| |
 |
10 jannewary om 12:26 |
| |
Rake voorstelling Joris Linssen in Theater Sneek: muzikale verhalenvertellers!
Gisteravond bij de voorstelling RAAK van Joris Linssen en z’n voortreffelijke band Caramba in Theater Sneek geweest. Uiteraard ken (wat is trouwens kennen van een tv-persoonlijkheid?) ik Joris Linssen van de tv-programma’s die hij presenteert, waarvan Hello Goodbeye en Joris’ Showroom mijn favorieten zijn. Linssen als muzikant kon ik nog niet en die zin liet ik mij gisteravond op rij 4, voor mij veruit het beste plekje in Theater Sneek omdat ik daar beenruimte heb, verrassen. Het werd een aangename verrassing! Jammer dat het theater niet uitverkocht was, want de mensen die aanwezig waren beleefden een toffe voorstelling.
Verstaanbaarheid
Niet dat Joris Linssen nu een begenadigd zangtalent is, beslist niet. Maar hij zingt ook niet vals om maar eens een ander uiterste te noemen. Voor de pauze waren enkele teksten moeilijk te verstaan, of dat nu aan de zanger lag of aan de techniek? Of aan beide. Na de pauze was het in iedere geval een stuk beter.
En Linssen moet het toch zeker van z’n teksten hebben! Die zijn goed, die raken om maar bij de titel van de voorstelling te blijven. Wat moet deze man zich rijk voelen met zo’n stel fantastische muzikanten om zich heen, want dat zijn accordeonist Marcel van der Schot, percussionist Djem van Dijk, contrabassist Erik van Loo en gitarist Kees van de Hoogen. Het zijn stuk voor stuk toppers, waarbij ik gisteravond in ieder geval Marcel van der Schot geweldig vond, maar misschien komt dat ook wel omdat ik een groot liefhebber van de accordeon ben, het instrument dat Van der Schot als een virtuoos bespeelt.
Balanceren op het koord van privé en persoonlijk
Joris Linssen is voor mij persoonlijk een voorbeeld voor hoe je mensen kunt interviewen, altijd is hij oprecht op zoek naar de human interest stories. Daar is hij goed in en waar je goed ik bent daar moet je gebruik van maken. Laat hij dat nu ook op het podium doen. Hij laat z’n bandleden aan het woord over wat hen raakt en daardoor stelt Caramba zich kwetsbaar op. Het is balanceren op het koord van privé en persoonlijk wat de bandleden gisteravond vertelden.
Het gaat over cruciale gebeurtenissen in hun leven. Erik van Loo, wat een prachtig gevoel voor verhaaltiming heeft deze bassist, over z’n moeder die dementeert. Dat Erik z’n moeder vaak tegen de kinderen zegt van ‘laat mij m’n eigen gang maar gaan’ is de achterliggende gedachte om het bekende nummer van Ramses Shaffy in Mexicaanse uitvoering te spelen. Het gaat niet over ‘een moeder’, nee het gaat over dé moeder van Erik. Maar door zich zo open op te stellen komt het behoorlijk binnen en kon je een speld horen vallen in de zaal. Djem van Dijk vertelt over de moeilijke aanpassing van Curaçao naar Maastricht, Kees van den Hoogen doet zijn persoonlijk relaas over dochtertje Lotte die met een hersenafwijking geboren is en het adoptieverhaal van Marcel van der Schot is ook een verhaal dat raakt. Bij al die cruciale levensgebeurtenissen hebben de muzikanten passende liedjes gekozen die overtuigend worden gebracht. Het zijn stuk voor stuk muzikale verhalenvertellers! Joris Linssen weet zich op gepaste wijze afzijdig te houden. Klasse!
Tussen al die emotionele verhalen is er genoeg ontspanning en humor, wordt de zaal ook nog eens interactief bij de voorstelling betrokken en weet Linssen ook nu mensen te prikkelen om hun verhalen te vertellen. En dat doen Friezen over het algemeen niet zo snel! Linssen krijgt ze echter wel aan de praat!
Resumé, ik heb gisteravond met volle teugen genoten van deze voorstelling, die was echt RAAK!
|
| |
