| |
 |
14 júly om 19:28 |
| |
Bliëft foar mij un aparte dach...
Klaproas
broazelege, mar fúrege levensgloëd
eenmalege skoanheid op kwetsbere stengel
eventjes opflammend
Eén sucht fan’e wyn
as fúrege fleugels fan un flinder
fliëge roade blaadsjes overal heen
as ile belňftes mar fluchtech,
te fluchtech ferdwinende kleuren.
Wat bliëft is ut swart
op ut plak fan ut hart
de siel is flogen.
De stengel búgt teruch in’t gras
teruch naar de aarde
dy dústere bron fol met levensgeheimen
dy’t klaproazen teruchgeeft
gyn mins dy’t ut betwifelt.
As un bloem nyt foargoëd hoeft doad te gaan
węrom sú der un mins dan wel.
|
| |
