| |
 |
8 mei om 08:33 |
| |
Kollum Omrop Fryslân, 8 mei
Beesten
Ik kom út un tiid dat der nňch gyn Partij voor de Dieren was. Blykber nyt noadech dat der su’n spesifieke klup aktyf was dy’t foar de belangen fan’e beesten opkwam.
Achterou besiën waren wij wrede jonges, seker at ut over ut welsijn fan beesten ging. Want welke jonge hat in oans tiid nňch gyn eierfersameling? Rond disse tiid fan’t jaar strúnden we alles ou om mar nęsten te finen en dan oans eierfersameling út te breiden. ‘Eiers úthale’, su hite ut. Of ut nou in ut Wilhelminapark fan Sneek was, ut Spoardok ňf ut Bos fan Ysbrechtum, we waren der bij. De twee lege eierdoppen dy’t ik nou nňch hew binne dy fan un kievyt. Eierfersamelingen houwe je teugenwoardech nyt mear.
Un andere jeugdsonde was ut opblazen fan kikkers. Ik kan der wel om heen, mar we deden ut gewoan. Bij de boerderij fan Koers an ’e Korte Vreugde fongen we dy kikkers dan. Ferfňlgens wurde de kikker met twee houtene knipers an’e wasline ophongen en blaasden we ut beestje met un limonaderietsje op, krekt sulang’t ut ‘plof’ was. Nyt bęst. Mea Culpa Maximus.
In Sneek is op dit moment un kattemepper aktyf. In ’e wyk Harinxmalaan binne in ’e oulopen ses jaar al mear as sestech katten fermist, fersopen ňf mishandeld. Dat is un kwaleke saak. Gyn diskussy over mogelek. De buurtbewoaners hewwe alle ferdwenen, mishandelde ňf ferdronken katten in kaart brocht. Der is un kompleet Excel-bestaan fan anleid. Te hopen dat de katehater binnenkňrt oppakt wurdt.
Foarege week was ik dyp in’e Fryske Wâlden. Dęr hoarde ik un beestachtech ferhaal. De man dy’t ut fertelde was gek met syn hoan, mar ut beest wurdde siik. Hij had der al un aardech kaptaal foar delleid bij de dierenarts. Mar dy was op un gegeven moment wel su earlek dat hij teugen de honnebaas sei dat der nňch mar 1 útwech was: Un spuitsje!
De Wâldpyk antwoardde dat hij um der self wel met ręde sú. Hij nam ut beest met naar hús. Dronk un halve fles jonge jenever op en de andere helt was foar syn hoan.
“Doe ha’k it jachtgewear pakt en ha him in skot dwers troch de kop jűn.”
Ik sach um met groate ogen an. ‘Echt?’ Froech ik nňch.
“Ja, mar ik ha de hiele jűn gűlt as in bern, sa sear die it my!”
‘Dat kan’k mij begripe’, sei’k nňch teugen um.
Apart dat ik nou hieltyd an dy fersopen en mishandelde katten denke mut. En dy opblaasde kikkers.
Wie doët nou suks? |
| |
