| |
 |
10 jannewary om 19:59 |
| |
Joop Mulder overleden
Op 28 maart 2017 had ik foar Terschelling Magazine un interview met Joop Mulder. Ut was de earste en futdalek de laatste kear dat ik de Bňlserter burgemeesterssoan ontmoette. Fan de social media konnen we mekaar al langer. Ut klikte futdaleks tussen oans tweeën, Joop praatte Bňlserters en ik Snekers. Gewoan!
Fandaach ut bericht dat Joop na un hartstilstaan overleden is. Ik skrik der enňrm fan, Joop wurdde geboaren in 1953, ik in 1954. Ik merk trouwens hieltyd faker dat ik bij rouadvertęnsy’s naar ut geboartejaar fan minsen siën.
Hieronder ut interview dat ik hast 4 jaar leden skreef na myn ontmoeting met Joop Mulder. R.I.P.!
Joop Mulder: Cultureel landschapsontwikkelaar van Oerol tot Sense of Place!
Joop Mulder is geen zwever! Ook al zitten we op de elfde verdieping van het WTC Hotel in de Friese hoofdstad met een prachtig uitzicht over Leeuwarden. In 2016 nam Joop na 35 jaar afscheid van Oerol maar nog altijd staat de bedenker en het creatieve brein van het festival met z’n beide poten in het Waddenslik.
De 35 jaar ervaring met Oerol heeft er toe geleid dat Joop Mulder door de Provincie Fryslân is aangetrokken om het project Sense of Place te organiseren. De krimp in Fryslân en Groningen tegengaan met kunst en cultuur. De voorbereidingen zijn inmiddels in volle gang. Mulder heeft het er razend druk mee en zijn enthousiasme is weer grenzeloos! Letterlijk grenzeloos, als het aan hem ligt wil cultureel landschapsontwikkelaar Joop Mulder de hele kust van Nederland tot en met Denemarken betrekken bij zijn Sense of Place!
Het is even wennen om Joop Mulder niet op Terschelling te ontmoeten, maar op grote hoogte van een Leeuwarder hotel. De Friese hoofdplaats fungeert als uitvalsbasis voor Mulder, om vanuit de aanstaande Culturele Hoofdstad de plannen voor Sense of Place te realiseren. Nadat we een pot met muntthee en een witte Chardonnay besteld hebben begint Joop te vertellen over het megagrote project.
Cultuurboost
“Het is het ontwikkelen van de Friese kust met landschapskunst, samen met de inwoners uit de dorpen een nieuwe economie te ontwikkelen, die van het cultuurtoerisme. Waardoor er meer mensen op de fiets langs de Waddenkust gaan, daar een bed & Breakfast nemen, een winkeltje bezoeken, fietsje huren oftewel de lokale economie versterken. Als we dat voor elkaar krijgen, hebben straks een hele andere kijk op dat Waddengebied. Nu is het nog een krimpgebied dat leegloopt, waar lege huizen en winkels staan, waar mensen werk zoeken. Over die problematiek wordt nu al dertig jaar gesproken in de politiek, maar tot nu toe is er nog nooit een deuk in een pakje boter geslagen. In wezen gebeurt er niets omdat niemand het weet hoe je de krimp moet aanpakken. Met mijn kennis en ervaring van Oerol aan de ene kant en met mijn enthousiasme en het prachtige gebied aan de andere kant wil ik het voor elkaar krijgen het gebied zo te ontwikkelen dat je door middel van kunst en cultuur het een nieuwe boost geeft.”
De kracht van Oerol
“Zo heb ik Oerol ook ontwikkelt waarbij het eiland het podium is. Het landschap is het verreweg het belangrijkste wat er op Terschelling is. Daarmee onderscheiden we ons van alle andere festivals in Nederland. We gebruiken de verhalen van het eiland als basis om het festival neer te zetten. Dat is de kracht van Oerol. Daarbij komt ook nog het unieke van het eiland, het saamhorigheidsgevoel in de beleving van de mensen. Alles wat je op Terschelling ziet is aangeraakt door de mensenhand, dat heeft het eiland gemaakt tot wat het nu is. En nog steeds zie je dat het eiland in beweging is. Al die facetten heb ik als basis genomen om het om te zetten in kunst, dat het niet alleen maar natuurbehoud is. Als mensen er op die manier naar gaan kijken, dan nemen ze het ook veel beter in bescherming. Je moet het menseigen maken.”
Culturele Hoofdstad
“In 2012 kwam Leeuwarden in beeld om Culturele Hoofdstad te worden. Toen ben ik met Jannewietske de Vries, de gedeputeerde, om tafel gaan zitten. En heb ik mijn plannen over culturele landschapontwikkeling voor het eerst met haar gedeeld. Ik heb er mijn ambities over uitgesproken en tegen haar gezegd dat ik daar mee aan het werk wilde. De economie die ooit verloren ging door de komst van de Afsluitdijk, die gaan we terugwinnen door van het nadeel een voordeel te maken. Niet langer kijken naar de verloren visserij, maar er juist iets mee doen. Ik kreeg bovendien na 35 jaar Oerol het gevoel dat er mensen waren die vonden dat ik een pas op de plaats moest doen. Dat gevoel gaf mij expansiedrift om ergens anders te gaan kijken.
Nu ik hier in Noord-Friesland bezig ben, gloei ik helemaal. Ik heb bovendien altijd heel erg gebruik gemaakt van de samenleving. Ik ben geen kunstpaus geweest die vanaf een troon regeerde. Samen met mensen dingen ontwikkelen, dat wilde en wil ik nog steeds. Het was ooit Terschellings Oerol en erg belangrijk voor mij. Toen dat Terschellings er af kon omdat Oerol een merk werd, kwam bij mij de twijfel. Ik kreeg het gevoel dat ik wel op de troon van de kunstpaus kwam te zitten en dat wilde ik helemaal niet. Ik wilde mij niet beperken tot de 10 dagen Oerol, maar ik merkte dat ik daar op Terschelling geen ruimte voor kreeg. Ik wil iets met mensen kunnen bereiken en dat heb ik door ontwikkelt. Dat kan ik nu prachtig doen met de Waddenkust en daar Sense of Place organiseren, daar ligt mijn ziel en zaligheid.”
Actuele stand van zaken
“We hebben nu gezegd dat het hele plan ontwikkelt moet worden in 2018/2019 waarbij we ons richten op Nederland. In 2025 moet het zo zijn dat we kunnen zeggen dat hier een hele nieuwe economie is ontstaan. Sense of Place betekent niet voor niets ‘bewust van de plek’! Met die wij bedoel ik de dorpen en haar inwoners langs de Waddenkust. Nadat ik met Jannewietske de Vries had gesproken werd ik onderdeel van het bidbook voor de KH2018, we hebben samen dat bidbook gemaakt en ik ben een van de belangrijke ingrediënten van het bidbook. Ik heb wel altijd gezegd dat ik op eigen benen sta, ik pak het zelf aan , ik heb Leeuwarden niet nodig, ik wil graag met de dorpen in het noorden werken. Want het hele project moet van de dorpen worden. Steeds stel ik de vraag wat voor droom de mensen hebben, wat zouden jullie graag in je dorp willen hebben. Ik geef een voorbeeld. Het dorp Wierum zou graag het strandje, dat door verslikking is weggespoeld, terug willen hebben. We proberen nu van de nood een deugt maken door een pier in de zee aan te leggen. Aan het einde van die pier bij een slenk waar het diep is, maken we een buitendijks zwembad, compleet met houten vlonders om op te zonnebaden. Er komt leven in de brouwerij, de verbinding tussen Wierum en de zee wordt hersteld.”
Dijk van een wijf
Ik gebruik mijn netwerk om de dromen van de dorpen waar te maken! Op dit moment zijn we met 44 projecten bezig, waarbij we nu in de fase zijn dat we om tafel zitten met vergunningverleners, financiers en producenten. Er zijn wel twintig verschillende instanties met wie je moet praten, maar ik ga ervoor. Omdat ik vind dat we deze mensen in het noorden van Friesland jarenlang in de steek hebben gelaten. Voor die mensen ga ik aan de slag! Dat doe ik samen met overheden en natuur- en landschaporganisaties en ik word daarbij gesteund door KH2018, maar ik sta wel op eigen benen. De projecten variëren van een groene dijk die door de wulpse contouren het aanzicht van een vrouw krijgt, een dijk van een wijf, tot een kwelder in de vorm van een Mondriaanschilderij. Door een culturele impuls aan het landschap te geven en hierdoor de economie te stimuleren om zodoende de krimp in het noorden tegen te gaan!”
|
| |
