| |
 |
21 maart om 11:26 |
| |
Het geluk van Frank Boeijen
Vrijdagavond 20 maart 2015. Het is donker in de uitverkochte theaterzaal van Sneek. Kwart over acht. Geroezemoes. Op het podium staan de instrumenten van de Frank Boeijengroep in blauw podiumlicht. Ik zit mooi vooraan op rij 5 stoel 5. Ik ben van plan om ook deze theateravond lekker te genieten van wat komen gaat. Echter nooit vrijblijvend, altijd met pen en blocnote op de schoot.
Een prettige afwijking. Als ik schrijf beklijft het beter bij mij. Ik schrijf recensies, belevingen op papier, in de eerste plaats voor mij zelf. Dat ik het geschrevene vervolgens op mijn blog publiceer is een bijkomstigheid. Het is volkomen persoonlijk, mijn mening. Ik zie in theater Sneek amper lokale recensenten. Zou het hen worst zijn wat er hier in de Tuottenzaal van Theater Sneek gebeurt?
Licht spat aan. Links op het podium komen de musici van de Frank Boeijen groep op. Rustig. Zoeken hun plaats op de bühne. Dan is daar ook Frank Boeijen, applaus klinkt . Een prachtig eerste nummer, voor mij onbekend, klinkt. Het stemgeluid van Frank Boeijen boeit is zo cliché, maar ook meteen zo waar.
De rollende Nijmeegse R is bijvoorbeeld kenmerkend voor hem. Ook zo nu en dan de onverstaanbaarheid ( ‘ froeger konst um ok al nyt ferstaan…’ ) van de verzen. Frank vertelt dat hij lekker gegeten heeft bij De Kastanje. De familie Haghting op dezelfde rij als ik, hoort het ook. Die trekken zich er ongetwijfeld niets van aan. Bij De Daaldersplaats kun je ook heerlijk eten! Dat weet Frank dus niet.
Het is lang geleden dat Frank Boeijen in Sneek heeft opgetreden. Ooit tijdens een Sneekweek, weet hij zich nog te herinneren.
Al die Nederlandse artiesten die in Sneek optreden beginnen over de Sneekweek, altijd weer.
Ik maak aantekeningen, in het duister. Ontdek later wel wat ik opgeschreven heb. Mooie zinnen, vol van poëzie. Over verlangen, over liefde, over Nijmegen en Nederland, odes aan het het land. Ook het nog altijd actuele Denk niet wit, denk niet zwart komt voorbij. Luistermuziek. Hoor later dat er twee klootzakken niet het fatsoen op kunnen brengen zich stil te houden. Worden terecht verwijderd uit het theater. Niemand merkt er iets van. Ik ook niet. Ik hoor het later. Eigenlijk zou ik daar niet over moeten schrijven, maar ik doe het toch.
Wat mij van deze avond bij blijft is de steengoede muzikale inbreng van de artiesten die Frank Boeijen om zich heen heeft verzameld. Wat een klasbakken allemaal. Die muzikale omnivoor Rens van der Zalm staat te musiceren op een manier als of hij aan het ademhalen is. Adembenemend mooi! De melancholie spat er af! Wat voor Van der Zalm geldt, dat geldt ook voor de andere bandleden, die uit alle windstreken vandaan komen. Tof stel!
Zo nu en dan zie ik dat Frank Boeijen zich over zijn voorhoofd strijkt. Zou hij moe zijn? Valt het andere mensen op? De avond vliegt voorbij. Ik zit boordevol met Booijen-poëzie. Want Frank Boeijen is dichter, niks meer en niks minder. Wat moet dat fantastisch zijn om je eigen teksten op muziek te zetten. Wat een geweldige kick moet het geven wanneer het publiek massaal jouw teksten meezingt. Bij de toegift van Kronenburgpark gaat de hele zaal volledig uit zijn dak. We zijn allemaal op zoek naar geluk!
Kronenburgpark
Ik weet niet wat jou zover heeft gebracht
Als ik jou zie 's avonds bij het park
De autolichten beschijnen je lichaam
Zonder ogen, zonder herinnering
Ik neem aan dat je nooit liefde hebt gehad
Ook niet toen dat zo belangrijk voor je was
De woorden die bij jou horen zijn goedkoper dan ik dacht
In een seconde ging het regenen vannacht
Refrein:
Ga die wereld uit
Een seconde en rij snel door die wereld uit
Ga die wereld uit
Een seconde en kijk goed rond in ons paradijs
En vraag niet naar de weg, want iedereen is de weg kwijt
Op zoek naar geluk in Kronenburg Park
Thuis wacht een vrouw onwetend op haar man
Ze heeft nooit iets gevoeld van zijn ontevredenheid
En alles blijft bij het oude, als hij weer naar huis rijdt
Refrein:
Ga die wereld uit
Een seconde en rij snel door die wereld uit
Ga die wereld uit
Een seconde en kijk goed rond in ons paradijs
En vraag niet naar de weg, want iedereen is de weg kwijt
En alles blijft bij het oude, als hij weer naar huis rijdt
Refrein:
Ga die wereld uit
Een seconde en rij snel door die wereld uit
Ga die wereld uit
Een seconde en kijk goed rond in ons paradijs
En vraag niet naar de weg, want iedereen is de weg kwijt
|
| |
