| |
 |
29 november om 08:39 |
| |
Omrop Fryslân Kollum 29 november 2021
Kleine middenstanders
Dit wurdt un oade an de kleine middenstanders, ut fòlk dat liever kleine baas is as groate knecht. Un útstervend ras. De belangstelling foar dy beroepskategoary het alles te maken met myn achtergroan as soan fan un kleine krúdenier út un fòlksbuurt.
Su nou en dan siën ik oans fader wear staan in syn kekykleurege blaaubaaitsje achter de toanbank dêr’t hij altyd un paar gram tefeul ouwooch. De tiid wêr’t ik over praat was fan 1938 tòt 1978, eksakt 40 jaar hielden myn ouwelui ut fol. Ik as nakommerke maakte de laatste jaren fan hun skreppen met.
Kòrtleden was ik in Lippenhúzen, om un interview te houwen met krúdeniersfamily Faber. Na 100 jaar is der un einde an de dòrpssúpermarkt kommen en ik had un gesprek met heit Wobbe en soan Ronald. Ut wurdde mear as un interview, un sentimental journey foar mij.
Seker in un plak as Lippenhúzen, un roaie streek in Fryslaan, fòrmden de kleine middenstanders dêr gyn aparte groep, se fermengden hun gewoan met de arbeidersklasse. Dat wurdde mij wel dúdelek tidens ut gesprek.
In 1921 brocht oerpake Faber syn boerderij over fan Hurdegaryp naar Lippenhúzen. Krekt in de overgangsperioade fan ut ene dòrp naar ut andere slaat ut noadlot toe. Dy oerpake krijt un longontsteking en sterft an de gefòlgen dêrfan. Beppe bliëft achter met un baby fan twee maanden en nòch 3 kleine kyndes. Gyn sosiale foarsienings en beppe mut har mar siën te rêden en begint un klein krúdenierswinkeltsje dat in un eeuw tiid útgroeide sal tòt un moaie dòrpssúpermarkt. Nou is der un einde ankommen en begint achterkleinsoan Ronald op utselde plak un Winehouse.
Self hew ik noait de anstriid had om de winkel fan myn ouwelui over te nimmen, ik sach der gyn broad in.
Mar de andenkens an myn jeugd kwamen allemaal foarbij tidens ut interview. Ut ophalen fan de boadskappeboekjes, ut rondbrengen fan de bestellings, ut op ’e pof kope fan’e buurtfrouwen. Hoe’t myn fader geld leende an de frouwen dy’t der ferfòlgens un goedkoop C&A-jurkje foar haalden. Ut leende bedrach skreef hij simpel tussen de kochte boadskappen in, in ut groate opskriëfboek.
‘Kwaliteit wint altijd’ maakte myn fader syn klanten en um self wies. Mar de ferhalen en de anekdoaten út dy tiid binne moai.
Fals sentiment? Miskyn. Mar lui in de dòrpen en de buurten dy’t nòch un winkel hewwe doën der goëd an om de komende feestdagen hun inkopen júst dêr te doën. Un buurt- òf dòrpswinkel dêr kope je nyt allienech mar boadskappen, ut is un sosiaal ontmoetingsplak om lief en leed te delen. Onbetaalber, seker in dizze tiid!
Bedenk goëd wat foarbij is komt noait wear teruch.
Nou ja in un emoasioneel Friesland Post-interview en un Omrop Fryslân kollumke op maandachmòrren. |
| |
