| |
 |
15 desember om 17:33 |
| |
Papieren GrootSneek op ’e kokosmat
Op 29 november mocht ik Sietie van der Werff, ferpleechkundege interviewe. Was echt onder de indruk wat Sietie en har kollega’s presteare. Wist futdalek dat dit de cover fan ut desembernummer fan de papieren GrootSneek wurde moest. Fanou fandaach ploft de kranten op 28.000 adressen in Sneek en omgeving. Ut interview met Sietie begint su:
Sietie van der Werff, 27 lentes jong. Ooit was ze een bescheiden doarpsfamke. Ze groeide op in It Heidenskip. Op school was Sietie geen hoogvlieger. Nu woont ze nog steeds in een dorp, in Abbega, samen met haar vriend Ruurd van der Meulen. Maar ze is ondertussen wél uitgegroeid tot een zelfbewuste doortastende gediplomeerde hbo-verpleegkundige in Leeuwarden, in het MCL.
Dit is een interview met een nuchtere plattelandsmeid die met plezier terugkijkt op haar jeugd in een dorp in de Friese Súdwesthoeke. Een interview ook met een bevlogen verpleegkundige die haar job nog steeds met veel plezier doet, momenteel op de corona-afdeling. Een portret van een ‘deagewoane jonge frou’, die misschien daardoor wel zo bijzonder is. Ook een ode aan al die mensen die juist in deze decembermaand wel eens vergeleken worden met engelen. Engelen zonder vleugels.
De ontnuchterende reactie van Sietie van der Werff zelf: “Is’t sa?”
De krant is ok digitaal te lezen: www.grootsneek.nl
|
| |
