| |
 |
18 febrewary om 19:12 |
| |
Poëziecabaret van Joost Oomen: om te smullen zó lekker!
‘Alle dichters hebben gouden helikopters’, is de titel van een ‘avondvullende voorstelling’ van dichter/performer Joos Oomen.
Avondvullend duurde in een uitverkochte Noorderkerkzaal gisteravond bijna anderhalf uur. Om maar meteen met de deur in huis te vallen wat was ik blij dat ik gisteravond voor Joost koos en niet voor de voetbalwedstrijd SC Heerenveen-Go Ahead. ‘Jottem’, wat een fantastisch optreden maakte Joost ervan.
Alleen z’n opkomst al, in een beigekleurige regenjas en zwarte slobberbroek met gele sneakers opvallend! Daarbij een tas vol met poëziebundels, blijkt snel, voortslepend aan een stuk touw, vastgebonden aan z’n been: Joost is letterlijk verbonden met de literatuur, geen ontkomen aan. Grappig, vertederend, ontroerend en lieflijk tegelijk.
Joost Oomen gaat een college ‘wat nu poëzie behelst’ geven. Oomen doet dat op een wel zeer originele manier. Hij stelt meteen aan het begin van de voorstelling al dat een gedicht nog geen poëzie is. Poëzie is veel meer en deze dichter strooit met fraaie vaak hilarische beelden van een alternatieve statiegeldautomaat die in plaats van de bekende bonnetjes loten voor een bierloterij uitkakt. Heerlijk!
Het haar van de minister president ruikt naar chocolade
Oomen (een geboren docent als je het mij vraagt), die de minister president ( ‘z’n haar ruikt naar chocolade…’) probeert te overtuigen dat je een empathisch mens wordt als je poëzie tot je neemt. Treffend verwoord in het gedicht ‘Dieren en dingen in de regen’:
de premier, alleen
op een glimmend Haags plein
met voeten in loden sokken
in een donkergroene poncho
maar verkeerd om
zodat de capuchon voor zijn gezicht zit
armen onhandig wijd als in ‘help me’
lieve Rutte, je hoeft niet meer efficiënt te zijn
de vvd bestaat niet, ontspan je maar
laat je blaas los
in de regen
De ambiance paste gisteravond als een poëtische jas
De good-old Noorderkerk waar ik een halve eeuw geleden naar een in zijn handen wrijvende Sneker zwartrok verplicht moest luisteren wat hij verkondigde in een onbegrijpelijke taal. Toen vond ik mysterieus vreemd en stoffig. Gisteravond was het helemaal niet stoffig, het was fris en verfrissend. Het prachtige kleed op de achtergrond, kleurrijk en vol prachtige elementen uit de voorstelling. Met prominent aanwezige goudkleurige helikopter.
Een publiek dat ademloos, anderhalf uur aan de lippen van de dichter/performer hing. Mooier wordt een poëzievoorstelling niet.
Dichter uit Ysbrechtum
Aanwezigen uit Sneek, waar hij naar het Bogerman ging. Ik zag zijn oud-docent Nederlands onder het publiek. Buren uit Ysbrechtum waar hij als klein jongetje over een nacht ijs ging, zich vasthoudend aan een rietstengel. Zijn vader die niet alleen ontroerd raakte toen hij zijn zoon op het podium zag, maar vooral door wat hij vertelde. Het kwam gisteren allemaal voorbij.
Joost Oomen, die zijn afkomst vanaf het begin dat hij begon met optreden, in het Sneker Café Vellinga aan de voormalige veemarkt in Sneek, niet verloochende. Toen hij daar aangekondigd werd als ‘dichter uit Sneek’ protesteerde hij meteen heftig: ‘Nee, dichter uit Ysbrechtum!’
Die Joost Oomen was gisteravond terug in Sneek met poëziecabaret om van te smullen. Ik was gisteravond dronken van poëzie en dat voelde weldadig!
 |
| |
