| |
 |
28 november om 18:12 |
| |
At ut drukt is…
‘k Bin echt nyt un skriëver dy’t romantys bij kearslicht sit, de gaansefear in anslach en dan met un soad gekreun syn fersen an ut papier toefertroud. Nee bliksem, niks gyn inspirasy, gewoan sitten gaan en nyt earder as ut fers klaar is onder de TL-buis wechkomme.
At ut nyt lukt, ok wel un blokje om en ‘mňrren siën ik wel wear’. Ik skriëf myn fersen en interviews fanachter ut toetsebňrd. Laat ut even lęge en breng at ut noadech is feranderings an. Dat gaat digitaal ferrekte handech.
Uteraard hew ik ok nňch met inkt skreven. Dat op sich fyn ik al un poëtise sin. Is allienech nyt fan mij, mar fan Stef Bos. Fraach mij nyt in wel fers, mar ik hoarde ut foarege week nňch foarbij kommen en ut raakte mij.
Fandaach lach der un nieuwe edisy fan ‘Rabo & Co’ op’e kokosmat. Tňt su lang ut duurt, en dat is al wear un moai antal kearen, skriëf ik un Hollaanstalech fers bij un foto fan lezers. Diskear was ut un foto fan Marcia Boomhouwer ( ik ken har nyt), un winterfoto fan ut Nannewiid met un poëtsie tekst fan myn haan. Marcia is lid fan fotoclub AFFCO út Oasterwolde. Ik fyn suks moai om te doën. Ut fers?
Hieronder:
Magisch Nannewiid
bijna altijd magisch klinkt de toponiem Nannewiid
aan het begin van de winter als het kwik amper
onder nul schokt stijgt bij schaatsfanaten de temperatuur
stiekem zetten de echte liefhebbers een kopje met water
buiten onder het slaapkamerraam om ’s nachts
te controleren of zich er al een vliesje ijs vormt in de kom
het wordt pas echt serieus als in alle vroegte de eerste waaghalzen
zich richting licht bevroren Nannewiid begeven om er voorzichtig
maar tegelijkertijd onverschrokken de eerste klappen uit te delen
het dode koude riet ruist amper hoorbaar en het geluid van zingend ijs,
niets, helemaal niets is er zo magisch voor vroege schaatsers om te
rijden op het net bevroren buitenwater van het Nannewiid in december
|
| |
