| |
 |
2 augustus om 09:46 |
| |
Paradysfogels
Laat ik fandaach beginne met un fers, un oade an 90-jarege Simen Jellema, dy’t mij earder syn levensferhaal fertelde.
Oade an Simen
in ut sigerege houten hňk fan ouwe simen
-ongekroande petroalykoaning fan’e Legëan-
rúk ik ut foarjaar út myn jonge jongesjaren
siën ik hoe’t simen met syn knoestege brúnflekte hannen
fan ut ousneide riet wonderskoane eendekňrven flecht
hoar ik simen dy’t mij gratis en fergees de ferhalen fertelt
dy’t ik allienech mar ken út brúnkafte geskiedenisboekjes
over eiersoekers, fissers, stropers en lui dy’t dinsdachs
op ’e Sneker feemerk kwamen met kninen en
eksoatise eenden dy’t se foar un knappe pries ferkochten
simen fleurege blije man met deurleefde markante kňp
dy’t sumar ut liet Skeepken onder Jezus’ hoede speult
op ’e mondharmonika dy’t hij trouwens műlharp noemt
ouwe simen wat un baas, wat un smoarrike kearel tňch
in ut ouwe sigerege hňk dęr’t hij eendekňrven flecht
as un ware levenskunstenaar dy’t der weze mach
Minsen as Simen binne der gelukkech nňch altyd, ik noem se Paradysfogels. Ut binne autentike lui dy’t sich self binne en frij in ut leven staan. Foar un glossy tiidskrift út dizze provinsy mach ik elke maand op besoek bij dizze fertellers, want dat binne ut faak ok. Mar gyn fertellers dy’t an de talkshow tafels fan de telefisy sitte. Dęr hewwe de Paradysfogels helemaal gyn ferlet fan.
Wat is dat tňch dat ik minsen as Simen su graach fertellen horen mach? Su’k sei de autentisiteit, mar ok de frije geest dy’t se besitte. Ik bin faak un bange broekjeskiter, un pleaser dy’t netsjes tussen de lijntsjes kleurt. Ik weet ut deur myn flotte babbel faak te ferbloemen en te kamoeflearen. Mar och jonges wat is dat tňch un rykdom dat je folkomen en dan ok folkomen je self weze kanne. Dęr bin’k dan wel us un bitsje jaloers op.
Miskyn is ut ok wel false romantyk, dy ferhalen fan en over froeger en ik probear dan ok nyt te fersúpen in un see fan nostalgy. Dat gefaar leit altyd op’e loer. Ik genyt tidens de gesprekken met dy fertellers ok fan de taalrykdom, in wat foar taal dat ut nou ok is. Ut Frys, ut Stads, ut Bildts, ut Stellingwerfs ňf ut Nederlaans met al syn taalfarianten. Fastlęge fan al dat moais en soms der un fers over skriëve. Un woard as műlharp is tňch un taalmonumentsje? At je dy woarden in un fers ferweve kanne sal der altyd wel eentsje weze dy’t fraagt ‘wat is un műlharp?’
En dan bin ik de onferbeteleke skoalmeester wear om dat út te lęgen. Faak is ut ok de rust dy’t fan minsen as Simen út gaat, dy’t sňrge foar un heilsem gefoël. Dęr kan de divan fan un psycholooch ňf psychater bij lange na nyt teugen op.
Dat is mar un anname, omdat ik nňch noait bij dy terapeuten weest hew. Dat komt miskyn wel omdat ik éénkear in de maand bij al dy Paradysfogels op besoek mach. De weareld het ferlet fan mear Simens dy’t op myn fersoek ok nňch eefkes ‘Scheepken’ onder Jezus hoede’ speult. Op de műlharp!
|
| |
