| |
 |
19 desember om 17:13 |
| |
Het bijzondere levensverhaal van John Verrijk
“In augustus 1944 kwam ik in Rotterdam ter wereld, vlak voordat de Hongerwinter uitbrak.” Zo begint het levensverhaal van John Verrijk, bij velen in Heerenveen o.a. bekend als de medeoprichter en dirigent van de Lord’s Moor Singers. Maar John Verrijk heeft toch ook iets te maken met het Groot Heerenveens Kerstkoor? En was hij ook niet betrokken bij het Leger des Heils? Kortom wie is John Verrijk? Een bijzonder levensverhaal en dat is dan heel zacht uitgedrukt.
“Ik ben opgegroeid in een warm nest met mijn vader, moeder en twee zussen die beide jonger zijn dan ik. Mijn ouders waren actief in het Leger des Heils, waarbij ik niet onvermeld wil laten dat mijn vader 80 jaar geleden werkzaam is geweest bij het korps in Sneek. Bij ons stond een thema centraal: Omzien naar elkaar!
Dat is niet gek als je uit zo’n nest komt”, begint Verrijk met het vertellen van zijn levensverhaal. Met zo’n levenshouding is het niet vreemd dat de deur bij de familie Verrijk altijd open stond voor iedereen en het is volgens John mee bepalend geweest hoe zijn leven er later is gaan uitzien. De jeugdjaren van John spelen zich door het werk van zijn ouders in Utrecht, Deventer en Den Haag af.
Na zijn opleiding aan de Kweekschool van het Leger in Amstelveen, gaat John fulltime bij het Heilsleger aan het werk en wordt hij naar Friesland gestuurd, waar de jonge Heilssoldaat als 25 jarige in het zaaltje van het Leger aan de Herenwal terecht komt. Het werk van Verrijk bestaat in die jaren uit het verzorgen van het pastoraat, maatschappelijk werk en de zondagse diensten van het Leger.
Met Majoor Bosshard op de Amsterdamse Wallen
“Tijdens mijn opleiding in Amstelveen maak ik ook kennis met de bekende Majoor Bosshard, die ik mocht helpen bij haar goede werk op De Wallen. In die periode maakt ik ook al muziek. Toen ik nog maar tien was speelde ik al schuiftrombone. En als pianist en organist begeleidde ik als dertienjarige koren, muziek is altijd een belangrijk element in mijn leven geweest.”
Als John in Heerenveen aan het werk is, ontmoet hij zijn eerste vrouw, Matty Fransen, en volgens eigen zeggen waren zij ‘stapelgek op elkaar’. Maar omdat in die tijd het adagium van ‘twee geloven op een kussen daar slaapt de duivel tussen’ gold, betekende het wel dat John bij het Leger weg moest. Immers zijn vrouw was Rooms Katholiek!
“De haantjes moesten in het eigen kippenhok zoeken en kwam je er daar niet uit, dan was het over en uit. Later zijn ze daar binnen het Leger en bij andere kerkgenootschappen soepeler mee om gegaan, maar dat was toen nog niet het geval. Uiteindelijk ben ik bij de reclassering van het Leger terecht gekomen. Parallel daaraan, was ik gestart met het Heerenveens Oecumenisch Jeugdkoor waaruit binnen een jaar de Lord’s Moor Singers zijn ontstaan.”
John gaat na twee jaar reclasseringswerk aan de slag in Nunspeet, waar hij het interkerkelijk jeugdwerk opzet. Dat werk doet Verrijk drie jaar en in die periode blijft hij gewoon betrokken bij de Lord’s Moor Singers. Zijn volgende baan is weer in Heerenveen bij de voorloper van wat nu Stichting Caleidoscoop is.
De Lord’s Moor Sjongers
“Ik had ondertussen naast de Lord’s Moor Singers nog drie koren, zodat ik een beetje balanceerde op het koord van welzijnswerk en muziek. Ik was inmiddels getrouwd en we hadden twee jonge kinderen , David (43) en Daniël (40). Dat vele werk van mij trok wel een zware wissel op het gezin. Ik was eigenlijk nooit thuis. Uiteindelijk ben ik gestopt met het welzijnswerk en kreeg ik een baan als muziekdocent in Koudum. De bekende dirigent Piebe Bakker heeft mij eigenlijk aan die baan geholpen. Bij de Mbo-opleiding voor verpleegkundigen mocht ik levensbeschouwelijke vraagstukken en omgangskunde geven.”
Toch is het onderwijs niet wat John Verrijk echt gelukkig maakt en hij solliciteert met succes bij een zorginstelling in Assen, waar hij ‘directeur van de club’ werd. “Oh ja, en daarvoor zat ik nog drie jaar bij Triotel in Leeuwarden, de voorloper van wat nu het MCL is”, verbetert Verrijk zich de volgorde van werkzaamheden.
Daar bij Triotel was het de taak van John Verrijk om alle ‘loslopende figuren’ wat bij elkaar te krijgen. “Dat waren maatschappelijk werkers, therapeuten, psychologen en de dominees. Dat lukte redelijk, behalve dominee Krikke, die wilde niet: ‘Ik ben slechts aan Eén verantwoording schuldig!’ Dat was ook te merken, hij kwam nooit van z’n studeerkamer af en zag zelden patiënten. Het is mij dan ook niet gelukt hem uit z’n hok te krijgen. Dat moet je dan maar accepteren.”
In Assen loopt het eerste huwelijk van John na 12 jaar op de klippen. Later krijgt John een nieuwe relatie met de jonge pianiste van de Lord’s Moor Singers, Arjanne Kemink. Het nieuwe stel blijft kort in Assen wonen en gaat dan terug naar Heerenveen, waar hun dochter Joanneke (30) wordt geboren.
Wereld stort in
Op het moment dat John over de geboorte van zijn dochter vertelt, stokt het gesprek en niet zonder reden: “Een jaar nadat Joanneke werd geboren is Arjanne aan kanker overleden…” Het leven staat vanaf het moment dat John en Arjanne de onheilstijding krijgen te horen op z’n kop. John had toen zijn baan als bestuurder bij Talant al aanvaard. Na het overlijden van Arjanne, die slechts 28 jaar mocht worden, blijft John een aantal maanden bij zijn kleine meisje thuis. Ik ben een halfjaar alleen maar bij die kleine geweest. Fietste ik met haar voor op de fiets door Heerenveen en omgeving.
‘Of ik in die tijd wat aan mijn geloof had’, herhaalt John mijn vraag om daarna tot het volgende antwoord te komen. “ Het hangt er vanaf hoe je geloof definieert. Ik had heel veel aan de mensen om mij heen. Ik heb af en toe een sprankje verticaal geloof, maar ik heb vooral horizontaal geloof. Als er iets van een God is, dan werkt Hij door mensen om je heen. Ik geloof niet in het isolement, heb wel respect voor mensen die dat wel kunnen. Ik ben toen, boos, radeloos en noem maar op geweest. Door de steun van de mensen uit de kerk en de koren heb ik iets ervaren dat je dan zoiets als Gods hand kunt noemen. Ik geloof niet in hocus pocus.”
De zus van John zegt haar werk bij de Thuiszorg op en gaat bijna fulltime voor de kleine Joanneke zorgen. Ze blijft dat doen, tot John zijn huidige vrouw Cuun Burggraaff ontmoet. “Cuun kwam ik tegen tijdens het ziekteproces van Arjanne. Zij heeft ons toen ook begeleid.
Na het overlijden van Arjanne is Cuun min of meer vertrokken tot ik ze een half jaar later op De Dracht tegenkwam waar ze een saucijzenbroodje at. Ik heb toen gezegd dat het geen gezicht voor een huisarts was en dat wij samen maar een keer echt uit eten moesten. Toen kwam van het een het ander. Dan zijn er altijd mensen die de meetlat er langs houden. Kan dat al nadat je vrouw acht maanden daarvoor is overleden?” Dat was 28 jaar geleden.
Aangrijpende gebeurtenis
Ondanks de vrij complexe gezinssituatie krijgt John bij zijn derde vrouw een zoon William, die nu 25 jaar jong zou zijn geweest. Echter vijf jaar geleden is William volkomen onverwacht uit het leven gestapt. Emotioneel vertelt John het aangrijpende verhaal en daarna zijn we stil. Echt stil. John en zijn vrouw dragen het verdriet elke dag mee.
“De herinneringen aan William (‘het werd pas gezellig als William er ook was’) zijn veel en goed. Ieder gaat er op zijn eigen wijze mee om. Vorig jaar zou William 25 jaar zijn geworden. Toen hebben David, Daniël en Joanneke een groot feest in Groningen georganiseerd ter gelegenheid van zijn niet 25 jarige verjaardag. Er kwamen 60 jongelui op af. Voor de kinderen en zijn vrienden was het prima maar voor mij niet.
Een mooie herinnering is dat William de laatste kerst met Epke Zonderland naar ’t Houtsje is geweest. Daar hebben ze de gordijnrails van ’t Houtsje gebruikt om de rekstokoefening nog een keer te doen.”
Groot Heerenveen 12-12-2018
Foto: Mustafa Gumussi
|
| |
