dagboek > overzicht
Dagboek maart 2019Bekiek hele maand 
 
22 maart om 17:43
 
De toegift maakt niet alles goed Frank Boeijen!





‘Is hij wel helemaal nuchter?’ Die vraag werd mij gisteravond in de pauze van het optreden van Frank Boeijen in Theater door diverse vrouwen gesteld. Vrouwen hebben blijkbaar sneller dan mannen in de gaten als er gefaked wordt. Even dacht ik nog dat het aan mijn gehoor lag, want de verstaanbaarheid was zeker voor de break niet best. Na de pauze werd dat wel beter, maar de oorzaak lag zeker niet bij de technici van Theater Sneek.

Frank Boeijen zelf was degene die z’n teksten niet goed bracht, een hoog gemurmelgehalte waarbij het publiek in het bijna uitverkocht Theater Sneek soms maar moest raden wat de zanger zong. De dynamiek ontbrak volledig, Boeijen leek volkomen in zichzelf gekeerd.

De band, een fantastische groep muzikanten konden niet alles verbloemen.

Het optreden gister in de Tüöttenzaal van Theater Sneek kabbelde wat voort in het donker met soms irritante lichtbundels die je in de ogen schenen. Het zorgde ook wel wat voor een surrealistisch sfeertje. In de pauze dacht ik, wat doe ik hier eigenlijk en blijkbaar was ik niet de enige. Voor mij zaten mensen die na de onderbreking niet terugkeerden op het rode pluche. Ik dus wel en zo kon het gebeuren dat ik Frank Boeijen nog een halfuur zag optreden tussen 21.32 en 22.02 uur. Ja, ik klokte als een boekhouder. Waar ik de (nieuwe) teksten goed kon verstaan was er mijn bewondering, Boeijen boeit vooral door zijn poëzie. Tot twee minuten over tien kon ik dat nu niet bepaald zeggen van z’n muzikale optreden.

Blijkbaar besefte hij dat zelf ook op het laatste moment. Want de toegift, met ook bekende nummers, maakt veel maar niet alles goed. Hier zag ik de Frank Boeijen die ik graag de hele avond had willen zien, de man die het publiek uitermate professioneel voor zich won. Een toegift van 20 minuten is alles zeggend. “We zijn hier nu toch en het is voor ons toch al laat”, aldus de zanger.

In mijn beleving tč laat, al genoot ik die laatste 20 minuten dus wel van Frank Boeijen, nog altijd een grootheid in de Nederpop.

Een zanger en liedjesschrijver die teksten schildert met woorden, die ga ik echt niet de maat nemen, maar ik geef mijn mening wel!