| |
 |
19 desember om 08:36 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, 19 desember
Ontkieme in ’e horeka
Lekker ete, ‘k bin un liefhewwer. Of ut nou un stamppňtbuffet is ňf un goeie Sinees, ut sjakt mij niks. Ik hou fan lekker eten. At ik an eten denk, dan komt bij nňstalgikus dy’t ik bin, ok altyd de herinnering fan un eten kokende moeke omhooch burrelen.
Saterdachsavens stonden bij oan thús op de roaie Original Haller petrolaystellen immer de stoofpearkes te pruttelen, dy’t we de fňlgend dach kregen. Ik was gek op dat sundachseten. Faak kregen we der un karbonaadsje bij. En as ‘toetje’ un Sararoma opklňppuddinkje. Gyn haute cuisine, mar gewoan lekker.
Dat ik nou over eten begin op disse froege maandachmňrren het alles te maken met ut kulinęre aventuur dat ik foarege week woënsdach beleefde. Ik was te gast bij Kiem, ut opleidingsrestaurant van ROC Friese Poort in Sneek: ‘Kiem is dé groeiplek van een nieuwe generatie horecatalent. Van sfeermakers en smaakmakers!’ Un júweeltsje fan un slogan! Hoe dubbelsinnech dy skoal reklame maakt foar ut opleidingsrestaurant.
As oud-learaar út ut Praktykonderwies spreekt mij un dergelek onderwieskonsept geweldech an. Betekenisfňl learen is un fňrm fan onderwies dy’t der tňt doët. We wurdden an tafel holpen deur un alderaardegste jonge fan un jaar ňf 17/18. Moai in’t swarte pak met un flitsend road ferdommelinkje foar. Netsjes!
De jonge in’t swart was gasthear mar gaf futdaleks an dat hij ut bęst spannend fond om ut kerstdiner in fijf gangen an oans te servearen. Wat je siën, dat krije je. Ik hou derfan en myn empatys fermogen speult op sukke momenten nyt swak bij. Natuurlek was disse learling fan ut opleidingsinstitút un bitsje gespannen. Helemaal nyt erch at je dan de jus fergete bij de gebakken skňrsenearen met pofte granen en saden. Nou én? Syn gastfrijheid was feul belangriker. At je even later nyt goëd wete węr’t de wyn futkomt dy’t je foutloas bij de Wellington fan Parelhoen inskenke. Heus, ut smaakt der écht nyt minder om.
Ondertussen had ik un prachtech útsicht op’e keuken dęr’t al dy ‘voedselpioniers met lef, de nieuwe combinaties maken en de gerechten op de kaart zetten’. Nou, dan bin ik un blij ei.
Met disse horekaopleiding is niks mis met.
Dat ik un dosente froech hoefeulste jaars sij was, sei feulmear over mij as over disse learares. As begeleidster was se folledech ‘onsichtber’, se léék gewoan op één fan ’e studenten. Subtyl gaf se klein anwizings. Dat is un groat kompliment weard. Omdat sij ut andurfde har learlingen écht los te laten en fertrouwen te geven.
Toen ik myn ‘gepocheerde peer met sabayon’ achter de knopen had ferliet ik met un groate lach ut Kiem-Restaurant, an’e Harste in Sneek.
Ik węns de horeka foar disse drukke perioade, learlingen toe dy’t dęr bij Kiem hun skoaling had hewwe!
In ’e praktyk leare se ongetwifeld ferder. Gun hun de kaans om te onkiemen!
|
| |
