| |
 |
22 ňktober om 17:48 |
| |
De Pôlemeiskes en Sneker geluk
Foarech jaar september was ik bij de Pôlemeiskes. Un bysonder ploegje frouwen dy’t één kear in’t jaar bij mekaar komme en dan lekker ete en drinke. Sestech-plus frouwen, dy’t un soad over Sneek en de Snekers wete te fertellen en dat ok doën. Gister kreech ik fan Niesje, één fan de dames, un aardech mailtsje met dęrin un moai ferske. Ik mocht ut wel op myn dachboek publiseare. “ Dan leit ut ok mar fast nou?! ” Ik ferander der niks an, nim ut in syn hele hear en fear over. Dergeleke fňlksLITERATUUR fyn ik waardefol en skriëf ut dęrom ok met hoofdletters. Ut fers wurdde songen tidens toen kapper Henk Postma en syn frou Fokje Postma 50 jaar troud waren. Ut fers komt fan Joke de Vries, de overleden echtgenoat fan Sjors de Vries ( fan de drukkerij ). De wize fan ut fers is Imm Prater bluhen wieder die Baume.
Hierbij:
As asen de siepels weer groeien,
Ast Skemert dan gaan we weer fut.
Mien knibbels,die mutte se joeke,
Mien buse ie leeg ,ik bin rut.
De Pôle der mutte we stoppe,
De Singel is bij t Kleinsaan.
n Vlieg,n soeg.Kant skele,Mien haan sit weer in’t verbaan.
As Sneekers met elkaar prate,
dan hestou meteen een verhaal.
Een snoek su groot as un karre,
un leugen en ok un skandaal.
Bij Jikke der kansrou wat drinke,
Dij Wuring der stalstou een fiets.
Want meer konst immers niet betale,Och jongens,hoe fienst nou so-iets.
Met de kermis dan eten se paling,
en drinke een stevige sluk.
Bij de Roekepôle gaanse dan rusten.dat is dan ut Sneker geluk.
Feest op de Pôle ( foto út de kolleksy fan Harm Rozenberg ) |
| |
