| |
 |
26 mei om 20:29 |
| |
Alle dagen is der literatuer, de ene dach wat mear, de andere dach wat minder. Mar ik skrief alle dagen, in elk gefal in myn dachboeken. Gewoan un kwesty fan disipline. Sitten gaan en skrieve!
Myn learlingen op skoal wete ok dat ik skrief. Ok over wat ik op skoal metmaak. Fandaach kon ik wear un moaie útspraak fan één fan de kyndes noteare.
J. was op un gegeven moment wear us heel erch ADHD. Ik sei teugen um, 'doën tňch wat rustech man'. Naast ADHD, het ie blykber nňch un andere kwaal: O.I.-doof. Dat ik sęch: 'Doën normaal man, anders hew ik liever datst de lokaaldeur fan'e andere kant bekiekst. Wat doëst hier anders?'
Antwoard J.: 'Wat ik op skoal doën? Weet ik self ok nyt meester, ik bin hier loof ik ferdwaald!'
Mut mettertied tňch mar us un bundelstje over disse unike kyndes komme. De titel hew ik al: 'Doën even normaal je!'
Ut is ut oulopen jaar un standertsintsje fan mij wurden. Ut effekt fan dy útspraak is trouwens un f'rekt klein bitsje!! |
| |
