| |
 |
26 mei om 18:21 |
| |
Opstaan tegen het zittenblijven
Toen ik op 10 júny 1977 myn onderwizersdiploma in ontfangst nimme mocht, had ik úteraard wel ut een en ander doën mutten. Fakken as geskiedenis en biology fon ik mear as boeiend, mar myn favorite was tňch wel pedagogyk/psychology. At ik oait (mar wannear??) ophouwe sú met ut útskriëven fan interviews foar kranten en tydskriften, dan sú un stúdy in dy richting nyt myn laatste weze.
Ik kan mij nňch as de dach herinnere dat ik myn pedagogyk-eksamen doën moest n.a.f. un skripsy dy’t ik inleverd had. Dy skripsy had as titel ‘Opstaan tegen het zittenblijven’, un gelyknamege titel fan un nota skreven deur Klaas Doornbosch út 1970.
Ut sprak mij wel an, omdat ik krekt as Doornbosch fan mening was dat ut 9 fan de 10 kear gyn enkele sin had learlingen sitte te laten. Likemin sach ik ut nut fan sifers. At un learling, om ut mar even simpel te houwen, un 2 en un 10 op un proefwerk kregen had, ston der op syn rappňrt un 6! Apart fon ik dat, de learling had ommers noait un ses haald!
Ok ut fenomeen ‘achterstand’ had en hew ik niks met. Achterstaan? Węrop?
De laatste dagen gaan der allemaal wear skúfkes open fan de pedagogykdoaskes in myn herses en dus ok over ‘zittenblijven en onderwijsachterstanden’. Het úteraard allemaal te maken met de weken dat de kyndes in dizze coronaweken nyt naar skoal konden.
Nou binne sommege onderwiesklerken der helemaal ou… Ik mut inwendech lache: der bliëve dit jaar feul minder kyndes sitten!
|
| |
