| |
 |
1 april om 19:47 |
| |
De hele dach loop ik met un fersregel in 'e kop. Sterker nňch miskiën wurdt ut wel un fers. Foarlopech hew ik niks op papier. Un kloaterech gefoël!
Want elke dichter wil dat ene ultime fers oait us skriëve. Ik bin bang dat ut fandaach bij ut koekeloeren naar de navel bliëve sal. En dat het nňch noait poëzij oplevert. Je mutte der wel wat mear foar doën. Ik weet allienech op dit moment even nyt wat. Ophouwe met denke. Mar selfs dat lukt nyt. Mňrren is der wear un dach. Gelukkech! |
| |
