| |
 |
19 júly om 09:14 |
| |
Oud & Wees nyt wreed!
Ja, wat is oud? De dúvel, dy is stňkoud! Mar ik hew noait wat met de dúvel had, onsympatyk figuer dy’t ik liever op oustaan hou. Ut woard dúvel hoarde ik 60 jaar leden foar ut earst fan myn Drentse opoe út Hollandscheveld, utselde dňrp dęr’t Boer Hendrik Koekoek futkwam.
Foar jongere lústeraars un op syn sachtst seid opfallende politikus dy’t in 1963 in de Tweede Kamer kwam. De man maakte um onsterfelek met útspraken as ‘ik krijg nooit geen beurt’ en ‘ik weet niet waar het over gaat, maar ik ben tegen’.
Ut dat dňrp kwam myn opoe, un bitsje un anargistise enklave. Fan dy opoe hoarde ik ut woard dúvel ut earst en dęrbij stak su ut griffemerarde finkerke omhooch. Ik skreef der ut fňlgende fers over, dat opnommen wurde in de bundel ‘Wees niet wreed- Gedichten voor Elvis Presley’.
Elvis in het Drentse Hollandscheveld
Opoe had Elvis nog nooit gezien
-Eind vijftiger jaren van de vorige eeuw-
Maar van zijn goddeloze muziek
Moest ze niets
Nee helemaal niets hebben
Zeker niet als haar kleindochter
Begon te dansen
Op de klanken van Jailhouse rock
Dan ging het priemende gereformeerde
Vingertje omhoog en snerpte
Haar bestraffende stem
Mien magien mien magien
Ie daaansen veur de dúvel!
In myn beleving was opoe un deursnee opoe, helemaal in ut swart kleed, knoopkes goëd tňt boven toe dicht, sittend op un rotanstoël met un glaske Kip Advocaat en un túfke slachroom derop. Su siët de lęns fan ut fototoestel in. As ik dy foto bekyk is der mar 1 konklúsy moogelek: Un échte frou fan froeger!
Frouwen dy’t hun jeugd foar de Tweede Weareldoarlňch leefden, moesten der gewoan plat foar. Maandach wasdach en in ut foarjaar de Groate Skoanmaak. Nee, ik lęch nyt alles út. Google mar wat ut is Groate Skoanmaak.
Myn skoanmoeke saleger, geboaren in 1919 en dus groatwurden in ut Interbellum, de tiid tussen de beide weareldoarlogen moest ok hard werke. Se was dęrin nyt únyk. As jong meiske moest se der fan har heit en mem, dy’t un koemelkerij in’e Broek bij de Joure hadden, al betiid op út.
Melk en eiers sútele. Bij faste klanten del, om su met har ouders foarút te skarrelen. In wear en wyn. Su ok op un ieskouwe mňrren in desember met un moai pak sneeuw op’e wech. Op’e fyts, amper bij de trappers kanne, want groat was se nyt.
De kannen met melk an ut stuur en de eiers in un kňrf in’e haan. Fan’e Broek onderwech naar de Joure. Flak foar de Joure op un glisterech dykje gaat se onderút. Futdaleks mar wear op hús an, om de skade te herstellen.
‘Bist der no al wer?’
‘Ja, ik bin fallen…’
‘Och bern bist fallen? Hoe’st mei de aaien?’
Bammmm!
Su’n opmerking komt knoeterhard an. Nyt fan ‘hoe is’t mei dij? Nee ‘hoe’st mei de aaien!’
Over dy frouwen, as opoe en myn skoanmoeke, wat dy metmaakten sú’k ok nňch wel us un bundel met fersen skriëve wille, met deselde titel as dy foar Elvis. Mar dan in ut Snekers: ‘Wees nyt wreed! ‘
Ut earste fers sú dan over myn skoanmoeke gaan!
|
| |
