|
|
30 júly om 18:56 |
|
Wim Brands
Onderstaand gedicht komt út bovenstaande bundel. Un fers dat mij raakt, dat ik fertaald hew in ut Snekers. Earst de orizjinele ferzy.
In de eerste nacht
In de eerste nacht nadat ik had gehoord dat je ziek was schrok ik wakker.
Het waaide buiten. Het waait, zei jij, die nog geen oog dicht had gedaan, en je glimlachte.
Ik begreep het pas later.
Wat er ook is, het zal de natuur een zorg zijn.
Het waait, het waaide – buiten klonk de troost van de onverschilligheid.
========
In de earste nacht
In de earste nacht nadat ik hoard had datstou siik was skrok ik wakker.
Ut waaide bútendeur. Ut waait, seistou, dy't nňch gyn ooch dicht deen had en dou glimlachtest. Ik begreep ut pas later.
Wat der ok is, ut sal de natuur un wurst weze. Ut waait, ut waaide- bútendeur klonk de troast fan onferskillechheid.
|
|