| |
 |
22 ňktober om 17:30 |
| |
Dachau
Fanmiddach mocht ik un frachtwagensjauffeur interviewe. Dat is nyt su bysňnder foar mij, dat doën ik ommers hast dageleks. Ik probear minsen op hun gemak te stellen, spreek su an in hun eigen taal. Dat seker. Dizze sjauffeur was un rasechte Sneker.
Eentsje dy't groatwurden is op'e Stienklip. Hij fertelde mij dat y as jonkje froeger in ut Groëne Stienklipleger sitten had. Se droegen allemaal fan dy moaie groëne legerjackjes. Dúdelek!
Ik was der om syn sjauffeursloopbaan op te tekenen. Sumar tussen de regels deur fertelde hij dat y ok op Dútslaan reden had.
"In Dútslaan wú ik mij noaie dűse. We saten in ut plakje Dachau. Dęr konnen we oans in su'n lange smalle dűs wasse. De knoppen saten nňch in ut plafond. Nou ik wist wel wat der 75 jaar leden út dy sproeiers kwam. 'k Hoefde nergens over in te sitten, seiden se teugen mij. Nou moai nyt. Ik ferdomde ut. Klaar. At ik ut dy fertel, hew ik ut kipefel nňch op'e arms. Wat un beesten waren dat om su minsen te fermoarden. En dan sú ik op dat plak onder de dűs mutte? Nou kanst wel fergete!"
Un bysňndere fent om te interviewen!
|
| |
