| |
 |
11 maart om 19:04 |
| |
Kollum Omrop Fryslân
Lange haren & meester Looijenga
At ik an’e jaren sestech teruchdenk dan hew ik, geboaren in 1954, wel un antal moaie herinnerings út dy perioade. Eigenlek krekt te jong om al dy gebeurtenissen écht bewust metmaakt te hewwe.
An’e andere kant siën ik mij wel teruch as púberjonge met ut lange haar tňt op’e kont. Oans moeke fond dat mar niks, dy lange haardracht fan mij. Ut was op un gegeven moment su dat sij nyt mear hewwe wú dat ik met myn lange haren deur de krúdenierswinkel naar binnen mocht. ‘Ken wel weze moeke, mar myn lange haar gaat der nyt ou.’
Dat lange haar droech ik tňt in’e jaren seuventech. Ik weet nňch eksakt wannear’t de skear der in ging. Dat was op ut moment dat ik as kwekelingmeester, in 1974, foet over de drempel fan’e lagere skoal in Abbega sette. Dęr stond meester Looijenga as hoofd fan’e tweemansskoal foar de klas.
Dy daachs dat ik dęr letterlek foar de klas stond, un komby fan de klassen 4,5 en 6, fertelde ik un Bibels ferhaal. Nee, nyt over Simson met syn lange haren, mar de story fan Mozes. Dat ferhaal had ik daachs fantefoaren lúdop oefend op myn kamerke boven de winkel. De klanten in’e winkel konden ut letterlek fňlge en dochten al dat ik dominee wurde sú. Nee dus, ut ferhaal fan Mozes en de brandende braamstrúk.
Toen ik ut ferhaal dy fňlgende dach in Abbega ferteld had, gaf meester Looijenga heel subtyl kommentaar. As un échte pedagooch haalde hij f’ral de positieve punten naar foaren, over ferteltoan, oochkontakt met de kyndes en gaan su mar deur. Niks mis met. En toen kwam ut. ‘Siz, asto nije wike wer komst, soesto ek noch even nei de kapper ta gean wolle. Dat soe’k op priis stelle, stiet wat netter no?!’
En ferdomd ik was blykber su blij met dy positieve feedback fan Looijenga dat ik futdaleks naar de kapper ging met de opdracht: ‘Set de skear der mar in!’
Hoe bestaat ut dat dy man mij sufer kreech? Nou achterou weet ik dat wel, disse skoalmeester raakte de júste toan. Met dyselde manier fan doën had hij Syb van der Ploeg, fan De Kast, ok un onfergetelek skoaltiid besňrgd. Syb had bij Looijenga in’e klas sitten en fertelde dat hij allienech mar goeie herinnerings an’e man had.
Ut is de toan dy’t ut doët ňf op syn Fraans: ‘C’est le ton qui fait la musique!’
|
| |
