| |
 |
7 desember om 21:05 |
| |
Altyd bezech
Fanself gaan de dagen nyt sneller as froeger, un uur is un uur en un minút is noait langer as 60 sekonden. Klaar. Mar elk jaar at ut desember wurdt hew ik ut gefoël dat tiid mij deur de fingers gliid as súkersaan út de saanbak fan ’e speeltún fan Lippie Huisman in de Salverdastraat.
Ut is krekt ňf komme alle dingen rapper achter mekaar as befoarbeld in jannewarry. De oulopen weken mocht ik wear heel wat interviews doën, faak met minsen dy’t un soad te fertellen hewwe.
Oulopen maandach was ik met Tom Coehoorn ergens in Fryslaan om dęr un man te interviewen dy’t in syn appartement un komplete Boeing 737 naboud het. Ik wist nyt wat mij overkwam, toen ik naast um sitte mocht. Hij de piloat en ik de c0-piloat. Hoe bedenke je ut. Nou der binne nňch un antal minsen in Fryslaan dy’t disse bysňndere hobby hewwe.
Ondertussen falle de kranten en magazines op’e kokosmat en dan lees ik bijdragen dy’t ik feul earder skreven hew. Fandaach was dat ut blad Rabo & Co. In ut blad fan’e bank mocht ik un fers bij un foto skriëve. Un foto fan un mear as ferdiënstelek amateurfotograaf, út Bútenpňst. Wat is toefal? Want Bútenpňst is ut dňrps węr’t de family fan myn fader futkomt.
Dat fers hew ik in dy andere rykstaal skreven, ut Hollaans. Ut gaat over Wierum, omdat dęr de foto nommen was. In ut Hollaans? In ut Nederlaans? Ja, omdat ik dy taaljas ok an’e kapstňk hangen hew, al draach ik de Sneker en Friese jaskes liëver. Gefoëlsmateger.
Mar dęrom hew ik niks teugen ut Hollaans. Ik fyn dat mar stúpide om un taal ‘raar’ ňf su te finen. Un taal is un taal. Allienech ut ene taalinstrúment leit je gewoan beter as ut andere.
Hierbij ut fers út Rabo & Co.
Winter in Wierum
even waande ik mij op Nova Zembla
maar het was anders, duidelijk anders
- liefelijk en wreed tegelijk-
stervenskoud moment gevangen in
de schoonheid van het ochtendlicht
-vreselijk cliché en ook nog eens
op een stille decembermorgen-
onhoorbaar geluid van één-nachts-ijs
amper te verdragen zo machtig mooi
buitendijks oord aan de Wadden
waande ik mij even op Nova Zembla
dat doodgewoon het Friese Wierum heet
Amsterdam
En gister liep ik deur Amsterdam, over de grachten. Ut is en bliëft alle kearen wear moai. Allienech dy ferskillende winkels al. Spesiaalwinkel foar badeendsjes, hoe bedenke je ut. Ut was der smoardruk. Ik hou fan steden, mar hew ok niks teugen ut plattelaan. Seker nyt!
|
| |
