| |
 |
26 september om 22:22 |
| |
Ik gaan mňrren nyt naar Amsterdam! Dat was earst de bedoëling wel, tegare met Jan H. Naar ut laaste konsert fan Hazes. Postúm, dat wel. Mar ik hew fannacht un rare droom hat. In un hele groate ovalen rúmte ston un giga-kist fan gele planken, met swarte blňkletters. Op un pearsachtech satinen doek, in de kist, lach André. Un swarte bril op 'e fette neus, un swart learen jackje an en un swarte Jan de Cowboyhoëd op. En de kňp fan André skudde hieltyd fan NEE NEE NEE. Hearegňdskes sufeul bier hat ik gisteravend tňch nyt hat? En sukke núvere dromen krije je ok nyt fan dy overhearleke gehaktballen út de Harkemase Boys kantine. Nee, dit was foar mij gewoan un teken 'nyt naar de ArenA', bliëf mar thús. En dat doën ik dan ok. Mňrrenavend mar foar de buis, wat dan letterlek un treurbuis weze sal.
Fanmiddach was ut bij de cd-presentasy fan Hans Wempe aardech fleureger as de foarstelling in dy aakleke droom. Ut hele Dielshűs in Wommels sat grňtfňl. De band dy't Hans begeleidde was super, met name saksefoanist Erik van der Weijden. En Hans singt moai. Hooch ok, heel hooch. Ik bin blij dat ik der fanmiddach weest hew.
|
| |
