeugdjaren van John spelen zich door het werk van zijn ouders in Utrecht, Deventer en Den Haag af.
Na zijn opleiding aan de Kweekschool van het Leger in Amstelveen, gaat John fulltime bij het Heilsleger aan het werk en wordt hij naar Friesland gestuurd, waar de jonge Heilssoldaat als 25 jarige in het zaaltje van het Leger aan de Herenwal terecht komt. Het werk van Verrijk bestaat in die jaren uit het verzorgen van het pastoraat, maatschappelijk werk en de zondagse diensten van het Leger.
Met Majoor Bosshard op de Amsterdamse Wallen
“Tijdens mijn opleiding in Amstelveen maak ik ook kennis met de bekende Majoor Bosshard, die ik mocht helpen bij haar goede werk op De Wallen. In die periode maakt ik ook al muziek. Toen ik nog maar tien was speelde ik al schuiftrombone. En als pianist en organist begeleidde ik als dertienjarige koren, muziek is altijd een belangrijk element in mijn leven geweest.”
Als John in Heerenveen aan het werk is, ontmoet hij zijn eerste vrouw, Matty Fransen, en volgens eigen zeggen waren zij ‘stapelgek op elkaar’. Maar omdat in die tijd het adagium van ‘twee geloven op een kussen daar slaapt de duivel tussen’ gold, betekende het wel dat John bij het Leger weg moest. Immers zijn vrouw was Rooms Katholiek!
“De haantjes moesten in het eigen kippenhok zoeken en kwam je er daar niet uit, dan was het over en uit. Later zijn ze daar binnen het Leger en bij andere kerkgenootschappen soepeler mee om gegaan, maar dat was toen nog niet het geval. Uiteindelijk ben ik bij de reclassering van het Leger terecht gekomen. Parallel daaraan, was ik gestart met het Heerenveens Oecumenisch Jeugdkoor waaruit binnen een jaar de Lord’s Moor Singers zijn ontstaan.”
John gaat na twee jaar reclasseringswerk aan de slag in Nunspeet, waar hij het interkerkelijk jeugdwerk opzet. Dat werk doet Verrijk drie jaar en in die periode blijft hij gewoon betrokken bij de Lord’s Moor Singers. Zijn volgende baan is weer in Heerenveen bij de voorloper van wat nu Stichting Caleidoscoop is.
De Lord’s Moor Sjongers
“Ik had ondertussen naast de Lord’s Moor Singers nog drie koren, zodat ik een beetje balanceerde op het koord van welzijnswerk en muziek. Ik was inmiddels getrouwd en we hadden twee jonge kinderen , David (43) en Daniël (40). Dat vele werk van mij trok wel een zware wissel op het gezin. Ik was eigenlijk nooit thuis. Uiteindelijk ben ik gestopt met het welzijnswerk en kreeg ik een baan als muziekdocent in Koudum. De bekende dirigent Piebe Bakker heeft mij eigenlijk aan die baan geholpen. Bij de Mbo-opleiding voor verpleegkundigen mocht ik levensbeschouwelijke vraagstukken en omgangskunde geven.”
Toch is het onderwijs niet wat John Verrijk echt gelukkig maakt en hij solliciteert met succes bij een zorginstelling in Assen, waar hij ‘directeur van de club’ werd. “Oh ja, en daarvoor zat ik nog drie jaar bij Triotel in Leeuwarden, de voorloper van wat nu het MCL is”, verbetert Verrijk zich de volgorde van werkzaamheden.
Daar bij Triotel was het de taak van John Verrijk om alle ‘loslopende figuren’ wat bij elkaar te krijgen. “Dat waren maatschappelijk werkers, therapeuten, psychologen en de dominees. Dat lukte redelijk, behalve dominee Krikke, die wilde niet: ‘Ik ben slechts aan Eén verantwoording schuldig!’ Dat was ook te merken, hij kwam nooit van z’n studeerkamer af en zag zelden patiënten. Het is mij dan ook niet gelukt hem uit z’n hok te krijgen. Dat moet je dan maar accepteren.”
In Assen loopt het eerste huwelijk van John na 12 jaar op de klippen. Later krijgt John een nieuwe relatie met de jonge pianiste van de Lord’s Moor Singers, Arjanne Kemink. Het nieuwe stel blijft kort in Assen wonen en gaat dan terug naar Heerenveen, waar hun dochter Joanneke (30) wordt geboren.
Wereld stort in
Op het moment dat John over de geboorte van zijn dochter vertelt, stokt het gesprek en niet zonder reden: “Een jaar nadat Joanneke werd geboren is Arjanne aan kanker overleden…” Het leven staat vanaf het moment dat John en Arjanne de onheilstijding krijgen te horen op z’n kop. John had toen zijn baan als bestuurder bij Talant al aanvaard. Na het overlijden van Arjanne, die slechts 28 jaar mocht worden, blijft John een aantal maanden bij zijn kleine meisje thuis. Ik ben een halfjaar alleen maar bij die kleine geweest. Fietste ik met haar voor op de fiets door Heerenveen en omgeving.
‘Of ik in die tijd wat aan mijn geloof had’, herhaalt John mijn vraag om daarna tot het volgende antwoord te komen. “ Het hangt er vanaf hoe je geloof definieert. Ik had heel veel aan de mensen om mij heen. Ik heb af en toe een sprankje verticaal geloof, maar ik heb vooral horizontaal geloof. Als er iets van een God is, dan werkt Hij door mensen om je heen. Ik geloof niet in het isolement, heb wel respect voor mensen die dat wel kunnen. Ik ben toen, boos, radeloos en noem maar op geweest. Door de steun van de mensen uit de kerk en de koren heb ik iets ervaren dat je dan zoiets als Gods hand kunt noemen. Ik geloof niet in hocus pocus.”
De zus van John zegt haar werk bij de Thuiszorg op en gaat bijna fulltime voor de kleine Joanneke zorgen. Ze blijft dat doen, tot John zijn huidige vrouw Cuun Burggraaff ontmoet. “Cuun kwam ik tegen tijdens het ziekteproces van Arjanne. Zij heeft ons toen ook begeleid.
Na het overlijden van Arjanne is Cuun min of meer vertrokken tot ik ze een half jaar later op De Dracht tegenkwam waar ze een saucijzenbroodje at. Ik heb toen gezegd dat het geen gezicht voor een huisarts was en dat wij samen maar een keer echt uit eten moesten. Toen kwam van het een het ander. Dan zijn er altijd mensen die de meetlat er langs houden. Kan dat al nadat je vrouw acht maanden daarvoor is overleden?” Dat was 28 jaar geleden.
Aangrijpende gebeurtenis
Ondanks de vrij complexe gezinssituatie krijgt John bij zijn derde vrouw een zoon William, die nu 25 jaar jong zou zijn geweest. Echter vijf jaar geleden is William volkomen onverwacht uit het leven gestapt. Emotioneel vertelt John het aangrijpende verhaal en daarna zijn we stil. Echt stil. John en zijn vrouw dragen het verdriet elke dag mee.
“De herinneringen aan William (‘het werd pas gezellig als William er ook was’) zijn veel en goed. Ieder gaat er op zijn eigen wijze mee om. Vorig jaar zou William 25 jaar zijn geworden. Toen hebben David, Daniël en Joanneke een groot feest in Groningen georganiseerd ter gelegenheid van zijn niet 25 jarige verjaardag. Er kwamen 60 jongelui op af. Voor de kinderen en zijn vrienden was het prima maar voor mij niet.
Een mooie herinnering is dat William de laatste kerst met Epke Zonderland naar ’t Houtsje is geweest. Daar hebben ze de gordijnrails van ’t Houtsje gebruikt om de rekstokoefening nog een keer te doen.”
Groot Heerenveen 12-12-2018
Foto: Mustafa Gumussi
|
| |
|
18 desember om 19:55 |
| |
Sekseneutraliteit in Súdwest
Fanmiddach un rondleiding deur ut nieuwe ‘Públyksentrum’ òftewel gemeentehús fan SWF. Siën foar un ferslach op www.grootsneek.nl Ik hew der ok un antal foto’s skoaten, eentsje hew ik eksklúsyf foar myn eigen site bewaard. Ut is A.D. 2018 en at je in ut Públyksentrum fan SWF even út de broek mutte passeare je un bysondere deur.
SWF het de Sekseneutraliteit ok wel gender-neutralisme hooch in ut faandel staan, getúge ut logo op de deur. De beweging foar genderneutraliteit doët ok in Sneek syn intrede. |
| |
|
17 desember om 18:27 |
| |
Even búten de deur weest...
Fanou mòrren skriëf ik elka dach wear un stukje ifwel un blogje...Bovenstaande foto skoat ik foarege week, ut skeelt un paar graden met onderstaand kykje, dat ik gister nam....
 |
| |
|
7 desember om 17:06 |
| |
Amnesty
Nou nyt bepaald un dach om Wordt Vervolgd, maandblad fan Amnesty te lezen. Je wurde der namelek nyt fleureger fan. Toch hew ik fandaach ut magazine, wêr't ik al jaren lid fan bin ('geweten susse'???).
Ferder hew ik eigenlijk niks te sêge wat der echt toe doët, seker nyt na ut lezen fan de artikels in Wordt Vervolgd. Myn bijdrage foar Heel Sneek Zingt..., mòrrenavend in de RK Marinuskerk ok nòch útskreven. Dat was ut wel su'n bitsje. |
| |
|
6 desember om 22:04 |
| |
Druk an ut foarbereiden!
Zaterdag 8 december vindt er een gezellige kerstmarkt plaats in en om de St. Martinuskerk aan de Singel te Sneek.
Een uniek gebeuren daar ook diverse Sneeker bedrijven hun handel presenteren en u in een ongedwongen omgeving leuke artikelen kunt kopen en natuurlijk tegelijkertijd deze prachtige kerk (uit 1872 architect Pierre Cuypers) kunt bekijken. De toegang is gratis.
Om 20.00 uur vindt er in dezelfde St. Martinuskerk een samenzang plaats onder de titel “Heel Sneek e.o. zingt……kerstliederen”. De toegang is gratis (kaars met zangboekje kosten 1 euro) en een ieder kan genieten van een prachtig kerstverhaal van pastoor Peter van der Weide, een actueel kerstverhaal van de Sneker stadsdichter Henk van der Veer, Bogerman kamerorkest o.l.v. Anne Oosterhaven, 5 Sneker koren nl. het RK jeugdkoor Young Angels, het Antoniuskoor, Muziektheater Tinto!, the Christmas Voices, een kwartet bestaande uit o.a. Pastoor van der Weide en natuurlijk de eigen gezongen samenzang van alle aanwezigen onder leiding van dirigent Bob Pruiksma en organist Henk de Haan.
Na afloop van de samenzang kunt u onder het genot van een (gratis) glaasje glühwein nog even napraten.
Kortom, een feestelijk kerstgebeuren dat voor iedereen toegankelijk is om alvast in kerststemming te komen.
KOM OP TIJD want VOL=VOL!!! De deuren gaan om 19.30 uur open!
|
| |
|
5 desember om 19:25 |
| |
Ut was wear un moaie dach
Ok fandaach mocht ik wear bij aardege minsen op besoek gaan en moaie ferhalen optekene. Minsen ferfele mij noait, nou ja hast noait. Want ok ik kom wel us enòrme eekmigers teugen, en dy probear ik dan ok echt út de buurt te bliëven!
Met wie't ik fandaach praten hew, leze jum later wel. De foto is nyt mear as un kleine anwizing.
|
| |
|
4 desember om 18:23 |
| |
In myn element...
Gyn kommentaar ferder! |
| |
|
3 desember om 18:41 |
| |
Anita M. Andriesen 2008-2018
Ut is fandaach tien jaar leden dat Anita M. Andriesen op 51 jarege leeftyd overleed. Fandaach ston de in advertênsy in de LC om and y dach te herinneren. Met Anita hew ik mar un paar kear kontakt had.
De earste kear was op maandachavend 3 april 2006, toen ik har interviewe mocht foar de Friesland Post. Apart, dat suks in de avenduren moest, mar foar Anita blykber nyt. Ok toen se dry jaar earder te horen kregen had dat se burstkanker had, ging se ‘gewoan’ deur met hard werken.
Dy bewuste maandachavend op ut Provinsyhús fertelde Anita mij dat se freeslek in spanning sat: “Ik krij mòrren te horen òf de kanker wear teruch is in myn lichem’. Dat gegeven sette oans gesprek in un heel ander perspektyf. Ut wurdde un bysònder gesprek, krekt as konnen we mekaar al jaren. De fòlgende mòrren wurdde ik deur Anita har sekretaresse opbeld met de onheilstiding dat ut helemaal mis was. Na dy tiid ontmoette ik Anita nòch un antal kearen, ging se met mij met naar de Fanfare in Sneek. Wurdde dêr met alle égards ontfongen. Prachtech!
Tidens ut interview lei ik Anita un antal sleutelwoarden foar wêr’t se op reageare mocht:
Geloof?
'Gerefòrmeard. Ik gaan nyt mear naar de kerk, mar ik geloof bin ik noait kwytraakt. Ik sal mij ok noait útskriëve late. Ik bin nòch altyd belidend lid. Ik kom nyt un soad in ut gebou, mar ut binne wel myn nòrmen en waarden. Ut opkommen foar de swakkeren in de samenleving en dat past heel goëd bij de PvdA-polityk. Ik gaan praktys met ut geloof om. Ik bin in 1987 lid fan de PvdA wurden. Ik sêch der earlek bij as ut CDA un echte progressieve fòlkspartij wurden was, had ik un probleem had. Ut is echter noait gebeurd, ut is op de measte plakken un rechtse konservatieve partij. '
Hoop ?
' Dat ik gesond bliëf en dat myn kyndes su oud wurde, dat ik dat self metmaak. '
Liefde ?
' Myn man. Sytse! '
Gesondheid ?
' Ja...ja...Met kanker as onderdeel fan je leven tóch overleve. Dat is gesondheid. '
Toekomst ?
' Sien ik wel, dêr hew ik gyn ferwachtingen over. Ik hew der gyn beelden fan. Ik hew noait yts pland. Dingen gebeure. Der komme kaansen. Je pakke se, òf je pakke se nyt. '
Dat laatste antwoard, fan dy kaansen, hew ik fan Anita leard!
In 2013 was ik an’e beurt, ston ik ok even an de poart, mar ik kreech ekstra tiid. En dy kaansen? Ik pak se elke dach! Fandaach met un fette knipooch naar Anita! Ut kaartsje fan Anita bewaar ik as un kòstber relikwy:
'Wij houwe kontakt!'
|
| |
|
2 desember om 18:54 |
| |
Altyd wear de poëzy op dagen as dizze
 |
| |
|
1 desember om 18:28 |
| |
Generasykloofke
Su nou en dan ontkom ik der nyt an, un generasykloofke. Nyt dat ik ut nyt wete wil, nee ut is su as ut is. Ik doën der ok nyt moeilek over. Gister had twee fan sukke momentsjes. De earste mòrrensfroech al, toen ik op de foarpagina fan de LC ut bericht las dat se in Balk en Sint Nyk met un proef starte met fleksibele fakaansy’s. Gyn waarde-oardeel over ut eksperiment, seker nyt.
Mar ik was futdaleks wakker toen ik de fòlgende kwote las: “Het betekent dat we langer ‘open’ moeten zijn, maar het biedt personeel ook eens de mogelijkheid buiten de schoolvakanties vrij te nemen. De school gaat meer op een bedrijf lijken.”
DE SKOAL GAAT MEAR OP UN BEDRIEF LIKEN???? Hearehitskes nòch an toe, ut sal wel freeslek konservatyf fan mij weze, mar un SKOAL dy’t op un BEDRIEF liken gaat??? Skiët mij mar in de kerstboom, un bespòtleke fergeliking. Aansens fine se ok nòch dat kyndes ouwerwetse fotoròltsjes binne, dy konne je ok ontwikkele.
En ut tweede momentsje, feul minder heftech in myn beleving. Froech ik gisteravend in de rij foar un lopend buffet an un mòkkeltsje fan in de 20: ‘Hoe is’t hest al ferkearing?’ Seit dat kyn: “Henk, dat is niet meer van deze tijd hoor. Ik heb een relatie…!” Dat fyn ik nou prachtech. Ik sal ut noait wear sêge meiske!
|
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
