| |
 |
17 júly om 08:47 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Plisyferhalen
Ut was un prachtech interview. Fotograaf Tom Coehoorn en ik lústerden naar de bysňndere ferhalen dy’t un oud-plisyman oans fertelde. We hadden un bitsje ut gefoël dat we bij un Friese Baantjer an tafel saten, mar dan eentsje dy’t út eigen ervaring sprak.
Gyn ferhalen dy’t miskyn wel gebeurd waren, nee ut waren stuk foar stuk deurleefde stories. Heel realistys. Soms rau met rafelege randsjes, mar ok hilarise gebeurtenissen. De werklekheid is faak nňch feul idioater at je bedenke kanne. Ut ging ok over knuffelkriminelen.
Ik moest futdaleks denke an Anton B. út Sneek. Anton is al nyt mear onder oans. Dy fertelde mij feul earder ok al ferhalen út’e earste haan. Mar dan fanút ut inbrekersperspektyf. Hoe’t hij de útnoadeging bij de HEMA an ut Oasterdyk in Sneek , ‘Alles moet weg!’ met un wit krytsje op un swart bňrd delskreven, letterlek nam.
Dy nachts ging Anton even achterom, bij un houtene trap op ( ‘en ik had ok nňch hoogtefrees’ ) deur un openstaand rút naar binnen klom. Om ferfňlgens met un fňrse geldbuit te fertrekken. Wel deur de foardeur, ommers hij had hoogtefrees en wú nyt wear fia de steile trap naar onderen. Toen Anton 25 meter op ut Oasterdyk was, liep hij teruch. ‘Ik docht, hew ik de deur wel dichttrokken? Se jatte as de raven nou?’
Mar ut waren nyt allienech knuffelkriminele ferhalen dy’t de plisyman oans fertelde. Ok ut ferhaal over syn kollega’s dy’t un woaning in Amsterdam ondersoeke moesten, naar stoalen goederen. Iedereen wú dat klusje wel even opknappe. Un dachje Amsterdam betekende ok lekker ete bij un Chinees in Mokum.
Toen de twee Friese plisy’s in ut pand ankwamen wurdden se besprongen deur dúzenden floaien. Kiek dat had de kňrpsleiding, dy’t fan de beestjes wist, der nyt bij ferteld. En fan lekker ete bij de Chinees kwam dy dach niks mear. Ut wurdde ontsmette bij de GGD!
Moai dy plisyferhalen. Ok de andere kant fan ut werk fan de heilege hermandad tekende ik op tidens ut interview. Hoe’t ut oans plisyman nyt lukte un klein jonkje te reanimearen dy’t in ut water fallen was. Toen hij dit ferhaal fertelde stňkte ut even en moest hij gúle. Gúle, nyt janke.
Dat is in 4 letters fongen: PTSS ( posttraumatise stressstoarnis). Tom en ik saten der bewegenloas bij toen we ut ferhaal hoarden. ‘Plisy’s binne gewoan minsken, krekt as ús’, sei Tom later.
Inderdaad un moai mar som heel swaar beroep. Ik Wú al dy frouwen en mannen fan’e hulpferleningsdiënsten fanmňrren even un hart onder de riem steke.
Asjeblieft.
|
| |
