| |
 |
21 augustus om 08:23 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Frije mannen
“Wij gaan zo over stag! Klaar om te wenden? Denken jullie om de hoeden en de petten? Ree!”, su klonk ut foarge week dinsdach over un sonovergoaten Hegemermear, an board fan ’e ‘Aleida Hendrika’, ut moaie skűtsje fan Sybren Boschma.
Ut het wel wat at Friezen in ut Hollaans prate. Even goëd begripe, ut is gyn waarde oardeel. Ut is su at ut is. En ut mut ok moai su bliëve, je oukomst noait ferlogene. Sybren had mij útnoadegd om met te faren op syn beurtfear tussen Heech en Balk.
Dat Sybren Hollaans met overdúdelek Frys aksent praat was funksjoneel, ommers der saten allemaal Hollanders an board. En at su’n eentsje fan ’e overkant Afsluitdijk of fan onder de groate rivieren un klap met de gyk teugen de hares krijt binne je ferder fan hús, miskyn wel fan’e weareld.
Op ’e E-bike, su langsamerhaan un onouskeidelek maat fan mij, naar Heech. Dęr in ’e passantehaven leit ut bij Barkmeijer Strobos boude skútsje tussen allemaal idioat groate strykizers. Ut kontrast ken hast nyt groater. Miskyn het myn fader, dy’t oait as skútsjebouwer syn maatskappeleke karjęre bij Barkmeijer begon, dit skűtsje in onderhoud had.
Kňrt nadat de E-bikes ferdwenen binne in ut rúm fan ut skútsje, fare we de haven út en binne we nňch getúge fan de SKS inhaalwedstryd op’e Hegemermear. Sybren laat in syn kommentaar even fyntsje wete hoe’t hij over ut kompetisy skűtsjesilen denkt. “Dat sijn ook skűtsjes’, maar anders dan het skűtsje waar jullie op sitten. Het sijn ware racemonsters. Ook moai hoar, mar anders!”
Un ultym geluksgefoël, seker onder disse fraaie wearsomstandechheden, maakt sich meester fan mij at ik bij Sybren op ut achterdek sit. Sybren dy’t un realistys ferhaal over de skippersknecht fan froeger fertelt. “Weet je wel hoe se de plaats foar in de punt fan het skűtsje noemden? Daar waar de schippersknecht sliep? De Hel! Het was er winterdach so koud, dan befroar alles.”
Even later pakt Sybren un treksak út ut foaronder en begint te speulen. Un gast mach onder leiding fan Sybren an ut roer staan. Ut gaat tenslotte om’e beleving!
Ondertussen sla ik al disse gouden momenten op, want ik bin gewoan an ut werk: ‘Skriëf un sfearferslach over ut beurtfear op’e ‘Aleida Hendrika’ , un skútsje út 1905’, is de opdracht.
Ik bin al krekt su’n gelukskieter as Sybren! Dingen doën dy’t je joppech fine! Sybren was oait kantoarklerk nou is y frij man.
Ik ok!
|
| |
