| |
 |
4 augustus om 20:06 |
| |
Slaat in Mokum
Nňch altyd 1 kear in'e 14 dagen naar Amsterdam om dęr op te passen op ut meast joppegste mantsje fan'e hele weareld. We toffele dan wat ou op su'n dach. Komme de moaiste dingen teugen op de Amsterdamse grachten. Su as slaat in un fensterbank.
Uteraard moest ik futdalek an Rutger Kopland syn beroemde fers denke:
"Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.
Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.
De emotie die Kopland hierin heeft verwerkt is het verlies van een jeugdvriend. Dat was voor hem een groot motief om Jonge Sla te schrijven. Kopland kan het ‘verdragen’ dat mensen, die van een lang leven hebben genoten, sterven. Het feit dat ‘jonge’ mensen komen te overlijden, zoals zijn jeugdvriend, is voor hem daarentegen ondraaglijk. Dat gaat tegen de natuur in.
Kopland’s ironie komt duidelijk naar voor in Jonge Sla; tenslotte worden plantjes met mensenlevens vergeleken."
De stad ferrast mij alle kearen wear! |
| |
