| |
 |
16 augustus om 10:02 |
| |
Kollum Omrop Fryslân 16 augustus '21
Un gerdyntsje mear is ut nyt, mar graach wat mear privacy…
Ik lęch te staren naar de witte systeemplafňnplaten met hier en dęr un Escherafbeelding. Ik wacht op de dingen dy’t gebeure salle. De knoopkes fan ut blauwe operasyjaske drukke hinderlek op myn bloate ruch. De bloëddrukmeter om’e rechter bovernarm foëlt ok al nyt noflek.
Nňrmaal sproken doën de ferplegers de baan om myn linkerarm. Diskear nyt. Suster J., met kipefel op’e arms, het twee kear ferkeard prikt in myn linkerarm, dat nou sit ut infús an de rechterarm. Har kollega H. het mij wel in éénkear goëd prikt. Nou lęch ik te wachten.
Dan is der beweging. Suster J. komt achter de baly fut en doët de gerdinen naast mij dicht en kreëart su un kamerke fan stof. De deur gaat open. Un man fan myn leeftyd met un wilde bos griis haar loopt richting de baly en leit der papieren del. Hij oversiët de kamer. Ik lęch te wachten. De wilde bos haar ferdwynt wear.
Dan gaat de deur opnieuw open. Ik siën dat twee ferpleegsters in blauwe operasykleding un będ naar binne rollen. Der leit un begin fijfteger op ut będ. Un man. Un frou met un foarjaarsjas over de arm loopt achter ut rollende sikenhúsbęd an. De blauwe susters ride de man routineus achter de gerdinen naast mij. De beide ferpleegsters ferdwine wear. Suster J. nimt hun plak in. Ik hoar de frou met de jas over de arm gúlen. Intęns. Myn foëten binne stienkoud. Ik hew un droge moan. De frou an de overkant staart mij an. Har ogen staan grillech in har hoofd.
Dan begint suster J. te praten. Dat ut un dreun is is. Dat se begripe kan dat ut onferwachts komt. Dat ut bericht wel even ferwerkt wurde mut. Dat dokter de papieren foar ut weekend al klaar het. Dat se mňrren met dokter prate salle. Dat dokter alles út lęge sal. Dat dit, dat dat. De man troast syn frou. De frou gúlt allienech mar. De suster laat ut stel even met syn tweeën. De frou begint nou te praten dat se freeslek skrokken is fan de útslach. Darmkanker. Kňp op seit de man, kňp op seit de frou.
Der sit mar un gerdyntsje tussen myn będ en dat fan de man. Ik waan mij in un klinys foarpňrtaal fan de hel.
Ik hoar de saaldeur wear open gaan. De susters in blau staan an myn będ. Frage naar myn geboartedatum. Sette dan de sokken der in, skúve ut mobile będ deur ut smalle gankje tussen de saal en de behandelkamer. Dęr staat de man met ut grize haar mij op te wachten.
Ik hew gyn flau benul hoe lang ik fut weest bin, at ik wear op saal lęch. Suster J. geeft mij twee stukjes broad. Suster J. is blij met de útslach dy’t ik kregen hew. Ik weet nergens fan. Ik bin un gedeelte kwyt. Ut skynt dat ik mear drinke mut. Dat is goëd het de grize krullebos seid. Divertikels binne krekt kleine ballňntsjes. Kan helemaal gyn kwaad.
Ut będ naast mij staat leech. Op ut kussen leit un blau operasyjaske. Netsjes opfoud.
Un keurege man.
|
| |
