 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
9 desember om 21:20 |
| |
Sneek neemt afscheid van markante stadgenoot Thierry Kamminga (1967–2025)
SNEEK-Vanmiddag nam Sneek afscheid van Thierry Kamminga, een van de meest markante en geliefde stadgenoten van de afgelopen decennia. Honderden mensen kwamen condoleren. In een warme, besloten bijeenkomst werd zijn leven, zijn stem en zijn betekenis voor Sneek herdacht.
Thierry, bekend als kroegbaas van Café Cheers, zanger met de bijnaam The Voice en jarenlang de drijvende kracht achter de Sneekweekgids, overleed op 2 december op 58-jarige leeftijd, na een slopende ziekte die zich in 2021 openbaarde.
‘Frynd!’, zo begroette hij iedereen
Thierry was iemand die je niet vergat. Een man die je aankeek, glimlachte en met zijn kenmerkende intonatie zei op ‘syn Snekers’: “Frynd!” En hij meende dat ook. Hij schonk geen bier; hij schonk sfeer. Hij verkocht geen drank; hij verkocht momenten.
Geboren in 1967 als tweelingbroer van Klaas, zonen van Jan Kamminga en Tjitske van der Meulen. Anita was de oudere zus en Iwan de jongere broer van de tweeling. Weleens waar in Leeuwarden geboren ( dat was un fergissing omdat oans ouders toen in Hurdegaryp woanden’) bracht hij zijn jeugd door op meerdere plekken in Sneek. Via de antiekwereld van zijn grootvader en vader leerde hij al jong hoe de wereld in elkaar zat. Zijn nieuwsgierigheid en levenslust brachten hem later naar Amerika en Oostenrijk, waar hij werkte, leerde en zoals altijd zong.
Café Cheers: waar alles samenkwam
In 1993 nam Thierry Café Cheers aan de Vismarkt over. Op Nieuwjaarsdag van dat jaar deed hij de deur open “in de hoop dat er iemand zou komen”. Binnen een uur stond het stampvol. Cheers werd legendarisch — niet door uiterlijk vertoon, maar door Thierry zelf. In 2003 werd hij dan ook verkozen tot Meest Markante Horecaman van Nederland.
In Cheers ontmoette hij zijn grote liefde Jannie Boerstra, met wie hij bijna dertig jaar een warm huwelijk deelde. Samen vormden ze een hecht gezin: Lilian, Nicci en Tommy. Later kwamen daar de vrienden van zijn dochters ook bij. Jacco en Dennis, ( ‘de kouwe kant’) maar die net zo goed bij Thierry een warme plek kregen.
Een stem die Sneek kleur gaf
Thierry gaf Sneek een gezicht én een geluid. Jarenlang stelde hij de Sneekweekgids samen, waarin hij meer wilde doen dan programma’s bieden. Hij wilde Sneek laten ademen op papier.
Als zanger, met die warme, herkenbare stem, maakte hij elk podium tot een plek waar mensen thuiskwamen. Zijn optreden tijdens de Cheers Reünie in 2022, samen met zijn neef Johnny Kamminga, was binnen minuten uitverkocht, voelde als een hulde van de stad aan hem.
Een strijd die hij eerlijk en moedig voerde
In december 2021 kreeg Thierry te horen dat hij slokdarmkanker had. Dankzij onvermoeibare inzet van zijn huisarts en specialisten in Leiden kwam er tóch een behandeltraject. Hij vocht met kracht, humor en eerlijkheid, precies zoals hij had geleefd.
Op 2 december 2025 overleed hij, omringd door zijn dierbaren, thuis in Sneek. Thierry had een zeldzaam talent: mensen laten voelen dat ze er mochten zijn. Dat is wat Sneek vandaag herdacht en nooit zal vergeten. Honderden mensen kwamen vanmiddag condoleren; in besloten kring werd zijn leven herdacht door een dierbare vriend die hij drie jaren geleden had gevraagd om tijdens de uitvaartplechtigheid zijn leven in woorden (‘Must ut in ut Snekers doën’) recht te doen. Dat gebeurde vanmiddag in Crematorium & Uitvaartcentrum Sneek.
De herdenkingsdienst staat op: www,dienstvolgen.nl
Henk van der Veer |
| |
|
8 desember om 21:05 |
| |
Maandach
En ut wurdt altyd wear maandach, ok su fandaach. Fanmňrren met de ploech an ut draven weest. We hewwe 8.2 kilometers draafd onder prima wearsomstandechheden. Trouwens min wear bestaat nyt, 'slechte' kleding wel.
Ondertussen bliëve de felisitasy's binnenstromen bij disse dekorandus. Bij maat Kees eksakt utselde.
De ouwikkeling na de Sterk&sVeer braan is op gang. Ok hier nňch un heel soad fijne reaksy's. Hou moëd, ut komt goëd. We binne der fan overtúgd!
We foële steund deur ik durf rustech te stellen Sneek en de Súdwesthoek!!
Fanmiddach rustech houden en fanavend 'gewoan' an ut interviewen weest. Fanavend, in'e stromende regen onder foetballers. HJSC'ers diskear. De klup dy't amper geheiemen foar mij het. Ommers ik skreef oait ut júbileumboek fan'e groën-witten út Hommerts/Jutryp en ik stond 27 jaar as onderwizer an'e Van Haersma Bima Skoalle, in'e tweelingdňrpen.
Ut interview ferskynt op 18 desember in GrootSneek. |
| |
|
7 desember om 17:52 |
| |
At ut golft, dan golft ut goëd
“Als het golft dan golft het goed//Niet te stuiten, niet te sturen//Duurt het dagen, duurt het uren// Als het golft dan golft het goed//Niet te stuiten, niet te sturen//Duurt het dagen, duurt het uren//Als het golft dan golft het goed”, un fenominaal moaie tekst fan De Dijk.
Toepasseleker kan ik ut eigenlek nyt ferwoarde at ik op disse earste dach fan’e nieuwe week teruch siën op wat der foarege week allemaal gebeurd is. Want ut golfde en nyt súnech ok.Ut begon dinsdachmňrren al froech met ut sear droevege nieuws dat frynd Thierry Kamminga de Reis naar de Andere Kant begonnen was. Feulste jong op 58-jarege leeftyd overleden.
In earste instaansy binne je dan stil, mar dat feranderde al gau toen ik ut fersoek fan syn liëve frou Jannie en de kyndes kreech om de belofte an Thierry in te willegen om dinsdach anstaande tidens de ouskeidsplechtechheid disse markante Sneker syn leven te overdenken. Dy woarden staan ondertussen op papier, persoanlek en recht út ut hart. Met steun fan alle naasten sal ik der foar sňrge dat Thierry dinsdach recht deen wurdt, deur woarden dy’t der toe doën. Al besef ik mij dat suks loadswaar is omdat suks in ut Frys su treffend samenfatten wurdt met; ‘It lęste moat goed!’
Dęrna kwam op frijdach de onheilstijding dat de saak fan dňchterlief Piety, węr’t sij en de meiden fan har team hun hele siël en salechheid instoken hewwe, troffen is deur braan. De woarden fan Piety har fersekeringsman dreune nňch na: ‘ De hele gifbeker mut leech, de hele saak is totaal loss, alle kan as ferloaren beskoud wurde…’
De impakt is groat, mar futdaleks ok de wetenskap dat we dankber binne dat ut om ‘doad’ goëd gaat. ‘VEER’kracht toane en as un ‘Phoenix uit de as herrijzen’, dęr gaan we foar.
En dan saterdachavend, 6 desember. Foar de achtste kear metwerke an Heel Sneek Zingt Kerstliederen. Met un bomfolle Sint Martinuskerk ouwe mar nňch immer aktuele ‘Kerstlieden’ singe omdat ik weet dat suks helpt om un goëd en hoopfol perspektyf te bieden. Músyk ferbynt, júst in heftege tiden. Pastoar Peter van der Weide hield un flymskerpe overdenking (deurdrenkt met hilaritas!) teugen populistys onferstaan.
Na ut ‘Eare sij God’, nňrmaal de ouslúting fanut Sneker sangfestijn, wurdt deur de pastoar burgemeester Jannewietske de Vries naar foaren roepen en begint an tweekear un indrukwekkende toespraak dy’t eindegt met de woarden: ‘Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagt… ‘
Om ferfňlgens an myn maat Kees Poiesz en mij un Koaninkleke onderskeiding op te spelden! Tňt foar kňrt ferkondegde ik dat ik an disse ‘flauwelul’ nyt metdoën wú. Tňt ik in ’e gaten kreech dat heel feul en werklek ok heel feul minsen sich inspand hewwe om de dekorandus te wardearen en dat is un ‘bealechfol’ werk. Maanden fan foarbereiding binne der an foarou gaan.
Kňrtom ‘must gewoan dankber wese jonkje’! En dat bin ik dan ok. Foar al dy honderden ( nyt te loven!) felisitasy’s en reaksy’s wil ik myn oprechte dank útspreke! Overweldegend!
tHENKs!!
|
| |
|
5 desember om 18:57 |
| |
Braan op ut Groatsaan
Simpelder kan de bovenstaande tekst nyt, is wel écht Snekers. Ut is 1 fan’e kaarten út un seary met Sneker taaleigen dy’t ik oait notearde.
Mar hoe wrang om ut fandaach fan heel dicht bij te maken. De winkel fan dňchterlief Piety, Sterk&sVeer, wurdde fanmňrren deur un ferwoestende braan troffen. Nyt su sear deur flammen mar deur roet en waterskade. Om un lang ferhaal kňrt te houwen: ut bovengedeelte fan’e saak is helemaal ferwoesd en de hele winkelfoarraad kan as ferloaren beskoud wurde.
Hoe nou ferder? Is fan latere sňrch. Gelukkech is der gyneen gewond raakt ňf andere persoanlek leed. Dat is ferrewech ut belangrykste.
VEERkracht!
Sit nyt over oans Veerkracht in! En ut is werklek onfoarstelber wat foar hartferwaremden reaksy’s we allemaal krije. Nyt allienech in woarden, mar ok in daden. Gyn één útsonderd, de héle groep ondernimmers as 1 blňk achter Sterk&sVeer. Hulde en dankberheid.
Ferder un diepe, un hele diepe búging foar al dy frijwillige (!!!) brandwearlui (m/f). Wat un professionals binne dat.
Geweldech!
Foto's binne fan Jan Douwe Gorter |
| |
|
4 desember om 19:27 |
| |
Dappere frouwen
Op 7 november fermeldde ik op myn digitale dachboek dat ik un indrukwekkend interview met 3 dappere/krachtege frouwen houwe mocht. Ok dat ik der later op teruch komme sú. Dat is dus fandaach, nadat ut artikel plaatst is in twee GrootMedia kranten.
Hierbij:
“We hoeven het niet alleen te doen” - Drie moeders vertellen over vertrouwen, veerkracht en de steun van Stichting Leergeld
In een rustige ruimte in Sneek zitten drie vrouwen tegenover me. Ze praten openhartig, soms met tranen, maar vooral met kracht. Over hun kinderen, hun leven, en over wat het betekent als er thuis te weinig is, maar er tóch gelachen wordt. Over de moed om hulp te vragen, en over de organisatie die daarin een verschil maakt: Stichting Leergeld.
Ze vertellen hun verhaal niet voor zichzelf, maar voor anderen. “We doen dit interview omdat we willen dat meer ouders weten dat Stichting Leergeld bestaat", zegt Mirjam (38). Dat ze niet bang hoeven te zijn om hulp te vragen. Want niemand hoeft dit alleen te doen.”
Een nieuw begin in Friesland
Claudia (49) kijkt even naar haar handen voordat ze begint te vertellen. “Tien jaar geleden besloot ik met mijn twee jongens opnieuw te beginnen in Friesland”, vertelt ze rustig. “We lieten veel achter en begonnen met weinig. Het waren zware jaren, maar stap voor stap bouwden we hier een leven op.”
Claudia vertelt over de tijd dat elke euro werd omgedraaid. “Ik zat in de bijstand, had schulden en moest puzzelen om rond te komen. Dankzij Stichting Leergeld konden mijn kinderen toch voetballen, kickboksen, gewoon kind zijn. Dat gaf lucht, letterlijk ademruimte. We konden weer vooruitkijken.” Ze glimlacht. “Mijn jongste voetbalt nu bij ONS Sneek, de oudste is inmiddels zelf voetbaltrainer. Allebei dankzij Leergeld. Ze hebben geleerd dat meedoen niet afhangt van geld, maar van kansen. En dat is een groot verschil.”
Een veilige haven
Ook Dafina (37) weet wat het betekent om helemaal opnieuw te moeten beginnen. Ze kwam jaren geleden met haar twee dochters vanuit het buitenland naar Nederland. “Ik wilde een toekomst voor mijn kinderen”, vertelt ze zacht. “Ik werk hard, regel veel zelf, maar soms lukt het gewoon niet. Dan is het zo fijn dat Leergeld er is.”
Ze vertelt over de school van haar dochters. “Toen er een schoolkamp was, zat er een brief bij: ‘Kun je het niet betalen? Dan hoeft het niet.’ Dat vond ik zó bijzonder. Geen oordeel, geen schaamte, alleen begrip. En als het echt niet lukt, bel ik mijn contactpersoon van Leergeld. Die zegt dan: ‘We regelen het.’ Dat geeft rust.” Ze lacht even. “Ik heb geleerd dat hulp vragen geen teken van zwakte is.
Integendeel, het is juist kracht. En ik wil dat andere ouders dat ook durven. Daarom doe ik mee aan dit interview. Om te laten zien: er is hulp, en het werkt.”
De stem van vele ouders
Mirjam verhuisde vier jaar geleden met haar twee zoons van Harlingen naar Sneek. “We wilden opnieuw beginnen, met een frisse start. In Harlingen maakte ik al gebruik van Stichting Leergeld, dus ik wist hoe belangrijk ze zijn. Hier heb ik me meteen weer aangemeld. Het geeft ruimte in je hoofd.”
Ze wil de stem zijn van ouders die het moeilijk vinden om over hun situatie te praten. “Er is zóveel verborgen armoede”, zegt ze. “Mensen denken dat het alleen in de grote stad speelt, maar ook hier in Sneek. Ouders die hun kinderen niet naar een club kunnen sturen, kinderen die niet mee kunnen op kamp. En die schaamte, dat zwijgen, dat breekt je. Daarom willen we met dit gesprek juist laten zien: vraag hulp, er is niets om je voor te schamen.”
De kracht van meedoen
Wat meedoen doet met een kind, weten ze alle drie uit ervaring. “Mijn dochter kreeg via Leergeld een nieuwe fiets”, vertelt Dafina trots. “Ze fietst nu zelf naar school en voelt zich net als de anderen. Dat lijkt iets kleins, maar het betekent alles.” Claudia knikt. “Mijn jongste werd uitgenodigd om bij ONS in de selectie te komen voetballen. Zonder Leergeld had ik de contributie nooit kunnen betalen. Nu heeft hij zijn plek gevonden, zijn passie. Dat gun je elk kind.” Mirjam vult aan: “Mijn oudste traint nu zelf een jeugdteam en volgt een cursus tot scheidsrechter. Hij heeft geleerd verantwoordelijkheid te nemen, en dat is goud waard. Als ik hem zie stralen langs de lijn, weet ik: dít is wat meedoen doet.”
Ze praten open over schaamte, over de blik van anderen. “Mensen zeggen soms: ‘Als je weinig geld hebt, waarom heb je dan een huisdier?' Of: 'Rook je?’, zegt Mirjam. "Maar ze begrijpen niet dat geluk ook in kleine dingen zit. Een huisdier kan het verschil maken tussen eenzaamheid en warmte.”
Claudia: “In kleine dorpen dacht ik vaak dat ik de enige was. Tot ik merkte dat mijn buurvrouw ook naar de voedselbank ging. Toen konden we samen lachen, tips delen, elkaar helpen. Dat schept een band. Armoede gaat niet alleen over geld, maar ook over uitsluiting. Niet mee kunnen doen doet pijn, maar erover praten heelt.” Dafina glimlacht voorzichtig. “Ik schaamde me vroeger. Nu niet meer. Ik wil dat andere ouders weten: het is oké om hulp te vragen. We hoeven het niet alleen te doen.”
Meer begrip, meer menselijkheid
Het gesprek raakt diepere lagen. Over begrip, over vooroordelen. “Iedereen kan in een situatie terechtkomen waarin het misgaat”, zegt Claudia. “Een scheiding, ziekte, verlies van werk, het kan iedereen overkomen. Dan is het belangrijk dat er mensen zijn die zeggen: kom, we helpen je weer op weg.”
De vrouwen zijn geen slachtoffers, maar overlevers. Ze praten niet in zelfmedelijden, maar in oplossingen. “Wij zijn niet zielig”, zegt Mirjam beslist. “We hebben het overleefd. En nu willen we anderen moed geven om ook hulp te zoeken. Want het is er. En het werkt.”
Top555: samen sterk met muziek en warmte
Hun verhalen raken aan iets groters: saamhorigheid. Precies dát is ook het hart van het gloednieuwe eindejaarsevenement Top555 in Theater Sneek
Top555 knalt het jaar uit. Drie dagen lang muziek, acties en verbinding, waarbij de opbrengst naar Stichting Leergeld gaat. “Muziek brengt mensen samen”, zegt initiatiefnemer Bram Nauta van de stichting Súdwest op syn bęst. “Het overstijgt leeftijden, dorpen en achtergronden. En met de Top555 willen we laten zien dat plezier en goed doen hand in hand kunnen gaan.” Tijdens de Top555 wordt live geschakeld met dorpen en steden in de regio, waar bewoners zelf acties organiseren om geld in te zamelen. Van playbackshows tot sponsorlopen, alles draait om betrokkenheid en samen iets betekenen.
“Dat zoveel mensen zich inzetten voor Stichting Leergeld ontroert ons”, zegt Claudia. “Want daardoor kunnen nog meer gezinnen geholpen worden. En dat is precies waarom wij meedoen aan dit interview: om bewustzijn te vergroten. Zodat geen kind wordt buitengesloten.”
Als het gesprek ten einde loopt, is het even stil. De drie vrouwen glimlachen, een beetje verlegen, maar met rechte rug. “Stichting Leergeld geeft meer dan geld”, zegt Claudia tot slot. “Ze geven hoop.” |
| |
|
3 desember om 13:58 |
| |
Rabofers
Elk kwartaal, en dat doën ik al un antal jaren, públisear ik in ut magazine fan'e Rabobank, 'Rabo & Co' un tweetalech fers in ut Frys en Hollaans. Dy fersen skriëf ik dan bij un lezersfoto. Diskear was ut un fers bij ut Katliker Skar.
Hier is ut fers goëd leesber:
Kronkelpad door het Ketliker Skar
de lucht, zwaar van wolken,
houdt de adem in – zó stil! –
berken staan roerloos
kronkelt het smalle pad
tussen goudbruine grassen
door het Ketliker Skar
met de zon glijdt het laatste licht
dooft zacht het oude jaar
en wijst een weg naar morgen
waar hoop opnieuw begint
Kronkelpaad troch it Ketliker Skar
de loft, swier fan wolken,
hâldt de siken yn -sá stil!-
bjirken stean űnferweechlik
kronkelt it smelle paad
tusken goudbrúne gerzen
troch it Ketliker Skar
mei de sinne glidet it lęste ljocht
dôvet sęft it âlde jier
en wiist in wei nei moarn
węr’t hoop op ’e nij begjint
|
| |
|
2 desember om 20:28 |
| |
Thierry Kamminga
'De Andere Kant begon steeds meer aan hem te trekken...'
J.K.B.
Fanmňrren, in alle froegte, is un bysondere Sneker op reis gaan naar dy Andere Kant.
Dat doët ferdryt, want dy laatste reis begon feulste froech.
Later komt ik teruch op Thierry syn leven.
Foto is fan Laura Keizer en is in desember 2022 nomen.
|
| |
|
1 desember om 21:01 |
| |
Op onbekende plakken
'k Skreef ut al earder: As sjoernalist kom ik op un heel soad plakken dy't foar un soad minsen in ut 'ferbňrgene' bliëve. Fanmiddach had ik wear un moai interview.
Dęr maakt ik bovenstaande foto. Foar de rest laat ik jum moai in ut 'ongewisse'.
Maak der mar wear un moaie desembermaand fan. |
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
