| |
 |
19 mei om 20:50 |
| |
Gerrit Breteler un frynd op oustaan, mar ok wear dichtbij is nyt mear onder oans
Mear as 20 jaar liep ik su nou en dan un stukje met Gerrit Breteler op. Gister is Gerrit letterlek op Hemelfaart gaan, dat kwam foar mij tòch nòch onferwacht. Terwyl ik wist dat hij siik was.
In 2005 ontmoette ik Gerrit foar ut earst. Ik ging naar Dokkum dêr’t hij toen noch syn atelier had. Ik mocht Gerrit interview foar de Friesland Post. Ut wurdde un moai pòrtret fan de kreatieve dúzendpoat.
Later súden we mekaar ok wear teugen komme. Soms sumar, un andere kear bewust at ik naar un optreden fan Gerrit ging. Ik hew even in myn digitale dachboek an ut sneupen weest en deel dat hier nòch mar wear us.
Bij Gerrit Breteler in Gau
'n Siik en langjend hert...
Leafde is leafde.
Leafde is ûnbaatsuchtich.
Langstme, hertstocht, passy,...al soe it allinnich
mar gemy wêze,
Iensum yn'e langstme, we binne it allegearre.
Gjin taal hat de wurden dy't de eagen sprekke
kinne yn it skimerljocht fan in kroech
Unberikber.
Lit ús derom drinke, want de dei lûkt nei de jûn.
“Dêr ston ie fanmiddach met de hannen in 'e búzen en song fol overgave. Ja, ok myn begrafenisliet ' Op een dag drink je geen Grolsch meer '. Gerrit Breteler út Nes, de Dongeradielen was fanmiddach met syn maat Jelke Koolstra in ut dorpskerkje fan Gau. Ut wurdde un prachtmiddach met sang & muzyk en ok nòch toneel( fan Anke Bylsma ). Ut was grôtfol in ut kerkje. Ut is altyd fol as ik optreed sei Gerrit. En dat wil ik wel love, at je su puer speule en singe, sonder flauwekul der om heen dan wille minsen wel komme en lústere naar ferhalen en fersen. Ut minsdom snakt naar ferhalen. "At ien de tsjerke ferlit is dat net sa slim, mar wannear't folkstammen harren tsjerke de rêch takeare, bliuwt dat fansels net sûnder gefolgen", sei Gerrit fanmiddach. Ik weet nyt òf ut waar is, mar feit is wel dat ut minsdom op soek is naar besinning. Fanmòrren binne in Sneek twee (!!) kerken sloaten 'wegens gebrek aan belangstelling'. In de Súderkerk wurdde fanmòrren de laaste reguliere kerkdiënst houden en de Ichtus in ut Sperkhem goait de deur ok in't slot. Wat komt der foar in't plak? Leegte. Mannen as Breteler fulle blykber dy leegte op. De orgelklanken, fan Jelke Koolstra, dy't un Ierse ballade fan Gerrit ondersteunden klonken mij fanmiddach as múzyk in de oren!”
14/01/2007
Ut Gesprek fan Sneek
Op 26 jannewary 2014 was Gerrit bij ut gesprek fan Sneek. Ik skriëf: “Eelke Lok en Gerrit Breteler wurdden fanmiddach as earsten deur Jacques Monasch interviewd. Beide mannen waren frij wat pessimistys om nyt te sêgen ' down ' over wat ik dan mar noem ‘ de toestaan in Fryslaan ’. Of ut ok werkelek allemaal su erch is as de hearen foarkomme lieten is un ander ferhaal. Late we ut mar op un kritise blik houwe, òf dat nou over de laanbou in Fryslaan gaat, over de Kulturele Hoofdstad, beide mannen waren aardech an ut eekmiegen.”
“Dat Gerrit Breteler syn optreden in Sneek afsloat met sang, ging der in as de preek bij de welbekende ouderling. Hij was selfs nyt te beroerd om ut imponearende nummer over ' Hoe’t God ferdween út Jorwert ' op spesjaal fersoek fan Monasch te singen.”
Tòt beslút oans import Fries út Twente, Gerrit Breteler. Hij kan nyt allienech moai singe en skildere, dizze man het de gave fan ut woard met syn imponearende brúne stem. Breteler seit dingen dy’t der tòt doën. Su’n man gunne je gewoan un warm slukje fan de Weduwe en nyt altyd dat kouwe Grolsch. We noeme dat hier trouwens ok wel SNITTERBITTER, powered bij de Weduwe Joustra. Breteler, ik hew un fles foar Jou metnomen. Inderdaad un FLES, want wij magge hier graach un bitsje overdriëve. [ Ik overhandech Breteler hierna un minyfleske fan de Wedúwe…]
Optreden met dòchterlief Piet in Hommerts, op 18 desember 2018
Lit ús dêrom drinke
Foar alles is in oere,
foar alles is in tiid.
Alles giet nei 't selde plak,
mei as sûnder striid.
Der is in tiid fan laitsjen
en dy tiid is samar om.
In tiid om te fergriemen.
Dy krijst’ nea wer werom.
Alles is sa brekber.
Alles ûnfolslein.
Tûzen wurden sprutsen
en dêr is neat mei sein.
Tútsje mei de mûle,
want leafde is as wyn.
Dyn treast en ek dyn pine,
der earne tusken yn.
Lûd balte de dwazen,
want har wierheid makket frij.
Mar wat al te maklik wûn is,
is like gau wer wei.
Lit ús dêrom drinke,
want de dei lûkt nei de jûn.
En de leafde wurdt grif earder,
as de wierheid fûn.
In libben sûnder wiisheid
is in libben sûnder ljocht.
In libben sûnder leafde
is in libben om ’e nocht.
Lit ús dêrom tinke,
no't it winter wurdt en kâld.
Lit ús dêrom drinke,
foar wat frede yn ’e wrâld.
Alles is sa brekber.
Alles ûnfolslein.
Tûzen wurden sprutsen
en dêr is neat mei sein.
Treastigje mei wurden,
kear de kâlde wyn.
Hoedzje ús foar fallen,
tsjin better witten yn.
En der binne ongetwifeld nòch un antal ontmoetings weest. De laatste kear dat ik letterlek un teken fan leven hoarde was un antal maanden leden toen ik met Anke Bijlsma, Gerrit syn frou, belde om te fragen hoe’t ut ging. Ut deed om goëd en hij ‘brulde’ dat hij ut moai fond dat ik an um docht. Un moai mins is nyt mear onder oans, wat bliëft binne de herinnerings.
Rust in frede Friese Twentse bikkel!
 |
| |
