 |
|
|
|
 |
|
|
|
| |
 |
24 desember om 23:47 |
| |
In GrootSneek:
Face to Face: Thierry Kamminga: Ik heb enorme mazzel gehad
Thierry Kamminga, de zingende Sneker kroegbaas van weleer, wie kent hem niet? Kort geleden organiseerde hij samen met zijn vrouw Jannie en zingende neef Johnny Kamminga de Café Cheers Reünie bij De Walrus. Het festijn was in no-time uitverkocht. Vlak voor de reünie zochten we hem op en interviewden de Meest Markante Horecaondernemer van 2003 op zijn kantoor van Inzet Online in Sneek.
Ik heet Thierry, en ben vernoemd naar mijn oom Tjeerd van der Meulen. Geboren op 29-05-1967 samen met mijn tweelingbroer Klaas, die 10 minuten ouder is dan ik. Zoon van Jan Kamminga en Tjitske Kamminga-van der Meulen. Ik heb nog een jongere broer, Iwan en een oudere lieve zus Anita. Ik ben getrouwd met Jannie Boerstra. Vader van Lilian, Nicci en Tommy.
JEUGD
Ik ben per ongeluk geboren in Leeuwarden. Mijn ouders woonden destijds in Hurdegaryp, in een klein huisje. Onder erbarmelijke omstandigheden. De ratten hadden er een paradijs. Op een gegeven moment heeft mama de koffer gepakt en is met ons naar haar ouders aan de Wassenbergstraat in Sneek gegaan. Daar zijn we bij opa en oma ingetrokken. Later verhuisden we nog een paar keer. Uiteindelijk kwamen we uit op de Gedempte Pol, waar de antiekwinkel was. Later woonden we in de Stadsfenne, waar ik onder andere bij de jongens van Veenema en Ying Mellema op de Simon Havingaschool zat. Ik heb een mooie sportieve jeugd gehad, voetballen bij Hubert Sneek in een geweldig 1 A-elftal, waarmee we noordelijk kampioen werden.
ANTIEK
Mijn vader zat in de antiekwereld, net als zijn vader. Het was de jaren 70/80. Alles kon. Ze verdienden geld als water maar konden niet zo goed met elkaar opschieten. Dat was niet altijd plezierig. Als kind voel je dat. Pa en opa waren verder geweldige mensen, maar net zoals iedereen wel met gebreken. Ik heb mijn hele leven nooit alcohol gedronken. Dan heb je een beetje een idee. Pa was nog maar 17 jaar toen zijn moeder omkwam tijdens een boot explosie. Daarna was letterlijk en figuurlijk het roer van het schip af. Mijn moeder, ze leeft gelukkig nog, is een fantastisch mens.
ZELFSTANDIG
Toen ik 14 jaar was ben ik al aan het werk gegaan, ik wilde carričre maken en iets doen. Ik was vroeg zelfstandig. Er kwamen door de antiekhandel veel buitenlanders uit heel Europa bij oans over de floer. Er werd altijd over zaken gesproken, de handel is ons met de paplepel ingegoten. Toen ik 15 jaar was wilde ik al een Chinees Afhaal Restaurant beginnen in Hindeloopen, dat kwam omdat ik als 14-jarige al bij een Chinees restaurant in Sneek werkte, waar buurman mijnheer Sun eigenaar van was. Als 16-jarige, met een diploma van de Horeca Vakschool in Leeuwarden ine búze ben ik naar Amerika gegaan. Daar heb ik een jaar gewerkt, ook in een Chinees Restaurant in Washington. Ik verdiende 1.200 dollar keer 3,80. Eén keer in de maand stuurde ik via travelcheque of gewoon cash-geld in een envelop met papiertjes er omheen naar moeke, die het op mijn banknummer stortte. Toen ik thuiskwam had ik mooi wat gespaard, maar waar het gebleven is
MILITAIRE DIENST
Mijn tweelingbroer Klaas wilde graag bij de commandos, terwijl ik dienst helemaal niet zag zitten. We moesten tegelijk voor de keuring. Klaas werd uitgeloot, maar ik moest wél. We hebben hemel en aarde bewogen om te ruilen, maar met geen mogelijk lukte het ons. Thierry zou en moest 14 maanden onder de wapenen. Ik heb twee maanden in Haarlem gezeten, daarna voor de opleiding vrachtwagenchauffeur in Bergen op Zoom om ten slotte als kok-chauffeur in Zuidlaren terecht te komen. Ik ben nooit op oefening geweest. Je had recht op zes vrije dagen en op alle dagen dat de compagnie vertrok had ik vrij genomen.
HOTELSCHOOL EN OOSTENRIJK
Na mijn diensttijd heb ik mij aangemeld voor de Hotelschool in Groningen, maar ik werd afgewezen omdat ik bij het onderdeel rekenen en dan specifiek voor het breukengedeelte een onvoldoende scoorde. Toen had ik het wel bekeken en ben ik naar Oostenrijk gegaan, samen met mijn broer Iwan. Hij bleef er anderhalf jaar en ik vier jaar. Ik heb er alles gedaan van bouwvakker tot druivenplukker. En in de horeca. Dat we in Oostenrijk kwamen, werd geregeld via mijn vader, die intussen internationaal touringcarchauffeur was geworden.
ZINGEN IN AMSTERDAM
In 1992 kwam ik uit Oostenrijk terug in Nederland en ging ik werken bij t Oude Veerhuis aan de Singel in Amsterdam, het café van Ina de Boer. Het was een goede bekende van mijn vader, en opa kwam er eerder ook al. Een echt Ajax-cafeetje. Ina gaf mij een kans en ik mocht van haar achter de bar zingen. Het was er altijd gezellig. Daar heb ik het zingen achter de bar geleerd.
CHEERS
Ik trad niet alleen op in Amsterdam, maar ik kwam ook weer in Sneek terecht. Daar trad ik zo nu en dan op in Café Cheers, in de weekends. De eigenaren, familie de Jong vroeg mij of ik ook belangstelling had om het café over te nemen. Dat heb ik 1 januari 1993 gedaan. Ik zag daar enorme kansen om een carričre op te bouwen. Het werd een fantastische leerschool en een geweldige periode in mijn leven. Ik kon iets van mij zelf aan een ander geven, dat vond ik prachtig. Ik deed op 1 januari 1993 s middags de deuren open, in de hoop dat er iemand zou komen. Blijkbaar sloeg de formule aan, want om drie uur was het stampvol. Het is nooit weer anders geweest. We hebben Cheers bijna veertien jaar gehad. Daar zijn we juridisch op 1 januari 2005 uitgestapt.
JANNIE
Drie maanden na de opening van Cheers kwam Jannie bij mij in het café. Jannie ging altijd naar De Witte Kat, nadat ze met een vriendin had gesport. Die avond was De Witte Kat gesloten en zo kwam ze bij mij in Cheers. Toeval bestaat niet, alles heeft een reden. Toen ik Jannie binnenkomen zag, was ik meteen verkocht. Over een periode van een paar maanden kwam ze in de weekenden nog eens langs. Toen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en haar gevraagd of ze met mij uit eten wilde. Van alle mooie restaurants in Friesland koos ik Motel Bolsward uit. Ongelofelijk op een maandagavond. Hoe romantisch. Pfff
We zaten er dan ook alleen. Maar goed. Toen duurde het nog een paar maanden voordat we verkering kregen. Onderhand zijn we bijna dertig jaar getrouwd. Jannie, de dochter van Sipke Boerstra en Klaasje Scholte.
KAMMINGA MARKANT
Op 4 oktober 2004 ben ik met Kamminga Markant begonnen. Een kantoor in de binnenstad van Sneek. Ik wilde ondernemers adviseren en helpen, het was een reclamebureau waarbij internet de corebusiness van was. Tijdens de financiële crisis ben ik gaan saneren en alleen verder gegaan. Dat is wat ik nu nog steeds doe met Inzet Online.
KANKER
Op woensdag 1 december 2021 kreeg ik te horen dat het foute boel was. Na een horroronderzoek in het ziekenhuis van Heerenveen, met een slang in mijn keel, bleek dat ik een tumor in mijn slokdarm had. Jannie en ik kwamen thuis en dan staat je hele wereld op de kop. We wisten toen nog niet in wat voor stadium. Vrijdag de pet scan, de maandags erop naar Leeuwarden voor de uitslag en daar kreeg ik te horen dat ik maximaal nog een half jaar te leven had. T-4. Onbehandelbaar. Te veel uitzaaiingen. Je hele wereld zakt in elkaar. Bericht in de familie-app gedaan en toen we thuis kwamen waren ze er allemaal, coronatijd of niet. Wat een liefde om mij heen. Dan belt om half zes mijn live-saver, huisarts Greetje Banga. Zij heeft na ontvangst van de uitslag uit het MCL meteen alles in het werk gesteld dat ik in Leiden terecht kon. Uiteindelijk hoorde ik op 23 december 2021 dat ze met mij een behandelcircuit in gaan. Zij zagen gelukkig nog wel mogelijkheden, waarbij het team mij wel voorhield dat ik een dosis geluk nodig had. Op 1 april dit jaar ben ik geopereerd, waarbij mijn slokdarm en maag verwijderd zijn. Ook nog eens 25 lymfeklieren extra weggehaald waar de uitzaaiingen in zaten. Alles is gecheckt en alles lijkt nu schoon. Ik ben positief ingesteld en heb alle moed dat ik enorme mazzel heb gehad. En verder word ik echt emotioneel als ik terugdenk aan alle steun die ik het afgelopen jaar heb gekregen. Uiteraard van mijn allernaasten, maar ook zeker van al die vrienden en bekenden. Daar ben ik echt dankbaar voor.
CHEERS REÜNIE
Daar kan ik alleen maar van zeggen: Binnen een vloek en een scheet waren alle kaarten verkocht. Thierry Kamminga leeft!
Tekst: Henk van der Veer
Fotografie: Laura Keizer
|
| |
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
