| |
 |
30 augustus om 09:11 |
| |
Kollum Omrop Fryslân 30 augustus
De skoalen binne wear begonnen
Overal siën je de groate banieren hangen om an te kondegen dat de skoalen wear begonnen binne. In un foarech leven, dat fan skoalmeester en learaar, moest ik altyd freeslek wenne om na 6 hearleke fakaansyweken wear an de slach te gaan as dompteur in un klaslokaal met kyndes òf pubers.
Frijheid is un kostbere besit en ik kon mij self dan wel wiesmake dat ik koaning in myn eigen koaninkrykje was, de werklekheid wurdde in de loop fan’e jaren wel un bitsje anders. De opkomst fan de onderwiesmanagers was simpelwech nyt mear te stoppen. Lui met amper òf gyn ervaring op de werkfloer soemden krekt as wespen in augustus en september mij hieltyd mear om’e kòp. Sulang’t je nyt naar insekten beginne te slaan falt ut nòch wel un bitsje met.
Mar ut is en ut was altyd bij mij al su dat ik graach fraagd en ongefraagd myn mening gaf en dêr hewwe lui met sidene sjaaltsje un hekel an. Trouwens ok bêst irritant, skoalmeesters dy’t immer ut laatste woard hewwe wille.
Ik genoat myn opleiding an de Pedagogise Akademy De Him in Sneek, un mear as foarútstrevende onderwizersopleiding. Mannen as biolooch Douwe Teake Engelbertus van der Ploeg, dy’t wij gewoan ‘menear’ noemden feegden de floer an met ‘bord-krijt-spons-biologie’. Met andere woarden at ut mar un bitsje kon ‘naar búten met de kyndes’, dat predikten sij.
Geskiedenislearaar Gerrit de Jong idem dito: De Sneker Oasterdyk en ut Groatsaan op, kyndes ouwe gevels natekene late. Self ontdekke! Alles wat jie siën onthouwe je en hoeve je nyt te learen.
Se wurdde ik as klúte stòpferf deur dizze earsteklas pedagogen kneden en brochten se mij bij wat ik later in de praktyk útfoere sú.
Ondertussen is ut al wear acht jaar leden dat ik foar ut laatst un groep kyndes onder myn hoede had, ‘myn kyndes’ sei’k altyd. At bútenstaanders mij froegen welk fak ik gaf, was steefast myn antwoard: ‘Ik geef mij self!’
In ut Praktykonderwies, wêr’t ik as laatste myn kunstjes opfoerde, hadden de measte kyndes un bloëdhekel an skoal. Opsloaten in un klaslokaal is foar un stuiterbal met ut plakplaatsje ADHD ok gyn pretje. Ik nam de kyndes faak met naar búten. Op dindsdachmòrren even op ut Groatsaan kieke, dêr’t toen nòch un bloeiende markt was. Wú een fan dy jonges wel graach naar toe, in alle frijheid syn senten ferdiene. Un echt Sneker groatbekje. Hoe dichter we in de buurt fan Marten Stoofpear kwamen, hoe stiller hij wurdde.
‘Menear, mut ik straks ok rekene?’
‘Ja, wat dochstou dan dat dy frouwen al dy bloemkoalen gratis metkrije?’
De fòlgende mòrren kwam myn púber bij mij met de fraach ‘menear wêr is dat boekje over dy rekenmasyntsjes?’
Kiek dat sach dat sidene sjaaltje dus nyt sitten toen hij met mij an tafel froech en sei: ‘Meneer van der Veer, wij gaan vanaf nu méér methodisch werken. Die flauwekul om er steeds maar weer met die kinderen op uit trekken gaan we niet meer doe, Weet u hoe wij dat noemen?’
‘Nou fertel ut us?’
‘Wegelekte onderwijstijd!’
Toen knapte der wat bij mij en ik antwoardde met ‘soademiter op je!’ Ik bin fleurech onderwieslaan útlopen en wurdde in de herst fan myn karriere nòch fulltime freelance sjoernalist en stukjeskriëver. |
| |
