| |
 |
13 desember om 08:27 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, maandach 13 desember 2021
Protesteare
Ik bin nyt su’n protestearder. Ut het ongetwifeld te maken met myn ferleden, dat met ut klimmen ‘der jaren’ hieltyd groater wurdt. Ik kan mij nňch un protest herinnere op de Oasterpoartsbrugge in Sneek. Węrteugen nou presys protesteard wurdde, gyn flau benul mear. Wel dat we met un groate groep ‘hie ha happening’ singerech brulden ňf sú de weareld fergaan.
Ut het ergens eind jaren ’60 ňf begin jaren ’70 weest. Nňch foar ut protest écht goëd loskwam brulde der eentsje fan dy Sneker striders ‘Plisy Ruis!’ Dy naam was al reden genoech om der as un haas fandeur te gaan. Want ‘Toekenekky’, syn bijnaam om dat hij un dikke nek had mar ok slim en toek was, had un natuerlek gesach. En as ut moest feegde hij de in. Trouwens at je bij hem in de buurt waren en ‘Er ruischt langs de wolken’ songen hadden je groate kaans dat je op ut plisyburo terechkwamen en dęr strafregels skriëve moesten.
Un ander protest út myn jeugdjaren weet ik mij ok nňch goëd te herinneren.
Un eensame protestearder, dy’t syn stem hore liet omdat hij docht dat ut einde fan de weareld naderde en de minsen hun bekeare moesten. Ut was ut gelúd dat broeder Swart, de Wasmasinedňkter út Sneek hoare liet. Swart, hij reparearde onder andere wasmasines en su, ging der met un buske op út om andacht te fragen. Op ut dak fan ut buske was un gelúdsinstallasy befestegd en de selfbenoemde evangelist ferkondegde lúdkeels syn boadskap over ut fergaan fan de weareld.
Dat duurde bij de flats an Edo Jongemastraat nyt lang. Un fabryksarbeider fan Lankhorst kwam krekt út de nachtdiënst en lach te slapen. Toen hij met syn slaperege kňp út ut raam froech ‘wústou wel even opsoademietere met dyn geskreeuw’ en der gyn gehoar an geven wurdde was ut rap klaar. De fabryksarbeider kwam naar búten en sloech de Wasmasinedňkter fol op’e bek. Dy spuide ferfňlgens al syn tannnen der út, węrop’t un andere Sneker riep ‘must us kieke, hij kon wel roaie wurtels eten hewwe...!’ Ut was in ňktober 1965.
Tien dagen leden fon ik ut Sinteklazeprotest in Volendam ok al opfallend. De lui fan Kick Out Zwarte Piet hadden gyn toestemming om te protestearen en kwamen onankondegd met twee bussen naar ut fisserplak om ok alwear lúdkeels hun boadskap te ferkondegen. De Volendammers ręden hun der self met. Se bekogelden de bus met oalybollen en eiers. Dat had ik nňch noait earder metmaakt, un protestdemonstrasy dy’t eindegd wurdde met un regen fan oalybollen! De haat spatte met dy fette oalybollen en de eierdoaiers op ut foarrút fan de bus útmekaar. Nou nyt bepaald un ferheffend gesicht, los fan wat je fan de staanpunten fine. Wie goait der nou met eten? Dat fyn’k gewoan stom.
Nee, protesteare ik hew der nyt sufeul met en seker nyt at der ferbaal ňf fisyk geweld bij an te pas komt. Soms komt un knypke harder an as un domme fústslach!
Ik pleit foar ut stille protest, seker an ut einde fan ut jaar! |
| |
