| |
 |
10 april om 09:28 |
| |
Gouden avend met Gulden jonges
Gisteravend un bysňndere avend bij Kees Leeuwen had. Tegare met Age, Gerhard, Gerke, Kees, Hans, en Lute waren we útnoadegd om nňch eenkear de beroemde bami fan de maestro út de Parkstraat te proeven. Ut wurdde un geweldech feest, singe, ete en drinke.
Sumar op un dinsdachavend! Mekaaar prachtege ferhalen fertelle, lústere en f'ral geniete. GOUDEN uren fan GULDEN-mannen dy't wear even kwajonges waren. Manmanman wat is suks tňch onbetaalber moai.
En de bami? De smaakpapillen ontploften hast, su ferskrikkelek lekker. En Kees Leeuwen genoat met folle teugen. Fan syn eigen bami en fan ut geselskap.
Earder dit jaar skreef ik al us un interview met Kees Leeuwen:
Tachtig jarige oud-kok Kees Leeuwen: ‘een snufje hier en een snufje daar!’
Een beetje kok heeft tegenwoordig een eigen kookboek. Sneker Kees Leeuwen moest er even op wachten, maar sinds 6 november is het dan eindelijk zover.’Keessie’s Kookkunsten’ is de titel van het werk dat hij kreeg aangeboden door zijn familie. Op die dag vierde Kees Leeuwen zijn tachtigste verjaardag. Genoeg reden om bij de voormalige eigenaar van Restaurant Leeuwen uit de Parkstraat op bezoek te gaan.
Een prachtige slinger met daarom de afbeelding van kok Kees met verjaardagstaart hangt nog in de woonkamer met ‘uitzicht op de Waterpoort’. Dochter Jacoline wipt voor het gesprek nog even aan om het exclusieve kookboekje ook aan mij te overhandigen. Ik voel mij enorm vereerd en koester het boekje nu al. Immers het recept van Kees Leeuwen zijn bami staat ook in de particuliere uitgave. Wie kent niet het wereldberoemde plastic bakje met bami, pindasaus en spiegelei van ‘Keesie Leeuwen’ uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. Na het stappen in de Sneker horecagelegenheden uiteraard als laatste bezoekje naar snackbar De Lantaarn om er de overheerlijke bamihap van ‘Keesie Leeuwen’ te verorberen.
Het water loop mij nog om de mond. Leeuwen moet er nog om glimlachen en er is een en al herkenning in het ‘fers’ ( zie kader) wat ik op mijn beurt weer exclusief voor hem heb geschreven.
“Kees is niet zo’n prater”, zegt zijn vrouw Annie van Veldhoven voordat ze ons alleen laat. Het blijkt genoeg mee te vallen, rustig en enigszins ingetogen vertelt Kees zijn levensverhaal. Z’n pretoogjes glinsteren bijna voortdurend als hij terugblikt.
Echte horecafamilie
“Ik ben op 6 november 1938 geboren boven het restaurant van mijn ouders, Jurjen en Anna Leeuwen-Prop op de hoek van de Parkstraat nummer 1. Pake en beppe Bauke en Antje Leeuwen waren in 1928 de eerste restauranteigenaars van ons familiebedrijf. Ik heb drie zussen en drie broers, ik was de tweede in de rij. Het klopt trouwens wel wat Annie zei, we waren geen praters. Bij de maaltijden was het altijd ‘eten, mond dicht en klaar, geen verhalen’. Pake en beppe hebben ook nog de eerste Sneker filmzaal, tegenover de Amicitia, gehad. Ik ben opgegroeid in een echte horecafamilie. Tijdens de oorlogsjaren is ons gezin trouwens naar Oldeberkoop vertrokken omdat de Duitsers in 1942 het pand vorderden. Na de oorlog konden we gelukkig weer terugkeren. Ik heb op de Montessorischool in de Willemstraat gezeten, in mijn beleving was dat vlak voor en na de bevrijding”.
Diner uit de muur
In een notendop volgt de carričre van Kees Leeuwen als volgt. In 1952 en 1953, anderhalf jaar jongste bediende bij broodbakker Oppenhuizen in de Kruizebroederstraat. In 1954 bij banketbakker Postma in de Nauwe Noorderhorne aan de slag. In 1956 gevolgd als jongste bediende bij Restaurant Piso om vervolgens een jaar later binnen drie maanden het diploma ‘restaurantkok’ aan de Koksschool in Groningen te behalen. In 1958 begint de dan twintigjarige Kees zijn mariniersopleiding in Doorn en is hij in 1959 in Nieuw-Guinea gelegerd. Als hij in 1960 terugkeert ( ‘ik heb een prima dienstijd gehad’) komt hij bij zijn ouders in de zaak en besluiten hij en zijn vader om naast het café snackbar ‘De Lantaarn’ te beginnen. Met de eerste automatiek waar je snacks ‘uit de muur’ kon trekken, is de familie Leeuwen de eerste in Noord-Nederland. In 1969 nemen Kees en Annie de zaak van Kees zijn ouders over.
“Wat ook bijzonder was, dat we twee douches bij onze zaak lieten bouwen. Voetballers kwamen na de training bij ons douchen! Daarna dronken ze een biertje en wilden ook wel een hartige hap. Kroketjes, nierbroodjes, kleine slaatjes op een kartonnetje. We wilden wat anders, er moest wat gebeuren. Dat werden die trekautomaatjes! Het café was lang niet altijd een vetpot, we hadden er natuurlijk wel vergaderingen en clubs, maar die snackbar was toch wel belangrijk.”
‘Wat je op tafel zet moet voor 100% goed zijn’
Kees ontmoet ‘zijn’ Annie in 1964 tijdens het carnavalsfeest in Hotel Hanenburg. Het stel trouwt in 1966 en wordt gezegend met vier dochters: Heleen, Annemarie, Helma en Jacoline. De oudste dochter is aan de gevolgen van de Hongkonggriep overleden, nog maar twee jaar en twee maanden oud. Er valt een begrijpelijke stilte als Kees deze dramatische gebeurtenis vertelt, het verdriet is na een halve eeuw nog altijd aanwezig. Misschien is zo’n verdrietige gebeurtenis juist ook reden om het leven intens te leven. En dat doen Kees en Annie dan ook nog steeds. De vitaliteit spat eraf!
De tachtigjarige geboortedag van de op en top horecaman werd gevierd met een etentje in het restaurant waar hij en zijn vrouw tot 2004 de pollepel zwaaiden. Het mag dan tegenwoordig de naam Koperen Kees dragen, voor vele oudere Snekers is het nog altijd ‘Leeuwen’. Overigens geeft Kees Leeuwen hoog op van de culinaire kwaliteiten van de tegenwoordige eigenaren Atsje Schilstra en Leo de Ree.
“Leo is een bescheiden rustige man, maar wat hij je voorzet is perfect! Een goede horecaman verzorgt zijn gasten goed. Je moet jezelf blijven en je niet voorbij lopen. Een klein babbeltje is prima, maar wat je op tafel zet moet voor 100% goed zijn. Ik vind het niveau van de horeca in Sneek wel voldoende, maar het is zo langzamerhand wel een beetje veel bij elkaar”, weet Leeuwen. Om er meteen achteraan te laten volgen ‘dat vind ik.’
Tot slot, dat speciale kookboek van hem. Geeft hij nu zijn recepten prijs? Van zijn geweldige huzarensalades, waarvan Sjaak Swart na afloop van de wedstrijd tussen de Sneeker Classics versus Lucky Ajax zo van smikkelde en smulde, komen we dat ook precies te weten? Waarschijnlijk niet Kees zijn kracht ligt bij ‘een snufje hier en een snufje daar’. Maar niemand zal ooit weten wat die extra snufjes inhouden!
|
| |
