| |
 |
25 ňktober om 16:51 |
| |
GrootSneek: Fan harte met ut earste krúske!
Het is 30 oktober 2013 als de klep van de brievenbus kleppert. En niet zo’n beetje ook: het eerste nummer van de papieren GrootSneek valt op de mat. Het blad, ‘een magazine op krantenpapier,’ wordt door ONS’ers rondgebracht in de stad en de buitengebieden. De oplage is maar liefst 28.000 stuks, niet gering.
Ik volg het allemaal op de voet, heb ook alle tijd omdat ik aan het revalideren ben, nadat ik gelukkig een Blauwe Engel (is: mazzel dat drie omleidingen voldoende bleken om weer energiek door te leven) op mijn schouder had.
Zowel Ying als Wim zijn meer dan goede bekenden van mij. Sterker nog, ik ken beide mannen al bijna een halve eeuw. Mannen hewwe kwaliteiten!
Tien jaar later blik ik terug op het magazine op papier en doe dat niet alleen met de inmiddels 120 gedrukte kranten en bijlages (ik bewaar ‘alles’!) maar ook in mijn digitale dagboek, dat ik overigens al sinds januari 2004 elke dag bijhoud.
Ik lees er, in het Snekers uiteraard, onder andere dit: “In un tiid fan ontlezing ( freeslek woard, trouwens) en ekonomise teugenwyn, węrby’t ut ene periodyk na ut andere omfalt, is ut nňch al un ondernimming. Ik bin dan ok heel benieuwd ňf dizze missy fan un papieren krant kaans fan slagen het. Wim en Ying trouwens ok!”
Lees even later in het ‘dachboekstukje’, later zou de aanduiding ‘blog’ in gebruik raken, dat ik het belang van kranten die aandacht hebben voor het kleine nieuws koester. Ik noem het ‘Dieter-ferhalen’, een lokale Sneker held. Ook dan al zie ik het gevaar van globalisering en vervlakking. Dat laatste is in 2023 nog altijd een groot gevaar voor de samenleving.
GrootSneek wil vanaf het eerste moment van verschijnen al een verbindende krant zijn en brengt in beeld wat de regio kleur geeft. Letterlijk met een aantal fantastische fotografen in een krant die schitterend is opgemaakt. Kortom, GrootSneek doet er toe. Geen wonder dat het magazine al rap broertjes en zusjes kreeg met de namen GrootHeerenveen, GrootdeFryskeMarren en GrootBolsward-IJsselmeerkust.
Ik prijs mij gelukkig dat ik vanaf het eerste begin aan alle vier kranten mee mag werken, vol passie, enthousiasme en overgave.
Mooi om te lezen dat steeds meer pensionado’s doorgaan met werken. Niet meer omdat ze ‘moeten’ maar omdat ze het gewoon ‘leuk’ (vreselijk woord, ik krijg jeuk van leuk!) vinden. Voor mij is een belangrijke drijfveer dat de sociale contacten en jonge mensen mij jong houden. Ik bin dan wel gries (en dęr binne wel mear as fyftich soarten fan!), mar su foël ik mij nyt! Dank, jonge kollega’s we gaan nňch mar even moai deur!
En Ying en Marianne, fan harte met ut earste krúske foar GrootSneek.
|
| |
